25
Het rare werk van komiek Lee Evans
BETAALBAAR DESIGN
2999,-
49,-
849,
977,-
'Lariy' moet het meer hebben van
de mooie liedjes dan van de emotie
Moordende
dansexercities
uit Canada
Matthaus Passion zonder muzikale keuzes
Rotterdammer
redt archief
Sint Petersburg
Wf
RhÏ™
fPjJ
I I
Roparun-concert met
Mijke Loeven Band
Schilderij in
Boijmans blijkt
van een ander
Cultuurhoofdstad
gebed zonder end
Katja Schuurman
in film Jos Stelling
Voorverkoop Bob
Dylan uitgesteld
Rotterdams Dagblad
Vrijdag 10 april 1998
Door Martin Bijkerk
RotterdamEen trio dansers ligt op
de grond, Hun bovenmatig gespier
de armen en schouders verraden al
in de eerste trage bewegingen over
de grond dat het publiek zich op zal
moeten maken voor een uiterst ge
spierde dansvoorstelling. En dat is
'Our brief eternity' van The holy
body tattoo uit Canada ook. Wat nog
redelijk gezellig begint op break-
dance-aehtige synthesizermuziek
zal uiteindelijk een climax bereiken
op snoeiharde metal, in een rechte
doorgaande lijn, zonder ook maar
een zijspoor.
Met korte, driftige rukken aan hun
lichamen voeren twee vrouwen en
een man een duister ritueel uit dat
nog het meeste weg heeft van een
moordende militaire exercitie van
vijfenvijftig minuten, In het begin
zwiept het drietal de ledematen nog
in strak staccato over de vloer, een
maal staand zijn het vooral kort af
gemeten passen en nijdige korte
zwiepen met hoofd en torso die de
danstoon aangeven.
Naarmate de tijd verstrijkt wordt
het kreunen, hijgen, en de dierlijke
kreten waarmee dit gewelddadige 11-
ehaamswerk gepaard gaat steeds
harder en ongecontroleerder. alsof
we in een pittige pornofilm beland
zijn die linea recta maar één kant uit
kan gaan. Een 'intense workout voor
de de zintuigen' noemen ze het zelf,
en dat slaat zowel op de dans als op
de filmbeeldenen waarin het pu
bliek een bovenaanzicht of close up
op de dansers krijgt opgediend.
Hard, verbeten en grimmig is deze
spierballendans, zonder enig rust-
of lichtpuntje, tot het einde aan toe
en daar moetje houden van houden,
en dat doe ik niet.
The holy body tattoo (Vancouver)
met Our brief eternity, door en met
Noam Gagnon, Dana Gingras en
Chantal Deeble. Gezien in Lanta
ren/Venster, 9 april (Nederlandse
première) Daar nog te zien van
avond en zaterdagavond.
Hij begon in schuurtjes, kippenhokken en
zomerkampen. Bracht het tot het Londense West
End, maakte dnetv-shows en speelde een rol in de
film Tunny bones'. Komiek Lee Evans is inmiddels
door Hollywood ontdekt. Deze week gaat zijn tweede
film in première, 'Mouse Hunt'.
Door Bert Jansma
Londen Zet hem een pet op en hij
lijkt op de vroegere music-hall co
median en filmster Norman Wis
dom; iets wijduitstaande oren, een
brede mond die in een wijdgapende
schaterlach kan uitbarsten. Laat
hem, meteen op huilen staande mi
miek, triest op zijn hoofd krabben
en hij heeft iels van Stan laurel.
Lee Evans is de naam, een 34-jarige
Britse komiek, een nieuw gezicht in
een lange trdaitie en nu door Holly
wood ontdekt.
Lee Evans wordt in de komedie
'Mouse Hunt' - van de productie
maatschappij van Steven Spielberg
- van het doek gespeeld door een
muis. „Niet één muis, zesenzestig
muizen." roept Evans verontwaar
digd. „Want de muizentrainer had
voor elk scène een ander beest. 'Dit
is Kevin', riep hij dan, 'en Kevin kan
op een éénwielertje fietsen. En dit is
George, die kan goochelen en op z'n
voorpoten staan. Pas op, ga niet op
ze staan, sla er niet een dood, want
zij zijn de ster van de film'. Een
nachtmerrie!."
Evans roept het met gepaste over
drijving. 'Mouse Hunt' is een film
komedie waarin hij en de Ameri
kaanse komiek Nathan Lane ('The
birdcage', de stem van Timon in
'The lion king') broers spelen. Wij
len hun vader heeft ze een oud huis
nagelaten dat een belangrijk monu
ment blijkt. Te gelde maken ervan
levert problemen op. Want het pand
wordt ook bewoond door een hard
nekkige muis, die niet weg wil. Het
De Britse
komiek Lee
Evans wordt
m 'Mouse
Hunt' van
het doek
door ...een
muis. ..Toch
om gek van
te worden?
Foto GPD/lo
ney Sebastian
escaleert in een complete oorlog met
de viervoetige kraker.
„Vergif voor die beesten, zorg dat je
het nooit in huis krijgt," roept Evans
met geveinsde woede. „Ze werden
net als echte filmsterren jaloers op
elkaar: waarom mag hij die scène
doen en ik niet. En soms vertikten
ze het gewoon. Dus wij maar wach
ten en wachten." En wat serieuzer:
„In zo'n film heb je als acteur eigen
lijk een laserstraal als tegenspeler.
Die beweegt net zoals de muis zich
gaat bewegen en jij moet in het
niets, richting laserstraal, staan te
acteren. De vreselijkste scène was
die waarin we uit pure wanhoop een
vloer hebben volgelegd met duizend
muizenvallen, die als een mitraii-
leurvuur na elkaar moesten dicht
klappen. Twee dagen hebbe- we er
over gedaan. De technische mensen
van Spielberg hadden er de ontste
kingsdraden voor onder de vloer
door getrokken. Precisiewerk. En
Nathan en ik lagen daar maar, met
muizevallen aan ons achterste en
zelfs een op m'n lip."
Music Hall-humor
Lee Evans speelde zijn eerste grote
filmrol in 'Funny bones', een kome
die waarin Oliver Platt als de film-
zoon van komiek Jerry Lewis in
Blackpool op zoek gaat naar de wor
telsvan de Britse music hall-humor.
Hij vindt er Evans, een natuurtalent
dat er een komische mime-act doet
met een geluidsband die herinnert
aan dat oernummer v 'aarmee ooit
André van Duin hier doorbrak. De
start voor Evans' Amerikaanse car
rière. Hij trad er als 'stand up come
dian' op met Robin Williams, gaat er
binnenkort weer op toer nee en
werkt aan een komedieserie voor
NBC-televisie, 'Lee Evans conquers
America'.
„Ik ben nog niks hoor." zegt hy en
hij klinkt opvallend oprecht. „Ik ben
gewoon een gek die aan het begin
staat. Ik kijk naar iedereen die iets
bereikt heeft m dit vak. Ik ben opge
groeid met Norman Wisdoms film,
ja. Maar ik ben gek op Laurel Har
dy. Peter Sellers, nog zo'n held van
me. En als ik, zoals in de film 'Funny
bones', werk met Jerry Lewis dan
vraag ik hem van alles. Uit respect
en omdat je leert door te luisteren
en te kijken. Zij weten zelf vaak met
hoe humor werkt, jij weet het nietje
zuigt op watje hoort en ziet en hope
lijk komt het er op een mooie dag al
lemaal uit." Zijn vader (afkomstig
uit Noord Wales) was een muzikant
in de Britse music halls. Piano, clan-
net, saxofoon en zang. „Ik weet niet
anders dan dat ik met m'n ouders
mee reisde. Van de ene stad naar de
andere. Tot ik op mijn zestiende het
huis uit ging." Hij kwam daarna zelf
in de music hails en feestzalen van
zijn jeugd terecht als komediant.
Fysieke humor, met een mengsel
van mimiek en verbale grappen. Hij
brak door in de Londense Comedy
Store, kreeg in Engeland de Perrier
Award en de Time Out Comedy
Award en maakte drie tv-producties
'An evening with Lee Evans'. 'The
world of Lee Evans' en 'The Lee
Evans show'.
Donker kantje
„Vóór die tijd had ik jarenlang echt
overal gestaan. In schuurtjes, kip
penhokken, zomerkampen, studen
tenclubs, gammele oude theatertjes,
noem maar op, Door die eerste film
heb ik een hoop werk meer gekre
gen. Maar ik zeg vaak nee. Ik zoek
naar een eigen soort humor. Humor
met een donker kantje eraan. Daar
houd ik van. donker en een beetje
ongemakkelijk. Ik zoek een come-
dy-karakter dat moet vechten. Ie
dereen heeft iets in zich dat er onder
druk van de omstandigheden uit
komt. Z'n echte zelf. Zo'n karakter
zoek ik. iemand met wie het publiek
gaat meeleven. Waardoor alles wat
je doet met alleen maar 'silly', dom
of gek is." Er. Evans komt. logisch,
met een verbale hommage aan
Chaplin. ..Misschien met de meest
komische van de grote komieken.
Zijn humor heeft de reis door de tijd
niet zo doorstaan als die van Laurel
Hardy. Maar hij heeft pathos, ge
voel. iets persoonlijks."
Evans - die inmiddels al een derde
filmkomedie heeft opgenomen. 'So
mething about Mary' met Cameron
Diaz en Matt Dillon - mikt hoog. Een
simpele knul met het hortende en
knauwende accent van de Engelse
volksjongen, die keurig 'Sir' zegt te
gen zijn ondervrager, maar die iets
méér zoekt dan wat hij heeft. „Geen
geld. Geld is met belangrijk voor
me. Een vervolg op een film als
'Mouse Hunt' zal ik nooit van m'n le
ven doen Voor geen twee miljoen
dollar. Dit was leuk. En nu iets an
ders. Ik heb zelf al korte films ge
schreven, voor Channel Four. En ik
werk aan een eigen script. Lang
zaam, letter voor letter bijna. Ik heb
de tijd. Vijfjaar? Prima, ik heb geen
haast." Theater blijft hy doen, zegt
hij. En komt met een paar anecdo
tes. Over de via een radiofrekwentie
bestuurde piano in zyn show in het
Londense West End. De piano draai
de dol. reed bijna het toneel af om
dat politie, brandweer en de taxicen
trale opeens op de frekwentie zaten.
En over zijn dochtertje van vier,
Molly: „Ik dacht nu is ze oud ge
noeg om een show van mij te zien.
Dan is het later allemaal met zo'n ra
re verrassing. Ze zat met haar moe
der in een loge. En de hele show
hóórde ik haar 'Daddy. daddy'. Een
nachtmerrie."
Lee Evans lacht z'n mond kamer
breed open: „Maar nu wéét ze ten
minste wat haar vader voor raar
werk doet."
1
Royale en comfortabele 3-zits 'leefbank' BALTIMORE
Leverbaar in diverse stoffen en kleuren (breedte 270 cm).
Vf-'.-s
?P|
fg
Mondgeblazen
glazen veas
TARA
verkrijgbaar
in drie hoogtes,
vanaf
Wandkast GRAZ. Met aluminium afwerking.
In diverse kleuren en maten leverbaar (breedte 180 cm)
Eetkamerstoel
AMINDtV!
met afneembare
hoes. Leverbaar in
diverse stoffen
en kleuren.
Bureau EINSTEIN uitgevoerd
in MDF met aluminium,
In ijs-blauw of mango
Bij besteding vanaf Fl 10OO.-
om uw aankoop extra te vieren, GRATIS een exclusief diner voor twee.
Alléén op 2e paasdag.
2E PAASDAG GEOPEND VAN 10.00 UUR TOT 17.00 UUR
Woonmall Alexandrium III 2" etage
Wa ter ma n weg 201 Rotterdam OIO - 2861912
Door Willem Jan Keizer
Rotterdam - Het in één ruk uitzitten van Bach's
Matthaus Passion is een ware Via Cruris. Mis
schien dat daarom dit werk in de Passietijd zo
populair is: het vormt een bijna ascetisch tegen
wicht in onze tijd van n atenële overvloed. Gis
teravond en vanavond wordt dit werk in de gro
te zaal van de Doelen uitgevoerd door Phiihar-
monisch Koor Toonkunst, gedirigeerd door
Daan Admiraal.
Het koor Toonkunst is in Rotterdam niet zo
maar een vereniging. Het werd in 1829 het eer
ste koor van de pas opgerichte Maatschappij tot
Bevordering der Toonkunst, een organisatie die
ten grondslag heeft gelegen aan het hele Neder
landse muziekleven. Het Rotterdams Conserva
torium is er nog een direct uitvloeisel van, als
opvolger van de Toonkunst Muziekschool aan
de Mathenesseriaan. Doch, de met prestige
groot geworden Maatschappij leidt momenteel
een kwijnend bestaan, niet in het minst door
twee tot drie decenia lang gebrekkig investeren
in vernieuwing en verjonging; de traditionele
oratonuuiverenigmgcn hebben dc terugval
vooral aan zichzelf te wijten.
Met de Matthaus Passion van gisteravond slaat
Toonkunst voorzichtig een nieuwe(re) weg in.
Het begeleidend ensemble - Concerto '91 -
speelt op authentieke instrumenten en daar
wrong nu net de schoen. Het ensemble is hoor
baar nog niet tot volledige ontwikkeling geko
men; bovendien werd gekozen voor een 'au
thentieke' lage afstemming die ruim een halve
toon lager dan bij 'moderne' concertmuziek ligt.
De noviteit die Toonkunst hiermee introduceer
de leidde tot een onrustige uitvoering van dit
lange werk. Concerto '91 bleek geen hecht fun
dament te vormen. Met het wat schamel samen
gestelde basso continuo zat het wel goed, even
als met de strijkers. Doch de hobo's klonken
steeds wiebelig en instabiel; de traverso's waren
wel iets beter maar leken toch wat te lijden on
der de lage stemming. Met name in de tenoraria
„Ich will bei meinem Jesu wachten" waar de ho
bo een solorol in vervulde ging de muzikale
spanning in rook op. De muzikale keuze bleek
echter geen keuze te zijn: de solisten - Vasiijka
Jesovsek en Helena Rasker, sopraan en alt en
tenor Patrick Henckens en bas Nigel Cliffe -
hebben allen een opera-achtergrond waar een
oratorium-ervaring meer op zijn plaats zou zijn.
Helena Rasker had van dit rijtje nog de meeste
moeite met de intonatie - ze intoneerde structu
reel te hoog: Cliffe kon maar nauwelijks bij de
lage noten. Ludwig van Gijsegem is een door de
wo) geverfde evangelist maar was gisteravond
nogal overdone in zijn rol en Math Dirks heeft
eenvoudigweg niet de juiste stemsoort voor de
Christus-partij. Het was hier veel verstandiger
geweest om solisten met een oude-muziek erva
ring te contracteren zodat stemmingsproble
men makkelijker worden geëlimineerd.
Dat het Rotterdams Jongenskoor te laag into
neerde was meer een technisch probleem* de
jongens hebben niet geleerd de noten 'op de
kop' te pakken maar van onderaf omhoog te zin
gen. Daarbij gevoegd de weinig opwindende
voordracht onder Admiraal en de geringe sa
menhang tussen alle musici en er ontstaat een
Passion die mank gaat aan muzikale keuzes en
aan kwaliteit. Bovendien: tot hoever en tot wel
ke prijs moet authenticiteit worden doorge
voerd? Toonkunst heeft een te grote naam om
dit erbij te laten zitten.
Grote al de Doelen: Bach-Matthaus Passion.
Philharmonisch Koor Toonkunst, Rotterdams
Jongenskoor, Concerto '91 o.I.v. Daan Admi
raal. Gehoord: gisteravond, herhaling: van
avond.
Door Han Geurts
Rotterdam—Tussen vuilnisbakken en autoban
den treffen we Larry met een krant over zijn kop
en een fles drank aan zijn lippen. Beroemd lied
jesschrijver maar weinig succes in de liefde, dus
bezig met drinken om te vergeten. Gelukkig is
er nog wat troost van een lieve zwerfster, al
schijnt die er in werkelijkheid nooit geweest te
zijn. De musical 'Larry' is een kapstok om lied
jes van Larry Hart als 'My funny Valentine' en
'Blue moon' terug in de herinnering te roepen.
Dat begint meteen goed met een rauw en veel
belovend nummer van Joke de Kruijf als de
zwerfster. De zang blijft de voorstelling door
van goed niveau, al wordt dat eerste begin ver
der niet meer gehaald. Want 'Lairy' is degelijk
en met liefde gemaakt, maar spettert geen mo
ment. Voor de pauze volgen we het leven van de
liedjesschrijver tot aan het moment dat hij in de
goot terecht komt. De levensgeschiedenis is
hier wat al te handig en oppervlakkig aan elkaar
geschreven- Erna komt een grote afrekening
voor de hellepoort, waar Larry alle mensen uit
zijn leven nog een keer ontmoet. Daar krijgt de
musical even wat spanning: regisseur Antoine
Uitdehaag grijpt zijn kans voor wat macabere
momenten door Larry te confronteren met vijf
evenbeelden met maskers onder de arm. Lou
Landré, die de rol van Larry speelt, wordt heen-
en weergeslingerd tussen kansen op vriend
schap, liefde, succes. Die hij één voor één laat lo
pen. landré is degene die voor het acteervuur-
werk moet zorgen. Hij speelt zijn rol prettig en
met het grootste gemak, maar hij grijpt je niet
bij de strot en hangt nogal in zijn bekende, be
weeglijke speelstijl. Op de één of andere manier
lijkt het haast een beetje zielig dat zo'n kanon
nu zo'n plat verhaaltje moet spelen. Rotterdam
moet het helaas zonder Sylvia de Leur doen die
haar knie heeft geblesseerd. Het zal ongetwij
feld een paar flitsende opkomsten schelen maar
of 'Lany' met haar als moeder een compleet an
dere vööï stelling zou zijn valt te betwijfelen.
Nadat Orkater kort geleden een musical over
een Amerikaanse vliegenier bracht, nu dus
weer een biografie over een Amerikaan. Toeval
natuurlijk, en 'Larry' is een prima reden om die
liedjes uit de kast te trekken. Ze zijn het waard.
Maar waarom zouden we een volgende keer
Wim Sonneveld de eer niet eens gunnen?
'Larry' van Pieter van de Waterbeemd. Gezien:
gisteravond in Luxor. Herhalingen: vanavond,
morgenavond.
Rotterdam Congres- en evenen-
mentencentrum De Kuip fungeert
morgen als podium en dansvloer
voor het derde Roparun-concert. Bij
deze marathonbenefiet treden lus
sen twee uur 's middags en een uur
's nachts twaalf regionale acts op.
waaronder de Mijke Loeven Band
en Shaky Ground. De opbrengst van
deze muzikale hulpactie (inclusief
een kwartje van a' le genuttigde con
sumpties) gaat in haar geheel naar
diverse projecten van de Dr. Daniel
den Hoedkliniek. Kaarten kosten 20
gulden. De etreebewyzen dienen te
vens als lot voor een lotenj waarbij
een scooter en een fiets te winnen
valt.
Het Roparun-concert is als benefiet
een aanvulling op de gelijknamige
loop tussen Rotterdam en Parijs,
waarbij de afgelopen zes jaar al heel
wat geld ten behoeve van de Dr Da
niel den Hoedkliniek werd opge
haald
Rotterdam Het schilderij 'Interi
eur van een boerdenm het Rotter
damse museum Bosnians Van Beu-
nmgen blykt met door de zeventien -
de-eeuwsc meester Willem Kalf te
zijn geschilderd Dat is vastgesteld
na onderzoek naar het hout waarop
het werk is geschilderd De boom is
na de dood van Kalf. die leefde van
1619 tot 1693, pas gekapt. De jongste
jaarring moet namelijk uit 1726 zijn.
Rekening houdend met de dro-
gmgstijd van het hout en de periode
die nodig was om het tc prepareren,
kan het paneel op zijn vroegst in
1735 beschilderd zijn. 'Interieur van
een boerderij' is te zien op de ten
toonstelling 'Uit het leven gegrepen,
genresehilderkunst uit de 17de
eeuw'. De expositie is te zien tot en
met28jun;.
Rotterdam De Europese cultuur
ministers zijn het opnieuw niet eens
kunnen worden over de kandida
tuur van Rotterdam voor culturele
hoofdstad in het jaar <.001. De grote
weerstand van Spanje tegen Rotter
dam is gebroken, maar nieuwe pro
blemen hebben een uitverkiezing
nog verhinderd. Spanje heeft tot
voor kort Valencia gepromoot. De
landen van de Europese Unie moe
ten jaarlijks in unanimiteit beslis
sen. Het voorste) was om voor het
jaar 2001 de steden Rotterdam en
Porto (havenstad in Portugal) sa
men tot cultuurhoofdsteden van Eu
ropa te benoemen. De ministers van
cultuur hebben op 28 mei een laat
ste kans om het eens te worden.
Utrecht Actrice Katja Schuurman
zal een van de hoofdrollen gaan spe
len in een nieuwe film van regisseur
Jos Stelling. De opnames beginnen
deze zomer. Stellings film is losjes
gebaseerd op Jean Paul Franssens
boek 'Broederweelde', een deel uit
diens autobiografische trilogie over
zijn jeugd en zijn familie. Stelling
verfilmde eerder de novelle 'De wis
selwachter' van dezelfde schrijver.
Rotterdam Louis Damen van mu
seum Boijmans Van Beumngen
gaat een programma voor restaura
tie en conservering opstellen voor
de collectie over de planologie en ar
chitectuur van Sint Petersburg. De
ze collectie bevindt zich in het Mu
seum voor de Stedelijke Geschiede
nis van Sint Petersburg. Damen is
hoofd papierrestauratie in Boijmans
en geldt internationaal als een groot
expert. De J. Paul Getty Trust be
taalt zijn missie naar Rusland.
Delft De kaartverkoop voor het
concert van Bob Dylan op 15 juni in
Ahoy' is uitgesteld. Oorspronkelijk
zou de voorverkoop beginnen op za
terdag 11 april. Organisator Mojo
zegt nu zo snel mogelijk een nieuwe
datum bekend te zullen maken. De
reden van het uitstel is niet bekend.