14
Miljoenen in woonlastenfonds
teit# ia m&f® Ér
SS
Scholieren nu al naar de stembus
'Na Berlijnse Muur mag stuk Kasteel niet ontbreken'
'Die grote kloof bij het sporten geeft te denken'
Bedrijfsleven aan de slag
met stedelijke vernieuwing
4 W W i&* %M li
Van beschikbare 6,7 miljoen gulden is maar 2,6 miljoen uitgekeerd
Jongeren maken de politiek duidelijk wat ze willen
3
Sparta-supporters zijn slopers voor
en nemen hun herinneringen mee
De Coolsii
Plankgas met
't stedenbeleid
Rotterdams Dagblad
Dinsdag 21 april 1998
Rotterdam Veei minder Rotterdammers dan gedacht maak
ten in het afgelopen jaar gebruik van het woonlastenfonds.
Uit een evaluatierapport blijkt dat de gemeente in het afgelo
pen jaar 6,7 mihoen beschikbaar had voor de armste Rotter
dammers, maar daarvan maar 2,6 miljoen gulden hoefde uit te
keren. Dat is een gevolg van inkomensstijgingen voor vooral
oudere Rotterdammers. Die tendens zet zich voort, waardoor
in het komend jaar zelfs maar 360.000 gulden hoeft te worden
uitgekeerd.
Verantwoordelijk wethouder
Meijer spreekt van een „opmerke
lijke maar niet helemaal verras
sende" ontwikkeling, die een ge
volg is van door het rijk uitgevoer
de koopkrachtreparaties, aanpas
singen van de individuele huur
subsidie en een gemeentelijk
kwijtscheldingsbeleid. Wat er met
de overgehouden miljoenen ge
beurt, wordt tijdens de gesprek
ken over de voorjaarsnota beslo
ten, aldus Meijer.
Het woonlastenfonds dient in de
huidige vorm vooral een vangnet
te zijn, een wapen in de door de
gemeente beoogde armoedebe
strijding. De armste Rotterdam
mers, die na het krijgen van huur
subsidie en bijzondere uitkerin
gen, nog onder een aanvaardbare
inkomensniveau verkeren, mo
gen jaarlijks een beroep doen op
het woonlastenfonds. De uitke
ring uit dat fonds kan maximaal
oplopen tot twaalfhonderd gulden
perjaar.
Nog maar een maand geleden be
zorgde datzelfde woonlastenfonds
wethouder Meijer politieke pro
blemen. Bij de bespreking door de
raadscommissie stadsvernieu
wing en volkshuisvesting van een
'aanzet tot een evaluatie van het
woonlastenfonds' klaagden bewo
ners, aangevoerd door wijkadi-
vist Cock Nieuwenhuizen van de
Bewonersorganisatie Vreewyk
(BOV), over uitblijvende betalin
gen. Sommigen -uiteraard niet
bepaald de rijkste Rotterdam
mers- klaagden over wachttijden
van driekwart jaar. Raadsleden
reageerden verongelijk^ en rie
pen Mejjer tot de orde. Hij diende
gauw aan te geven hoe dit had
kunnen gebeuren.
Dat deed hij- Even leek het dat de
corporaties treuzelden met uitbe
talen, maar gauw kwam uit dat
voor die betalingen noodzakelijke
beschikkingen op de burelen van
de dienst Stedebouw en Volks
huisvesting langer dan nodig ble
ven liggen. Meijer nu: irDe dS+V
heeft zich destijds verkeken op
het verwerkingstempo. Dat zal nu
niet meer gebeuren."
Meijer verwacht veel van reeds
door de dienst voor het komend
jaar aangekondigde maatregelen.
Om een en ander organisatorisch
beter dan voorheen te laten verlo
pen wordt een koppeling tot stand
gebracht tussen de dS+V en de
verhuursystemen van de corpora
ties. Bovendien worden zoge
noemde kanskaarten ontworpen,
waarop huurders vrij duidelijk
kunen zien wanneer ze wél en
niet in aanmerking komen voor
een uitkering uit het woonlasten
fonds.
Daarbij denkt de dS+V te kunnen
profiteren van de dit jaar opgeda
ne kennis. Veel huurders, die dit
jaar een uitkering uit het fonds
kregen, zuilen volgend jaar weer
een goede kans krijgen geld te
ontvangen.
Kerstgratificatie
De bedachte maatregelen moeten
ervoor zorgen dat dit jaar tijdiger
dan in het afgelopen jaar -het
'woonlastenjaar' loopt van juli tot
juli'- uitgekeerd kan worden. De
gemeente denkt tussen de 18 en
25 weken nodig te hebben om
over aanvragen te beslissen. Meij
er: „We hopen dat we voortaan
een keer per jaar, zo rond de kerst
als een soort 'kerstgratificatie' het
hele bedrag kunnen uitkeren."
De wethouder voorziet nog wel
verwarring, doordat deze regeling
niet echt spoort met de data die
samenhangen met allerlei kwijt
scheldingsregelingen.
Wijkactivist Cock Nieuwenhui
zen, die er eigenhandig voor zorg
de dat de chaos rond het woonlas-
tenfonds onlangs onder de aan
dacht van de politiek kwam, is
sceptisch over de aangekondigde
maatregelen. Volgens de Vreewij-
ker is de regeling nog steeds veel
te onduidelyk voor de bewoners.
Bovendien gelooft hij niet dat alle
Rotterdamse corporaties in staat
zullen zijn voor een bijdrage uit
het fonds in aanmerking komen
de bewoners op hun mogelijkhe
den te wijzen. „Ik ken corporaties
die met eens m staat zijn om men
sen te helpen een bezwaarschrift
op te stellen," aldus Nieuwenn-
huizen.
Voldoende
Overigens is de gemeente in grote
lijnen tevreden over de werking
van het woonlastenfonds. „De
vangnetfunctie" is voldoende tot
zijn recht gekomen," zo staat in
de evaluatie. Nog steeds is er een
groep Rotterdammers die het
fonds niet kent en er daardoor
geen gebruik van maakt. Diezelf
de mensen vragen ook geen huur
subsidie aan. Bovendien zit een
groep bewoners door een zeer la
ge huur nog onder de huursubsi-
diegrens, waardoor ze geen aan
spraak maken op een uitkering
uit het woonlastenfonds.
In totaal kregen vorig jaar 6164
Rotterdammers geld uit het
woonlastenfonds. Van 6591 men
sen werd de aanvraag afgewezen.
Nog 9702 aanvragen zijn er af te
handelen, maar die zullen voor
het overgrote deel kansloos zijn.
De raadscommissie stadsvernieu
wing en volkshuisvesting praat
volgende week woensdag over het
woonlastenfonds.
Middelbare scholieren kunnen, mits hun school meedoet, vandaag overal in het land stemmen.
De schol ierenverkiezingen moeten duidelijk maken welke politieke partij favoriet is onder de
jeugd. De stemhokjes zijn ook neergezet om de komende Tweede Kamerverkiezingen van 6 mei
onder de aandacht van de jongeren te brengen. Het Wartburg College in Prins Alexander is een
van de scholen die meedoet aan de actie. Er kunnen vandaag 370 leerlingen stemmen. Donder
dag wordt de uitslag bekend gemaakt. Foto Nlefs van der Hoeven/Rotterdams l
Rotterdam Het jeugdtheater
Hofplein vormt de arena voor een
grote ontmoeting van jongeren
uit Amsterdam, Utrecht, Rotter
dam en Den Haag met minister
Melkert en Tweede-Kamerleden
Verburg (CDA), Rabbae (Groen-
Links) en De Vries (WD). De poli
tici willen van de jongeren zelf ho
ren op welke punten het jeugdbe
leid van de rijksoverheid moet
worden bijgesteld. Jeugdbeleid
moet de komende vier jaar een ab
solute prioriteit krijgen, zo heb
ben het kabinet en de vier grote
steden besloten.
Hulpverlening, zorg, veiligheid,
onderwijs, vrije tijd en werk zijn
thema's die aan de orde komen in
het Hofpleintheater. De sessie
wordt gehouden op donderdag 23
april in de Benthemstraat.
Er staat een hakblok klaar om
slecht luisterende politici te 'ont
hoofden'. En er is muziek: een
korte break met de Dre-Ads rap-
act. Tussendoor gaat het er seri
euzer aan toe.
De landelijke politiek wil meer
werk maken van jeugdbeleid en
tast af welke raakvlakken er zijn
met andere beleidsterreinen.
Doel is een integrale aanpak,
waarbij vooral ook de gemeente
besturen betrokken moeten zijn.
Door John Bunte
Rotterdam Het zweet gutst van
zijn voorhoofd. De werkhand-
schoenenbieden niet echt soelaas
bij het wissen. Maar het is het 'm
waard. Leo Verheul heeft zijn zin
nen gezet op een paar banken van
de eretribune van Het Kasteel
„Dus heb ik maar even een motor-
zaag gehuurd. Voor zestig gulden
weetje alles,"
En heb je alles wat je wilt. En dat
is voor sportjournalist Verheul
een van de banken op de eretribu
ne. En dan speciaal de bank waar
zy n vader Piet afgelopen zaterdag
voor de laatste maal plaatsnam.
De bank op de tribune die in 1916
door zijn. overgrootvader werd ge
bouwd.
De motomaag maakt een hels ka
baal en doet verwoestend werk.
Als er dan toch moet worden ge
sloopt dan maar door een nazaat,
had de aannemer wellicht nog-
eens bedacht. Of doet Leo Ver
heul voor hem.
j JDie bank komt in mijn tuin. Dat
is leuk wanneer mijn vader op vi
site komt en het een beetje lekker
weer is. Dan gaan we daar zitten
en herinneringen ophalen."
Eigenlijk had hij nog wel meer ge-
wild. ,Jk had het 't mooist gevon
den wanneer ik een kleine tribu
ne in de tuin had kunnen bouwen.
Maar ik heb met mijn buren al
zo'n ellende gehad over de serre
die ik wilde neerzetten dat ik dat
maar achterwege laat."
Morgen zullen de professionele
slopers zich melden. Maar vooraf
gaand daaraan, zo had oud-voor
zitter en 'bouwmeester' Pe
ter van der Burg beloofd, zouden
supporters mogen 'shoppen'. Ei
genlijk kon dat vandaag pas,
maar wanneer je echt je zinnen op
iets hebt gezet dan wacht je na
tuurlijk niet tot dat moment. Dus
meldde men zich gisteren al.
Spelershome
Het bracht Sparta-medewerkers
soms enigszins in verlegenheid.
Zo was Pim Graute zondag al be
gonnen om enkele banken van de
ereloge in vei
ligheid in te
brengen, die
hij straks in
het nieuwe
spelershome
wil onderbren- -
gen. Gister
middag struinde een jongeman
ook die plekken af. Hij stond
doodgemoedereerd alle naam
plaatjes eraf te trekken en depo
neerde die in zijn linnen tas.
Graute ziet het. „Laat dat eens
Daar heb jij helemaal niks aan
Voor je die bordjes meeneemt wil
ik ze eerst allemaal zien. Daar zit
ten dingen met bijzondere waarde
voor de vereniging tussen. En jij
gooit de boel waarschijnlijk over
een jaartje weer weg. Daar komt
niks van in."
Even later. ,Je moet zo opletten.
Bordjes met namen waar dat joch
nog nooit van heeft gehoord En
toch wij ie het. meenemen. En wij
kunnen er zoveel leuke dingen
meedoen."
Graute wil twee banken opnieuw
opbouwen in het spelershome en
daar de bordjes van tal van promi-
Leo Verheul heeft zijn zinnen gezet op een paar banken van de eretribune van Het Kasteel JDie bank komt èn mijn tuin. Dat is leuk
wanneer mijn vader op v'^-ste komt. Dan gaan we daarzitten en herinneringen ophalen.' Foto Peter de jongcorvos
Zij: „Ja, maar daar hebben we ook
niet meer op gezeten hoor. Sinds
die tijd staan we achter het doel."
Door Kor Kegel
Den Haag—Zévenhednjven
particuliere "organisaties- gaan
zich gezamenlijk stortéri'öp de
sted^keyemeuwmg.Ze gaan
de mtdagirigaah om teilen' hoe
zij met hun bedrijfevoering een
optimalehljdrage kühnéri'leve-
ren aan het oplosseri vaH'maat-
..schappelijkeproblemen:^^.^-
„Pe overheid heeft'hns'Uitge
daagd. Dat nemen we serieus.
Maar, we merken wel dat menig
gemeente nog aan hetideemoet
wennen dat ze "hierbij iets aan
het bedrijfsleven kan hebben,"
zei Ahold-woordvoerder
R.E.F.A. Crassee gisteren op
een symposium over het grote-
stedenbeleid in Scheveningen.
Vandaag tekenen, de zeven pri
vate organisaties een startdocu
ment, waarin ze.htm intenties
vastleggen. Het gaat om Blok
ker, McDonald's, Postkantoren
BV, hef Bouwfonds Nederland
se Gemeenten, de Nederlandse
Ahold-formules (Albert' Hèyn,
Gall& Gall, Etos, Jamin), Woon
zorg .Nederland en Vesteda
(voorheen ABP, met steun van
uit de .nieuwe koepel van wo
ningcorporaties). Zij richten
vandaag het overlegplatform
Stedelijke Vernieuwing op:
Volgens Crassee is het platform
voortgekomen uit eeri'nëtwerk
van ondèmeraers die geïnspi
reerd zijn door.het grote-steden
beleid (GSB). „Het besef breekt
door dat er iets aan de hand is in
de steden. Daar gebeurt iets. En
daar hebben we belangen- Dus
daar moeten we bij zijn "..aldus
Crassee in een toelichting.
Stedèlüké. vemièuwmgv staat
1 voor 'een wijkopbouw die spoort
met de stedelijke behoeften. De
bedrijven rien dat daar ook voor:
economie een plaats is. Hun in-;
i tentie is om bij de'selecffe van'.
personeel rekenicg'te houden
met werklozen in de buurt,
maar ook om op andere wijzen
bij te dragen aan de wijk- en
buurtopbouw.
Gemeenten als Enschede en
Groningen hebben uitgespro
ken positief gereageerd Ook in
de Rijnmond zijn er zeer be
langstellende gemeenten, 'al
heeft Crassee het idee dat het
beleid nog handen en voeten
moet krijgen. Volgens
Smulders, directielid van de Ra
bobank in Rotterdam, is er veel
meet cohesie nodig tussen de-
overheid en het bedrijfsleven.
Het viel Smulders op dat het
symposium vooral door amfete-
naren en gemeentebestuurders
werd bijgewoond, terwijl er
slechts dne bedrijven acte de'
présence gaven: Ahold,1 de Kon--"
mar en de Rabobank: Bedrijfs-
betrokkenheid bij 'de maat- -
schappij kan volgens hem ster
ker gestimuleerd worden door
rijks-en lokale overheid.
nente Spartanen op t V'
Anderen willen zelfs r on
dernemen om hun men
weer op de nieuwe tribune le krij
gen. Zodat ze weer op dezelfde
manier kunnen zitten, Spartanen
houden van historie.
Graute is niet de enige die alert
moet b1 f*n. Een andere Sparta-
medev. r ziet iemand onder de
Kasteel-tribune vandaan komen
met een grote ingelijste foto. „Ze
zeiden dat het mocht," klinkt het
verontschuldigend nadat hij van
afstand tot de orde is geroepen.
De foto gaat terug. „Maar dan wil
ik wel een ander mooi souvenir
hebben," moppert de supporter.
„Neem maar een stukje gras mee
om op je kop te plakken," is de re
actie."
De supporter later: „Shit, zeg. Er
hangen hardstikke mooie spul
len. In de perskamer al helemaal.
Maar daar kom je nu niet meer
binnen. Maar waarom laten ze ons
nou niet gewoon. Wij zijn toch de
echte supporters? Wij zijn er al
tijd. En dan lopen ze nou zo lullig
te doen."
Even verderop staat het echtpaar
Ponsen bij de Kasteel-tribune. Hij
zit, zy hanteert de videocamera.
„Vijftig jaar geleden zat mijn va-
rh-r hier. Ik later ook." Maar,
dt ingebracht, die kuipstoel-
waren toch helemaal niks? En
die kwamen nog uit de Kuip ook.
Het is opvallend. Terwijl overal
rond het veld mensen op zoek zijn
naar aandenkens blyven cüe
stoeltjes onaangeroerd. Er is er
nog met eentje weg. Hooguit wor
den er wat foto's van gemaakt.
Want dat gebeurt dezer dagen ook
volop. De laatste beelden van het
Sparta-stadion in de oorspronke
lijke staat. Meneer Ponsen komt
weer langs. Fr<i zeult een bord
mee met c o 'Broodje met
rook vorst
3,56'. Hteft hij
daar speciale
herineringen
aan? „Nou ja,
ik heb er ge
noeg van op."
Voor het mooie
is hij net te laat. Want een kwar
tiertje eerder verliet een man al
het Kasteel met de pan waarin die
worsten warm werden gemaakt.
Ondertussen worden de tribunes
verder 'ontmanteld'. De reclame
borden gaan er al af. Waarschijn
lijk morgen wordt het grove ge
schut ingezet. En moet bijvoor
beeld de jongenstribune eraan
gaan geloven
Dan kan het best nog weieens wat
drukker gaan worden. Want me
nigeen wil een stukje beton daar
van hebben. Omdat ze er als kind
jaren achtereen op stonden bij
thuiswedstrijden van Sparta. Een
supporter: „Ik heb een stukje van
de Berlijnse Muur. Dan zal ik toch
zeker ook iets moeten hebben van
het Kasteel? Dat mag dan echt
niet ontbreken."
Rotterdam Erasmus-prof. dr.
Jan Willem Duyvendak en de zij
nen wilen zich niet uitspreken
over de vraag of al dan niet 'apart'
sporten wenselijk is. Ze gingen
het onderzoek in met een 'open
blik'. Gauw bemerkten ze dat on
dervraagde autochtonen en al
lochtonen in grote meerderheid
van mening waren dat gemengd
sporten te allen tijde moet worden
nagestreefd.
Duyvendak: „Maar dat gebeurt
dus niet. Er blijkt een grote kloof
te liggen tussen hoe mensen den
ken over apart sporten en wat er
feitelijk gebeurt Dat geeft te den
ken. Allochtonen sporten dus met
een kwaad geweten. En autochto
nen vragen zich ook met af waar
om ze vooral in de eigen groep aan
sport doen."
Conclusies
De onderzoekers durven geen al
te harde conclusies te trekken. In
deze fase van het onderzoek is
nog niet bekend hoeveel allochto
nen in de afgelopen jaren op wel
ke manier aan sport zijn gaan
doen.
„Maar de van oudsher 'zwarte'
clubs - met bijvoorbeeld vrijwel al
leen Turkse. Surinaamse of Kaan-
Verdische leden - blyven gewoon
bestaan. En je ziet ook nieuwe
clubs ontstaan. Het lijkt dat veel
allochtonen op jonge leeftijd bij
een autochtone club beginnen om
jaren later alsnog te vertrekken
naar een 'allochtone' verem
Volgens Duyvendak gebeurt ook
het ongeorganiseerd sporten
vooral apart.
De 'bijzonder hoogleraar in de we
tenschappelijke grondslagen van
het opbouwwerk' heeft het idee
dat allochtone groepen vooral
moeite hebben met de vereni
gingscultuur op de sportclubs. Hij
denkt bijvoorbeeld aan de oer-
Hollandse sfeer in de sportkanti
nes - inclusief wagenwielen, An
dre Hazes en tafelkleedjes - en
aan de traditie om als mannen on
der elkaar na de wedstrijd geza
menlijk onder de douche te gaan.
Die laatste gewoonte is in strijd
met de wetten van de islam, die
voorschrijven dat de schaams
treek niet in het openbaar aan an
deren getoond mag worden.
Duyvendak denkt dat het pro
bleem ook aan de kant van de au
tochtone sporter ligt. Die zegt dat
'gemengd sporten' een groot goed
is, maar vraagt wel dat zijn team
genoten van buitenlandse komaf
de autochtone cultuur overne
men. Duyvendak: „Sport verbroe
dert op het veld. Maar sport is
meer dan de wedstrijd. Dat ver
broederen hoort ook voor en na de
wedstrijd te gebeuren. Want mis
schien zit die gewaardeerde team
genoot na de wedstrijd wel alleen
aan een tafeltje in het clubge
bouw."
Verwachtingen
Duyvendak wil maar aangeven
dat sport niet van nature zorgt
voor de integratie v«m verschillen
de bevolkingsgroepen. En hij
pleit voor 'bescheidener ambi
ties'.
„Er wordt te veel druk op sport ge
legd. De sport bezwijkt aan die
verwachtingen. Als de integratie
op andere terreinen minder
slaagt, waarom zou het in de sport
dan wel kunnen? Ik vind het
steeds minder vanzelfsprekend.
Je kunt er natuurlijk wel voor kie
zen om sport heel nadrukkelijk te
gebruiken als een middel om inte
gratie na te streven. Maar dan
moet je forceren. Zoiets als een
clubcultuur moetje dan dus ver
anderen. De principiële vraag is
dan wel: 'Mag je als overheid de
mensen proberen te sturen tij
dens hun vrije tijdsbeoefening?
Maar al voordat hij aan het beant
woorden van die vraag toe komt,
vraagt Duyvendak zich af of er
uitsluitend nadelen zitten aan
'apart' sporten. Aan het echt be
antwoorden van die vraag hoeven
we volgens Duyvendak niet eens
toe te komen. Hijzelf vindt name
lijk niet dat er heel veel nadelen
zitxen aan het 'apart' sporten van
bevolkingsgroepen. Het ideaal
van 'gemengd sporten' komt,
vindt hij, voort uit een bepaalde
opvatting over mulücultuiaiiteit.
„Uit angst om te discrimineren
zien we ook de leuke verschillen
niet meer. We worden geacht
kleurenblind te zijn, maar is dat
niet een zeer pover ideaal?"
Hij keurt de behoefte om in de ei
gen groep te sporten bij voorbaat
zeker niet af. „Mensen zoeken nu
eenmaal mensen op die op hen lij
ken. Dat is een normale groepslo-
gica, zeker in de sport. Een team
spirit vereist een bepaalde homo
geniteit. Daarom zie je door de ja
ren heen bijvoorbeeld ook dat al
lerlei groepen, bijvoorbeeld ho
moseksuelen, bij dezelfde clubs
spelen."
Hij kent de bewering dat puur al
lochtone teams aanleiding kun
nen zijn tot te verfoeien nationa
listische uitingen, maar vindt dat
het gevaar wordt overschat.
„Teams hebben altijd een eigen
identiteit. Een teamgevoel hoort
er ook te zijn. Het gaat alleen
maar om de mate van het wjj-ge-
voel Bovendien heeft dat niet
eens zoveel met nationaliteit te
maken. Je kan ook een Hillesluis-
of Spangen-gevoel hebben."
Duyvendak heeft in het verleden
het zijne gedacht over de ophef
die ontstond na vermeende zwart-
wit-tegenstellingen in het Neder
lands voetbalelftal. Dat een be
ruchte krantenfoto - waarop te
zien was dat de gekleurde Neder
landse voetballers een eigen eet
tafel hadden en de 'witte' spelers
aan twee andere tafels zaten - zo
veel beroering veroorzaakte,
heeft hem verbaasd. „Want je ziet
toch overal in de maatschappij dat
sommige mensen naar elkaar toe
trekken omdat ze dat prettig vin
den. Het zou alleen erg zijn als dat
uit discriminatie voortvloeit."
Het Grote-stedenbeleid kan in de
tweede versnelling worden gezet.
Het gaat de goede kant op, maar
nu moet het tempo omhoog om al
le ideeen om te zetten in daden.
Niet het minst belangrijke effect
van het Grote-stedenbeleid is dat
het geloof in de samenlevingsop
bouw is teruggekeerd. Er kan een
halt worden toegeroepen aan ver
loedering en verpaupering. Met
een krachtenbundeling van rijks
overheid, gemeenten en maat
schappelijke organisaties kan de
problematiek van achterstands
wijken stevig worden aangepakt,
zodat ze er warempel bovenop ko
men. In heel Nederland stikken
bewoners, scholen, wijkcentra,
ondernemers en de lokale over
heid van de plannen om de woon
omgeving te verbeteren en de ste
delijke economie nieuw leven in
te blazen. De ideeën versterken
elkaar. Een vliegwielfunctie, zei
Jacob Kohnstamm gistermiddag
in het Scheveningse Kurhaus. De
staatssecretaris van Binnenland
se Zaken vergeleek het GSB, het
Grote-stedenbeleid, om die reden
met de Marshall-hulp na de Twee
de Wereldoorlog. Het ging niet
eens om wereldschokkende be
dragen. Maar het effect op de we
deropbouw was gigantisch. Zo is
ook gedurende de eerste drieën
eenhalf jaar van het GSB met re
latief weinig middelen toch veel
bereikt, aldus Kohnstamm. Het
ministerie van Binnenlandse Za
ken had er een symposium aan
gewijd en het was net een eerste
afscheidscadeautje voor de staats
secretaris, die na de verkiezingen
de politieke luwte opzoekt. „Over
de doden niets dan goed, daarom
is iedereen natuurlijk zo aardig
over het stedenbeleid," zei hij met
een gezond gevoel voor zelfspot
Maar de probleemwijken merken
er nog veel te weinig van. Kohn
stamm zelf begon erover. Hij liet
belangrijke boodschappen achter
voor het nieuwe kabinet. Meer
geld uiteraard, meer contracten
over inschakeling van langdurig
werklozen, meer kansenzones (hij
noemde het stimuleringsgebied
Waalhaven-Zuid bij Charlois als
positief voorbeeld van werkgele-
genheidsbevordering), maar voor
al ook noemde Kohnstamm: de
koppeling van achterstandsbeleid
aan economische structuurver
sterking. Een winnende kaart.
Achterstandsbestrijding en eco
nomische maatregelen hebben el
kaar nodig, het een zonder het an
der zal minder effect opleveren,
waarschuwde Kohnstamm. Het
GSB is daarom zo'n aardig ver
volg op de sociale vernieuwing ge
worden omdat er het stimuleren
van stads- en wijkeconomie bij
werd gehaald. Het staat nog in de
kinderschoenen. Veel gemeenten
klagen dat andere ministeries het
wel erg veel aan Binnenlandse
Zaken overlaten om er een succes
van te maken. Op het symposium
klonk gisteren vooral kritiek op
Economische Zaken; dat ministe
rie staat nogal eens op de rem. De
Rotterdamse wethouder Hans Si
mons klaagde op het symposium
dat subsidies voor toeristische
ontwikkeling worden ingetrok
ken, juist nu hier volop kansen
liggen voor het sociaal-econo
misch herstel.
Simons zei dat een paar jaar GSB
tot een andere mentaliteit heeft
geleid. Vier jaar geleden hoorde je
geen enkele deelgemeente in Rot
terdam over economie. Het kwam
in hun takenpakket niet voor, het
leefde met. En nu is elke deelge
meente actief bezig met relatiebe
heer met duizenden onderne
mers. Eerherstel van winkelstra
ten, bevordering van etnisch on
dernemerschap, het aantrekke
lijk maken van gehouwen als be
drijfspand, Simons noemde bin
nen drie minuten op (knap voor
zijn doen) wat er zoal gebeurt.
Het bedrijfsleven in Nederland
raakt gaandeweg geïnteresseerd:
er liggen kansen. Zoals een neer
waartse spiraal slecht is voor de
werkgelegenheid, zo heeft sociale
vooruitgang positieve prikkels op
de economie en dat beginnen
steeds meer ondernemers zich te
realiseren. Terecht maakte de
voorzitter van een wijkraad in En
schede de opmerking dat bewo
nersparticipatie dé succesfactor
van het stedenbeleid is. Klopt.
Maar ook is het zo dat het zonder
de extra ecu's en guldens van dc
Europese Unie en het kabinet niet
zo snel was gelukt om de 'moeilij
ke' gemeenten een zelfvertrou
wen terug te geven. Het stedenbe
leid is een verhaal van intensieve
samenwerking. En nu in de twee
de versnelling? Nee, plankgas!
