14
'Meer islamitische
basisscholen nodig'
Provincie steunt
Thuis Op Straat
Onderverhuur bedreigt leefbaarheid oude wijken
Verliefd worden 'erger' dan
framebreuk of hongerklop
Stekende vrouw langer vast
Hans Haak
wil 750 uur
drummen
op V5*
4*
Openbaar onderwijs het populairst in Rotterdam
De Coolsi
De wijk is van
ons allemaal
RW RRV RZ
Rotterdams Dagblad
Woensdag 26 augustus 1998
Hij droomde er al van toen hij
zes jaar jong was: een fietstocht
rond de wereld. Rotterdammer
Marco Mout was als kind al gek
van fietsen en is dat altijd geble
ven. Halverwege het jaar 1997
vertrok hij om zijn droom waar
te maken. In het Rotterdams
Dagblad doet hij daarvan ver
slag. Vandaag aflevering 25.
"Wat is het ergste wat je kan over
komen als je alles verkoopt en je
gaat voor een onbepaalde tijd fiet
sen. Een lekke band? Frame
breuk? Hongerklop? Ziekte?
Geldnood?
Nee, niks van dit alles. Als je, zo
als ik, alles ver
koopt om lekker
te gaan reizen,
dan hou je er
geen rekening
mee dat je. tij
dens de eerste
maanden van
die reis, in een
Turks dorp een
mooie vrouw
ontmoet die uit
België komt.
Ben ik nog te
volgen? Nee,
awel, het is te zeggen, deze Rotter
damse fietser werd verliefd op 'ne
Antwerpse. Zo, dat is eruit, geen
vragen meer. Het was gelijk raak,
's avonds doken we al het lokale
Turkse badhuis van Bergama in.
Maar toen deed zich een groot
-probleem voor: zij moest terug
pïggr Antwerpen voor huis, werk
^.eiaïfonmg Albert en ik moest door
'"richting Syrië en president Hafez
'Al Assad.
Om nog meer op Henk van der
Meyden te lijken: ze heet Catheri
ne. is géén dom blondje, en ik kan
erg met haar lachen. Tot zover de
details. Nu de problemen. We be
sloten te gaan schrijven. Voor mij
was het makkelijker naar Antwer
pen te schrijven, dan voor Cathe
rine naar mij, omdat ik geen vaste
verblijfplaats had. Vooral de
Turkse postbeambten dreven mij
soms tot moordneigingen, wan
neer ik een poste restante-brief
van Catherine zag liggen die mij,
om onduidelijke redenen, gewei
gerd werd.
Zo hielden we het biina tien
maanden vol, maar de brieven
werden steeds somberder van
toon. Het ging te lang duren. Toen
ik haar per telefoon uit Nieuw-
Zeeiand voorstelde samen te gaan
fietsen, bleek ze al een mountain
bike te hebben gekocht en in trai
ning te zyn.
In mei nam ik de beslissing haar
uit te nodigen om van Rome terug
te fietsen naar Antwerpen en die
uitdaging nam ze aan.
Na een jaar zagen we elkaar weer.
Ik zou nog veel meer romantische
details kunnen beschrijven, maar
de realiteit is hard. Na een weekje
Rome en opnieuw aan elkaar wen
nen, wachten de steile klimmen
van de Appenijnen. Hoeveel zou
ze nog van mij houden na zo'n
eerste dag afzien? Om het nog er
ger te maken was het op onze ver
trekdag uit Rome, koud. regen
achtig en winderig. Toen er na
veertig kilometer ook nog een on
weer losbarstte, verwachtte ik
zwaar gemopper en geklaag. Maar
mijn Belgische heldin fietste ge
staag door,
In Moricone hoopten we een cam
ping of pension te vinden. Cathe
rine was kapot. Maar in dit aardi
ge dorp was niets te vinden. Toen
dachten we een
klooster te heb
ben gevonden en
Hepen, met de
fietsen aan de
hand door de
prachtige poort.
Helaas was het
een erg dooie
boel. Het bleek
een kerkhof. On
danks de ver
moeide benen
lukte het Cathe
rine nog om 25
kilometer verder te fietsen, naar
Nerola, waar een groot pension
zou zijn. verzekerde iedereen ons.
Nerola bleek een prachtig dorp,
alleen boven op een berg. Toen we
na veel gezwoeg eindelijk boven
waren bleek dat enige pension al
driejaargesloten. Fijn!
Nu plensde het zo, dat onze regen
jassen zowel binnen als buiten
zeiknat waren. Ik vreesde voor
onze relatie. Als ze dit nog leuk
vindt, dacht ik, dan zit het wel
goed. Ik was zelf al aan dit soort
ontberingen gewend en maak al
jaren korte of langere fietsreizen.
Maar voor deze dame is dit alles
nieuw.
Een vriendelijke Italiaan zag ons
staan en stelde voor z'n kleine
schuurtjes te ontruimen. Een uur
later stonden de fietsen en de tent
droog onder het afdakje van de
schuur, en maakte ik thee met
vers brood. Onze eerste fietsnacht
samen lagen we dus in een
schuur.
Maar Italië stelde ons niet teleur.
De volgende ochtend was het stra
lend weer en hadden we vanuit
onze schuurtent een prachtig uit
zicht over het dal. We begonnen
aan onze reis naar Siena, om de
Palio bij te wonen.
Als we het met elkaar uithouden,
dan zal ik volgende keer meer
vertellen over deze historische
paardenrace. Ik moet nu stoppen
en voldoen aan mijn verplichtin
gen. De belangrijkste is: het mas
seren van Catherine's benen, met
echte massage-olie en geen ket
tingolie. Reizen met een vrouw is
zwaar, maar je hoort mij niet kla
gen.
Rotterdam Met een startsubsi
die van 275.000 gulden wil het pro
vinciebestuur van Zuid-Holland
het mogelijk maken dat het suc
cesvolle Rotterdamse project
Thuis Op Straat (TOS) wordt ge
ëxporteerd naar Leiden en Gou
da. In beide gemeenten hebben
de betrokken wethouders zich al
enthousiast getoond. Gedeputeer
de Staten van Zuid-Holland wil
len er dan wel van kunnen uit
gaan dat de gemeentebesturen
vanaf 1999 de TOS-projecten zelf
financieren. De provinciale steun
is vooral bedoeld om een snelle
start mogelijk te maken.
De bedenker van TOS is voorma-
iig opbouwwerker Ton Huisken s,
directeur van de stichting Rotter
dam-West. Hij kreeg het voor el
kaar dat allerlei verantwoordelij
ke instanties, zoals politie, club
huiswerk, scholen en bewonersor
ganisaties intensief gingen sa
menwerken om op een aantal
'moeilijke1 pleinen in Rotterdam
de sfeer om te buigen naar een po
sitief leefklimaat. Sport en spel,
voldoende toezicht en vrijwillige
medewerking van omwonenden
blijken een succesformule te zijn.
De Zuid-Hollandse gedeputeerde
George Brouwer, verantwoorde
lijk voor het grootstedelijk gebied
Rotterdam, werd op het project at
tent gemaakt door de provinciale
advies- en ondersteuningsorgani
satie Program, inmiddels gefu
seerd met Janzeuven uit Den
Haag en omgedoopt in JP Part
ners. Brouwer was na een confe
rentie over TOS in Leiden derma
te in zijn sas, dat hij Thuis Op
Straat met verve met zijn collega
gedeputeerden heeft uitgedra
gen. Het voorstel aan de Provinci
ale Staten is nu om de subsidie
toe te kennen om de Rotterdamse
vinding in andere steden kans
van slagen te geven.
De provincie beslist eerdaags ook
of het project Home Start (onder
steuning bij opvoeding) na Gou
da, Dordrecht en Leiden nu ook
gestart kan worden in Zwijn-
drecht en Alphen aan den Rijn.
Hier heeft het college van GS in
totaal 50.000 gulden voorover. De
gedeputeerden willen voorts
mentorprojecten voor werklozen
en allochtone jongeren stimule
ren, Zes van de acht projecten
worden opgezet in Rotterdam en
Dordrecht, op initiatief van het Da
Vind College en het Groene Delta
College in Dordrecht en ROC Zad-
kine, stichting Krosbe en het ho
ger onderwijs in Rotterdam, als
mede de regio Zuid-Holland-
Zuid. Met de zes subsidies is
180,380 gulden gemoeid.
Rotterdam De 29-jarige vrouw
die half augustus is opgepakt
wegens het op straat neersteken
van vooral vrouwelijke voorbij-
nu,
tig dagen achter slot en grendeL
De vrouw, afkomstig uit Zee
land, wil zelf volledig meewer
ken aan de onderzoeken naar
haar daden.
Dat meldt .haar advocaat mr,
Aü. Borgman. Nog niet bekend
is of en zo ja wanneer de vrouw
voor de rechter moet verschij
nen. „Voorop staat dat ze behan
deld wordtaldus Borgman. De
Zeeuwse wordt ervan verdacht
tussen eind juli en half augustus
zeven vrouwen en een man te
hebben gestoken in Rotterdam,
Den Haag, Amsterdam en Mid
delburg.
Rotterdam Er is grote be
hoefte aan meer scholen voor
islamitisch basisonderwijs.
Daarvan zijn er momenteel
twee. oftewel 1,2 procent van
alles basisscholen in Rotter
dam en dat moet 9,5 procent
worden.
Dat blijkt uit een onderzoek dat in
maart van dit jaar onder 7700 ge
zinnen werd gehouden L resul
taten zijn vanmorgen aan wuiiiou-
der E. Kuijper van ondeiwijs en
jeugdbeleid aangeboden. Rotter
dam wilde weten aan wat voor
soort schooltype behoefte bestaat
en op welke plekken die scholen
dan moesten komen. Dit naar
aanleiding van de behoorlijk ver
anderde voorbeur van ouders
voor de diverse schoolsoorten.
De enquête werd in opdracht van
de gemeente opgesteld door het
Instituut Toegepaste Sociale We
tenschappen (ITS) in Nijmegen.
Bijna de helft van de ondervraag
den heeft de vragenlijst ingevuld
en teruggestuurd. Een mooie sco
re, vinden onderzoekers Nico van
Kessel en Corine Tiebosch van
het ITS.
Uit de onderzoeksresultaten
blijkt dat voor islamitisch basis
onderwijs de belangstelling het
grootst is in Delfshaven, Stads
centrum en Feijenoord. Deze
voorkeur wordt, zoals te verwach
ten viel, vooral gevonden onder
Marokkanen en Turken.
Aanvragen
Rotterdam heeft al de Al-Ghazali-
school in Spangen en de Ibn-I Si-
nasehool in Chariois. Er liggen
aanvragen voor nog drie islamiti
sche basisscholen: een in Feijen
oord. een in Middelland/Nieuwe
Westen en een in Kralingen/
Crooswijk (westkant).
Uil het onderzoek blijkt voorts dat
er per deelgemeente en culturele
achtergrond grote verschillen in
wensen bestaan. Uitgaande van
Rotterdam in zijn geheel hebben
de meeste ouders (38 procent) een
voorkeur voor openbaar basison
derwijs. Dat is vrijwel gelijk aan
het percentage dat al kinderen op
die scholen heeft zitten. Van dat
schooltype hoeft er dus voorlopig
geen bij te komen.
Op de tweede plaats komt het pro
testants-christelijk onderwijs met
bijna 20 procent. Voor het rooms-
katholiek onderwijs spreken de
ouders van 15 procent van de kin
deren hun voorkeur uit.
Het islamitisch basisonderwijs
mag zich verheugen in de belang
stelling van 9,5 procent, een per
centage dat maar een fractie ho
ger ligt dan dat voor het alge
meen-bijzonder onderwijs (8.6
procent).
De andere richtingen (antroposo
fisch, evangelisch, hindoe, en re
formatorisch en gereformeerd)
moeten meteen heel wat geringer
aandeel genoegen nemen. De
voorkeur voor evangelisch basis
onderwijs bedraagt 1.9 procent.
Verschillen tussen de onderschei
den leeftijdsgroepen en verlang
de schoolsoorten zijn lang zo
groot niet. Het enige wat daarover
kan worden gezegd is dat naarma
te kinderen jonger zijn. hun ou
ders voorkeur hebben voor alge
meen-bijzonder en islamitisch on
derwijs. Later slaat de balans door
naar de openbare scholen.
Zoals te verwachten vief staan
voorkeuren voor schoolsoorten
niet los van culturele achter
grond. De ondervraagde ouders
konden zelf aangeven tot welke
groep ze zichzelf rekenen. Daarbij
kon men kiezen uit Nederlanders,
Marokkanen, Turken, Surina-
mers, Antillianen/Arubanen,
Kaapverdiers. Chinezen/Vietna-
mezen of, kortweg, anders'. Er
vanuit gaande dat die eigen be
oordeling klopt met de door de ge
meente gehanteerde statistieken
blijkt dat er geen sprake is van
een oververtegenwoordiging van
allochtonen. Eerder het tegendeel
lijkt waar: 71,7 procent van de ge
ënquêteerden vulde in 'Nederlan
der' te zijn.
Hij poseert
monter, Hans
Haak (30). De
vraag is hoe
hij eruitziet
na 750 uur
drummen,
een record
dat hij met in
gang van lok-
tober wil bre
ken, Foto Cor VOS
Door Patrick Tieben
RotterdamZijn vrouw verklaar
de hem in eerste instantie voor
gek, maar ze is hem uiteindelijk
toch gaan steunen bij zijn poging
het wereldduurrecord drummen
te verbeteren.„Dat ik vanaf 1 ok
tober 41 dagen van huis weg bent,
omdat ik in de muziekschool ga
wonen, eten en slapen, was geen
probleem. Dat is ze wel gewend,
want ik zit heel vaak in de studio,"
legt Hans Haak een 30-jarige
Rotterdamse postbode, uit.
.Andere mensen zeiden dat ik dit
doe omdat ik mezelf wil promo
ten. Maar dat is niet zo. Uiteraard
zou ik het leuk vinden als ik door
de publiciteit rond deze recordpo
ging meer studiowerk zou krijgen
en mijn in september uitkomende
cd er beter door wordt verkocht.
Maar dat is niet de belangrijkste
reden om dit te doen. Ik heb ge
woon een grote vorm van presta
tiedrang in me. Ik wil altijd grens
verleggend bezig zijn. En daarbij,
ik verdien hier helemaal niets
aan. Want de opbrengsten zijn be
stemd voor de Dierenambulance
in Rotterdam."
Het idee voor de huidige record
poging ontstond vlak voor de jaar
wisseling. „Ik vind het leuk om
dingen te doen die andere men
sen niet zo snel zouden doen en ik
had wel weer zin om iets bijzon
ders te doen. Ik ben toen het
Guinness Record Book gaan na
pluizen. Daarna heb ik contact op
genomen met de deelgemeente
IJsselmonde."
Toen IJsselmonde enthousiast
reageerde, zijn de deelgemeente
en Haak samen op zoek gegaan
naar een locatie. Dat is uiteinde
lijk de muziekschool aan de Hein-
dijk geworden. Volgens Haak hoe
ven de buurtbewoners geen ge
luidsoverlast te vrezen. „Want we
hebben de boel zo ingericht dat
het geluid wordt gedempt."
Het huidige record stamt uit 1981,
toen een Amerikaan 738 uur ach
tereen heeft gespeeld. De op
brengst van deze recordpoging
gaat naar de Dierenambulance in
Rotterdam. Het is de bedoeling
dat Hans Haak tot 11 november,
dus 41 dagen, achttien uur per
dag (van zes uur 's ochtend tot
middernacht) achter het drumstel
plaatsneemt. De semi-professio-
nele drummer krijgt na ieder uur
vijf minuten en na iedere drie uur
een kwartier pauze.
De muziekschool wordt alleen op
1 en 14 oktober verlaten voor een
live optreden met een aantal an
dere muzikanten in de Baroeg
aan de Spinozaweg. De uren dat
hij daar optreedt, tellen ook mee
voorde recordpoging.
Hans Haak is getrouwd en vader
van een 13-jarige tweeling, Kevin
en Daisy. Hij werkt als postbode
en begon op 9-jarige leeftijd met
drummen. Maar dat werd pas echt
serieus toen hij op zijn zestiende
in zijn eerste bandje zat
Inmiddels heeft hij in zeventien
bands gezeten die jamsessies en
optredens in zaaltjes en buurtcen
tra verzorgden. De laatste tien
jaar heeft hij zich meer toegelegd
op het sluuiuwerk.
Als studiomuzikant heeft Haak
veel soundmixbanden ingespeeld
en is hij veelvuldig te horen op
cd's van onder anderen Cock van
der Palm, Wally Tax en de band
Noodweer. Daarnaast heeft hij
twee jaar lang in popshops les ge
geven aan jongeren.
Haak noemt zichzelf dan ook, in
de positieve zin van het woord,
een muzikale zwerver. Hij werkt
graag met verschillende mensen
en houdt ervan om regelmatig er
gens op te treden. ,.Ik ben geen fi
guur om een paar jaar in één band
te zitten. Ik wil elke keer weer iets
nieuws, want daardoor kan ik me
steeds verder ontwikkelen zowel
als mens en artiest."
Grensverleggend
Daar horen dus ook speciale ac
ties bij. Zo was hij één van de dui
zend drummers die op uitnodi
ging van Cesar Zuiderwijk op de
Maas hebben gespeeld en heeft
hij in 1996 al eens meegedaan aan
een 24-uurs drummarathon, waar
van de opbrengsten naar het Sop
hia Kinderziekenhuis ging.
Het idee om de opbrengsten aan
uc Dierenambulance Rotterdam
te geven, kwam van Hans Haaks
vrouw. „Zij vertelde me dat die
vijfentwintig jaar bestaat en volle
dig op vrijwilligers draait. Ze kun
nen dus wel wat steun gebrui
ken," vertelt Hans Haak.
„Daarom wordt er vlak voor de
start een gironummer bekend ge
maakt en gaat er tijdens de drum
actie in de muziekschool en de op
tredens in de Baroeg een collecte
bus rond."
Hans Haak hoopt dat er veel men
sen komen kijken. „Ik hou ervan
om voor veel mensen op te treden.
Daarom is iedereen welkom om in
de muziekschool of in de Baroeg
binnen te wippen en een praatje
met me te maken. Dat geeft me
gelijk wat afleiding en ontspan
ning. De toegang is gratis, dus dat
hoeft het probleem niette zijn."
De laatste maanden is Hans Haak
begonnen met de voorbereidin
gen. Hij is minder gaan roken, is
gezonder gaan eten en werkt aan
zijn conditie. „Ik weet dat het niet
makkelijk wordt. Het zal zowel li
chamelijk als mentaal zwaar zijn.
Zeker omdat deze recordpoging
toch een bepaald risico inhoudt.
Want ik krijg veel aandacht van
de radio, televisie, tijdschriften en
kranten. Dus als ik het niet haal,
sla ik een modderfiguur."
Maar daar gaat de drummende
PTTer niet van uit. „Als ik ergens
aan begin, dan maak ik het meest
al af. Ik wil minimaal 739 uur ha
len en als ik dat heb, dan haal ik
die laatste elf uur ook wel."
Door Wessel Penning
Rotterdam „Tachtig procent
van de woningen in deze buurt
wordt illegaal onderverhuurd.
Tachtig procent!" Helmie
Doedee, bewonersactiviste in de
Nozemanbuurt in het Nieuwe
Westen, is stellig. Stelliger dan de
Delfshavense deelraadsvoorzitter
Tom Harreman. „Tachtig pro
cent? Dat lijkt me stug," zegt die.
Stelliger is Doedee ook dan de
vertegenwoordigers van corpora
ties en de dienst Stedebouw en
Volkshuisvesting (dS+V), die niet
met percentages willen 'smijten1
en graag de resultaten van nieu
we onderzoeken in Rotterdam af
wachten. Ondertussen wordt wei
erkend dat oude Rotterdamse wij
ken zuchten onder de illegale on
derverhuur.
Ze wil niet ongenuanceerd over
komen ze°t ze. Helmie Doedee
sinds 1969 bewoonster van het
Nieuwe Westen en inmiddels een
van de meest actieve wjjkactïvis-
ten- wil alleen maar dat het leven
in een probleembuurt als die rond
de Nozemanstraat wat draaglijker
wordt.
Daarom wil ze eens aan de kaak
stellen dat haar buurtje -sinds
een paar jaar prettig gevuld met
mooie opzoomerstrcten- zucht
onder het grote verloop, onder de
vele verhuizingen en onder het
gegeven dat steeds minder men
sen weten wie hun buren zijn en
waar ze nu weer vandaan komen.
„Want hoe kun je in zo'n wijk als
deze nu toch iets van een gemeen
schapsgevoel scheppen? Zo krijg
je nooit een leefbare wijk. Alles
wat je in jaren opbouwt, kan zo
weer weg zijn," zegt Doedee. „Ik
kan hier toch niet in mijn eentje
gaan opzoomeren."
Ze kijkt niet meer op van een ver
huizing meer of minder. „De ene
week zie je de meubels komen. De
andere week later zie je ze alweer
gaan. Zijn er nieuwe bewoners ge
komen. Heeft de hoofdbewoner
het huis alweer overgedaan aan
het "eefie.het nichtje of dat ande
re familielid, dat toevallig ook een
woning nodig had."
Boos
Ze gunt iedereen zijn eigen huis
je, daar niet van. Maar het stoort
haar zo bijzonder dat veel van die
nieuwe bewoners nauwelijks be
langstelling tonen voor het wel en
wee in de buurt. Ze ziet 'actieve1
buurtgenoten de buurt verlaten.
Omdat ze vinden dat de leefbaar
heid achteruit holt. Of omdat ze
geen passende nieuwe, betaalbare
grote woning vinden. En als ze
vervolgens merkt dat die ene be
woner een vier- of vijfkamerwo
ning overdoet aan een kennis of
familielid -zonder dat het huis
gewoon via de huurkrant op de
huurmarkt verschijnt- dan wordt
ze steeds weer boos. Ze wil dol
graag eens de discussie aanzwen
gelen over die vermaledijde on
derverhuur.
Dan heeft ze aan Tom Harreman,
deelraadsvoorzitter te Delfsha
ven, een goeie. „De onderverhuur
kan zorgen voor dooie straten,"
constateert hij. „Krijg al die nieu
we, kort blijvende bewoners maar
peni zo v#»r om mee te doen aan
zoiets als opzoomeractiviteiten.
Lijkt me heel moeilijk."
Harre-man: „Het is een bekend fe
nomeen in grote steden. Een wil
lekeurige 'Jan Jansen1 huurt legi
tiem. En na een tijdje zegt hy te
gen zijn neefje: 'Kom jij er maar
in. En. na dat neefje komen er
steeds weer nieuwe bewoners,
Vaak familieleden, dan is het uit
eerlijke naastenliefde. Maar soms
laat 'Jansen' ook de huurprys op
lopen van zeshonderd naar elf
honderd gulden. Dan gaat het om
een ordinaire manier van geld
verdienen."
Harreman heeft gezien hoe door
de jaren heen op de deuren van
echte 'onderverhuurpanden'
steeds nieuwe naamplaatjes ver
schenen, totdat uiteindelijk de
bordjes helemaal verdwenen en
er heuse 'spookbewoners' waren
ontstaan. Maar hij durft de mate
van onderverhuring in 'zijn'
Delfshaven niet aan te geven. Lie
ver wacht hij de resultaten af van
een door de dienst Stedebouw en
Volkshuisvesting verricht pilot-
onderzoek in de Sneilinckstraat
in Delfshaven af. Maar, zoals ge
zegd. die tachtig procent van
Doedee lijkt 'm erg veel.
Dat vindt ook Hetty Römer van de
corporatie Woonbron in het Nieu
we Westen. „Tachtig procent? Dat
lijkt me werkelijk overdreven.
Dan heb je het dus over acht van
de tien huizen. Hoeveel dan wel?
Dat durf ik niet te zeggen." En be
leidsmedewerker S. Adrianow
van De Maaskoepel (de organisa
tie, die de corporaties in Rotter
dam en omstreken bindt) wacht
ook liever op de uitkomsten van
het onderzoek van de dS+V. „Ik
heb begrepen dat het onderzoek
inmiddels is afgerond."
Niet beschikbaar
„Dat klopt," zegt dS+V-project-
manager Paul van Beek, „Maar de
gegevens zijn niet beschikbaar.
Dat zijn ze op z'n vroegst volgend
jaar zomer." Van Beek vertelt dat
de resultaten van het onderzoek
'Onrechtmatige Bewoning' nog
niet klaar zijn voor openbaarheid.
Bij nader inzien wordt het pilot-
onderzoek, gedaan in 136 wonin
gen, in reikwijdte wat te gering
geacht. „Ik wil opgrond van zo'n
klein onderzoek geen uitspraken
doen We willen meer woningen
in andere omstandigheden gaan
onderzoeken," zegt hij. Van Beek
wil ook niet ingaan op de vraag of
het 'mogelijk' is dat, zoals Doedee
zegt, in de Nozemansbuurt tach
tig procent van de woningen ille
gaal onderverhuurd wordt.
Hoogvliet gaat zondag in de tijd
machine. Inwoners wagen zich
aan een toekomstvisie. Ze kijken
in de tijdmachine eerst naar een
film die door jongeren is gemaakt
en als ze naar buiten komen, volgt
een discussie voor de videocame
ra over hoe de wijk erover vijf jaai
uitziet, of liever: uit móet zien.
Het z.at deelgemeentebestuurder»
nuttig studiemateriaal opleveren,
want ze kunnen zien in hoeverre
de plannen voor ingrijpende wij
zigingen m Nieuw Engeland be
kend zijn bij de bewoners en nl'
het een beetje met elkaar over
eenkomt. De tijdmachine is een
hoogtepunt op de wijkdag. waar
mee het project 'De wijk is van
ons allemaal' wordt afgesloten.
Een ken nismak mg sbingo. een
wijkspcl om te zien wie Hoogvliet
hel beste kent. een barbecue en
een tekenwedstrijd zijn andere
onderdelen op de wijkdag die op
de speeltuin in de Constan/a-
straat wordt gehouden. Tot zover
lijkt dit alles een gewone aankon
diging, maar er is natuurlijk meer
aan de hand. Dat kun je/.ien aan
de vliegerwedstrijd. Volgens de
altijd actieve Sila Wiel. Hoogv] je
tervan het Jaar 1997. is de vlieger
een multicultureel symbool \an
verbondenheid. Dus drukt het
vlieger festijn uit dat het m Hoog
vliet afgelopen moet zijn mei de
stroeve scheiding tussen cultu
ren. Om die reden is de stichting
De Wijk is van Ons Allemaal erbij
betrokken. De organisatie is in
dertig gemeenten actief met op de
kop af vijftig projecten en alleen
al in Rotterdam vinden er activi
teiten ptaats in Delfshaven. het
Oude Noorden, Feijenoord. Char
iois en Hoogvliet. Eerder al deed
de Schiedam se flatwij k Nicuw-
land er ervaring mee op, dankz.y
de plaatselijke stichting Medelan
ders van Overal en Nergens.
De wijk is van ons allemaal: beter
kun je niet uitdrukken dat ieder
een er belang bij heeft dat aaneen
gesloten buurten gezellig, schoon
en veilig zijn. In Hoogvliet heb
ben opbouwwerker Dean na Goz./.i
en jongerenwerker Ronald Bij
naar er geen spijt van dat ze het
programma 'De wijk is van ons al
lemaal' naar Nieuw Engeland
hebben gehaald. Het is een kwets
bare wijk. Er is de laatste jaren ai
veel gedaan om de gebouwde om
geving te verbeteren, maar de be
woners en de instanties vinden
dat ook de sociale samenhang be
ter moet. Onderhuidse spannin
gen moeten omgebogen worden
naar samenwerking voor een leef
bare wijk. De activiteiten van de
ze maand vormen een aanzet
„Voor het eerst wordt een duide
lijke richting gekozen om bewo
ners zelf meer bij hun wijk te be
trekken," zegt Deanna Goz.zi.
Maar Hoogvliet zat toch niet stil?
Het was de eerste Rotterdamse
deelgemeente waar fundamen
teel over wijk- en buurtbeheer
werd gediscussieerd en waar d*.
ambtenaren overgingen tot een
wijkoverleg met bewoners in alle
wijken. Ook de aansluiting bij het
stedelijk bureau Opzoomer Mee
werd gevonden. Periodiek wor
den actieve bewonersgroepen in
het zonnetje gezet. En dan zou nu
voor het eerst een duidelijke rich
ting zijn gekozen om de bewoners
bij de wijk te betrekken? Toch
klopt dat. Deanna Gozzi geeft in
feite precies aan waar het in de
Rotterdamse traditie van in- -
spraak bij stadsvernieuwing,
wijk- en buurtbeheer en wijkvei
ligheidsplannen nog aan ontbrak,
namelijk aan een uitgekiend sca
la aan activiteiten waar je jong en
oud, allo- en autochtoon, man en
vrouw mee bereikt en, minstens
zo belangrijk, waarbij het blikveld
wijder is dan de eigen straat of het
bouwplan om de hoek. Met het
programma 'De wijk is van ons al
lemaal' wordt iets wezenlijks toe
gevoegd aan het succesvolle op-
zoomerpakket. De wijkgedachte
staat centraal. Onder de bewo
nersorganisaties zijn er die zich
op vele belangrijke thema's rich
ten, van woonlastenproblematiek
tot drugscriminaliteit en onveÜig-
heid in het verkeer, maar aan
sprekende debatten over de wijk
met grote groepen wijkbewoners
hebben bepaald niet overal priori
teit meer. Waar het wel gebeurt,
blijkt er flinke belangstelling te
zijn, zoals in Blijdorp/Bergpolder
en Ornot-TJss#?] mnnde. Er is b" ac
tieve mensen een toegenomen be
hoefte om het overwijkplannen
en -visies te hebben, omdat ze de
verbanden tussen groot en klein
gaan zien. Eigenlijk zou de hele
Rijnmond zondag eens een kijkje
in Hoogvliet moeten nemen.
