45
De
generatie oefenmeesters
Van doelman tot ambitieuze arbiter
VDL-trainer Rob Schalke hekelt ronselpraktijken
De 'stem van Hermes DVS' ziet zichzelf als servicepunt
Hart voor
r*
Debuterende hoofdtrainers
RKWIK, VFC en WK staan
te trappelen van ongeduld
Patrick Janson wil nu met
de fluit wel eens zien
waar zijn plafond
ligt
de club
Rotterdams Dagblad
Donderdag 3 september 1998
Door Sander Sonnemans
Wilco Wapenaar. Erik Teunisse en Gerard iïeijdra. De nieuwe genera
tie oefenmeesters in het amateurvoetbal komt er aan. Gepokt en ge
mazeld door de vele jaren die ze zelf hebben gevoetbald, klaarge
stoomd om - met het diploma Trainer Coach II in de achterzak - als
zelfstandig trainer aan d; slag te gaan. Dit seizoen gaat het gebeuren.
Wapenaar (36) tekende een contract by de
Vlaardmgse zondag-vierdeklasser RKWIK
Teunisse (36) volgt by stad- en poulegenoot
VFC René Oomen op en Heydra (35) heeft
bij kersverse tweedeklasser WK de touw
tjes in handen. Breng die drie 'jonge hon
den' bij elkaar voor een kop koffie en een
biertje en voor je 't weet praatje uren ach
tereen over voetbal. Over hun verleden,
hoogte- en dieptepunten en toekomstver
wachtingen.
Al snel wordt duidelijk dat Wilco Wapenaar
er andere ambities op nahoudt dan de ande
re twee nieuwelingen m het trajnersgilde.
De Maassluizer nam zich al geruimde tijd
geleden voor hoofdtrainer te worden en
i heeft als streven ook het diploma TC I te
veroveren. Erik Teunisse en Gerard Heij-
dra, toevallig ook beiden werkzaam in het
onderwijs, hadden eigelyk nooit gepland
als hoofdtrainer m de voetballerij aan het
werk te gaan.
Teunisse: „Nadat ik met voetballen was ge
stopt, heb ik het spelletje nooit gemist. Ik
heb immers veel andere interesses buiten
het voetbal. Op aandringen van de spelers
ben ik gevraagd hoofdtrainer te worden bij
VFC. maar het bestuur vond. terecht, dat ik
dan eerst maar eens wat papiertjes moest
gaan halen. In de voorbereiding op dit sei
zoen heeft het tramersschap my wel gegre
pen. Ik heb er echt onwijs veel zin m. Die
eindverantwoording, al dat werk, het ss ver
slavend leuk. Maar als VFC mij
niet had gevraagd, weet ik niet of
ik wel bij een club zou hebben ge
solliciteerd."
Heijdra: „Ik werd op aandringen
van de groep gevraagd het over te
nemen toen Jan Kleingeld was
weggestuurd. Ik had nooit het
idee ooit hoofdtrainer te worden,
maar na die periode kreeg ik het
ineens wel. Op aanraden van wij
len Aad Smallegange, bestuurslid
destijds, ben ik de cursus TC II op
de kosten van de club gaan doen.
Uiteindelijk kwam van de spelers
het verzoek om Aad de Held op te
volgen. Ik hoef met de hoogste
tree van de trainersladder te be
reiken. Het lijkt me in de toe
komst net zo leuk iets leuks van
een vierdeklasser te maken."
En Wapenaar: „Bij mij begon het
al te kriebelen toen ik bij DVO*32
m het eerste speelde en ben toen
trainer van Bl geworden. Het en
thousiasme nam daarna alleen
maar toe. Ik besefte dat de voet
ballerij toch een keertje over zou
zijn en wist dat ik. er iets in wilde
blijven doen. Ik kan niet zonder
voetbal. Ik heb de doelstelling dat
als het hoofdtrainerschap my be
valt. me in te schrijven voor de
ERIK TEUNISSE (VFC)
Speelde vanaf de jeugd bij VFC en de
buteerde op 16-jarige leeftijd in het eer
ste elftal. Na negen jaar verkaste hu
naar Fortuna en later sloot hij zijn actie
ve carrière af in het vijfde van VFC. Na
een beenbreuk was het gedaan met de
voetballerij. Hij werd jeugdtrainer- en
coördinator by VFC en was er afgelopen
seizoen actief als assistent-trainer.
WILCO WAPENAAR (RKWIK)
Begon in de jeugd bij Fortuna. speelde
twee jaar by FC Vlaardingen en stapte
over naar DVO'32 toen hij 18 jaar was.
Speelde dertien jaar, waarvan geruime
tijd ais aanvoerder, in het eerste. Na te
zijn verhuisd naar Maassluis begon hy
aan de trainerscursussen en voetbalde
hij nog drie seizoenen bij MSV71 waar
hij ook jeugdtrainer was.
GERARD HEIJDRA (WK)
Was een van de eerste jeugdleden van
WK 'toen de club nog het lachertje van
Schiedam' was. Speelde m het eerste,
zakte daarna af naar een vnendenelftal
en keerde later weer terug in de hoofd
macht. Werd bij WK jeugdtrainer en
voorzitter van de jeugdcomissie. Fun
geerde als ad interim-trainer in het sei
zoen waarin Jan Kleingeld werd ontsla
gen.
cursus TC I, want ik heb wel de ambitie in
de tweede klasse, misschien nog wel hoger,
te gaan trainen."
Wapenaar, werkzaam als hoofd van de ad
ministratie van een groothandel in tabak
en zoetwaren, is vastberaden in sportpark 't
Nieuwlant iets neer zetten. „WIK" vervolgt
hy, „wordt nogal eens een grijze
muis genoemd. Ik wil de ploeg
graag een ander imago bezorgen.
Clubs die bij ons het bruggetje
overkomen, moeten het in hun
broek doen. Ik ga me helemaal in
die klus vastbijten."
„Er zit muziek in VFC," beweert
Erik Teunisse. „Dat is met hel
Vlaardings kampioenschap wel
bewezen. Het nadeel is misschien
dat de spelers een vriendengroep
vormen. Daardoor sluipt er wel
eens gemakzucht in die gasten.
Het heilige vuur ontbreekt wel
eens. De prestatiedrang is door de
jaren heen wat minder geworden
omdat de sfeer zo geweldig is. Nu
is het zo dat de spelers na de trai
ning langs de bar lopen en gaan
zitten kaarten. Ik zou liever heb
ben dat ze wat meer over voetbal
praten."
Niets moet, maar alles mag ko
mend seizoen in Kethel, waar Ge
rard Heijdra inmiddels al een aan
tal weken bezig is bij WK De pro*
movendus is er met de komst van
de snelle en balvaardige Robin
Voets, Robin Noordzij en Ray
mond Weber vooral in aanvallend
opzicht beter op geworden en zou
wel eens een leuke rol in de twee
de klasse kunnen gaan vervullen.
„Laat ik voorop stellen dat ik het
geweldig vind dat WK zo hoog is
gekomen en ik er trainer van
ben," is Heijdra dol-enthousiast.
„Ik ben blij dat er goede spelers
bij zijn gekomen en dat de andere
allemaal zijn gebleven. Daarom
ook ben ik niet bang dat we in de
„Zo," wijst
Wilco Wape
naar op een
schoolbordje
„zo gaan we
spelen." Zijn
collega's Erik
Teunisse (m)
en Gerard
Heijdra kijken
instemmend
toe. Foto Peter
Molkenboer
problemen zullen komen. We blijven bui
ten de risicogroep."
„Met die vierde klasse G," neemt Erik Teu
nisse het woord over, „kan je het eigenlijk
niet mooier hebben. Al
die derby's en semi-der-
by's 'leveren veel publi
citeit en toeschouwers
op. Dan hoef je die gas
ten echt niet motiveren.
Het kost je misschien
wel punten, maar het le
vert je ook punten op.
Vorig seizoen is VFC in de middenmoot ge
ëindigd, deze competitie komen we met uit
het linkerrijtje vandaan. Dat is zeker."
Waarop 'RKWIK'-trainer Wilco Wapenaar
met een dolletje uit de hoek komt. „Maar
jullie clubhuis," lacht Wapenaar, „is niet
geschikt voor een kampioens
feest." En Teunisse: „Oh nee? Ik
heb dat daar al eens een keertje
meegemaakt. Ik zal je wel uit no-
digen als het zo ver is."
Wapenaar weer: „Sommige wed
strijden zullen een loterij worden.
RKWIK heeft afgelopen seizoen
twaalf keer gelijk gespeeld. Ik
streef naar aanvallender voetbal.
want ik heb de ploeg vee! te veel met z'n
kont in de eigen zestien zien hangen. Kies
je voor het offensief, dan zal je soms ook op
je platte bek gaan. Maar ik verlies komend
seizoen liever vijf keer
dan dat ik twaalf maal
gelijkspeel."
Over één ding is het
drietal het tenslotte roe
rend met elkaar eens. De
andere bril waar oud
spelers als voetbaltrai
ner doorheen kijken. „Je
kijkt,'' verwoordt Gerard Heijdra het, „nu
totaal anders naar een wedstrijd. Dat merk
je tijdens de trainingen ook. Je benadert be
paalde situaties op een hele andere ma
nier." En dan lachend: „Echt, je gaat alles
beter zien."
Door Ton de Leede
Twee jaar geleden stond Patrick Janson
nog onder de lat by de zaterdagvoetbal Iers
van DVO'32 Met zyn robuuste lichaam en
markante stemgeluid was hy elke party
duidelijk aanwezig en een confrontatie met
de leidsman ging hy nooit uit de weg. Nu
loopt Janson zelf met de fluit in de mond en
zegt hij ietwat bedremmeld. ..Nu besef ik
pas wat er in een scheids omgaat als er te
gen hem tekeer wordt gegaan."
Begin ju nj ontving Janson, in het dagelijks
leven werkzaam als slager, het bericht van
de KNVB dat hij promotie had gemaakt
naar groep 4. „Tot nu toe kreeg ik eik pro-
motiemoment bericht dat ik een groep ho
ger was geklommen. Ik ben twee jaar gele
den begonnen met fluiten, net als iedere
beginner in groep 7. Langzaamaan ging ik
steeds hoger, Hoe hoger je komt hoe klei
ner de groep wordt. Ik geloof dat groep 1
slechts uit zo'n zes scheids
rechters bestaat. Zie daar maar
eens tussen te komen."
Net als vele scheidsrechters floot
Janson zyn eerste partytjes in de
jeugd. „By DVO'32. Van diagona
len lopen had ik toen nog nooit ge
hoord. Op een gegeven moment
werd er gewaagd of tk met voor
de bond wilde gaan fluiten. Daar
had ik eigenlijk nooit aan ge
dacht, Ik besloot de opleiding te
volgen, werd enkele wedstrijden
begeleid en werd daarna voor de
leeuwen geworpen. Toen pas
stuitte ik op situaties waar ik
nooit eerder bij stil had gestaan."
Zelf heeft Janson in zyn actieve
camère natuurlijk het nodige
meegemaakt op de voetbalvelden.
„Bij DVO'32 heb ik van myn 21ste
tot mijn 29ste jaar in het eerste
elftal gekeept. Door diverse bles
sures, zoals een
schouder her-
trickJan
son werd
scheids
rechter na
altijd in het
doe te
Foto Piter w-y-
kenboer
scheidsrechter. Toch had ik altijd respect
voor die man. Vooral nu ik zelf fluit is het
respect voor iedere scheidsrechter ge
groeid. Je bent een eenling op het veld, net
zoals ik een eenling was als keeper."
Eigenlyk noodgedwongen dus kon Janson
zich reeds op zyn 29ste jaar seneus op zijn
nieuwe passie, het fluiten, storten. Net als
iedere fluitist in de dop moest Janson zijn
eerste partijen blazen op de vroege zondag
ochtend tussen pakweg Hekelingen 7 en
Aeolus 3. „Ik heb in het begin wedstrijden
meegemaakt dat spelers nog half kachel op
het veld stonden. Dan moest je zelf toch ste
vig in je schoenen staan en goedje kop erbij
houden wilde je geen gekke dingen laten
gebeuren. Voor mij heeft fluiten alles te ma
ken met benadering en omgang. Je moet de
mensen positief benaderen en dat begint
voor mij zodra ik by een club binnenkom.
Ik wil niet de autoritaire scheids zijn, we!
wil ik een autoriteit zyn. Ook de spelers in
het veld moet je positief benaderen,dan
krijg je vanzelf positieve energie terug.
Naast gedegen kennis van de spelregels
vind ik dat het belangrijkst. Je kan heel
veel met je mond af. Je moet ook weer
niet te veel praten, maar op het juiste
moment even laten weten dat je er
bent. Elke wedstrijd is zodoende voor
mij een uitdaging. Trots bon ik overi
gens nooit als ik een gele een rode
kaart moet trekken, maar soms kan
het niet anders. Ik heb het wel
eens meegemaakt dat een
speler na twee gele
kaarten rood van mij
kreeg, hij mij een
hand gaf en keurig
het veld verliet."
„Natuurlijk heb ik
ook mijn mindere
dagen. Dan merkje
dat je tegen jezelf
loopt te boksen en
dat het niet loopt zo
als je zou willen. Ik
ben dan de eerste die
een fout zal toegeven.
Zo reageerde eens een
speler na een foutieve
beslissing van mij met
'verdomme wat doe je
nou'. Ik zei meteen 'sorry,
ik ben ook maar een mens'
en zoals meestal werd mijn
reactie geaccepteerd. Ook je
lichaamstaal kan het meestal
oplossen, de manier waarop je
iets uitstraalt en naar buiten
brengt. Zo kan ik aan de manier
hoe een scheidsrechter het veld
opkomt zien hoe hij zal blazen.
Hoe je er als scheidsrechter uitziet
is ontzettend belangrijk. Je moet
er strak uitzien met een mooi te-
nuetje. Zo moet ik zelf nog zeker
vijf kilo afvallen. Gelukkig heb ik
met lopen geen probleem. Als kee
per woog ik zo'n 106 kilo, nu onge
veer 93 en werk ik aan mijn li
chaam en mijn conditie."
Janson bekent uren te kunnen pra
ten over zij.i hobby. „Ik vind het
leuk leiding te geven, ook in de sla
gerij geef ik graag leiding en wil ik
dat alles zo perfect mogelijk loopt.
Zoals ik in het dagelijkse leven
met mensen omga, zo wil ik in het veld ook
met de spelers omgaan. Voetbalie,
zelf ging ik ook vaak genoeg teket' 1 k-
kig heb ik nog nooit vechtpartijen meege
maakt of persoonlijke aanvallen."
Hoe zit het met zijn ambities? Janson ten
slotte: „Natuurlijk wil ik zo hoog mogelijk
fluiten, het liefst in de hoofdklasse. Ik heb
momenten dat ik veel aankanmaar ik weet
niet waar mijn plafond zit. Misschien fluit
ik over een paar jaar nog in groep 4, dat is
afwachten."
DoorMikosGouka
Oude liefde roest niet. Zeker
niet als de partners de Maasslui-
se voetbalvereniging VDL en oe~
fenraeester Rob Schalke heten.
Vjjf jaar na zijn succesvolle pe
riode aan de Sportlaan keerde
de Westlander terug bij de
blauw-witten. Na het kampi
oenschap van afgelopen seizoen
acteert de ploeg nu in de derde
klasse.
Schalke (49) verttóK^f Seizoe-'
nen terug en kreegfvervolgens
een aantal formaties uit. het
Westland onder zijn hoede. „Ik
ging naar MW27 waar ik een
jaar actief was. Via Westlandia,
waar ik samen met Joop van
Daele werkte, en Naaldwijk
kwam ik by Loosduinen terecht
Ik kon nog een jaar blijven,
maar VDL wilde me terug. Op
verzoek van de spelersgroep en
daar ben ik op ingegaan."
De opvolger van Joop Mom sig
neerde een eenjarige verbinte
nis bij voorzitter Bas Bouter en
komt een aantal oude bekenden
tegen in de spelersgroep. „Een
paar jongens ken ik nog goed
van vroeger. René Verhagen na
tuurlijk, Robbie Visser en de ge
broeders Hennie en William
Brinkman. Ruud den Engelsman kwam
toen net kijken. De mensen vroegen me
toen steeds: waarom stel je die Engelsman
uit de jeugd niet een keer op? Ik dacht toen
echt dat hij uit Engeland kwam, hahahha-
ha."
Onrustig
De overschrijvingsperiode verliep bij de
Maassluizers in tegenstelling tot voorgaan
de jaren onrustig. Een paar jongens hebben
de kampioensploeg veriaten om elders hun
geJUk te beproeven. Robert Boxem en-Ri-
s' Ch2rd Schippers (toch weer terug) verkas
ten naar HVO, John Suisse haar MSV71,
Martin Fastenau en Yuri Pauwels naar
MW27. Vooral het vertrek van linkerver
dediger Martin Fastenau, sinds jaar en dag
ras-VDL'er stuit Schalke tegen de borst
„Het vertrek van Fastenau naar MW27 is
voor my met geen pen te beschrijven. Dat is
echt de grootste teleurstelling in mijn carri
ère. Martin is in zijn hart een echte VDL'er
en zou daar het liefst spelen. In de periode
dat Fastenau ernstig ziek was, werd het
shirt met zijn rugnummer niet gedragen.
Ik ben toen bij hem geweest en hij klaagde
dat er maar geen jongens van VDL langs
kwamen, Ik heb hem geprobeerd uit te leg
gen dat het vooral angst was voor die kna
pen. Natuurlijk heb ik hem gebeld om te
blijven, maar hij zei dat het niet aan mij
lag."
De lezing van de verdediger zelf is dat hij
na een wedstrijd op zondag door
de nasleep van zijn verschrikke
lijke ziekte op maandag op zijn
werk niet functioneert vanwege
de vermoeidheid. Zaterdagclub
MW27 is dan een uitkomst zodat
de zondag de broodnodige rust
dag wordt. In het kielzog van Fas
tenau vertrok ook libero Yuri Pau
wels naar Maasland. „Pauwels zei
de ene dag dat hij bleef en de vol
gende dag weer dat hij wegging.
Ooit, op de bruiloft van Ruud den
Engelsman, zei hij dat hij gïaag
eens onder my wilde'trainen.
Daar blijkt nu niks meer van. Het
klopt dat deze zaken mij nogal
dwars zitten. De spelers vragen of
ik wil komen en dan stapt er een
aantal op. Dat vind ik op zyn
zachtst gezegd vreemd,"
Kwaliteit
Volgens de trainer herbergt de
ploeg genoeg kwaliteit voor een
goede derdeklasser. „Ik heb van
het bestuur geen opdracht mee
gekregen. Voorop staat bij my het
voetbalplezier. Daarnaast moeten
we individueel spelers zien te ver
beteren. Dat er na een kampioen
schap toch zes jongens weggaan
(Jeroen Roest heeft zijn over
schrijving naar MW27 inmiddels
ingetrokken; red.) is natuurrijk te
kenend,"
Wat Schalke nog het meest dwarszit, is
het benaderen van 'zijn' jeugdspelers
door Excelsior Maassluis. „VDL moet in
de toekomst in de tweede ldasse kunnen
komen. Alleen moeten ze met de poten
van onze spelers afblijven. Het is toch te
gek voor woorden dat een club uit een
zeer nabije omgeving jeugdspelers van
ons weg probeert te halen? Laat die jon
gens toch lekker voetballen. Als er nu
een betaald voetbalvereniging op dfr
stoep staat, is het wat anders. Ik raak
zeer geïrriteerd door die praktijken.
Moet ik dan-straks in december andere -
clubs een spelerslijst sturen waarop ze
kunnen zien wie ze kunnen nemen? Het
is echt te gek voor woorden maar het
schijnt er allemaal bij te horen."
„VDL is een bijzondere vereniging. De
mensen zeggen er elkaar de waarheid.
Niet achter de rug om maar gewoon
recht voor zijn raap. Ik voel me daarin
thuis. Een tweede keer by een vereni-
ging terugkeren is niet makkelijk. Met
René Verhagen, die in het veld mijn ver
lengstuk is en daarnaast ook assistent
trainer, gaan we er tegenaan. Met Verha
gen praat ik in het belang van het elftal.
Verhagen is nooit voor zichzelf maar al
tijd voor een ander bezig. Hij is toch voor
mij één van de elf spelers. Als hy niet
naar behoren presteert, dan is hy niet
meer dan één van de elf. Op de duur
moet hij het van mij overnemen maar op
dit moment voetbalt hij nog te graag."
Vrijwilligers. Hoewel ze veelal
werken dchter de schermen en
dus eigenlijk in de anonimiteit
hun steentje bijdragen, kunnen
voetbalclubs niet zonder hen.
Toos den Hartog (52) is er zo een
tje. Elke thuiswedstrijd van de
hoofdmacht van Hermes DVS
kruipt ze op Harga in het hok om
de opstellingen der beide elftal
len, de doelpuntenmakers en
tussen- en eindstanden om te
roepen. Daarnaast helpt ze haar
dochter Gisèle met het verzor
gen van de 'catering' in de be
stuurskamer.
Door Pim van der Helm
„Ze wisten dat ik in de Sporthal
Margriet, waar ik als administra
tief medewerkster van het Neder
lands Handbal Verbond werk, ac
tie fVas als omroepster. Er werd
snel gekoppeld en voor ik het wist
zat ik bij Hermes in dat hok."
Toos den Hartog, moeder van
twee kinderen, luistert de thuis
duels van de vierdeklasser al zo'n
tien jaar op, „Ik vind het gezellig
als voor de wedstrijd muziek uit de spea
kers klinkt en de mensen achtergrondin
formatie krijgen bij de wedstrijd, Ik doe
dit al zo lang omdat er niemand anders is
die het over wil nemen. Het is zeker niet
myn plek, maar er moet wel iemand zit
ten. Zodra een andere gegadigde zich aan
dient, ben ik weg, Maar ik heb nog steeds
geen rij van vrijwilligers gezien, dus ga ik
er maar van uit dat ik er voorlopig nog
zit."
Zondag vroeg in de middag fietst de 'stem
van Hermes' het complex op. Dan gaat ze
op jacht naar de opstellingen, de namen
van de wedstrijdleiding en draagt ze zorg
voor het muzikale gedeelte langs de lijn.
„Ik zie mezelf graag als 'servicepunt' naar
het publiek toe. Je fungeert verder als
vraagbaak, als balie voor gevonden voor
werpen en je ontvangt de pers. Best gezel
lig allemaal en je bent toch ook weer even
van de straat," gekscheert de goedlachse
Den Hartog. „Alle gekheid op een stokje,
ik vind het leuk, anders zou ik het niet
doen. Vorig seizoen worstelde ik elke wed
strijd met de naam van Altan (Halepiiog-
lu; red.). Hij kwam naar me toe om te ver
tellen hoe ik het wel moest uitspreken. De
eerstvolgende thuiswedstrijd sprak ik
zij n naam wel juist uit waarvoor hij me di
rect bedankte. Dat zijn voor mij de leuke
dingen, want je krijgt doorgaans alleen
commentaar als je een fout maakt."
Haleplioglu is één van de vele spelers die
vorig van Excelsior '20 naar Hermes
kwam om na één seizoen de ruil anders
om te maken. Dat moet een clubmens als
Den Hartog een doorn m het oog zijn.
„Het verloop bij Hermes DVS is vrij groot.
Mijn band met de club wordt er niet min
der door. Ten eerste leer je die jongens na
drie weken wel kennen en ten tweede zijn
ze vrij te gaan en te staan waar ze willen.
Trouwens, ik acht mezelf niet in de positie
hierover te oordelen. Ik heb er wel dege
lijk een mening over, maar ik ben de om
roepster en geen bestuurslid."
ToosdenHartoglsdeenige bij Hermes DVSmeteen VIP-box. Als omroep
ster heeft ze haar eigen 'hok' op Harga en dus ook het beste uitzicht op
het hoofdveldFoto Peter Moikenboer
