9
T
Opsporing verzocht
Palestijnse uitvoering Wye-akkoord gaat ten koste van vrijheden
üfk.:S;:
Mastino napoletano (2)
De Nederlandse rechtstaat
Irene van Lippe-
Biesterfeld
'Coia-justitie'
Rotterdams Dagblad
DinsdagS november 1998
Onder eindredactie van Annemlek van Oosten, tel.: 010-4004358
Een slechte 'mastino napoletano' heeftin Amsterdam
een meisje doodgebeten. Dat is afschuwelijk. Ik vind
het echter zeer onrechtvaardig dat in de media nu in
eens alle 'mastini' én hun eigenaren over één kam ge
schoren worden. Als je de kranten, de radio en de tele
visie moet geloven kun je niet meer veilig over straat
als er een mastino in de buurt is. De eigenaren zij n ook
nietoké,want welk normaal mens wil er n" zo'n vecht
machine in huis?
IZo'n redenering is vanzelfsprekend absurd. De masti
no napoletano behoort tot de dogachtigen, een type
hond dat van nature niet agressief is. Elke hond kan
agressief worden gemaakt, bijvoorbeeld door onver
antwoord fokkenen/ofdooreen slechteopvoeding. By
alle grote hondenrassen kan agressie tot gevaarlijke
situaties leiden, dat geldt dus niet exclusief voor'mas
tini' maar ook voor Duitse herders en rottweilers.
Daarom moet je goed nadenken voordat je een grote
hond als de mastino napoletano neemt. Ben je in staat
zo'n hond consequent, rechtvaardig en sociaal op te
voeden en neem je hem wel om de juiste redenen? Je
neemt een mastino omdat je houdt van zijn schoon
heid en zijn rustige, betrouwbare karakter en niet om
dat het zo stoer staat als je ermee over straat loopt!
Vanzelfsprekend koop je de hond ook bij de betrouw
bare en goed bekend staande fokker die aangesloten
is bij de mastino napoletano club Nederland, Dan weet
je,datjeeen hondkoopt.waarvandeouderszijngetest
opgezondheid en goed gedrag. Daarna is het aan jou
om ervoor te zorgen, dat jouw mastino opgroeit tot een
normale deelnemer aan de maatschappij. Zo'nmasti-
no bijt kleine kinderen niet, maar speelt met ze. Zo'n
mastino gaat niet terugvechten al hij op straat aange
vallen wordt door een andere hond, maar kjjktzynbe-
lager verbaasd aan en loopt vervolgens rustig weg.
Karen Bults, Rotterdam
Je kunt geen krant meer opslaan of je wordt gecon
fronteerd met de meest gruwelijke vergrijpen. Helaas,
de Nederlandse rechtstaat heeft geen tijd meer zich
daar druk over te maken. Die samenleving is op weg
om voor zware gevallen in samenspraak (volgens het
Amerikaans systeem)tussendeofficiervanjustitieen
de advocaat een deal te sluitenDe rert van de vergrij
pen wordt beschouwd als 'jammer dan'.
Dediscussieoverhetmaken van deals verwijst metal
leen naar het verval van een rechtstaat; het noopt
mijns inziens de burger het recht in eigen hand te ne
men en zich in te dekken tegen bruut geweld van bui
ten. Gisteren waren de buurman of buurvrouw het
slachtoffer; morgen zijn we misschien zelf aan de
beurt.
'Plea bargaining' noemt de heer Vrakking het Ameri
kaanse systeem. Hij verwijst daarmee naar een land
waarin evenveel mensen a's gevolg van het gebruik
van geweld sneuvelen als in welke oorlog dan ook.
Moeten we er voortaan de ergste boeven uit pikken,
mits het bewijs duidelijk ligt? Makenwemethendan
een deal en kan de rest dan naar huis?
Zijdie de afgang van ons land totnu toe goed volgden,
hadden reeds gepaste maatregelen genomen. Zij die
dat nog niet hebben gedaan, hebben alsnog de keus
daartoe over te gaan, Naar mijnmeningkan geenster
veling er genoegen meenemen dat hij of zy zich door
een medeburger moet laten afslachten omdat een re
gering haar verantwoordelijkheden niet kent en niet
neemt
L van den Berg, Ridderkerk
Met alle aandacht heb ik het lange, boeiende artikel
gelezen over Irene van Lippe-Biesterveld. En ik dacht:
er zullen wel weer heelwat mensen moetenlachen om
deze gedachten van haar. My is geleerd dat alles be
wustwording is, zij het dat er wei sprake is van een
hierachie. Een steen is net zo goed bewustzijn als een
mens.
Als ik Irene lees, dan weet ik ook dat een gedeelte van
de mensen haar niet zal begrijpen. Zie bijvoorbeeld
het verhaal over de grot van Piato, waarin mensen in
onwetendheid leven. Eén van hen gaat op verkenning
in de buitenwereld. Hij komi opgewonden terug om
zijn ervaringen te vertellen en ze te delen metzijn me
demensen inde grot. Iedereen wordt kwaad omdathet
beeld wat zij hebben hur. waarheid is en die wordt ver
stoord. Je kunt wc! raden water gebeurt: ze slaan hem
dood.
Dit oude verhaal, geschreven door Plato in zijn boek
'Gesprek over de staat', is ook in deze tijd nog steeds
van toepassing op hoe mensen denken. Ikwens Irene
geluk met haar boek. En ik wens haar sterkte met alle
negatieve meningen, die zullen voortvloeien uit de
publicatie van haar zienswijze.
Het gaat niet goed met de vervol
gers in Nederland. Blunders in
opsporingsonderzoeken leiden
tot vrijlating van grote boeven.
Strafzaken kunnen door de enor
me werkdruk en een nijpend te
kort aan aanklagers en rechters
niet worden afgehandeld. De top,
het College van procureurs-gene
raal lijkt na het vertrek van
voorzitter Docters van Leeuwen
verlamd, zo klagen hoofdofficie
ren.
Door Peter de Knegt
„Als het Openbaar Ministerie nu
het besluit moest nemen of ze een
man als Desi Bouterse wel of niet
zouden vervolgen, zou het niet ge
beuren. Dit College van procu
reurs-generaal zou dat niet aan
durven." De toon is bitter, de
angst voor een reprimande groot.
Stil blijven zitten, je niet verroe
ren. Dat lijkt de nieuwe overle
vingsstrategie op het Openbaar
Ministerie (OM) sinds de vorige
minister Winnie Sorgdrager de
hoogste baas van het OM, Arthur
DolIcic van Leeuwen begin dit
jaar op non actief zette na een ver
meende opstand.
De broodnodige reorganisatie van
het OM - van oudsher gebeten op
een sterk onafhankelijke positie
ten opzichte van het ministerie
van Justitie - verzandt en het de
partement ziet, onder leiding van
secretaris-generaal Harry
Borghouts de kans schoon de ech
te leiding weer over te nemen.
Verschillende hoofdofficieren van
justitie -het hoogste gezag van
het OM in het land - gaan hierbij
hun eigen weg, onderhandelen
rechtstreeks met de secretaris-ge
neraal over te voeren beleid en la
ten het College links liggen. „We
pakken de zaken, die geen uitstel
kunnen verdragen, zelf maar op.
Bij het College in Den Haag lijkt
niets meer uit handen te komen,"
zegt één van hen. „Ze verliezen de
greep op de parketten."
Het ontslag van Docters als voor
zitter van het College van procu
reurs-generaal lijkt te vroeg te
zijn gekomen. De bedoeling van
de reorganisatie was een einde te
maken aan de 'eilandencultuur'
binnen het Openbaar Ministerie
waarin de zeventien parketten elk
hun eigen vervolgingsbeleid
vorm gaven en daarbij te weinig
or geen rekening hielden met ver
volgingsbeleid elders in het land.
Er zou een sterke centrale leiding
komen in de vorm van een goed
functionerend College van procu-
het vervolgings-
Duizenden verdachten van fraude, geweldsmisdrijven en incest halen niet eens de cel omdat de
rechters het stuwmeer aan strafzaken niet kunnen verwerken. Archieffoto Jacob van Essen/Modewoorden
beleid zou in het gehele land meer
eenduidigheid gaan uitstralen.
Het is algemeen bekend dat Doc
ters flink aan de boom heeft ge
schud en de reorganisatie voort
varend in gang heeft gezet. Er
kwam een heldere wet, een helder
beheer en zicht op een heldere or
ganisatie, maar het moeilijkste
deel was en h nog niet ingevuld.
De invulling m de praktijk is tot
nu toe achterwege gebleven. „Wel
pretenties en intenties, maar het
moet uiteindelijk wel gebeuren."
Jarenlang vechten en sjorren ten
spijt zitten veel ambtenaren nu
met de kater. Het College krijgt
uit eigen huis het verwijt dat ze
het bijltje erbij neer heeft ge
gooid. Bij gebrek aan steun van
het departement menen de pg's
op hun beurt dat het niet loont
moeilijke zaken aan te pakken.
Boeven
En dus grijpt bijvoorbeeld hoofd
officier van justitie in Amster
dam, Hans Vrakking, afgelopen
week die ruimte aan om een ver
gaande wijziging in de berechting
van boeven voor te stellen: de
werkdruk voor rechters blijkt zo
groot dat we in bepaalde gevallen
de rechter werk kunnen besparen
door zelf met de boef te onderhan
delen over een gepaste straf, be
toogt Vrakking,
In deze cultuur kan ook gemakke
lijk de oeroude strijd oplaaien tus
sen het parket van de Amster
damse Vrakking en het Haarlem
se parket over de te volgen vervol
gingsstrategie. Deze ruzie leidde
enkele jaren geleden uiteindelijk
tot het aftreden van twee be
windslieden en ae instelling van
een parlementaire enquêtecom
missie die de gebruikte opspo
ringsmethoden in Nederland on
derzocht (de zogeheten IRT-com-
missie).
Door het gebrek aan krachtdadige
leiding, hamerend op samenwer
king en consistentie, konden ook
bij de Urka-zaak officier van justi
tie Frits van Straelen en procu
reur-generaal Paul Brilman el
kaar voor de voeten lopen. De mi
nister boos, maar de vermeende
drugsbaron Etienne Urka kon
fluitend de straat op.
Ambtenaren bij het OM barsten
van de frustraties. „We hebben na
het vertrek van Docters helemaal
geen nieuwe voorzitter meer no
dig, we hebben Harry al. Die re
gelt de zaken. Het hele OM wordt
gepolitiseerd," galmt het door de
gangen van het smaakvol inge
richte gebouw aan de Prins Claus
laan te Den Haag.
Neem als voorbeeld deze zomer
toen waarnemend voorzitter van
het gewichtige College van procu
reurs-generaal, René Ficq zich
met zyn collega's beraadde over
welk standpunt zij moesten inne
men over de politieke plannen de
politie van Justitie naar Binnen
landse Zaken over te hevelen. Ze
kwamen er niet uit en besloten
het „maar aan Harry over te la
ten".
Ook de directe aansturing van de
politie lijkt secretaris-generaal
Borghouts bij het College te wil
len weghalen. In een recent in
tern voorstel aan de topman van
het ministerie stelt een ambte
naar van de 'Directie strafrechte
lijke handhaving' voor de procu
reurs-generaal nog wel 'met de
benen op tafel' over de politie te
laten filosoferen, maar het echte
werk zou moeten plaatsvinden in
een driemaandelijks overleg tus
sen de hoofdofficieren en de se
cretaris-generaal zelf. „Waanzin
nig voorstel, daarvoor heb je nu
juist het College. Die moet derge
lijke zaken doen."
Niet dus. Op vrijdag 2 oktober
maakt de Utrechtse korpschef Vo
gelzang samen met de Utrechtse
plaatsvervangend hoofdofficier
zyn opwachting bij secretaris-ge
neraal Borghouts aan de Schedel-
doekshaven. Het onderhoud dat
even na vieren 's middags achter
gesloten deuren begint, gaat over
750.000 gulden die Utrecht nodig
heeft voor een DNA-onderzoek
om de beruchte serieverkrachter
te kunnen pakken.
Het rechtstreeks zaken doen met
het ministerie loopt voor de
Utrechtse kant gesmeerd,
Borghouts schrijft de cheque uit.
„Het College wist hier niet van. Ze
zijn domweg gepasseerd," weet
een ambtenaar van het OM te ver
tellen; Het Utrechtse parket ont
kent dit.
Handen schudden
Wat overblijft voor het College is
ceremonieel vertoon en prestige
projecten die lijden aan gebrek
aan kwaliteit. Als het ministerie
na de Zandvoortse kinderporno
affaire plotseling alle schijnwer
pers op dat probleem richt, doet
het Openbaar Ministerie gedwee
mee. „Natuurlijk is kinderporno
heel erg, maar er is geen matigen
de invloed meer. We waaien met
de politieke winden mee en dat
leidt tot rechtsongelijkheid."
Toch is het niet allemaal kommer
en kwel. De top van het ministerie
wijst er terecht op dat elk foutje
dat het OM maakt de bestaande
negatieve indruk bevestigt. En
dat terwijl er ook zaken ten goede
zijn gekeerd. Neem de aanpak
van verkeersovertredingen. Een
aantal jaren geleden betaalde 26
procent van de verkeersovertre-
ders de bekeuring; tegenwoordig
is dat 98 procent, aldus Justitie. Of
kijk naar het grote aantal vrijla
tingen van boeven door het cel
lentekort waarmee het gevange
niswezen een paar jaar geleden
nog worstelde. Het waren er 14 op
de 1000 gevangenen. Nu is dat te
ruggebracht tot 1.6 op de 1000.
Maar daar wringt weer een ander
schoen. Duizenden verdachten
van fraude, geweldsmisdrijven en
incest halen niet eens de cel om
dat de rechter? Het stuwmeer aan
strafzaken met kunnen verwer
ken. Met name mega-hasjzaken
waar sinds een aantal jaren lange
rijen getuigen door de advocaten
worden opgeroepen, vreten aan
de agenda's van vele rechters.
Gelukkig is er nog een 'optimisti
sche' minister van justitie B. Kort
hals die zondag bij het televisie
programma Buitenhof over de
problemen in het Nederlandse
vervolgingsbeleid verklaarde:
„Het kan nog erger."
Door prof. mr. H. de Doelder
De zomer is voorbij; de
komkommertij d ook en
dus neemt de belangstel
ling voor het strafrecht weer toe.
Haarlem dreigt met het seponeren
van tweehonderd zaken en er is
weer nieuws. Ernstige zaken zou
den moeten worden geseponeerd,
omdat de zittende magistratuur geen capaciteit heeft
om die zaken te berechten. En dat net nadat de rech
terlijke macht zelfheeft gemeld, dat zij geen onbe
langrijke onroerendgoed-zaken meer gaat doen, om
dat ze dan belangrijke zaken, zoals strafzaken,zouden
moeten laten liggen.
Maarblijkbaaris denoodhoger. Volgens delaatstebe-
richten zouden dus zelfs duizend 'ernstige strafzaken'
moeten worden geseponeerd. De zaak wordt ernstig
opgevat en vanuit het Amsterdamse parket worden al
oplossingen aangedragen: 'plea-bargairimg'. Beken
nende verdachten zouden methet OM kunnen onder
handelen over de straffen en de rechter hoeft deze
overeenkomst dan alleen nog maar even te toetsen.
De minister van Justitie kondigt maatregelen aan te
gen de sepots. Hij wil gepensioneerde rechters en offi
cieren van justitie weer laten opdraven en hy wil de
rechter-plaatsvervangers weer in ere herstellen en
hun weer rechterlijke taken opdragen. Dit laatste is
opmerkelijk, omdat deze lieden enige jaren geleden
doordevorigeministerzijn weggepest, omdatderech-
ter-plaatsvervangers hun hoofdbaan elders (bijvoor
beeld in de advocatuur)hebbende(dus?)nietonpartij-
dig genoeg zouden zijn.
Met betrekking tot het terugroepen van gepensio
neerden moet worden opgemerkt dat dat dan toch op
basis van vrijwilligheid zou moeten en dat de moge
lijkheid voor gepensioneerden om tot hun zeventigste
te blijven werken, nu ook al bestaat, zodat er niet veel
nieuws onder de zon is.
Toegegeven moet worden aan de minister dat hij nu
(op korte termijn) ook niet veel anders kanDe kantte
keningdie geplaatst moet worden isdat depolitieknu
weer een tijdelijke oplossing verzint voor een pro
bleem dat de politiek zo niet veroorzaakt heeft, dan
toch zeker heeft zien aankomen en heeft genegeerd.
Al tijden roepen de rechters dat het werk boven hun
hoofd groeit, maar desalnietteminblijftde politiekna-
genoeg doof voor de rechterlijke roep om meer perso
neel op structurele basis. Nog in het laatste regeerak
koord is de rechterlijke macht ruim onderbedeeld.
Daarbij dient te worden bedacht, dat de minister van
Justitie dit akkoord heeft onderschreven, waarbij
voor hem niet kan gelden dat hij (als justitiewoord-
voerder van de WD) onwetend was. Maar beter ten
halve gekeerd, dan ten hele gedwaald.
De oplossing 'plea-bargaining' dient argwanend te
worden bekeken. Vanuit Amsterdamwordt de nood
klok geluid en vanuit Amsterdam komt de oplossing.
Wie heeft belang bij wat?
Maar ook inhoudelijk is er wel wat af te dingen op het
'plea-bargaining'. Allereerst zou het niet gelden voor
de belangrijkste zaken en niet voor ontkennende ver
dachten. Maar daar zit nu juist de pijn: daar moet nu
juist zoveel tijd aan worden besteed. Die andere za
ken, die gaan in Nederland al zo sneL Wie zo - dus
beter worden van dat vrijwillig onderhandelen met
het OM over de straf? De verdachten De slachtoffers?
Vergeet het maar. Wat weten die ervan? Ik ben bang,
dat het OM de grote winnaar wordt en met de huidige
partijdige opstelling van het OM vind ik dat onaan
vaardbaar. De straftoemeting zou aanmerkelijk wor
den gesimplificeerd (geen oog voor individuele om
standigheden) en de kans dat mensen met geld er veel
beter uitkomen dan Jan-met-de-pet lykt me tegroot
Maar, zult U zeggen, ze doen het in Amerika toch ook?
Jawel, maar de gehele Amerikaanse jus titiele cultuur
is volmaakt anders dan in die in Nederland. En dan
kan j e niet zomaar een stukje uit de Amerikaanse pro
cesvoering pakken en diein Nederland invoeren. Wil
len wedan ook de impeachementregelgeving overne
men? En het juiysysteem?
Bovendien, watis een bekennende verdachte? Wordt
die altijd bijgestaan dooreen raadsman? Welke garan
ties zijn er dat rijk en arm even goed worden tegemoet
getreden? Hoe openbaar wordt een en ander in de
praktijk? Wil het OM wel telkens met criminelen on
derhandelen?
Ruim tien jaar geleden hoorde ik iemand op een con
gres een dergelij k handelen (dis)kwalificeren als: 'co
ia-justitie'. Gelukkig heb ik de minister van Justitie al
horen zeggen, dat hij er niet voor voelt In Nederland
geen coia-justitie!
(Pro/, mr. K de Doe Wer is koog leraar strafrecht en pro
cesrecht aan de faculteit der Rechtsgeleerdheid van de
Emsamvs Universiteit Rotterdam}
Door Ad Bloemendaal
„De verraderlijke Palestijnse hand die ook
maar een korrel zand opgeeft, moet door het
Palestijnse volk worden afgehakt." Sjeik Has
san Nasrallah hoefde niemand uit te leggen
wie hij met die uitspraak op het oog had. Op
een massabijeenkomst in Beirut. het afgelo
pen weekeinde, verwees de leider van de shii-
tische Hezbollah het „het levensgevaarlijke
Wye-akkoord" naar de schroothoop. En hij
deed een onverbloemde oproep aan de Pales
tijnse politie zich tegen president Jasser Ara
fat te keren, zodat deze hetzelfde lot ondergaat
als destijds de Egyptische president Anwar Sa-
dat.
Arafat heeft zich nooit in een benijdenswaardi
ge positie bevonden, maar het Wye-akkoord
heeft de duimschroeven extra strak aangezet.
Wil hij gebiedsuitbreiding, dan moet hij zich
aan zijn dure beloften houden. Houdt hij zich
aan zijn beloften, dan loopt zijn leven gevaar.
Wat zijn persoonlijke veiligheid betreft heeft
Arafat het meeste gevaar te duchten van klei
ne organisatie en individuen die de conse
quentie van hun daden voor lief nemen. Zelf-
moordcommando's bijvoorbeeld, of fanatici
van het type Khaled Istanbul!, de sergeant die
Sadat vermoordde. Niet voorniets richtte sjeik
Nasrallah zijn oproep aan de Palestijnse poli
tie. Arafat is gewend aan gevaar. Met het aan
vaarden van het Oslo-proces maakte hij de
keuze dat hij voortaan langs diplomatieke weg
zou proberen zoveel mogelijk grondgebied in
handen te krijgen voor de toekomstige Pales
tijnse staat.
De Wye-overeenkomst die de Amerikanen
Arafat en de Israëlische premier Netanyahu
door de strot hebben geduwd, vergt een com
promisloze strijd tegen terreur. „Zonder de
mensenrechten geweid aan te doen," hebben
de Amerikanen met typisch westerse hypocri
sie in de tekst toegevoegd. In de Palestijnse sa
menleving is een akkoord als Wye een gega
randeerd recept voor machtsmisbruik. De
strijd tegen terreur zal zich niet beperken tot
acties als het innemen van illegale wapens en
het oppakken van radicalen met bloed aar. hun
handen.
Alles wijst erop dat de komende drie maanden
- de periode waarin de overeenkomst moet
worden uitgevoerd - de Palestijnse gebieden
in het teken zullen staan van willekeurige ar
restaties, gevangen houding zonder vorm van
proces, martelingen en schending van de pers
vrijheid en het recht op vrije meningsuiting.
De Israëlische regering zal dat een zorg zijn,
maar voor de Amerikanen ligt het anders. Uit
angst Arafat in moeilijkheden te brengen heb
ben ze de afgelopen paar jaar veel door de vin
gers gezien, maar nu de CIA bij de uitvoering
van het Wye-akkoord gaat optreden als
scheidsrechter wordt het ingewikkeld. Ameri
kaanse veiligheidsagenten moeten straks be
palen of het Palestijns bestuur effectief de
„terroristische infrastructuur" aanpakt. Of het
de strijd aanbindt tegen anti-Israelische oprui-
iing, of gewoon de oppositie muilkorft
Het heeft er alles van weg dat het Palestijnse
bestuur heeft besloten dat het maar het beste
is dat de oppositie de komende maanden niet
aan het woord komt. Dat scheelt een hoop mis
verstand en discussie. Bovendien krijgt het
Palestijnse publiek dan niet dagelijks inge
wreven hoezeer zijn leiders dansen naar het
pijpen van Netanyahu.
Het is een politiek die moet worden uitgevoerd
in de Palestijnse gebieden en in Jordanië, waar
een deel van de Hamas-leiding is gevestigd.
De Jordaanse regering schrok vorige week van
een reeks felle anti-Wye verklaringen van
Khaled Mishal, het hoofd van het politieke bu
reau van de Hamas in Amman, die een jaar ge
leden doelwit was van een mislukte Mossad-
Zijn kritiek viel in slechte aarde by de rege
ring van koning Hussein, die een belangrijke
rol speelde bij de tot standkoming van de over
eenkomst. „Harnas heeft geen leiderschap,
geen vertegenwoordiging en geen bases in Jor
danië," verklaarde premier Fayez Tarawneh.
Dat ts namelijk de officiële Jordaanse opvat
ting. Een dag later al waarschuwde een rege
ringswoordvoerder de kennelijk toch bestaan
de Harnas. Hij vertelde de 'Jordan Times' dat
„de vijf Hamas-leiders in Amman, van wie de
meesten Jordaanse staatsburgers zijn, is aan
gezegd dat ze geen openbare verklaringen mo
gen afleggen en niet mogen spreken met de
media."
In de Palestijnse gebieden verloopt het muil-
korvïngsproces onhandiger. Het begon 23 ok
tober, de dag waarop in Washington het Wye-
akkoord werd ondertekend. Elf journalisten
kregen na het verlaten van het huis van sheich
Achmed Yassin in Gaza-stad, opdracht naar
een politiebureau te rijden. Daar moesten ze
hun filmmateriaal, met de reactie van de Ha-
mas-leider op het akkoord, inleveren.
Als ergens geldt dat de ene hand niet weet wat
de andere doet, dan is het wel in de Palestijnse
gebieden. De verantwoordelijkheid voor de
pers schijnt te zijn overgeheveld van het 'Mi
nisterie van Informatie' naar de 'Staats Infor
matie Dienst' en de persoonlijke persdienst
van Arafat. Voor perskaarten schijnt men zich
te moeten wenden tot een 'Algemene Dienst
voor Informatie' die wordt geleid door Ziad
abd el-Fatah, die ook aan het hoofd staat van
het officiële Palestijnse persbureau Wafa.
Maar ook het hoofd van de Palestijnse inlich
tingendienst, Arnin Hindi, bemoeit zich met
journalisten. Hy liet na het incident in Gaza-
stad weten dat de politie-actie op een misver
stand berustte. Arafats perskantoor maakte
een paar dagen later bekend dat buitenlandse
journalisten voortaan alleen tot de Palestijnse
gebieden zullen worden toegelaten met voor
toestemming, Een journalist moet
zijn komst 48 uur te voren aankondigen, zich
naar een kantoor voor de buitenlandse pers la
ten begeleiden door een agent van de Pales
tijnse preventieve inlichtingendienst en opge
ven met wie hij van plan is te spreken. Dat al
les om contacten tussen de pers en de islamiti
sche oppositie te bemoeilijken.
Het gonst ook in Palestijnse journalistieke
kringen van de geruchten. Volgens Taher Sh-
riteh, een journalist met uitstekende contac
ten in bestuur en oppositie, staan de plaatselij
ke pers draconische beperkingen te wachten.
Bronnen in het Palestijnse bestuur hebben
hem verteld dat binnenkort alle kranten en
tijdschriften, plaatselijke zowel als geïmpor
teerde, zullen worden gecensureerd. Het gaat
daarbij vooral om artikelen waarin oppositie
wordt geuit tegen de uitvoering van het Wye-
akkoord.
Als Shritehs bronnen gelijk krijgen zal snel
blijken dat een persbreidel niet mogelijk is. De
Gazastrook is geen afgestoten gebied en in
Oost-Jeruzalem heerst dankzy de Israëlische
bezettig een vergaande mate van persvrijheid.
Bovendien wonen er in vrijwel alle landen van
de Palestijnse diaspora Palestijnse oppositie
leiders. Pogingen oppositie en media te muil
korven zal het Palestijnse bestuur dan ook
meer problemen dan oplossingen bezorgen.
