6
r
w
Chirac en Franse justitie bepalen
klimaat voor Tour de France 1999
Kwakzalvers verdwijnen nooit
De 'hoer' van een
Franse minister
Benelux-metrolijn
Randstadrail (2)
Politie in Rijnmond
r
V:
Rotterdams Dagblad
Rotterdams Dagblad
Woensdag 4 november 199B
On de" eindredactie van Annemlek van Oosten, te!.: 010-4004358
Ook iets op uw hart? schrijf naar hoofdredactie
Rotterdams Dagblad, postbus 2999,3000 CZ Rotter
dam (E-raail: digitaal@luna.nl).
Hond het kort, lange brieven hebben weinig kans
op plaatsing. En: één onderwerp per brief. Vermeld
altijd uw achternaam, voorletters), adres en tele
foonnummer (onder uw brief in de krant komen al
leen naam en woonplaats). Brieven cp rijm, anonie
me brieven, oproepen (voor acties e.d.) stencils,
brieven die door anderen als discriminerend c.q.
beledigend kunnen worden ervaren en 'open brie
ven' worden niet opgenomen. Plaatsing betekent
niet dat bet Rotterdams Dagblad uw mening deelt.
Wij woonden in een aardige straat met bomen en veel
groen. In 1994 kwam het bericht dat de Benelux-me
trolijn onze straat in Schiedam zou gaan doorkruisen.
Bijna twee jaargeleden ontvingen we van het project
bureau een grappig conservenblikje Vooruitblik me
trolijn'. In het bijgesloten foldertje lazen we dat de Be-
nelujdijn 1,6 miljard zou gaan kosten en dat deze per
dag 67.000 passagiers zou gaan vervoeren. Er werd
met geen woord gerept over wat het de omwonenden
zou gaan kosten.
Inmiddels wonen we al ruim een jaar in een onvoor
stelbare overlastsituatie. Het begon met het kappen
van alle bomen en met kaalslag van de openbareruim-
te. Het is alsof er een bombardement heeft plaatsge
vonden. Overalzie je opgebroken wegen en paden en
overal ligt zand en modder, dat zich vastzet op kleding
en op allerlei spullen in en om het huis. Elke werkdag
vanaf zeven uur, geregeld ook op zaterdag, hebben we
last van lawaai van machines en vrachtwagens, enzo
voorts. En dat gaat tot in de volgende eeuw duren.
Ongeveer een maand geleden werden damwanden en
heipalen van 22 meter lang in de grond getrild en ge
slagen, op een afstand van zes dacht meter vóór onze
deur. Het 'vooruitblikje' trilde van onze vensterbank.
Er ontstondenplotselingflinke scheuren en spleten in
muren, vloer en plafond van ons huis; dwars door het
pleisterwerk en de kurkparketvloer heen. Onlangs
kregen we over deze scheuren en spleten een brief na
mens de 'algemeen directeur' van de dienst Gemeen
tewerken Rotterdam. Deze weinig begripvolle brief
meldt in feite dat men aan het onderzoeken is of er
misschien nog andere oorzaken voor de betreffende
scheuren en spleten aan te wijzen zijn.
De Beneluxlijn is, evenals Schiphol en de Betuwelijn,
van algemeen belang voor economische welvaart-
Maar kan en mag er by dit soort projecten zó cynisch
en goedkoop over de gevoelens en de belangen van
omwonenden worden heengewalst? In een serieuze
vooruitblikopdetoekomstvanNederlandhoortzeker
ook de vraag thuis hoever de overheid en het bedrijfs
leven kunnen gaan in het opofferen van individuele
belangen aan economische welvaart (lees: mobiliteit).
We lopen het risico dat de meerderheid van de bevol
king straks in betonland Nederland wórdt gevórmd"
door 'omwonenden'.
F. van deHeijning-Hurlonans, Schiedam
Zelden heb ik zo'n verhelderende bijdrage aan de dis
cussie over 'Randstadrail' gelezen als de brief van de
heer J. van der Ven in het Rotterdams Dagblad van 29
oktober.
Reeds van 1930 tot juli 1936 bediende een dochteron
derneming van de HTM, de CAB-ZHAM, een buslijn
tussen centrum Den Haag(Plaats)en centrum Rotter
dam (CoolsingeiyOostplein). Er waren twee sublijnen
aan deze lijn verbonden, namelijk Scheveningen -
Den Haag (Plaats) en Rotterdam (Hofplein-Waalha
ven). Blijkbaar was dat bedrijf zijn tijd ver vooruit!
Wat zou het fantastisch zijn als HTM en RET hun
tramnetten in de 21ste eeuw tussen Den Haag en Rot
terdam aan de westzijde zouden verbinden, door tus
sen Delft (zuid) en Schiedam (noord) een verbindings
stuk aan te leggen. En aan de oostzijde een verbinding
via de Hofplein- en Zoetermeerlijn.
Van Scheveningen, Leidsehendam enZoetermeertot
Schiedam, Rotterdam (zuid) en in de toekomst Gaar
dingen, Ridderkerk en Camisselanden (Tram Plus!)
via Rijswijk (straks Plaspoelpolder), Voorburg en
Delft zou een aaneensluitend fijnmazig tramnet kun
nen ontstaan, bediend door modem voorstad-materi
eel la Karlsruhe en Saarbrücken.
Indien dat alles kan worden bereikt door samenwer
king, dan zijn we structureel goed bezig in het volgen
de millennium. Wie weet!
p. Hoekwater, Rotterdam
Mij moet van het het hart wat ik zaterdag 31 oktober
meemaakte. Ik ben chauffeur van Vervoer OpMaaten
had om 18.45 uur twee passagiers die iknaar het Stadi
on Feijenoord moest brengen. Een van deze mensen,
een wat oudere, invalide dame, had met een begeleid
ster de afspraak gemaakt om elkaar onder het viaduct
(vanwege de regen) te ontmoeten.
Ik kwam van het adres Sluiskreek en moest vanwege
orders van de politie via de Stadionweg naar de voor
kant van het Feyenoordstadion rijden. Maar verder
dan tot het voorplein mocht ik niet. En omdat het be
wuste viaduct aan de andere kant van de weg was,
moest ik dus weer helemaal terugrijden via de Olym-
piaweg, bij het St Clara Ziekenhuis. Ook daar mocht
ik er niet door.
Ik stapte uit om aan de politie die het verkeer regelde,
te vragen of ik even tien meter door mocht rijden tot
het viaduct. Maar er werd alleen maar gezegd: 'Door
rijden!' Onderwijl wees deze politieagent mij de weg
terug. Nu ben ik al enkele tientallen jaren in dienst
vanhettaxivervoer.Jeprobeertzoveelmogelijkseryi-
ce te verlenen aan een klant; vandaar dat ik graag wil
de dat er even een uitzondering voor mij en de invalide
dame werd gemaakt. Maar ik moest mijn mond hou
den en doorrijden.
De manier waarop de politie mij en mijn passagiers be
handelde - ikkreegnieteensdekansde situatieuitte
leggen - zette kwaad bloed- Ik vervolgde myn weg
naarhet viaduct via de andere kant van de weg,dieook
afgesloten was. Toen ik myn passagierliet uitstappen,
kreeg ik een bekeuring. En dat alleen maar omdat ik
wél weet wat een klein beetje service betekent en de
politie niet Ik heb al weinig begrip voor het feit dat
Vervoer Op Maat geen toestemming krijgt om men
sen, die slecht ter been zyn, extra service te kunnen
verlenen, maar een uitzondering mag toch wel eens
worden gemaakt?
Henk Buying, Rotterdam
Het protest
tijdens de
twaalfde
etappe van de
Tour de Fran
ce 1958. Kna-
ven, Vos-
Ramp, De
Jongh en Blij
levens zijn er
bij gaan ztt
ton. Links: R k
Verbrugghe.
Arch ieffotoCor vos/
Marketa Navratllo-
Door Peter Ouwerkerk
Als morgenochtend in Concorde
La Fayette, Parys, het profiel van
de Tour de France 1999 wordt be
kend gemaakt, hopen alle 2000
aanwezigen met Tourdirecteur
Jean-Marie Leblanc dat de 86ste
Ronde verschoond zal blijven van
uitwassen en taferelen als in de
afgelopen julimaand. Nóóit meer
zö'n Tour als dit jaar. Een Tout die
bezig leek de hand aan zichzelf te
slaan.
Een Tour, die meedogenloos werd
ontmaskerd. Immers, een wieier-
feest dat bol bleek te staan van
verboden producten. Waar de
Franse justitie bijna dagelijks de
recherche op losliet, waar kader
en staf tot wanhoop werden ge
dreven, waarin renners werden
gearresteerd, ploegleiders en
ploegartsen voor verhoor kwamen
vast te zitten, waar revolte en sta
king aan de orde van de dag wa
ren, waaruit ploegen collectief be
sloten op te stappen.
En nog is de explosie, die de Festi-
na-auto vol met vermaledijde
EPO-ampullen ontketende, niet
tot zwijgen gebracht. Nog altijd
zitten er mensen vast.-Buiten
Frankrijk is hier en daar, onder
meer door de Zwitserse wieler
bond, wel met straffen gezwaaid,
maar het echte verdict moet nog
komen.
O ja, intussen is er op allerlei ni
veaus gesproken. De internatio
nale wielrenunie UCI nam het
voortouwen noodde ploegleiders,
renners, artsen en andere direct
betrokkenen naar het hoofdkwar
tier in Lausanne. Er werden nieu
we afspraken gemaakt, het do-
pingkwaad werd opnieuw te vuur
en te zwaard bestreden. Wij, jullie,
zij gaan door met de strijd.
De UCI zal geld vrymaken voor
nieuw en vooral intensiever do
pingonderzoek. De ploegen en de
sponsors hebben eveneens beslo
ten een paar miljoen te investe
ren. Maar of het werkelijk hout
Snijdt? De professionele sporten,
zoals het wielrennen, hebben zich
buiten de heilige regels van de
ethiek geplaatst. Anders dan by-
voorbeld de Amerikaanse spor
ten, maar ook het tennis en de
Formule-I, heeft de wielersport
echter de pech, dat ze niet
schroomt haar eigen kinderen op
te eten: er wordt wat afgecontro-
leerd.
Utopia
Of dat wel zo verstandig Voor
wie volhoudt dat sport bchoon'
moet zijn, tot op het hoogste ni
veau, is het smeken om Utopia.
Veel realistischer is het uitgangs
punt dat topsport als in de Tour zo
gezond mogelijk moet worden be
dreven. Dat de acteurs in die sec
tor van 'sportertainment' wordt
verboden er met een verziekt li
chaam, gedreven door een ver
knipte geest, zonder enig zelfres
pect op los te gaan. Dat betekent
zoveel als: niet achteraf controle
ren, maar een check-up vooraf.
Niet de grenzen leggen bij het
verbodene, maar bij het verant
woorde.
De gezondheidscontrole. Het is
het belangrijkste wapen in de
strijd tegen de doping, zoals die
straks, per I januari, wordt geïn
troduceerd. Een legerartsen stopt
van iedere licentiehouder vier
keer per jaar een aantal persoon
lijke gegevens in een databank,
en op grond daarvan kan worden
bepaald of betrokkene 'een slik
ker, pakker of spuiter is, of dat hij
zijn lichaam op andere kwalijke
wijze bezig is op te peppen.
Het is een nobel streven. Alleen:
helpt het voor de Tour de France
1999? Helpt het voor de andere
wielerkoersen in Frankrijk?
Dwingt het de Franse justitie tot
even passieve opstelling als vóór
juli 1998? Heeft de wielersport in
het algemeen, en het hoogste be
stuursorgaan in het byzonder,
daarmee voldoende aangetoond
af te willen van het kwalijke ima
go een sport van bedriegers en ge-
drogeerden te zijn? Kan Frank
rijk daarmee leven?
Het is nauwelijks aannemelijk.
Zolang iedere pompbediende,
douanier of tolweg-ambtenaar
nog in elke plastic zak een nieuw
bewijs van dopinggebruik ziet,
die zakken besnuffelt en verza
melt, ze gaat aangeven bij de gen
darmerie, en de politie er een
nieuw dossier van opent, is er wei
nig kans op het luwen van de
klopjacht.
Onlangs heeft premier Chirac nog
weer aangekondigd, dat het
Frankrijk ernst is met de strijd te
gen 'la drogue'. Dat hij straks op
de Europese top in Wenen een be
gin hoopt te maken met de unifor
miteit van de rechtsregels in de
lidstaten inzake dopinggebruik.
Afgezet tegen die opvatting lykt
er voor instanties als de UCI wei
nig hoop. Alle goede bedoelingen,
vertaald in maatregelen, ten spyt.
Frankrijk gedoogt simpel minder,
is repressiever dan bijvoorbeeld
Nederland; constateer hoe ver de
soft drugs nog uiteen liggen. En;
Cees Priems collega Mare Madiot
had m Nederland geen honderd
dagen 'huisarrest' hoeven genie-
'ten.
Sluier
Niettemin wordt morgen de sluier
opgelicht van weer een nieuwe
Tour de France. De laatste van de
ze eeuw. Start in Le Puy du Fou
(net als in 1993), via het noorden
naar de Alpen, vervolgens de Py
reneeën in, een slottijdrit in Bor
deaux, finish in Parys. Hoe groot
(of klein) zal het percentage 'over
levenden' dit keer zijn?
De Tour is in zijn huidige gedaan
te te zwaar, werd gezegd. Maar
meer dan twee rustdagen zitten er
in '99 toch echt niet in. De Tour
duurde te lang, de etappes moes
ten (nog) korter. Welnu, de Tour
van 1999 bestrijkt opnieuw 23 da
gen, de cols zullen niet lager zijn,
tweehonderd kilometer is het
dagmenu, en het inzetten van wis
selrenners is nog steeds niet toe
gestaan.
Iedereen is razendbenieuwd welk
antwoorden Tourdirecteur Le
blanc dón zal hebben op het ge
voel van machteloosheid, dat ve
len in de julimaand van dit jaar
heeft bekropen; zo wil niemand
verder, zo kin het ook niet verder.
Het bedrijven van profsport wordt
op die manier in eén criminele
hoek gedrukt.
Maar ondertussen durven ploeg
leiders niet meer met keeltablet-
ten en paracetemol over de Fran
se grens te trekken. En ondertus
sen voelen gekwalificeerde ploeg
artsen zich gedegradeerd tot min
der dan het niveau-drogist. By het
Kruidvat of de DA staat meer voor
vrije verkoop in de schappen dan
bij eemploegarts in zijn'koffer
wordt geduld.
Maar ook in juli 1999 zullen er
weer renners zyn, die na vier, vijf
cols in een verzengende hitte de
uitputting nabij zijn, en die hoog
nodig adequate verzorging behoe
ven. Met een zoutoplossing bij
voorbeeld; zo een die in menige
andere tak van sport, per spuit en
zonder bezwaar, door de aderen
Zolang er echter geen garanties
zijn afgedwongen bij de Franse
overheid staat de Tour de France
1999 aan hetzelfde gevaar bloot
als in de zomer van dit jaar. Op
Jean-Marie Leblanc zal grote
druk worden uitgeoefepd om het
klimaat voor een nieuwe Tour
weer acceptabel te maken. Op een
volgende 'heksenjacht' jacht zit
niemand te wachten. Hoe loute
rend die van juli jongstleden wel
licht ook zal werken.
Maar of Leblanc spelers en bege
leiders het volledig vertrouwen
kan teruggeven? Het lijkt een on
mogelijke opgave. De Tour is al ja
ren een kermis; heel veel illusie.
Afschaffen dan maar? Alleen een
nieuwe wereldoorlog zal de Tour
kunnen stoppen.
Door Margit Kranenburg
De discussie over gevaarlijke al
ternatieve genezers is door het
overlijden van enkele patiënten
van een Amsterdamse macrobioot
weer opgelaaid. De politiek wil nu
ingrijpen en eist garanties. Dat
laatste is onbegonnen werk: om
dat de gewone geneeskunde nooit
overal een remedie voor kan heb
ben, zullen er altijd kwakzalvers
♦zyn.
De reguliere geneeskunde is voor
verreweg de meeste patiënten
eerste keus. Gewone artsen wor
den vergoed door ziekenfonds of
verzekering, alternatieve gene
zers maar in enkele gevallen.
Voor gewone behandelingen be
staan wetenschappelijke bewij
zen dat ze werken, voor alternatie
ve therapieën niet of nauwelijks.
Toch is alternatieve geneeskunde
populair. Bijna een miljoen Ne
derlanders bezoekt af en toe een
alternatieve behandelaar. De te
vredenheid is groot, zeker als
mensen lang hebben getobd bij
huisarts of specialist.
Vooral chronisch zieken zeggen
baat te hebben bij alternatieve
therapieën. Niet alleen omdat ze
kruiden gebruiken of aan voetre-
fittxit; doen, ook omdat ze van een
natuurgenezer of bloesemthera
peut meer aandacht krijgen dan
van de gehaaste huisarts of speci
alist. Alternatieve genezers ne
men vaak uitgebreid de tijd om
dat ze in tegenstelling tot gewone
artsen niet alleen naar de kwaal
kijken, maar naar de totale mens.
Helaas voor de goede therapeuten
zijn er ook knoeiers. Iedereen kan
therapeut zyn, je hoeft maar een
bordje op de deur te timmeren.
Sinds de invoering van de wet
BIG (Beroepen in de individuele
Gezondheidszorg) is er geen ver
bod meer op alternatieve genees
kunde. Patiënten hebben een ei
gen verantwoordelijkheid, is de
stelregel.
Misbruik
Sommige genezers maken mis
bruik van het vertrouwen van zie
ke mensen die er alles over heb
ben om verlichting van hun
klachten te vinden. Dié therapeu
ten veroorzaken schade aan ie
mands gezondheid, raden hun cli
ënten af naar de gewone dokter te
gaan of vragen absurd veel geld.
Patiënten kunnen juist door de af-
hankelijkheidsrelatïe met hun
therapeut gevaar lopen.
De Inspectie voor de Gezond
heidszorg kan malafide genezers
door de wet BIG niet zomaar uit
hun praktijk zetten. Alleen het
Openbaar Ministerie kan optre
den bij klachten of vermoedens
van strafbare feiten. Na de recen
te berichten over omstreden ge
nezers, wil minister Borst (Volks
gezondheid) de Inspectie de be
voegdheid geven een praktijk in
ieder geval tijdelyk te sluiten na
een actie van het Openbaar Minis
terie.
De Tweede Kamer wil meer. Ka
merleden pleiten voor toezicht en
voor een overheidsgarantie voor
de kwaliteit van genezers. De
overheid zou volgens Sp-Kamer-
lid Kant alleen therapieën moeten
toestaan waarvan de werking en
het nut zijn bewezen.
Toezicht op alternatieve genezers
lijkt op het eerste gezicht zinnig.
Maar de risico's verdwijnen daar
mee niet, de overheid kan niet
voorkomen dat zieke mensen an
dere behandelwijzen zoeken als
ze bij de gewone geneeskunde
zijn uitgedokterd.
Zolang mensen alles voor hun ge
zondheid over hebben en artsen
met lege handen staan by kwalen,
blijven patiënten proberen. Ook
met keurmerken of toezichthou
ders kan de overheid nooit garant
staan voor alles wat zogenaamde
genezers prediken of doen.
Onmogelijk
Het is onmogelijk alle alternatie
ve genezers op te sporen en in de
gaten te houden. Al komen alle
huidige behandelaars in een groot
boek en onder voortdurende con
trole, dan nog kan de buurvrouw
een thuispraktijkje beginnen met
allerhande oosterse gezondheids
adviezen die nergens op slaan en
Na de recente berichten over omstreden genezers, wil minister
Borst (Volksgezondheid) de Inspectie voor de Gezondheidszorg
de bevoegdheid geven een praktijkin ieder geval tijdelijk te slui
ten naeenactievan hetOpenbaarMinlsterie.ArchieffotoGPD/ceeszom
zelfs gevaarlijk zyn.
Een uitgebreidere bevoegdheid
van de Inspectie, zoals Borst voor
stelt, draagt bij aan de bescher
ming van burgers Genezers die
flink in de fout zyn gegaan, ver
dwijnen in ieder geval tijdelijk.
Maar preventief het hele alterna
tieve circuit in de gaten houden,
zoals enkele Kamerleden voor
staan, gaat te ver.
Eigen verantwoordelijkheid is
niet voor niets een uitgangspunt
geweest bij de nieuwe wet. Zieke
mensen moeten ondanks wan
hoop en pijn hun gezond verstand
blijven gebruiken en niet zomaar
alles geloven en ondergaan.
Door Cees van Zweeden
Franse journalisten haalden dit najaar hooghartig
hun neus op voor hun Amerikaanse collega's die een
kruistocht voerden tegen de schuinsmarcheerder in
het Witte Huis. Zo diep zou Frankrijk nooit zinken.
Maar vorige week eiste het liberale dagblad Le Mon
de het hoofd van een der eigen schuinsmarcheer
ders.
De politicus in kwestie is de socialist Roland Dumas,
die van 1988 tot 1993 minister van Buitenlandse Za
ken was. Dumas is thans voorzitter van het Constitu
tionele Hof, het college dat erop moet toezien dat
nieuwe wetten in overeenstemming 2ijn met de Con
stitutie. Voor een dergelijke functie heb je een man
van onbesproken gedrag nodig, zegt Le Monde, niet
een Dumas.
Als minister had Roland Dumas een innige relatie
met de aantrekkelijke Christine Devier-Joncours.
Maar wat die relatie extra pikant maakte, was het
werk van Devier-Joncours als lobbyiste voor het
Franse olieconcern Elf-Aquitaine.
Al veel langer werd bevroed dat Devier-Joncours
door het olieconcern by Dumas in bed was gedropt
om de minister te beïnvloeden. De maltresse zat tus
sen november 1997 en april van dit jaar zelfs in voor
lopige hechtenis op verdenking van omkoperij, en
nog altijd loopt een juridisch onderzoek tegen haar.
Of Devier-Joncours de minister ook werkelyk met
geld heeft omgekocht, is vooralsnog niet bewezen,
maar vast staat dat ze hem met haar charmes heeft
gekuipt. Dat althans onthult ze zelf in een boek,
'Hoer van de Republiek', dat deze week verschijnt.
Het weekblad Paris Match publiceerde vorige week
al gedeeltes uit het boek, maar of 'Hoer van de Repu
bliek' alle huiskamers haalt, is onzeker. Het boek is
uiterst schadelijk voor Roland Dumas, maar de iro
nie wil dat een van Dumas' grootste vijanden de
rechter heeft gevraagd het te verbieden. Die vijand is
de rechtse politicus Jean-Jacques de Feretti, die als
ex-man van Christine Devier-Joncours in het auto
biografische werk figureert. Peretti is niet bijster ge
steld op Dumas, want hij verloor niet alleen zijn
vrouw aan de socialist, maar ook zijn kiesdistrict in
de Dordogne, waai' Dumas hem versloeg.
„Hij had mijn vader kunnen zijn," schreef Devier-
Joncours over de 25 jaar oudere Roland Dumas. Maar
deze minister was zo 'gecultiveerd' dat het niet moei
lijk was om verliefd op hem te worden. In de Opéra
de Paris zong Dumas 'La Bohème' van Puccini, in
Wenen sprak hij Duits met een Oostenrijks accent, in
Madrid bezigde hij een literair Spaans, in Moskou las
hij Poesjkin in het Russisch, en in het vliegtuig leer
de hijen passant Chinees en Perzisch.
Dumas, die zijn maitresse openlijk meetroonde op
sommige van zijn diplomatieke reizen, was ervan
overtuigd dat de jonge vrouw grote affiniteit voor
hem koesterde. Maar eenmaal bekroop hem toch de
twijfel „Ben je hiervoor mij of voor Elf?" wilde de mi
nisterweten, toen ze hem onverwacht was nagereisd
„Hoe kun je eraan twijfelen dat ik er altijd voor jou
ben," antwoordde ze nqar eigen,zeggen. Maar in wer
kelijkheid was ze bij die gelegenheid de minister na
gereisd op nadrukkelijk bevel van Elf, dat haar voor
haar diensten in totaal 66 miljoen francs op een Zwit
serse bankrekening betaalde.
President Mitterrand had een reis gepland langs een
aantal Golfstaten, maar wilde nu juist dót land over
slaan waar Elf een miljardencontract in de wacht wil
de slepen. Smeekbedes aan het adres van de presi
dent hadden gefaald en een ramp tekende zich af. Er
was nog maar één middel dat kon werken: Dumas
(die grote invloed op Mitterrand had).
De 'hoer van de republiek' werd op een vliegtuig ge
zet naar New York, waar Dumas de jaarlijkse Alge
mene Vergadering van de Verenigde Naties bijwoon
de. Devier-Joncours peuterde bij de Franse delegatie
een pasje los voor het VN-gebouw, beende door ein
deloze gangen en betrad uiteindelijk de vergaderzaal
waar Dumas juist bezig was zijn Amerikaanse colle
ga James Baker de les te lezen.
Een paar dagen later, vanzelf na enige intieme mo
menten met de minister, ging de telefoon in haar ho
telkamer. Het was Dumas. „Bravo, kleine soldaat. Je
hebt gewonnen. Je kunt terug naar huis." Mitterrand
zou het golfstaatje aandoen, het contract was veilig.
„Voor dit alleen al had Elf-Aquitaine me een pensi
oen voor het leven kunnen geven," schrijft ze. „En er
waren veel meer van dit soort zaken."
Opgericht 2 april 1991
Uit de statuten:
Het Rotterdams Dagblad Is een onafhankelijke regionale
krant, zonder binding met enige levensbeschouwelijke
organisatie, politieke partij of belangengroepering. De
krant stelt rich ten doel door middel van berichtgeving in
woord en beeld, analyse en achtergrondartikelen haar
lezers zo actueel, objectief en veelzijdig mogelijke
Informatie le verschaffen.
Hoofdredactie: J. Prins en LP. Pronk.
Chef Central Desk: FJ. Eckhardt,
Eindredactie Vormgeving: R.LJ. van Zeelst (chef), Th.
den Boer, W.M J. Broesder, RJ.A. Dochy, C.W.
Hengstmengei, G.A. Putkamer, F.D. Schouten, M.
Schreuder, R.K. Timmer, mr. J.H. Vente, P.C. vanZwienen.
Stadsredactie Rottordam: J-S. Booister (chef), J. de
Bmijn, J.H. Bunte, K. Kegel, Y. Kennen, W.A. Kloppert, P. de
Lange, mr. J.P.W.E. van der ieur (pfv.chef), mr. P.
Louwerse, drs. B.H.L Maandag, B.M J.H. Neellssen, M.E
Nijboer, drs. W. Penning, M.M.A. Potters, drs. P.M.C.
Smits, T.H.Tibboel, J.A. Waltmans-van Eek, R. Wolters.
N leuwsd ienst/Binnen/b uiten la nd:B.V. Verkade (chef),N.
Atlci, J.H.P. Geurens, S J. van Item, A.M J. van Oosten
(opinie), drs. P. Otte, A, Provoost (Z&ZJ, A. Riethof, P.
Slavenburg, JJX. Spanjersberg, C. van der Velden
Cultuur Laven: M J.F. Maas (chef), F. Aften, EJ. Baks, K.
Meerman, LG. Du Moulin, PJ.T. van Eijkelenburg, A.M J\.
Veelenturf, G.E. Scholtens.
Economie: N. P. de Vries (chef), A. Bakker, O J.C. Burter, D.
van der Jagt,G.B. Onnink, J.C. Roodenburg, M.LW.
Thissen.
Sport: P. Ouwerkerk (chef), S.G. Bootsma, drs. P.F.G. van
den Bosch, M. van der Kraan, P. Ocks, J.Th. Reismann
(plv.chef), LS.'van Schellebeek.
Illustratie: F. van Someren (chef), J.A. Christiaanse, J.W.
Dorst, D.D. Fabery de Jonge, Nvan der HoevenC. Kuiper,»
J. Rdzema, A.P.G. Spruljt, l.l. Vilders.
Informatiebeheer: GJ. van den HII (chef), drs. HJBorsje,
H. Grootenhuljs, E. Lagerwerf.
Editie Voome-Putten: C.G, Buitendijk (chef), A. Bevaart
(sport)A. Hoogerwerf, RJ.A. Leijssenaa r, S. de VI legh, EJ
Wendt, H.P.deWit
Editie Waterweg: J.A. Rozendaal (chef), E. Comelisse,
M.O.S. Floor, B.P. van Haren, D.G.Q.P. Hermans, J. van
Klaveren, C.S. van der Meer, M.M. Olsthoom, A.H.M.
Sonne mans (sport),
Editie Ussel en Lek: M.E. Verwaaijen (chef), A. de Koning,
A.W.L Roo(jakkers, D.C.M. van Viimmeren.
Editie Regio Zuid: C.H. Soeters (chef), P.M.H. Blonk, WJ.
Hulsman (sport), A.C.P.H.Leemve,EJ.Okkerse, A.l.
Rubio,
Secretariaat hoofdredactie.^ A DurivQu, C. vandenBerg
