16
i@eSc@ü
Roman in het ritme van de jazz
Jackie Kay schrijft boek over trompettist die vrouw bleek te zijn
Verstikte liefde tussen
een jongen en een man
Aandoenlijk eerbetoon aan Boudewijn Büch
NIEUW
Koninklijke Bieb krijgt
16e-eeuws boekje
JSZEBfl
vaate
afgewon
week
Boeken
fop-10
I
Rotterdams Dagblad
Vrijdag 8 januari 1999
De Schotse schrijfster Jackie Kay won vortge maand The Guardian Fiction Award, de oudste
Bntse literaire pnjs.Ze kreegde pnjs (die eerderwerd uitgereikt aan onderanderen Graham
Swift, John Banvilleen Seamus Deane) voor haar debuutroman Trumpet'. Nederland is
buiten Engeland het eerste land waar haar roman a! is verschenen, onder de titel Trompet'.
Vertabngenin Duitsland, Spanje, Portugal, itaiieendeVerenigcteStatenwordenditvoorjaar
uitgegeven. inhetboekstaathetgeheimcentraaldatdejazztrompettistJossMoodyzijn hele
leven met zich mee heeft gedragen na zijn overlijden blijkt 'hij' een vrouw te zijn. De
jazztrompettistJoss Moody komtin Trompet'niet in levendelijvenaarvoren, maarrsvreemd
genoegde hoofdfiguur in deze roman van Jackie Kay. Hetverhaal wordt naarvoren gebracht
doorailerlei personages en een alwetende verteller. Het boek is ais het ware opgebouwd uit
verschillende stemmen, van bijvoorbeeld de begrafenisondernemer, eenjournaliste of een
oude schoolvriendin. Samen leveren ze een caleidoscopisch beeld op.
Door Jacob Moerman
Kay (36) kreeg het idee voor haar ro
man al in 1989, toen ze het bericht
las over de dood van jazzmuzikant
Billy Tipton, een vrouw die voor het
grootste deel van haar leven als man
in de schijnwerpers had gestaan.
„Toen men na haar dood haar wer
kelijke identiteit bekend maakte,
zei haar zoon: hij zal altijd een vader
voor mij blijven. Dat vond ik een
zeer ontroerende opmerking. Die
zoon accepteerde dat die vrouw een
eigen identiteit had aangenomen en
nam haar niets kwalijk. Het leek mjj
een goed idee om dat gegeven als
een soort basis te nemen voor een
roman, over iemand die tijdens haar
leven en na haar dood een mysterie
was. Ik heb dus een werkelijk ge
beurd gegeven als uitgangspunt ge
nomen, maar daarna is het verhaal
voor mijn roman een eigen leven
gaan leiden."
Alhoewel Kay haar idee al in 1989
opdeed, begon ze pas drie jaar gele
den aan de roman te werken, „Het
duurde vrij lang voordat ik er een
goed gevoel over had. Tijdens het
schrijven van Trompet' heb ik een
biografie geschreven over blueszan
geres Bessie Smith, en dat heeft me
geholpen om aan de roman verder te
werken."
Kay is overigens van oorsprong een
dichteres. Ze heeft tot nu toe drie
poëziebundels gepubliceerd. „Ik
De Koninklijke Bibliotheek (KB) heeft er een zeld
zaam zestiende-eeuws boekje bij. De vereniging
Vrienden van de Koninklijke Bibliotheek deed het
deze week cadeau. Directeur Wim van Drimmelen
beschouwt het geschenk als een passend slotakkoord
op de viering van het tweehonderd-jarig bestaan van
het instituut.
Het gaat om een uitgave van 'Leven ons liefs heren
Jesu Christi'. De KB bezit meer edities van dit in de
vijftiende en zestiende eeuw zeer populaire werk.
Het betreffende exemplaar was in 1905 al eens in de
handel gesignaleerd, maar sindsdien onvindbaar.
Via bemiddeling door antiquariaat Forum van Hou
ten kon het nu worden verworven op de veiling in
München.
Het boekje (tien bij vijftien centimeter) is ongeda
teerd. Uit onderzoek is gebleken dat het rond 1503 is
gepubliceerd door de Leidse drukker Jan Seversz.
Het is geïllustreerd met 44 met de hand ingekleurde
houtsneden, waarvan sommige afbeeldingen van het
leven van Jezus niet voorkomen in andere edities.
(2) Anna, Harma mi Johanna
(3)Sfmw r
(1) De procedure
(- F»
(4) De wonen Jus
(6) De vlieger
(-) Vrouwenzand
M, Fredenksson
M. Fredeflksson
Harry Muiisch
1; i Nicholas £vf»
Youp van 't Hek
Nicholas Evans
Maarten 't Hart
WJ. Hermans
Robert Anker
Cees Nooteboom
I (1) Zesmaal Rotterdam
ra wïtóÊ»»®
(-) Het aanzien van 1998
I (-) Spetingswfeer ciro taal
;-} Leven op stand
|'i4JXXlVr/
1 H Stoppen met roken
|>}>st«wnöds
J (7) Samen
Bram Oosterwijk
de Graaf/Wiebes
Moniijn
Hezewjjk/Metze
Alien Can
I. van üppe Biesterveld
AvUZijt
Rrttentw* fc«M*/GPO/Q80l99
denk dat ik daarom ook zo lang aan
mijn debuutroman heb gewerkt. De
verschillen tussen poëzie en proza
zijn zeer groot. Ik had bijvoorbeeld
geen ervaring met het uitwerken
van karakters. Vooral dat aspect van
het schrijven van een roman vond ik
zeer bevredigend. Daarnaast wilde
ik een structuur bedenken die er
voor zorgt dat de lezers het boek niet
opzij kunnen leggen. Zij moeten
voortdurend nieuwsgierig blijven
naar de volgende pagina's, ik heb
bovendien geprobeerd om Trom
pet' in overeenstemming te brengen
met de aard van de jazzmuziek. Op
sommige momenten heb ik bijvoor
beeld pauzes ingelast of Iaat in an
dere hoofdstukken zeer snel belang
rijke informatie voor het verhaal
volgen. Dat heeft de jazzmuziek
ook: de pauzes zijn minstens zo be
langrijk ais de drukke gedeeltes."
Dood
Het verhaal van Trompet' draait om
het geheim van het geslacht van
Joss Moody, dat pas na haar dood
wordt onthuld. Met andere woor
den: de jazztrompettiste heeft tij
dens het grootste deel van haar le
ven iedereen voor het lapje gehou
den, tenvijl de schrijfster duidelijk
heeft willen maken dat het verschil
tussen een man en een vrouw in fei
te alleen afhankelijk is van de kle-'
ding.
Of niet? „Ik heb eigenlijk willen
zeggen dat categorieën van mensen
niet vast behoren te liggen. Men
denkt graag in termen van vrouwe
lijk en mannelijk, zwart en wit, jong
en oud, maar die leiden nergens toe.
Hoe meer we categoriseren, hoe
meer we denken in vooroordelen.
En verder vind ik die restricties ei
genlijk erg vervelend en saai Ik ge
loof in de persoonlijke identiteit van
mensen en denk dat ze de indeling
in categorieën kunnen overstijgen.
Daarom hou ik van een vrouw als
Greta Garbo die zich soms als man
kleedde. Ik vind het fascinerend
wanneer iemand zichzelf plaatst
binnen verschillende, aan elkaar te
genovergestelde hokjes."
„Dat is het ergste dat ik tot nu toe
over mijn roman heb horen zeg-
'Ik ben niet geïnteresseerd in mijn natuurlijke ouders, maar het gegeven dat ik ben geadopteerd heeft
mijn fascinatie voor Identiteit vergroot' Foto Gpo/Roianp de Bruin
gen," weet Kay lachend uit te bren
gen, na de opmerking dat er een fe
ministisch geurtje uit haar roman
opstijgt- „En, is dat geurtje je beval
len?," vraagt ze. Even later, meer se
rieus: „Kijk, ik heb geen boodschap
in mijn roman willen stoppen. Als ik
van mijn hoofdfiguur een man had
gemaakt zodat hij rich beter zou
kunnen handhaven binnen de we
reld van de jazzmuziek, had ik die
boodschap wél naar voren gebracht.
Maar dat zeg ik nu juist niet in mijn
roman. Ik laat volledig in het mid
den waarom die vrouw zich als man
heeft verkleed. Dat vond ik de beste
oplossing, omdat daardoor het mys
terieuze karakter van een persona
ge wordt vergroot. En dat heeft vol
gens mij niets te maken met femi
nisme."
Lesbisch
Even later laat Kay overigens weten
dat ze zichzelf als een feministe be
schouwt. „Maar ik heb geen idee of
andere feministes mijn roman kun
nen waarderen. Ik kan me voorstel
len dat ze het boek niet goed vinden.
Je zou per slot van rekening ook
kunnen zeggen dat het gaat over
een vrouw die zichzelf ontkent En
over een lesbisch stel dat als man en
vrouw probeert te leven. Er zijn dus
verschillende manieren waarop je
mijn roman kunt bekijken."
Is Jackie Kay ook lesbisch? „Inder
daad." Ze is dus een lesbische, femi
nistische, Schotse schrijfster? „Zie
je nu hoe silly die categorieën zijn!"
Na een pauze: „Ik zie mezelf nooit
zo duidelijk als een lesbienne. Ik
denk eerder dat de seksualiteit van
iemand zeer complex is. En het is
volgens mij waarschijnlijk zo dat we
bepaalde kanten van ons gevoelsle
ven opzettelijk hebben verdrongen,
waardoor andere kanten meer ruim
te hebben gekregen. Een macho zou
je dus kunnen zien als iemand die
bang is om zijn vrouwelijke kant te
laten zien. Mensen die zich overdre
ven mannelijk of vrouwelijk gedra
gen, rijn volgens mij zeer onzeker."
Voor het uitwerken van de karak
ters maakte ze gebruik van haar er
varingen uit haar eigen omgeving.
Voor sommige personages deed ze
speciale moeite, zoals de ex-echtge
note van Joss Moody. „Ik heb voor
mijn roman met veel weduwen ge
sproken. Het viel me op hoe een
zaam ze vaak zijn. Ze zijn alshet wa
re naar de rand van de maatschappij
verplaatst, terwijl de omgeving ze
op een andere manier is gaan bena
deren. Een weduwe wordt plotseling
niet meer geassocieerd met degene
met wie ze getrouwd is geweest. De
vrouw in Trompet' is dus zeer dui
delijk gebaseerd op basis van mijn
observaties uit de werkelijkheid
Zoon
In de roman is eveneens veel plaats
ingeruimd voor Colman, de aange
nomen zoon die na de dood van zijn
'vader' rijn oren niet kan geloven.
Zijn wereld stort volledig in. Het is
bewonderenswaardig hoe levens
echt Kay deze jongen naar voren
heeft weten te brengen. Kay laeht
verlegen en vertelt dat ze zélf als
een geadopteerd kind opgroeide in
Glasgow. Haar werkelijke ouders,
een zwarte vader en blanke moeder,
heeft ze nooit ontmoet
„En dat heeft natuurlijk mijn denk
beelden over identiteit en vertrou
wen bepaald. Voor een geadopteerd
iemand is het besef zeer groot dat
het leven van het ene op het andere
moment totaal kan veranderen. Je
kunt plotseling een andere naam
krijgen en in een ander land leven.
De jongen in mijn roman moest na
tuurlijk een geadopteerd kind rijn,
omdat twee vrouwen hem opvoe
den. En ik vond het boeiend om ie
mand te bedenken die totaal niet ge
ïnteresseerd is in zijn afkomst."
„Veel geadopteerden zijn trouwens
niet zo benieuwd naar het antwoord
op de vraag wie hun werkelijke ou
ders zijn. De jongen in mijn boek
gaat op zoek naar de identiteit van
de man die hem heeft geadopteerd.
Dat vond ik een aardig contrast met
het bekende verhaal van iemand die
rijn natuurlijke ouders wil leren
kennen. Ook ik ben niet geïnteres
seerd in mijn natuurlijke ouders,
maar het gegeven dat ik ben ge
adopteerd heeft mijn fascinatie voor
identiteit vergroot."
„Ais kind kende ik die fascinatie al.
Ik ben opgegroeid in het besef dat je
met het grootste gemak iemand an
ders kunt zijn. Vanwege mijn Schot
se jeugd ben ik degene geworden
die ik nu ben. Als ik was opgegroeid
in Nigeria, was ik een totaal ander
persoon geworden. In mijn poezie is
de identiteit ook al als thema aanwe
zig. Ik vind de schrijvers die één
thema voortdurend behandelen de
meest interessante. En verder vind
ik het boeiend om op verschillende
manieren over identiteit te schrij
ven. Ik denk dat ik het thema in vol
gende boeken niet meer los kan ia-
ten."
Schots
Op haar twintigste verhuisde ze
naar Londen Beschouwt Kay zich
zelf nog steeds als een Schotse
schrijfster? „Ja. Myn manier van
schrijven doet zeer Schots aan en
mijn karakters zijn ook Schots.
Maar ik ben met een Schotse schrijf
ster in die zin dat ik tot een of ande
re stroming behoor. Er zijn de afge
lopen jaren veel nieuwe Schotse
schrijvers opgestaan, maar ik denk
dat het verkeerd is om die als een
groepte zien."
„Ook ik word vaak met andere
Schotse schrijvers van nu vergele
ken. Maar ik ben liever een buiten
staander, zoals ik altijd al een bui
tenstaander ben geweest Ik be
schouw mezelf in de eerste plaats
als een auteur die het liefst in alle
delen van de wereld wordt gelezen.
En dat gebeurt straks, tot mijn grote
voldoening. Het idee dat mijn ro
man wordt gelezen in Nederland,
Spanje, Italië, Duitsland, Portugal
en de Verenigde Staten vind ook ik
zeer boeiend. De ben benieuwd of
mijn ideeën in die landetrop de juis
te manier overkomen. Ik hoop voor
al dat geadopteerde mensen of we
duwes in alle delen van de wereld
dingen van zichzelf in mijn boek
kunnen herkennen."
„Ik wil dat de mensen tijdens het le
zen van mijn roman zichzelf vragen
gaan stellen. Ze moeten alleen van
mij niet verwachten dat ze vervol
gens een antwoord krijgen. Ik zie
een roman in de eerste plaats als een
dialoog tussen een lezer en een
schrijver. Lezers kunnen als het wa
re een gesprek aangaan, op dezelfde
manier waarop de figuren uit het
boek met elkaar praten. Ieder voegt
een klein deel toe aan het geheel, en
al die stemmen bij elkaar vormen
mijn roman."
Jackie Kay. Trompet'. Prome
theus,/34,90.
Door Hans "Warren
Boudewijn Büch mag nog zo'n be
kende Nederlander zijn, in het let
terkundige wereldje believen velen
hem over het hoofd te zien. Zodoen
de ging onlangs zijn vijftigste ver
jaardag voorbij zonder dat nog eens
de aandacht werd gevestigd op zijn
boeiende poëzie, rijn meeslepende
romans en zijn vaak sprankelende
essays. Een van rijn fans liet het er
niet bij zitten en schreef bij wijze
van eerbetoon een novelle.
Da vid de Poel heet deze 25-jarige be
wonderaar en zijn verhaal is getiteld
Tiet Verraad'. Hij liet zich inspire
ren door Büchs 'Brieven aan Mick
Jagger', bericht hij op de achterflap.
Het gaat om 'een ode aan Boudewijn
Büch'. meldt hij op het voorplat En
voor alle zekerheid heeft hij het
boekje bovendien opgedragen aan
zijn literaire held.
Alsof dat allemaal al niet aandoen
lijk genoeg is, leende hij ook nog
eens de stijl en de thematiek van
Büch. Zijn hoofdpersoon noemde
hij Winkler, voor de andere fans een
vertrouwde naam. In deze novelle
leest iedereen Büchs boeken en be
wondert men hem onvoorwaarde
lijk. En tenslotte verschijnt de
schrijver zelfs in eigen persoon.
Winkler neemt hem een interview af
waarbij het gesprek op de liefde
komt. „Daar ben ik niet voor ge
schikt" bekent Büch dan. Hij voegt
eraan toe dat hij niet goed met vrou
wen overweg kan.' „Ze laten je al
leen maar in de steek. Of ze gaan op
eens allerlei dingen van je verwadi-
'Hot Verraad' Is
een bewijs van
oprechte trouw
aan Boudewijn
Büch.
ten. Daar heb ik helemaal geen zin
in."
Schoolkamp
Uit de rest van de novelle wordt dui
delijk dat Winkler vergelijkbare er
varingen heeft. Toen hij een jongen
van 14 was en hij nét kennis had ge
maakt met Büchs oeuvre, voelde
Winkler zich voor het eerst verraden
door een vrouw, Samen met zijn
vriendinnetje Nandy ging hij mee
op schoolkamp. Hij had echter wei
nig oog voor haar en des te meer
voor de lerares Hetty. Zij daagt hem
uit en wekt by de jongen de indruk
méér te willen. Op het beslissende
moment hij heeft z'n vingers al
onder haar slipje geschoventrekt
ze zich terug. Later betrapt Winkler
haar met een leraar: „Ze kreunde
alsof ze pijn had, maar op een ande
re manier. Een soort lekkere pijn."
Winkler slaat terug. Maar dan wel
tien jaar later. En een andere vrouw,
Solange, wordt er het slachtoffer
van. Wanneer zij veronderstelt hem
ingepalmd te hebben jaagt hij haar
weg, waarop hij een meisje van de
escortservice laat komen. Zo neemt
Winkler wraak op de wispelturige
vrouwen, en wie weet doet hij dat
ook een beetje namens lotgenoot
Boudewijn Büch.
In elk geval komt David de Poel
rond voor rijn gevoelens uit. Zijn
boekje mag dan geen wonder van
raffinement zijn, zoveel bewonde
ring is een verademing nu in delile-
'.atuurbeschouwing zure en op z'n
best zuinige reacties overheersen.
'Het Verraad' is een bewijs van op
rechte trouw.
David de Poel; 'Het Verraad. Een
ode aan Boudewijn Büch'. Salland
de Wit, 17,50.
Door Hans Warren
schroom zijn shirt en broek open-
knoopte'. Een al te aantrekkelijke
man is Bruno blijkbaar niet. Mischa
wordt evenmin als een schoonheid
afgeschilderd. Maar de liefde maakt
hen beiden mooi.
Politie
De jongen is samen met zijn pas ge
scheiden moeder van de stad naar
het platteland verhuisd. Die moeder
krijgt van een schoolkameraad van
Mischa meteen te horen wat er aan
de hand is. De politie wordt erbij ge
haald, de jongen wordt naar de dok
ter gestuurd, maar hij geeft geen
krimp. Z'n moeder ernstig in de
war na de echtscheiding veran
dert al snel van mening. Ze keurt de
verhouding goed en laat dat in een
interview in Sekstant luid en duide
lijk weten.
Onvermijdelijk nadert de dag dat de
moeder en Bruno elkaar zullen ont
moeten. Zij doet dan heel aardig te
gen hem, om de simpele reden: 'Een
moeder wil haar kind gelukkig zien,
nietwaar?' Ze laat haar zoon en de
aanbidder zelfs met een gerust hart
achter op Mischa's jongenskamer.
Juist die verdraagzaamheid maakt
hun gevoelens stuk. De mooie
droom is voorbij. 'Alles verpest. Al
les,' fluistert Mischa. Ook voor Bru
no is de liefde ineens over. Na 22
jaar zien ze elkaar terug bij de kassa
van de supermarkt. Maar het had
ook van ons moeten blijven', be
weert Mischa. 'Ja ons geheim,'
reageert Bruno.
De laatsten voor wie een jongere het
innerlijk bloot zal leggen, zijn haar
of rijn ouders. Je vader of je moeder
wijd je liever niet in je hartsgehei
men in. En je moet heel wat over
winnen eer je je eerste vriendje of
vriendinnetje aan hen voorstelt
Menige verliefdheid heeft die ken
nismaking zelfs niet overleefd. Ook
de liefde tussen de 14-jarige Mischa
en de 52-jarige Bruno uit Gerard van
Emmeriks roman Mischa's koorts'
blijkt niet bestand tegen de toch zo
tolerante bemoeienis van de moeder
van de jongen.
Van Emmerik (43) debuteerde rijf
jaar geleden met Tets scherps, een
priem', terwijl in 1996 JDe stem van
de meester' verscheen. Maar zijn
nieuwe boek is ongetwijfeld het bes
te werk dat hij tot nu toe maakte. De
liefde waarover hij in deze roman
schrijft, roept zelfs in de meest on
schuldige vormen tegenwoordig
nogal eens overspannen reacties op.
Des te bewonderenswaardiger is het
dat Van Emmerik er zo'n ingetogen
en subtiel boek aan gewijd heeft Hij
liet zich niet in de verdediging druk
ken, alles is juist natuurlijk en van
zelfsprekend in zijn verhaal.
De jongen en de man leren elkaar
kennen in het zwembad. Een zomer
lang houdt hun relatie stand. En
verrassend genoeg gaat het initia
tief vooral van de volstrekt onerva
ren Mischa uit: 'Bruno gaf betekenis
aan elk banaal liefdesliedje op Hil
versum 3, ieder zwijmelig You are
everything, and everything is you',
ging over Bruno, over hen, een jon
gen die snel ouder zou worden en
een man die zo'n beetje zou blijven
steken bij 50.'
Bruno is een gescheiden man, die
z'n brood verdient als vertaler. Het
verbaasde hem dat de jongen snel
een dier werd, 'een wild dier dat aan
hem snuffelde, en toen zonder
Van Emmerik schreef een knappe
roman over de zuivere liefde tussen
een jongen en een man, over een
verhouding die zo bijzonder is dat
die geen banale aandacht verdraagt,
over die onoverbrugbare kloof tus
sen ouders die willen beschermen
en kinderen die willen ontdekken.
Gerard van Emmerik: 'Mischa's
koorts'. Veen, 27,90.
ASTRID ROEMER: 'Was Gete
kend'. De Arbeiderspers, 39,90.
Afsluiting van Astnd Roemers trilo
gie over de verhouding Suriname-
Nederland, waarin eerder 'Gewaagd
leven' en 'Lijken op hefde' versche
nen.
1AIN BANKS: 'Het kraaienpad'.
Luitmgh-Sijthoff, 45,00
De 17-jange Prentice McHoan is te
ruggekeerd naar zijn moeilijke
maar hechte Schotse familie. Hij
heeft zich voorgenomen uit te zoe
ken wat er is gebeurd met rijn ver
miste lievelingsoom. Maar er zijn
vele zaken die om zijn aandacht
vechten: de dood, seks, drank, God
en drugs.
ERNST VAN ALTENA: 'De volledi
ge Villon'. Aristos, 95,00.
In 1963 verscheen Ernst van Alten
a's eerste vertaling van de poezie
van Francois Villon. In 1984 kwam
er een aanvulling in de vorm van
een deel bargoehse en apocriefe tek
sten. Naar aanleiding van de 65-ste
verjaardag van de zo productieve
Nederlandse vertaler is er nu een
uitgave van de twee bundels in één
band.
PHAEDRUS: 'Fabels'. Athenaeum/
Polak Van Gennep, 59,90.
Phaedrus, een vrijgelaten slaaf van
de hofhouding van keizer Augustus
1 ste eeuw na Chr.), schiep uit fabels
een hteraire vorm. Zyn zesvoetige
jambische verzen werden aanvan
kelijk met scepsis ontvangen. Later
groeide de waardering voor rijn
werk.
ERICH HACKL: 'Sara en Simón'.
Aristos, 29,90.
Roman die het (ware) verhaal vertelt
van de Uruguayaanse vrouw Sara
Méndez, die in 1976 door de samen
werkende geheime diensten van
Uruguay en Argentinië werd ont
voerd en gemarteld.
STEFAN BROECKX: 'De verdron
ken dood'. Manteau, 38,50.
Vlaamse thriller. Tijdens de opna
mes van een soapserie vindt een
jongen het lijk van creative director
Tom Dewulf in een kasteelvijver.
Voor een aantal van zijn medewer
kers komt Dewulfs dood als een ge
schenk uit de hemel.
DIDIER DAENINCKX: 'Dood in de
eerste ronde'. De Geus,/34,90.
In deze thriller wordt bij een Franse
kerncentrale het lichaam gevonden
van een milieuactivist. Het vermoe
den groeit dat het motief voor deze
mooni in de politiek ligt Maar de
zaak krijgt een verrassende wen
ding.
BOB VAN LAERHOVEN HUGO
MARYNISSEN; 'Dubbelspoor'.
Manteau, 38,50.
Jacht op een psychopatische moor
denaar in Zuid-Afrika, die ten tijde
van het apartheidsregime misdaden
tegen de mensheid heeft begaan. De
Belgische publicist Van Laerhoven
en zijn landgenoot, radiojoumalist
Hugo Maiynissen, schreven deze
misdaadroman tijdens hun reizen
naar onder meer Zimbabwe.
HENNING MANKELH 'Honden
van Riga'. De Geus, 39,90.
Op een winterdag drijft de wind een
rubbervlot met twee dode mannen
naar de kust van het Zweedse Ska-
ne. Inspecteur Kurt Wallander ont
dekt dat de mannen voor hun execu
tie gemarteld zijn. Hun gebit is be
handeld door Oost-Europese tand
artsen. Het spoor leidt naar Riga.
STEPHEN COLLINS: 'Dubbele ver
leiding'. Bzztóh, f 27,50.
Succesvolle televisiecriticus is net
begonnen met het uitpakken van de
verhuisdozen als hij een interessan
te ontdekking doet. Zijn nieuwe
buurvrouw is exhibitionistisch inge
steld.
ERICH SEGAL: 'Alleen maar lief
de'. De Prom, 27,50.
Een nieuwe Hefdessmartlap van de
schryver van 'Love story', een onge
kend succes eind jaren zestig. Her-
senspeeialist Matthew Hiller krijgt
na twintig jaar zijn enige en echte
liefde plotseling weer op bezoek. De
dokter is inmiddels getrouwd, Daar
komen problemen van,
EMINE SEVGIÓZDAMA: 'De brug
van de Gouden Hoorn'. De Prom,
ƒ49,90.
Roman van de Duits-Turkse schrijf
ster en actrice. Zij vertelt haar eigen
levensverhaal: haar komst vanuit
Turkije naar Duitsland, haar werk
als actrice aan de Theaterbühne van
het toenmalige Oost-Duitsland.
PIET BOGAARDS: 'Optocht langs
de knal'. De Nieuwe Haagsche,
ƒ29,50
Poëziedebuut van de Haagse tekst
schrijver Piet Bogaards. Hij schreef
jarenlang lied- en cabaretteksten,
was zelf ook enige tijd cabaretier in
het kleine circuit. In 1978 vestigde
hij zich als zelfstandig tekstschrij
ver. Zijn poëziedebuut komt op een
moment waarop hij zich een 'gelou
terd schrijver' acht 'die gewend is
het meeste te schrappen'.
