10
Weer helemaal bij
na Noorderslag
Heeren van Amstel voelt zich ook thuis in Ahoy?
Dirk Tanghe gaat
van hop met de geit
I) roomkans voor jonge Gunilla als 'Julia'
Vaderlandse popwereld presenteert
zich in Groningse Oosterpoort
Een Don Giovanni zonder verpakking
Gergjev en Volodos laten muziek versmelten
The Other Comeback Kid
!R<
Zat
Rotterdams Dagblad
Maandag 11 januari 1999
DoojHan.Geurts
Rotterdam De bruidegom be
landt met de ongelukkigst ge
trouwde dame uit zijn gasten-
schare in een klerenkast en bei
den gaan op zoek naar het sleu
teltje. Dat wordt groter en gro
ter. Het is niet de eerste keer,
blijkt later als het trouwfeest in
een ongeëvenaarde ravage is
veranderd en er geen stoelmeer
i- op zijn poten staat.
'Burgermansbruiloft' zette Ber-
m told Brecht boven zijn stuk. Pat-
jepeeërs zijn het bij De Paar-
denkathedraal. Pa vertelt min-
xne moppen, herhaalt de doti
drie keer en slaat zich per keer
■j twee maal- pontificaal op de
hoog geheven knie. Een geta
lenteerde neef met gouden tan
den zingt populaire hits, maar
krijgt tijdens het refrein een
aanval van epilepsie. Genoeg te
tóeven. Inkortende decors,
'zang, dans, echtelijke ruzies,
versieipogingen, confetti en
oma die de soep aankondigt met
een scheepstoeter. Feeeeeest!
Klerenkast
Harriët Street, tot voor kort bij
het R0 Theater,tis de dame uit
de klerenkast Zij krijgt bij het
vorderen van de avond erütele
'r yan die kerels ie verwerken in
watje zou kunnen zien'als een
choreografie van aanbevolen
nummers en standen. Duwt ze
er met een flinke trap één van
zich af, dient alweer de volgen
de'zich aan. Wat, wie? O ben jij
het Nee, goed dan-
Het stuk zit vol met ranzige ge
schiedenissen tussen de regels.
Zo sterft Stroet uiteindelijk in
een box met poppen. Ze zou ze
goed hebben kunnen gebruiken
ger had kunnen duren, maar ja
die bruidegom ging dus meteen
ander aan de haat In de voor
stelling komt dat soort leed er te
weinig uit Regisseur Dirk
Tanghe gaat van hop met de
geit en maakt er één fantastisch
circus van, een gigantisch spec
taculaire ravage, een grandioos
festijn. -Maar hij vergeet hoe
mooi pijnlijk het ook zou kun
nen zijn.
Een zwaar uit de_hand lopend
feestje, best aardig om eensmee
te maken iri de werkelijkheid.
Als je," er op toneel tegenaan
kijkt mis je toch wat Behalve
dat zo'n stuk eigenlijk live mu
ziek nodig heeft, lijkt het er
drommels veel op dat de grens
tussen hoge en lage kunst een
beetje aan het vervagen is.
De burgermansbruiloft' van
Bertoïd Brecht door De Paar
denkathedraal. Gezien: zater
dagavond in de Rotterdamse
Schouwburg.
Door Peter van der Heide
GroningenHet was weer een ouderwets feestje: Noorderslag,
de traditionele nieuwjaarsreceptie in De Oosterpoort in Gro
ningen voor iedereen die ook maar iets betekent in de vader
landse popwereld. Eenmaal per jaar maken ze de reis naar
Groningen, in de ogen van veel westerlingen toch bijna het
buitenland. Het popfestival, een maand van tevoren al uitver
kocht, bood zaterdagavond en -nacht weereen blik op wat zich
het afgelopen jaar nadrukkelijk profileerde op de nationale
podia.
Voor veel bezoekers een mooie ge
legenheid in één klap weer een
beetje op de hoogte te zijn van wat
er zoal gebeurt. En volgens de be
richten gaat het uitstekend met
muziek van eigen bodem. Van
Anouk tot FranS Bauer, van Total
Touch tot Skik. Kijk maar naar de
hitparade, de verkoopcijfers en de
bezoekersaantallen.
Opvallend dit jaar was de promi
nente plaats die'de gitaarbandjes
innamen. Niet alleen stond het
Amsterdamse Caesar op het
hoofdpodium, waar het trio zich
overigens prima staande hield
met pakkende liedjes, maar over
al doken ze op. Natuurlijk, de lied
jesbands zijn nooit helemaal weg
geweest, maar hebben het de af
gelopen jaren ook niet gemakke
lijk gehad. Mitch (powerpop), Ra
coon (rock) en Speed 78 (sixties-
pop) maakten echter geen ai te
beste indruk. Nee, dan was het be
ter vertoeven in de Marathonzaal.
Met Birdskin, The Gluemen,
Blimey! en Gitbox! kwamen de
liefhebbers van gitaarpop in al
haar facetten aardig aan hun trek
ken.
Voor de dance was ditmaal plaats
in twee zalen. Zo trad in de Bin
nenzaal de winnaar van de Grote
Prijs van Nederland op, Prince
Abooboo. In de kelder was de eni
ge groep uit Groningen te zien, de
breakdaneers van Mad Stylez.
Het gebeurde onder de naam The
New Wild Style, avontuur dus in
de gewelven van het cultuurcen
trum.
Ilse DeLange bewees zich op het
grote podium. Zij is het afgelopen
jaar dan ook uitgegroeid tot een
ster die de country in Nederland
een nieuwe impuls geeft. Het was
wat aan de brave en tamme kant,
maar de jonge blonde zangeres
beschikt over een prima stem en
een innemende persoonlijkheid.
Het optreden van Postmen, later
op het hoofdpodium, stelde een
beetje teleur. De groep die vorig
jaar met 'Documents' een van de
betere platen maakte, kreeg de
zaal niet echt in beweging met
haar mix van reggae en hiphop.
Dat ging Junkie XL gemakkelij
ker af. De winnaar van de Pop
prijs 1998 kreeg anders dan ge
bruikelijk geen regen van bier
over zich heen. Aanvankelijk rea
geerde het publiek lauw, maar
Rudeboy van JunkieXL, de winnaar van de Popprijs 1998die op Noorderslag een imponerende De-
dankset' afleverde, fokjanp
gaandeweg wist de groep onder
aanvoering van Tom Holkenborg
en rapper Rudeboy te imponeren
met h2ar energieke big beats,
In de kleine zaal wist de prille
twintiger Bloem deLigny niet van
haar Björk-stempel af te komen.
In alles doet ze denken aan haar
grote IJslandse voorbeeld. Haar
wonderlijke uiterlijk, de sprook
jessfeer die in de muziek door
klinkt en de stem die overigens
minder krachtig leek dan die van
Björk. Toch verdient ze het voor
deel van de twijfel, want wat ze
doet mag dan niet zo origineel
zijn, het is duidelijk dat de jonge
vrouw over talent genoeg be
schikt. Voor The Gathering, die
muzikaal ook nog wel eens
sprookjeslandschappen wil oproe
pen, was de zaal al lang van tevo
ren vol. Hadden ze hun koers niet
gewijzigd richting meer ingeto
gen werk, dan hadden ze vast en
zeker op het hoofdpodium ge
staan.
Ook jong waren de jongens van
Driven, die in de foyer een beetje
ouderwets beukten. Geen plaats
voor subtiliteiten trouwens, die
foyer. Want na de punkpop van
Undeclinable Ambuscade was het
tijd voor de Band Zonder Banaan.
Vry platvloerse boerenrock uit
Brabant waar de band als een
speer gaat. Feest, bier en gebral,
weinig verheffend. Maar goed,
toen was het ook drie uur geweest,
een tijdstip waarop de meeste be
zoekers al flink in het piastic be
kertje hadden gekeken. Want het
mag dan allemaal om de muziek
draaien, tijdens Noorderslag is
het sociale aspect minstens zo be
langrijk.
Dertiende editie popfestival
Noorderslag, met meer dan der
tig Nederlandse groepgn?JJ,Be-
zocht op zaterdag 9 jan. in T>e
Oosterpoort in Groningeft «O
Door Louis Du Moulin
RotterdamDe Nederlandse pop
muziek is sinds gisteravond een
nieuwe traditie rijker: 'Heeren
van Amstel Live! in Ahoy". Hield
de naamgevende sponsor na af
loop nog een slag om de arm, pre
sentatrice Manuëla Kemp wist
wel beter. En met haar alle andere
podiumklanten die bijdroegen tot
de geslaagde uitvergroting van
vanuit.-de-Amsterdamse-^stam
kroeg naar het Rotterdamse
sportpaleis- Van .Guus Meeuwïs
tot'Héhk We^roékr^aii Bl0f tot
Normaal, iedereen was' het erover
eens dat deze nationale rock 'n
roll-variant op de semi-klasssieke
'Night Of The Proms' naar meer
smaakte.
Wat niet wegneemt dat deze eer
ste keer niet geheel vlekkeloos
verliep en het deels moest hebben
van het forse krediet bij de ruim
10.000 bezoekers op grond van het
'basisprogramma', waarmee
RTL4 op de vrijdagavond zo goed
scoort. Het estafette-idee (mu-
ziekvriend nummer een krijgt as
sistentie van nummer twee, bij
wie vervolgens nummer drie in
haakt) werd slechts met horten en
Een van de gelegenheidscombinaties bij de 'Heeren van Amstel Uvel In Ahoy": Syb van der Ploeg
van De Kast in actie met collega-frontman Paskal Jacobsen van Blaf. Foto Rob verborst
stoten gehanteerd. Daarnaast
bleef bij de repertoirekeuze het
sein nogal vaak op veilig staan.
Opvallend bescheiden was verder
de inbreng van gastvrouw Manuë
la Kemp, die anders dan bij de re
guliere 'Heeren...' zich slechts
een enkele keer geroepen voelde
om vocaal bij te fepringen.
Grootste successenineenaltema-
tiever jasje gepresenteerd (dank
zij enige toegevoegde hand- en
spandiensten), volgens dat recept
presenteerde Raymond van het
Groenewoud zonder meer het
grootste klapstuk: 'De liefde voor
muziek', samen met zijn Straffe
Mannen, een gospelkoor en Thé
Lau, die daarna met The Scene
dan ook heel veel moeite had om
de jubelstemming in de tent te
houden, Anouk was uitverkoren
om deze bonte Nederpopparade,
ook te beschouwen als een mega-
Noorderslag vol (allang) gevestig
de namen, af te sluiten en die eer
bleek aan haar wel besteed. Eerst
imponeerde ze op de mini-speel
plaats middenin de arena mèt een
sobere, maar- uiterst krachtige
'Nobody's Wife'; tot een half hip*
hopnummero -• -transformeerde
dankzij ÜestêuÈ-iièn-tw^^efige
rappers; De roep om meer beloon
de de Haagse zangeres daarop
maar al te graag, maar verder ging
ze niet: ondanks alle toege
schreeuwde verzoeken voor een
uitkleedparty hield ze haar blou
setje netjes aan. Zodat het 'Hee-
renspektakel' met een vuurwerk
salvo een braaf einde kreeg. Vol
gende keer dan wel een echte
'vriendschappelijke' finale met
Manuëla en al haar gasten?
RTL4 zendt vTjjdag-, zaterdag
en zondagavond driemaal een
uur lang 'De Heeren van Amstel
Live! in Ahoy" uit. Van 22,30 tot
en met 23.30 uur.
^Maastricht Of er nog sterke
punten zijn geweest die de door
slag hebben gegeven? Na even
nadenken: „De regisseur had in
de gaten dat ik meteen zijn aan
wijzingen oppikte en toepaste."
„Mijn leraren vinden dat ik deze
kans moet grijpen. Ze zeggen dat
het goed is voor mij om in zo'n
grote productie naar buiten te tre
den, Ik ben namelijk nogal terug
houdend en stil van aard. In het
theater wordt altijd veel geroepen
en gegild, maar ik ben iemand die
het graag echt over iets hééft."
Verbeke wist eigenlijk al van
jongs af aan dat ze actrice wilde
worden. Ze begon ooit bij het kin
dertheater In haar geboortestad
-Antwerpen. „Op mijn twaalfde
kwam ik daar terecht, ik bleef er
„tot mijn zestiende. Dat was weke-
-lijks één uurtje. Net een kinder
crèche. Maar het beviel goed. Ik
had bovendien een toffe lerares.
Zij probeerde steeds weer uit te
zoeken waar de taboes voor kinde
ren lagen. Dat kwam neer op de
echte puberproblemen en daar
gingen dan ook de meeste toneel
stukken over."
mij.' FotoGPD/
FfltsWid-
dersho-
maanden lang mijn rol spelen, 'Een grote produc-
daama ga ik weer terug naar tie is goed voor
school. Ik vind het wel belangrijk
om het zo goed mogelijk te doen.
Ik wil het professioneel doen en
me niet verschuilen achter 'ik ben
nog maar een studentje',"
'Romeo en Julia' van het
Zuidelijk Toneel op
12,13 en 14 jan in
de Rotterdam
se Schouw
burg.
Voordat ze op de toneelacademie
terechtkwam, studeerde ze eerst
vier jaar Germaanse talen aan de
universiteit. „Ik vond dat ik baga
ge moest hebben voordat ik audi
tie ging doen voor de toneelacade
mie. Ik wilde me eerst verdiepen
in cultuur en literatuur. Die stu
die heb ik afgemaakt. Toen vond
ik pas dat ik het verdiend had om
auditie te doen."
Wat Gunilla Verbeke het meeste
aantrekt aan het theater is de
spanning. „Het is spannend als je
op de bühne staat met een publiek
voor je. Het is een kwestie van
hier en nu. Er kan van alles
gebeuren. Het pu
bliek ademt,
wacht en
luistert en
je krijgt
meteen
een reac- -
tie."
De leerling
actrice koestert
nog geen verdere
verwachtingen na
haar landelijke optre
den. „Ik ga gewoon twee
Door Aad van der Ven
Brussel Nu de mega-operapro-
ducties steeds talrijker worden
kan het geen kwaad eens de blik
te richten op een. voorstelling die
het helemaal zonder verpakking
moet doen. Zoals die van Mozarts
'Don Giovanni', geënsceneerd
door Peter Brook, de oude wijze
man onder dl Britse regisseurs.
Op het toneel, zonder decor, van
het Koninklijk Circus in Brussel
^taan, eenpaar, houten bankje^en
eeri.paar houten palen. Dat is al
les." De kostumering is heden
daags. En ook in de regie zelf valt
wéinig te mérken .van enige con- -
Vèhtié,bétrekkih£hebberiaöptie
rijke, 'traditionele opvoerings
praktijk van één van de meest ge
liefde werken uit het hele opera
repertoire.
„Ze hebben zoveel over me ge
schreven dat ik niet meer weet
wie ik ben," legt de Franse auteur
Paul Valéry de op het slechte pad
geraakte geleerde Faust in de
mond. De onweerstaanbare vrou
wenverleider Don Juan, oftewel
Don Giovanni, had hetzelfde kun
nen zeggen. Ontelbare filosofen,
musicologen, letterkundigen etc.
hebben hun hoofd over hem ge
broken. Zijn daden hebben meta
fysische dimensies gekregen, zijn
dood getuigt van een 'melancholi
sche Lust am Untergang'.
Subliem
Dat alles vindt weer zijn weerslag
in de talrijke producties van al
dan niet markante vertegenwoor
digers van het huidige regiethea
ter. En dan komt Peter Brook, die
doet alsof er niets aan de hand is.
Met als resultaat een van de
meest sublieme Mozart-opvoerin-
gen van de laatste decennia, ook
muzikaal, want één van de bril-
jantste jonge dirigenten van zijn
generatie, Daniel Harding, leidt
het even briljante Mahler Cham
ber Orchestra.
De eenvoud en natuurlijkheid in
het acteren en het vanzelfspre
kende gemak in het 2ingen zijn
verbluffend. Deze 'Don Giovanni'
ging al in de afgelopen zomer in
Aix-en-Provence in première met
dezelfde dirigent ennagenoeg de
zelfde bezetting. Maandenlang
hadden Peter Brook en Daniel
Hardingafgewisseld door Clau-
dio Abbado met een stel jonge
vocalisten hieraan gewerkt.
Dat heeft tot een perfectie geleid,
die in het operamétier qua
werkwijze in het algemeen wat
vluchtiger dan het spreektheater
zeer zeldzaam is. Alles lijkt de
zangers en instrumentalisten ge
makkelijk af te gaan. Hetgeen een
combinatie van spontaniteit en
Door Willem Jan Keizer
Rotterdam De allerbekendste
symfonische opening begint met
een rust De associatie met de V
for Victory' (pa.pa.pa.paaaa uit het
morse alfabet) uit de Tweede We
reldoorlog ontnam lange tijd de
blik op de werkelijke achtergron
den van Beethovens vijfde symfo
nie. Toi de authentieke uitvoe
ringspraktijk aantoonde dat Beet
hoven zich flink op het militaire
vlak begaf - dat wil zeggen: het
Napoleontische.
Valeri Gergjev dirigeerde het Rot
terdams Philharmonisch Orkest
gistermiddag echter in een onver
valst romantische uitvoering van
dit werk. In een uitverkochte gro
te zaal van de Doelen weerklonk
eerder de erfenis van een Karajan
of (Gergjevs voorbeeld) een
Furtwangler. Met flinke zwier en
dynamiek van de laat negentien
de eeuw (de Vijfde' kwam al in
1808 tot stand) negeerde Gergjev
de invloed van Haydn in Beetho
vens symfonie. Haydn schreef in
dezelfde periode zijn meesterlijke
oratoria 'Die Sehöpfung' en 'Die
Jahreszeiten' met een instrumen
tatie die Beethoven nu in zijn re
volutie predikend werk toepaste.
De militair bedoelde pauken klon
ken elgenliik te vet. de piccolo
was slechts een hoge fluit en het
koper miste de signaalwerking.
Toch was de uitvoering van het
RPhO spannend tot en met de ste
reotiepe slotakkoorden toe.
Hieraan vooraf gingen de 'Rêve
rie' van Alexander Skrjabin en
Rachmanifiovs 'Paganint-varia-
ties' voor piano en orkest. Skrja
bin valt moeilijk in een hokje te
plaatsen: was hij nu impressio
nist, expressionist of romanticus?
Zijn prelude voor orkest die giste
ren werd gespeeld, combineert ei
genlijk alle drie de stijlen en dat
maakt deze componist uniek. Het
vormde een werkelijke opmaat
voor de 'Paganini-variaties' die
door het als een raket aange
stormde talent Arcadi Volodos
werden uitgevoerd. De combina
tie met stadgenoot Gergjev klikte
wonderbaarlijk goed. Gergjev liet
de piano naadloos in het orkest sa
mensmelten, één van de variaties
eindigt zachtjes op een enkele ho
ge pianonoot én een zacht tikje op
de triangel. De perfectie was daar:
de twee toontjes versmolten tot
één. Een andere variatie deed ver
moeden waar Rogier van Otterloo
de inspiratie voor zijn filmmuziek
voor 'Soldaat van Oranje' van
daan haalde. Het orkest schmier
de en Volodos klavierleeuwde. De
op Paganini's 24e caprice geba
seerde compositie zonder al te
veel pretenties amuseerde en di
verteerde; in de toegift (variaties
op het slotdeel uit Carmen) liet
Volodos horen waartoe hij in staat
is, en dat is heel wat. Morgen
avond is hij solo te beluisleren in
de Jurriaar.se Zaal van de Doelen.
Grote zaal de Doelen: Rotter
dams Philharmonisch Orkest
o.l.v, Valeri Gergjev Arca
di Volodos - piano. Werken van
Scriabin, Rachmaninov en Beet
hoven. Gehoord: gisteravond.
discipline, gevoeligheid en dis
tantie oplevert, die geheel strookt
met Mozarts meesterwerk.
De opvoering heeft het karakter
van een voortdurende conversatie
in zowel het spreken de recita
tieven als het zingen. Een con
versatie van de personages onder
elkaar of met het publiek als ima
ginaire gesprekspartner (in enke
le aria's). Mede dankzij de prach
tige Italiaanse dictie lijkt de mu
ziek als vanzelf uit de taal te wor-
.den, géboren. En doordat Daniel
Harding het'kleine orkest als het
éVénkan in de buurt van het pia
nissimo houdt, gebeurt dat moei
teloos. -
Harding zelf is misschien wel de
grootste verrassing van deze pro
ductie. Deze leerling en bescher
meling van Simon Rattlede in
vloed is onmiskenbaar heeft
met de orkesten in Den Haag en
Rotterdam al diverse spectaculai
re concerten gegeven. Wat hij nu
met Mozart doet tart elke be
schrijving. In het begin was het
even schrikken, tijdens de pre
mière in BrusseL Bij de uitvoe
ring van de ouverture - veel te
snel gespeeld hield, hij het or
kest niet in de hand. Maar hij her
stelde zich en liet Mozart drie uur
lang waar nodig charmeren, jube
len en sidderen. Dit alles met een
zeldzame ritmische pregnantie en
een onvoorstelbare rijkdom aan
kleuren. De Opera van Brussel
geeft van 'Don Giovanni' binnen
anderhalve week zoveel voorstel
lingen, dat er een dubbele in
enkele gevallen zelfs drievoudige
bezetting moet opdraven. Wie
Peter Mattei in de titelrol hoort en
ziet, heeft het in elk geval getrof
fen. Zelden is Don Giovanni zelf
zo'n aartsverleider, zowel brutaal
als geraffineerd. Nicolas Utivieri
is als Leporello geen domme
knecht, maar een bijna aan zijn
meester, gelijkwaardige partner.
Bij de .dames, valt vooral dékoste-
lijke Zerlina van Lisa Larsson op,
terwijl John Mark Aïnsley als Ot-
tavio de sterren van de hemel fj
'zingt. J
Van alle Don Giovanni's van de
laatste jaren is die van John Eliot
Gardiner (in het Amsterdamse
Concertgebouw en voortlevend
als tv- en video-productie) wel
licht de meest bewonderde. Vo
caal is die nog beter dan de Brus
selse productie. Maar qua kern
achtigheid en perfectie is de laat
ste moeilijk te evenaren.
De Munt met 'Don Giovanni' van
Mozart. Muzikale leiding: Daniel
Harding. Regie: Peter Brook.
Kostuums: Chloé Obolensky. So
listen en Mahler Chamber Or
chestra. Bezochte voorstelling: 7
januari, Brussel (Koninklijk Cir
cus). Nog te zien op 12 t/hj ,17rja-
nuari aldaar.
Mlll.lUl
artiest
Kid Capri
bum
Soundtrack To
The Streets'
label
Track Masters/
Columbia
d u u
65.22 mm.
Tegen The Comeback Kid (Bill Clinton dus) kan natuurlijk niemand op
als het gaat om overlevingskunst op carrièregebied. Maar vlak toch ook
deze jongen niet uit: in de supersnelle wereld van de New Yorkse BJ's
draait Kid Capri al dik twintig jaar op toonaangevende wijze mee. Ofwel
reeds vanaf de hoogtijdagen van de legendarische glamourclub Studio
54 in Manhattan geldt deze als David Anthony Love geboren geluids
tovenaar als trendsettend.
Daarom is het niet zoverwonderlijk zoveel beroemde gasten te horen bij
zijn langverwachte serieuze 'doorstart' op eigen cd: op basis van 2'n re
putatie heeft Kid Capri het puikje van de old en neio school in de hiphop
om zich heen verzameld, waardoor deze verzameling uit het ruige
straatleven geplukte muzikale schetsen zich bij voorbaat mogen ver
heugen in veel aandacht Want reken maar dat de fans van KRS-One,
Snoop Doggy Dogg, Nas, Busta Rhymes, Slick Rick en Jay-2 ook van de
samenwerking van hun idolen met Kid Capri het fijne willen weten. Te
meer daar de even illustere gastheer hen stuk voor stuk van (in elk geval
volgens hem) perfecte beats heeft voorzien.
Echter: juist door het in stelling brengen van zoveel verschillend grof
geschut maakt deze krachttoer een onsamenhangende indruk. Kid Ca
pri had er dan ook beter aan gedaan om te kiezen voor een bepaalde kap
stok in plaats van zo nadrukkelijk te pronken met z'n kamerbrede be
langstelling.
Louis Du Moulin
