Als je
mensen
respecteert
doe je
dergelijke
dingen niet
w
Toename geweld blijft een raadsel
Foutparkeren
w
POSTBANK,
jje Postbank. Van 15 miljoen mensen..
sSiiel
rws
RotterdamsDagblad Qojnjpentaak;
L veLem
*^1 j
:Èr is één ding^f
waar je niet aan
kunt komen, en
dat is. de
bovenkamer van
iemand. Wat gaat
er om in. iemands
hoofd?"
Rotterdams Dagblad
Donderdag 14 januari 1999
Camera's In uitgaansgebieden, preven
tief fouilleren op eventueel wapenbezit
en vellfgheirïskeurmerken voor cafés en
discotheken. Het zijn aanbevelingen die
door politici werden gedaan na het tragi
sche Incident in Gorinchem waar afgelo
pen weekeinde twee jonge meiden bij een
schietpartij om het leven kwamen. Maar
hebben dergelijke maatregelen nut?Zullen
jongeren zich door de aanwezigheid van ca
mera's en metaaldetectoren veiliger voelen
aan een bar of op een dansvloer? Of hebben
zijzelf betere voorstellen voor een gezellig
avondje stappen zonder geweld?
ÓÖÖfjpfevin Atici en
Juliëtte Sehneijderberg
TS^rt Vredenbrecht, 18 jaar,
-L>Schiedam: „Wat in Goiin-
cfi'ébi'is gebeurd, is triest. Zeker
ook omdat het niet de eerste keer
is dat'er onschuldige slachtoffers
vallen'. Maar ik denk niet dat het
specifiek met uitgaan heeft te ma
ken. Ik zal er niet minder door uit
gaan en de gedachte eraan zal
mijn avond ook niet verpesten.
Mij kan iets dergelijks ook op het
schoolplein overkomen of voor de
McDonald's waar ik dagelijks
langsloop. Daar is nog niet zo lang
geleden iemand letterlijk dooügt-
trapt. Je kimt overal gekken te
genkomen., Tegenhouden lukt
niet. Als je gek bent, doe je toch
gekke dingen. Een camera ophan
gen of preventief fouillereh helpt
daar niets tegen. Ik denk dat het
te maken heeft'met opvoeding'.
Ouders moeten hun kinderen al
van jongs af aan normen en waar
den bijbrengen. Dan leer je men
sen te respecteren en doe je der
gelijke dingen niet. Mijn ouders
hebben mij normen en waarden
bijgebracht, maar ik zie om me
heen dat heel veel ouders dat niet
hebben gedaan. Dat is volgens mij
de reden dat het fout gaat."
N'oa Nebelstein, 20 jaar, Nieu-
vferkerk aan den Ussel: „Ik
heb me nog nooit echt veilig ge-
vcTe^Ik ga alleen uit als ik weet
hoe ftjthuiskom of als iemand me
thuisbrengt. Het is achterlijk,
fiïakV'anders durf ik niet uit te
gaan. Camera's kunnen een veili
ger gevoel geven, maar als puntje
bij pa'altje komt helpt het niet. Se
curity. op en om de dansvloer
Jongeren
zien came
ra's niet als
dé oplossing,
maar vinden
het wel de
moeite waard
om te probe
ren! ArchieffotoRot-
terdams Dagblad/ln-
grid van Beek
biedt ook geen uitkomst, al is het
samen met de camera's wel de
moeite waard om uit te proberen.
Toch blijven de camera's twijfel
achtig. Kijk maar naar winkel
diefstal. In de winkels hangen ook
camera's, maar er blijft gestolen
worden."
Annelïes Kitz, 17 jaar, Slie
drecht: „Ik heb een vriend
die me altijd thuis
brengt, maar ik ben
eigenlijk niet zo'n uit-
gaanstype. Ik hou
niet van de drukte en
de agressieve sfeer in
uitgaansgelegenhe
den. Dat heeft niet
speciaal met Gorin
chem te maken. In
Sliedrecht is weinig
te doen voor jonge
ren. Geweld komt vol
gens mij vaak voort
uit verveling. Men verveelt zich
en gaat zich ballong gedragen'.
Camera's ophangen kan, maar
daarmee voorkom je het misdrijf
niet, je pakt er daders misschien
sneller door op.
Volgens mij komt het meeste ge
weld ook door gebruik van alcohol
en drugs. Hoe je dat zou moeten
aanpakken, weet ik niet. Het is
moeilijk te controleren. Maar je
moet het zeker niet gaan verbie
den. Dan komt het namelijk in de
onderwereld. En dat is gevaarlijk,
want dap heb je er helemaal geen
zichten dus controle meer op."
T\/j"ayella Plomp, 20 jaar, Rot-
IVJLterdam: „Wat de meiden in
Gorinchem is overkomen, had
ook mij kunnen gebeuren. Maar
ik wil daar niet heel de tijd bij stil
staan. Ik krijg ook geen rillingen
als ik op straat ioop. Je moet door
gaan. Als je een auto-ongeluk
krijgt, moet je ook de volgende
dag weer instappen om van dit
angst af te komen.
Het is natuurlijk wel belachelijk
dat sommige mensen een wapen
meenemen als ze gaan stappen.
Of dat sommige mensen geen
'nee' kuni sn accepteren. Een
maand of twee geleden werd'een
meisje in een discotheek in Am
sterdam neergeschoten, omdat ze
weigerde met die jongen te dan
sen. Mijn gedachte was meteen
'ik zeg voortaan altijd ja'. Daarna
hoor ik wel wat ze widen.
Om het geweld in te dammen,
moet je voorkomen dat mensen
wapens hebben. Maar wist ik
maar hoe je dat doet. Het heeft te
maken met mentaliteit en het is
heel ihc-i'ük om iemands ge
dachten k „veranderen."
Fatima Moreira de Melo, 20
jaar, Rotterdam: „Ik durf
's avonds niet alleen over straat.
Waarom precies weet ik ook niet.
Ik kan niet concreet aangeven
waar ik bang voor ben, maar je
bent toch een meisje en dus vaak
zwakker dan iemand die het op je
heeft gemunt. Ik neem liever niet
het risico dat iemand mij iets aan
doet dat ik niet wil.
Natuurlijk blijf ik gewoon uit
gaan. Maar wel in groepjes. Ik ga
vaak naar Nighttown. Als ik weg
ga, wil ik dat er buiten een taxi
klaarstaat, anders ga ik niet naar
buiten. Je neemt je maatregelen.
Ik ga niet alleen over straat, zoek
geen enge steegjes op en heb al
tijd een portable bij me voor het
geval ik met de auto ergens vast
kom te staan. Het is super irritant
en beperkend om elke keer ach
terom te kfjken of er een engerd
achter je aanloopt, maar het is nog
erger als je iets overkomt.
Een cameranetwerk in de hele
stad zou het een stuk veiliger ma
ken, omdat er sneller op ongere
geldheden kan worden gerea
geerd, maar het heeft ook nade
len. Iedereen wordt dan in de ga
ten gehouden en dat zou ik ook
met willen. Ik denk dat er meer
agenten zichtbaar op straat moe
ten lopen, dan Iaat men het wel uit
zijn hoofd om iets uitte spoken.
En je moet natuurlijk zwaarder
straffen. De straffen zijn nu te
laag. er gaat geen preventieve
werking van uit. Als je bij voor
baat weet dat je flink lang moet
zitten, zui 3e het minder snel doen
dan wanneer je er met een boete
van bijvoorbeeld tweeduizend
gulden vanaf komt."
Emie Ammerlaan, 17 jaar,
Berkel en Rodenrijs: „Je
hoort de laatste tijd zoveel rare
dingen, ik kijk niet meer op van
een incident meer of minder. Ik
blijf ook gewoon elk weekeinde
uitgaan. Leuk is het natuurlijk
niet dat het gebeurt. Een oplos
sing heb ik niet voorhanden, maar
ik denk datje met meer personeel
in horecagelegenheden het ge
weld al een stuk terugbrengt.
Stamgasten misdragen zich niet,
het personeel kent hen. Nieuwe
lingen zouden beter in de gaten
moeten worden gehouden en
vooral worden gecontroleerd op
drags, want daardoor ontstaan de
meeste problemen."
Ivo Juric, 18 jaar, Krimpen aan
de Ussel: Ik voel me niet al
tijd écht veilig. Ik kom meestal in
cafés, dus met discotheken heb ik
niet zoveel te maken. Wel denk ik
dat detectoren kunnen helpen te
gen het opsporen van vuurwa
pens. In de kroegen moeten ze
minder mensen binnenlaten.
Vaak sta je heel erg opeengepropt.
Mensen ergeren zich snel en kun
nen agressief worden. Op zo'n
moment voel ik me ook niet pret
tig meer."
Sabina de Veld, 18 jaar, Berkel
en Rodenrijs: „Fouilleren
heeft geen. enkele zin. Als je iets
wilt meenemen, kun je het ook in
je bh stoppen. Ook camera's heb
ben geen effect. Daarmee ver
plaats je het probleem, dan doet
men het gewoon een stuk verder
op. Ik denk dat je de oplossing
moet zoeken in het tegengaan van
dealen. Zonder drugs en drank
heb je veel minder problemen."
Mark Verkerk, 18 jaar, Rot
terdam: „Zorgvuldiger
fouilleren en het gebruiken van
detectoren kan helpen tegen 'al
het kwaad'. Het is ook belangrijk
dat ruzies op een normale manier
worden uitgepraat en niet op
straat worden uitgevochten. Secu-
ritymedewerkers zouden dit beter
in de gaten moeten houden."
Jessica Pols, 18 jaar, Rotter
dam: „Meer blauw op straat
zou kunnen helpen. Als je nu op
gaat stappen, zie je geen blauw.
Hooguit de ME, maar dan is het al
te Iaat. De politie zou het gevoel
van veiligheid kunnen verhogen,
maar of je het kan voorkomen?
Nee, ik denk het niet. Bovendien,
als het voor je neus gebeurt, loop
je toch hard door?"
Grachtengordel-bewoners lopen regelmatig te hoop tegen
het, in hun ogen, consument-onvriendelijke parkeerbe
leid van de gemeente Amsterdam. Ook in Den Haag en
Utrecht wordt er wat afgemokt als het over parkeren gaat. Rotter
dammers vormen hierop geen uitzondering: over weinig zaken
wordt zo hartgrondig ge(wee)klaagd als over het parkeerregime van
de plaatselijke overheid.
De arme parkeercontroleur, die dat beleid op straat moet uitvoeren,
zal nooit de populariteitsprijs winnen. Ook niet in de gemeente Rot
terdam, waar in een klap het tarief van de boetes met 25 procent
wordt verhoogd. Wie niet genoeg betaalt aan de meter of automaat,
krijgt voortaan een acceptgiro van 82 gulden toegestuurd in plaats
van 65 gulden. Een exorbitante prijsverhoging in een jaar waarin
volgens het kabinet de inflatie op nauwelijks 1 procent behoort uit
te komen.
Het Parkeerbedrijf Rotterdam zou de tariefsverhoging kunnen ver
dedigen met een simpele verwijzing naar Den Haag (ook 82 gulden)
en Amsterdam, waar men vaak 130 gulden moet neertellen vanwe
ge de wielklem waarop de zondige automobilist is getrakteerd. Bo
vendien, zegt het PBR, is het nieuwe tarief nog steeds niet voldoen
de om kostendekkend te draaien. Het kan allemaal waar zijn, maar
daarmee is nog steeds niet voldoende beargumenteerd waarom in
deze sector prijsverhogingen niet in fasen, stap voor stap, doorge
voerd kunnen worden.
Dit alles neemt niet weg dat een strikt parkeerregime, zeker in de
binnensteden, gerechtvaardigd en noodzakelijk is. De stadsharten
krijgen onherroepelijk een infarct als er in het wilde weg zou wor
den geparkeerd en geen automobilist zich meer aan de regeltjes
houdt, Parkeerovertredingen zijn weliswaar geen halsmisdrijven,
maar als er niet financieel fors tegen wordt opgetreden, wordt het
van kwaad tot erger. Niemand droomt van een loopbaan als par
keercontroleur, maar deze geüniformeerde medeburgers zijn wel
nodig om de discipline te bewaken en waar nodig te corrigeren. Het
autobezit blijft almaar groeien; de beschikbaar stalruimte voor al
dat blik doet dat niet. Ook niet zulke populaire maatregelen zijn no
dig om dat probleem zo goed mogelijk het hoofd tg bieden.
m
j RAY/AonD vA« 8ARmEVEÜ> iNSj>iREERT
NiE«Wt fcHiïOEftTEUWi'Ek; "ARTEoI*
Door Marcel Potters
Rotterdam Zondagmorgen 20
december, half vijf. Vier mannen
wordt" de toegang geweigerd tot
een''discotheek in het centrum
van de stad, waarbij het groepje in
het'halletje bij de deur ruzie
maakt met de portiers. Eén van de
mannen trekt een vuurwapen en
schiet in de lucht. Iemand van de
beveiliging krijgt een klap.
De ongewenste bezoekers worden
naar buiten gewerkt. Wederom
y/ordf geschoten, maar de kogels
treffen geen doel omdat het perso
neel de deur net op tijd weet te
sluiten. Een paar dagen later
^ordtfop de Schans een 29-jarige
Rotterdammer aangehouden. Hij
jvofftV.ervan verdacht de schoten
te hebben gelost.
Zo blaar een recent incident, in
hartje, Rotterdam. En in dit geval
liep het goed af, zegt inspecteur
Winrtfe Roojj, werkzaam in het
centrum van de stad. Het was
Slechts een kwestie van geluk, dat
ér geen slachtoffers vielen. Dat er
ije volgende dag géén bloemen la
gen, foto's werden neergezet,
kaarsjes brandden. Zoals in Go
rinchem,
Daar lieten dit weekeinde twee
meisjes het leven, toen met een
vuurwapen door de deur van een
discotheek werd geschoten. Voor
de zoveelste keer was er afschuw,
klonk de roep om een einde aan
het geweld te maken. Weg met al
die vuurwapens, plaats camera's
in uitgaansgebieden, ga meer
mensen fouilleren.
De Rooij, ervaren als hij is, twij-
feit. „Er is één ding waar je niet
aan kunt komen," verzucht hij,
„en dat is de bovenkamer van ie
mand. Wat gaat er om in iemands
hoofd? In hoeverre zorgen alcohol
en drugs ervoor dat iemand geen
gevoel voor realiteit meer heeft?"
De verloedering van de maat
schappij is voor hem niets nieuws.
Als politieman ziet hij als geen an
der hoe kwetsbaar beschaving
kan zijn.„De agressiviteit ven te
genwoordig, ook op dat punt ver
loedert de zaak. Stap je bijvoor
beeld in de metro en zie je iemand
zitten met een tas naast zich.
Moet je eens vragen of hh die wil
weghalen. Dan krijg je toch een
grote smoel. Dét is Je mentaliteit
van tegenwoordig."
De voorbeelden stapelen zich op.
Schietpartijen in het uitgaansle
ven zijn helaas geen uitzondering
meer. Een tijd geleden, in het
Scheepvaartkwartier, trok óók
een uit een zaak gezette man een
vuurwapen. Gelukkig was de poli
tie er bijtijds bij. „Maar dat dit
soort dingen gebeuren. Wat heb je
voor elkaar over? Gun je de ander
nog het licht in de ogen?"
Recent nog moest ook zijn baas,
korpschef B. Lutken, het ant-
v oord schuldig blijven. De oor-
zaak van al dat zinloos geweld, de
toename van het geweld in Rot
terdam-Rijnmond; het zijn voor
alsnog raadsels.
„Er is niet alleen een toename van
geweld op straat, maar ook in hui
selijke kring en in de uitgaanswe-
reld, Het is een soort maatschap
pelijk trend. Kennelijk scoor je
hiermee."
Normbesef
De Rooij onderschrijft dat. Hij
noemt het voetbalvandalisme, de
vechtpartijen, de overdraagzaam-
heid. „Er zou een mentaliteit moe
ten ontstaan, dat dit soort figuren
door de maatschappij worden uit
gekotst.
Je merkt nu wel, dat de maat vol
is. Alleen, wat kun je nog meer
doen? Hoe breng je mensen
normbesef bij? Kijk, ik ga over de
opvoeding van m'n eigen kinde
ren. Ik ga niet over anderen. Dat
moeten die ouders doen."
Vuurwapens
Hij gelooft niet dat ad hoc-plan-
nen dé oplossing zijn. Wel hecht
hij veel waarde aan meer moge-
lij kheden voor de politie om vuur
wapens te onderscheppen, In Den
Haag wordt daaraan gesleuteld.
Toch: vorig jaar onderschepte de
politie in deze regio honderden
vuurwapens. Het vermoeden is
dat er vele duizenden in omloop
zijn.
„Nee, ik ga niet met angst en be
ven het weekeinde in. Ik weet dat
ik kan rekenen op politiemensen
die hun vak verstaan. En als er zo
iets als in Gorinchem gebeurt,
dan doe je je werk en zorg je datje
zo'n zaak rond krijgt. Maar een
definitieve oplossing van het pro
bleem, die zie ik niet,"
Een medewerker van Slachtoffer
hulp vroeg zich recent af waarom
er geen beweging tegen zinloos
geweld ontstaat. Demonstratu-
van honderdduizenden mensen,
net als destijds tegen de kruisra
ketten.
De Rooij: „De nationale onvrede
wordt steeds groter. Maar er is al
tijd nog een zwijgende meerder
heid. Dat zag je ook na Meindert
Tjoelker. Iedereen was veront
waardigd. Maar sindsdien heeft er
weer een aantal incidenten plaats
gehad en zijn we p.og even ver. Je
kunt pas wat doen, als je die zwij
gende meerderheid weet te mobi
liseren.
Advertentie
Met de doorlopende reisverzekering van de Postbank bent
u vanaf f 50,- een heel jaar prima verzekerd, waar u ook
heen gaat. De Blue Travel Polis kunt u met één telefoontje het postkantoor.
afsluiten. Bel (058) 244 93 33, kijk op www.postbank.nl,
of loop binnen bij
W
