6
w
T
Kamer schiet in de kramp om kroonprins
Digitale revolutie brengt filmfestival terug bij af
Bakens voor een werkelijk veelkleurige stad
Autoloze woonwijk
Liberale burgemeester
Onderwijsstaking
Durf te kiezen voor een
wereldstad met dorpsallure
Rotterdams Dagblad
Rotterdams Dagblad
Woensdag 27 januari 1999
Onder eindredactie van Annemlek van Oosten, tel.: 010-4004358
In het Rotterdams Dagblad van 19 januari stond een
artikel over een autoloze woonwijk. Een aantal PvöA-
"ers wil dat er ook in Rotterdam zo'n wijk komt. In Am
sterdam schijnen ze zoiets al tehebben.Zo'nwjjkfijkt
me wel wat. Er wordt rekening gehouden met winkels
verhuiswagens en zo en het komt er heel leuk uit te
zien. Verder krijgt 2*n wijk hartstikke veel groen en
water. Ik zie het voor me, echt iets voor mij, want ik heb
toch geen rijbewijs en een auto kan ik niet betalen.
Waar zou ik mij kunnen inschrijven vooreen goedko
pe huurwoning?
Die goedkope huurwoning is meteen het grote pro
bleem. Het artikel rept all een over koopwoningen. De
ze PvdA-leden denken blijkbaar niet aan een autoloze
woonwijk voor huurders die geen auto kunnen beta
len, ze denken alleen aan een autoloze woonwijk voor
Kopers die er wel twee kunnen betalen
Beste PvdA'ers, ontwerp eens een mooie wijk voor
mensen die geen auto kunnen betalen en geef die
mensen dan nog een korting op de huur of een gratis
OV-jaarkaart. Of zorg voor goed openbaar vervoer
voor elke deur, dan heb je veel sneller op veel meer
plaatsen auto-arme woonwijken.
W. H oogendoorn, Rotterdam
Met grote belangstelling en toenemende verwonde
ring heb ik de afgelopen maanden de verwikkelingen
rond de benoeming van de burgemeester van Rotter
dam gevolgd,
De benoeming van vrijdag betekent niet alleen een
verstoring op de wegnaar de direct gekozen burge
meester, maar ook van de tussenweg de door de ge
meenteraad gekozen burgemeester. De vertrouwens
commissie uit de gemeenteraad heeft een duidelijke
voorkeur uitgesproken voor een andere kandidaat
dan debenoemdeen Rotterdam isnogsteeds een link
se stad met de Partij van de Arbeid als veruit grootste
partij- Waar eerdere kabinetten van een andere poli
tieke samenstelling bij de benoeming van de burge
meester van Rotterdam niet wilden voorbijgaan aan
de politieke kleur van onze stad, is het voor mij totaal
onbegrijpelijk dat op voordracht van een ministervan
Binnenlandse Zaken, als zodanigtoch genoemd door
zijn partij, eneenkabinetmet een socialistals premier
tot deze benoeming heeft kunnen en willen komen.
Er wordt gesteld dat Rotterdam eerder een liberale
burgemeester had in de persoon van Oud. Fijntjes mo
ge er aan herinnerd worden dat hij destijds wel lid was
van de Partij van de Arbeid, bij zijn herbenoeming.
Ook het argument dat de voorkeurskandidaat zou
hebben gezegd „men heeft mij gevraagd te sollicite
ren" snijdt geen hout Ook de thans benoemde heeft
letterlijk gezegd „de heer Dijkstal heeft mij gevraagd
te solliciteren".
Mij trof reeds het verwijt een slecht verliezer te zijn,
maar beterdatdanjeopgekropteergemisniette uiten
over dit affront jegens de meerderheid van de ge
meenteraad en de Rotterdamse bevolking stilzwij
gend te laten voorbijgaan. De offers aan paars worden
te groot!
Rotterdam zal het de komende jaren met Ivo Opstel
ten moeten doen met Hans Simons als stevige loco
burgemeester.
Henk van der Pols, oud-wethouder
voor de PvdA in Rotterdam
Met verbazing lazen wij in het artikel over de onder
wijsstaking in de krant van 19 januari dat viervan on
ze collega's, op woensdag 20 januari zouden meedoen
met de onderwijsstaking. Niemand bij ons op school
heeft gestaakt! Met een staking moetje proberen, de
juiste instanties te treffen en dat zijn niet de ouders en
de kinderen!
Er is op de Gravin AJeidaschool een groep betrokken
ouders belangeloos en zeer actief bezig voor de schooi
en dan zoutjen wij gaan staken? Sony, maar dat kun
nen we nu nog niet maken. We vinden wel degelijk dat
er veel moet verbeteren in het onderwijs, maar het is
ons nietin de eerste plaats begonnen om salarisverho-
ging
Wij vinden dat er aiïereeret een aanzienlijke veriich-
tingmoetkomenvandewerkdrukinhet(basis)onder-
wijs. In de afgelopen jaren kwamen er voor directies
en leerkrachten steeds meer taken bij: het onderwijs
moet adaptiever, meer op maat voor elk kind. Een pri
ma plan, maar het moet wel uitvoerbaar zijn, dus:
meer leerkrachten voor minder kinderen. Dan pas
kunnen de leerlingen meer een begeleiding op maat
krijgen en gaan leerkrachten en directies aan het eind
van de werkdag misschien een beetje minder ge-
stresstnaar huis. En kan er misschien wat worden ge
daan aan de (veelal) overbodige papierwinkel? Moge-
lijk komt danhetplezierin het werk weer terug. En als
je lekkerder in je vel zit, presteer je beter.
J. Boerlage (directeur), namens het schoolteam
van de Gravin Aleldaschool in Schiedam
Door Margit Kranenburg
en Jaco van Lambalgen
Eigenlijk willen we er niet over
praten, zei iedereen braaf. Het ko
ningshuis ligt uiterst gevoelig op
het Binnenhof. Maar toch konden
ze de verleiding niet weerstaan.
Kamerleden buitelden de afgelo
pen dagen over elkaar heen om
hun zegje te doen over de bijbaan
van de kroonprins bij het Interna
tionaal Olympisch Comité,
Ineens dook het onderwerp weer
op: de ministeriële verantwoorde
lijkheid voor het koningshuis. De
regering is politiek aanspreek
baar voor het doen en laten van de
leden van het Koninklijk Huis. En
moet premier Kok zich nu buigen
over de vraag of Willem-Alexan-
der lid mag blijven van het IOC.
Wat op het eerste gezicht een
prestigieuze organisatie leek
waar de sportminnende kroon
prins prima op 2*n plaats zou zijn.
bezorgt het kabinet nu serieuze
hoofdbrekens. Het IOC heeft cor
rupte bestuursleden die smeer
geld hebben aangenomen van ste
den die graag de Olympische Spe
len wilden binnenhalen.
En ook al is de organisatie bezig
schoon schip te maken, er lopen
nog onderzoeken waaronder ook
één van de Amerikaanse FBI.
Welk risico loopt de kroonprins
als er nog meer narigheid boven
water komt? Moet de premier
hem niet in bescherming nemen
door nu al te beslissen dat Willem-
Alexander zijn lidmaalschap
moet opgeven?
De oppositiepartijen zouden het
wel weten. Kok moet ervoor zor
gen dat de kroonprins en corrup
tie niet in één adem genoemd
worden. „De premier moet by de
geringste twijfel voorkomen dat
er discussie oplaait." zei CDA-Iei-
der De Hoop Scheffer gisteren in
de Tweede Kamer. „Dat verdraagt
zich niet met het respect dat wy
hebben voor het koninklijk huis."
GroenLinks-voorman Rosenmöl-
Ier maakte fijntjes duidelijk dat
hij al binnen een jaar gelijk heeft
gekregen. Al in het debat over de
kandidatuur van de prins in april
vorig jaar had Rosenmóller gewe
zen op verhalen over het dubieuze
karakter van het IOC, En de rege
ringsfracties? Die hadden tijdens
het debat helemaal geen zin 2ich
te branden aan het gevoelige on
derwerp. Uitspraken over het ko
ningshuis echoën vaak nog lang
na in de politiek.
Uitgedaagd door het CDA, dat wil
de scoren met een populair onder
werp tijdens het rechtstreeks uit
gezonden vragenuurtje, moesten
de paarse partijen wel. Bovendien
hadden ze buiten de Kamer al een
grote mond gehad. De Kamerle
den wierpen zich massaal op als
beschermheren van de kroon
prins. PvdA-Kamerlid Rehwinke!
stelde direct na het bekend wor
den van het IOC-rapport het lid
maatschap van de kroonprins ter
discussie. PvdA-collega Middel
noemde het IOC zelfs een „onde
mocratische organisatie" en voor
zitter Samaranch een „fascist".
D66-fractieieider De Graaf was er
zonder meer voor dat Willem-
i under
Alexander zijn lidnu.
opgeven.
Ondanks alle ophef
ervoor, waren de paar
de Kamer aanmerkt. L
flink. Zelfs D66 ging met weinig
omhaal van woorden akkoord met
de denkpauze die premier Kok
nog nodig heeft om een oordeel te
vellen. Hij wil op zyn minst nog
met de kroonprins zelf praten en
die is deze week in het buiten
land.
Kok staat er nu alleen voor. Als de
kroonprins daadwerkelijk uit het
IOC stapt, leidt de regering toch
gezichtsverlies. Want een echte
verrassing zijn de onthullingen
van de laatste dagen niet. Ook vo
rig jaar deden a! allerlei verhalen
de ronde dat het IOC niet hele
maal zuiver op de graat zou zyn.
Door Hans Maas
Het vanavond beginnende Inter
national Film Festival Rotterdam
doet voor de vierde keer een po
ging om plaats te geven aan de
nieuwe media. Kees Kasander,
destijds samensteller van het pro
gramma-onderdeel Exploding Ci
nema, zei in 1996: „Ik ben ervan
overtuigd dat over drie jaar het
Rotterdamse filmfestival is veran
derd in een tentoonstelling met
beelden via alie mogelijke beeld
dragers."
Kasander is inmiddels weg bij het
festival, hij is filmproducent ge
worden en houdt zich tegenwoor
dig bijvoorbeeld bezig met rege
len van computertrucs voor een
ouderwetse beelddrager als de
bioscoopfilm op celluloid (meest
recent Abeltje). Zijn voorspelling
is niet bewaarheid. Rotterdam is
nog steeds een 'ouderwets' film
festival met de nadruk op film en
het programma-onderdeel Explo
ding Cinema zal ook dit jaar weer
een vergeefse poging doen om er
echt bij te horen.
Toch had Kasander wel een beetje
gelijk. Er is wel degelijk sprake
van een digitale revolutie, alleen
voltrekt die zich op een welhaast
sluipende manier. Dat komt door
dat de digitale techniek niet meer
maar ook niet minder is dan een
dienende techniek. Het is een
soort haarlemmerolie. Films kun
nen er beter door worden, de tele
visie, de telefonie, de informatie-
uitwisseling, het zakenverkeer,
van alles en nog wat vaart er wel
bij, maar in zichzelf is de over
gang van analoge naar digitale
techniek geen belangwekkend
cultureel verschijnsel.
Dat is ook precies de reden waar
om het maar niet wil lukken het
programma-onderdeel Exploding
Cinema echt te integreren met de
rest van het festival. De gefixeerd-
heid van de samenstellers (Gert-
jan Zuilhof en Femke Wolfing) op
het hoe is te groot. Festivalgan
gers zijn geïnteresseerd in het
wie, het waarom, het waardoor,
het waarheen, het wat, maar min
der in het hoe.
NewWave
Om de kloof van de Exploding Ci
nema naar het hoofdprogramma
kleiner te maken is er deze keer
(een uiteraard weerom onvertaal
bare) kreet aan toegevoegd: Digi
tal New Wave. Onder dit kopje
worden films en video's ook in het
hoofdprogramma gestopt die ge
heel digitaal zijn opgenomen.
Toeschouwers die zich een weg
door het dichte bos van bijna dui
zend vertoningen willen hakken
mogen de toevoeging 'Digital
NewWave' in de catalogus ook op
vatten als een waarschuwing. Ze
zullen of te maken krijgen met
een overdaad aan effectbejag (de
Filmen noeit
geen geld
meer te kós
ten bewijst
Donigan'Ciim
mingmet "Er
ratic Angel'.
toch gepokte en gemazelde festi
valregisseur Hal Hartley is in
'Book of Life' opeens weer een be
ginner, je ziet hem vooral de mo
gelijkheden van de techniek ver
kennen, met als resultaat een ver
makelijk verhaaltje dat wordt ver
prutst door een eindeloze reeks
van niet te pruimen veegbeelden)
of met producten die ternauwer
nood de leukste-thuis-videoshow
van Linda de Mol overstijgen. Dat
klinkt gechargeerd en is ook zo
bedoeld, maar in feite zijn dit pre
cies de twee uitersten waartussen
de digitale beeldrevolutie zich
voltrekt.
Aan de ene kant heb je de freaks
die er een levensdoel van maken
om hun homepage zo bewegend
mogelijk te maken (en dientenge
volge meestal ook zo langzaam
mogelijk) en aan de andere kant
heb je de amateurs die plotseling
mogen denken: kost niks, video-
tje schieten, kan ik ook.
De eerste categorie is eigenlijk
niet bijster interessant. We zien
het wel, we laten het wel over ons
heen komen. Net zoiets als met
auto's; aircootje en airbagje erbij,
maar we schieten er niks harder
door op en knallen er niet minder
door tegen paaltjes. Of zoals met
film dus. The Prince of Egypt is
tien keer beter gemaakt dan
Sneeuwwitje. Dankzij computers.
Maar dat wil nog niet zeggen dat
ROTTE! E' £t AIM
The Prince of Egypt ook beter is.
Het tegendeel is het geval. De
film js zo rot als een mispel Geen
Palestijn te zien in het beloofde
land, Hebreeuwse kindermoord is
poëtisch en Egyptische kinder
moord is puur slecht
De tweede categorie zou ons wel
kunnen interesseren. Tussen de
homeviöeo-achtige brugge! kan
een orchidee bloeien. In het pro
gramma-onderdeel Digital New
Wave zit een goedkoop geschoten
product van Donigan Cumming
('Erratic Angel'), een even schok
kerig als schokkend portret van
een ooit veelbelovende oude man
die zich een weg naar de onder
kant van de Amerikaanse samen
leving heeft gezopen en gesno
ven.
Tussen het talrijke overbodige ge-
experimenteer met bewegende
plaatjes laat deze 'film' het belang
zien dat de digitale revolutie voor
het Rotterdamse filmfestival kan
hebben. Zoals Den Uyl iedereen
zijn autootje gaf, zo geeft de digi
tale revolutie iedereen zijn came
raatje. Geld wordt minder belang
rijk. Iedereen kan filmen.
Voor de professionals is dat mis
schien een bedreigende ontwik
keling. In ieder geval lijkt het er
op dat ze zich van de weeromstuit
verlustigen in visueel vuurwerk.
Vorm wint het in de Digital New
Wave meestal van inhoud.
Kloof
De digitale revolutie is bezig een
kloof aan te brengen tussen de
weters en de niet-weters. Ook al
wordt er ontzettend veel onzin ge-
E-mailed en oeverloos plat gebab
beld in ontelbare chatboxen, ook
al cücken eindeloos veel mensen
niet meer dan oppervlakkig of al
leen maar sexbelust over Inter
net, ook al wordt onze bekabelde
beeldhonger voor 95 procent ge
stild met commerciële zooi, toch
is het zonneklaar dat de digitalen
een voorsprong aan het nemen
zijn op de digibeten.
Bij het hijgend hollen van trend
naar trend, tijdens het razendsnel
verouderen van elektronische
speeltjes, praten we vooral nog
over megabytes. De kloof tussen
arm en rijk is een gedateerd on
derwerp voor de surfyup. Niet toe
vallig is de laatste kloof dezelfde
als de eerste.
Het Rotterdamse filmfestival kan
zich de rol aanmeten van de sur
fyup die vooral wil laten zien wat
er allemaal wel niet mogelijk is
metdigi talebefcldtechnieken. Het
programma-onderdeel Exploding
Cinema zal dan een wormvormig
aanhangsel blijven, hoe flitsend
het er allemaal ook uit mag zien.
Het is in feite de freakbenadering
die zijn neus ophaalt voor de meu
te die nog niet on-line is. Direc
teur Simon Field mag dan elk jaar
weer vergeefs roepen dat de Nieu
we Media steeds meer geïnte
greerd raken in zijn festival.
Beter ware het als hij tegen zijn
digitale curatoren zei dat ze op
mogen houden met het selecteren
van vormexperimenten. Juist
voor een festival als Rotterdam is
er een taak weggelegd om in het
zeg maar gedemocratiseerde digi
tale filmveld puur te zoeken naar
inhoud. Het is zelfs een uitgele
zen kans om het succesvolle maar
ook gesettlede festival iets avon
tuurlijks terug te geven. Terug
naar af, terug naar oprichter
Huub Bals: zoeken naar kwets
baar, onbekend (digitaal) talent
dat inhoudelijk iets te melden
heeft. Daarvoor moet je niet kij
ken met vierkante computeroog
jes, maar met je buik.
Bij de presentatie van de nota 'Veel
kleurige stad' heeft de Stichting
Buitenlandse Werknemers Rijn
mond zich lovend uitgesproken. Het
collegevoorstel, waarover de ge
meenteraad van Rotterdam morgen
praat, beoogt een omslag te bewerk
stelligen, gemarkeerd door heldere
bakens. Maar wat gebeurt er wan
neer schippers bakens negeren?
Door Wim Reijnierse
Het programma Veelkleurige stad'
komt niet uit de lucht vallen. Het tij
is gunstig. De Nederlandse economie
draait goed en de markt stimuleert
bedrijven actief te zoeken naar al
lochtone werknemers, als ze dat nog
niet deden. De werkloosheid is ook
onder allochtonen gedaald. Voorts
heeft hel alloclitoneiibeleid mot de
komst van Paars een prominente
plaats op de politieke agenda gekre
gen. Een minister voor Integratiebe
leid? Het was enkele jaren terug on
denkbaar, laat staan dat zo'n minis
ter van regeringswege bevestigt dat
Nederland een immigratieland is.
Het gunstige tij wordt ook sterk beïn
vloed door de inspanningen van de
gemeente Rotterdam zelf. Vier ster-
ke initiatieven uit de afgelopen pe
riode zijn de 'minderhedenmonitor',
de stedelijke adviescommissie Multi
culturele Stad, het Stedelijk Kennis
centrum voor Sociaal Investeren en
de nota 'De effectiviteit van het al
lochtonenbeleid - een herijking'.
Deze laatste nota mag dan een gort
droge titel hebben meegekregen, de
inhoud is tamelijk spannend. Er
wordt een norm in bevestigd die luidt
dat algemene instellingen er moeten
zijn voor alle Rotterdammers. De
norm mag dan diversiteit zijn, het
wordt -zo constateert de gemeen
te- absoluut onvoldoende weerspie
geld in bijvoorbeeld het gebruik van
algemene voorzieningen, het cultu
reel aanbod, de samenstelling van
besturen en het personeelsbestand
van instellingen.
Kern van het programma Veelkleu
rige stad' is dat de gemeente een eind
wil maken aan de traagheid en vrij
blijvendheid, die tot nu toe kenmer
kend zijn geweest in het allochtonen
beleid. De omstandigheden zijn nu
gunstig, het draagvlak is breed, dit is
de kans by uitstek om resultaten te
boeken.
De vraag is: wélke resultaten? We
merken dat de gedachten gemakke
lijk uitgaan naar objecten die de stad
zichtbaar kunnen verrijken, zoals
bijvoorbeeld fonteinen of een nieuwe
culturele accommodatie. Het zijn pri
ma ideeën, maar naar onze mening
mikt het college op een veel funda
menteler doel.
Traagheid en vrijblijvendheid heb
ben te maken met weerstanden. Het
college wil de eigen organisatie ter
discussie stellen. Ze beoogt reflectie
op de oude manieren van werken. Op
de routines die zijl) ingesteld op de
gemiddelde witte Nederlander.
De uitdaging van 'Veelkleurige stad'
zit 'm niet in mooie stadsobjeeten,
maar in het veranderen van het
werkproces van stedelijke instanties.
Het college wil een omslag realiseren
- te beginnen binnen de eigen orga
nisatie - vooral door motiveren, acti
veren, stimuleren en eventueel sanc
tioneren. Hiertoe rijn vier prioritei
ten uitgewerkt. Het interculturele
personeelsbeleid en het subsidiebe
leid behoren tot de eigen bevoegdhe
den van het gemeentebestuur. Deze
terreinen rijn daarom als eersten ge
schikt om te streven naar een menta
liteitsverandering. De twee andere
prioriteiten, cultuurbeleid en onder
nemerschap, behoren beide tot exter
ne, meer marktgevoelige sectoren en
daarmee tot het werkterrein van an
dere collegeprogramma's zoals bij
voorbeeld 'Attractieve Stad en "Werk
en Economie'.
Kortom, Veelkleurige stad' is in de
allereerste plaats een intern verande
ringsproject gericht op de gemeente
lijke organisatie, op alle takken van
dienst. En dit keer wil het college het
echt beter doen dan vroeger. Dit is
voor de gemeenteraad natuurlijk ex
tra reuen om benieuwd te zyn naar
resultaten. Wat kunnen we dan con
creet verwachten, de komende
maanden, twee, driejaar? In de nota
worden bakens voorgesteld, waar
mee we de gemeentelijke inzet jaar
kunnen toetsen.
Zonder in te gaan op de technische
details: daar zijn die bakens te ab
stract voor. De voorkeur van de
Stichting Buitenlandse Werknemers
Rijnmond gaat uit naar bakens die
haalbaar zijn en rechtstreeks ver
band houden met de activiteiten in
het kader van Veelkleurige stad'. Zo
kan er bijvoorbeeld bij de training in
omgaan met verschillen fmanaging
diversity') voor ambtenaren op een
sleutelpositie gekeken worden naar
deelnamecijfers. Bij zo'n belangrijke
training mogen werknemers toch
niet verzuimen? Een tweede voor
beeld Zo'n 90 procent van alle Rot
terdamse subsidies wordt via de
deelgemeenten verleend aan alge
mene instellingen, waarbij niet is uit
gesloten dat deelgemeenten een af
wijkende koers willen varen. Eén ba
ken zou daarom kunnen zijn dat de
deelgemeenten dat streven naar di
versiteit door diensten, bedrijven en
organisaties onderschrijven. Een
derde baken kan zyn: hoeveel van de
algemene gesubsidieerde instellin
gen rapporteert over het streven naar
diversiteit? Dit lijkt ook een geschik
te meetlat En, wat is de inhoud van
die rapportages?
In Veelkleurige stad' wordt ook het
jaarverslag in het kader van de wet
Samen als baken voorgesteld. Prima,
de wet Stimulering Arbeidsdeelna
me Minderheden (Samen, voorheen
WBEAA) regelt dat werkgevers jaar
lijks gegevens deponeren bij de Ar
beidsvoorziening over het aantal al
lochtone werknemers. De Wet wa-
men stimuleert werkgevers boven
dien te streven naar evenredige ar
beidsdeelname op hogere en lagere
functies. Omdat in principe elke tak
van dienst in het kader van de wet
Samen een jaarverslag moet indie
nen, is het heel geschikt als baken.
En daarmee komen we op een heikel
punt. Wat gebeurt er wanneer een ba
ken niet wordt gehaald? Het jaarver
slag 1997 in het kader van de Samen
Jaarverslag 1997 is bijvoorbeeld nog
niet ingediend. Dat moest vóór 1 sep
tember 1998 gebeuren. Natuurlijk is
zo'n jaarverslag geen doel op zich,
maar het ontbreken ervan is wel illu
stratief voor de praktijk, waarover de
Rotterdamse nota Veelkleurige stad'
handelt
(Wim Reijnierse, beleidsmedeioerker
van de Stichting Buitenlandse Werk
nemers Rijnmond, schreef dit artikel
met medewerking van zijn collega
Moestapha Bouchrit)
Hoor L.B. Martijn en AJ. Rodenburg
De gemeente Rotterdam heeft afgelopen zaterdag
weer eens een grote stadscongres georganiseerd.
Met de pakkende vraag Wordt de Doelen afgebro
ken?' wilde 'het stadhuis' in een omgeving van allure
de dynamiek van de grote stad tonen. Ook was het de
bedoeling om bewoners te laten discussieren over de
toekomst van onze stad. Opvallend was het geringe
aantal Rotterdammers van allochtone komaf in de
Doelen, terwijl in 2010 toch meer deelgemeenten
voor meer dan de helft uit deze Rotterdammers zul
len bestaan,
Het debat over de ruimtelijke inrichting van Rotter
dam, dat de komende maanden vooral op politiek ni
veau verder za! worden gevoerd, moet leiden naar
een Ruimtelijk Plan Rotterdam 2010. Het was goed
om alle bestaande plannen daarvoor met elkaar te be
kijken en erover te praten. Het college van b en w van
Rotterdam verdient daarom een pluim. Wel vragen
wij ons af of met dit soort debatten niet wordt voorbij
gegaan aan de specifieke rol van de deelgemeenten,
namelijk die van 'dichtbij besturen', maar dit terzij
de. Dedeelgemeenten zullen de komende periode
hoe dan ook hut) steentje bijdragen aan de verdere
ontwikkeling van de plannen, want in deze stedsde-
len zullen veel van de voorgenomen bouwactiviteiten
gaan plaatsvinden.
De Rotterdammer is trots op de stad, maar die trots
gaat wel verder dan de dynamiek van de glazen do
zende fantastische bruggen en mega- of nog grotere
ontwikkelingen. Ook het bijzonder karakter van de
oude stadswyken en de grazende koeien in het groe
ne gebied rondom de stad zijn het blijkbaar de moei
te waard.
Waar trots is, zyn mensen tevreden met de omge
ving, daar hebben ze de ruimte. Welnu, juist in die
ruimte bouwt Rotterdam aan zyn toekomst, maar la
ten we die nou niet volledig dichtmetselen. Door Rot
terdam vol te bouwen benutten we misschien wel alle
fysieke ruimte, maar het is twijfelachtig of we daad
werkelijk bouwen aan een gezonde toekomst voor de
Rotterdammer. Of aan een toekomst voor bedrijven
die toch al moeilijk bereikbaar zyn? Is het wel zo'n
goede keuze om nog meer bedrijfsterreinen aan te
leggen met de daarhij behorende verkeersproblema
tiek? Is het niet verstandiger om dergelijke gebieden
kwalitatief te verbeteren in plaats van te kiezen voor
meer van hetzelfde?
Bouwen we echt aan een toekomst voor wijken met
woningen die byna bezwijken onder de druk van de
uitdijende snelwegen? De 150.000 auto's die per et
maal over de A13 door Oversehie rijden, geven duide
lijk aan dat de aan- en afvoerwegen van de stad vol
zijn. Daarom is het onbegrijpelijk dat er als het er
echt op aankomt, geen vuist wordt gemaakt om Rot-
terdam-Overschie structureel te ontlasten van de
verkeersdruk. Ook het idee om een park over de
rijksweg 13 aan te leggen is een van de voorbeelden
van cosmetisch geklungel. Of iets positiever bena
derd; het zou kunnen helpen om het belang van de
aanleg van rijksweg A6-A13 aan te tonen. Het zou
kunnen helpen de onnavolgbare koprollen in de
Tweede Kamer ten aanzien van de aanleg van de A4-
noord te keren.
Met Rotterdams lef moet een vuist gemaakt worden
voor de toekomst. Rotterdam is een stad van men
sen, die ruimte nodig hebben om te leven. Niet voor
niets zeiden een paar kinderen tijdens het congres in
de Doelen dat de kleur van de stad groen moet zyn,
omdat dat mooie is. De groene ruimte mag ook niet
worden opgeofferd, want hoe trots hij ook mag zijn,
dan vertrekt de Rotterdammer uit de stad.
De vlucht van de bevolking als gevolg van verdich
ting moei worden voorkomen, want het Rotterdamse
'koopkracht-lek' is al fors. De middenstand in de
stadswijken en aan de rand van Rotterdam heeft het
al buitengewoon zwaar als gevolg van de verhuizen
de koopkracht Ook het draagvlak van onze Rotter
damse voorzieningen staat onder druk, evenalsde
deelname aan het vrijwilligerwerk.
De maatschappelijke taak in het kader van Rotter
dam 2010 is er een die past bij een wereldstad met al
lure. Het gaat er om te kiezen voor een leefmilieu
met ruimte. Laten we niet alleen kiezen voor meer
kubieke meter beton, maar laten we bouwen aan stad
met een menselijke maat. Noem het gerust een 'we
reldstad met dorpsallure'. Natuurlijk is er op het
Weena geen plaats meer vooreen hertenkamp, maar
in Oversehie kunnen gerust koeien rond bet KJein-
polderplein grazen. Daar mogen we ook voor kiezen.
De stortvloed aan plannen kan een gezonde balans
opleveren tussen bouwen en leven. De ruimte die we
nog hebben, dient zo verantwoord mogelijk te wor
den benut. Laten we mede daarom de metro op Zuid
eindelijk onder de grond stoppen, want daar hoort ie.
En laten we de gemeenteraad uitdagen om voortva
rende keuzen te maken. Het is nu tijd om kansen te
grijpen.
In de hoop dat de uitkomsten van het stadscongres
zullen bijdragen aan een verantwoord ruimtelijk
plan met menselijke maat, geven wij graag de ge
meenteraad en het college van b en w de 'ruimte' om
dit soort ambitie te tonen. Op naar een stad met meer
dan glazen dozen alleen. Op naar een stad waar de za
kelijkheid van hoogbouw wordt gecombineerd met
de warmte van Oud-Charlois en hetOud-Overschïe.
Een stad met zelfs tot na 2010 voldoende ruimte voor
Rotterdammers.
(L.B. Martijn en AJ. Rodenburgzijn beide lid van het
CDA en respectievelijk dagelijks bestuurder in de
deelgemeente Chariots en dagelijks bestuurder in de
deelgemeente Oversehie inRotterdam)
Opgericht 2 april 1991
Utt de statuten:
Het Rotterdams Dagblad is een onafhankelijke regionale
krant, zonder binding mef enigs levensbeschouwelijke
organisatie, politieke partij of belang
engroeperirtg. De krant stelt zich ten doei door middel van
berichtgeving In woord en beeld, analyse en
achtergrondartikelen haar lezers zo actueel, objectief en
veelzijdig mogelijke informatie te verschaffen.
Hoofdredactie:J. Prinsen LP. Pronk.
Chef Central Desk: FJ. Eckhardt.
Rubriekschefs:
Eindredactie Vormgeving: R.LJ. van Zoetst
Stadsredactie Rotterdam; j.S. Booisler.
Editie Voome-Putten: C.G. Buitendijk.
Editie Waterweg: J.A. Rozendaal.
Editie Ussel en Lek; M.E. Verwaaijen
Editie Regio Zuid: C.H. Soeters.
Nïeuwsdienst/Bin oen/buitenland: B.V. Verfcade.
Cultuur Leven: MJ.F. Maas.
Economie: N.P. de Vries
Sport P. Ouwerkeric.
Illustratie: F. van Someren.
Informatiebeheer G J. van den HU.
