8
7
Valpartijen
en heroïek op
de Weissensee
Johan-Olav Koss geeft 'krachtig signaal' in Lausanne
DVO'32 hoopt op terugkeer van oud-spelers
VC Nesseiande weet
geen raad met kansen
Vandenbroucke de snelste
Edith van Dijk derde
Van der Vliet overleden
Bowlers stellen
diep teleur
Fortuna houdt
prestatieloop
Voorzitter Harry Meijer: 'Doel is
handhaving in de vierde klasse'
Die Flardingha Ruiters
wil springwed strijden in
centrum van Viaardingen
Rotterdams Dagblad
Woensdag 3 februari 1999
Voor de elfde maal stond giste
ren de Alternatieve Elfsteden
tocht voor toerrijders op het pro
gramma in Oostenrijk. Liefst
vierduizend schaatsgekken wa
ren dit jaar naar de Weissensee
afgereisd om 200 kilometer af te
leggen. Van toppen tot tobber,
van jonge belofte tot oude vos.
Hierbij: een verslag van een
tocbt vol valpartijen, heroïek en
een ongewild voortijdig einde.
DoorAnënStuyt
TechendorfDe klok wijst 7.55
uur aan, nog vijf minuten tot de
start. Nerveus strekken schaat
sers hun benen. Het is acht gra
den onder nul, wolken trekken
dreigend over en even vraag ik
me af waar ik aan begonnen ben.
Schaatsen is toch een typisch Ne
derlandse sport? Hier wordt de
enscenering echter bepaald door
bergen en sneeuw op de achter
grond.
Er is natuurlijk twijfel over het
-nut van een spaghetti-ontbijt, dat
in het kleine keukentje van pen-
-sion Forelle is klaargemaakt. Het
■Is sowieso al een raar gezicht, drie
mannen in lange onderbroeken
die een pasta-maaltijd aan het be
reiden zijn.
De gedachten worden ruw ver
stoord door het startschot Om
precies acht uur zijn we onder
weg. Nummer 794 baant een mooi
pad voor me in de massa. Mijn
broer volgt. Het is de bedoeling zu
lang mogelijk bü elkaar te bleven,
maar of dat lukt is maar de vraag.
Valpartijen, blessures, geeuwhon
ger en anderen ongemakken kun
nen een droom ruw verstoren.
De meeste valpartijen doen zich
ivoor kort na de start. In de sehe-
'jnenng is het al lastig om scheu-
„.^ren te zien en iedereen rijdt bo-
- -ven dien dicht op elkaar. Het ge-
Lliuid van krassend metaal en pijn-
lijk geschreeuw is een regelmatig
terugkerend ritueel in het eerste
uur. Later zal de meute zich ver
spreiden. Het is in deze fase zaak
een goed groepje te vinden om bij
aan te sluiten om daarmee de
strijd tegen de elementen aan te
gaan.
Een eenzame
toeschouwer
volgt de ver
richtingen van
de schaat
sers op de
Weissensee
FotoGertEggenber
Kilometer 49. Tijd voor bevoorra
ding, het nerveus aanreiken van
tasjes met proviand en drankjes.
Ik kan me een incident herinne
ren van twee jaar terug. Vrouw
staat klaar met tasje. Man grijpt er
naar, maar vrouw zit verstrikt. In
een fraaie balts gaan man en
wouw innig verstrengeld naar het
ijs. Valpartij dus en de schaatser
scheldt zijn vrouw de huid vol.
Oppassen derhalve. Het gaat nu
allemaal goed en nummer 704,
met een jasje van café De Brink in
Krimpen aan den Ussel, rijdt nog
steeds in de buurt.
De eerste twee ronden van elk 25
kilometer gaan in vlot tempo. Het
schema van ruim een uur per ron
de wordt aan flarden gereden. Het
rondebord geeft 1 uut en 50 minu
ten aan als vrij doorkomen. Veel te
snel natuurlijk, maar we blijven
de groep volgen. Achter ons geeft
het parkoers een gapende leegte
te zien. Afvallen betekent dus al
leen rijden en dat is zeker niet de
bedoeling. De zuigkracht van een
groep is niet te onderschatten.
Daarnaast ontstaat er toch een
soort groepsgevoel Niemand wil
zich daaraan onttrekken. Aan
klampen dus!
Halverwege
Kilometer 100, halverwege. Mijn
broer stopt er mee. De stakker is
dagenlang ziek geweest en moet
zich beperken tot 100 km. Zelf
kom ik door in 4 uur en elf minu
ten. Het gaat redelijk, maarniet
veel later komt de man met de ha
mer onverbiddelijk het ijs op. De
geest wil wel, maar de voeten la
ten een knellend protest horen.
Even rust nemen dus. De sokken
gaan uit, zodat er wat meer ruimte
is in deschaatsschoen. Café De
Brink komt weer voorbij en ter
wijl ik ook een assuradeur uit
Hardingarijp en een bankklerk
uit Vierlingsbeek waarneem, ijlt
de groep verder. De temperatuur
is inmiddels opgelopen tot net on
der het vriespunt, maar er is een
gemene wind op komen zetten.
De familie langs de kant
schreeuwt me verder. Dolgraag,
denk ik, maar myn benen laten
een ernstig protest horen. De
snelle start speelt op en dus laat ik
me toch maar zakken. Hopen op
een nieuw groepje dat langszu
komt.
In de zesde ronde protesteert het
lichaam heftig, het is een kwestie
van rustig doorharken. Na 150 km
passeert ons groepje de start- en
finishlijn in 6 uur en 35 min. Vier
kilometer verder stap ik in een
bocht in een diepe scheur, mijn
linkerenkel klapt door. De pijn
verbijtend sta ik op. De bankklerk
uit Vierlingsbeek komt langs en
roept me toe hem rustigte volgen.
Al snel blijkt dat ijdele hoop. De
enkel speelt stevig op en alleen
met rechts kan ik afzetten. Nog
vier kilometer schaats ik door,
omstanders lachen waarschijnlijk
wanneer ik als aangeschoten wild
langs wankel
Na 160 km valt het doek. De enkel
wil met meer. De natuur blykt
sterker te zijn dan de mens, een
ongeluk ligt altijd op de loer tij
dens een tocht als deze.
Als ik mijn schaatsen afbind komt
een oudere man naast me zitten.
Het lichaam schreeuwt maar één
ding: dit nooit meer. Hij stelt een
duivelse vraag. „Volgend jaar
weer, hè!" Ik hoor mezelf een bij
na diabolisch antwoord geven.
Ja, dan ben ik er zeker weer bij
Lausanne Het kenmerk van de
eerste 'dag Werelddopingconfe-
rentie in Lausanne was een eens
gezindheid zonder eenheid. In
een peloton sportbewindsiieden,
- onder wie staatssecretaris Margot
Vliegenthart van VWS, was de
voormalige schaatsheld Johan-
Olav Koss de uitblinker. De Noor
riep namens de atleteneommissie
minimaal twee jaar schorsing op
te leggen voor het eerste doping-
vergrijp en kapitaalkrachtige
sporters boetes op te leggen van
j minimaal 100.000 dollar.
Vliegenthart en ook Wïm Come-
lis, de portefeuillehouder topsport
,van NOC'NSF, vonden dit een
•ipkiachtijg signaal. De opvolgster
r:van Erica Terpstra legde in haar
•jijede eveneens de nadruk op de
sporters zelf. „De uitgesproken
intenties moeten we nu omzetten
in maatregelen. Ik houd hier een
sterk gevoel aan over dat er wat
moet gebeuren."
De sprekers uit de politiek, tot het
Witte Huis aan toe, benadrukten
straffen bij de dopingbestrijding.
Hein Verbruggen van de wereld-
wielrenunie UCI vond het alle
maal maar niets. „Straffen, altijd
ligt de nadruk op straffen. Nie
mand heeft het over het grote pro
bleem van de onopspoorbare pro
ducten," Ook de Belg Michel
D'Hooghe, voorzitter van de me
dische commissie van de FIFA,
bleek zwaar teleurgesteld. „Er
wordt maar gesproken over har
monisatie, harmonisatie en nog
eens harmonisatie. En dan is het
straks, poef, twee jaar. Zonder in
'harmonie te komen met de recht
banken en bijvoorbeeld de Euro
pese Unie. Dat is toch geen har
monisatie."
In de sportwereld, die op de twee
de dag van de werelddopingconfe-
rentie veel meer aan bod komt, is
nog geen eenheid over de Medi
sche Code en de eensluidende
strafmaat. Hein Verbruggen zei
dat de UCI bereid is tot onderte
kening, maar alleen in het uiter
ste geval, bijvoorbeeld om het
wielrennen op het olympisch pro
gramma te houden. Hij is nog al
tijd niet voor schorsingen van
twee jaar omdat hij zeker weet dat
zo'n straf bij een eerste overtre
ding voor geen rechtbank over
eind blijft, Verbruggen blijft voor
Inflexibele sancties voor verschil-
'Hende sporten. Het IOC is dat in
tussen ook, want het is juridisch
uitgezocht. „Je kunt Ronaldo niet
twee jaar uit het voetbal verban
nen," aldus Verbruggen*. „Als er
claims komen, betaalt dan ook ie
dereen mee? Er zal in deze confe
rentie trouwens niets worden on
dertekend. Er worden alleen een
stel resoluties aangenomen."
Compromis
Jacques Rogge, vice-voorzïtter
van de medische commissie, zei
dat er een aanvaardbaar compro
mis in de maak is. „De bonden die
hard werken moeten we belonen.
De bonden die niets doen zullen
harder moeten werken." Schor
singen voor minimaal twee jaar
stonden wel centraal in de poli
tiek getinte discussies. Margo
"Vliegenthart was genuahceerd, al
had Koss haar met zijn krachtter
men wel aangesproken. Koss
vond dat de gehele olympische
sport eensluidend moest zijn, dat
de topsporters een medisch pas
poort moesten bezitten met ak
koordverklaringen over doping-
testen, medische Cu*** uitspra
ken van het sporttribunaal. De
Noor kwam ook met de zware
geldboetes.
In alle redevoeringen kwam naar
voren dat de instelling van een
onafhankelijk dopingbureau een
uitstekend idee van bet IOC is.
Maar het IOC, tct voor kort voor
ganger in dopingreglementering,
mag het niet optuigen, beheren
en regisseren, „Het moet een on
afhankelijk bureaulijn," zei ook
Vliegenthart by'hêrhatfhg' t)e
Britse sportminister'Banks1 zag
het opzetten van het Dopingbu
reau als een zaak van de Wereld
gezondheidsorganisatie -van de
Verenigde Naties.
Het corruptieschandaal binnen
het IOC was daar debet aan. De
'Heren van de Ringen' hebben
aan geloofwaardigheid ingeboet.
Vliegenthart omzeilde de stelling
diplomatiek, collega's van haar,
zoals de Duitse minister Otto
Schily, openden rechtstreeks de
aanval op IOC-voorzitter Juan An
tonio Samaranch en eisten zijn af
treden in verband met de onthul
de omkoping in Salt Lake City.
Door Hans Kerbert
Zevenhuizen Kansen waren er geweest, meer dan
genoeg misschien. Maar de volleyballers van VC Nes
seiande verzuimden ze te benutten. Dus verloren ze
ook hun vierde duel m de Champions League, met t-
3 van VFB Friedrichshafen. De Duitsers leken in set
drie en vier rijp voorde sloop, maar kregen steeds de
gelegenheid de dreiging af te wenden.
Toch was de overwinning voor de oosterburen met
onverdiend, Nesseiande had dan wei een paar spe
lers die zich individueel konden meten met de oppo
nenten, maar als ploeg zat Friedrichshafen beter in
elkaar. Het liep bij de ploeg van de Roemeense trai
ner Stelian Moculescu, sinds kort ook Duits bonds
coach, allemaal wat soepeler.
De Duitse ploeg had geen uitblinkers; Nesseiande
wel. Jules Mariens toonde een vorm die hij na zijn
eerste jaar bij Alcom/Capelle nooit meer kon etale
ren. De Canadees international scoorde het overgro
te deel van de set ups die hij kreeg.
De ploegen begonnen uiterst rommelig aan het duel
Friedrichshafen onderscheidde zich in die fase nog
niet van de Nederlandse kampioen. Coach Mocules
cu was dan ook de eerste die een time out aanvroeg
Nesseiande had een 17-15 voorsprong genomen en
leek op jacht naar meer. Moculescu's aanwijzingen
hadden echter succes; Friedrichshafen greep de eer
ste set met 22-25.
Toch wat aangeslagen begon het team van Mathieu
aan de tweede omgang. Tot halverwege leek de twee
de periode dezelfde weg te gaan als de vorige. Maar
juist toen bleek dat de individuele kwaliteiten van
enkele Nesselanders wel degelijk voldoende was om
het de Duitsers in elk geval lastig te maken. Tot 22-22
hielden de ploegen elkaar bij, maar de spijkerharde
services van Knstian van der Wel bleken te machtig.
De 20-jange aanvaller besloot de set met een ace in
stijl; 25-22.
En toen ging het mis. Nesseiande nam in het vierde
bedrijf zomaar een 12-8 voorsprong, zag de angst m
de Duitste ogen, maar deed er niets mee. De opleving
bleek van korte duur. alleen Jules Martens behield
zijn niveau. Na een time out van Steban Moculescu
maakten de gasten zeventien punten, waar de thuts-
ploeg niet verder kwam dan een schamele zes: 18-25.
Eigenlijk vertoonde de vierde set hetzelfde beeld als
de vorige. Opnieuw voerden de gastheren de boven
toon, maar lieten ze de gasten uit geslagen positie te
rugkomen. En opnieuw gebeurde dat in een fase
waarin de kaarten bijna geschud leken. De 17-15
bleek aan Nesseiande niet besteed. Het werd 22-25
Marseille De Belg Frank Vandenbroucke heeft de
Grote Prijs La Marseillaise, de openingskoers van
het Europese wielerseizoen voor de profs, op zijn
naam gebracht. De renner uit de Cofidis-ploeg was
na 140 km de snelste sprinter. Hij bleef de Duitser
Jens Voigt en de Fransman Frederic Bessy voor.
Salvador de BahiaEdith van Dijk is de strijd om de
wereldbeker langebaan begonnen met een derde
plaats. De zwemster uit Wognum moest in het Brazi
liaanse Salvador de Bahia de Duitse zwemsters Peg
gy Büchse en Britta Kamrau voorlaten. Büchse legde
de 25 km af in 5.00,36 uur, Van Dijk in 5.28,26.
RotterdamDe Rotterdamse handbalwereld heeft m
Loet van der Vliet een goede bekende verloren. Hij
was sinds de oprichting lid van Atomium, voor welke
club Van der Vliet na zijn actieve carrière veel werk
op het technische vlak verzette. Ook was hij trainer
van Snelwiek. Loet van der Vliet overleed op 56 jari
ge leeftijd.
Haarlem De Schiedamse bow
linghuizen Musis Sacrum en De
Walvis hebben teleurgesteld tij
dens de finale stedenontmoeting
ia Haarlem. De Walvis eindigde
op een elfde positie. Musis Sa
crum werd twaalfde. Met name
Musis Sacrum had op meer gere
kend en noemt de prestatie een
schande. In het verleden werd al
eens een tweede en derde prijs in
de wacht gesleept. Zowel het da
mes- als herenteam bleef onder
zijn kunnen. Het niveau tijdens
de wedstrijden in Haarlem lag
met bepaald hoog. De stedenont
moeting werd gewonnen door
Den Bosch met een score van 7417
pins. Haarlem won vorig jaar met
een score die 600 pins hoger lag.
Viaardingen Atletiekvereniging
Fortuna organiseert voor zondag
7 februari een prestatieioop. De
lopers kunnen kiezen uit een par
cours over vijf, tien en vijftien ki
lometer. Alle deelnemers worden
om 11.00 uur weggeschoten vanaf
het complex van Fortuna aan de
Mamixlaan in Viaardingen. Zij
kunnen zich vanaf 10.00 uur in
schrijven in het clubgebouw. De
tocht voert richting Lickebaertge-
bied en Broekpolder. Voor kinde
ren tot en met twaalf jaar is er een
loop over twee kilometer.
Hp* voor dew rabriek n Sscrgwes
aan de sportredactie van deze krant, post
bns 3Ï3,3100 AJ Schiedam. De sportredac
tie is overdag telefonisch bereikbaar on*
der €10-2732700 (fan 0HW265227) «n in de
avonduren onder 0104004310.
WOENSDAG 3 FEBRUARI
Darts: 2100 Demonstratiepartij LesWaüa-
ce-Roland Scholten ('t Smitje, Westeinde,
Maassluis)
Door Richard van 't Zelfde
Vlaaidingen DVO'32 ging de
winterstop in op de voorlaatste
plaats in de vierde klasse. Ook na
de onderbreking gaat het niet flo
rissant met de voetbalclub uit
Viaardingen. Er moet serieus re
kening gehouden worden met de
gradatie. „Voornaamste reden
van de slechte prestaties is dat
verleden jaar een aantal jongens
vertrokken. Daarnaast kwam er
een nieuwe trainer, René Oomen.
Ploeg en trainer moesten wennen
aan elkaar. Voorts moest Oomen
een bijna geheel nieuw elftal for
meren," licht voorzitter Harry
Meijer de magere positie van
DVO'32 op de ranglijst toe.
Gouden tijden
Meijer, nu al dertig jaar bestuurs
lid bij DVO '32, heeft de gouden
tijden nog meegemaakt. „Het
scheelde slechts één punt of DVO
had in de tweede klasse gevoet
bald. Dat was een mooie tijd ja. We
konden toen wel drie eerste elftal
len opstellen, zo groot was de se
lectie. Er stonden destijds vaak
trainers en scouts langs de lijn.
Het jaar erop waren we acht basis
spelers kwijt. Het volgende sei
zoen hebben we ons nog kunnen
handhaven, maar het seizoen
daarop degradeerden we naar de
vierde klasse. En nu moeten we
maar zien of erin kunnen blijven.
Handhaving in deze klasse is ons
doel voor de rest van het seizoen,"
vertelt de preses van DVO'32.
Meijer ziet dit seizoen eigenlijk
als overgangsjaar. Een jaar waar
in overleven centraal staat. Van
het volgend seizoen verwacht de
voorzitter meer. Die verwachting
wordt vooral ingegeven door de
hoop dat volgend seizoen een aan
tal oud-DVO'ers naar het nest te
rugkeren. „Ik heb al uit diverse
hoeken vernomen dat enkele spe
lers die weg zijn gegaan, besloten
hebben weer terug te keren naar
DVO," aldus Meijer. „Dat zou een
hoop problemen schelen, want
dan kunnen wij weer eens over
een wat bredere selectie beschik
ken."
Fusie
Wat ook een oplossing kan zijn
voor het 'personeelstekort', is een
fusie. „Ja, het is waar dat noodge
dwongen een aantal clubs zich
aangemeld hebben om een fusie
te bespreken," aldus Meijer „en
een fusie is voor DVO een belang
rijke overweging. Ik zeg overwe
ging, want DVO hoeft op dit mo
ment nog niet zonodig. Wij heb
ben het financieel nog redelijk
voor elkaar. Maar als wij nu voor
een onverwachte uitgave komen
te staan, kunnen we het niet al
leen redden. Dan komt een fusie
opeens een stuk dichterbij. We
hebben voor een vereniging ei
genlijk te weinig leden om goed te
kunnen draaien. Ei komt niet ge
noeg geld binnen via de kantine
en de contributies. Wat dat betreft
zouden wij wel baat hebben bij
een fusie. Onze leden willen dat
DVO zolang mogelijk haar eigen
identiteit behoudt. Daar moeten
wc ook naar luisteren, maar uat er
wat moet gebeuren, mag duidelijk
zijn."
Gordijnen
Dat DVO niet genoeg (actieve) le
den heeft, blijkt ook wanneer
Meijer vertelt dat hij onlangs zelf
de gordijnen van de kantine mee
Bij iedere de
gradatie riep
DVO-voorzft-
bl>3-
ter Harry Meij
er dat nlj op
zou stappen,
maar toch
bleef hij aan
het roer
staan.DVO
iseenschftte-
ik niet in de
steek kan la
ten. Foto Pete*
Moikenboer
naar huis heeft genomen om ze te
wassen. „Dat zijn toch geen klus
sen meer voor een voorzitter?,"
vindt Meijer. De preses is van me
ning dat ook de gemeente een bij
drage moet leveren aan het 'in le
ven houden' van enkele Viaar-
dingse voetbalclubs „De gemeen
te Viaardingen is van plan om het
aantal clubs hier terug te brengen
van tien naar vijf. Dat is op zich
een goed plan, want alleen bij ons
op de Marathonweg zitten al drie
verenigingen. Spelen ze alle drie
thuis dan knjgen de clubs geen
toeschouwer binnen, terwijl als je
hier als club alleen zou spelen het
toeschouweraantal veel hoger zou
liggen. De gemeente heeft in het
verleden nog nooit wat gedaan
voor onze vereniging. Het zou in
het geval van een fusie moui zijn
als daar verandering inkomt. Ik
zou er dan graag een nieuwe tri
bune en twee kleedkamers bij
hebben," levert de preses meteen
een verlanglijstje in.
DVO-icoon Meijer stond 39 jaar
geleden voor het eerst bij DVO in
het tenue van het eerste elftal,
waarin hij (naar eigen
ren schitterde. Toen werd hij via
penningmeester en vice-voorzit*
ter de voorzitter van de Vlaarding-
se vereniging. Bij iedere degrada
tie riep hij dat hij op zou stappen,
maar toen bleef Meijer aan het
roer staan. „DVO is een schitte
rende dub die ik niet in de steek
kan laten. Daarom moet ik naar
de belangen van de club kijken.
Aan de ene kant willen we zolang
het kan alleen verder. Aan de an
dere kant zal de dub zeker gaan
fuseren als het moment daar is."
Door Bas van den Berg
Viaardingen Die Flardinga Ruiters onderzoekt de
mogelijkheid in mei een tweedaagse nationale
spring- en dressuurwedstrijd in het centrum van
Viaardingen te houden. Gedacht wordt aan een plek
in hel Oranjepark. De vereniging is daarover in over
leg met het college. De Vlaardingse ruitervereniging
ziet in het evenement een ideale gelegenheid het
vijftigjarig bestaan te vieren.
Jubileum
Het jubileum van Die Flardingha Ruiters valt samen
met de bouw van een tweede binnenmanege op het
complex in de Broekpolder, De eerste manege, die
ruim twee jaar geleden werd gerealiseerd, kostte
ruim een miljoen gulden. De kosten van de bouw van
de tweede manege, vermoedelijk eveneens met een
bak van 20 bij 60 meter en vastgekoppeld aan de eer
ste manege, zullen niet ver van dat bedrag afliggen.
Het is de bedoeling dat ook de tweede manege uit ei
gen middelen wordt betaald. De kans is groot dat het
VSB-Fonds financiële ondersteuning geeft. De twee
de manege zal in hoofdzaak worden gebruikt voor
het lesgeven. Er wordt naar gestreefd dat in de toe
komst ook nationale kampioenschappen in Viaardin
gen kunnen worden gehouden. In het plan 2000, dat
de jubilerende vereniging heeft gepresenteerd,
wordt verder gesproken over een grondige opknap
beurt van het complex.
Facelift
„Ook krijgt de boerderij, die honderd jaar bestaat,
een facelift," aldus Gerrit Voerman, lid van de bouw
commissie van Die Flardingha Ruiters.„De boerde
rij, die als clubgebouw wordt gebruikt, moet het
pronkstuk blijven van onze vereniging. Verder zyn
we van plan de hooiberg af te breken en een was
plaats voor paarden en pony's aan te leggen. Om alle
paarden en pony's een plaats te geven, zal het aantal
boxen tot 94 worden uitgebreid. Ir» eerste instantie
worden veertien boxen gebouwd tegenover de eerste
binnenmanege. Inclusief uitbreiding van het aantal
parkeerplaatsen, schat ik dat de totale renovatie van
het complex vier jaar in beslag gaat nemen."
De festiviteiten van Die Flardingha Ruiters begin
nen 2ondag al met de finale van een serie van vier
springwedstrijden in de manege op de Broekpolder.
De deelnemers komen uit heel Zuid-Holland.
