8
'Bestrijden vrouwenhandel
heeft een lage prioriteit'
f
Wereldgebedsdag
Item
Duitse Groenen
in diepe crisis
Provinciale Staten
Armoede
Sociale verhuurder
Chinese kok
Files
Honderden door
misleiding,
dwang,
uitbuiting en
geweld in de
prostitutie
Rotterdams Dagblad
Rotterdams Dagblad
C^"'3\
Vrijdag 5 maart 1999
Onder eindredactie van Annemlek van Oosten, tel.: 010-4004358
Ook iets op uw hart? schrijf naar: hoofdredactie
Rotterdams Dagblad, postbus 2999,3000 CZ Rotter
dam (E-mail: digitaal@rotterdamsdagblad.nl).
Houd het kort, lange brieven hebben weinig kans
op plaatsing. En: één onderwerp per brief. Vermeld
altijd uw achternaam, voorletter(s), adres en tele
foonnummer (onder uw brief in de krant komen al
leen naam en woonplaats). Plaatsing betekent niet
dat bet Rotterdams Dagblad uw mening deelt.
Eigenlijk is het een beetje onfatsoenlijk de kiezers te
verwijten dat ze geen belangstelling zouden hebben
voor taken, personen en/of doelstellingen vanpartijen
in Provinciale Staten. Het echte probleem ligt echter
bij de Voorlichters', de partijen zelf en de media. De
kiezers weten niet waarvoor of waarover ze hadden
moeten gaan stemmen, want het heeft hen aan elke
vorm van informatie over de provincie Zuid-Holland,
belangrijk voor de meningsvorming, ontbroken.
Ik heb op de dag voor de verkiezingen vastgesteld dat
ik nog geen gegevens had ontvangen over wat er in
Zuid-Holland aan de orde is. Er waren geen posters,
geen folders met de ideeén van partijen, advertenties
ofkrantenartikelenbeschikbaar, opgrond waarvan ik
me een beeld zou hebben kunnen vormen over wat
'men' voor Zuid-Holland vaa belang acht.
Er is mijns inziens wel degelijk een (groot) aantal on
derwerpen, waarover de visie van statenleden van
Zuid-Holland van belang is, al ontbreekt het hen aan
inzicht over die onderwerpen. Ik noem er een aantal
op: het toch opdelen van de provincie in stadsregio's;
het al of niet aanleggen het restant van de A 4; het al'
dan niet industrialiseren van de Hoekse Waard; het al
dan niet behouden van het vliegveld van Rotterdam;
het uitbreiden meteen Tweede Maasvlakte; het 'aan
passen' van het recreatieve karakter van de provincie
middels het onderwater zetten van het eiland Tienge-
meten; het verplaatsen van de kassengebieden; het
specifieke Randstad-probleem van mobiliteit; het re
keningrijden. En ga zo maar door.
Het gaat dus niet aan de kiezers gebrek aan belang
stelling toe te schrijven. Integendeel ^hetlijkt. eraeer
op dat de statenleden (en hun politieke partijen) niet
geïnteresseerd zijn in voorlichting aan de kiezers.
Laat staan dat hun mening er toe zou doen.
A, Gerritse, Rotterdam
De gemeente Rotterdam voert een armoedebeleid,
ook de sociale dienst werkt daar aanjnee. Die hanteert
alleen eenbeetje vreemde methode. In plaats mensen
vanmeergeldtegeven.voertdedienstfiinkestrafkor-
tingen door onder het motto 'Alle werk is goed'. Ook
oudere mensen worden geprest een slecht betaald rot-
baantje te nemen.
Zo krijg je nou verpaupering'. Ik ken talloze voorbeel
den vanmensendieveelalbuitenhunschuldtengron-
de zijn gericht.
Piet de Jong, Rotterdam
Volgens de directeur is het Woningbedrijf Botterdam
(WBR) een sociale verhuurder. Als bewoner van het
Witte Dorp enalshuurder van het WBR deelik de me
ning van de directeur niet.
Het woningbedrijf is zeer klant-onvriendelijk, vooral
op het gebied van het beantwoorden van klachten. Het
bedrijf stuurt veelal een standaardbrief met daarin
een nietszeggend antwoord. Onderhoudsklachten
worden ook pas na herhaling van de klachten verhol
pen. Verder heeft het WBR bij oplevering van de wo
ningen vanhetWitteDorp in 1990verzuimdomaande
bewoners kenbaar te maken d^t de huizen niet vol
doen aan artikel 102 van de Bouwverordening 1989,
waarin staat da 1 huisraad met de afmetingen van ten
hoogste l,5meterbij 1,4 meter bij 0,7 meter de woning
binnengebracht moeten kunnen worden. In 1998 is
hierover, bij hoger beroep, jurispudentie verschenen.
De rechtbank (meervoudige kamer) heeft toen vastge
steld dat de toegankelijkheid van de woning niet vol
doet aan artikel 102 van de Bouwverordening 1989.
Nu weet ik ook waar de letters WBR voor staan, name
lijk 'Woningbedrog Rotterdam'
W. Neleman, Rotterdam
Een Chinees restaurant staat en valt met de kwaliteit
van zijn kok, Die kok is dan zeven dagen per week in
dienst en tien uur per dag aan het werk. Als hij een
beetje geluk heeft mag hij zes dagen werken en is hij
op maandag vrij als e- geen feestdagen zijn. Tachtig
uur werken in de week is voor het hele personeel heel
normaal. Het zit dus klem en kan geen kant uit zeker
niet als het wat ouder is. Zo'n werknemer gaat alleen
weg als hij kans zietzelf een restaurantje te beginnen.
Een wat oudere kok spreekt alleen Chinees en een
beetje Nederlands. Schermen met de horeca-CAO
staat gelijk aan ontslag. Bij het in dienst treden wordt
gezegd dat het vakantiegeld in het loon zit, dus daar
moetje niet om komenzeuren. Bij aankomst inNeder-
Jand is de kok bij zijn baas in de keuken gekomen.
Daar kon hij met zijn eigen taal terecht en zijn vak uit
oefenen. Overstappen naareen andere werkgever om
dat je het met de werktijd of het loon niet eens bent is
heelmoelijk wantwerkgevers informeren elkaar. Het
betekent datje in de omgeving geen werk krijgt
Het is dan ook geen wonder dat jongeren geen zin heb
ben om bij een Chines e restauranthouder het vak van
kok te gaan ieren. Zij weten maar al te goed van hun
vader of van familieleden wat dat betekent.
G. Posthuma, Rotterdam
Voor mijn werk zit ik veel op de snelweg en sta ik dus
ook vaak in de file. Wat mij de laatste tijd opvalt, is dat
sommige files ontstaan door kop-staartbotsingen,
waarbij in de regel twee of drie auto's betrokken zijn.
Het ergerlijke vind ik dat betrokkenen op de rijbaan
staan te discussiëren en soms ook de schadeformulie
ren staaninte vullen. Het gevolgis eenkilometerslan-
Mensen haal die auto's na een aanrijding van de rij
baan als het alleen om blikschade gaat en regel een en
ander op de vluchtstrook!
Aijo Boerdanf Vlaardingen
Zoals elk jaar op deze eerste vrij
dag van maart is het vandaag we
reldgebedsdag. Ook in Rotterdam
komen, vanmiddag en vanavond,
honderden mensen in allerlei ker
ken in oecumenisch verband bij
een. De deelnemers weten zich
verbonden met samenkomsten
over de hele wereld, waar dezelfde
bijbellezingen, gebedsintenties
en ook collectedoeien centraal
staan. Overal in de 180 deelne
mende landen zal bovendien een
zelfde lied worden gezongen: 'De
mos gratias al Senor, demos gra-
cias.'
Melodie en tekst zijn vrolijk. In de
vertaling luidt één van de verzen:
Wanneer je dansen en zingen
voelt in je lichaam, dans dan en
zing.' Het slotcouplet luidt, in de
misschien wat kromme maar toch
poëtische vertaling: 'Elke dag dat
ik dans en zing voor mijn Schep
per, glimlacht mijn denken naar
U toe.' Het is een lied uit Venezu
ela; dit jaar is de basistekst van de
wereldwijd verspreide liturgie
door Véne2olaanse vrouwen ver
zorgd.
De lichamelijkheid van de ge
loofsbeleving speelt in deze litur
gie een grote rol. Uit het boek van
de profeet Hosea wordt een tekst
gelezen over hoe God zijn volk
leert lopen, en daarna leidt 'met
teugels van liefde'. Uit het evan
gelie is gekozen voor het verhaal
over een vrouw die Jezus aan
raakt en daaraan kracht ontleent.
Bidden is, binnen het verband
van de viering van vandaag, aller-
Taco Noorman is hen ormd stads-
predikant
eerst de bede om te worden aan
geraakt.
Opvallend element in deze litur
gie is de plaats die de onderlinge
begroeting inneemt, op zijn Vene-
zolaans. De groet is daar een
vraag om de zegen: het spaanse
'Bendición'. De gegroete ant
woordt (zoals in zovele talen). 'Di-
os te bendiga', God zegene je Zo
worden dus vandaag overal de sa
menkomsten geopend.
De sociale werkelijkheid van Ve
nezuela is in de teksten voor deze
dag indringend aanwezig. Die
maakt niet vrolijk. In het liturgie
boekje beschrijven de vi ouwen
hoe haar land, dat tot voor een
tiental jaren nog rijk was, inmid
dels mm of meer failliet is ge
raakt Bureaucratie, concentratie
van kapitaal en corruptie hebben
dusdanig toegeslagen dat het me
rendeel van de bevolking ten
prooi is aan gebrek. Zoals overal
zijn vrouwen en kinderen de
meest gedupeerden Ook de ker
ken delen in de kritiek: daar blij
ven vrouwen door subtiele vor
men van geweld, zoals onder
drukkende taal en kerkelijke re
gels, veelal nog steeds de minde
ren en ondergeschikt.
Tegelijk biedt het boekje voor
beelden van projecten die de ver
loedering tegengaan. Kleinschali
ge initiatieven kunnen, tegen
naar verhouding geringe kosten,
veel betekenen. Ettelijke ervan
worden ondersteund uit de op
brengst van de collecten op deze
dag. Dat is in ieder geval iets.
Sceptici zullen zich afvragen of
dit goedbedoelende wereldwijde
bidden zin heeft. Op die vraag is
geen algemeen antwoord te ge
ven. De ervaring van oecumeni
sche verbondenheid van zovele
mensen is immers niet te meten.
Maar voor de deelnemers is deze
dag ongetwijfeld een aansporing
om zich open te blijven stellen
voor de zegenende aanraking
Gods.
'Denk mondiaal, handel lo
kaal' De feiten over de vrou
wenhandel, het onderwerp
van Internationale Vrouwen-
dag 1999, vragen er om. Der
tien vrouwenorganisaties uit
Rotterdam en Oïnstrekenhèb-
ben het initiatief genomen
voor een gelijknamig sympo
sium maandag in de Doelen.
Het doel is te kijken hoe vrou-
dwang,TiittoHmgengeweld
in de prostitutie terecht zijn
gekomen, een nitwej te bic
den. tr.'
De meest conservatieve
sehattinsTOhhét.rappMtq VJ
- 'Mensenhandel, prostitutie J
en Hnderporno' istlSfl van iH
slachMfe^s^nraiHrón^^,;
del in Rijnmond aUeenaLHet,:
meisjési ïèèial iii^a! in Ni-jfi
fdeïmnstdie iaéhuïSMrtpa&Sf
^talgeyainnïdet;W3ojMhnnJ
paspoort othnnieldtónaensfi
Ie dentallénnronneatt
htnuüilv'.nemjji^.grotii.
'tpens is feïRottérilam chide--
iKk ééns ecMjaanlnvesteren"
Door Annemiek van Oosten
„Het bestrijden van huiselijk ge
weld en mensenhandel heeft by
de politie in Rotterdam-Rijnmond
een absoluut lage prioriteit Ik
werk prettig samen met de jeugd-
en zedenpolitie, er werken veel
goede mensen, maar een wed
strijd van Feyenoord of de ope
ning van de eerste de beste win
kelstraat krijgen meer aandacht
dan het geweld tegen vrouwen.
We hebben niet voor niets de
mond vol van meer blauw op
straat en niet van meer blauw in
de bordelen."
Charlotte van Besouw, vanuit het
Rotterdamse vrouwen- en ge
zondheidscentrum Sara betrok
ken bij het project Mensenhandel
Rotterdam-Rijnmond, is trots op
wat er al wél gebeurt in de strijd
tegen de uitbuiting van vrouwen
in de prostitutie. Maar ze neemt
geen blad voor de mond. Sara en
het prostitutie-maatschappelijk
werk van de Vereniging Humani-
tas in Rotterdam doen -in sa
menwerking met andere organi
saties en onder de landelijke para
plu van de Stichting tegen Vrou
wenhandel- wat ze kunnen,
maar er is nog te zeer sprake van
liefdewerk-oud-papier.
„De politie krijgt de kans niet om
te doen wat mogelijk is en ook wij
hulpverleners moeten de opvang
van de slachtoffers van vrouwen
handel er eigenlijk maar een beet
je bij doen. Je dacht toch niet dat
de landelijke, provinciale of loka
le overheid de tijdelijke opvang
van vrouwen na hun besluit het
bordeel te verlaten ook financieel
goed heeft geregeld. Wij brengen
vrouwen in afwachting van hun
terugkeer onderop adressen voor
slachtoffers van huiselijk geweld.
Onze medewerkers moeten in
hun schaarse vrije tijd maar een
beetje bjjlezen over hoe je het bes
te met slachtoffers van mensen
handel kunt omgaan, met jonge
getraumatiseerde vrouwen die
vaak geen woord Nederlands
spreken"
Van Besouw geeft aan op welke
slachtoffers het project Mensen
handel Rotterdam-Rijnmond zich
richt. „Mensensmokkel en men
senhandel zijn niet identiek,
maar ze verlopen vaak wel vol
gens dezelfde internationale
(handeis-)lynen. De slachtoffers
van mensenhandel ofwel gedwon
gen prostitutie uit andere delen
van het land die uit die wereld
stappen, worden hier in Rijn
mond tijdelijk opgevangen. Het
ging vorig jaar om enkele tiental
len vrouwen. Maar dat is slechts
één kant van ons 'bedrijf, We zijn
in samenwerking met de politie,
overheidsinstanties, andere hulp
verleningsorganisaties en soms
zelfs met behulp van een klant
ook uit op het signaleren van
slachtoffers van vrouwenhandel,
die dan weer elders in het land
door vergelijkbare projecten wor
den opge-
vangen voor
zij naar huis
terugke
ren."
Het resul
taat van vo
rig jaar, cir
ca twintig
gesignaleer
de slachtof
fers van
mensenhan
del in Rijnmond, is gezien de on
derzoekcijfers van de politie in
Rijnmond en van het Nederlands
Instituut voor Sociaal Seksuolo-
giseh Onderzoek (NISSO) mager
te noemen. „Er zijn veel meer
slachtoffers, maar we weten hen
niet te bereiken. Hoe actief de
Rotterdamse politie naar hen
zoekt? Laten we eerlijk zijn, het
oplossen van de diefstal van au
to's leeft maatschappelijk gezien
meer. En hoe druk heeft de jeugd-
en zedenpolitie het niet met het
oplossen *.i allerlei andere za
ken?"
Misleid en uitgebuit
We spreken in Nederland overi
gens niet alleen van mensenhan
del wanneer er geweld of andere
vormen van dwang worden ge
bruikt, maar óók als vrouwen en
meisjes of jongens worden mis
leid of uitgebuit. Van Besouw:
„Gedwongen prostitutie hóeft
zich niet per se in de illegaliteit af
te spelen. Denk maar aan jonge
meiden die zich door een in eerste
instantie zo aantrekkelijke 'lover
boy' steeds verder over hun eigen
grenzen laten trekken... Vrouwen
'kiezen' vaak bij gebrek aan alter
natieven voor
werk in de prosti
tutie. Voor de re
latief rijke vrou
wen in de Euro
pese Unie is de
prostitutie niet
zo aantrekkelijk.
De armoede in de
wereld maakt dat
vrouwen naar
Europa trekken,
waar vraag naar
seksuele diensten van vrouwen
immers niet afneemt. Daarom is
er ook vanuit de illegaliteit zo ver
schrikkelijk veel geld met prosti
tutie te verdienen."
De dubbele moraal inzake prosti
tutie maakt volgens Van Besouw
dat we het probleem van de vrou
wenhandel nooit afdoende zullen
kunnen aanpakken. „Ik weet het,
het resultaat van ons werk ver
bleekt bij wat er aan de hand is in
Rijnmond, in Nederland en de
rest van de wereld, maar we kun
nen tenminste ons best doen om
vrouwen die dat willen zo goed
mogelijk te hv 'en."
Veel vrouwen zijn wel illegaal,
maar dat betekent niet dat ze in
Nederland geen rechten hebben.
Ze mogen volgens de wet een be
roep doen op opschorting van hun
uitzetting uit Nederland (voor
maximaal drie maanden) of ze
kunnen besluiten aangifte te
3oen van vrouwenhandel en/of op
te treden als getuige. In het laat
ste geval krijgen slachtoffers een
Bl7-status, een aparte vreemde-
lingenstatus, waarbij zij de behan
deling van de zaak mogen afwach
ten.
Er zijn niet veel vrouwen die dur
ven te getuigen tegen vrouwen
handelaren, maar dat neemt vol
gens Van Besouw niet weg dat je
er tenminste voor kunt zorgen dat
ze fatsoenlijk kunnen terugkeren,
zonder geslachtsziekten bijvoor
beeld. „Ook kunnen we er soms
via de internationale contacten in
de vrouwenbeweging zorgen dat
vrouwen bij terugkeer in hun
land worden opgevangen. Soms
helpt het al, bijvoorbeeld in Zuid-
Amerika, als een non je van het
vliegveld komt halen. Zo'n religi
euze heeft daar nog het gezag dat
je enigszins beschermt tegenover
je oorspronkelijke ronselaars."
Vergunningenstelsel
Erg hoge verwachtingen van de
komst van bordeelvergunningen
in de strijd tegen de vrouwenhan
del heeft de vrouwenbeweging in
Rotterdam niet.
Van Besouw: „Je moet zo'n ver
gunningenstelsel niet verwarren
met de legalisatie van de prostitu
tie. We krijgen hoogstens een be
ter geregeld gedoogbeleid en
daardoor misschien wat meer
zicht op de arbeidsomstandighe
den in clubs en bordelen, Maar
wat gebeurt in de Ofi-wereld en in
escort-sferen en op straat? "Wil
len we van de prostitutie echt ge
wone arbeid, een gewoon beroep
maken, dan zullen we er in moe
ten investeren."
De vraag is wat Van Besouw be-
I (lustratie Theo Gootjes
treft onvermijdelijk: „Een ge
woon beroep? Hoe gewoon 3s ge
woon? Hoe gaan we de gang van
zaken in de bedrijfstak dan con
troleren? En moet ik straks als
werkzoekende vrouw ook in deze
sector verplicht een baan accepte
ren? Het mag het oudste beroep
van de wereld heten, 'slaaf was
ook een heel oud beroep en dat
hebben we niet voor niets afge
schaft Een gewone bedrijfstak?
Kunnen we het dan ook eindelijk
eens hebben over een minimum
leeftijd voor klanten of over een
mogelijkheid om rechtstreeks
aangifte te doen van ongewenst
gedrag? Hoezo gewoon? Er gaat
in deze sector nog zo veel geld om,
er beleven nog zo veel mannen
plezier aan deze business, dat de
slachtoffers blijkbaar kunnen
.doodvallen."
Ook de discussie over de opvang
van illegalen neemt naar de me
ning van Van Besouw zo langza
merhand bizarre vormen aan.
„We kunnen al die illegale vrou
wen in de prostitutie wel het land
uitzetten, maar wat gebeurt er
dan? Ik zei het niet voor niets: hoe
legaal willen we die branche wer
kelijk maken? Vooraisnog laten
we al die illegalen in Nederland
'manmoedig' aan hun lot over.
Hoe meer mensen in de illegali
teit hce groter ook de poel waarin
mensenhandelaren naar harte
lust kunnen vissen. Illegaal? Kom
gezellig in de prostitutie, zou ik
bijnazeggen."
Het symposium 'Denk mondiaal,
handel lokaal' in de Doelen be
gint maandag 8 maart om 14 uur
kost 5.
Door Peter van Nuy senburg
Eigenlijk hadden de Duitse Groenen zeer in hun
knollentuin moeten zijn. Ruim achttien jaar na haar
oprichting leek de milieupartij volwassen te zyn ge
worden. De splijtende conflicten tussen de Imker- en
rechtend; «gel, de fundi's en realo's, leken te zyn
overwonnen en sinds vong najaar nemen de Groe
nen voor het eerst deel aan de regering in Bonn. Hun
ster, minister van Buitenlandse Zaken Joschka Fi
scher, is een van de weinige bewindslieden die zich
hebben weten te onttrekken aan de chaos die de re-
geerstijl van de coalitie met de SPD kenmerkt, en
ook in het buitenland respect afdwingt.
En toch verkeren de Groenen in misschien wel de
grootste ensis van hun bestaan De party had zich dit
weekeinde in Erfurt willen voorbereiden op de Euro
pese verkiezingen, maar moei zich nu buigen over
een veel urgenter agendapunt: de verpletterende ne
derlaag van de party vorige maand bij de deelstaat
verkiezingen m Hessen, In deze deelstaat, de baker
mat en tot 7 februari ook een groen bolwerk, verloren
ze een derde van de stemmen die vier jaar eerder op
hen waren uitgebracht (van 11,2 naar 7,2 procent) Ze
verloren aan de SPD, maar ook aan de conservatieve
CDU. Verontrustend was dat de Groenen onder de
jonge kiezers slecht scoorden. Die stemden massaal
op de CDU. Hessen was de afrekening van de kiezers
met de slechte start van rood-groen in Bonn en die
rekening moesten de Groenen betalen.
Kanselier Schroder kon zyn partner haarfijn vertel
len aan wie het debacle te wijten was' de eigen minis
ter van Milieu, Jurgen Tnttm. Tnttin had de kiezers
de stuipen op het lyf gejaagd met de arrogante wyze
waarop hij de sluiting van kerncentrales wilde door
drijven. De Groenen hadden, aldus de regeringslei
der, 'meer Fischer en minder Triltin' nodig.
Dat was leuk en bondig geformuleerd, maar schiet
als analyse te kort De Groenen boeten een paar jaar
aan aantrekkingskracht bij de kiezers in. Ook de
Bondsdagverkiezingen die hen vorig jaar september
aan de macht brachten, hadden verliezen te zien ge-
gegeven. Hessen was geen uitzondering. De neder
laag bevestigde een trend.
Over de oorzaak van deze ontwikkeling zijn de mees
te Groenen het eens. De partij is nog te veel protest
beweging. Ze wordt gedomineerd door de thema's
die achttien jaar geleden tot haar oprichting hebben
geleid: de zorg voor het milieu en het pacifisme. De
meeste kiezers kennen de Groenen nog steeds grote
competentie in milieukwesties toe, maar delen op an
dere terreinen (bestrijding van werkloosheid en cri
minaliteit, onderwijs) dikke onvoldoendes uit. Daar
naast hebben de Groenen een imagoprobleem: zc
worden gezien als de party van een generatie, die de
leeftyd van de leesbril heeft bereikt. Het is in dit ver
band opvallend hoe weinig jongeren (onder de 30) op
Groenen-bijeenkomsten te vinden zyn.
De oorzaak van de malaise is daarmee benoemd,
maar dat wil niet zeggen dat ook de oplossing is ge
vonden. De eensgzindheid houdt op zodra concrete
voorstellen aan de orde komen. De realistische vleu
gel wil dat de Groenen een echte party worden, Ze
moeten laten zien dat ze ook op andere gebieden seri
eus te nemen zijn, zonder de 'milieu-component'
daarbij uit het oog te verhezen. De partij moet een
'sociaal en ecologisch verantwoorde markteconomie'
nastreven, aldus een van de beide voorzitters, Gunda
RoesteL
De 'fundi's', onder wie haar collega Antje Radcke,
vrezen dat zo de 'identiteit' verloren gaat. Wat wel
moet gebeuren, is niet duidelijk. De fundi's willen in
de grond van hun hart geen regeringspartij zijn. Ze
hebben een romac*;sche voorliefde voor de zuiver
heid van de leer ei. Jie gedijt alleen in de oppositie.
Dit 'inhoudelijke' debat wordt onnodig gecompli
ceerd dooreen discussie over de reorganisatie van de
partij. Fischer en Trittïn willen dat hun club ook in
dit opzicht een echte party wordt, Met één voorzitter,
één fractievoorzitter, een partijbestuur, waarbij in de
eerste plaats kwalititeiten en niet, zoals bij het huidi
ge systeem van dubbelfuncties, de verhouding man
vrouw, Westduitser-Oostduitser, de doorslag geven.
De fundi's houden vast aan de huidige regeling waar
bij de functies naar evenredigheid worden verdeeld
tussen mannen en vrouwen, ossies en wessies, om
dat dit, inderdaad, de 'identiteit van de Groenen uit
maakt'. Het is te vrezen dat het congres zichzelf en
de buitenwereld voornamelijk met dit «?onrt bijzaken
zal vermoeien.
Veel tijd hebben de Groenen niet meer. Er zyn dit
jaar, behalve de verkiezingen voor het Europese Par
lement, nog zes deelstaatverkiezingen. Daaronder
zijn er vier in het oosten, waar de partij al buiten spel
staat. Als die verkiezingen slecht uitpakken, kunnen
de overlevingskansen van de Groenen, én van de
rood-groene coalitie in Bonn, niet hoog worden aan
geslagen.
Opgericht 2 april 1991
Uit de statuten:
Het Rotterdams Dagblad Is een onafhankelijke regionale
krant, zonder binding met enige levensbeschouwelijke
organisatie, politieke partij of belangengroepering. De
krant stelt zich ten doel doormiddel van berichtgeving In
woord en beeld, analyse en achtergrondartikelen haar
lezers zo actueel, objectief en veelzijdig mogelijke
informatie te verschaffen.
Hoofdredactie: J. Prinsen LP. Pronk.
Chef Central Desk: FJ. Eckhardt
Rubriekschefs:
Eindredactie Vormgeving: R.LJ.van Zeelst
Stadsredactie Rotterdam: J.S. Booister.
Editie Voome-Putten: C.G, Buitendijk.
Editie Waterweg: J.H. Bunte.
Editie Ussel en Lek: M.E. Verwaaijen
Editie Regio Zuid: C.H. Soeters.
NieuwsdiensVB innen/buiten land: B. V. Verkade.
Cultuur Leven: MJ.F. Maas.
Economie: N.P. de Vnes
Sport: P. Ouwerkerk.
Illustratie: F, van Someren.
Informatiebeheer: Th. C. Kiffers.
Persbureaus: ANP, AP, Geassocieerde Pers Dienster
,'GPD), Graphic News.
Correspondenten in het buitenland vla Geassocieerde
Pers Diensten en The Independent (Londen).
Boedapest: drs. J.W.M. Gertsen; Bonn: P.G.W, v.
Nuijsenburg; Brussel: drs. M.H. Peeperkom, PJ.A.M,
Koopman; Genève: B. Kroon; Istanbul: dra.J.EJ.M. Uitz;
Jakarta: T. Haerkens; Kaapstad: P.ter Horst; Londen: H.
Harkema; Madrid: H.v.d. Boom; Moskou: H.B,
Hoogendijk; Nairobi: FJ.M. v. d. Houdt; Paramaribo; A.
Snijders; Parijs: C. van Zweeden; Peking: dr. J. van der
Made; Rome: J.A. Geieijnse; Sarajevo: H. Doornbos; Tel
Aviv: A.P. Bloemendaal;
Washington: drs. J.B.A. Wanders.
Deze podiumpagina bevat analyses en meningen van
red acteu rengastsc h rij vers e n lezersH et commeijtaa r op
pagina 3 vertolkt de mening van de krant.
