3 #S
'Elke buitenlandse club
De laatste koers is gelopen in Nootdorp
O:
0
'j&Oóc.
Directeur Kolbeschool ontkent ontucht
'Made in Holland'
rTfigö
C4<t
Rotterdams Dagblad Commentaar
Megaproces co komst voor
bende gewapende overvallers
Djanko
Rotterdams Dagblad j I Vrijdag 19 maart 1999
Door Marcel van der Kraan
Rotterdam De Kuip is een
monument en daar mag met
te veel aan veranderen. Feye-
noords voetbaitempel. in
heel Europa bekend om zijn
fraaie constructie en schoon
heid, moet echter met zijn
tijd mee en als modern stadi
on worden aangepast voor de
volgende eeuw. Met grote
zorg zijn architecten aan de
slag gegaan en met veel inzet
tracht de directie van het
Feyenoord-stadion de finan
ciering rond te krijgen voor
een tweede grote renovatie.
In het bedrijfsleven is men blij
met de komst van zo'n twintig
nieuwe busmess-umts, omdat de
voetbalclub Feyenoord meer in
trek is dan ooit. De vraag is of ie
dereen blij is met de verdere mo
dernisering van de Kuip.
Hans Hagelstem, manager
voetbalzaken Feye
noord: „Het stadion kan
mij niet mooi genoeg zijn. Hoe
mooier en luxer het wordt, hoe
trotser ik ben. Met Feyenoord ko
men we in heei Europa en overal
krijgen we complimenten over de
pracht van ons stadion. Elke bui
tenlandse club die in de Europa
Cup of Champions League op be
zoek komt, kijkt zijn ogen uit. Als
Feyenoorder geniet ik dan. Die
schitterende Kuip voegt iets toe
aan de status van de club. En dan
weel ik wel dat de Stichting Feye
noord en Stadion Feyenoord N.V.
juridisch twee verschillende on
derdelen zijn, maar in de interna
tionale voetbalwereld hoef je
daarmee niet aan te komen. Voor
iedereen is de Kuip en Feyenoord
een twee-eenheid, waar met res
pect en bewondering naar wordt
gekeken."
Fnts de Kimpe, oud-direc
teur van de Kuip: „Ik was
toevallig gisteren nog in
het stadion. Ik ken elke steen, elk
boutje en elk stukje staal van dit
stadion. Als er iets wordt wegge
haald of veranderd, doet me dat
wel iets Ik zeg met dat ik er blij
mee ben. Het is ook een kwestie
van smaak. Omdat ik 40 jaar be
trokken ben geweest bij dit stadi
on, waarvan 25 jaar als directeur,
heb ik wellicht een visie die an
ders is. Maar het gebeurt en ik be
sef dat het nodig is om de ontwik
kelingen in Europa bij te houden.
Het past bovendien bij de ver
nieuwingen, die men in 1994 al
voor ogen had bij de renovatie. Dit
wordt een grote ingreep, maar wij
hebben destijds ook grote opera
ties uitgevoerd. Het aanbrengen
van een nieuwe lichtinstallatie en
nieuwe stoeltjes eiste ook een
zware investering."
Ingenieur L. M. G. van Tilburg
hoofd bouwtoezicht Dienst
Stedenbouw en Volkshuis
vesting: „De Kuip is een monu
ment en daar gaan we op een heel
nette manier mee om. Als nostal
gische voetbalsupporters zeggen:
'Verdwijnt dan het glas in lood bij
de volgende renovatie', dan zeg ik
keihard 'nee'. Ik ben nauw be
trokken bij de plannen voor de
modernisenng van de Olympia-
zijde en daarom weet ik dat de ar
chitecten een opdracht hebben
gekregen o.m iets te ontwerpen
waarbij alles van het stadion zelf
intact wordt gelaten. Bij de vorige
renovatie is een kap op het stadi
on gezet. Nu wordt er een ry busi-
ness-units aan het stadion toege
voegd. Maar het zijn allemaal los
se elementen. Als we over dertig
jaar zeggen dat die kap of die bu
smess-units er weer af moeten,
kan dat moeiteloos. Dan is het sta
dion nog steeds in zijn oorspron
kelijke staat. Voor Rotterdam,
voor de economische groei, voor
het stadion en voor het EK 2000 is
het belangrijk dat deze nieuwe
aanpassing er komt. Het zit eigen-
lijk zo: we hebben hier straks het
mooiste voetbaltoernooi, we heb
ben het mooiste gras, we hebben
het beste clubteam en we willen
ook het beste stadion houden."
TOl
ld
tJ h
ihan Smal, voorzitter aan-
deelhoudersvereniging van
het stadion: „De Kuip krijgt
nu de kans om af te maken waar
men vijf jaar geleden aan is be
gonnen. De aandeelhouders zit
ten aan de kant waar nu de busi
ness-units moeten komen, maar
de verbouwing is niet voor ons be
stemd. Officieel worden zelfs twee
rijen stoelen op de vakken A, B en
C opgeofferd voor de komst van
die units. Dat is niet rampzalig,
want die mensen kunnen straks
gewoon op een andere plek in vak
C terecht. Wy blijven op onze hoe
de, maar we zijn niet verontrust.
De leiding van de Kuip infor
meert ons netjes over de gang van
zaken en wij staan volledig achter
de plannen. Als je in de zalen ach
ter de oude eretribune komt, zie je
wat de tand des tijds heeft aange
richt. Als er drie mensen een siga
ret roken, kun je elkaar niet meer
zien,"
Om bij te blijven moet je af
scheid nemen van het verleden.
Bovendien is het ook in ons be
lang dat het Feyenoord-stadion in
de vijf-sterrencategorie van de
Europese voetbalwereld blijft, le
dereen m Rotterdam is toch trots
op dit voetbalstadion? Het is in
my n ogen nu of nooit. Als het laat
ste deel van de renovatie niet
rondkomt met een Europees kam
pioenschap voor de deur, komt
het nooit meer rond."
Door Mare Konijn en
Patrick Meershoek
Nootdorp Een druilerige regen
daalt neer op het drafcentrum
Nootdorp. In de bestuurskamer
kijkt voorzitter Arno Groenewe-
gen door het raam naar de ver
richtingen van de dravers op de
baan. In volle vaart denderen de
paarden door de modder, stijlvol
en schijnbaar moeiteloos. „De
baan is zwaar door alle regen,"
vertelt Groenewegen over zijn
schouder. „Er zit geen tempo in."
De andere bestuurders in de ka
mer drinken zwijgend hun koffie
en bladeren in het koersprogram-
ma. Een enkeling kijkt naar de fi
nish op het beeldscherm m de
hoek van de kamer. „Het is num
mer acht," doet Groenewegen ver
slag, Lightfoot Wish luidt de naam
van de winnaar. „Nee, nee," ver
betert de voorzitter. „Dat is num
mer zeven. Legalitïe heeft de
koers gewonnen."
Arno Groenewegen is voorzitter
van de Nootdorpse Harddraverij
en Renvereniging. Zijn voorgan
gers hangen in de bestuurskamer
aan de muur. Vijf portretten van
vijf stoere kerels, voor de gelegen
heid keurig in het pak. „Ik weet
niet of ik ook de laatste zal zijn,"
lacht de voorzitter vrolijk. „Als
het aan de gemeente ligt, zijn we
met onze laatste koersen bezig.
Maar helemaal duidelijk is het
nog niet, Zolang de gemeente
geen duidelijkheid verschaft over
onze toekomst, houden wij nog
een slag om de arm, Aan de ande
re kant houden wij natuurlijk wel
rekening met de sluiting van de
baan. We zouden volgend jaar ons
jubileum vieren, maar een feest
commissie hebben we nog maar
niet opgericht,"
Bijna vijftig jaar na de oprichting
nadert het drafcentrum in Noot
dorp de eindstreep. Het sportcom
plex moet plaatsmaken voor een
overdekt winkelcentrum met een
aantal woningen. Het winkelpa
leis is nodig om de vele duizenden
bewoners van de aangrenzende
nieuwbouwwijk Ypenburg te
voorzien van hun dagelijkse bood
schappen. Als alles volgens plan
De mensen
zoeken een
aan de baan
en volgen de
spannen ge
zichten.
Foto Harry VerKuy
lerVGPD
loopt, gaat de eerste spade in sep
tember de grond in. „Het is de
vooruitgang," moppert Groene
wegen, „Die valt niet tegen te
houden. Ik heb er zelf wel wat
moeite mee. Ik ben hier opge
groeid in een dorp met een over
wegend agrarische bevolking. Als
het zo doorgaat, hebben we over
vijftig jaar een grote stad die zich
uitstrekt van Hoek
van Holland tot Am
sterdam, met hier en
daar een plukje
groen."
Het drafcentrum in
Nootdorp heeft zijn
wortels in de agrari
sche cultuur van de
streek. Toen de gemeente na de
oorlog plannen ontwikkelde voor
de aanleg van een voetbalveld,
kwamen de boeren uit het dorp
met het voorstel er meteen een
drafbaan aan toe te voegen. „Er
zijn aandelen uitgegeven om de
aanleg mogelijk te maken," ver
telt Groenewegen. „Het hele dorp
deed eraan mee. De drafbaan was
daardoor ook echt iets van de
Nootdorpers. Tijdens de koers zag
het hier zwart van de mensen."
Voor de negen koersen van deze
woensdag zijn ondanks het slech
te weer enkele honderden liefheb
bers naar de baan gekomen. Heel
veel mannen, een enkele vrouw.
In een kale hal naast de baan
heerst een wat matte sfeer. Op de
automatische piloot worden toto-
briefjes ingevuld en afgestempeld
bij de dames achter de loketten.
De hoop op een goede gok blijft
zorgvuldig verborgen achter de
routineuze handelingen van de
p het drafeentrum in Nootdorp zijn
woensdag de laatste koersen gereden.
Bijna vijftig jaar na de oprichting moet
de kleine baan wijken voor een overdekt win
kelcentrum. De sluiting is opnieuw een tegen
valler voor de zieltogende draf sport.
weddenschap. Er wordt koffie ge
dronken uit plastic bekertjes, er
wordt wat gekletst. De medede
ling van de omroepster dat buiten
op de baan de dravers voor het de-
füé moeten verschijnen, zet het
publiek meteen in beweging. De
mensen zoeken een goede plaats
aan de baan en volgen de koers
met gespannen gezichten. Na en
kele minuten is alles voorbij. Af
hankelijk van de voorspelling op
het totoformulier wordt er ge
vloekt, gelachen of geklapt.
In de stallen op het drafcentrum
staat King Schuyleburgeven later
indrukwekkend uit te dampen.
Pikeur Bert Post veegt de modder
van zijn gezicht. „Ik vind het erg
jammer dat de baan moet slui
ten," zegt de stalhouder uit Noot
dorp. „Het is een verlies voor de
draverij. Nootdorp is echt een ge
zellig boerenbaantje. De grote
toppers richten zich vooral op
Duindigt en Wolvega. Nootdorp is
een van de laatste ba
nen waar je ook met
een iets minder
paard terecht kunt.
Als dit ook weg gaat,
blijft er niet veel over
voor deze categorie.
Voor de sport is het
belangrijk dat er ook
kleinere banen zijn. De voetbal
competitie kan ook niet bestaan
met alleen Ajax, Feyenoord en
PSV."
De sluiting van de drafbaan in
Nootdorp valt samen met een pe
riode van malaise voor de sport. Ai
jaren kampen de drafbanen in
Nederland met gebrek aan be
langstelling. Het gebrek aan pu
bliek bij de koers is vervelend, het
wegblijven van de mensen bij de
wedkantoren is fnuikend. Het
vertrek van het geld uit de draf-
sport had in de voorbije tien jaar
dramatische gevolgen. Het fok
ken van koerspaarden was niet
langer profijtelijk, waardoor de
stoeteryen elk jaar minder top-
veulens afleverden. In korte tijd
daalde het aantal nieuwe wed-
strydpaarden van 1500 naar 300
per jaar. Omdat ook het prijzen
geld voor een overwinning daal
de, zochten veel eigenaren hun
heil over de grens.
Ondanks de sombere prognoses is
er ook optimisme over de toe
komst van de drafsport. In het
hoofdkantoor in Sehevemngen
strooit directeur Gerard Spoor
van Autotote met enthousiaste
plannen. Als opvolger van Lad-
broke en Hippo Toto exploiteert
de Canadese organisatie inmid
dels wedkantoren in het hele
land. Spoor werkte byna dertig
jaar in Canada, onder meer voor
de Ontario Jockey Club. „In Cana
da is de paardensport een echte
bedrijfstak. In het hele land zijn
zo'n veertigduizend mensen
werkzaam in de branche. Het is
een professionele industrie met
slechts één uitgangspunt: hoe ma
ken we het onze klanten naar de
zin? Hier in Nederland is de paar
densport eigenlijk blijven steken
op het niveau van het vereni
gingsleven."
In september van het vorig jaar
keerde de emigrant uit Delft te
rug naar het vaderland. Hij
schrok van wat hij aantrof op de
drafbanen. „Het was een beetje
zielig. Ik had alle sombere verha
len natuurlijk wel gehoord, maar
het viel me toch tegen. Ik heb in
Nootdorp als kleine jongen mijn
liefde voor paarden opgedaan,
maar toen ik vorig jaar weer eens
gmg kijken, was alles nog net als
vroeger. Alles! In Canada zijn de
drafbanen mooie familieparken,
met casino's, restaurants en kin
derspeeltuinen. De Nederlandse
banen zijn absoluut niet aantrek
kelijk of klantvriendelijk. Ik zou
my er bijna voor schamen om
myn familie mee te nemen naar
de wedstrijden. Het imago is hier:
de drafsport is bestemd voor oude
kerels met een sigaar in de mond.
Dat beeld moeten we kwijt zien te
raken."
Kloosterbol
De trots van de Konmar-bakkers
Heerlijke meerzaden bol met sesam,
lijnzaad en zonnebloempitten
Vers uit eigen oven
Per stuk van 1.79 voor
empitten
Konwar
Door Paul Smits
Rotterdam Schooldirecteur
E. D. (42) van de Maximiliaan
Kolbeschool in Rotterdam ont
kent de ontucht die hij in 2ijn
functie zou hebben bedreven. Hij
heeft ap snelle behandeling van
zijn rechtszaak aangedrongen
om een einde te maken aan de
verhalen die over hem de ronde
doen. De man moet zich 25 maart
voor de rechtbank in Rotterdam
verantwoorden.
Er zyn hem twee feiten ten laste
gelegd Het gaat om seksuele
handelingen met een toen 17-ja-
rige leerling in de periode van I
maart tot en met 20 september
1998. Hij zou de jongen hebben
beloond met onder meer xtc-pil-
len, geld, gebruik van Internet op
school en vrij geven. In de twee
de plaats zou D. tussen 1 januari
1994 en 9 november 1998 plaatjes
van Internet hebben gehaald en
die aan de betrokken leerling en
een vrouwelijke stagiaire (een
ex-leerlinge) hebben laten zien.
Het gaat om foto's van minderja
rige blote jongens.
Haar cliënt ontkent, laat advo
caat mr. Y.M, Schrevelius na
mens D. weten. Ze wijst erop dat
het om één leerling gaat die aan
gifte heeft gedaan tegen de
schooldirecteur. De vrees van be
zorgde ouders dat er meer slacht
offers zouden zijn is voor zover
bekend ongegrond. Het is nu aan
de rechtbank om te oordelen wel
ke bewering het meest wordt ge
loofd: die van de leerling of die
van de directeur. Er zouden geen
getuigen zyn geweest.
Wat betreft het tweede feit wijst
de advocaat erop dat allerminst
vaststaat dat D. de afbeeldingen
met minderjarigen van Internet
heeft gehaald. Ook scholieren en
andere leerkrachten konden van
deze computerfaciliteit gebruik
maken. Het is daarom volgens
Schrevelius moeilijk na te gaan
wie de plaatjes heeft opgeslagen.
Zij zegt dat D. zo snel mogelijk de
affaire achter de rug wil hebben,
om 2ijn onschuld aan te tonen.
De Maximilaan Kolbeschool is
Speciaal Voortgezet Onderwijs
voor kinderen met leer- en op
voedingsmoeilijkheden. Het be
tekent niet dat ze per se een lage
intelligentie hebben. Wel verto
nen ze gedrag waardoor ze op
'normale' scholen moeilijk te
handhaven zijn. De school is ge
vestigd aan de Van Alkemade-
straat en telt negentig leerlingen
uit Rotterdam en omstreken.
Sommige ouders vinden dat ze
slecht zijn ingelicht over wat zich
op school zou hebben afgespeeld.
Bekend was datD. sinds een paar
maanden thuis zat, de reden
waarom was minder duidelijk.
Van bestuurszijde was niemand
voor commentaar bereikbaar. De
Maximiliaan Kolbeschool valt
onder de katholieke Sint Marti-
nusstichting. Medewerkers van
de school verwijzen naar voorzit
ter E. A. van der Vyver als enige
woordvoerder, maar die is op cur
sus en volgens 2ijn vrouw niet te
storen. Ook een ander bestuurs
lid noemt Van der Vijver de enige
die een reactie kan geven op het
verwijt dat de school is tekort ge
schoten in de voorlichting over
D. en de rechtszaak.
Met de verkoop van zijn 'landpoot' is Nedlloyd helemaal
terug waar het een kwart eeuw geleden van start ging:
op zee. Het in Rotterdam gevestigde concern is immers
een bundeling van vrijwel alle roemruchte Nederlandse rederijen.
Klinkende namen als de Rotterdamsehe en Hoilandsche Lloyd en
KNSM gingen eerst op in de VNS en de NSU en later in het Rotter
damse concern, dat de Nederlandse vlag hoog moest houden op alle
oceanen. Op zee kon Nedlloyd op eigen kracht de internationale
concurrentie niet meer aan. Het trof in het Engelse P O een be
trouwbare partner waarmee P O Nedlloyd werd opgezet. Die 'hal
ve' dochter staat tegenwoordig hoog op alle scheepvaartranglijsten.
Ook te land verging het Nedlloyd niet zoals het zich had gewenst.
Met de economische eenwording van Europa neemt ook in het weg
transport de concurrentie in alle hevigheid toe. Ondernemingen in
die sector groeien als kooi en slaan hun vleugels zelfs uit naar ande
re continenten. Om aan die race te kunnen blijven meedoen, zou
Nedlloyd enorme sommen geld in haar 'landbedrijven' moeten ste
ken. Het vrije vermogen dat daarvoor nodig is heeft Nedlloyd niet.
Het is triest maar onvermijdelijk dat de Nederlandse reders hun
faam op de oceanen hebben verloren. Datzelfde geldt voor de ver
koop van de transportbedrijven aan Deutsche Post. Met het wegval
len van de remmende binnengrenzen in Europa is ook daar de be
scherming verdwenen. Alleen grote topspelers kunnen zich hand
haven, omdat zij uiteindelijk het doorslaggevende verband tussen
prestaties en prijs dicteren. De 'droge kant' van Nedlloyd was op de
lange duur te klein om te kunnen domineren in de concurrentie
slag. Verkoop, samenwerking of fusie waren de enige opties.
De verkoop lijkt dan ook vooral ingegeven door de omstandigheid
dat Nedlloyd nu nog een fors bedrag ontvangt voor haar dochters.
Die handelwijze onderstreept weer eens dat Nederland meer een
land is van kooplui dan van investerende ondernemers, die met een
blik over de horizon kijken om 'groot-Nederlands' te blijven. Ook in
andere verband doet die constatering opgeld: zijn het niet de ban
ken en, letterlijk, de kruideniers die op andere continenten de ene
grote overname na de andere doen? Natuurlijk kan Nederland nog
bogen op Unilever, Koninklijke Shell en Philips. In de eerste twee
bedrijven werken echter sinds mensenheugenis Engelsen en Ne
derlanders samen, terwijl het voor Philips nog maar de vraag is of
zij vroeg of laat niet tot vergaande samenwerking wordt gedwon
gen. Andere concerns zijn haar voorgegaan: Akzo dat samenging
met het Zweedse Nobel en KLM dat allianties is aangegaan.
De verkoop van de Nedlloyd-doehters bewijst weer eens dat in het
Europa van de eenentwintigste eeuw geen plaats is voor veel grote
en middelgrote Nederlandse bedrijven. Fusies en samenwerkingen
zijn de enige methoden te overleven. Na de scheepsbouw en nu de
reders zal de komende jaren nog van talrijke producten de exclusie
ve aanduiding 'made in Holland' verdwijnen. Aan die ontwikkeling
valt met de open Europese grenzen niet te ontkomen. Steeds vaker
zullen 'Europese' bedrijven over de Nederlandse grenzen trekken
om ondernemingen in te lijven.
Daar waar het bedrijfsleven echter volop in beweging,is, is het op
vallend rustig bij de andere natuurlijke partners op dat front: de na
tionale overheden en vakbonden. 'Europese' besluitvorming komt
zeer stroperig tot stand en lokale vakbonden weten nauwelijks de
hoofdkantoren te vinden van de nieuwe eigenaren. Ook binnen die
geledingen zou het Europees denken nadrukkelijker aan de orde
moeten komen.
Schiedam Justitie Rotterdam
wil een megaproces organiseren
tegen de bende overvallers rond
Rotterdammer Nelson F. Zij wil
daarvoor verschillende dagen uit
trekken, waarbij de bende in
tweeën zal worden gedeeld. Het
kader en de recruten zullen apart
van elkaar worden berecht.
De bende van Nelson F., waarvan
tot nu toe negen leden zijn gear
resteerd, wordt verdacht van het
plegen van ten minste 33 gewa
pende overvallen in Rotterdam,
Vlaardingen en Schiedam. De
overvallen werden in wisselende
samenstelling gepleegd op win
kels. taxichauffeurs en horecaza
ken, waaronder McDonald's-ves-
tigingen in Vlaardingen en Schie
dam.
Op 8 maart stond het eerste lid
van de bende, de 19-jarige Mi
chael R„ terecht voor zyn aandeel
in elf van de overvallen. De Schie
dammer vertelde de rechter on
der invloed te zijn geraakt van de
charismatische Nelson F., leider
van een moslimgroepering die
overvallen zou plegen 'voor het
geloof. F. zou de overvallen plan
nen, zijn jonge recruten de op
dracht verstrekken, en hen van
riotguns voorzien. De buit moest
bij hem worden ingeleverd.
Gisteren verscheen een tweede
bendelid voor de Rotterdamse
rechtbank. De 21-jarige Schie
dammer Mohammed M. wordt
verdacht van twee overvallen op
vestigingen van McDonald's in
Vlaardingen en Schiedam in no
vember vorig jaar. De zaak werd
aangehouden, aangezien justitie
nog zeker zeven overvallen aan de
aanklacht tegen M. wil toevoegen.
Mohammed M. ontkende voor de
rechtbank schuldig te z»n aan de
tenlasteleggingen. De man die tij
dens een overval werd gefilmd
door een beveiligingscamera van
McDonald's zou volgens hem een
ander zijn. Hij bestempelde me
deverdachte Michael R. - die
hem erbij had gelapt- als een
leugenaar. „Iedereen kan blijk
baar zomaar wat verklaren over
een ander," hield hij rechter mr. J.
Silvis voor. „Ik ken Michael van
de straat, maar ik heb nooit een
overval met hem gepleegd."
De rechtbank honoreerde het ver
zoek van M.'s advocaat mr. M. A.
Oosterveen om het voorarrest op
te heffen niet. Het blyft de ver
dachte Schiedammer ook verbo
den tijdens zyn gevangenschap
met anderen te praten.
T\WüRS3 ov£R VEiLid,HEiD Tu&kijE /Ui
