NiNix wil reclamewereld vernieuwen
n
Stewardess: van glamourgirl tot haastige koffiejuffrouw
I Ready...set...go..?
vnwMusrifi
N\N\&r
Jonge ondernemers krijgen kans naam te vestigen
Nix
Ontwerpers zelfstandig
in Enterprise-Design
0Ffisn«iSSEKGERS?5
Rotterdams Dagblad
Zaterdag 20 maart 1999
T_ -sV'ZaWsl
Rotterdams Dagblad
•or Desiree van der Jagt
frisse bries willen ze
door de reclamewereld laten
yfeaien. En een beetje eigen
zinnigheid is ze daarbij zeker
n$et vreemd. Concessies aan
hun ideeën hoeven ze voorlo
pig nog niet te doen. Van het
gerenommeerde reclamebu
reau ARA krijgen ze vijf
maanden de tijd én de ruim
te om te bewijzen dat de
nieuwe reclame-ideeën van
NiNix ook uitvoerbaar zijn.
En vooral geen standaardbroehu-
res, daar zyn er al genoeg van,
vinden ze. De zes jonge onderne
mers van NiNix gaan voor unieke
communicatieconcepten waarin
het medium centraal komt te
staan. „Daar wordt meestal pas
als laatste naar gekeken. Voor ons
wordt dat het uitgangspunt," zegt
Aijah Ribbe.
NiNix is het resultaat van het leer
werkproject van de Ichthus Hoge-
school Rotterdam, Met twintig
studenten van de richtingen com
municatie en creatief werd het re
clamebureau als studieproject op
gezet. „Het idee was snel geboren,
In eerste instantie wilden we ons
vooral op producten richten. We
hebben een placemat gemaakt en
later nog een folder, maar al snel
z«$we ons puur gaan richten op
.majne" vertelt Hans Wamaar.
Als! leer-werkbedryf stuitten de
studenten op de nodige proble
men. „Er waren roosters die niet
o$ elkaar aansloten. We hadden
geen vast lokaal en ook geen ei-
gén telefoonnummer. Daardoor
waren we heel moeilijk bereik
baar" vertelt Astin de Zeeuw over
diebeginperiode.
Eii natuurlijk gingen ze af en toe
behoorlijk op hun bek. „We waren
efë Wryaren, Eerst kwamen we
m^eéncohcept7pSTatermeÜiér
contract. Onze opdrachtgevers
Dezes jonge ondernemers van NiNixzijn nu een maand bezig om hun eigen zaak op poten te zetten. Van ARA krijgen ze defaciliteiten
en de tijd. Foto Niels van er Hoeven/Rotterdams Dagblad
konden daardoor een loopje met
ons nemen. Voor een grote onder
neming hadden we bijvoorbeeld
een tekst gemaakt, maar de op
dracht werd op het laatste mo-^
ment ingetrokken.' Bleek Tater daf~
ze de tekst gewoon hadden ge
bruikt. We hebben nog wel een re
kening gestuurd maar daar heb
ben ze vast heel hard om gela
chen."
Die ervaringen heeft ze harder ge^
'maak'Cmaar'dê lHèalen"blijvéK
overeind. „We willen op een ande
re manier met reclame omgaan.
En dat kan nu nog, We hebben
nog geen kosten en daardoor hoe
ven we weinig concessies te doen
naar onze klanten."
L "Tan"de oorspronkelijke groep van
twintig zijn zes studenten doorge
gaan met NiNix. Al tijdens het
studieproject was duidelijk, wie
later de doorstart zouden opzet
ten. ,,Dat filtert zich snel uit. Som
migen zagen NiNix echt als een
schoo*'i£""jw.en deden dan ook
niet meer dan nodig was. Wij gin
gen er helemaal voor." De studen
ten gebruiken de resultaten van
het huidige NiNix ook om af te
studeren. NiNix is ondergebracht
bij ARA. Het contact -ARA is
als een schoonmoeder"- kwam
tot stand nadat Minouche de Wil
de stage had gelopen bij het be
faamde reclamebureau. „Na onze
stages hebben we definitief beslo
ten verder te gaan met NiNix,
maar we wilden dat onder de para
plu doen van een groot bureau.
Door de contacten van Minouehe
zijn we uiteindelijk bij ARA te
rechtgekomen."
De nieuwkomers in de reclame
wereld krijgen van ARA de kans
om naam te vestigen. ARA wil ju
nior reclamemensen integreren
in het bedrijf. Toch was het met
gemakkelijk bij ze binnen te ko
men, „Ze waren heel erg kritisch
over wat we wilden doen. We zyn
hier zes of zeven keer gekomen
voor besprekingen voordat we
daadwerkelijk konden begin
nen." Op de tweeëntwintigste eta
ge van het WTC-gebouw beschik
ken ze nu over een eigen kantoor.
ARA levert naast de ruimte ook de
apparatuur en de reclamemakers
in spé kunnen altijd een beroep
doen op de kennis van ARA Toch
zullen de NiNixers het in eerste
instantie proberen op hun eigen
manier op te lossen. „De gevestig
de orde in de reclamewereld kan
wel zeggen dat het op onze manier
niet altijd werkt, maar we willen
dat toch eerst zelf ondervinden."
Arjan Ribbe (managing director),
Carolien van Woudenberg Ham
stra (research manager), Minou
che de Wilde (account manager),
Hans Wamaar (media manager),
Astm de Zeeuw (art director) en
Erwin de Zwart (copy writer) zul
len de komende maanden in het
Rotterdams Dagblad verhalen
over de moeilijkheden en de mo
gelijkheden waar zij als jonge
startende ondernemers mee te
maken hebben.
Vandaag deel 1: de deal met mu
seum Boijmans Van Beuningen.
Epflreigt een schreeuwend tekort aan stewardessen. Jonge vrouwen
hfcbben er geen aan meer in. Het beeld van een droomberoep heeft
plaatstgemaakt voor dat van een hardwerkende koffiejuffrouw die
wgnjdt afgeblaft door klanten. We wil dat nog?
Dóór Nathalie Strijker
Stewardess was voor veel jonge
meisjes altijd droomberoep num
mer één. Hetmaken van verre rei-
zêh' op kosten »n de baas sprak
enorm tot de -beelding. Een
stewardess was een geluksvogel
dte tussen twee vluchten door lek-
kgr een paar dagen kon luieren op
eèn ver strand of ging shoppen in
interessante wereldsteden.
Maar de droombaan verliest zijn
aantrekkingskracht. De glamour-
girl van weleer wordt tegenwoor
dige gezien als een vliegende kof
fiejuffrouw, die keiiiard moet wer
ken op onmogelijke tijden Voor
jongeren is dat geen aantrekke
lijk perspectief. Luchtvaartmaat
schappijen hebben steeds meer
njjpeite aan geschikt personeel te
komen.
De Vakbond voor Nederlands Ca
binepersoneel (VNC) slaat alarm.
Alleen al bij de KLM moeten dit
jaar minstens 500 stewards en ste-
vjardessen worden geworven, an
ders loopt de zomerdienstrege
ling in de soep.
Öok uit gegevens van KLM zelf
blijkt dat de belangstelling voor
eep baan als steward of stewar
dess tanende is. In .1995 kwamen
npg ruim 5500 geïnteresseerden
af op een selectiedag. Vorig jaar
vlas dat aantal gedaald tot ruim
2jl00. VNC-voorzitter Gerda Os-
kgm: „De maatschappijen hebben
jahet verleden nooit hoeven wer-
vgn. Ze konden rustig achterover
leunen, want de sollicitatiebrie
ven stroomden toch wel met bak
ken tegelijk binnen. Maar die tijd
voorbij. Dat vereist een andere
nier van denken. De maat-
lappijen moet er ineens zelf
Jïteraan."
n is zelf nog steeds erg ge-
met haar baan als purser
w ne die de leiding heeft over
d| stewardessen en stewards in
een vliegtuig) bij de KLM. „Ste
wardess is gewoon het allerleuk
ste beroep van de wereld. Ik zou
absoluut niets anders willen.
Maar het is inderdaad vaak hard
v.frken en de glaxnouricantjes van
hit vak zijn er langzamerhand
wp afZo vreselijk raar vind ik
hit dus niet dat de belangstelling
vpor het vak wat afneemt."
Volgens Oskam komt dat vooral
ofbpat vliegen gewoner is géwor
dén: De tijd dat een vliegreis en
kel was voorbehouden aan de jet-
set, dat passagiers opgewonden
uit het raampje staarden en vol
ontzag waren voor de goede zor
gen van de stewardess, is defini
tief voorbij.
„Het exclusieve is van het vliegen
af. Bijna iedereen heeft nu wel
eens in een vliegtuig gezeten, dus
dat spreekt niet meer echt tot de
verbeelding. Vroeger kon je op
een feestje nog wel indruk maken
met het verhaal dat je net een
paar dagen in Rio was geweest.
Tegenwoordig gaat de buurvrouw
zelf ook op vakantie naar Cuba."
Ook de werkomstandigheden
voor stewards en stewardessen
zijn zwaarder geworden Door de
liberalisering van de luchtvaart
zijn de meeste maatschappijen de
afgelopen jaren omgevormd van
beschermde staatsbedrijven tot
ondernemingen die keihard moe
ten concurreren.
Eén van de gevolgen is dat de
rusttijden korter zijn geworden.
Vroeger betekende een vlucht
naar bijvoorbeeld Bangkok altijd
een paar dagen vrij in een comfor
tabel hotel De mogelijkheid om
rustig rond te kijken in verre exo
tische landen behoorde tot de ver
worvenheden van het beroep.
Maar samenwerkingsverbanden
en toenemend kostenbesef zetten
deze vakanties-op-kosten-van-de-
baas onder druk.
Gerda Oskam: „Tien jaar geleden
vloog de KLM één keer per week
op Sydney. As je op die vlucht
zat, was je in elk geval een volle
week in Sydney omdat er simpel
weg geen eerdere mogelijkheid
terug was. Heerlijk was dat. Maar
nu, met de alliantie met Alitalia,
vliegen we zes keer week op Syd
ney, dus die luxe is definitief
voorbij"
Keuzemenu
Ook het werk zelf is zwaarder ge
worden, constateert Oskam.
„Door de toegenomen concurren
tie worden meer eisen aan de ser
vice gestela. Op vluchten waar
tien jaar geleden in de economy-
klasse nog één maaltijd werd ge
serreerd, zijn dat pr nu met
bovendien een keuzemenu
Daar komt by dat de passagiers
van tegenwoordig lastiger zyn
dan die van vroeger. Berichten
over incidenten in vliegtuigen
zyn schering en inslag. Schelden,
spugen, slaan en byten zyn geen
uitzondering. Het vanzelfspre-
r
Het werk van stewardess is ai lang niet meer dat van een glamourgirl. Het cabinepersoneel doet veel meer dan drankjes schenken.
Foto Rien van den Anksr/HC
kende gezag voor de bemanning
aan boord is passé.
„Vroeger zei je voor de vlucht dat
er geen mobiele telefoons moch
ten worden gebruikt en dan ble
ven die simpelweg in de tas. Nu
moet je het echt in de gaten hou
den, want passagiers luisteren
niet," vertelt Oskam ter illustratie
Ook dat komt volgens haar omdat
heden ten dage 'iedereen' vliegt.
„Alle geledingen van de maat
schappij boeken een vlucht, en
daarmee vliegen ook alle proble
men van de grond mee." Al het ca
binepersoneel volgt dan ook een
cursus 'omgaan met agressie'.
De eisen om stewardess te worden
zijn nog steeds hoog. Naast de
vereiste leeftijd (minimaal 21) en
diploma's (minimaal havo) moet
een stewardess er veizorgd uit
zien, beschaafd Nederlands en
Engels spreken, zorgzaam zyn,
gevoel voor humor hebben, tus
sen de 1.58 en 1.90 meter lang zijn,
met te dik of te te dun zijn en
vooral de juiste uitstraling heb
ben.
Volgens VNC wordt het misschien
tijd die eisen aan te passen. „Tij
dens sollicitaties wordt altijd ge
keken naar ambities en leidingge
vende capaciteiten," vertelt Os
kam, „maar met iedereen wil pur
ser worden. Dus misschien moet
je ook mensen selecteren die het
liefst gewoon steward of stewar
dess willen blijven."
Een andere mogelijkheid is vol
gens de VNC dat Transavia, Mar
tinair en KLM samen gaan wer
ven. Het probleem van te weinig
cabinepersoneel doet zich name
lijk voor bij alle maatschappijen.
„Je zou dan meteen kunnen con
stateren dat iemand misschien
niet bij KLM past, maar wel bij
Transavia of Martinair. Nu moet
iemand na een afwijzing weer op
nieuw de hele soUicitatiemolen
door." Volgens Oskam zijn er flin
ke verschillen tussen de maat
schappijen ,Als ie met zo goed te
gen tijdsverschillen kunt, ben je
bij de KLM minder op je plaats.
Bij Transavia en Martinair blijf je
vaak dichter bij huis. Daardoor
speelt een jetlag een minder grote
roL En het werk is daar wat gere
gelder. Met een gezin is dat beter
te combineren."
De poster
van de inter
nationale
Transport
workers Fe
deration on
dersteunt de
tegen het
luchtvaart-
seksisme'.
Foto GPU
Na een groot aantal gesprek
ken onderling en diverse be
sprekingen met ARA en de
Ichthus Hogeschool is het zo
ver. Alles is rond, huisves
ting, computers en professio
nele begeleiding, NiNix staat
in de startblokken, we missen
echter iets essentieels. Klan
ten! De eerste vraag die we
onszelf moeten stellen, is:
Wie willen wij als klant en wie
willen, volgens ons, gebruik
maken van onze diensten?
Via een tip van ARA komen
we aan de weet dat museum
Boijmans Van Beumngen m
de zomer van 1999 haar 150—
jarig bestaan viert. Dit jubile
um moet opgeluisterd wor
den met een groot feest voor
de inwoners van Rotterdam.
Boijmans is op dat moment
nog op zoek naar een bureau
dat de communicatie rondom
dit festijn voor zyn rekening
moet gaan nemen. De perfec
te kans voor een startend bu
reau.
De fase die daarop volgt is er
één van contacten leggen en
gesprekken voeren. Begin
november wordt de knoop
doorgehakt en kunnen we
aan de slég voor het museum.
Na deze doorbraak volgen
vergaderingen elkaar in hoog
tempo op, ideeen worden ge
spuid en doelgroepen be-
paaid. Van iedere vergade
ring tussen Boijmans en Ni
Nix dient onze account-mana
ger gedetailleerde gespreks
verslagen bij te houden. Dit
om afspraken met de klant
vast te leggen en met het oog
op de uiteindelijke briefing
aan het creatieve team.
Dit team, bestaande uit een
copywriter en een art-direc
tor, moet de ideeën vormge
ven. Een goede briefing is in
deze van groot belang en
vormt de basis voor het defi
nitieve resultaat. Bdjmans
Van Beuningen heeft ie ken
nen gegeven haar 150-jang
bestaan groots te willen vie
ren. Rotterdam moet op 3 juli
massaal afreizen naar het Mu
seumpark om die dag feest te
komen vieren.
Probleem
Maar er is één probleem. Uit
onderzoek blijkt dat het me
rendeel van de bezoekers van
het ik useum uit Kralingen en
Hillegersberg afkomstig is.
Mensen uit de volksbuurten
aan zowel de linker- als de
rechter Maasoever komen
vrijwel niet naar Boijmans.
De affiniteit niet het museum
onder dit gedeelte van de Rot
terdammers is zeer gering.
Door middel van een uitge
kiend communicatieplan
moet worden geprobeerd de
ze mensen toch te bereiken
en naar het museum te trek
ken. Aan NiNix de taak dit
voor elkaar te krijgen.
Het creatieve duo wordt van
de wensen van het museum
op de hoogte gebracht Na een
gedetailleerde briefing gaan
zij aan de slag. Het begint met
een uitgebreide brainstorm
sessie. Aan de hand van een
aantal steekwoorden spuien
de creatieven zoveel mogelijk
ideeën. Deze sessie levert een
lijst met zeer veel, zeer uit
eenlopende ideeen op. Het is
nu zaak om kritisch naar deze
lijst te kijken en te gaan filte
ren. Wat kan wel en wat niet?
Valt het binnen het budget?
Spreekt het de doelgroep
aan? Past het bij Boymans, is
het uitvoerbaar?
Losse flodders
Een kritische blik is onont-
beerlyk. Een lijst van veertig
losse flodders wordt terugge
bracht tot vijf potentiele con
cepten. Deze vyf gaan we ver
der uitwerken en bijschaven.
Wat overblijft zyn complete,
haalbare concepten waarmee
we naar de klant kunnen
gaan. Een vergadering wordt
belegd. De klant krijgt moge
lijkheid zijn mening te geven
over de aangedragen ideeen.
De directie van Boijmans
blijkt over één idee bijzonder
enthousiast. De Rotterdamse
metro zal als belangrijkste
medium gaan dienen voor de
aankondiging van het 150-ja-
rïg bestaan. Binnen de regio
Rotterdam maken dagelijks
600.000 mensen gebruik van
de metro. Onder deze mensen
bevinden zich jongeren, ou
deren, allochtonen, autochto
nen, havenarbeiders, zaken
lieden en studenten. Kortom,
onze doelgroep. Een afspiege
ling van de gehele Rotter
damse bevolking.
Aangezien Boijmans zich op
deze brede groep mensen wü
nehten is de keuze voor het
gebruik van de metro als me
dium snel gemaakt. Kunst in
de metro zal het thema wor
den.
Daarnaast willen we de feest
dag bekendheid geven door
diverse vormen van buitenre
clame. Deze zullen vooral
worden gebruikt om het uit
gebreide feestprogramma be
kend te maken. Alles bij el
kaar dé ideale mix om onze
boodschap op een doeltref
fende vrij ze over te brengen.
26 februari, een kleine tegen
slag. We krijgen te horen dat
museum Boijmans Van Beu
ningen is gekort op hun bud
getvoor het 150-jarig bestaan.
Ons waterdichte communica
tieplan kan hierdoor helaas
geen doorgang vinden.
Maar de directie bewaart het
plan zorgvuldig en zal het in
de toekomst wellicht alsnog
gebruiken. In 2001 wordt
Boijmans Van Beuningen
heropend na een ingrijpende
verbouwing. Wederom een re
den voor een feestje. Nieuwe
ronde, nieuwe kansen voor
ons jonge fr-eau.
Ondertussen gaan we hard
aan het werk om van NiNix
een doorslaand succes te ma
ken.
Het afronden van de opleiding
ontwerper betekent niet dat de
ontwerper Li kwestie ook meteen
binnen is. Ook al ben je een goed
ontwerper, de nodige praktijker
varing wordt nog node gemist. Zo
wel in het vakgebied als o^er de
bedrijfsvoering. Sommige ont
werpers gaan na hun opleiding
meteen aan de slag by een ont
werp- of reclamebureau. Anderen
zoeken hun heil op een ontwerp
afdeling van een groot bedrijf.
Weer anderen zouden het liefst
voor zichzelf beginnen.
Voor diegenen die dromen van
een eigen ontwerppraktijk, maar
daann tot nu toe nog niet (geheel)
zijn geslaagd, is er in Rotterdam
hét project Enterprise- Design.
Dit is een training- en adviestra
ject voor ontwerpers die een uit
kering ontvangen en dromen van
een eigen ontwerppraktijk. Voor
waarde voor deelname is dat de
ontwerper in Rotterdam woont,
een uitkering krijgt en met be
houd van deze uitkering kan mee
doen. Het project wordt uitge
voerd in het kader van het grote-
stedenbeleid en moet volgende
maand van start gaan.
Het project richt zich op jonge
ontwerpers uit alle disciplines.
Dit kan zijn grafisch, interieur,
mode, multimedia, industrieel, il
lustratief of verpakkingsontwerp.
Deelnemers van Enterprise-De
sign moeten zo'n veertig uur per
week beschikbaar zijn voor trai
ningen, marktonderzoek, acquisi
tie, individuele begeleiding of
voor werk aan de opbouw van een
eigen ontwerppraktijk.
Binnen Enterprise-Design wor
den groepen van vijftien ontwer
pers gevormd Dit kunnen con
currenten zijn, maar ook mogelijk:
toekomstige samenwerkingspart
ners. Binnen de ontwerpbranche
zijn steeds vaker samenwerkings
verbanden te zien tussen zelfstan
dig ontwerpers. Momenteel wordt
onderzocht of er ook mogelijkhe
den bestaan voor het creeren van
een bedrijfsverzamelgebouw spe
ciaal voor ontwerpers. Op dit mo
ment wordt naar een geschikte
plek gezocht.
Voor informatie en aanmelding
kan men bellen met het gratis te
lefoonnummer 0800 0996622.
i
