pine 9 Wie geneest de open wonden? Stad We huilen om Kosovo, maar we willen er niet voor sterven Oorlog Oorlog (2) Oorlog (3) Wat 'n Imagoverbetering Rotterdams Dagblad Rotterdams Dagblad Dinsdag 30 maart 1999 Onder eindredactie van Annetniek van Oosten, tel.: 010-4004356 •4004333 Ookiets op uw hart? schrijf naar: hoofdredactie Rotterdams Dagblad, postbus 2999, 3000 CZ Rotterdam (E-mail: digitaal@rotterdamsdag- blad.nl). Houd het kort, lange brieven hebben weinig kans op plaat sing. En: één onderwerp per brief. Vermeld altijd uw achternaam, voorletter(s), adres en telefoonnummer (onder uw brief in de krant ko men alleen naam en woonplaats). Plaatsing betekent niet dat het Rot terdams Dagblad uw mening deelt. Bommen vallen op de ServenEens waren zij de parti zanen van Tito, die in de Tweede Wereldoorlog zo dap per streden tegen het fascisme. Door bombardemen ten wil de NAVO Milosevic en zijn regering dwingen plaats te nemen aan de onderhandelingstafel, om zo de eerbiediging van de mensenrechten dwingend op te leggen. "We moeten ferm met de bombardementen doorgaan', zegt onze minister Van Aartsen. Ik heb de oorlog meegemaakt en ik vind niets ferms of moedigs aan bombardementen. Als door bombarde ren mensenrechten opgelegd en gehandhaafd kun- nenworden, waarom heeft men dat dan niet gedaan in bijvoorbeeld Turkije, Afghanistan, Indonesië, Ugan da, China, etcetera. Daar worden door de overheden ook op dit moment stelselmatig de rechten van de mens geschonden. Maar met die landen drijven we hanctel, hebben we culturele betrekkingen en gaat zelfs onze koningin op bezoek. Geweld helpt niet tegen geweld. Onderwijs, commu nicatie en armoedebestrijding zijn de wapens die op den duur helpen. De NAVO-bombardementen zijn niet alleen onwettig, maar ook dom en barbaars. Het zal alleen de ellende en de verdeeldheid in de Balkan verergeren. Jeanne van der Velden, Rotterdam-Hoogvliet De NAVO kent geen genade, kopte u in uw krant van 25 maart. Allicht niet, want om de discussie over je be staansrecht te vermijden aan de vooravond van het vijftigjarig bestaan, moetje laten zien waartoe je in staat bent. Turkije aanvallen omdat dit land al jaren systematisch bezig is met een volkerenmoord op de Koerden doe je niet, omdat dit politek niet correct is. Daarnaast is de ene volkerenmoord de ander niet. Nu trekken onze kruisraketvaarders, met de moderne socialisten Blair en Kok voorop, richting Joegoslavië. Zij zij n de vazallen van Clinton, die het Amerikaanse volk eerst seksles heeft gegeven en nu is overgestapt op aardrijkskundeles. Ook Clinton moet twintig mil jard dollar voor de ontwikkeling van nieuw vliegend moordtuigwaarmaken. De Verenigde Naties en de Veiligheidsraad doen er metmeer toe, de NAVO voert haar eigen ramkoers. Of de Kosovaren daarmee geholpen worden, is niet van belang. Zij vormen slechts het argument om straks een Wehrmacht', met in h aar gelederen onzejongens, weer over de Balkan te kunnnen laten marcheren. De NAVO kent geen genade voor recht; om ijskoud van te worden. N. Sannes, Capelle aan den Ussel Als in je geboortelandje leven in gevaar is, je maat schappelijk kansloos bent en je daardoor je kinderen geen enkel perspectief kunt bieden, kan ik mij voor stellen dat jegraag naar een land zoals Nederland wilt emigreren. Datzelfde deden na afloop van de Tweede Wereldoorlog (1945) duizenden Nederlanders, Zij gin gen naar Nieuw-Zeeland, Australië, Canada en Ameri ka. Zij moesten daar de taal leren, keihard werken en zich aan de cultuur van hun nieuwe land aanpassen. Wie ditnietkonopbrengenieddehetnietenkwam be rooid terug. Sociale voorzieningen waren er niet of nauwelijks. En wie de wet overtrad, werd zonder par don uitgewezen, Voor buitenlanders die zich nu in Nederland willen vestigen, lijken de tegenovergestelde regels te gel den. Velen weigerende Nederlandse taal te leren spre ken,profiteren maximaal van onzesocialevoorzienin- gen en willen hun eigen cultuur in Nederland profile ren toten met overbrengen. In dat opzicht geeft het te denken dat het Tweede Kamerlid Rabbae (Groen links onlangs tijdens een lezing in Gouda verkon digde 'dat het niet uitgesloten is dat we over enige ja ren een mmister-presidentvanMarokkaanseafkomst hebben'. Marokkaanse jongeren misdragen zich in Amster dam, Koerden ondernemen in Den Haag een gijze- v lingsactie en immigranten uit het voormalig Joegosla vië laten zich via de tv zeer beledigend uit over het feit datNederland deelneemt aan de mijn inziens gerecht- vaardigdeactietenbehoevevandemenseninKosovo. Dergelijke uitlatingen zijn in mijn ogen onaanvaard baar. Als deze immigranten het hier zo slecht naar de zin hebben, adviseer ik deze lieden per omgaande naar hun eigenland terugtegaan. Laat hen maar in ei gen land rotzooi gaan trappen. Ik hoop dat in de Nederlandse politiek iemand opstaat die orde op zaken stelt en aan de achterlijke Neder landse tolerantie een einde maakt. De huidige politici zijn wat datbetreft volledig de weg kwijt. A. A, Dijkshoorn, Vlaardingen Door Herman Moscoviter De gaten in de stad zyn zicht baar. Ze geven het meest deso late beeld van de stadsver nieuwing in de woonwijken. Ik spring even als een vlo door de stad. Aan de Spanjaardstraat, tegen over de twee jaar geleden onge kend fraai opgeknapte wand aan de oostzijde ligt een kuil met wa ter, afval, zand, begrensd met schuttingen. De huizen zijn afge broken, het wachten is op de hei machines. Ze laten op zich wach ten. Tussen de Admiraliteitskade en de Oostzeedijk gaapt al jarenlang een gat. Alleen de hoek waar FO- KA zit is overeind gebleven. De rest is door een projectontwikke laar gekocht en al vast gesloopt De ontwikkelaar ging failliet en de grond bleef schaloos liggen. Plannen bleven jarenlang plan nen. Pas nu zal het gebied ontwik keld worden. Aan de Spangensekade zijn de woonblokken gesloopt. Het tien jaar oude plan van Meeanoo Ar chitecten is nog maar gedeeltelijk gerealiseerd. Het belendende ge bied is een gapende wond. Aan de Puts el aan en de aangrenzende straatjes was het jarenlang chaos; eindelijk na een decennium plan vorming en uitvoering lijkt het te hebben opgeleverd wat bedoeld was: een saaie sliert huizen aan de Putselaan en inventieve invulling van de Pantser-, Kegel- en Wieier- straat, beide door De Nijl Archi tecten. Er komen ook nieuwe gaten bij. Aan de Polderlaan gaan de oude woningen tegen de grond; bij het station Maashaven wordt ge sloopt; de al jaren dichtgemetsel de rij Maashaven oostzijde gaat tegen de vlakte; aan de Brielse- laan, bij de Mathenesserbrug, aan de Vier ambachtsstraat komen grote gaten in het stedelijk gebit. Huizen in Bospolder-Tussendij ken aan de Schippersstraat en omgeving staan op de nominatie te worden neergehaald. Speculatiebouw In de oudere gebieden met wonin gen uit eind vorige, begin deze eeuw, de zogeheten speculatie- bouw met veelal voor-, tussen-, achterkamerindeling, wordt plaats gemaakt voor de nieuw bouw. Het oude wordt speculatie- Bij de Mathe nesserbrug aan de Vier straat in Rot terdam-west komen grote gaten in het stedelijk ge bit. Foto Cess Kul per/Rotterdams Li bouw genoemd omdat de inhoud van al die woningen hetzelfde is met weinig vierkante meters en veel beperkingen in de voorzie ningen voor de bewoners. Nog af gezien van de overlast door geho righeid en private we's aan geza menlijke trapopgangen. Waar we lang geleden met veel meer men sen per woning redelijk konden leven, is dat nu soms zelfs te klein voor tweepersoonshuishoudens. Vaak bouwden kleine aannemers rond de vorige eeuwwisseling een rijtje van vier tot acht van die hui zen, een andere aannemer bouw de het volgende groepje, weer een ander de daaropvolgende paar en zo ontstond een hele straat. Iedere bouwer wilde zoveel mogelijk ver dienen, dus werd de oppervlakte klein en het voorzieningenniveau van de huizen laag gehouden. Wassen kon in het piepkleine keukentje, slapen in de nauwe lijks te luchten tussenkamer. Leefbaarheid was een-woord dat pas veel later inhoud kreeg. De opvolgende generaties bewo ners maakten zelf een badkamer tje, breidden de keuken uit en hieven de tussenkamer op. Bij de eerste kwantitatieve fase van de stadsvernieuwing in Rotterdam werden alle noodzakelijke moder niseringen aangebracht, werd de woonplattegrond drastisch veran derd en maakte men vaak van vier huizen drie of van drie huizen twee, zodat er een bewoonbaar ge heel ontstond. Ook de 'containers op het dak' horen bij die kwantita tieve aanpak. Maar er is ook een keerzijde. Het aardige van die particuliere spe culatiebouw was dat de ambachte lijkheid van de bouwers aflees baar was aan de voorgevel. Dat gaf toch nog uiterlijke rijkdom: Op merkelijk metselwerk, bijzondere deuren, toegepast ijzerwerk, glas- in-loodramen met abstracte figu ren of bloemmotieven. Door de harde, snelle en op cijfers gerichte stadsvernieuwing ging die schat aan fysieke culturele waarde ver loren. Wat er nu voor terugkomt is van binnen zeker in orde, aange past aan de regels, normen en waarden van deze tijd. Heeft vol doende vloeroppervlak, heeft de voorzieningen die bij deze jaren horen, Woontechniseh gesproken is de nieuwbouw rijker geworden. Men bouwt geen tussenkamers meer, geen huizen zonder badka mers, geen keukens van 1,5 vier kante meter oppervlakte. Maar aan de buitenzijde is het vaak gemiddeld en zeker niet van een ambachtelijke schoonheid die de oude woningen kenden. Daar bij is het beeld drastisch veran derd; van een verticale structuur met allemaal huizen die schouder aan schouder tegen elkaar staan, zijn het stroken geworden. Met een onontkoombare soort eendui digheid. Dat bedoel ik met cultu reel armer. Vraag Of de huidige stadsvernieuwing op alie fronten nog optimaal werkt, blijft de vraag. Het lijkt wel of dit een tweeslachtige over gangsfase is. De fut is er niet uit, maar het tempo soms wel. Poli tiek lijkt de aandacht voor stads vernieuwing in deze wijken afge kalfd. Terwijl ze beter verdient. Hier wordt immers gewoond en ge leefd. Hier is de dagelijkse bele vingswereld van veel mensen. Huurstop en woningonttrekking maken echter stukken straat troosteloos. De leegstand bete kent dat er negatieve krachten in de buurt ontstaan. Liever kaal slag, wordt geredeneerd. Dan kunnen er geen randgroepbejaar den of junks in wonen. Wanneer niet binnen afzienbare tijd de heimachines aanschuiven, zoals bijvoorbeeld wél gebeurt bij het Mathenesserplein, maar met aan de Spanjaardstraat en de Spangensekade, betekent dat langdurig verstoren van de sa menhang in een buurt. Door het wegvallen van bepaalde subsidiestromen van het rijk, moeten de woningcorporaties op een andere manier hun nieuw bouw regelen. Dat wil zeggen dat ze met het maken van een grote hoeveelheid huizen m één keer kosten kunnen drukken (denk aan het voorbeeld van de Putse laan). Oponthoud in het doorlo pend proces wil voor de bewoners van zo'n omgeving zeggen: te lang aankijken tegen open won den. En wat nog veel meer voor hen telt is dat de sociale structuur van een wijk, die toch al lijdt on der het slopen en nieuw bouwen, nog zwaarder onder druk komt te staan. Hoe langer zo'n situatie duurt, des te ingrijpender de ge volgen. Dat is nooit de bedoeling van stadsvernieuwing geweest Er zai door corporaties, politici en bou wers een oplossing gezocht moe ten worden voor deze ontwikke lingen m de oudere delen van de woo- ad. Sociaal investeren zy O- s uoel, niet sociaal ontwrichten. Door prof. dr. J.M.W. Binneveld In mijn woonplaats, aan de kust van Schouwen, zyn de voorbereidingen voor het zo merseizoen van start gegaan. Een en ander verloopt volgens een vast patroon. Eerst hebben we de in tocht van de poetsbrigade. Dit zijn de caravanbezitters die even voor Pasen massaal uitrukken om hun onderkomens ge bruiksklaar te maken. De dorpelingen, aan wie zelf ook een zekere properheid niet kan worden ontzegd, slaan deze schoonmaakwoede geamuseerd gade. Minder vrolijk is het daarop volgende prijzenfestival Dit vindt met Pinksteren plaats en het bestaat uit een door de middenstand afgekondigde collectieve prijs verhoging, Toen ik hier pas woonde, dacht ik dat het hierging om een doorzichtige pogingde toeristen af te leggen. Ik zat echter fout, zoals de slager my piekfijn wist uit te leggen. In het seizoen, zo stelde hij, zet ik meer om en moet ik dus meer inkopen en meer perso- neelin dienstnemen. Het isdus logisch dat dan ook de prijzenhoger zijn. Deze Zeeuwse logicalaat weer eens zien dat nietalleende wegen vande Heer ondoorgron delijk zyn. Voor de komende periode zijn de vooruitzichten rond uit somber. De toeristen hebben het de laatste jaren behoorlijk af laten weten en een verbetering lijkt er niet »n te zitten. De afnemende populariteit va: !e Schouwse kust is begrijpelijk. De bossen en de dui nen, traditioneel de grootste attracties van het eiland, zijn ten prooi gevallen aan een ongebreidelde uitwaai ering van campings en bungalowparken. Het strand is door de krachtige stroming voor de kust zo smal geworden dat er nog nauwelijks kan worden gerecreèerd. Als er bij het ochtendgloren tien Duitse families uitrukken om hun kuilen te graven kunnen de Nederlanders, die wat later uit bed komen, het wel schudden. Nu zijn deze problemen best op te lossen. Er bestaan bijvoorbeeld al jarenlang concrete plannen om cam pings te gaan verplaatsen waardoor natuurgebieden weer vrijkomen. Ookis Rijkswaterstaatbereid om het strand weer op te spuiten. Dit alies kost echter geld maar dat is er n; "t. want de gemeentekas is leeg. Deze situatie is gedeelte "ik terug te voeren op een gebrek aan financiële deskundigheid binnen het gemeente- lykeapparaat.Zowasmenerinhetgemeentehuisniet van op de hoogte dat de zalmsnip aan de burgerij ten goede moest komen en niet naar eigen goeddunken kon worden besteed. Van veel groter betekenis lijkt echter de j^wiheids- waanzin te zijn, die zich van het gemeentebestuur heeft meester gemaakt. Nadat enige jaren geleden de stadjes en de dorpjes op het eiland waren samenge voegd tot een gemeente is het de plaatselijke bestuur ders in de bol geslagen. Ze zijn er echt van overtuigd dat ze aan het hoofd staan van een wereldstad en om die te besturen is dan ook een gloednieuw, naar de ei sen des tijds ingericht, stadhuis noodzakelijk. Van daaruit kan onze burgervader contact onderhouden met andere wereldleiders als Clinton en. Jeltsin. Dit alles kost geld, veel geld, en de eerder genoemde plannen om het eiland weer aantrekkelijk te maken voor toeristen moeten dus noodgedwon gen in de lade blij ven.Toch is er een oplossing in zicht Deze is, zoals niet ongebruikelijk in de vaderlandse geschiedenis, aangedragen door het particulier initiatief. In dit bij zondere geval gaat het om de samenwerkende VWs. Een jonge medewerker heeft daar het verlossende woord gesproken. Wat we nodig hebben is een beter imago. De eerste schreden op de weg naar imagover betering zijn inmiddels gezet Zo is er besloten dat Schouwen-Duiveland zichzelf voortaan zal afficheren als de 'Kroon van Zeeland'. Om dit tot uitdrukking te brengen is het briefpapier van de VW voorzien van een nieuw logo. De inwoners hebben stickers gekre gen die ze op hun auto kunnen plakken. Zelf heb ik er ook al een envoorik's ochtends deingang van de uni versiteit binnenga maak ik eerst nog een rondj e door de stad in de hoop enige belangstelling voor my n ei land te wekken. Dus, waarde vakantiegangers, aarzel niet,maar breng deze zomer gerust een bezoek aan Schouwen-Duive land. Alsu niet meer op het strandterechtkunt, breng dan een bezoek aan de bouwplaats van het nieuwe stadhuis. Als u niet meer in de duinen kunt wandelen neem dan eens de tyd om het nieuwe logo van de VVV te bestuderen. En tot slot, vergeet vooral niet dat het door de reclamejongens voorgeschotelde beeld veel belangrijker is dan de werkelijkheid die u aantreft. Prettige vakantie toegewenst. (Prof. dr. JM.Vf. Binneveld is hoogleraannaatscfiap- pijgeschiedenis aan de Erasmus Universiteit Rotterdam) Hoofdredactie: i. Prins en LP. Pronk. Chef Central Desk: FJ, Eckhardt, Rubriekschefs: Eindredactie Vormgeving R.LJ. van Zeelst Stadsredactie Rotterdam: J.S. Bootster. Regio Voome- putten: C.G. Buitendijk Regio Waterweg: J.H. Bunte. Regio Ussel en Lek: M.E. Verwaaijen Regio Zuid: C.H. Soeters. NleuwsdiensVBinren/buitenland: B.V. Verkade. Cultuur Leven: MJ.F. Maas. Economie: N.P. de Vries Door Robert Fisk Er was eens een tijd - vorige week, in feite - dat we ten oorlog gingen de Albanezen van Kosovo te redden. Na maanden van onderhandelingen en duizend verbro ken beloften, was het geduld van de NAVO op, We moes ten de Serviërs nodig een lesje leren en we moesten wraak nemen op Slooodan Milosevic. Met alleen wegens Kosovo, maar ook voor de jarenlange Westerse vernede ring in Bosnië. Maar het was ten behoeve van de Kosova ren,die 90 procent moslim-bevolking van Servies provin cie Kosovo, dat we het zwaard trokken. Die oorlog dreigt op een ramp uit te lopen. Op het mo ment dat de bommen en raketten van de NAVO begon nen te vallen, sloegen de Serviërs gewetenloos toe in Kosovo. „De Albanezen worden geholpen door de NAVO en de NAVO is onze vijand en nu roepen de Albanezen om luchtaanvallen van de NAVO," beet een jonge Servische ambtenaar mij gisteren toe. De separatistische Kosova ren zyn van alleen maar tegen de draad in of, in het erg ste geval, 'terroristen1, nu verraders geworden. En verra ders worden altijd vernietigd door bezettende legers. Zo zijn we terechtgekomen in wat de NAVO nu toegeeft de grootste humanitaire crisis sinds de Tweede Wereld oorlog te zijn. En nu al zyn we én de slachtoffers én de agressors aan het misleiden. Binnen twee dagen na de eerste luchtaanvallen - toen duidelijk werd dat de Serviërs hun weg door Kosovo aan het 'schoonmaken' waren; toen de eerste 20.000 vluchte lingen aankwamen bij de grenzen van Macedonië en Al banië- legde president Clinton (samen met onderhan delaar Richard Holbrooke de architect van dit avontuur) een verbazingwekkende verklaring af. Hij zei dat het bloedbad 'nog erger' zou zyn geweest als de NAVO niet had ingegrepen. En hij verzekerde het Amerikaanse volk dat Amerkaanse grondtroepen alleen naar Kosovo zouden worden gestuurd in een vredestichtende rol. Wat zal president Milosevic gelukkig geweest zijn toen hij dat hoorde! Nu al was Clinton excuses aan het maken voor de luchtaanvallen van de NAVO - en gelijk beloof de hij dat hij nooit grondtroepen zou sturen om tegen het Servische leger in Kosovo te vechten. Dus kon Milosevic's leger gretig z'n gang gaan. En toen de volgende golf Kosovaren Macedonië binnenstrompel- de met verhalen over standrechtelijke executies en brandstichtingen, werd ons wederom verteld dat de za ken er slechter zouden hebben voorgestaan zonder de luchtaanvallen. Toen de NAVO eenmaal toegaf dat er een half miljoen Kosovaren od de vlucht was, werd die leugen voor het gemak maar even vergeten. In plaats daarvan zouden de luchtaanvallen worden verhevigd, en de doelen uitgebreid, om een een einde te maken aan de Servische verschroeiing van de Kosovaarse aarde. Dege- volgen van de oorlog waren de reden geworden om hem uit te breiden. Een verschrikkelijke waarheid wordt nu duidelyk, een die het Kosovo-Albanese leiderschap zich nu pas begint te realiseren. Wij in het Westen hadden zó te doen met het ly den van hun volk, dat we ten oorlog trokken om er een einde aan te maken en hen vrede te brengen. Maar we wilden daarvoor niet het leven van ook maar één sol daat riskeren. De leus van de Duitse keizer Wilhelm I -dat de Balkan hem niet het leven van één Pruisische grenadier waard was - is letterlijk door de NAVO overgenomen. Zelfs toen doodongeruste wouwen Skopje binnenkwamen met verhalen over de executie van intellectuelen m Pns- tina, verwaardigde zich een Britse officier in Macedonië de opvatting te verwoorden dat „we hier eenvoudig zijn om een vredesovereenkomst uit te voeren en dat zullen we ook doen, als (sic) en wanneer we de kans krijgen". Nog meer geruststelling voor president Milosevic! Hoe redelijk die opvatting ook moge klinken in Washington en Brussel, de boodschap is de Serviers nu wel duidelijk: de NAVO, ooit het schild van West-Europa tegen de Sov jet-Unie, is niet eens in staat Servie te verstaan. De man nen die geoefend werden om de legioenen van Moskou tegen te houden op de Duitse Laagvlakte, zitten nu tus sen de heuvels van Macedonië te wachten tot ze kunnen optreden als vredestichters „als ze de kans krijgen". We huilen om de Albanezen van Kosovo. Misschien hou den we wel van ze. Maar we willen niet voor hen sterven. In plaats daarvan vinden we monsters als de afschuwelij ke crimineel Arkan om voortzetting van onze oorlog te rechtvaardigen. Natuurlijk is Arkan een oorlogsmisdadi ger. Maar feit is dat zijn wreedheden zich afspeelden in Bosrüe, niet in Kosovo. Er is tot nu toe geen enkel bewijs dat zijn 'Tijgers' inderdaad Albanezen aan het vermoor den zyn in Kosovo. President Clinton vertelde ons ook dat als we de oorlog tegen Servie met zouden voortzetten, we een herhaling zouden zien van wat „in Bosnië gebeurde". Het Westen heeft alle reden om zich te schamen voor zyn prestaties in Bosnië. En om Milosevic als aanstichter van het kwaad daar aan te wijzen is volkomen terecht. Maar om een oorlog te beginnen om ons te wreken voor Bosnië, was waanzin. Het wordt steeds duidelijker dat deze eer ste NAVO-oorlog gedeeltelijk ook daarom gaat Er blijven twee mogelijke scenario's over. Eén houdt in dat de Westerse leiders op hun tanden bijten en in Koso vo een Veilige haven' scheppen zoals gebeurde in 1991 voor de Koerden in Noord-Irak. De andere is dat ze een nederig bezoekje afleggen bij de secretaris-generaal van die goeie ouwe Verenigde Naties, De eerste mogelijkheid zou veel levens kosten: Servië heeft verzekerd dat ze binnendringers zullen bestrijden. Als NAVO-militairen betrokken zouden worden bij de strij d in Kosovo, zou dat alle beloftes van Clinton aan zijn Amerikanen verbreken. Maar de belofte aan de Kosovo- Albanezen zou gestand zijn gedaan. Het tweede scenario zou zeer vernederend zijn voor ai degenen die de afgelopen dagen vanuit hun leunstoel hebben gepreekt over het nut van oorlog. Natuurlijk, president Milosevic kan nog capituleren. Of hij kan worden afgezet. Maar als hij niet opgeeft, komen de NAVO-comm andanten voor de beslissing te staan of zij het leven van hun soldaten in de waagschaal zullen stellen voor het beleid van hun regeringen, of dat rij de zaak van de vrede in Europa zullen overlaten aan de VN. Verstandige mensen kiezen waarschijnlijk voor de VN- optie. Maar intussen zijn het de Albanezen van Kosovo die de afgelopen week het sterven hebben gedaan. (c) The Independent' Rotterdams Dagblad

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Rotterdamsch Nieuwsblad / Schiedamsche Courant / Rotterdams Dagblad / Waterweg / Algemeen Dagblad | 1999 | | pagina 1