9 T Een speelplein, klein als een speldenknop Media onder druk van schadeclaims ve± meende criminelen Vijf voor twaalf Openluchttheater Honden in de supermarkt Verpleegkundige ZWN Wat 'n Onduidelijkheden Rotterdams Dagblad Dinsdag 13 april 1999 Onder eindredactie van Annemiek van Oosten, tel.: 010-4004358 Spartanen, het is vijf voor twaalf. Jarenlang heeft het bestuur getracht door middel vaneen uitgekiend ver koopbeleid gaten te dichten. Nu is het geld echt op! Heteersteelftal kan,ondanksdewissehngvan trainer én hard werken, een gebrek aan kwaliteit niet langer verbloemen en door een gebrek aan financiële midde len lopen nu ook bekwame mensen weg uit de jeugd opleiding. Er rest nog maar één mogelijkheid: zoek een forse geldschieter (in Rotterdam zijn communica tiebedrijfven en handelsondememeningen te over) en geef die forse zeggenschap in het reilen en zeilen van de club. Hiermee wordt het mogelijk om met behulp van een financiële injectie enkele'dragende' en 'bepa lende' spelers aan te trekken. Een wat minder grote geldschieter kan de jeugdopleiding adopteren, zodat het ook weer mogelijk wordt om het aanwezige talent op te laten leiden tot doorgewinterde, vakbekwame professionals. Alleen zo zal het mogelijk zijn om inde- ze zakelijke voetbalwereld te overleven en Sparta op het hoogste niveau te laten blijven spelen. Als Sparta nunietcommereieelgaat, dan ishetnieton- denkbeeldig dat het ENECO-stadion over vijf jaar wordt bespeeld door de Sparta-Neptunes-eombinatie (SNC), uitkomend in de tweede klasse van het ama teurvoetbal. Rood-Witgaat nooit verloren' M. V. Boerman, Spijkenisse Het stond er echt, op de cultuurpagina in het Rotter dams Dagblad van 3 april: 'Het Openluchttheater Rot terdam stopt ermee'. Natwaalf succesvolle zomers heeft de SKVR(lees: ge meente Rotterdam) gemeend dat het afgelopen moet zijn met dit geldverslindende project, waar iedere zo merse zondagmiddag enkele duizenden ouders hun kinderen op speelse wijze kennis laten maken met poezie, muziek, theater en dans uit binnen-en buiten land. Een beter podium voor deze laagdrempelige vormvancultureleassimiiatieisnaarmijnideeinRot- terdam nauwelijks denkbaar. Het lijkt me evenmin aannemelijk te veronderstellen dat organisatiebureau One Only Productions ooit een stuiver aan dit evenement heeft verdiend. Deson danks zegt de gemeente dat de productiekosten van ƒ80,000 per jaar aan de hoge kantzijn en dat daar de ko mende twee jaar de helft op dient te worden bezui nigd. Hiermee wordt de bestaansbodem onder het zo- mertheater in die prachtige Rozentuin weggeslagen. Je leest die bedragen en denkt: 'Wat kost die verbou wing van Museum Boijmans van Beuningen ook al weer? Of het beeld van Niki de Saint Fhalleby het As- klepion?En: 'Ishet budget voor'Rotterdam 2001' nou 30 of 40 miljoen?' Gemeente Rotterdam, wethouder Kombrink in het bijzonder, gebruik je verstand en houdt het Open luchttheateropen! Hetverdwynenervan is heel slecht voor het cultureel imago van onze stad. Bovendien is het een besluit waarvan niemand iets begrijpt en waarmee je zeker geen vriendenmaakt! Ad Börstlap, Rotterdam Tot mijn grote ergernis kom ik in de supermarkt steeds vaker klanten tegen met een hondQe) in het boodsehappenwagentje. Op 1 maart trof ik er in een supermarkt in Krimpen aan den IJssel zelfs drie hon den aan, twee die lieten zich rijden en en een derde die was aangelijnd. Ik ben daarop met een klacht naar de chef vandewinkelgestapt,maar diezaghetnietzitten om iets aan de situatie te doen. De chef van de slagerij kwam er aan te pas. Hij meldde de chef van de winkel dat deze niet heen kon om mijn klacht en dus iets aan de aanwezigheid van de honden moest doen omdat ik in mijn recht stond. Ik kreeg ook nog woorden met de hondenbezitster,diemij vertelde datik nietste zoeken had in de zaak. Ek heb inmiddels geschreven naar het hoofdkantoor van dewinkelketen.Naeenvolleweekkreegikeen te lefoontje van een dame die me meedeelde dat ze mijn brief zou doorspelen aan de directie. Ik heb echter nog steeds niets vernomen. Het betreft hier dus vermoe delijk weer 'doofpot-werk.' Misschien heeft dezewin kelketen nog nooit van hygiëne gehoord. Zou het helpen als er grotere stickers op de deur van winkels wordengeplakt? Stickers met Verboden voor honden'. A. Palte, Krimpen aan den IJssel Naaraanleidingvanhetstukoverdeverpleegkundige van het Academisch ZiekenhuisDijkzigt, die voor het gerecht moest verschijnen, het volgende. Uit ervaring weet ik hoe druk verpleegkundigen het kunnen heb ben in de nachtdienst. Het is intriest dat mensen in le- venwordengehoudentotdatzij het verpleeghuis heb ben gehaald. Een rustige, zachte dood mag blijkbaar niet meer. Al die apparatuur kan ook een ramp zijn voor de patiënt Wanneer een radioloog een misser maakt en je een klacht indient bij de klachtencommissie van het be treffende ziekenhuis, dan krijg je een keurig briefje terug met excuses en uitleg. Dat gebeurt dan terwij! het ziekenhuis volgens de wet verplicht Is de patiënt vooraf toestemming voor een behandeling te vragen. Als het dan te laat is, en je je been kwijt bent mag je nog bij de klachtencommissie komen, waarin dan vier artsen van het ziekenhuis en een onafhankelijk huis arts zitten. Verliezen doe je het als patiënt altijd, dat weetjebij voorbaat. En brengje zo'n zaak voor de rech- ter, dan kost het heel veel tijd en moet je je advocaat duur betalen. Na alle ellende had ik daar persoonlijk geen trek meer in. Zo behouden een ziekenhuis en artsen dan hun goede naam. Gelukkig heeft zo'n ziekenhuis wel een hele goede revalidatie-afdeling en beschikt Welzorg over goede prothese-instrumentmakers. Deze mensen vormen dan een houvast voor de patiënt. M. J. van der Linde, Spijkenisse Ongeveer een jaar geleden heb ik bij ZWN geklaagd over de snelheden waarmee de bussen rijden. Vanaf Oud-Beij erland gaat debus de snelweg op en rijdt met 110 kilometerde Heinenoordtunnel door. Met 100 ki lometer nadert de bus dan het eerste stoplicht op de Spinozaweg. Daarna gaat het meteen snelheid van 80 tot 90 kilometer richting Vaanplein om vandaar met tussen de 70 en 80 kilometer naar het Zuidplein te ra cen. Vanaf het Zuidplein de bocht bij Ahoy" met 80 ki lometer genomen. Het is niet normaal. J. van der Oudenalder, Oud-Beïjerland 5TAATSB£ZOèK CMlM Theo Gootjes Door Herman Moscoviter Tussen alle we reldwijde oor- i logsgeweld en I voetbalfanatis- me is de aan- pak van het VI- rulyplem mi- crobe-achtig nieuws. Dit Rotterdamse pleintje kent u waar schijnlijk niet. Het ligt verscholen in een Rotterdamse wijk, Het is klein. Het wordt aan drie zijden door straten omzoomd en aan de vierde kant door een brede stoep. Het is een van God gegeven klei ne speelplek in een een buurt ge bouwd door de Westerbouwgrond- maatschappij in het begin van de ze eeuw. Tussen de huizen is het enkele tientallen meters lang en breed. De werkelijke gebruiks ruimte van het plein is veel klei ner vanwege de straten, een rede lijk aant J bomen en drie utili teitsgebouwtjes; een GEB-, een gas- en een PTT-huisje. Toch heeft u een indruk van dit pleintje, want u kijkt naar Ameri kaanse films. Daar ziet u ze ook, zij het met andere bebouwing er omheen. Een pleintje zo groot als een basketbalveld, afgebiesd met metershoge ijzeren hekken om de geparkeerde auto's en de ramen van de belendende panden te be schermen tegen de uit koers ge raakte ballen. Het is een open apenkooi, waar kinderen zich kunnen uitleven. Grootstedelij- ker kan het bijna niet Kinderen uit de hele buurt spelen er. Kleinere aan de zijkant; grote re op de plak asfalt. Basketbal, voetbal, skaten. Zo beperkt als het is, het wordt veelvuldig gebruikt, want op de nabije grote door gangsstraten (Burgemeester Mei- neszlaan en Beukelsdijk) valt al ben met levensgevaar te spelen. Daar racet het autoverkeer. Op het onthaaste Virulypiein kaatsen kinderstemmen tegen de stenen wanden. Elke keer valt het op hoe intensief dat overmatig druk vormgegeven pleintje wordt benut Het is het kloppend h irt van de buurt vooral voor migrantenpubers, en in min dere mate voor de kleinere kinde ren die in het hart van een belen dend bouwblok in een veel be- schermender omgeving hun speeigerief kunnen halen. Het pleintje is sleets. Smdr jaar en dag worden door de ki.' «deren Het Virulyp lelnnu.Sleets en al jaren wachtend op verbetering. FotoCees Kuiper/ hekken en andere zaken 'gede- monteeid'. Gemeentewerken doet regelmatig onderhoud. Maar als je verder niet veel in de buurt hebt, dan wil je je wel eens ergens opuitleven. Soms ligt er een bedspiraal ais trampoline. Of zijn twee afval- planken op een blok hout gepro moveerd tot op- en afrit voor crossfiet sers. Wat moet je nou met zo'n pleintje in de buurt? Zeven jaar ge leden stortten externe ont werpers zich op dit onoog lijk stukje van de wereld. Een van de plan nen (Bandrin- ga c.s.) was zeer uitdagend. Het was bijna pre tentieloos. Rondom het speelplein zou een lijst van zwartwitte tegels komen. Het speelgedeelte zou worden verdiept en er kon elk jaar een door de buurt te bepalen schildering op worden aange bracht. Het ene jaar een bloemen- patroon, het andere een strik van rood-wit-blauw lint, het daarop volgend jaar een uitvergrote foto, dan weer een dambord, enzo voort Versterking door versobering, heette het. In feite duur vanwege de regelmatige aanpassing, maar tegelijk kent zo'n benadering een positieve keerzijde: er wordt in elk geval elk jaar aan het plein ge werkt. Daarbij was het een Op- zoomeraehtigont- werp, want met al leen wordt daar door het speel plein specialer, vrolijkeren uitda gender, maar voe len ook de buurt bewoners zich door de keuze van het ontwerp be trokken en zo doende mede plichtig en mede verantwoordelijk voor het plein tje. Elk jaar wordt er in Rotterdam wel ee- plein aangepakt. Maar het Virulypiein is een bijna 'onzicht bare' ruimte, en had niet zo'n gro te voorrang. Inmiddels is het ze ven jaar na die ontwerpopgave en ligt er nu een heel ander plan van de dS+V. PortefeuiJlehoud- ster van de deelgemeente Myrza Axwijk heeft geld gevonden om dat volgend jaar uit te laten voe ren. Eindelijk, denk je dan. Maa* zo simpel is het niet. De bewoners waren verdeeld over verscheidene varianten van de plannen van dS+V-ontwerper Rik de Nooyer: er zouden hoge Italiaanse populieren verdwijnen om het hele plein lichter en een duidiger te maken, er zouden vijf tien parkeerplaatsen worden op geofferd om ruimte te winnen, een van de straten zou in een rich ting deels worden afgesloten. Het is het oude liedje. Hoe heilig is de auto? Hoe heiüg het groen? Of is dit nu de aangewezen plek om honden uit de hele buurt te la ten kakken? Bij elk pleinontwerp is er een bot sing tussen de afwegingen: auxo's of kinderen of honden of bomen of van alles wat? Tijdens de vele discussies over het Ruimtelijk Plan Rotterdam was er een actie groep die stukken straat, plein en groen wilden teruggeven aan de kinderen. Hun stelling was duide lijk: wij hebben allemaal vroeger gespeeld; ook deze generatie moet kunen spelen; kinderen zijn de nieuwe generatie1 si*y: hun de ruimte, ook al kos' l parkeer plaatsen. Meestal betekent dat in de oude wijken een oplossing in de trant van auto's in parkeerga rages (onder pleinen, in het base ment van gebouwen). Maar dat is sneller gezegd dan gedaan. En duur. Voor het Virulypiein is dat geen optie. Er komt een blokband rond het speelplein, er komt een nieu we kooi van materiaal dat sterk is, en weinig lawaai maakt als er bal len tegenaan geschoten worden, en er komt een onderbroken haag om alle steen en asfalt wat te ver zachten, de populieren zullen blij ven en pas wanneer ze ziek zijn verdwijnen en vervangen worden door meidoorns, en er hoeft maar een parkeerplaats weg. En als toe gift zal kunstenahr Ron Blom zich ontfermen over de gebouwtjes op het plein. Zoveel bescheidenheid in de aan pak heeft de buurtbewoners over tuigd, Nu de eerdere wat ambiti euzere plannen zijn terugge draaid, komt bijna vanzelf achter af de vraag: waarom heeft het zo lang geduurd om zo een terug houdende aanpak te realiseren? Maar dat is de omkering van de werkelijkheid: juist ómdat de plannen van ingewikkeld tot sim pel zyn teruggebracht heeft het zo lang geduurd. Door prof. dr. H.B. Roos Soms valt het oog op wonder lijke commentaren op actu ele gebeurtenissen, Nietal- tijd is dat aanleiding om de pen te grijpen en lucht te geven aan een wederwoord. Het hoeft ook niet al tijd. Maar in een aantal gevallen is dat toch van belang. Met name als het gevaar dreigt dat er zich misverstanden gaan vor men die politieke invloed kunnen gaan hebben. Ik wil er eens een tweetal behandelen. De eerste heeft betrekking ophetnieuwsdatNedlloydzynfandactivi- teiten heeft verkocht. Commentatoren stelden dat dit slecht is voor de logistieke regiefunctie die Nederland toch aan het ontwikkelen is. Die zou nu uit Nederland verdwijnen. In toenemende matezouhetmainportbe- ietd nu verworden tot 'dozen sjouwen en nauwelijks verdienen'. Ik wil daar graag enige misverstanden wegnemen en een wat vriendelijker visie voor Nederlandse main- portbelangen op deze ontwikkeling schilderen. Deut sche Post en Danzas behoren echt tot de Europese lo gistieke top. Het is al langer zichtbaar in de markt dat de expediteurs (zoals Danzas) en integrators (zoals DHL waarin Deutsche Post een aandeel heeft) het be ter doen dan vervoerders. Expediteurs kunnen ais tussenpersonen in het trans- po rtprofiteren van hun onafhankeüjkheiden dat leidt tot een beter rendement. Integrators profiteren van een markt waarin men ongevoelig is voor de prijs van de diensten (brieven, documenten en kleine pakjes). Nu Nedlloyd haar"ervoersactiviteiten heeft verkocht aan het duo DP en Danzas zal er uiteindelijk een groot Europees vervoersdienstennetwerk ontstaan dat, ge regisseerd door beide, deels wordt ingevuld en onder steund door Nedlloydbedrijven. Omdat een aantal van die voormalige Nedlloyd bedrijven sterk zijn in Nederland verwacht ik veel extra werk vanuit Cen traal Europa voor hen. Nederland wordt in toenemende mate een provincie van het nieuwe Europa en dat wordt begrepen door DP en Danzas. Het zou Nederlandse bedrijven eigenlijk nooit op eigen kracht mogelijk zijn geweest om dit te realiseren. Door deze verkoop worden waarschijnlijk zelfs de Rotterdamse en Amsterdamse mainportbe- langen beschermd ten opzichte van de Duitse! DP en Danzas hebben er geen belang bij de uitstekende ge vestigde belangen vande voormalfgeNedlloyd bedrij ven niet ten volle te benutten. Er is immers meer dan genoeg voor betaald. Omdat beide ondernemingen, DP en Danzas grote klanten zijn van de Duitse en Zwitserse spoorwegen verwacht ik ook betere kansen voorde samenwerking tussen NS en DB in Eurocargo. En dat zal wellicht weer kunnen leiden tot een beter vooruitzicht voor de exploitatie van de Betuwelijn! Het is alles nog onze ker, maar de tekenen zijn niet ongunstig. Er is nu ze- ker sprake van enig voordeel van de twijfel. Als de kos ten nu nog in de hand gehouden kunnen worden... Het tweede nieuwsfeit heeft betrekking op het reke ningrijden. De ANWB is tegen en een aantal collegae heeft op initiatief van de Stichting Natuur en Milieu een brief naar de minister gestuurd waarin zij stellen juist achter het plan tot invoering van rekeningrijden te staan. Ik heb die brief niet mede ondertekend, niet omdat ik niet ook voor zou zyn, maar omdat ik niet achter initiatieven van de stichting wil aanlopen. Dat zou jn onafhankelijke opstelling geen goed doen. Hoogleraren moeten daaropzuinigzyn. Commentato ren hebben tot nu toe een neutraal standpuntlngeno- men. Langzamerhand echter wordt duidelijk dat een deel van de pers hetANWB-standpuntgaat volgen. Ookuit ingezonden stukken in menige krant blijkt dat het pu bliek het plan nietziet zitten. Theoretisch is er weinig tegen het plan in te brengen. De discussie zou wel mo gen gaan over de vraag of de politiek er weer een 'speeltje' van wil maken waarin geen plaats meer is voor de vraag: wat dient er uiteindelijk te worden be reikt en waarvoor dienen de opbrengsten, zo die er zijn, te worden gebruikt Ik heb ooit eens getracht een theoretische juiste bere kening te maken voor een heffing in de ochtendspits voor Rotterdam. Ik kwam destijds tot de conclusie dat die heffing niet hoger kon zijn dan enkele stuivers per auto. Moeten we het daarvoor dan allemaal doen? Ik ben benieuwd welkehefflngernu volgens de minis ter de 'theoretisch correcte' zou dienen te zijn. Boven dien stel ik nogmaals voor dat we, gezien de hoge kos ten van het bouwen van een waterdicht heffingssys teem, ook kunnen zoeken naar 'naastbeste' systemen van heffing, bijvoorbeeld in de vorm van extra provin ciale opcenten op de wegenbelastingen. Die zijn im mers veel eenvoudiger te innen. Nieuws is erom becommentarieerd te worden. Dat sti muleert het debat. Er is nooit genoeg debat! (Prof. dr. H.B. Toos is hoogleraar vervoer.s- en haven economie en logistiek management aan de Erasmus Universiteit Rotterdam) Door Gijs Sehreuders De media moeten in de berichtgeving over de georganiseerde misdaad danig op hun tellen gaan passen. Als verhalen over criminele ac tiviteiten kunnen worden herleid tot herken bare personen, ligt de weg open naar enorme schadeclaims. Publiciteit over vermeende drugsbaronnen kan genadeloos worden afge straft. Zo overweegt Etienne U. -in hoger beroep vrijgesproken van grootschalige drugshan del nu de media aan te pakken die hem als maffiabaas hebben afgeschilderd. Ook de voormalige advocaat John E., die nauwe ban den zou hebben gehad met U., dreigt met schadeclaims wegens 'negatieve publiciteit'. Overigens moeten niet alleen journalisten uitkijken, ook van criminologen en andere onderzoekers wordt verwacht dat zij hun woorden op een goudschaaltje wegen. Prof. H. van de Bunt, hoofd van het Wetenschappe lijk Onderzoeks- en Documentatiecentrum van het ministerie van Justitie, is vorige week door de Arnhemse rechtbank veroor deeld tot het betalen van een schadevergoe ding van 150.000 gulden aan een advocaat. Diens reputatie zou zijn geschaad door de pu blicatie van het rapport van de parlementaire enquêtecommissie over de IRT-zaak. In het rapport waren de bevindingen opgeno men van een onderzoek dat Van de Bunt voor de enquêtecommissie had verricht naar on der meer het witwassen van de opbrengsten van drugshandel en de rol van sommige ad vocaten daarbij. Dit gebeurde in geanonimi seerde vorm, maar toch konden journalisten achterhalen dat Van de Bunt met 'onderne ming X1 de firma TextLite bedoelde, waarvan advocaat mr. F. Salomonson president-com missaris was. De criminoloog moet nu Salo monson schadeloos stellen. Ongetwijfeld wordt er tegen het vonnis van de Arnhemse rechtbank hoger beroep inge steld. Dat zal dan draaien om de positie van Van de Buut als extern adviseur van de parle mentaire enquêtecommissie. De Tweede Ka mer is bang dat de onderzoeksvrijheid van het parlement in het gedrang komt. Volgens artikel 24 van de Wet op de parlementaire en quête kunnen voor de commissie afgelegde verklaringen nooit in een rechtszaak worden gebrui'4 .Ms de door de Kamer ingeschakel de de- uigen geen aanspraak op deze im muniteit (onschendbaarheid) hebben, zou het na iedere enquête wel eens civiele proce dures kunner gaan regenen. Maar behalve de onderzoeksvrijheid van het parlement is de journalistieke vrijheid in het geding. Want waar ligt de grens tussen sma delijke of lasterlijke beschuldigingen en nieuwsgaring over bijvoorbeeld het onder zoek van politie en justitie naar cnmineie ac tiviteiten? Het vonnis van de Arnhemse rechtbank brengt met zich mee dat herken bare personen alleen maar in verband mogen worden gebracht met criminele activiteiten als zij strafrechtelijk zijn veroordeeld. In het geval-TexiLiteis er geen strafrechtelij ke vervolging geweest Wel moest het bedrijf zich verantwoorden voor de Ondernemings kamer, die witwaspraktijken niet bewezen achtte, maar wel sprak van gesjoemel. Hier doet zich een interessante parallel voor met de zaak van Etienne U. Het Amsterdamse Ge rechtshof sprak hem wegens gebrek aan be wijs vrij van grootschalige drugshandel, maar stelde tegelijk vast dat er wel 'sterke aanwijzingen' voorhanden zijn dat U. met an deren samenwerkte in 'zaken die het daglicht niet konden velen'. Bruins ma Voor journalisten geldt dat een publicatie zorgvuldig moet zijn en dat beweringen aan nemelijk moeten worden gemaakt, maar dat is iets heel anders dan dat het strafrechtelijke bewijs moet zijn geleverd. Etienne U. is afge schilderd als opvolger van de in 1991 ver moorde Klaas Bruinsma. Deze Bruinsma heeft in de jaren voor zijn dood vergeefs ge procedeerd tegen Het Parool, dat hem 'hoofd van een maffiasyndicaat' had genoemd. Zo wel de Amsterdamse rechtbank ais het Ge rechtshof wezen zijn eis tot rectificatie af. Ook al was Bruinsma nooit veroordeeld, de publicaties over hem kwamen overeen met bij de politie en justitie beschikbare informa tie. Dat was voldoende. Maar de Arnhemse rechtbank lijkt nu een andere weg in te slaan, namelijk dat er een veroordeling voorafmoet zijn gegaan aan publicaties over criminaliteit waarin personen herkenbaar worden opge voerd. Iemand als Bouterse zou op deze grond alle media in Nederland voor de rechter kunnen slepen wegens aantasting van zijn eer en goe de naam. Als wetenschappelijke onderzoe kers die aan het parlement rapporteren al schadeplichtig zijn wegens het aantasten van de reputatie van vermeende boosdoeners, dan zijn journalisten die over de georgani seerde misdaad berichten nog veel kwets baarder.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Rotterdamsch Nieuwsblad / Schiedamsche Courant / Rotterdams Dagblad / Waterweg / Algemeen Dagblad | 1999 | | pagina 1