9
T
Een speelplein, klein als een speldenknop
Media onder druk van schadeclaims ve± meende criminelen
Vijf voor twaalf
Openluchttheater
Honden in de supermarkt
Verpleegkundige
ZWN
Wat 'n
Onduidelijkheden
Rotterdams Dagblad
Dinsdag 13 april 1999
Onder eindredactie van Annemiek van Oosten, tel.: 010-4004358
Spartanen, het is vijf voor twaalf. Jarenlang heeft het
bestuur getracht door middel vaneen uitgekiend ver
koopbeleid gaten te dichten. Nu is het geld echt op!
Heteersteelftal kan,ondanksdewissehngvan trainer
én hard werken, een gebrek aan kwaliteit niet langer
verbloemen en door een gebrek aan financiële midde
len lopen nu ook bekwame mensen weg uit de jeugd
opleiding. Er rest nog maar één mogelijkheid: zoek
een forse geldschieter (in Rotterdam zijn communica
tiebedrijfven en handelsondememeningen te over) en
geef die forse zeggenschap in het reilen en zeilen van
de club. Hiermee wordt het mogelijk om met behulp
van een financiële injectie enkele'dragende' en 'bepa
lende' spelers aan te trekken. Een wat minder grote
geldschieter kan de jeugdopleiding adopteren, zodat
het ook weer mogelijk wordt om het aanwezige talent
op te laten leiden tot doorgewinterde, vakbekwame
professionals. Alleen zo zal het mogelijk zijn om inde-
ze zakelijke voetbalwereld te overleven en Sparta op
het hoogste niveau te laten blijven spelen.
Als Sparta nunietcommereieelgaat, dan ishetnieton-
denkbeeldig dat het ENECO-stadion over vijf jaar
wordt bespeeld door de Sparta-Neptunes-eombinatie
(SNC), uitkomend in de tweede klasse van het ama
teurvoetbal.
Rood-Witgaat nooit verloren'
M. V. Boerman, Spijkenisse
Het stond er echt, op de cultuurpagina in het Rotter
dams Dagblad van 3 april: 'Het Openluchttheater Rot
terdam stopt ermee'.
Natwaalf succesvolle zomers heeft de SKVR(lees: ge
meente Rotterdam) gemeend dat het afgelopen moet
zijn met dit geldverslindende project, waar iedere zo
merse zondagmiddag enkele duizenden ouders hun
kinderen op speelse wijze kennis laten maken met
poezie, muziek, theater en dans uit binnen-en buiten
land. Een beter podium voor deze laagdrempelige
vormvancultureleassimiiatieisnaarmijnideeinRot-
terdam nauwelijks denkbaar.
Het lijkt me evenmin aannemelijk te veronderstellen
dat organisatiebureau One Only Productions ooit
een stuiver aan dit evenement heeft verdiend. Deson
danks zegt de gemeente dat de productiekosten van
ƒ80,000 per jaar aan de hoge kantzijn en dat daar de ko
mende twee jaar de helft op dient te worden bezui
nigd. Hiermee wordt de bestaansbodem onder het zo-
mertheater in die prachtige Rozentuin weggeslagen.
Je leest die bedragen en denkt: 'Wat kost die verbou
wing van Museum Boijmans van Beuningen ook al
weer? Of het beeld van Niki de Saint Fhalleby het As-
klepion?En: 'Ishet budget voor'Rotterdam 2001' nou
30 of 40 miljoen?'
Gemeente Rotterdam, wethouder Kombrink in het
bijzonder, gebruik je verstand en houdt het Open
luchttheateropen! Hetverdwynenervan is heel slecht
voor het cultureel imago van onze stad. Bovendien is
het een besluit waarvan niemand iets begrijpt en
waarmee je zeker geen vriendenmaakt!
Ad Börstlap, Rotterdam
Tot mijn grote ergernis kom ik in de supermarkt
steeds vaker klanten tegen met een hondQe) in het
boodsehappenwagentje. Op 1 maart trof ik er in een
supermarkt in Krimpen aan den IJssel zelfs drie hon
den aan, twee die lieten zich rijden en en een derde die
was aangelijnd. Ik ben daarop met een klacht naar de
chef vandewinkelgestapt,maar diezaghetnietzitten
om iets aan de situatie te doen. De chef van de slagerij
kwam er aan te pas. Hij meldde de chef van de winkel
dat deze niet heen kon om mijn klacht en dus iets aan
de aanwezigheid van de honden moest doen omdat ik
in mijn recht stond. Ik kreeg ook nog woorden met de
hondenbezitster,diemij vertelde datik nietste zoeken
had in de zaak.
Ek heb inmiddels geschreven naar het hoofdkantoor
van dewinkelketen.Naeenvolleweekkreegikeen te
lefoontje van een dame die me meedeelde dat ze mijn
brief zou doorspelen aan de directie. Ik heb echter nog
steeds niets vernomen. Het betreft hier dus vermoe
delijk weer 'doofpot-werk.' Misschien heeft dezewin
kelketen nog nooit van hygiëne gehoord.
Zou het helpen als er grotere stickers op de deur van
winkels wordengeplakt? Stickers met Verboden voor
honden'.
A. Palte, Krimpen aan den IJssel
Naaraanleidingvanhetstukoverdeverpleegkundige
van het Academisch ZiekenhuisDijkzigt, die voor het
gerecht moest verschijnen, het volgende. Uit ervaring
weet ik hoe druk verpleegkundigen het kunnen heb
ben in de nachtdienst. Het is intriest dat mensen in le-
venwordengehoudentotdatzij het verpleeghuis heb
ben gehaald. Een rustige, zachte dood mag blijkbaar
niet meer. Al die apparatuur kan ook een ramp zijn
voor de patiënt
Wanneer een radioloog een misser maakt en je een
klacht indient bij de klachtencommissie van het be
treffende ziekenhuis, dan krijg je een keurig briefje
terug met excuses en uitleg. Dat gebeurt dan terwij!
het ziekenhuis volgens de wet verplicht Is de patiënt
vooraf toestemming voor een behandeling te vragen.
Als het dan te laat is, en je je been kwijt bent mag je
nog bij de klachtencommissie komen, waarin dan vier
artsen van het ziekenhuis en een onafhankelijk huis
arts zitten. Verliezen doe je het als patiënt altijd, dat
weetjebij voorbaat. En brengje zo'n zaak voor de rech-
ter, dan kost het heel veel tijd en moet je je advocaat
duur betalen. Na alle ellende had ik daar persoonlijk
geen trek meer in.
Zo behouden een ziekenhuis en artsen dan hun goede
naam. Gelukkig heeft zo'n ziekenhuis wel een hele
goede revalidatie-afdeling en beschikt Welzorg over
goede prothese-instrumentmakers. Deze mensen
vormen dan een houvast voor de patiënt.
M. J. van der Linde, Spijkenisse
Ongeveer een jaar geleden heb ik bij ZWN geklaagd
over de snelheden waarmee de bussen rijden. Vanaf
Oud-Beij erland gaat debus de snelweg op en rijdt met
110 kilometerde Heinenoordtunnel door. Met 100 ki
lometer nadert de bus dan het eerste stoplicht op de
Spinozaweg. Daarna gaat het meteen snelheid van 80
tot 90 kilometer richting Vaanplein om vandaar met
tussen de 70 en 80 kilometer naar het Zuidplein te ra
cen. Vanaf het Zuidplein de bocht bij Ahoy" met 80 ki
lometer genomen. Het is niet normaal.
J. van der Oudenalder, Oud-Beïjerland
5TAATSB£ZOèK CMlM
Theo Gootjes
Door Herman Moscoviter
Tussen alle we
reldwijde oor- i
logsgeweld en I
voetbalfanatis-
me is de aan-
pak van het VI-
rulyplem mi-
crobe-achtig
nieuws. Dit
Rotterdamse pleintje kent u waar
schijnlijk niet. Het ligt verscholen
in een Rotterdamse wijk, Het is
klein. Het wordt aan drie zijden
door straten omzoomd en aan de
vierde kant door een brede stoep.
Het is een van God gegeven klei
ne speelplek in een een buurt ge
bouwd door de Westerbouwgrond-
maatschappij in het begin van de
ze eeuw. Tussen de huizen is het
enkele tientallen meters lang en
breed. De werkelijke gebruiks
ruimte van het plein is veel klei
ner vanwege de straten, een rede
lijk aant J bomen en drie utili
teitsgebouwtjes; een GEB-, een
gas- en een PTT-huisje.
Toch heeft u een indruk van dit
pleintje, want u kijkt naar Ameri
kaanse films. Daar ziet u ze ook,
zij het met andere bebouwing er
omheen. Een pleintje zo groot als
een basketbalveld, afgebiesd met
metershoge ijzeren hekken om de
geparkeerde auto's en de ramen
van de belendende panden te be
schermen tegen de uit koers ge
raakte ballen. Het is een open
apenkooi, waar kinderen zich
kunnen uitleven. Grootstedelij-
ker kan het bijna niet
Kinderen uit de hele buurt spelen
er. Kleinere aan de zijkant; grote
re op de plak asfalt. Basketbal,
voetbal, skaten. Zo beperkt als het
is, het wordt veelvuldig gebruikt,
want op de nabije grote door
gangsstraten (Burgemeester Mei-
neszlaan en Beukelsdijk) valt al
ben met levensgevaar te spelen.
Daar racet het autoverkeer. Op
het onthaaste Virulypiein kaatsen
kinderstemmen tegen de stenen
wanden.
Elke keer valt het op hoe intensief
dat overmatig druk vormgegeven
pleintje wordt benut Het is het
kloppend h irt van de buurt vooral
voor migrantenpubers, en in min
dere mate voor de kleinere kinde
ren die in het hart van een belen
dend bouwblok in een veel be-
schermender omgeving hun
speeigerief kunnen halen.
Het pleintje is sleets. Smdr jaar
en dag worden door de ki.' «deren
Het Virulyp
lelnnu.Sleets
en al jaren
wachtend op
verbetering.
FotoCees Kuiper/
hekken en andere zaken 'gede-
monteeid'. Gemeentewerken
doet regelmatig onderhoud. Maar
als je verder niet veel in de buurt
hebt, dan wil je je wel eens ergens
opuitleven.
Soms ligt er een bedspiraal ais
trampoline. Of zijn twee afval-
planken op een blok hout gepro
moveerd tot
op- en afrit
voor crossfiet
sers.
Wat moet je
nou met zo'n
pleintje in de
buurt?
Zeven jaar ge
leden stortten
externe ont
werpers zich
op dit onoog
lijk stukje van
de wereld. Een
van de plan
nen (Bandrin-
ga c.s.) was
zeer uitdagend. Het was bijna pre
tentieloos. Rondom het speelplein
zou een lijst van zwartwitte tegels
komen. Het speelgedeelte zou
worden verdiept en er kon elk jaar
een door de buurt te bepalen
schildering op worden aange
bracht. Het ene jaar een bloemen-
patroon, het andere een strik van
rood-wit-blauw lint, het daarop
volgend jaar een uitvergrote foto,
dan weer een dambord, enzo
voort
Versterking door versobering,
heette het. In feite duur vanwege
de regelmatige aanpassing, maar
tegelijk kent zo'n benadering een
positieve keerzijde: er wordt in
elk geval elk jaar
aan het plein ge
werkt. Daarbij
was het een Op-
zoomeraehtigont-
werp, want met al
leen wordt daar
door het speel
plein specialer,
vrolijkeren uitda
gender, maar voe
len ook de buurt
bewoners zich
door de keuze van
het ontwerp be
trokken en zo
doende mede
plichtig en mede
verantwoordelijk voor het plein
tje.
Elk jaar wordt er in Rotterdam
wel ee- plein aangepakt. Maar het
Virulypiein is een bijna 'onzicht
bare' ruimte, en had niet zo'n gro
te voorrang. Inmiddels is het ze
ven jaar na die ontwerpopgave
en ligt er nu een heel ander plan
van de dS+V. PortefeuiJlehoud-
ster van de deelgemeente Myrza
Axwijk heeft geld gevonden om
dat volgend jaar uit te laten voe
ren. Eindelijk, denk je dan. Maa*
zo simpel is het niet.
De bewoners waren verdeeld over
verscheidene varianten van de
plannen van dS+V-ontwerper
Rik de Nooyer: er zouden hoge
Italiaanse populieren verdwijnen
om het hele plein lichter en een
duidiger te maken, er zouden vijf
tien parkeerplaatsen worden op
geofferd om ruimte te winnen,
een van de straten zou in een rich
ting deels worden afgesloten.
Het is het oude liedje. Hoe heilig
is de auto? Hoe heiüg het groen?
Of is dit nu de aangewezen plek
om honden uit de hele buurt te la
ten kakken?
Bij elk pleinontwerp is er een bot
sing tussen de afwegingen: auxo's
of kinderen of honden of bomen
of van alles wat? Tijdens de vele
discussies over het Ruimtelijk
Plan Rotterdam was er een actie
groep die stukken straat, plein en
groen wilden teruggeven aan de
kinderen. Hun stelling was duide
lijk: wij hebben allemaal vroeger
gespeeld; ook deze generatie
moet kunen spelen; kinderen zijn
de nieuwe generatie1 si*y: hun de
ruimte, ook al kos' l parkeer
plaatsen. Meestal betekent dat in
de oude wijken een oplossing in
de trant van auto's in parkeerga
rages (onder pleinen, in het base
ment van gebouwen). Maar dat is
sneller gezegd dan gedaan. En
duur.
Voor het Virulypiein is dat geen
optie. Er komt een blokband rond
het speelplein, er komt een nieu
we kooi van materiaal dat sterk is,
en weinig lawaai maakt als er bal
len tegenaan geschoten worden,
en er komt een onderbroken haag
om alle steen en asfalt wat te ver
zachten, de populieren zullen blij
ven en pas wanneer ze ziek zijn
verdwijnen en vervangen worden
door meidoorns, en er hoeft maar
een parkeerplaats weg. En als toe
gift zal kunstenahr Ron Blom zich
ontfermen over de gebouwtjes op
het plein.
Zoveel bescheidenheid in de aan
pak heeft de buurtbewoners over
tuigd, Nu de eerdere wat ambiti
euzere plannen zijn terugge
draaid, komt bijna vanzelf achter
af de vraag: waarom heeft het zo
lang geduurd om zo een terug
houdende aanpak te realiseren?
Maar dat is de omkering van de
werkelijkheid: juist ómdat de
plannen van ingewikkeld tot sim
pel zyn teruggebracht heeft het zo
lang geduurd.
Door prof. dr. H.B. Roos
Soms valt het oog op wonder
lijke commentaren op actu
ele gebeurtenissen, Nietal-
tijd is dat aanleiding om de pen te
grijpen en lucht te geven aan een
wederwoord. Het hoeft ook niet al
tijd. Maar in een aantal gevallen is
dat toch van belang. Met name als
het gevaar dreigt dat er zich misverstanden gaan vor
men die politieke invloed kunnen gaan hebben.
Ik wil er eens een tweetal behandelen. De eerste heeft
betrekking ophetnieuwsdatNedlloydzynfandactivi-
teiten heeft verkocht. Commentatoren stelden dat dit
slecht is voor de logistieke regiefunctie die Nederland
toch aan het ontwikkelen is. Die zou nu uit Nederland
verdwijnen. In toenemende matezouhetmainportbe-
ietd nu verworden tot 'dozen sjouwen en nauwelijks
verdienen'.
Ik wil daar graag enige misverstanden wegnemen en
een wat vriendelijker visie voor Nederlandse main-
portbelangen op deze ontwikkeling schilderen. Deut
sche Post en Danzas behoren echt tot de Europese lo
gistieke top. Het is al langer zichtbaar in de markt dat
de expediteurs (zoals Danzas) en integrators (zoals
DHL waarin Deutsche Post een aandeel heeft) het be
ter doen dan vervoerders.
Expediteurs kunnen ais tussenpersonen in het trans-
po rtprofiteren van hun onafhankeüjkheiden dat leidt
tot een beter rendement. Integrators profiteren van
een markt waarin men ongevoelig is voor de prijs van
de diensten (brieven, documenten en kleine pakjes).
Nu Nedlloyd haar"ervoersactiviteiten heeft verkocht
aan het duo DP en Danzas zal er uiteindelijk een groot
Europees vervoersdienstennetwerk ontstaan dat, ge
regisseerd door beide, deels wordt ingevuld en onder
steund door Nedlloydbedrijven. Omdat een aantal
van die voormalige Nedlloyd bedrijven sterk zijn in
Nederland verwacht ik veel extra werk vanuit Cen
traal Europa voor hen.
Nederland wordt in toenemende mate een provincie
van het nieuwe Europa en dat wordt begrepen door DP
en Danzas. Het zou Nederlandse bedrijven eigenlijk
nooit op eigen kracht mogelijk zijn geweest om dit te
realiseren. Door deze verkoop worden waarschijnlijk
zelfs de Rotterdamse en Amsterdamse mainportbe-
langen beschermd ten opzichte van de Duitse! DP en
Danzas hebben er geen belang bij de uitstekende ge
vestigde belangen vande voormalfgeNedlloyd bedrij
ven niet ten volle te benutten. Er is immers meer dan
genoeg voor betaald.
Omdat beide ondernemingen, DP en Danzas grote
klanten zijn van de Duitse en Zwitserse spoorwegen
verwacht ik ook betere kansen voorde samenwerking
tussen NS en DB in Eurocargo. En dat zal wellicht
weer kunnen leiden tot een beter vooruitzicht voor de
exploitatie van de Betuwelijn! Het is alles nog onze
ker, maar de tekenen zijn niet ongunstig. Er is nu ze-
ker sprake van enig voordeel van de twijfel. Als de kos
ten nu nog in de hand gehouden kunnen worden...
Het tweede nieuwsfeit heeft betrekking op het reke
ningrijden. De ANWB is tegen en een aantal collegae
heeft op initiatief van de Stichting Natuur en Milieu
een brief naar de minister gestuurd waarin zij stellen
juist achter het plan tot invoering van rekeningrijden
te staan. Ik heb die brief niet mede ondertekend, niet
omdat ik niet ook voor zou zyn, maar omdat ik niet
achter initiatieven van de stichting wil aanlopen. Dat
zou jn onafhankelijke opstelling geen goed doen.
Hoogleraren moeten daaropzuinigzyn. Commentato
ren hebben tot nu toe een neutraal standpuntlngeno-
men.
Langzamerhand echter wordt duidelijk dat een deel
van de pers hetANWB-standpuntgaat volgen. Ookuit
ingezonden stukken in menige krant blijkt dat het pu
bliek het plan nietziet zitten. Theoretisch is er weinig
tegen het plan in te brengen. De discussie zou wel mo
gen gaan over de vraag of de politiek er weer een
'speeltje' van wil maken waarin geen plaats meer is
voor de vraag: wat dient er uiteindelijk te worden be
reikt en waarvoor dienen de opbrengsten, zo die er
zijn, te worden gebruikt
Ik heb ooit eens getracht een theoretische juiste bere
kening te maken voor een heffing in de ochtendspits
voor Rotterdam. Ik kwam destijds tot de conclusie dat
die heffing niet hoger kon zijn dan enkele stuivers per
auto. Moeten we het daarvoor dan allemaal doen?
Ik ben benieuwd welkehefflngernu volgens de minis
ter de 'theoretisch correcte' zou dienen te zijn. Boven
dien stel ik nogmaals voor dat we, gezien de hoge kos
ten van het bouwen van een waterdicht heffingssys
teem, ook kunnen zoeken naar 'naastbeste' systemen
van heffing, bijvoorbeeld in de vorm van extra provin
ciale opcenten op de wegenbelastingen. Die zijn im
mers veel eenvoudiger te innen.
Nieuws is erom becommentarieerd te worden. Dat sti
muleert het debat. Er is nooit genoeg debat!
(Prof. dr. H.B. Toos is hoogleraar vervoer.s- en haven
economie en logistiek management aan de Erasmus
Universiteit Rotterdam)
Door Gijs Sehreuders
De media moeten in de berichtgeving over de
georganiseerde misdaad danig op hun tellen
gaan passen. Als verhalen over criminele ac
tiviteiten kunnen worden herleid tot herken
bare personen, ligt de weg open naar enorme
schadeclaims. Publiciteit over vermeende
drugsbaronnen kan genadeloos worden afge
straft.
Zo overweegt Etienne U. -in hoger beroep
vrijgesproken van grootschalige drugshan
del nu de media aan te pakken die hem als
maffiabaas hebben afgeschilderd. Ook de
voormalige advocaat John E., die nauwe ban
den zou hebben gehad met U., dreigt met
schadeclaims wegens 'negatieve publiciteit'.
Overigens moeten niet alleen journalisten
uitkijken, ook van criminologen en andere
onderzoekers wordt verwacht dat zij hun
woorden op een goudschaaltje wegen. Prof.
H. van de Bunt, hoofd van het Wetenschappe
lijk Onderzoeks- en Documentatiecentrum
van het ministerie van Justitie, is vorige
week door de Arnhemse rechtbank veroor
deeld tot het betalen van een schadevergoe
ding van 150.000 gulden aan een advocaat.
Diens reputatie zou zijn geschaad door de pu
blicatie van het rapport van de parlementaire
enquêtecommissie over de IRT-zaak.
In het rapport waren de bevindingen opgeno
men van een onderzoek dat Van de Bunt voor
de enquêtecommissie had verricht naar on
der meer het witwassen van de opbrengsten
van drugshandel en de rol van sommige ad
vocaten daarbij. Dit gebeurde in geanonimi
seerde vorm, maar toch konden journalisten
achterhalen dat Van de Bunt met 'onderne
ming X1 de firma TextLite bedoelde, waarvan
advocaat mr. F. Salomonson president-com
missaris was. De criminoloog moet nu Salo
monson schadeloos stellen.
Ongetwijfeld wordt er tegen het vonnis van
de Arnhemse rechtbank hoger beroep inge
steld. Dat zal dan draaien om de positie van
Van de Buut als extern adviseur van de parle
mentaire enquêtecommissie. De Tweede Ka
mer is bang dat de onderzoeksvrijheid van
het parlement in het gedrang komt. Volgens
artikel 24 van de Wet op de parlementaire en
quête kunnen voor de commissie afgelegde
verklaringen nooit in een rechtszaak worden
gebrui'4 .Ms de door de Kamer ingeschakel
de de- uigen geen aanspraak op deze im
muniteit (onschendbaarheid) hebben, zou
het na iedere enquête wel eens civiele proce
dures kunner gaan regenen.
Maar behalve de onderzoeksvrijheid van het
parlement is de journalistieke vrijheid in het
geding. Want waar ligt de grens tussen sma
delijke of lasterlijke beschuldigingen en
nieuwsgaring over bijvoorbeeld het onder
zoek van politie en justitie naar cnmineie ac
tiviteiten? Het vonnis van de Arnhemse
rechtbank brengt met zich mee dat herken
bare personen alleen maar in verband mogen
worden gebracht met criminele activiteiten
als zij strafrechtelijk zijn veroordeeld.
In het geval-TexiLiteis er geen strafrechtelij
ke vervolging geweest Wel moest het bedrijf
zich verantwoorden voor de Ondernemings
kamer, die witwaspraktijken niet bewezen
achtte, maar wel sprak van gesjoemel. Hier
doet zich een interessante parallel voor met
de zaak van Etienne U. Het Amsterdamse Ge
rechtshof sprak hem wegens gebrek aan be
wijs vrij van grootschalige drugshandel,
maar stelde tegelijk vast dat er wel 'sterke
aanwijzingen' voorhanden zijn dat U. met an
deren samenwerkte in 'zaken die het daglicht
niet konden velen'.
Bruins ma
Voor journalisten geldt dat een publicatie
zorgvuldig moet zijn en dat beweringen aan
nemelijk moeten worden gemaakt, maar dat
is iets heel anders dan dat het strafrechtelijke
bewijs moet zijn geleverd. Etienne U. is afge
schilderd als opvolger van de in 1991 ver
moorde Klaas Bruinsma. Deze Bruinsma
heeft in de jaren voor zijn dood vergeefs ge
procedeerd tegen Het Parool, dat hem 'hoofd
van een maffiasyndicaat' had genoemd. Zo
wel de Amsterdamse rechtbank ais het Ge
rechtshof wezen zijn eis tot rectificatie af.
Ook al was Bruinsma nooit veroordeeld, de
publicaties over hem kwamen overeen met
bij de politie en justitie beschikbare informa
tie. Dat was voldoende. Maar de Arnhemse
rechtbank lijkt nu een andere weg in te slaan,
namelijk dat er een veroordeling voorafmoet
zijn gegaan aan publicaties over criminaliteit
waarin personen herkenbaar worden opge
voerd.
Iemand als Bouterse zou op deze grond alle
media in Nederland voor de rechter kunnen
slepen wegens aantasting van zijn eer en goe
de naam. Als wetenschappelijke onderzoe
kers die aan het parlement rapporteren al
schadeplichtig zijn wegens het aantasten van
de reputatie van vermeende boosdoeners,
dan zijn journalisten die over de georgani
seerde misdaad berichten nog veel kwets
baarder.