30
Tonnetje rond: 'Ik kom
voor de marathon'
'Lopen verlengt je leven
niet, maar de kwaliteit
is wel stukken beter...'
LM1
De 'Vier van Rotterdam' gaan er weer voor
trophy
Mmthon^tterdm
8 Ei
De Charity Trophy
k
Generale Bank
Kunst en sport beheersen het leven van Gerrit den Breems, schepper van de Charity Trophy
'W j.
m f
Afgetrainde Amriet Oemraw lonkt nu
stilletjes naar de Born to Run Trophy
Pryzengeld -
BTR Trophy ZZ
is verhoogd
Het aftellen is begonnen
Nog dagen
Vrijdag 16 april 1999
F
Poor Jan van den Bos
RotterdamGerrit den Breems is
een eenling, zowel in de kunst als
in de sport. Graag noemt de
schepper van de Charity Trophy
zich kunstenaar, geen beeldhou
wer. Beeldhouwer kun je volgens
hem worden, kunstenaar bèn je.
Zijn kunstemaarsbestaan om
schrijft hij het liefst met 'precies
doen waar je zin in hebt.' De vrije
vogel maakt in zijn atelier ook
muziek, maar niemand luistert
ernaar.
De marathon vindt hij fascine
rend, hij liep er vier, maar vader
tje tijd knaagt aan zijn lijf. Toch
rent de solist nog steeds - met
vier bypasses rond zijn hart -
over eenzame paden. „Ik ben al
tijd in m'n eentje bezig. Soms
krijg ik daar weieens het lazarus
van," verzucht hij. Want in zijn
hart voelt Den Breems zich een
betrokken mens.
Gerrit den Breems aanschouwde
67 jaar geleden in de Kraiingse
Lambertusstraat het levenslicht.
„Be ben een geboren en getogen
Rotterdammer," vertelt hij trots.
„In mij n jonge jaren pakte ik alles
aan. Ooit was ik fietsenmaker en
sjouwde ik meubels by Piet van
Reeuwijk. Later werd ik electrici-
en. Dat was een vak met perspec
tief, zei mijn vader. Ik werkte in
denhouw en moest sleuven hak-
k&Pvoor de leidingen. Iedereen
HacTdaar de schurft aan, maar ik
vond dat heerlijk. Poor dat hame
ren en beitelen kreeg je reliëf in
de muren. Ik sloeg er ook weieens
doorheen. Ik dacht: hakken is
beeldhouwen, wist ik veel."
„Tijdens de renovatie van de Lau-
renstoren ben ik daar begonnen
als leerlingsteenliouwer. Ik
mocht zo'n beetje meedoen met
tien anderen. Na enkele jaren
mochtik de beeldhouwer^ in. Een
atelier waar ik ornamenten maak
te, dingen met krullen en tierlan
tijnen. Pas op mjjn 25ste ging ik
in de avonduren naar de Acade
mie voor Beeldende Kunsten in
Rotterdam. Ik was altijd al een
laatbloeier. Ik was pas 53 toen ik
serieus met hardlopen begon.
Veel mensen kappen er mee op
die leeftijd. Ik had het idee, dat ik
in de kracht van mijn leven was."
„Ik wilde wat aan mijn conditie
gaan doen, voor het beeldhouwen
sjouwde ik vaak met-zwam mate
rialen. Wim Kloos (die zondag rijn
negentiende Rotterdam mara
thon loopt, red.) heeft me aange
zet om bij PAC te komen trainen.
'Dan gaan je wangen weer naar
binnen groeien', voorspelde hij."
Dichtgeslibd
De kunstenaar raakte in de ban
van de lange afstand. De mara
thon lokte. „Ik heb vier keer de
Rotterdam marathon gelopen. Al
lemaal rond de vier uur. De laat
ste liep ik op m'n zestigste, zeven
jaar geleden dus," klinkt het niet
zonder trots. „Na de laatste mara
thon kreeg ik wat problemen met
de snelheid. Ik trainde in de groep
van «Jan de Vos en ineens merkte
ik dat ik de jongens niet meer kon
bijhouden. Met mijn leeftijd kon
dat niets te maken hebben, meen
de ik. Er moest iets anders aan de
hand zijn. In het ziekenhuis bleek
dat een ader bjj mijn hart voor
Gemtden
Breems. be
zig met het
gieten van de
Charity Tro
phy, en liet re
sultaat. De
kunstenaar
heeft vier by
passes, maar
zou het fan
tastisch vin
den ooit nóg
eens de Rot
terdam mara-
thonte lopen.
Foto s Jaap Roze-
ma/Rotterdams
tachtig procent was dichtgeslibd."
„Ik kreeg medicijnen en bleef on
der controle. De cardioloog zag
geen problemen als ik bleef door-
trainen. Maar na een paar jaar
verergerden mijn klachten.
Vreemd genoeg kreeg ik geen in
farct. Tijdens een catheterisatie in
het Zuiderziekenhuis, drie jaar
geleden, bleek dat vier aders be-
hoorlijk dicht zaten. Dat wordt
opereren, was. de conclusie van de
cardioloog." - -
Den Breems zwjjgt even en kijkt
naar het keyboard in zijn. atelier,
waaraan hij zoveel plezier beleeft.
Bet instrument ook, dat hjj - ge
stuurd door electronica - op zijn
saxofoon begeleidt. Een wonder
lijk soort muziek, 'een öerg la-
waai', zoals bij het omschrijft. Op
de meest vreemde uren leeft hij
zich uit Was de kunstenaar/mara
thonloper niet geweldig bang na
die diagnose? „Ik had er alle ver
trouwen in," beweert hij nu„Ik
zou weer net zo goed kunnen
sporten als voorheen, beloofde de
cardioloog."
Met vier bypasses rond zijn hart
knapte Den Breems snel op. Door
de omleidingen, geformeerd uit
enkele aders in zijn benen, voelde
hij zich weer snel als vanouds. „Ik
had natuurljk een prima conditie
toen ik werd geopereerd. Dat
heeft in mijn voordeel gewerkt Ik
was zes weken thuis, toen ben ik
weer gaan hardlopen. De dokter
had me gerustgesteld met de
woorden 'rennen maar weer'."
„Ik loop nu weer zonder pijn en
net zo lekker als vroeger. Nog
steeds drie keer in de week, zo'n
kilometertje of acht. Door het Kra
iingse Bos. Pik af en toe eens een
mul ruiterpaadje. En na afloop
even lekker bijkletsen met die
mannen van PAC. Als ik dan wat
later thuiskom dan gewoonlijk, is
mijn vrouw töch-Wgleep^atlg-,
stig..."
„Ik heb weieens overwogen om
opnieuw de marathon te lopea
Heb dat zelfs met de cardio over
legd. In principe zou het best wel
kunnen, zei hij. Maar ik heb ge
merkt dat na je zestigste de krach
ten sterk afnemen. En ik wil er
niet langer dan vier uur over
doen. Het lijkt me overigens wel
fantastisch om met vier bypasses
een marathon te lopen..."
Schoolgebouw
Gerrit den Breems woont met zijn
vrouw. Aat en twee teckels in een
oud schoolgebouw aan de voet
van de Nesserdijk. Een unieke lo
catie in Kralingen, temidden van
Dit jaar wordt bij de Rotter
dam Marathon voor de tweede
keer dé Charity Trophy uitge
loofd-
De prijs is een initiatief van de
Stichting Verkoop je Loop, die
- zich in het dertiende jaar van
haar bestaan inzet voor de Stich
ting Asbestkanker. Deelnemers
kunnen hun loop 'verkopen' aan
familie, vrienden en bekenden.
De opbrengst van de voorgaan
de twaalf jaar is bijna twee mil
joen gulden. Binnen het kader
van de marathon vallen deENE-
CO Bedrijvenlopen: de Business
Marathon en de Business Esta
fette Marathon. Behalve de 'ver
koop' van de marathon door de
afzonderlijke deelnemers kun
nen sinds vorig jaar ook bedrij
ven hun teams sponsoren voor
het goede doeL De Stichting
Verkoop je Loop beloont de'
grootste sponsor met de Charity
Trophy.
een stuk ongerepte natuur langs
de Maas. Hij deelt het gebouw
met vijf andere kunstenaars. Zijn
atelier is ingericht in een klaslo
kaal met hoge ramen. Hier werkt
Den Breems 'op een vernieuwen
de manier', zoals hij het noemt,
aan opdrachten voor bedrijven en
particulieren. Hier ook ontstond
het brons voor het eeuwfeest van
PAC, dat de geve! van het clubge
bouw al enkele jaren siert.
Als Den Breems de dijk opklimt
kan hij aan de overkant van de
Maas de Kuip zien liggen. Als
Feyenoord scoort, hoort Den
Breems het legioen en weet dan
dat het goed zit. Op afstand ligt de
Van Bnenenoordbrug met zijn ra
zende verkeer. Vond de kunste
naar op deze plaats voldoende in
spiratie voor de bronzen plastiek,
de Chanty Trophy?
Erasmusbrug
„Ik heb er het hele parcours voor
afgereder&rop zoek naar de meest
karakteristieke plek. Uiteindelijk
heb ik gekozen voor de Erasmus
brug. Die geknikte pyloon met z'n
tuien, dat is het Rotterdam van
nu. Over die brug is heel wat te
doen geweest, iedereen kent die
plek. Op de brug heb ik een groep
van zes lopers geplaatst. Niet
twee, maar een heel stel Want het
massale is juist het karakteristie
ke van de marathon. Het is jam
mer dat ik de emotie van de lopers
niet kan weergeven in het brons.
Dat is technisch niet mogelijk."
Den Breems weet wat een mara
thonloper doormaakt. Hij weet
waarover hij praat, ook hij liep
'against the mali'. Nog steeds be
leeft hij zijn sport met veel passie.
„Dat hardlopen heeft mijn hele le
ven verrijkt Misschien nog wel
meer dan de kunst. Ik weet het, je
verlengt je leven niet met hardlo
pen. Maar de kwaliteit is stukken
beter."
Door Jan van den Bos
Rotterdam Amnet Persad Oem-
raw houdt van zijn vrouw en twee
kinderen, is verzot op havermout
en pannenkoeken, was vroeger
een klein dik mannetje, maar
heeft nu een afgetraind hjf, Am-
net was ooit nauwelijks vooruit te
branden, maar is nu niet te rem
men als lange afstandloper.
Amnet Oemraw is binnen de Rot
terdamse regio uitgegroeid tot
een topper op de marathon. Elk
jaar verbetert hij m Rotterdam
zijn eigen record, en wel zo spec
taculair dat zijn trainer Cor Beze-
mer verbijsterd uitroept 'wat heb
ik me in die jongen vergist!'
In 1990 debuteerde Oemraw op de
marathon, in Rotterdam. Hy trof
het niet, het was het jaar dat de
deelnemers bij bosjes uitvielen
door de plotselinge warmte in
combinatie met een hoge lucht
vochtigheid. Zo niet Oemraw. „Ik
deed er 4 uur en 15 minuten
over," herinnert hu 2ieh. „Ik had
me nu eenmaal laten inschrijven
en wilde ook uitlopen. Dtf doe tfc
nooit meer, dacht ik na de finish.
De volgende dag was ik al van me
ning dat ik veel sneller moest
kunnen."
Was de geboren Surinamer van
kinds af aan dan niet gewend aan
hoge temperaturen? „Ik kan er
beslist niet tegen. Wij Sunnamers
gaan nooit ra de zon zitten, in te
genstelling tot de blanken die
graag een kleurtje willen hebben.
Ik ben juist gek op beestenweer.
Regen en wind, dan presteer ik
het beste."
„Ik voetbalde in die tijd als links
achter bij TOGR, maar met het
hardlopen heb je meer vrijheid. Je
kunt al bij je voordeur met rennen
beginnen en hebt niemand nodig.
Ik woonde achter het Centraal
Station en zag
daardoor veel
sporters naar de
Nenijto-baan
trekken. Dat
leek me wel wat
en zo ben ik bij bet toenmalige
AVR terechtgekomen."
„Ik kom voor de marathon," zo
herinnert Cor Bezemer zich de
simpele introductie van de tonne
tje ronde Oemraw. Het geoefend
oog van de trainer schatte het Mi-
chelin-mannetje in als behorend
tot het grote legioen anonieme
joggers. „Maar," erkent Bezemer.
„Hij heeft een enorme inzet en
met verstopt talent kun jeheel ver
komen."
De opmars van Oemraw is hoogst
opmerkelijk. Moeiteloos en zon
der haperen somt de atleet zijn
prestaties op. „Na mijn debuut in
4 uur 15 liep ik in 1991 gelijk al
3.40 en het jaar daarna 3.20. In de
stortregen van 1993 kwam ik voor
het eerst binnen de grens van drie
uur: 2.58. Weer een bewijs dat ik
in slecht weer op m'n best ben.
Daarna volgde in 1995 in Rotter
dam 2.47 en zes weken later in de
marathon van Leiden 2.46"
Met 2.40 en zijn 2.36.12 van vorig
jaar sluit Oemraw de opmars
i E ïB Kgjy \v
sA
4 j
AmrietOemraw, marathonfit-goed voor een gooi naardeBomto
Run Trophy? Foto cor vos
pen twee jaar geleden pas echt se
rieus geworden. Mede door het
overlijden van zijn moeder zocht
hij vergetelheid m zijn sport. Hy
verwerkte het verdriet op zijn ma
nier, hardlopend, eenzaam langs
de Rottemeren. Daar ligt zijn trai-
mngsgebied, op een steenworp
van Bergschenhock, waar de
Oemraws sinds vang jaar wonen
Regiolopers
Zijn plannen voor zondag, mara-
thondag? Wil ook hij zich nestelen
m het Born to Run-klassement,
gevormd door de dne snelste, lo
pers en loopsters uit het gebied
Groot Rijnmond? Wil ook hy met
een BTR Trophy, uitgeloofd door
deze krant, thuiskomen9
De atleet lijkt gemotiveerder dan
ooit. „Ik ga voor een persoonlijk
record," lacht hij voorzichtig. Hij
wil geen favorietenrol. „De vorm
van de dag is bepalend," meent
hij.
„De voorbereiding liep goed, met
een zwaaiste
week van 130
km. Wouter
van Kleef
van Spark
moet ik in de
gaten houden. Volgens mij heeft
hij zich de laatste tijd bij de wed
strijden ingehouden. Maar na
tuurlijk hebben we by de dub nog
een stel goeien: Rob van der
Want, Hans Bos, Don Jassies en
Marcel FUenng, Je kunt het mer
ken, er heerst bij die gasten een
bepaalde druk. Dat merk ik aan
kleine dingetjes."
„Ik heb geen uitnodiging van de
organisatie om uit een van de
snelle vakken te starten. Maar dat
geeft niks. Ik loop toch mijn eigen
tempo." De ontbrekende imitatie
lijkt hem juist te prikkelen.
Door Jan van den Bos
Rotterdam Wie blijft als laatste
over? Ook bij de negentiende edi
tie van de Rotterdam Marathon
staat deze vraag centraal. Vier
Rotterdammers hebben achttien
keer de klassieke afstand in de
Maasstad tot een goed einde ge
bracht en ze zijn vastbesloten de
reeks nog jaren voort te zetten,
Wim Kloos, Cees Vingerhoed, Jan
Everse en Hans Stoop zijn er weer
klaar voor. Maar in de weken
voorafgaand worden geen midde
len geschuwd om elkaar psycholo
gisch onderuit te halen. Even leek
het er op dat er nog maar drie over
waren. Jan Everse was een twijfel
geval. De laatste twee jaar immers
kwam hij op de Coolsingel even
na de vijf uur binnen.
Binnen de marathonorganisatie
heeft-men zich dit jaar over het
'geval Everse' gebogen. Race-di
rector Mario Kadiks: „Na vijf uur
eindigt de wedstrijd. Het is een
goed gebruik om de mensen die
na die tijd binnenkomen een me
daille te geven. Ze hebben im
mers veel ontberingen getrot
seerd Maar als je het formeel
neemt, zijn er nu nog drie over."
Maar na overleg met wedstrijdse
cretaris Gerard Tuithof werd be
sloten met Everse nog wat consi
deratie te tonen. „Hij heeft de ma
rathon toch uitgelopen en kwam
in de uitslagen voor," luidde het
argument van Tuithof.
Jan Everse (56) beweert dat hij be
ter is voorbereid dan vorige jaren.
„Ik ben nu met de VUT en heb al
le tijd om te trainen. Ik wil zondag
proberen om onder de vier uur te
komen. Eerst vilde ik nokken
De Vier van Rotterdam, klaar voor hun 19e marathon In de Maasstad. Foto jaap Rozenia-Rouemams Dagblad
met die marathon, maar mijn
vrouwen anderen stimuleren me
juist om door te gaan."
„Eigenlijk is het van de gekke als
ik de handdoek zou gooien. Moet
je nagaan, die Vingerhoed laat
een vakantie in Spanje schieten,
want hy wil de marathon niet mis
lopen. Die mannen lijken van el-
kaars blessures te genieten. Wie
dit het langste volhoudt? Hans
Stoop is met zijn 51 jaar de jong
ste. Maar zo werkt het spelletje
niet. Kloos is een hele fanatieke.
Die wil dolgraag als laatste over
blijven. Maar die is al zeventig,
die zie ik op zijn negentigste niet
meer meedoen."
Hans Stoop (51) tobt met een trai
ningsachterstand. De anderen
weten dat en zien de afloop zon
dag met belangstelling tegemoet.
Kwam de jongste van het
vierspan vorig jaarnog tot een tijd
van 3 uur 16, zendag is de KPN-er
bly als hy kan finishen. „Ik okto
ber ben ik tijdens mijn werk door
mijn enkel gegaan. Ik liep een be
steldienst en ineens lag ik. Geluk
kig bleek ik niets te hebben ge
broken, maar ik moest wel twee
maanden met krukken lopen. Pas
sinds februari kan ik weer nor
maal trainen, de achterstand in
halen kan nooit meer. Daarom
start ik zondag voorzichtig, de
eindtijd interesseert me niet. Al
leen het uitlopen is belangrijk.
Met de conditie van dit moment
zou ik natuurlijk niet moeten star
ten, maar later krijg ik spijt. Het is
tenslotte een soort competitie."
De nestor
Wim Kloos is met zijn 70 jaar de
nestor van het gezelschap. Vorig
jaar finishte h(j in 4 uur 10. Met
problemen, zoals hijzelf aangeeft.
Toch volop bewondering bij de
overige drie, want zo zijn ze ook
wel weer. ,Jk vertrek zondag op
een schema dat binnen de vier
uur uitkomt," vertelt Kloos opti
mistisch. „Maar het we^r zegt ook
veel Die twintigste marathon vol
gend jaar halen, zegt me niks. Je
moet er lol inhouden en dat neb ik
nog. Maandag heb ik mijn laatste
training gedaan, van dertig kilo
meter. Daarna was het afbouwen.
Goed uitgerust naar de start."
„Volgens mij moet Stoop dit het
langste volhouden, gezien zijn
leeftijd. Maar ook hij heeft al pro
blemen gehad. Jan Everse hoort
er volgens mij niet meer bij met
tijden boven de vijf uur. Cees,
Hans en ik doen er tenminste nog
wat voor. Maar ja, 't is allemaal ri
valiteit, hè. We hebben het toch
wel leuk met elkaar."
Ook Cees Vingerhoed (58 jaar, 86
marathons tot nu) geeft geen
duimbreed toe in de race tussen
De Grote Vier. Vorig jaar liep hij
weliswaar 3.57, zijn slechtste tijd
ooit, maar zondag moet dat vol
gens hem beter kunnen. Of het
langzamerhand niet vervelend
wordt, dat gedoe met die vier
man? „Ja. Maar ik ga hiermee
door tot het bittere eind."
Als hij wordt geconfronteerd met
de trainingsloop over dertig kilo
meter van Kloos, zes dagen voor
de grote dag, vervalt hij in onge
loof, „Dat liegt-ie, joh. Vorig jaar
zei hij ook al zo iets. Achteraf
bleek het niet waar te zijn. Mis
schien bluf? Elke loper heeft zo
zijn afwijkingen. Neem nou zo'n
Everse. Die hoort toch niet meer
bij ans. Vijf uur is vyf uur. Ik heb
ooit London-Brighton gelopen.
Samen met Rob de Jong (de vroe
gere motard van Jos Hermens,
red.). Dat is 87 kilometer door de
heuvels. Daar mocht je meen ik 8
uur 21 over doen. De tijd weet ik
niet meer precies."
„Na afloop zag ik Amerikanen
huilen, grote kerels, zich wezen
loos getraind, maar net na tijd
binnen. De organisatie bekeek ze
niet eens meer, ze gingen met le
ge handen naar huis. Laat staan
dat ze werden geregistreerd. Die
Engelsen zijn keihard. Tijd is tyd.
Ik bedoel maar..."
voorlopig af. „Ik kwam in 1998 als
89ste binnen en werd vijfde atleet
uit het Rijnmond-gebied," voegt
hij er trots aan toe.
„Ze pesten me er nog steeds mee,
bij Rotterdam Atletiek. Dat ik een
klein dik mannetje was," lacht
Oemraw. „Ik ben maar 1 meter 67
en woog toen ik bij de dub kwam
74 kilo. Ik was verzot op lekker
eten. Trouwens, nog steeds. Ja,
mijn vrouw verwent me nogal met
lekkere dingen. Maar tegenwoor
dig let ik er wel op. Elke kilo moet
je meedragen bij de marathon."
Oemraw (38) kwam op 18-jarige
leeflyd met zyn familie naar Ne
derland. De Hindoestaan draagt
zijn namen Amriet Persad met
trots. Ze zijn afkomstig uit het
Hindoeïsme, dat veel vegetariërs
telt, 'Amriet' heeft te maken met
melk en honing, 'Persad' met zoe
tigheid. Het zijn zaken die de
priester gebruikt tijdens een ritu
eel.
Vindt Amriet Oemraw zich een
product van de frikandellengene-
ratie? Hij heeft daar een eigen fi
losofie over. „Ik ben van oor
sprong een boerenjongen, gebo
ren en getogen in Suriname. Mijn
ouders verbouwden rijst, we had
den een plantage in het district
•Nickerie, zo'n driehonderd kilo
meter van Paramaribo. Het was
hard werken. We hadden thuis ze
ven kinderen en iedereen moest
meehelpen. Als 's avonds het
werk klaar was gingen we voetbal
len. Dat gebeurde niet op een
mooi grasveld, maar op de plek
waar de rijst geoogst was. Met on
ze blote voeten maakten we de
drassige grond plat en vormden
zodoende een trapveldje. We
speelden op onze blote voeten en
als klein ventje was ik blij als ik
met de grote jongens mocht mee
spelen,"
Als we naar school gingen moes
ten we vier kilometer rennen,
heen en terug. Dat is toch mooi
veertig kilometer per week. In Ne
derland worden de kinderen vaak
met de auto naar school gebracht.
In mijn jeugd ligt dus de basis
voor mijn prestaties van nu. Toen
heb ik goeie benen gekregen."
Volgens Oemraw is zijn hardlo-
ste Bom to Run Trophies v
deze eeuwis verhoogd. De Win
naars bij zowel de mannen, als
vrouwen ontvangen: dn jaar
500 gulden, voor de nummers
twee ligt een envelop met 250
gulden klaar, en de winnaars
van bet brons krijgen elk 150
gulden, A
Het Bom tb Runklassement is
een idee van en wordt gespen-
sörddoor het Rotterdams Dag
blad. In aanmerking komen at
leten die lid zjjn van een van
de verenigingen in het ver
spreidingsgebied van dekraat,
of individuele KNAU-lèden,
woonachtig in het versprei
dingsgebied van het Rotter
dams Dagblad.
De winnaars worden komende
woensdagavond in het Novate!
Brainpark tijdens een bijzon-
dere avond gehuldigd.
