32
Met je kop
tegen De Muur
TT
JLT1
er doe je het voor.
m
De middelvinger wees naar de
hemel En hij hoorde die stem...
De ups en downs van de marathon
7315 medailles,
het geluid van
zo'n december-
versiering, voor
sommigen: een
windcarrillon
Vier uur, drie
minuten,
48 seconden
Verkoopje Loop boven 2 miljoen
Rotterdams Dagblad
jbËe!
Maandag 19 april 1999
Door Rob Weeda
Rotterdam - De Muur. Waar
is De Muur? Waar is dan dat
checkpoint in de marathon,
dat onverbiddelijke punt op
37 kilometer, waar je met je
kop tegen De Muur loopt?
In gedachten wees de mid
delvinger naar de hemel. En
hij hoorde die stem... Bij deze
stel ik u officieel in gebreke.
Boven het Kralïngse Bos klap
wiekten plotseling de gieren.
Maar de man met rugnummer 639
zag ze met. Zoals hij ook die stem
alweer vergeten was. Hij genoot
van het Hollands landschap.
Schapenwolkjes, zonnetje, ontlui
kend groen. Me Tarzan, you Jane'
Emotie. Vroeger bij Bambi, nu bij
de gedachte aan die stampvolle
Coolsingel. Maar huilen en lopen
tegelijk bleek voor Bouke Fenne-
ma onmogelijk. Nog tien kilome
ter. Nog één keer aanzetten. Voor
hemzelf, voor z'n vrouw en z'n
aanstaand kind.
Maar zonder het te weten las Bou
ke Fennema de eerste bladzijden
van het boek van Frangoise Sa-
gan, Bonjour Tristesse.
Grappen maken over jezelf is rela
tiveren, maar hij kon het niet
meer. Dicht boven de grond
knaagde een chip aan zijn veter.
De digitale wereld keerde zich te
gen hem. En analoog daaraan wa
ren zijn gedachten.
De hielen de
den hem pijn,
de kop was van
hout. Hij boog
voorover,
greep naar zijn
benen. Opge
sloten in zich
zelf dacht hij
aan reïncarna
tie. Aan een ra
zendsnelle te
rugkeer als
panter. Als ja
guar. Als Fer
rari.
En voor het
eerst bezag hij
de binnenkant
van de marathon. Hij herlas zijn
race en klemde de bladzijden ste
vig tussen 2'n vingers. Als een
boekhouder legde hij het verle
den vast: voorbeeldige start, soe
pele tred, scherp tot op het bot.
Hier en daar stond hij even stil.
Om te genieten van z'n vierde
keer Rotterdam. Twee kéer holde
hij in 4 uur 59 minuten en nog wat
over de verlossende streep, één
keer finishte hij in 4 uur 44 minu
ten en een beetje.
John van Ochten, de eindverant
woordelijke arts voor de medische
zorg en opvang van uitvallers en
geblesseerden, wees op de geva
ren van de 42 kilometer lange
tocht „Voor de atleet is naast een
strak oefenschema ook zijn voe
dingsgewoonte van essentieel be
lang. Met genoeg glycogeen in de
spieren en in de lever kun je de 30
of 35 kilometer wel halen. Daarna
raken de reserves snel uitgeput.
Van belang is dan boe zwaar de in
spanningen vóór dat punt zijn ge-
TM. 1'
Bouke Fennema uit Britsum. nabij Leeuwarden, buigt voor De Muur. DeElfstedentochtlsmakkelijker,oftochniet? FotovictorvanBreukeien.
weest en of er in de periode voor
afgaand aan de marathon vol
doende vocht en koolhydraten
zijn ingenomen"
Kralingse Zoom. Met z'n glooien
de asfalt op kilometer 37 ligt hier
voor de minder getraïnden het
kritische punt van de marathon
van Rotterdam. Recht voor het
sportcentrum van de Erasmus-
universiteit van Rotterdam. De
Muur, Bult van Erasmus, Zweer
van Desideer. Scherprechter voor
velen. Ook voor Bouke Fennema
werd de wereld er plotseling een
kaas met heel veel gaten.
„Honger," stamelde hij. „Het
komt door de honger. Tot vier we
ken geleden was m'n voorberei
ding goed. Toen moest myn
vrouw plotseling naar het zieken
huis. Iets met de zwangerschap.
Sinds die tijd zijn training en voe
dingerbij ingeschoten."
Waarmee een stelling opnieuw
werd bewezen. Vorig jaar kende
Greg van Hest op nagenoeg de
zelfde plek een beroerde periode
en even verder verloor Fabian
Roncero een wereldrecord. Ziek
geweest tijdens een wedstrijd in
Japan, voerde Van Hest aan als
oorzaak. Te laat begonnen, wist
Roncero. Beide atleten verbeter
den gisteren hun persoonlijk re
cord-
En net als Van Hest en Roncero
twaalf maanden eerder zette ook
Bouke Fennema zijn eermians-
veldtocht verbeten en met succes
voort.
Anderen dan de man uit Britsum
hielden het op de Kralingse Zoom
wel voor gezien. Cor Romijn bij
voorbeeld. Al na 25 kilometer
kreeg de Hoogvlieter pijn in de
benen. Acht keer liep hij Rotter
dam, één keer deed hij Apel doom.
Zijn pr stond op 3.09.56, gelopen
in 1992. Gisteren was hij wegge
gaan op 3.30. Maar bij kilometer
37 stapte hij uit. Mijn laatste ma
rathon. Maar ik blijf wel lopen. Ik
zie mensen van mijn leeftijd (47)
die mets aan sport doen. Stoom
machines zijn het, die al bijna
dood zijn."
Bijna dood. Naarmate de wijzers
van de klok naar vijven kruipen,
worden de ogen van de lopers hol
ler. Voedsel wordt afgeslagen,
peptalk dankbaar geaccepteerd.
Om tien voor vier giert een ambu
lance, voorafgegaan door een
klont motoragenten over de Kra
lingse Zoom richting centrum.
Aanmoedigingen verstommen, de
motivatie bij een aantal neemt
nog verder af. Er wordt steeds
meer gewandeld.
Risicogroep
„Men weet beter dan voorheen
waar men mee bezig is," stelt
John van Ochten tevreden vast.
„Slechts diegenen die met alle ge
weid een marathon moeten vol
tooien, kennen him grenzen niet.
Die lopers vormen een risico
groep."
Eén keer werden de woorden in
diskrediet gebracht, toen bleek
dat de Keniaanse topatleet en
naas Daniel Kipkorir na twintig
kilometer wedstrijd per ambulan
ce voor observatie naar het zie
kenhuis werd gebracht. „Hij start
te al met koorts," legde Van Och
ten uit. „Maar verder is er op de
kapot gelopen voeten van Greg
van Hest en één ritmestoornis na
eigenlijk niets bijzonders ge
beurd,"
De Muur. Ook het nummer 15208
heeft zijn tempo een paar versnel
lingen teruggeschroefd. Op dertig
kilometer meerde hij al even af bij
de post van zijn atletiekvereni
ging Ilion uit Zoetermeer. Nu, op
vijf kilometer van het einde, is
ook voor Henk Jager een einde
gekomen aan wat zijn tweede ma
rathon had moeten worden.
„Een enorme teleurstelling,"
baalt hij. „Maar ik kon niet meer.
Sinds februari slik ik pillen tegen
te hoge bloeddruk. Ik denk dat
die me de das om hebben gedaan.
Ik laat alles maar bezinken."
De Muur. En wéér kreeg hij vele
lopers klein...
Start
Coolsingel
Halve marathon Laan op Zuid
Van belang voor het lopen van een goede marathon is regelmaat, Veel
lopers voelen zich zo goed op dit punt, dat zij overmoedig worden en
hun tempo gaan farceren. Zij spreken snel daarna hun reserves aan.
De-man-met-de-hamer
Atleten bereiden zich voor op de marathon met een
strak oefenschema. Ook voedingsgewoonten zijn van
essentieel belang. Het gaat vooral om het vochtgehal
te en de koolhydraten die door het lichaam worden ge
bruikt als'directe brandstof om éen langdurige Inspan
ning fe kunnen leveren. Met genoeg glycogen in de
spieren en in de lever kan de 30,35 kilometer worden
gehaald. Na dit punt nemen de reserves snel af en
verzuren de spieren met
Zuiderpark
Olympiaweg De Kuip
Erasmusbrug
Kralingse
Rotterdams Dagblal/DFdJ/Qraphlc News i
Door Peter Ouwerkerk
Hier doe je het voor.
Het lijkt vijf uur lang kerstmis
aan de streep. Kerstmis op de der
de zondag van april, op toon gezet
door duizenden rinkelende me
dailles. De Coolsingel baadt in het
versterkte geluid van zo'n ingeni
eus percussiesetje van staafjes,
voortbewogen door de lucht
stroom. Het geluid van zo'n de-
eemberversiering, voor sommi
gen: een windcamllon.
Het is het geluid van 7315 plak
ken. Door drie man/vrouw achter
een marktkraam uit dozen ge
diept en aan linten om armen ge
hangen. Hoeveel per arm - dat
maakt niet uit, zegt de vrouw. En
ze gaat onverstoorbaar door met
haar werk.
„Hé, krijg je hier geen medaille?"
vraagt een man in een laatste
ademstoot, een tikje verontwaar
digd. Verderop, man. Daar staat
een ontvangstcomité in gelid
Om de vijf minuten melden de
twaalf vrijwilligers, die twintig
meter achter de streep de helden
mogen belonen, zich bij de markt
kraam terug voor een nieuwe la
ding 'goud' met Rotterdams lint
„Je krijgt er een zere aim van.
Maar rond de vier uur komen de
meesten; dan ben je ze zo kwijt."
Hier doe je het voor.
„Giue a Jctss..J Dat doen ze in New
York ook." Michelle Blommestijn
is een Rotterdamse gymnas-
tieklerares en zelf atlete van RA
'maar dan op de technische num
mers', Ze strooit met kussen als
de knechten van Sinterklaas op 5
december met ander lekkers. „Ik
sta nu voor de zestiende keer op
de Coolsingel, ik ben van de bana
nen opgeklommen tot de medail
les, ik weet hoe ze zich voelen: een
kus hoort erbij. Alleen als het re
gent is het een beetje viezig. Maar
Give a klssllï
Michelle
Blommestijn
weet hoe de
lopers zich
voelen. Een
kus hoort bij
een medail
le. Foto Jaap Ro-
dit niet: kom maar op!"
Hier doe je het voor.
Een medaille of een kus. Of voor
allebei... Of... voor Feyenoord? Er
komt een man met een Feye-
noordpet over de streep. Lands
kampioen 1999. Of voor Feye
noord? „Voor alle drie, én voor
dit." Hij wij st op de letters SOVop
zijn gele shirt. Stichting Opvang
Verslaafden. René Dekken, cli
ënt, al twee jaar bezig af te kicken.
„Maar wel twee jaar dean." Een
ioopverslaafde nu. „Ik haal ook
geld op voor SOV. Dit jaar al veer
tienhonderd gulden."
Hier doe je het voor.
Dat rinkelende geluid, waar doet
dat toch aan denken? „Aan het ge
luid van duizend schaapjes die
langs een herder lopen, ergens
hoog in een Zwitserse Alpenwei"
Maar is dat
niet met af en
toe een grote
Bwèèèèh?
„Nou meetje
eens kijken
hoe die daar
over zijn nek
gaat."
Het zijn de
zeeverken
ners van Stel
la Maris, wa
terscouts uit Eindhoven, die hek
ken sjouwen, en zo in een week
eindje Rotterdam duizend piek
meepikken voor een zomerkamp
in de Biesbosch. Duizend piek?
„Ja, met zijn zessenzeggen
Durk, Bas, Rogier, Boudewijn en
Martin cabaretier Hans Teeuwen
na. Maar waar is die zesde dan?
„O, Job? Die heeft een bijbaantje
bijdeFINA"
De medailles
liggen klaar,
ook voor de
ze Held. Maar
er Is eerst
nog een klein
probleempje
wegtewer
ken. Foto Jaap
RozemaRotter
dams Dagblad
Hier doe je het voor.
Vrouwen hebben hun handen he
lemaal vol Nog vóór de medailles
en de kussen staan Gerrit den
Boer en Janny
Smit met rozen.
Beiden voor de
negentiende
keer marathon-
vrijwilliger. Vol
gend jaar een
jubileum, dan
worden ze mis
schien zelf ge
huldigd. Dit jaar
hebben ze voor
al een galant ge
baar naar iedere
vrouw, die met haar chip op de fi-
mshmat trapt. Voor iedere Toos
een roos.
Hier doe je het voor.
Voor de medailles, de kussen,
voor Feyenoord, voor een goed
doel of een rode roos? „De medail
le heb ik gekregen, de kus - daar
heb ik om gevraagd. En verder
loop ik hier alleen om te bewijzen
hoe gezond ik nog ben," zegt
Wout van Wielingen uit Spijke-
nisse. „Gisteren zesenzestig ge
worden, en kijk eens hoe ik er uit
zie?"
„Ach," roept een ander even ach
teloos als kordaat, „de voorberei
ding, dat is het ergste, dót is een
prestatie. De rest niet. Dat is ge
woon uitlopen."
Hier doe je het voor.
Mannen en vrouwen die wanke
len. Het hoofd lichtjes voorover,
alsof ze met hun hals in een gou
den strop willen duiken. Hoofden
en halzen op zoek naar de hoofd
prijs: het lint met de medaille.
Naar 'weer een gouwe'.
Op een moment van grote drukte
wil iemand ze van hand tot hand
laten gaan. Een vijftiger schudt
beslist het hoofd. Niks ervan. „Ik
wil hem óm..."
Hier door je het voor.
Wat is er mooier: nü op de Cool
singel, of volgende zondag, met
De Grote Huldiging? Een goede
vriend moet heel lang nadenken.
Feyenoord, zijn club en zijn leven.
De marathon liep hij voor de eer
ste keer. Hij aarzelt, en durft er
bijna niet voor uit te komen. „Dé
ze keer, denk ik, misschien toch
wel... Want die medaille..."
Hier doe je het voor.
Het is vijf uur precies. De officiële
nummer laatst op de klok, die
05.00.00 aangeeft, komt over de
streep. Het is Erik Schweitzen uit
Roermond, hoofdagent van poli
tie. Vijfendertig en geplaagd door
kramp. Hij had zijn PR van 4.43
uur willen verbeteren, maar faal
de jammerlijk. Hij wordt opge
jaagd door de motoren van zijn
Rotterdamse collega's.
Uithijgend over een hek ontdekt
hij dat er twee plakken om zijn
hals bungelen. „Een gekregen
van de organisatie, en een van,
hoe heet ze..Tegla Loroupe.'
De laatste, en dan dubbel geëerd.
Twéé medailles... Zeg niet dat hij
het daarvoor deed.
Wessel Penning, na ruim vier uur een tevreden mens,
Foto Jaap Rozema/Rotterdams Dagblad
Wessel Penning, politiek verslag
gever van deze krant, bereidde
zich zes maanden voor op de Ma
rathon van Rotterdam. Hij is
geen loopfreak, maar vindt hard
lopen op zijn tijd wel leuk. Der
tien weken lang hield hij de le
zers van het Rotterdams Dag
blad op de hoogte van zijn ver
wondering over de loperswereld
en zijn gevoelens tijdens eenza
me trainingslopen. Vandaag een
verslag van zijn marathon, die
hij dolgraag binnen een uur of
vier wilde uitlopen.
Door Wessel Penning
Vier uur, drie minuten en 48
seconden, van streep tot
streep.
Ik weet nu wat een marathon is.
Een marathon is als het leven.
Soms gaat het naar wens en vreet
je ongemerkt vele kilometers.
Soms ben je op sterven na dood.
Dan hik je aan tegen iedere bocht.
Soms beleef je vervolgens een
wonderbaarlijkewederopstan-
ding. Dan werkt het lichaam wel
weer mee, voelen de benen weer
goed aan en verdwijnt de kramp
naar een onbestemde bestem
ming. Helaas duren zulke mo
menten meestal kort. Heel soms,
tenslotte, geniet een mens tijdens
een loop van 42 kilometer en 195
meter. Dan is het alsof hij zweeft,
Ik heb gisteren tijdens mijn loop
tocht door Rotterdam al die mo
menten meegemaakt. Dat maakte
de marathon van Rotterdam zo
mooi. Vooral achteraf,
In opperbest humeur ren ik de
eerste tweeëntwintig kilometer
door Zuid. Lange saaie straten als
de Oldegaarde, Slinge en Spino-
zaweg zijn door het in dikke rijen
opgekomen marathonpubïiek
veranderd in bruisende stukjes
Rotterdam. Zij aan zij met loop-
maat Michiel passeer ik na 1 uur
en 56 minuten het halve mara-
thonpunt op de Kop van Zuid. We
rekenen hardop en komen tot de
conclusie dat een tijd van ónder
de vier uur haalbaar is. Hem lukt
dat inderdaad, een tijd van drie
uur en 48 minuten. Met mij loopt
het anders af,
Al op de Erasmusbrug vind ik lo
pen niet erg leuk meer. In mijn
onderbenen nestelt zich een on
verwacht gevoel van loomheid. Is
dat een voorteken varikramp? Als
dat zo is: waarom nü al? Hoe komt
dit? Tijdens lange duurtrainingen
van dertig en vijfendertig kilome
ter liep ik op dit tijdstip nog pijn
loos.
De loomheid verdwijnt niet. Lo
pen doet nu pijn. Vooral na de vijf-'
entwintigste kilometer begin ik te
betwijfelen of ik deze middag de
Coolsingel nog zal zien. Voor mijn
gevoel loop ik iedere kilometer
langzamer. Mijn loopmaat? Die is
al in de verte verdwenen. Ik denk
niet meer aan een marathontijd.
Vier uur of vier uur dertig. Het is
me om het even.
De Kralingsezoom ervaar ik als
een bar stuk marathon. Vrienden
zien me even daarna met doffe en
een van pijn vertrokken gezicht
aan de ronde rond het Kralingse
Bos beginnen. Een ronde later
zien ze me stralen. Ik lijk als her
boren. Tijdens de 'bosronde' heeft
zich namelijk een wonderbaarlij
ke wederopstanding voorgedaan.
Na wat rekoefeningen tegen een
Kralingse boom, voelden mijn be
nen opeens weer goed. Ik dribbel
weer verder. En na een tweede
rekpayze, slaak ik bijna een
vreugdekreet. Be kan weer lopen!
Hard loop ik met meer. Mijn tem
po van elf per uur is gezakt naar
tien. Maar ik loop, dat is al heel
wat. Rond het vijfendertig kilo-
meterpunt weet ik zelfs wat te
versnellen. De Kralingsezoom,
die volgt, blijkt niet meer zo bar
als ik dacht. En wanneer ik de
Maasboulevard opdraai, kan het
niet meer mis gaan. Denk ik.
Maar zoals ik al schreef, wonder
baarlijke momenten van weder
opstanding duren tijdens een ma
rathon meestal kort. En al gauw
komt de kramp terug. Een kramp
van jewelste. Een kramp die zich
niet laat verjagen door een al te
korte rekpauze. Deze kramp geeft
mij het gevoel dat de Coolsingel
neg heel ver weg is.
De kramp gaat bijna niet meer
weg. Iedere vijftienhonderd me
ter moet ik tegen een lantaarn
paal leunen om met rekoefenin
gen de pijn te verdrijven. En rare
bewegingen moet mijn lijf al hele
maal niet meer maken. Wanneer
ik zwaai naar een kennis, schiet
terstond de kramp in mijn rech-
terhamstring. Dus stop ik weer.
Gelukkig hoef ik nooit te wande
len. En na drie kramppauzes na
de achtendertigste kilometer - de
laatste heel sneaky net voor de
Coolsingel, opdat niet al te veel
mensen me in die gênante hou
ding kunnen aantreffen - komt
dan toch het finishdoek in zicht.
Als in een slechte film, komen op
dat moment de tranen in mijn
ogen. Ik hol blijmoedig het eind
van mijn marathon tegemoet.
4.07.22 meldt de finishklok. En
mijn stopwatch, die ik ruim vier
uur eerder pas liet meelopen toen
ik de startstreep passeerde, geeft
aan dat ik de 42.195 meter in
4.03.48 heb afgelegd.
„Vier uur,"driéininuten en 48 se
conden," zegt een niet-loper na af
loop verwonderd. „Waar heb je al
die tijd aan gedacht?"
Ik zeg dat ik die middag niet heb
gedacht. Ik heb alleen maar gelo
pen.
Rotterdam Ver
koop je Loop zit bo
ven de twee miljoen
gulden. De charitar-
tieve 'poot' binnen de
Rotterdam mara
thon, bracht dit keer
120.000 gulden bij
een, waardoor het to
taal na dertien jaar
op 2.067.500 gulden is
gekomen. Verkoopje
Loop zamelde dit
keer in voor de stich
ting Asbestkanker.
Er werden zondag
veel meer goede doe
len gediend in de ma
rathon. Met name
voor Kosovo, giro
555, werd driftig gel
den bijeen gebracht,
onder meer door leer
lingen van het Albe-
da College. Alle T-
shirts uit vorige Ver
koop je Loopacties
werden uit de maga
zijnen gehaald en
krijgen ook bestem
ming Kosovo.
Voorts was er een in
zameling voor de
stichting War Child,
die het leed van jon
ge oorlogsslachtof
fertjes probeert te le
nigen. Peter Elsinga,
een 42-jarige CapeUe-
naar verkocht zfin
loop tot een totaalbe
drag van 14.975 gul
den.
De etalage-stylist
liep de laatste kilo
meter met een bord
waarop dat bedrag
vermeld stond.
