Dae zomeravi n
lachte Cruz;
da bel joffde
Feyenoord kampioen
Feyenoord is kampioen. Om met
Louis van Gaal te spreken: "Wij
zijn de besten'. Mogen 'we' nu
even afrekenen met de magere
jaren. Over vervelende Cham
pions League-avonden en het
jongleren van Richard Witschge,
Over onze complexen. Over de
brille van Julio Cruz,
Door Gert Onnink
en Wessel Penning
"Y X TAT ZIJN WE vernederd.
\J\I Het geschiedde in het
V jaar 1997. We zaten in
een koude Kuip. We staarden
naar een immens scherm en za
gen dat Richard Witschge de bal
een keer of acht hoog hield. De
Amsterdam Arena lachte en
juichte. Even later maakte Julio
Ricardo Cruz een prachtig doel
punt. Dat doelpunt werd afge
keurd. Door een technische sto
ring kregen we de treffer in Rot
terdam nog niet eens te zien ook.
Feyenoord verloor die dag van
Ajax met 4-0. Drie dagen later was
Feyenoord kansloos tegen Man
chester United (1-2). En de zondag
erop was Willem II te sterk (0-2).
Drie nederlagen in een week. Het
is nog maar een maand of achttien
geleden.
Nu is het 1999. Verliezen doen we
zelden. Dankzij een straatlengte
voorsprong op de concurrentie
zyn we weken voor het eind van
de competitie al landskampioen.
Er zijn nog mensen die ons de
Kampioen van de Armoede dur
ven te noemen - een Hollandse
traditie tijdens kampioensjaren
van Feyenoord. Maar wie in een
seizoen zoveel punten haalt als
wij, is niet armoedig.
Het is zo onverwacht gekomen.
Onze ster Giovanni ging. Konter-
man, Paauwe en ene Tininho
kwamen. Geen mensen die ons de
titel bezorgen, dachten we, al ja
ren vaste seizoenkaarthouders in
de Kuip. Van Vossen? Te oud. Na
tuurlijk hóópten we gewoon weer
op een kampioenschap. Maar we
wisten dat het tegen beter weten
in was.
Prettig
Toch reden we zoals ieder jaar op
een vrijdagavond in juli naar de
Veluwe om onder zomerse om
standigheden een van Feye-
noords eerste oefenpotjes te be
kijken. Tevreden keerden we aan
het eind van de avond terug naar
Rotterdam. Niet dat Feyenoord
goed had gespeeld. Welnee, het
was gezapig. Maar wie ons prettig
stemde was Julio Ricardo Cruz.
Wij zijn 'Cruz-fans'. Velen vinden
hem een vervelia. Velen vinden
hem een overschatte, luie, geme
ne, egoïstische voetballer. Wij vin
den hem geweldig. Wij genieten
van zijn dribbel, die onnavolgbaar
is. Wij genieten van zijn tweebe
nigheid. Van zijn techniek, zijn
balaanname. Wij genieten van
zijn brille. De Argentijn, die bij
een van ons om de hoek woont, is
onze favoriet, al sinds hij voor het
eerst in een Feyenoord-shirt voor
onze ogen verscheen.
Cruz maakte van onze vrijdag
avond in Apeldoorn een fijne
avond. Want wat zagen we? We za
gen hem lachen. Het seizoen er
voor had-ie zelden gelachen. Maar
deze avond lachte hij breeduit.
Dat beloofde wat.
Jammer dat Cruz de eerste vier
competitiewedstrijden geschorst
was. Zonder hem speelde Feye
noord re-de-lijk. Toen kwam de
wedstrijd tegen PSV in Eindho
ven. We zaten weer voor een groot
scherm. Het was in café 't Haantje
op Zuid, gewijde grond, want ooit
de stamkroeg van Ernst Happel.
We zagen Cruz het veld op slente
ren en zeiden: 'Als Cruz dit sei
zoen eens echt goed ging spelen...'
Cruz speelde uitstekend. Die
avond scoorde hij het winnende
doelpunt met een simpele voetbe
weging bij de eerste paal. In de
maanden die volgden speelde hü
opvallend vaak goed. Natuurlijk
had ie zijn mindere wedstrijden.
Dan miste hij kansen, probeerde
hü een enkele keer zijn elleboog
uit op de wangen van een vijandi
ge voorstopper of trapte hij een
kleverige back op de enkels.
Maar als wij over tien jaar terug
denken aan dit kampioensjaar,
dan herinneren we ons die solo
thuis tegen PSV en, dat vooral, die
onvoorstelbaar mooie lob tegen
Ca tuur Leeuwarden. Met effect
in u<? bovenhoek. Hugo Walker
ging het even te snel. „Wat is dit
nu toch?" riep de arme Hugo vol
verbazing uit. We voelden ons va
ders, die zien dat hun probleem
kind in het leven alsnog het juiste
pad vindt. Toen Julio scoorde,
scoorden wij.
Cruz krijgt nog steeds te veel kri
tiek, vinden wij. Scheidsrechters
fluiten tegen hem en nemen hem
zelden in bescherming tegen ge
mene, niets ontziende mandek
kers van modale clubs. En daar
om huilen wij mét Cruz als zijn
kuiten en enkels weer geschon
den zijn. En schelden wij mee te
gen hen die vinden dat Cruz niet
zo zielig moet doen. We krijgen
steeds meer medestanders. De
schare Cruz-fans groeit met de
dag.
Vriendelijk
Zo het Cruz vergaan is, zo is het
Feyenoord vergaan. Feyenoord
wordt weer gewaardeerd. De min
achting is bewondering gewor
den. De verslaggevers van Studio
Sport, die zich een jaar lang af
vroegen waarom Feyenoord tien
miljoen gulden heeft uitgegeven
aan een om zich heen schoppende
centrumspits, vinden tegenwoor
dig dat Feyenoord 'dankzij Cruz'
een 'uitstekende ploeg' geworden
is. Men is erg vriendelijk voor ons
geworden. Mart Smeets lag tij
dens interviews aan de voeten
van Leo Beenhakker en later ook
Kees van .Wonderen. Slechte wed
strijden worden als een incident
beschouwd.
Gelukkig zijn Annette 'Dani' van
Trigt en Tom Egbers er nog. Die
hopen dat deze voetbaljaargang
gauw voorbij is. Gelukkig is er de
FIOD nog. Die zal op een dag mel
den dat Feyenoord de belasting
heeft ontdoken. En gelukkig be
staat er ook nog zo iemand als Co
Adriaanse. Die vindt zijn ploeg
Willem II - inmiddels op een
punt of twintig achterstand gezet
- gewoon Voetballend beter' dan
Feyenoord.
Gelukkig maar. Kunnen we ons
als echte Feyenoord-supporters
toch nog lekker ergeren aan de
wereld buiten de Kuip. Kunnen
we ons minderwaardigheidscom
plex toch nog koesteren. Kunnen
we doorgaan met denken dat wie
niet voor ons is, tegen ons is. Kun
nen we doorgaan met denken dat
iedereen tegen ons is.
Daar zijn we nu eenmaal Feye
noord-supporters voor.
Godenzonen
Wat zijn we vernederd. Woens
dagavonden duurden een eeuwig
heid. Ajax in de Champions Lea
gue. Lange voor- en nabeschou
wingen. Dominee Van Gaal in de
hoofdrol. Godenzonen werden ze
genoemd, die ons wat te vaak
wonnen.
Inmiddels zijn we in een andere
wereld terechtgekomen. Ajax
staat ver, heel ver achter ons. Go
denzonen blijken doodgewone
stervelingen te zijn. Er is zelfs al
ondeugend gesteld dat Ajax ge
schiedenis is. Ajax koopt Vier-
klau, Van Halst - het type spelers
dat Feyenoord vroeger altijd naar
Rotterdam haalde Nu willen ze
(alweer) Makaay en ook Nieuwen-
burg. Wij worden daar niet bang
van.
We verkeren al maanden in de
roes van een kampioensfeest.
Voelen ons geen losers meer, ver
tonen zelfs arrogant gedrag ten
opzichte van niet-Feyenoorders.
We gunnen ze de beker, als een
troostprijsje. We gedragen ons
dus eigenlijk als Ajacieden uit de
Van Gaaljaren. Voelen ons de bes
te. En dat laten we iedereen we
ten. Dan blijkt dat nu bij 'hun' de
druiven zuur zijn. Ze voelen ein
delijk eens wat wij jarenlang heb
ben moeten doorstaan.
Ons is niets te gek. Kopen iets uit
de babylijn van onze club. Een t-
shirt voor het kleine neefje, een
slabbetje voor het nichtje. En we
laten ons in februari tijdens de
fandag in Ahoy' meeslepen door
de euforie en oefenen daar alvast
met schaal en al de balkonscene
op de Coolsingel. Het is niet voor
niets geweest.
Nu zijn we kampioen. Eén van
ons werd het in vak N, de ander in
'dubbel E'.
Eén van ons hoort tijdens een va
kantie in Vietnam een 'Noordhol
lander' tegen een Engelsman op
scheppen over alle successen van
Ajax in de jaren negentig. Zegt
die Engelsman: „But that is histo
ry. Who will this year be the cham
pion in Holland?"
De Noordhollander: 'Eh, eh...I
think....Eh. I think it'll be Feye
noord."
Het zijn mooie tijden.
Rotterdams Dagblad
Julio Ricardo Cruz in extase na een goal. Zo het de Argentijnse spits vergaan is, zo is het Feyenoord vergaan: Feyenoord wordt weer
gewaardeerd. De minachting is bewondering geworden. Archieffoto Raymond Rutting/ANP
