9
Het einde van de voorwielmoordenaar
T
Stad
Vredesgedachten in oorlogstijd
Kunstsubsidie
per aangiftebiljet
Kampioensfeest (17)
Oorlog (30)
Onsportief
Rotterdams Dagblad
Rotterdams Dagblad
Dinsdag 11 mei 1999
Onder eindredactie van Aimemlek van Oosten, tel.: 010-4004358
Ook iets op uw hart? schrijf naar: hoofdredactie
Rotterdams Dagblad, postbus 2999,3090 CZ Botter
dam (E-mail: digitaal@rotterdamsdagblad.nl).
Houd het kort, lange brieven hebben weinig kans
op plaatsing. En: één onderwerp per brief. Vermeld
altijd uw achternaam, voorletter(s), adres en tele
foonnummer (onder uw brief in de krant komen al
leen naam en woonplaats). Brieven op rijm, anonie
me brieven, oproepen (voor acties e.d.) stencils,
brieven die door anderen als dis****** Einde van al
le 1 blokken criminerend c.q. beledigend kunnen
worden ervaren en 'open brieven' worden niet op
genomen. Plaatsing betekent niet dat het Rotter
dams Dagblad uw mening deelt.
Zondag 24 april 1999 was een prachtige voorjaarsdag.
Samen met man, zoon en twee broers ging iknaarFey-
enoord, vanuit Schiedam met de trem. Het was een
groot feest. ïn de Kuip liepen de rillingen over je lijf, zo
mooi was het. Niet het voetbal maar de sfeer, dat moet
je meemakenNa de wedstrijd was er nog grotei feest
in de Kuip.
We zijn met denk ik zo'n 40.000 mensen naar de Cool-
singel gelopen, Het was zo mooi, het was alleen maar
feest. De mensen hadden hun huizen versierd en over
al boorde je het 'Hand in hand'. Het was in één woord:
prachtig! Op de Coolsingel aangekomen was het zo
vreselyk druk dat we maar naar huis zijn gegaan om
naar TV Rijnmond te kijken. Achteraf heb ik daar
geentspyt van. De echte supporters zijn naar huis ge
gaan, want die trappen geen rottigheid.
Ik vraag me af wat die relschoppers de andere dag den
ken als ze alleen zijnof's nachtin hun bedliggen. Zou-
denze spijt hebben? Is het nu echt zover dat je je kind
niet tb eer in een Feyenoord-shirt de straat op laat
gaan' Bedankt jongens, jullie hebben het weer voor
elkaar,
Mevrouw Sluymers, Schiedam
Moet het Westen in oorlog het derde millennium be
treden? Ik vind het een schande voor de mensheid'
Iedereen praat het de ander na. Wanneer zullen de
mensen beseffen dat zij gewoon worden belazerd? Kr
zijn erg veel wapens gemaakt. Die moeten een keertje
worden gebruikt; dan kunnnen er weer nieuwe wor
den gemaakt en kan er weer lekker worden verdiend.
Hel ergste is dat ons land als lid van de NAVO meege
sleept wordt in de 'bestraffing' van een land waarmee
wij niets te maken hebben. Een land dat ver van de
noord-Atlantische oceaan ligt. Daarvoor was de NAVO
destijds opgericht, weet u nog wel?
Bombarderen, dat was Hitlers idee. Wij Rotterdam
mersweten het maar al te goed. Niettoevalligwas onze
stadhel doelwit. Rotterdam was de gevaarlijkste con-
currtnpvajf haveïlsttden ftrDmtsland als Hamburg
en Bremen.
Nu zwijmelt ons volk in medelijden en hulp aan de
'Kosovaren'. Niemand vraagt zich af wat de voorge-
-schiedenis is-geweestrBat-zou ik graag eens in de
krant willen lezen.
GA. Ridder-Visser, Rotterdam
Ik ben een vader van een jongetje van 6 jaar, dat sinds
een paar maanden voetbalt in RWH F4 uit Ridder
kerk. Het is een team spelertjes waarin geen echte na
tuurtalenten zitten, maar waar wel onzettend veel ple
zier vanaf straalt. De spelertjes kunnen hun niveau
aardig ballen.
In hun kampioenswedstrijd moesten zij uitspelen te
gen Portugaal F5. ïn de thuiswedstrijd hadden wij
•ruim gewonnen, dus dachten wij dat dit weer zou ge
beuren omdat Portugaal nog geen wedstrijd had ge
wonnen en erg weinig had gescoord. Wie schetst nu
mijn verbazing toen we met 5-1 verloren. Erg jammer
tvnofons, maar verliezen hoort er nu eenmaal ook bij.
Wal mij echter tegen de borst stuit is dat het meren
deel van het team van Poortugaal bestond uit speler
tjesvan F2en F3,dieeenof twee jaar ouder waren (een
oudere speler uit noodzaak kan ik mij nog wel voor-
■Uailufl).... Hel is toegegeven door hun eigen publiek.
Nu zuil u misschien denken dat ik een gefrustreerd ie
mand ben, en misschien is dat ook wel zo, maar we
hebben hier te maken met kinderen van 6 jaar! Hoe
kun je je kinderen nu leren om sportief te voetballen
£h er vooral plezier in te houden, als je als F-afdeling
van een voetbalclub de boel al in de maling neemt?
Hiér begint de normvervaging waar iederen waar ie
dereen zo op afgeeft.
Als dit meer gaat gebeuren in de nabije toekomst dan
is de KNVB binnenkort in ieder geval één voetballer
kwijt. Ik laat mijn zoon dan voor mqn part padvinder
worden (een sorry voormensen die de padvinderij een
warm hart toedragen; het is maar een voorbeeld).
En Poortugaal SV, bedankt voor de onsportieve voet-
J&UfiS.aan onze kinderen.
Peter Bos, Ridderkerk
Tekening
Theo Gootjes
Wal'n
Door Herman Moscoviter
Eens stonden
er op het drie
hoekje aan de
noordzijde van
het Centraal
Station vijf of
zes'■■auto's bij
de parkeerme-
ters. Nu is er
plaats om 400
--(O -fietsen neer te zetten. Er staan
van die blauwe staanders waar
per stuk twee fietsen, één laag en
één fiets hoog, aan verankerd
kunnen worden. Model tulp, zoals
ook in de Witte de Withstraat en
aanpalende zijstraten is te vin
den. Een opvallende designsteun
voorde fiets.
Die tulp is geheel anders dan de
eenvoudige roestvrij stalen boog
waar de hele Coolsingel langzaam
mee volgroeit. En die ook verder
in het winkelgedeelte van het cen
trum zal verschijnen. Deze steu
nen zijn vooral bedoeld voor de
kortparkeerders onder de fiet
sers. Daarmee is het einde van de
'voorwielmoordenaar' ingezet,
hoewel deze ouderwetse fie*s-
steun nog jarenlang in vele hon
derdtallen overal te vinden zal
zjjn. Want niet zozeer het verwij
deren van deze uit de kluiten ge
groeide paperclips met een blokje
beton is de kwestie, maar het af
voeren en vernietigen. Misschien
kan Gemeentewerken hem on
dersteboven plaatsen met het be
ton boven de grond om zo hel
foutparkeren van auto's te regule
ren.
Het kan geen bezoeker van het
centrum zijn ontgaan: eindelijk
krijgt het fietsparkeren in de bin
nenstad aandacht. Niet hier en
daar, te hooi en te gras, met steeds
weer andere modellen steunen,
maar met uiteindelijk twee soor
ten op veelbezochte plekken.
Daarmee is de lange weg van
fietsparkeerbeleid geplaveid.
Want ai jaren vragen gemeente
raadsleden om daadkracht. Ze za
gen dat het parkeren van fietsen
steeds chaotischer en anarchisti
scher werd, dat de Koopgoot opge
leverd werd zonder fietsrekken,
dat het Stationsplein vaak als
door een sprinkhanenplaag lijkt
bezocht wanneer alle fietsen er
zijn vastgezet aan metro-ingan
gen, postbussen, bomen, ver-
keerspaaltjes, tegen puien en in
de reguliere fletsklemmen. En
dan zijn de 1200 fietsen in de be
waakte fietsenstalling nog mooi
buiten beeld.
Er zijn moties over ingediend om
het beleid te structureren, te ver
snellen, financieel te onderbou
wen, Zo kwam het raadsbreed ge
steunde voorste! om jaarlijks uit
het bestaande parkeerfonds
400.000 gulden vrij te maken voor
fietsparkeren. Omdat de stadsre
gio er ook nog zo'n bedrag bijleg
de, was er best iets van te maken.
Zoals nu te zien is.
Het beleid was tot enkele jaren te
rug net zo ongestructureerd als
het fietsparkeren zelf. In de wij
ken bepaalde de deelgemeente of
er voorzieningen kwamen, als die
niet door de ontwerpers straal ver
geten werden En Gemeentewer
ken had dan nog wel een paar
tientallen fletsklemmen van een
of andere soort op een werf üggen.
Hoppa, opgelost. Tot dat ze krom
werden gereden door auto's, of
fietsers hun karretje met verbo
gen voorwiel er lieten verkomme
ren. Een behulpzame dief maakte
dan de fiets los van het voorwiel
en zo was de voorwielklem letter
lijk geworden wat het benaming
aangeeft.
In het Oude Westen ging het wat
gerichter. Daar werden rode fiets-
beugels neergezet, zo stevig dat
een Centuriontank er nog voor
omrijdt en is een aantal moderne,
afsluitbare trommels voor vijf
fietsen elk neergezet, waar bewo
ners met een sleutel toegang toe
hebben. Ze betalen een klein be
drag per maand. De fietstrom-
mels worden gecontroleerd en on
derhouden. Bedoeling is dat deze
trommels in meer woonbuurten
verschijnen.
Centrum
In de binnenstad was er speel
ruimte voor de gemeenteraad om
op dit terrein beslissingen te ne
men en daar heeft men dankbaar
gebruik van gemaakt. De zeven
verschillende soorten fletsbeu-
gels werden in de ban gedaan.
MultiBearyven heeft ooit met
enig vertoon drie verschillende
fietsleunsteunen voor het stad
huis neergezet. Maar het streven
was alles te uniformiseren. Toen
het potje met geld er was, kwam
het Actieplan van de dS+V-hoofd
afdeling Verkeer en Vervoer er in
vier weken tijd. Het concept lag al
klaar, en dit financiële steuntje in
de rug had de dienst net nodig.
Het beugelplan voor het centrum
was geboren. Een project meteen
programma. Daar waar de steu
nen het eerst nodig waren, kwa
men ze meteen.
Daarnaast werden er twintig pun
ten in het Actieplan opgevoerd
om het fietsparkeren nog uitge
breider gestalte te geven. Bijvoor
beeld ideeën voor: beugels op
overstapplekken van het open
baar vervoer; mobiele stallingen
bij bepaalde evenementen; meer
bewaakte stallingen in de hele
stad; fietsparkeren in parkeerga
rages en op carpoolplekken; het
eisen van fietsparkeermogelijk-
heden bij het afgeven van bouw
vergunningen voor kantoren en
woongebouwen; het omzetten van
autoparkeerplekken in fietspar-
keerplekken; enzovoort.
In het kader van Rotterdam Cul
turele Hoofdstad 2001 is een over
gangsmaatregel bij het Centraal
Station aan de zuidzijde geno
men, waar ooit Perron 0 huisde.
Want de stad moet zich daar dan
van zijn beste kant laten zien...
Wachten op de grote aanpak van
het Stationsplein is ondoenlijk.
Zo zijn er plannen gemaakt om
462 steunen neer te zetten; dat wil
zeggen uniforme parkeermoge-
lijkheden voor 924 fietsen. Van nu
af aan kan dus niemand meer te
gen Rotterdam Culturele Hoofd
stad zijn.
Tegen die t'*d moet ook zijn beslo
ten of iedere'fietser die dan nog
zijn of haar fiets 'wild' parkeert bij
het Centraal Station wordt be
knord of gemaand door de politie.
Ofwel dat er een repressief hand
havingsbeleid komt, opdat de
chaos en anarchie (althans op die
plek in de stad) bestreden wordt.
Eventueel zelfs met het weghalen
van zogeheten 'zwerffietsen'.
Sommige gemeenteraadsleden
hebben er lang om moeten soebat
ten, maar het is zover: behalve
een autoparkeerbeleid ontwikkelt
Rotterdam een zichtbaar fietspar
keerbeleid.
Door Kor Kegel
Een schril contrast. Terwijl hel weer oorlog is
in Europa, opent aartsbisschop Tutu vandaag
de Derde Haagse Vredesconferentie. Maat
schappelijke organisaties zoals Amnesty In
ternational en winnaars van de Nobelprijs
voor de Vrede, zoals John Hume, Joseph Rot-
blat en de Dalai Lama, geven deze week in-
houcTaan het programma in het Nederlands
Congresgebouw. Het initiatief is, na een
eeuw die als de gewelddadigste eeuw van de
mensheid kan worden aangemerkt, harder
nódig dan ooit.
Dat besef is breed aanwezig. Je kunt cynisch,
'kwaad of moedeloos worden van de oorlog
tosen Servië en de NAVO, maar je kunt ook
onvermoeibaar ijveren voor vrede. De Vre
desconferentie is dan ook een groots opgezet
te, internationale manifestatie, waaraan vele
tientallen niet-gouvernementele organisaties
meewerken onder de collectieve naam The
Hague Appeal for Peace.
Zaterdag neemt VN-secretaris Kofi Annan
het slotdocument in ontvangst, maar dan zijn
de vredesaetiviteiten nog niet voorbij. Dins
dag 18 mei begint een tweedaagse conferen
tie over internationaal recht, in het Vredespa
leis. Het geldt als herdenking van de Eerste
Haagse Vredesconferentie, die precies een
eeuw geleden werd gehouden (de tweede was
in 1907) en die uiteindelijk leidde tot de in
stelling van het Permanente Hof van Arbitra
ge.
Eén van de organisaties die betrokken zijn bij
The Hague Appeal for Peace, slichting ISIS,
studiecentrum voor onafhankelijk onderzoek
naar waarheid, houdt aanstaande zondag een
gratis toegankelijk Vredessymposium, even
eens in het Congresgebouw (aanvang 10,30
uur). Prominente sprekers zijn hier de vice-
president van het Internationaal Gerechts
hof, prof. dr. Christopher G. Weeramantry; de
bibliothecaris van het Internationaal Ge
rechtshof, dr. Arthur Eyffmger, die dan een
monografie over de Eerste Haagse Vredes
conferentie presenteert; en mr, Fred van Wel-
sem, eind jaren zeventig een van de wegbe
reiders van de sociale advocatuur in Neder
land.
Dit symposium zal een actueel commentaar
geven op de nu geopende Vredesconferentie
die tot en met zaterdag gehouden wordt. Het
is belangrijk dat de Vredesconferentie ten
minste duidelijk maakt dat uiterlijke afspra
ken. zoals vredesverdragen, onvoldoende
zijn om tot duurzame vrede tussen landen en
mensen te komen. In een recente ISIS-uitga-
ve worden voorbeelden genoemd. Veel lan
den hebben het verdrag tegen landmijnen
ondertekend, behalve de paar landen die de
belangrijkste gebruikers en producenten er
van zijn - en wat is het verdrag dan waard?
En dankzij alle inspanningen van de laatste
twintig jaar is het aantal kernwapens vermin
derd van 70.000 tot 20.000, maar nu stokt de
afname - dat terwijl twintig 20 kernwapens
al voldoende zijn om de wereld te vernieti
gen. Het toont aan dat er meer nodig is dan
moeizame diplomatieke onderhandelingen
met een soms kort, twijfelachtig succes.
Schindler
„Oorlog maakt het slechtste in de mens los.
nooit het beste," zegt Liam Neeson in zijn rol
als Oskar Schindler, de Duitse fabrikant die
duizenden joden redde. Schindler lijkt zelf
het bewijs van zijn ongelijk. De gruwelen van
de Nazi-terreu r brachten hem tot inzicht en
'Schindler's List' laat zien hoe een calcule
rende egoist verandert in een mensenredder
die zijn rijkdom en veiligheid opoffert in het
belang van een bedreigde, onderdrukte be
volkingsgroep. Het beste komt in hem los.
Het kan dus wel en we moeten daarom onder
scheid maken tussen oorlogstijd en oorlogs
gedachten.
Ongetwijfeld wakkeren oorlogsgedachten
het slechtste in de mens aan en dan heeft
Schindler gelijk. Dan wordt een oorlog alleen
maar erger. In Kosovo vervallen gewone sol
daten door een waan van haat en woede tot
weerzinwekkende misdaden. Maar oorlogs
tijd maakt een mens niet slecht. Ook in oor
logstijd kun je humaan zijn en er vredesge
dachten en menslievendheid tegenover zet
ten: ook dan, misschien vooral dan, is een
mentaliteitsverandering nodig en liefst van
uit een visie dat alle wezens gelijkwaardig
zijn. dal de overeenkomsten lussen mensen
en volkeren belangrijker zijn dan de verschil
len. Een kwestie van bewustwording: „Er is
geen weg naar vrede. Vrede fs de weg."
Dat veronderstelt een idealisme dat verder
reikt dan uitsluitend protesteren tegen bom
bardementen, want met een protest bied je
geen alternatief, het is eerder koren op de
molen van Milosevic. En als je demonstreert
voor praten, praten, praten, dan moet het
minstens waarschijnlijk zijn dan tijdens het
praten de mensenrechten niet fundamenteel
worden aangetast - want als het moorden on
dertussen doorgaat, moetje wel op een of an
dere manier ingrijpen, anders maak je je me
deplichtig. Het inzetten van een internatio
nale vredesmacht is dan een betere waarborg
dat er een eind komt aan de escalaties. En
dan komt het aan op overleg en begrip kwe
ken voor elkaar. „Ingrijpen bij volkeren
moord moet, maar bombardementen ver
scherpen voor decennia de tegenstellingen,"
zegt dr. Eyffmger, overtuigd van het nut van
vreedzame geschillenbeslechting. Als biblio
thecarisvan het Internationale Hof van Justi
tie spreekt hij zowel op de Vredesconferentie
als op het Vredessymposium. In de Haagsche
Courant zegt hij: „Het blijft een kwestie van
stapje voor stapje. Ik denk wel dat we naar
een betere wereld toe groeien. Onomkeer
baar. Maar nog niet primair door een positie
vere instelling We Ieren helaas meer door
schade en schande."
In Rotterdam pleit gemeenteraadslid Manuel
Kneepkens al twee jaar voor het houden van
een vredessymposium, omdat, zegt hij, Rot
terdammers niet los staan van de rest van de
wereld en het vredesverlangen ook in Rotter
dam moet groeien. Het zou mooi zijn als de
activiteiten in 'vredesstad' Den Haag meer
mensen inspireren tot vredesdenken.
Het fietspar
keerbeleid Is
aan de noord
zijde van het
tulpen zicht-
maakt. Foto
Cees Kuiper/
Rotterdams
Door prof. dr. P. Th. van de Laar
Kopstukken, zo heet een
wekelijks programma op
radio 4 waarin een pro
minente gast uit hel culturele of
politieke leven vertelt over zijn
favoriete klassieke muziek. Be
gin april was het de beurt aan
Jan Marijnissen, fractievoorzit
ter van de Socialistische Partij
in de Tweede Kamer. Interviewer Paul Witteman
nam Marij nissen mee op eer. muzikale reis door
zijn jeugd. We leren de gedreven socialist kennen
als een groot liefhebber van klassieke muziek. Op
een zolderkamertje in de buurt van zijn geboorte
dorp Oss leerde hij met een jeugdvriendje de we
reld kennen van de grote componisten. Marijnissen
vertelt hoe hij op jonge leeftijd betoverd raakte
door de Vijfde van Beethoven en de Mattheüs Pas
sion van Bach.
De luisteraar leert Marijnissen van een gevoelige
a-politieke kant kennen. Natuurlijk blijft de poli
tiek nooit lang achterwege bij figuren als Witteman
en Marijnissen, maar deze keer bleef de discussie
binnen de marges van Radio 4. Tussen de diverse
cd's door hield Marijnissen een krachtig pleidooi
vooreen kunst-en cultuurbeleid. Zijn boodschap is
simpel: de overheid moet ervoor zorgen dat symfo
nische muziek en operavoorstellingen voor ieder
een betaalbaar en toegankelijk zijn en blijven.
In het interview confronteerde Witteman Marijnis
sen met de stelling van staatssecretaris Rick van
der Ploeg (Cultuur). Van der Ploeg vindt dat de
overheid te veel geld stopt in elitaire kunst en te
weinig rekening houdt met de belangstelling van
de massa voor commerciële cultuur. Hij kreeg de la
chers op de hand door eens op te merken dat wan
neer Marsmannetjes op aarde een concert bezoe
ken zij ongetwijfeld zullen denken dat zij terecht
zijn gekomen in de ambiance van een negentiende-
eeuwse concertzaalVan der Ploeg wil een kunstbe
leid dat een afspiegeling vormt van de moderne
multiculturele eigentijdse samenleving. Marijnis
sen daarentegen gelooft dat de overheid er verstan
diger aan doet tijdloze klassieke muziek te subsidi
ëren.
Ongetwijfeld zullen veel liefhebbers van opera en
symfonische muziek meer sympathie opbrengen
voor Marijnissen. In het algemeen kan de kunstwe
reld maar moeizaam uit de voeten met Van der
Ploeg. De staatssecretaris is een academicus die
van een pittig debat houdt. Nerveuze cultuurma
kers, die vrezen voor het opdrogen van de subsidie
stroom, hebben moeite in te zien waar Van der
Ploeg het debat beëindigt en het beleid begint.
Ik bezoek regelmatig De Doelen en de schouwburg
en behoor tot degenen die profiteren van het elitai
re subsidiebeleid. Ik kom daar volmondig voor uit.
Ik betaal te weinig voor de voorstellingen waar ik zo
van geniet. En dat geldt voor de meeste mensen die
met mij een abonnement hebben genomen. Ver
moedelijk zijn die net als ik bereid om meer te beta
len voor hun kaartje. Maar een prijsverhoging mag
er natuurlijk niet toe leiden dat mensen die graag
naar de schouwburg gaan zich dat niet meer kun
nen veroorloven.
Economen moeten in staat zijn uit te zoeken hoe
veel een concertbezoeker, gegeven zijn inkomen en
gezinssituatie gemiddeld voor een abonnement
kan en wil betalen. Deze gegevens kunnen worden
gebruikt om een gemiddelde schouwburgprijs per
inkomensklasse vast te stellen en een daarbij beho
rend subsidiebedrag. Er ontstaat dan een verdeel
sleutel voor subsidie per inkomensklasse. Om te
voorkomen dat de subsidie bij de verkeerde men
sen terechtkomt, moet het bedrag pas achteraf wor
den verrekend. Niet na elke voorstelling, maar aan
het einde van het jaar wanneer de fiscus de blauwe
envelop bezorgt. De belastingplichtige vult niet al
leen de rente in van de hypotheek, maar geeft tege
lijkertijd op hoeveel hij aan schouwburg- en con-
certbezoek heeft besteed. Wie meer heeft uitgege
ven dan een bepaald inkomensafhankelijk norm
bedrag, krijgt het teveel betaalde terug. Iemand die
in de bijstand zit, zou zijn abonnement op het Rot-,
terdams Philharmonisch zelfs volledig vergoed"
moeten krijgen Het modale gezi n ontvangt aan het
einde van het jaar weer meer terug dan een twee
verdiener. De kapitaalkrachtigsten hebben pech,
want die zien van hun extra cultuur-investering
niets terug. Maar voor veelverdieners met een groot
cultureel hart zal dat geen bezwaar zijn.
Een dergelijk gedifferentieerd systeem voorkomt
dat elke stoel evenveel subsidie krijgt, of deze nu
wordt bezet door de student kunst- en cultuurwe
tenschappen de bijstandsmoeder of de topman van
een bedrijf.
Volgens mijn ruwe berekeningen kan Van der
Ploeg op deze wijze zijn subsidiegelden efficiënter
besteden. Hij houdt daardoor meer geld over om
andere sectoren te subsidiëren, terwijl de traditio
nele kunstsector niet onder zijn politieke ambities
hoeft te lijden. Marijnissen kan ook tevreden zijn,
want voor iedereen blijft het Rotterdams Philhar
monisch betaalbaar. En natuurlijk geldt voor zowel
Van der Ploeg als Marijnissen dat hun stoel voort
aan minder zwaar gesubsidieerd is. En daar kan
een goed verdienende socialist niet mee zitten.
(Prof. dr. P.Tk. van de Laar bekleedt de vanwege de
Stichting Bijzondere Leerstoel Roterodamum inge
stelde Jurriaanse Leerstoel voor de Geschiedenis
van Rotterdam aan de Erasmus Uniuersiteit Rotter
dam)
Hoofdredactie: J. Prins en LP. Pronk.
Chef Central Desk: FJ. Eckhardt.
Rubriekschefs:
Eindredactie Vormgeving R.LJ. van Zeelst
Stadsredactie Rotterdam: J.S. Sooistcr.
Regio Voome-Putten: C.G. Buitendijk
Regio Waterweg: J.H, Bunte.
Regio Ussel en Lek: M.E. Verwaaijen
Regio Zuid: C.H. Soeters.
Nieuwsdienst/Binnerv/buitenland: B.V. Verkade.
Cultuur Leven: M J.F. Maas.
Economie: N.P. de Vries
Illustratie: F. van Someren.
Informatiebeheer: Tb. C. Kiffers.
Sport: P. Ouwerkerk.
Eindredactie Rotterdams Dagblad TV: M. de Jong
