10
Cannes opent met Russische liefdes
De innerlijke strijd van
een aanstaande bruidegom
Positieve verwachting
einde Boijinans-crisis
Hond als grootste hebberd
Geluk bestaat niet meer
Hot Kofy
Marlon Brando
terug op doek
Extra show van
Tineke Schouten
Cartoonist
Saul Steinberg
overleden
ïNXS t6ïug op
de planken
Lennon tekende
vaak voor Sean
Kofy brown
Rotterdams Dagblad
Vrijdag 14 mei 1999
Londen - De 75-jarige Amerikaan
se filmacteur Marlon Brando
keert terug op het witte doek. Hij
speelt de rol van verteller in de
verfilming van het toneelstuk
'One Arm' van de Amerikaanse
auteur Tennessee Williams.
De Britse regisseur Tony Kaye
heeft Brando op hoogst originele
wijze voor de rol gevraagd. In het
amusementsblad Variety plaatste
de regisseur een advertentie
waarin hij schreef: *Voor Marlon
Brando. Heb jij One Arm al gele
zen, het toneelstuk van Tennes
see Williams? Tony Kaye'.
Brando reageerde bijna direct po
sitief op het aanbod. Zowel de
filmster als Kaye zijn geboeid
door de geschiedenis van de be
trekkingen tussen blank en
zwart
Brando speelde eerder in een ver
filming van een toneelstuk van
Williams: 'A Streetcar Named De
sire' (1951), waarvoor hij een Os
car-nominatie voor de beste man
nelijke hoofdrol kreeg.
Rotterdam Vanwege de grote
belangstelling voor haar show 'S-
Miles Kado' geeft Tineke Schou
ten maandag 24 mei een extra
voorstelling in het Luxor Theater
in Rotterdam. De showbegint, net
als de geplande voorstellingen op
25 en 26 mei, om 20.15 uur. Omdat
televisie-opnamen worden ge
maakt, geldt voor de drie shows
een gereduceerde toegangsprijs
van 25 gulden.
New Vork Saul Steinberg,
een van de beroemdste cartoo
nisten ter wereld, is woensdag
op 84rjarige leeftijd in New
York overleden. Dat meldt The
New York Times. De kwaliteit
van"Zijn "karikaturale-werk is
vaak' vergeleken met; die van
Rcasso^ïQee enliüro*.
is een poster uit 1976 die hij
voor cover van de'New-Yorker
seert de kortzichtige blik van
zijn .stadsgenoten op deprest
van de wereld. Steinbergs wer
ken voor de New Yorker zij ge
wilde verzamelobjecten gewor
den.
De in Roemenië geboren kun
stenaar studeerde sociologie
en psychologie aan de univer
siteit van Boekarest. In Italië
werd hij vervolgens opgeleid'
tot architect Tijdens zijn leven
heeft hij overigens geen ge
bouw ontworpen. Tijdens de
Tweede Wereldoorlog tekende
hij, intussen beroemde, kari-
-featuren van Hitler en Göring.
Steinberg overleed in zyn wo
ning in Manhattan.
Atlanta De Australische forma
tie INXS gaat voor het eerst sinds
het overlijden van Michael Hut
chenee weer optreden. Volgens
CNN is de groep te zien tijdens de
officiële opening van het olym
pisch stadion in Sydney. Het is
nog niet bekend wie Hutchenee
zal vervangen, In november 1997
pleegde de toen 37-jarige Hut
chenee zelfmoord. Hij was depres
sief door problemen in zijn relatie
met Paula Yates, die op haarbeurt
weer in de clinch lag met haar ex-
man Bob Geldof. Hutchenee
stond onder invloed van drugs, al
cohol en geneesmiddelen. Hij
heeft zich met zijn buikriem opge
hangen in een hotelkamer.
Londen - John Lennon is bekend
geworden als Beaile, maar hij had
ook andere talenten. Volgende
maand komt in de Verenigde Sta
ten een boek uit met tekeningen
die hij maakte voor zijn zoon
Sean. Voordat hij muzikant werd,
zat de in 1980 vermoorde Lennon
enige tijd op een kunstacademie.
Toen de nu 23-jarige Sean tussen
de twee en vijf jaar was, tekende
Lennon vrijwel elke dag voor
hem. Lennon was tijdelijk gestopt
met het maken van muziek en
werkte feitelijk als huisman in het
appartement, dat hij met zijn
vrouw Yoko Ono in New York
deelde. De vroegere muzikale
partner van Lennon, Paul McCar
tney, heeft als liefhebberij schil
deren. Tot 25 juli zijn in Duitsland
75 schilderijen van hem te zien.
Door Pieter van Lierop
Cannes Het 52-ste Festival van Cannes is woensdagavond
van start gegaan met alie fanfare, sterren, toeters en bellen die
bij hef meest prestigieuze filmfeest ter wereld horen en met
de vertoning van Nikita Mikhalkovs romantische spektakel
stuk "De Barbier van Siberië'. Het is de film die vijf maanden
geleden al was aangekondigd voor 'Berlijn' en toen pardoes
werd weggekaapt door 'Cannes' dat immers grotere eer en
meer media-aandacht te bieden heeft. Nu we het werkstuk
hebben gezien, rijst de vraag waarom in hemelsnaam de Fran
sen het er voor over hebben gehad de Duitsers zwaar voor het
hoofd te stoten met het roven van deze Moskovische slag
roomtaart.
De 'Barbier' van de filmtitel is een
machine die bomen kan kappen
met hetzelfde gemak als waarmee
een kapper haren knipt. Richard
Harris speelt de Amerikaan die
anno 1885 de 'Barbier' ontworpen
heeft en kapconeessies in Siberie
probeert los te peuteren via een
Russische generaal die met de
charmes van Julia Ormond moet
worden week gemaakt. Maar Julia
verstrikt zich in een romance met
Oleg Menshikov als cadet aan de
Tsaristische Militaire Academie.
Het futiele verhaaltje is door Mik-
halkov aangegrepen voor een ron
kende evocatie van Tsaristisch
Rusland en een ongeremde lof
zang op de Russische volksziel.
Uitbundig, sentimenteel, roman
tisch, praehtüevend, poëtisch en
muzikaal, zo zijn de Russen die
werven naar Julia's gunsten. Met
aan de negatieve kant van de ba
lans dat ze ook jaloers en naïef
kunnen zijn en wel erg verzot op
de nationale drank; de wodka.
Maar eigenlijk zijn dat net zo goed
kwaliteiten, in de ogen van de ci
neast die ook breeduit de schoon
heid meet van het Russische land
schap en de nationale folklore, tot
je er na een uurtje of drie goed
misselijk van begint te worden.
Tijdens zijn persconferentie ver
klaarde Mikhalkov onomwonden
dat hij zijn Barbier allereerst
heeft gemaakt om het Russische
zelfbewustzijn een beetje op te
vijzelen (in Moskou en Peters-
burg loopt de film inmiddels beter
dan 'Titanic' gedaan had) en om
bovendien de rest van de wereld
te tonen dat de voormalige Sovjet-
Unie meer heeft te bieden dan po
litieke chaos, corruptie en een rij
ke maffiacultuur. Waarschynlijk
zou elke westerse regisseur die
zich zo schaamteloos te buiten
gaat aan clichés over Rusland
door de Russen worden ge
stenigd. Nu de maker Nikita Mik
halkov heet en hoog geprezen eer
dere films op zijn naam heeft
staan als 'Oei Ciomi' en 'Burnt By
The Sun' (winnaar van een Oscar)
klinkt steeds vaker het verzoek
aan de cineast om zich kandidaat
te stellen voor de presidentsver
kiezingen van volgend jaar.
Wat moeten we er trouwens van
denken dat hij zichzelf opvoert als
de beminde Tsaar Alexander III
die op een wit paard en onder luid
gejuich de troepen inspecteert?
„Als jullie daarin een teken zien
dat ik werkelijk politieke ambi
ties heb, dan houden jullie me
De Russische regisseur Nikita Mikhalkov en de Amerikaanse actrice Julia Ormond tijdens de pre
sentatie van 'De Barbier van Siberië'. Foto epa
voor wel heel erg naief." Zo repli
ceerde de cineast, die vervolgens
overging tot het verketteren van
de NATO die met Nintendo-achti-
ge bombardementen op Servië
dezelfde fouten aan het maken is
als de Russen een paar jaar gele
den in Tsjetsjenië.
„De Amerikanen die nu niet eens
weten waar ze op de wereldkaart
naar Kosovo zouden moeten zoe
ken, zullen nog onaangenaam
wakker worden als straks de eer
ste GI's in 'body bags" huiswaarts
komen," voorspelde de film
kunstenaar die niet uitsloot dat de
NATO-leiders het wellicht alle
maal goed bedoelen. Want Mik
halkov heeft niet voor niets hoofd
rollen gegeven aan Julia Ormond
en Richard Harris en haakt met
zijn 'Barbier' ook naar succes m
het "Westen, een droom waarin hij
vermoedelijk zwaar zal worden te
leurgesteld.
Ook de eerste echte competitie
film, het door de Fransman Leos
Carax geregisseerde 'Pola X\ gaat
over een liefdesrelatie tussen
Oost en West. Guillaume Depar-
dieu speelt een succesvolle jonge
schrijver die tevens de zoon is van
een Franse diplomaat die zich m
de jaren zeventig legendarisch
heeft gemaakt in Oost-Europa.
Het rooskleurige kasteelleven dat
Guillaume zich permitteren kan,
vervalt tot puin, wanneer - als
donderslag bij heldere hemel -
Katerina Golubeva zich aandient
als zijn Russische halfzuster. Ze is
bit 11' tragisch, lichtschuw, mee
lijwekkend en ontvoert de schrij
ver naar precies het soort onder
wereld waarvan een Mikhalkov
zou gruwen. Maar hij niet alleen
trouwens, want 'Pola X' bevestigt
wat Carax eerder al deed vermoe
den met 'Mauvais Sang' en 'Les
Amants Des Pont Neuf; dat hij
soms kan overrompelen met beel
den maar verder een pretentieus
hol vat is. Carax is het onuitstaan
baar soort kunstfilmer dat bijna
maakt dat je van de weeromstuit
van zon vitalistische populist ?Is
Mikhal kov zou gaan houden.
Sandra Bullock in topvorm in 'Forces in nature'. FotoGPO
Door René K. Kastelein
De malle liefkozingen die Ben
Holmes <Ben Affleekl zijn gelief
de Maura toefluistert via zijn
GSM, doen vermoeden dat zijn
huwelijk, gepland in het verre Sa
vannah, een diepe onvoorwaarde
lijke liefde zal bezegelen. Maar de
twijfel slaat in deze romantische
komedie annex roadmovie van de
Amerikaanse cineast Bronwen
Hughes al snel toe.
Als grootvader op Bens vrijgezel-
lenfeestje ter aarde stort na een
flirt met een Spaanse striptease-
danseres, en zijn vriend vervol
gens in de hal van de luchthaven
ontdekt dat de ringen zijn verge
ten, is de bruidegom in wording
gedwongen de tocht naar Savan
nah zonder bruid en zonder getui
ge te ondernemen.
Vervolgens crasht het vliegtuig op
de landingsbaan. Een nieuwe
vlucht is niet te boeken want er is
een tropische storm op komst.
Vergezeld van de vrijgevochten
Sarah (Sandra Bullock in top
vorm), die hij tijdens de korte
bijnavlucht leerde kennen, wordt
de rit met alternatieve transport
middelen afgelegd.
De reis brengt hen in het gezel
schap van een drugssmokkelaar
die wordt opgepakt, in een wasse
rette waar hun geld wordt gesto
len, in het achterstuk van een
trein dat ontkoppeld wordt en als
nog de verkeerde kant opgaat.
Naarmate er meer misgaat, en de
geplande reis uitloopt van enkele
uren tot meerdere dagen, wordt
de gedachte aan Maura steeds
meer op de achtergrond gedron
gen.
Running gag in de film zijn de
ontmoetingen met mannen en
vrouwen die meestal geestige
anekdotes afsteken over de ellen
de die het burgerlijk huwelijk is.
Verschijnt er eindelijk een ouder
stel dat wél gelukkig lijkt, dan
volgt prompt de ontboezeming
dat er wordt vreemdgegaan en
met veel plezier. Want het huwe
lijk is, zoals iedereen daarvoor al
zei. geen pretje. Zo slaat de twijfel
verder toe, en krijgt de vonk tus
sen beide gelegenheidspartners
kans over te springen.
Bullock vult haar rol als levens
lustige femme fatale (met bin
dingsangst) uitstekend in. Affleck
overtuigt op zijn beurt met klein-
gehouden spel. Zijn blik dwaalt
steeds vaker af naar de vrouw die
met de zijne is, en woordeloos
wordt voelbaar hoe hy met die
verleiding worstelt.
Hughes' perspectief op de inner
lijke strijd van de aanstaande
bruidegom is niet altijd even con
sequent. Zo geven de shots waar
in we zijn geliefde zonder opmaak
zien en 'onaantrekkelijk' ge
maakt door een afstandelijke ca
mera. wel voer aan de gedachte
dat Ben twijfelt, maar het per
spectief klopt niet. Want de vtouw
is immers alleen voor de kijker
zichtbaar. Ook wordt nauwelijks
aannemelijk gemaakt waarom de
man geen contact legt met zijn ge
liefde wanneer de rit naar het al
taar zo uitloopt dat hij zelfs te laat
dreigt te komen voor de ceremo
nie.
Alleen door zich in de slotfase ste
vig te forceren, inclusief beleren
de dialoog die in zijn moralisme
>uu i»L VOÏl UC
film, weet scenarist Marc Lawren
ce het innerlijk conflict tot een
einde te brengen. Mag het slot zo
een regelrechte domper zyn,
Hughes' talenten als verhalenver
teller en entertainer zijn evident
in deze kleurrijke, charmante ko
medie.
Te zien in Pathé 5 en Areaplex,
Spijkenisse
Door Han Geurts
Rotterdam Rijkaards die op
sterven na dood zijn komen zel
den medeleven te kort van po
tentiële erfgenamen die hopen
dat de kassa snel gaat rinkelen.
In 'Adel Blank' van Alex van
Warmerdam heeft een oudere
dame vijf slaven om zich heen
verzameld om haar laatste
maanden aangenaam te slijten.
Ze hebben wat over voor hun
hebzucht: ze staan voor haar in
de houding, verzorgen de maal
tijden, leveren ook massages en
nachtelijke warmte in bed. Eén
is gebombardeerd tot hond om
dat de dame het wel prettig
vindt om een huisdier te heb
ben. Dat is trouwens wel een aar
dige grap. Eerst denk je dat Van
Warmerdam een acteur de rol
van hond gegeven heeft Later
blijkt het de boosaardige fanta
sie van de dame des huizes uit
het stuk te ***11. Wat wei cp het
zelfde neerkomt maar op een
leukere manier.
Verder is de komedie van De
Trust en de Mexicaanse Hond
nogal vet uitgevallen. Het lijkt
wel alsof de spelers het stuk al te
vaak gespeeld hebben. De hu
mor ligt er vaak net wat te dik
bovenop, terwijl de karakters
minder uit de verf komen dan
wel zou kunnen,
Sylvia Poorta is de dame. Ze
trekt stevig van leer met botte
opmerkingen en een pathologi
sche bedilzucht. Wat ontbreekt
is haar nood, de angst voor de
eenzaamheid, de behoefte aan
mensen om rich heen over wie
ze macht kan uitoefenen. Zulke
types spelen een spel omdat ze
niet anders kunnen en het kan
heel schrijnend zijn om dat tus
sen de humor door te zien.
Wel erg aangenaam is een scène
waarin de orde der dingen moet
worden vastgelegd in het huis
houden. Iemand heeft bedacht
dat de verschillende taken beter
zouden worden verricht wan
neer alle bedienden ieder zou
den reageren op hun eigen bel-
signaal. Maar uiteraard wordt
hier slechts het onomstotelijke
bewijs geleverd dat teveel regels
een groter kwaad zijn dan de
volstrekte afwezigheid ervan. Ik
kan mij niet meer herinneren
hoe de hond keek tijdens deze
scène, maar het moet erg ver
drietig zijn geweest Wat extra
op de lachspieren zal hebben ge
werkt
Adel Blank, Theater Lantaren/
Venster. Gezien: woensdag
avond.
Rotterdam Cultuurwethouder
Kombrink heeft goede hoop dat
mr, Eric Jurgens staf en directie
van Museum Boijmans weer lot
elkaar weet te brengen. „Jurgens
is met moedeloos, we hoeven niet
al te somber te zijn. Er zijn per
spectieven en kansen," zegt Kom
brink na tussentijds overleg deze
week met Jurgens, Deze ex-NOS-
voorzitter en PvdA-lid van de Eer
ste Kamer bemiddelt m het ver-
trouwensconflict tussen Boij-
mans-directeur Chris Dercon en
zyn stafleden. Jurgens brengt vol
gende week zijn rapport uit.
Volgens Kombrink zal Jurgens
adviseren dat voor de groot
scheepse reorganisatie die Der
con voor Boijmans op touw heeft
gezet een externe procesbegelei-
der op het niveau van de directie
nodig is. Dat was ook een strikte
eis van de ondernemingsraad van
het museum. Dercon verzette zich
aanvankelijk hevig tegen de
komst van zo'n extra verande
ringsmanager aan zijn zijde, maar
heeft zich er inmiddels bij neerge
legd.
Kombrink vertrouwt er ook op dat
de gemeente de diverse procedu
res tegen de meuwbouwplannen
van Boijmans zal winnen Het be
gin van de nieuwbouw /al dan uit
eindelijk 'slechts' twee maand» n
vertraging hebben opgelopen.
Volgens de wethouder is dat een
overzienbare periode die opening
van het vernieuwde Boijmans in
het jaar 2001, als Rotterdam Euro
pese cultuurhoofdstad is, niet in
gevaar hoeft te brengen.
Als de gerechtelijke procedures
negatief voor de gemeente uitval
len, ..is crisisberaad nodig over de
dan ontstane zeer ernstige situa
tie," aldus de wethouder.
Volgens Boijmans-directeur Der
con wordt de 2001-tentoonstelling
over Jeroen Bosch een zeer bij
zondere. Hij verwacht 200.000 be
zoekers in twee maanden. „We
kunnen er ook het dubbele aantal
doorjassen mei voor iedere bezoe
ker een minuutje kijktijd per
Bosch-schilderij, maar zo willen
wij het niet doen. We zullen de re
latie van Bosch laten zien met
Rotterdam, met Erasmus en met
dagelijkse gebruiksvoorpen uit
zijn tijd uit onze collectie. De or
ganisatie van Rotterdam Culture
le Hoofdstad is zeer enthousiast
over deze expositie. Intendant
Bert van Meggelen, een man met
haren op de tanden, zegt dat hij
wel veertig van de programma's
voor het feestjaar 2001 aan Jeroen
Bosch kan koppelen."
De gemeenteraadscommissie
Kunstzaken betuigt m algemene
zin brede steun aan het Boijmans*
reorganisatieplan, dat nog wel
veel uitwerking behoeft.
Door Han Geurts
Rotterdam Toen ze zo hoog
was als de bloempot was al dui
delijk dat ze ooit zou trouwen
met de buurjongen die op dat
moment zo groot was als de hele
plant. Nu is ze zeventien. En in
derdaad, er begint iets te bloei
en, zo mooi en hevig dat het haar
moeder op zekere ochtend tol
woede en wanhoop drijft op het
moment dat ze haar dochters
slaapkamerdeur opendoet
Marius' van Marcel Pagnol gaat
over het dorpse leven in de ha
venstad Marseille, waar alle gro
te besluiten tussen de tafeltjes
van het plaatselijke café worden
genomen. Theatergroep De On
derneming kaart en keutelt en
heeft volgens mij een gedegen
studie gemaakt van Franse
kroegen; de sfeer is in elk geval
volstrekt authentiek. Een café
baas, zijn zoon. Een paar kleine
kruideniers van wie er één de
dochter in de aanbieding heeft
die met de dag mooier wordt
Het geluk ligt, zou je zeggen,
voor het oprapen. Goedwillende
mensen, lieve ouders, fijne kin
deren, Maar in alle hoeken loert
benepenheid. De omgeving is te
klein om te kunnen leven. De
jongen die aan de kade woont en
iedere dag naar het water kijkt,
de zeemannen ziet komen en
gaan met hun grote schepen,
voelt dat ie niet kan blijven. De
zee lokt Het onbekende. Hij
moet weg.
Bij De Onderneming duurt het
even eer je er in rit Vooral in het
begin overtuigen sommige tra-
vestierollen niet zo. Voor een
minnaar van vijftig die een
meisje van achttien probeert te
versieren wil je toch eigenlijk
een schrale kerel zien in plaats
van een actrice met een hoed.
Maar tegen het slot gaat 'Marius'
steeds meer ontroeren en rit je
té genieten van tedere, klein-
menselijke dingen: heel Frans
en heel on-stads, maar ook heel
herkenbaar neergezet. Er zijn
mooie tedere momenten tussen
vader en zoon, die elkaar beter
begrijpen dan ze denken en ook
meer waarderen dan ze meestal
toegeven. Er is een moeder die
beter aanvoelt wat voor leven
voor haar dochter dreigt dan de
anderen zo snel kunnen gelo
ven, Er is nog veel meer couleur
locale.
Marius' toont een geluk dat niet
meer bestaat en laat tegelijk
zien dat die ook in deze onbe
vangen omgeving niet te vinden
is. Door het vertrek van die jon
gen wordt aan het slot een berg
leed en tragiek geschapen die
we goddank niet te zien krijgen.
Blijven had ook tot niets geleid.
Voorbestemd zyn voor iets
moois en het dan krygem nee,
dat lukt niet meer.
'Marius5 van Marcel Pagnol
door De Onderneming. Gezien:
gisteravond in Lantaren/Ven^
ster. Herhalingen: t/m zater
dagavond.
artiest
Kofy Brown
album
'Skinny&Tight'
I a t> I
NDA/Bertus
54.46 min.
Voor de bezoekers van North Sea '98' behoeft Kofy Brown geen enkele
introductie meer. Met haar gekruide, indringende mix van funk, blues,
soul en hiphop was de Amerikaanse zangeres (dertig jaar geleden gebo
ren als Kenya Sims) een Tegelrecbte sensatie. Temeer daar tot dan
slechts een enkeling in Nederland kennis van haar had genomen. Al
leen de wakkerste geesten wisten van het bestaan van twee indepen
dent-albums ('Live Delicious' uit 1994 en 'Hungry' uit 1997), die haar
ook in eigen land geen doorbraak hadden bezorgd. Inmiddels echter
lijkt het gekeerd, wordt Kofy Brown zelfs getiptals aankomende wereld-
ster. Maar dan toch vooral op basis van haar podiumprestaties, die zowel
dsï>oeiatie;a oproepen mei de nog jongeTina Turner ais generatiegenote
Me'Shell N'DegeOcello. De intensiteit die Kofy (inclusief Band) tijdens
haar optredens uitstraalt kan ze evenwel in de studio nog niet reprodu
ceren, blijkt uit deze derde langspeler. Minder gestoei met eleetrondca
zou haar sociaal bewuste hartenkreten goed doen, het 'vlees en bloed'-
gehalte aanzienlijk kunnen verhogen. Hoogste tijd dus om een combine
aan te gaan met en producer, die ook affiniteit heeft met bijvoorbeeld
Curtis Mayfield, Prince en Marcus Miller. Wie kennis wil nemen van het
boeiende bühnebeest Kofy Brown: morgenavond is Rotown haar speel
plaats.
Louis Du Moulin
