10
Opinie
'Heilige Bureaucratius' leeft van wantrouwen
Presidentschap lijkt voor Bouterse te zijn weggelegd
Den Haag maakt zich op voor gevecht om de centen
Rechten van de
mens botsen met
die van het kind
Parkeerkwartje (2)
Binnenrotte
Zedendelicten (2)
'Ge-ouwe-allochtoon' (2)
Rotterdam» Dagblad
Donderdag 19 augustus 1999
<9
Onder eindredactie van Annemiek van Oosten, tel.: 010-4004358
In het Rotterddams Dagblad van 10 augustus klaagt
een lezer over het verdwijnen van het 'parkeerkwart
je'. Zij n oplossing lijkt h et openbaar vervoer ofbetalen
met guldens of met nog groter.
De echteoplossingis te vinden in ChipKnipof Chipper
met hun altyd predes gepast geld, terwijl door de
komst van de euro straks ons Nederlandse 'kwarten-
stelsel' toch vervalt. Dus geen kwartjes, geeltjes en
vuurtorens meer, maar de euro of chippen. Lekker
makkelijk voor de klant en het Parkeerbedrijf.
Bob Hagenaar, Rotterdam
Bij de City Informatie Bank op de Coolsingel ligt een
fantastisch idee van een meneer Groman over de in
vulling van de directe omgeving. Het is een absoluut
goed idee voor de toekomst van denu troosteloze ben
de die de Binnenrotte gedurende de helft van de week
vormt.
De Binnenrotte kan door middel van prachtige kunst
zinnige oplossingen de lange boulevard worden, waar
naar Rotterdammers annex buitenlandse toeristen
hunkeren. Het betreft hier een Frans (Parijs?) idee,
dat als het wordt verwezenlijkt zou kunnen wedijve
ren met eik willekeurig abject hier in Rotterdam! Het
gaat tevens om een toenstische 'trekker' van deeerste
orde. Iedere Rotterdammer, die hetmet me eens is dat
Rotterdam vooral op marktdagen een rotzooi is, advi
seer ik hier en nu: Ganaar de City Informatie Bank en
overtuig je middels de City Ideeënkrant, nummer 27
van mijn geluk. De titel is 'Ontwerp Binnenrotte'.
Kenners lopen gegarandeerd warm voor dit ontwerp.
C.H. de Graaff, Rotterdam
Naar aanleiding van het artikel 'Jan S. hield iedereen
voor de gek' in uw krant van zaterdag, over de afschu
welijk gebeurtenissen in Assen, het volgende. Ik vind
het uiterst pijnlijk dat CAD-directeur Stollenga aan
dacht vraagt voor heteffect diedegebeurtenissen zui
lenhebben op de betrokken reclasseringsambtenaar.
Dat Tiaar vertrouwen wordt beschaamd' staat toch in
geen verhouding tot de gevoelens van de ouders van
het slachtoffer? Ik vind het van een onbegrijpelijke
gevoelloosheid getuigen daar zo kort na de ontdek
king over te spreken. Stollenga wekt met zijnuitlatin-
gen de indruk zich als medeslachtoffer aan de zijde
van de ouders te willen scharen om daarmee geen ver
antwoordelijkheid voor de gebeurtenissen te hoeven
dragen. Terwijlhij in mij n ogen juist mede schuldig is.
Karakter en gedrag van de dader zijnbestudeerddoor
gedragsdeskundigen'. De beslissing de dader van het
misdrijf de vrijheid te geven is op grond van hun be
vindingen genomen. Hoe staan diezelfde deskundi
gen tegenover de opmerkingen van de CAD-directeur
dat sommige cliënten 'geen enkel signaal afgeven' en
"hun ware qevoelens goed verborgen kunnen hou
den'? Als de gedragsdeskundigen het met hem eens
zijn, waarin zyn zij dan nog deskundig? Wat is dan de
waarde van hun adviezen?
Het had volgens mij voor de hand gelegen onmiddel
lijk na de vermissing van het slachtoffer bijzondere
aandacht aan een buurman meteen relevant strafver-
leden te besteden. De plaatsvervangende oföcier van
justitie zegt dat eerdere huiszoeking niet mogelijk
was. Waarom niet?
P» Melville, Rotterdam
Ikerger mij al jaren aan politiekcorrecte bevolkings
statistieken. Het lijkt wel of men daarmee opzettelijk
grootstedelijke problemen wil bagatelliseren. Op
grond van de BiZa-defïnitie was in 1998 het percenta
ge allochtonen in Rotterdam 'slechts'42,7. Watmij zor
gen baart, is dat er dan wel erg veel autochtonen in al
lochtone gezinnen opgroeien! Gezinnen waarin nau
welijks of geen Nederlands wordt gesproken en waar
binnen nauwelijks belangstelling bestaat voor - eer
der weerzin tegen - andere culturen. Deze gezinnen
zullen vermoedelijk niet kunnen/willen participeren
in een multiculturele/multi-etnische samenleving.
Daarvoor benadrukken zij te zeer de versterking van
de eigenidentiteit. Ik vrees dat voor deze autochtonen
de aansluiting op de moderne samenleving problema-
tischwordt.
Hoe maak je derde generatie allochtonen weer zicht
baar in de statistieken? Door te stellen dat een autoch
toon vier grootouders heeft, die ook in Nederland zijn
geboren? Het percentage allochtonen in Rotterdam
zaldan op75 tot 80 komen. Bestuurders zullen ineens
begrijpen met welke werkelijkheid zij te maken heb
ben! Maar ik denk dat we er beter aan doen om een
strikte registratie naar etniciteit in te voeren en het
niet meer over allochtonen/autochtonen te hebben. Is
je vaderTurks en jemoederNederlands, danbenjege-
woon voor 50 procentTurks en voor 50 procent Neder
lands. Ik vrees echter dat 'multiculturalisten' zich te
gen deze eenvoud zullen verzetten, want dan wordt
zichtbaar in wat voor (treurige) gecompartimenteerde
samenleving we leven. Nederland is verre van een
'melting pot', hetgeen niet vreemd is zolang hiergeen
inburgingsverplichting bestaat
De betrouwbaarheid van bevolkingsstatistieken laat
ook altijd te wensen over. Zo telde het CBS, ik meen in
1997,zo'n 1367I> -nicanen in Ned erland.Maarrijks
genoten vertelden mij dat er hier toen zeker al zo'n
10.000woonden. Ook woonden hier volgens hen meer
Venezolanen en Colombianen dan werdaangenomen.
Het was op de Antillen met zo moeilijk om de Neder
landse nationaliteit te 'verkrijgen'. We hoeven ons er
dus niet over te verbazen dat veel rijksgenoten geen
Nederlands of Papiamento spreken, maar Spaans!
Omvangrijke etnische gemeenschappen, hoeven niet
meer echtte integreren. Het zijn inmiddels 'zelfredza-
me\datwilzeggen gesloten, gemeenschappengewor-
den, Deze constatering doet veel Nederlanders die
zichvoordezegroepenhebbeningespannen,pijn. Wat
in de 'oude wijken' is gebeurd - gettovorming'-
mocht niet op nieuw gebeuren in de 'wederopbouwwy-
keri. Ik ken de zuidelijke tuinsteden het beste en he
laas moet ik constateren dat in minder dan vijf jaar al
hele buurten'demografisch' gesloopt zijn en dat idea
listen, de 'melting pot'-getrouwen, de wijk hebben
genomen,
W. Molendijk, Rotterdam
Door Kor Kegel
Tijd voor een babbeltje hebben de
zorgverleners niet - die klacht
hoor je van veel ouderen en hulp
behoevenden. Het was zo gezellig.
Als die vriendelijke mevrouw van
de thuiszorg klaar was met de
huishoudelijke taken, deed ze
nog wel eens een bakkie. Even
klessebesser,. Dat maakte do hele
dag goed. Maar tegenwoordig
komt ze snel stofzuigen en daarna
moet ze meteen weg. Ze moet zich
voor elke vijf minuten verant
woorden. En daar hoort geen kof-
fiezorgpauzebij.
Ligt dat dan aan die rare directeur
van de thuiszorg? Heeft hy zijn
zorgverleners te veel aan de lei
band? Ja, maar het is zyn schuld
niet. De directeur moet zorgen dat
er voldoende thuiszorg*..., in de
stad zijn en daarom moet hij de
subsidiegevers laten zien wat er
met hun geld gebeurt Verant
woording heet dat. Hij moet aan
tallen laten zien: zo veel mensen
hulp, voor die en die taken. Koffie
drinken wordt niet gesubsidieerd.
Maar er is onvoldoende geld voor
thuiszorg, er zijn wachtlijsten, de
directeur is dus gedwongen tot de
rol van poppenspeler met te korte
touwtjes. De werkdruk is hoog.
Gevolg: veel jongeren ambiëren
geen baantje in de thuiszorg. Het
wordt onaantrekkelijk gevonden.
Anders dan vroeger, toen was het
leuk om met mensen bezig te zyn.
Maar het bezig zijn met mensen is
weggebureaucratiseerd.
Onlangs slaakte de algemeen di
recteur van Humanitas Rotter
dam een noodkreet in zyn jaar
verslag. Drs. GJ. Kempen signa
leerde een tegenstrijdigheid in de
wensen van de cliënten en die van
de financiers. De financiers willen
cijfers, weten of het geld goed be
steed wordt. Maar de terugkoppe
ling vergt zo'n administratie, dat
het onvermijdelijk ten koste gaat
van het doel. De praktijk lijdt on
der de papieren rompslomp.
Zijn de financiers gek geworden?
De klacht van Kempen staat niet
op zichzelf. In het sociaal-cultu
reel werk zijn beroepskrachten
idioot veel tijd kwijt aan vergade
ren, beleidsdoelen opschrijven en
rapporteren. Dat gaat ten koste
van activiteiten. De politie heeft
de handen vol aan administratie,
waardoor er minder 'blauw op -
straat' is. Je kunt je niet in tweeën
splitsen. In het bedrijfsmaat
schappelijk werk is er'de tendens
inhetsociaal-
cutturee
werk zijn be
roepskrach
ten Idtootveel
tijd kwijt aan
vergaderen
beleidsdoe
len opschrij
ven en rap
porteren. Dat
gaat ten kos
te van actlvi
tetten. De po
litie heeft de
handen vo
fw:
stratie, waar
door er min
der blauw op
Straat IS. Ar
en enoto Rotter
dam Dagblad/Ceos
Kuiper
dat personeelschefs meer gege
vens over werknemers willen heb
ben, waardoor de privacy in het
geding komt. „Van een effectieve
inzet van het bedrijfsmaatschap
pelijk werk kan dan ook geen
sprake meer zijn," zegt Humani-
tas-directeur Itempen. „Wijsheid
en onderling vertrouwen zijn no
dig om de financier (het bedrijf) in
te laten zien dat met het respecte
ren van de privacy enorme effecti
viteitswinst te behalen is."
Kempen slaat de spijker op de,
kop. Wijsheid en.vertrouwen zijn
nodig. Maar de 'Heilige Bureau
cratius' leeft juist van domheid en
wantrouwen. Cijfers wil hij zien,
'aantallen wil hij* ruiken, rappor
ten en nota's wil hij verorberen.
Sint Bureaucratius wil alles op pa
pier, ook als het al op floppy staat.
Het Rotterdamse CDA-raadslid
Frans-Jozef van der Heijden is het
zat. Hij wil een raadsbreed offen
sief tegen de bureaucratie, want
het mag niet zo zijn dat tussen po
litieke beslissingen en resultaten
te veel stroop zit, te veel tijdver
lies, te veel controle en procedu
res, want dat kost allemaal tijd en
energie en die kunnen beter wor
den besteed. Van der Heijden
vindt dat het opnieuw tijd wordt
voor politieke aandacht voor de
resultaten van het beleid.
Om- de zoveel jaar nemen ge
meentebestuurders zich voor om
te zien of beleidsmaatregelen wel.
tot de beoogde effecten leiden.
Het is daarbij onvermijdelijk dat
de ambtenarij kritiek zal incasse
ren, want volgens politici gaat
daar veel de vertraging in. Vraagt
de burgemeester om dikke rap
porten? Vraagt de wethouder de
u.riszorgdirecteur om een ver
antwoording voor elke vijf minu
ten? Nee, dat gebeurt ergens op
de afdeling die de subsidie ver
strekt Ambtenaar Dorknoper van
driehoog achter in het stadskan
toor wil ook wat te vertellen heb
ben.
Essay
Het knarst tussen de politieke
macht en de uitvoerende macht.
Onlangs bleek oattopambtenaren
"het niet meer tolereren dat zij da
schuld krijgen van missers waar
voor ministers of wethouders ver
antwoordelijk zijn. Maar tegelij
kertijd schreef de minister van
Binnenlandse Zaken en Konink
rijksrelaties, Bram Peper, een es
say -waarin hij stelt dat ministers
niet langer voor elk wissewasje
verantwoordeijkheid kunnen dra
gen, zolang ambtenaren stevig in
het zadel zitten en met ontslagen
kunnen worden. Hun rechtsbe
scherming is buitensporig gewor
den.
Er zou iets op te lossen zijn als de
overheid voor hoge posten werkt
met tijdelijke contracten -dan
kim j e gemakkelijk af van iemand
die disfunctioneert - maar de na
delen daarvan zijn weer dat het
inhuren van mterim-managers
erg duur is, dat ze ter plekke on
bekend zijn en dat ze betrekkelijk
weinig investeren in teambuil
ding. En wat schiet de thuiszorg
verlener ermee op? Of de eenvin-
gerig tikkende politieagent?
Daarom wil Van der Heijden dat
bij raadsbesluiten beter inzichte
lijk wordt hoe het proces erna zal
zyn. De politieke macht moet er
op kunnen vertrouwen dat beslis
singen snel bekend raken bij die
ambtenaren die met de uitvoering
te maken hebben. Daar gaat veel
mis. In Rotterdam klaagt vooral
de PvdA-fractie al langer over de
manier waarop directeuren van
gemeentediensten hiermee om
gaan. Die kritiek is niet weg-
d, maar zal na het zomerre-
weer opklinken, want dan
wordt het rapport van prof. dr.
Arie van der Zwan over het func
tioneren van de Bestuursdienst
besproken. Het blijkt dat de sa
menhang in de aanpak van de di
verse directeuren wel wat beter
kan. Volgens Van der Heijden is
het verstandig om nieuwe afspra
ken te maken over sturing en con
trole. De gemeenteraad moet de
hoofddoelen in het oog houden en
keihard optreden als het werken
aan die doelen niet soepel ver
loopt. Geld voor thuiszorg moet
zo concreet mogelijk zorg op te le
veren. Geld voor welzijnswerk
moet niet aan rapporten en hoge
salarissen worden uitgegeven,
maar aan welzijn voor de doel
groepen. „Er kan wel eens wat
minder vergaderd worden," z;i
sociaal vernieuwer Gerard de
Kleijn in 1990. Ongetwijfeld zal
blijken dat er te veel ambtenaren
zijn of staffunctionarissen by in
stellingen en dat er - vooral daar
door- te weinig mensen in de
zorg en op straten en pleinen
werkzaam kunnen zyn.
Minder bureaucraten, dat kan
helpen. De 'Heilige Bureaucrati
us' heeft te veel zitvlees. Geef 'm
gerust een schop onder de kont.
Door Hans van Soest en Koos van Wees
Nu het kabinet is teruggekeerd van reces,
worden de messen weer geslepen aan het
Haagse Binnenhof. Met de start van de on
derhandelingen over de nieuwe begroting
halen regeringspartijen PvdA, D6C en WD
hun bokshandschoenen weer uit de kast
voor het jaarlijkse gevecht om de meeval
lers.
Nu de economische groei volgens het Cen
traal Planbureau (CPB) hoger uitvalt dan
verwacht, is er meer geld te verdelen. En
dat maakt de dans om de centen interes
sant. Alle drie de partijen denken immers
anders over wat er moet gebeuren met
nieuwe meevallers
De PvdA zal inzetten op extra geld voor de
laagste inkomens en meer geld voor onder
wijs en gezondheidszorg, D66 op meer in
vesteringen voor het milieu, terwijl de WD
vooral het financieringstekort verder wil te
rugdringen en een algemene lastenverlich
ting wil doorvoeren.
Het CPB voorspelt een economische groei
van 2,5 procent over 1999 en een groei van
2,25 procent over 2000. Als de voorspellin
gen kloppen, komt er volgend jaar meer
geld vnj om 'leuke dingen' te doen voor de
burger. Immers, hogere economische groei
betekent meer belastinginkomsten en min
der werkloosheid, dus minder uitgaven.
Juist over de meevallers die ontstaan aan
de uitgavenkant, zal het gevecht de komen
de weken gaan.
In het regeerakkoord is afgesproken hoe
met meevallers moet worden omgegaan.
Het geld dat extra binnenkomt door hogere
economische groei moet worden besteed
aan verdere terugdringing van het finan
cieringstekort en lastenverlichting. Door
dat de economie nu harder groeit dan ver
wacht, kan iedereen wat lastenverlichting
tegemoet zien, al zal de PvdA zich de ko
mende weken hard maken om met name de
laagste inkomens extra te bevoordelen.
Geld dat overblijft door meevallers in de
uitgaven (bijvoorbeeld door een lagere
werkloosheid), mag worden uitgegeven aan
andere dingen dan terugdringing van het
tekort en lastenverlichting, zoals: klassen
verkleining, meer politie, kortere wachtlijs
ten in de zorg.
In het regeerakkoord staat echter ook dat
dit geld alleen maar aan dergelijke zaken
mag worden besteed, als vast staat dat de
meevallers aan de uitgavenkant structureel
zijn. Dat wil zeggen: er mag niet ineens vijf
tig miljoen gulden extra naar zorg gaan, als
vast staat dat de werkloosheid over een jaar
weer oploopt.
PvdA, D66 en WD zijn het al zolang ze sa
men regeren niet eens over wat het woord
'structureel' betekent. De sociaal-democra
ten zullen roepen dat de voorspellingen van
het CPB aan de voorzichtige kant zijn (en
de laatste ontwikkelingen op de wereld
markt geven hen gelyk), zodat er van uit
mag worden gegaan dat de meevallers zoals
die zich nu voordoen er ook in de jaren
daarna zijn. Ruimte dus voor leuke dingen,
De WD daarentegen (en in mindere mate
D66) zal roepen dat de PvdA te hard van sta
pel loopt, het geld al wil uitgeven voordat
het verdiend is en dat het beter is voorzich
tig te zijn dan over twee jaar weer met een
schreeuwend tekort op de begroting te zit
ten. De liberalen willen dan ook het liefst
niets extra's uitgeven. Terugdringing van
het tekort en lastenverlichting is al mooi
genoeg.
De paarse geschiedenis leert dat de drie
partijen elkaar wel weer ergens zullen vin
den in het midden. Dus: ietwat extra uitge
ven, maar niet te veel want wie weet wat de
toekomst brengt. Alle partijen mogen zo
een klein beetje winnen.
Door Annie de Vreugd
Elk kind heeft het recht om te spelen in een vei
lige omgeving. Geen enkel kind mag mishan
deld worden. En geen enkel kind mag slacht
offer worden van seksualiteit. Drie van de vierenvijf
tig artikelen uit het Verdrag voor de Rechten van het
Kind, uitgaande van de Verenigde Naties. Honderd-
zeventig landen hebben er hun handtekening onder
gezet, Nederland ueed dit op 8 maart 1995.
Hoe is het in het licht van de Universe1? Rechten van
het Kind mogelijk dat een zedendelinquent met me
deweten van justitie vlak naast een openbare zand
bak komt te wonen? Midden in een kinderrijke
buurt, waar de kans tot een seksueel vergrijp aan
minderjarigen hem voor de voeten ligt, Chanel Nao
mi Eleveld werd daarmee vogelvrij verklaard. Haar
recht om veilig te kunnen spelen werd met voeten
getreden.
De woede en frustraties van buurtbewoners en men
sen in het hele land zijn o zo goed in te voelen. We
houden met ons allen het hart vast, omdat niemand
weet waar gevaarlijke ex-gedetineerden uithangen.
Niemand weet goed hoe en waarop hij zyn kinderen
moet voorbereiden. De roep om meldingsplicht aan
de buurt wanneer er een zedendelinquent in de
buurt komt wonen, is heel begrijpelijk.
Een veroordeel de als Jan S. behoort niet in een woon
wijk vol kleine argeloze kinderen. Mensen als hij
moeten voor altijd ontmoedigd worden zich in de
buurt van kinderen op te houden. Zo'n figuur moet
zich verre houden van scholen, mag nooit als onder
wijzervoor de klas komen te staan, kan niet als leider
van scouts mee op kamp of jeugdtrainer bij een voet
balclub worden. Omdat wij ouders dat met willen,
omdat het in strijd is met de Rechten van het Kind.
Hoe bizar het sommige mensen ook in de oren mag
klinken, ook een ontuchtpleger en moordenaar heeft
rechten die zijn vastgelegd in de Universele Verkla
ring van de Rechten van de Mens. Deze rechten bot
sen hier met die van het kind. S. heeft na het uitzit
ten van rijn straf bijvoorbeeld het recht zich vrij te
verplaatsen. Hij mag gaan en staan waar hij wil. Als
de buurt wordt ingelicht dat een zedendeliquent in
de wijk komt wonen, wordt de ex-veroordeelde be
perkt in zijn vrijheid en loopt levensgroot gevaar op
een volksgericht. De grote vraag is wiens rechten
zwaarder moeten wegen?
Jan S. is geestesziek. Uit statistieken blijkt dat ze
dendelinquenten maar al te vaak terugvallen in hun
foute gedrag. S. had daarom levenslang begeleid
moeten worden door een psychiater. Nu kan de re
classering een seksueel delinquent na zijn veroorde
ling alleen adviseren therapie te volgen op vrijwillige
basis. S. heeft dat geweigerd. In het belang van onze
kinderen en dat van de dader zou overwogen kunnen
worden de mogelijkheid van dwangverpleging in de
wet op te nemen, Het is toch ook de normaalste zaak
van de wereld dat iemand die lijdt aan epilepsie, dia
betes of een zware hartkwaal voor de rest van zijn le
ven onder doktersbehandeling blijft? Niemand doet
daar moeilijk over.
Er lopen heel wat mensen met psychische klachten
voor de rest van hun leven regelmatig naar een psy
chiater. Waarom gebeurt dat niet met een psychisch
gestoorde mens als S.? Natuurlijk, geen enkele con
trole is waterdicht. Een hartpatiënt kan ondanks kri
tische controle van een arts overlijden aan een hart
aanval, ook een zedendelinquent kan ondanks thera
nie in de fout gaan. Maar de kans dat iemand als S.
ach in de buurt van onze kinderen zal ophouden,
wordt wel kleiner als hij nauwgezetter wordt ge
volgd. Niet voor enkele jaren, maar zijn leven lang.
Ook hier zou de wet verruimd mogen worden, omdat
de mogelijkheden tot volgen nu nog te beperkt zijn.
We hebben de mond vol over privacy. Het risico dat
er ooit weer een kind de dupe wordt van te voorzichti
ge aanpak van zedendelinquenten is echter veel te'
groot. Bij de discussie binnen de rechterlijke macht
over wat erbinnen het kader van de wetgeving moge
lijk is, moet het kind voorop staan. Het levensgeluk
van een kind moet zwaarder wegen dan de onwil van
een gestoorde persoon in therapie te gaan.
(Annie de Vreugd is ortfwpeüagoog)
Bouterse heeft niets meer te verliezen. Archieffoto Edwa«tTrooiVANP
Door Arm and Snijders
Hij pleegde twee staatsgrepen, wordt verdacht
van moord en andere mensenrechtenschen
dingen en is in Nederland tot zestien jaar ge
vangenisstraf veroordeeld wegens drugshan
del. Toch belet dat de ex-dictator Desi Bouter
se niet om zich volgend jaar kandidaat te stel
len voor het presidentschap van Suriname.
Reden voorpolitiek Den Haag om het hart vast
te houden, want de kans dat de voorzitter van
de Nationale Democratische Partij (NDP) zijn
doel zal bereiken, is niet germg. De verwach
ting was destijds dat Bouterse zich na de ver
kiezingen van mei 1996 al zou opwerpen als
kandidaat-staatshoofd. Hij liet toen de eer aan
partijgenoot Jules Wijdenbosch, ook omdat er
internationaal weerstand zou ontstaan tegen
zijn eigen persoon.
Nu heeft Bouterse niets meer te verliezen. Hij
heeft een veroordeling van de rechtbank in
Den Haag aan zyn broek en kan daardoor zijn
land niet meer uit zonder het risico te lopen in
de kraag te worden gevat. Dus moet hy zich
noodgedwongen nchten op glone binnen de
eigen grenzen. Bovendien verwacht zijn ach
terban niets anders dan dat hij zichzelf kandi
daat stelt.
Verbruid
Wijdenbosch heeft het sinds zijn aantreden m
oktober 1996 verbruid by het volk. Wat de NDP
bepaald geen goed heeft gedaan. Slechts een
prominente rol van Bouterse zal voldoende
vertrouwen bij zyn kiezers wekken om de par
tij zonderal te veel kleerscheuren door de ver
kiezingen var 25 mei 2000 te loodsen. Zonder
de voormalig bevelhebber is de NDP haar ge
zicht kwijt. Bouterse is nog altijd populair bij
een deel van de bevolking. Vooral in de volks
wijken en het Surinaamse binnenland kan hij
rekenen op veel steun. De sympathie van de
binnenlandbewoners is te begrijpen. De NDP
is, met Bouterse voorop, de enige politieke par
ty die zich daadwerkelijk om hen bekommert.
Hij reist geregeld naar het regenwoud om zyn
gezicht te laten zien en de bewoners gunstig te
stemmen door het schenken van kettingzagen
en ander gereedschap.
Minder voor de hand ligt het dat de bewoners
van de verpauperde volkswijken nog altyd de
zijde van de NDP kiezen. Want juist de arm-
sten van de armen hebben het onder de rege-
ring-WijdeDbosch zwaar te verduren gekre
gen. De prijzen zijn als gevolg van de inflatie
omhoog geschoten terwijl de toch al karige lo
nen nauwelijks zijn verhoogd. Maar binnen de
sociaal lagere klasse heeft men een bijna gren
zeloos vertrouwen in demagoog Bouterse. Ook
al omdat men geen geloof meer heeft in de an
dere traditionele partijen. Onder de politici
van de meer dan dertig partyen die zullen
meedingen, heeft Bouterse als persoon de bes
te papieren. Hoe meer partyen er komen, hoe
groter de verbrokkeling bij zijn tegenstanders.
KjcSStËaaë!
Dat Bouterse veel aandacht aan het binnen
land besteedt, is politiek gezien een slimme
zet. Door het kiesstelsel vallen m de dunbe
volkte gebieden tien van de 51 parlementsze
tels weg te slepen. Bij de stembusgang in 1996
haalde de NDP er hier negen binnen. Een aan
tal dat volgend jaar naar alle waarschijnlijk
heid zal worden geëvenaard. In Paramaribo zal
de partij, als het een beetje meezit, minimaal
drie zetels halen. In de overige kustdistricten
zeker eenzelfde aantal. Waardoor de NDP zich
opnieuw de grootste mag noemen met bijna
eenderde van de parlementszetels.
Grootste probleem voor Bouterse wordt om na
de verkiezingen coalitiepartners te vinden die
hem als president accepteren. Maar de bal rolt
in Suriname altijd raar. En Bouterse is gesle
pen genoeg om door het doen van beloftes en
het uitdelen van ministersposten en andere
fraaie baantjes kleine groeperingen met wei
nig principes voor zich te winnen. De enige
hoop voor de oppositie is om als een hecht blok
eensgezind de verkiezingen in te gaan. Dat
lijkt echter een utopie.
'Pmaren'
Bouterse steekt wel 2ijn nek uit als hy aan het
hoofd van een regering gaat staan die de mede
door Wijdenbosch veroorzaakte economische
en financiële malaise te lijf moet gaan. Maar
als een van de weinigen in Suriname moet hy
in staat worden geacht de bevolking uit te leg
gen waarom ze nog jaren zullen moeten 'pina-
ren' zoals de Surinamers het aanhalen van de
broekriem omschrijven. Dat Bouterse en daar
mee Suriname internationaal nog meer dan nu
het geval is als een paria wordt beschouwd als
hij eenmaal president is, zal de ex-dictator een
zorg zijn.
Voor het vice-presidentschap zal hij ongetwij
feld een niet al te sterke man of vrouw zoeken
die in het buitenland wel goed ligt. In eigen
land stort hij zich op het werk om tegenover
het Surinaamse volk te bewijzen dat hij meer
in huis heeft dan moorden, het plegen van
i en het smokkelen van drugs.
