4
§piil©
T
H
h
Als politici niet sturen loopt een vol land vast
Draskovic en Djindjie haten
elkaar minstens zoveel als 'Slobo:
Maak alle gevaarlijke honden af
Binnenrotte (3)
Schuldenlast Feyenoord
Amalgaam
Niet de straat op
Rotterdam en status i
Zeven, negen, zeven
Rotterdams Dagblad
Rotterdams Dagblad
Donderdag 26 augustus 1999
9
Onder eindredactie van Annemlek van Oosten, tel.: 010-4004356
Ook iets op uw hart? schrijf naar: hoofdredactie
Rotterdams Dagblad, postbus 2999,3000CZ Rotter
dam (E-mail: <ügitaal@rotterdamsdagbla«Lnl).
Houd het kort, lange brieven hebben weinig kans
op plaatsing. En: één onderwerp per brief. Vermeld
altijd uw achternaam, voorletters), adres en tele
foonnummer (onder uw brief in de krant komen al
leen naam en woonplaats). Plaatsing betekent niet
dat het Rotterdams Dagblad uw mening deelt.
Naar aanleiding van een ingezonden brief van een le
zer. die een grandioos idee had bekeken voorde aan
kleding van d e nu h opeloos sfeerloze marktplaats, het
volgende. Ik ben gaan kijken en ben het eens met dit
mooie ideetje. De ideeënmaker heeft het absoluut bij
het rechte eind om opdeze plek een eersteklas prome
nade te creëren.
Ikpersoonlijkzoü hetpromenadegebiednogeen stuk
uit willen breiden en wel 'naar boven' toe, dus naar het
Pompenburg. Het zou kunnen door op de nu bestaan
de grasgazons (op de treintunnel) een overlopend wa
terbassin te ontwerpen, gebruikmakend van het aan-
wezïge niveauverschil. Het water ligt vlak naast de
deur, in het Stokviswater, en kan met een pijpleiding
naar het hoogste punt worden getransporteerd om
dan weerterugte vloeien naar waar het vandaan komt
Ik garandeer dat deze plek voor vijftig proeent kunst
zinniger wordt en dat is toch het loffelijk streven van
deze stad? Deze stad wil toch hoogtepunten creëren,
wat de uitgaansplekken betreft.
John Maliepaard, Rotterdam
Na hetlezen vanhet stukoverde schuldenlast van m'n
duppie, voel ik mij genoodzaakt te reageren. Een paar
maanden geleden hoorde ik Jonen van dep Herik nog
zeggen 'De club is bijna gezond'. Gezond? Met een
schuld van42 miljoen? Waarom isditnooiteerdernaar
buiten gebracht? We weten allemaal dat Feyenoord
niet dezelfde financiële middelen heeft als declubs in
Eindhoven en Amsterdam, maar een schuld van 42
miljoen.
Ik ben heel erg geschrokken. Is het voortbestaan van
onze club in gevaar? Moeten we J. P., Van Wonderen,
Konterman en Pauwe verkopen om te overleven? Het
zyn vragen waarop wij supporters graag antwoord wil
len krijgen. Op deze manier zulllen wij de vierde of
misschien zelfs de vijftiende dub van Nederland wor
den. Ik vind dat het nueenstijd wordt datdie havenba
ron, die oli emagnaat of die multinational opstaat voor
Feyenoord Het is nu of misschien nooit meer. Eén ti
tel in de tien jaar? Nee, dank je.
Het klinkt misschien wat dramatisch, maar ik heb het
gevoel datbetechtvijf voor twaalf is,zonder datwe het
in de gaten hebben. Sta op voor de club! Sta op!
Jeremi eilaas, Rotterdam-zuid
Als abonneeheb ik in de krant van. zaterdag hetartikel
van RenéDiekstra over amalgaam gelezen, Hoêwêl'dê
schryver duidelyk aangeeft dat hy een lezing van de
arts Blumer beschrijft, vrees ik dat doordit artikel we
derom onnodige commotie bij' de lezers ontstaat Het
is de mening van één persoon die, zoals Diekstra te
recht aan het eind constateert, louter is gebaseerd op
persoonlij ke waarnemingenenmetopwetenschappe-
lijk onderzoek. Voorts begrijp niet dat een psycho-
loogoverdit onderwerp schryft,zonderzich er meerin
te verdiepen of advies aan deskundigen te vragen.
Waar het mij vooral om gaat, is dat een artikel als dit
onnodige onrust veroorzaakt bij de lezers en dat pro
fessionals op dit terrein, de tandartsen, onnodig wor
den overstelpt met reacties van verontruste lezers.
Dr. C. de Baat, tandarts, afdeling Mondziekten,
Kaakchlrurgie en Bijzondere Tandheelkunde van
het Academisch Ziekenhuis Rotterdam.
De deelgemeente Charlois maakt in de Millinxbuurt
een gebruikersruimte-voor verslaafden in gereed
heid. In Feijenoord is reeds zo'n opvang, die echter nu
al weer te klein is. Het ziet er dus naar uit dat het pro
bleem niet kleinerwordt, maar groter. Ditduidtopeen
beleid dat wel humaan is bedoeld, maar toch inhu
maan uitpakt.
öp 13 augustus werd aan commissievoorzitter Van
Lansbergen de eenvoudige vraag gesteld wat de ope
ningstijden zijn van dit soort gebruikersruimten
waarin niet gedeald mag worden. Dat wist de bestuur
der niet Het kan van negen tot rijf zijn, maar ook van
negen tot negen. Het hangt af van subsidie, van bud
getten. Zeker is wel dat er vele uren zyn waarop ver
slaafden aan hun lot blijven overgelaten.
Het oppakken van hen die dealen of stelen (etcetera),
betekent in juridische termen datje deze mensen op
grond van de wet na korte tijd weer moet laten gaan.
De politie dweilt, tot haar verdriet, met de kraan open.
Meer blauw op straatzou fijnzijn, maar het helptniets
als er op juridisch vlak geen duidelijk ruggensteun
wordt gegeven. Het is duidelijk dat in de praktijk dea
len op straatgewoon doorgaaten datversiaafdendaar-
door van heinde en verre worden aangetrokken. Hel
der is ook dat de trieste geestelijke en lichamelijke
ontreddering van verslaafden eerder zal toenemen.
Het is begrijpelijk dat het politieapparaat zogeen ver
trouwen en gezag overhoudt Het grotestedenbeleid
moet daarom snel een oplossing bieden op juridisch
vlak. Wetswijziging is nodig. Laten wij onze Haagse
volkvertegenwoordigers wijzen op hun taak.
I. Lammers-Versteeg, Rotterdam
Uw artikelDe stad wint aan status' van 21 augustus is
een klap op de vuurpijl. In Schiedam had ik namelijk
een toevallige ontmoeting met een sportieve Franse
moeder en haar dochter van plusminus tien jaar, die
met hun zwaarbeladen fietsen hier ons land bezoch
ten. Zij hadden in 'Briël' (Briehe dus) overnacht en
wisten niet waar hier in Rotterdam een camping te
vinden was. In redelijk Frans kon ikze verwijzen naar
de Rotterdamse camping aan de Gordelweg, maar het
was natuurlijk een hele opgave hen de route uitte ieg-
gen. Met een briefjeGordelweg' en TQeinpolderplein'
hebben ze de camping hoop ik gevonden.
Het is duidelij k een goed initiatief om meer aandacht
te schenken aan de minder draagkrachtige of meer
avontunerlijke toerist. We moeten niet alleen kijken
hoeveel geld toeristen in het laatje brengen.
M-J. van Gent, Schiedam
In Europa
-WW»
groeit de Ne
derlands be
volking het
snelst Zo lijkt
Het niet moei
lijkte voor
spellen dat
het raderwerk
eens tot stil
stand zal ko
men in een al
les omvat
tend ver
keerslnfarct
Archieffoto's Rot
Door Nico Hylkema
Wat doet politiek Nederland met
de snel groeiende bevolking? De
mografen presenteren deze en
volgende week cijfers over de be
volkingsontwikkeling in Europa.
Ze doen dat zonder daar waarde
oordelen aan toe te kennen. Ook
onthouden zij zich van betogen
over de gevolgen van de door hen
gesignaleerde trends. Het zullen
de politici zyn die met deze cijfers
moeten gaar. stoeien. Maar de
vraag is of dat tot een goede uit
komst zal leiden.
Binnen Europa groeit de Neder
lands bevolking het snelst. Bo
vendien zal de groei hier langer
aanhouden. Zonder goed beleid
zal dit leiden tot al maar ernstiger
verstopping van het land, wellicht
met een uitzondering van het
noorden, hoewel ook daar een in
haalslag gaande is. Het lijkt niet
moeilijk te voorspellen dat het ra
derwerk eens krakend tot stil
stand zal komen in een alles om
vattend verkeersinfarct
De bevolking van de grote steden
groeit niet. Er is slechts een ver
vanging van de autochtone bevol
king door niet-westerse allochto
nen, Die trend zal niet afnemen,
ook al kiezen in de centra van de
grote steden goed opgeleide en
goed verdienende alleenstaanden
of samenwonenden zonder kinde
ren voor het wonen in luxueuze
appartementen.
Terwijl de welvarende autochtoon
kiest voor ruimer wonen op grote
re afstand van zijn of haar werk,
kiest nu ook de tweede generatie
allochtonen voor vertrek naar de
groeisteden. Daar vormen de in
de jaren zestig gebouwde, ruime
eengezinswoningen een aantrek
kelijk alternatief voor de treurig
stemmende oude wijken rond de
binnensteden. Daardoor zal het
woon-werkverkeer alleen maar
toenemen.
Waar de ons omringende landen
regionaal vergelijkbare bevol
kingsconcentraties kennen, om
ringd door grote leegten in verder
afgelegen regio's, is Nederland
met uitzondering van hetnoorden
één grote concentratie. Boven
dien weigeren Nederlanders, an
ders dan bijvoorbeeld Fransen en
Duitsers, lange afstanden tussen
werk en wonen af te leggen.
Een verstandige overheid erkent
in tijden van welvaart dat investe
ringen in de infrastructuur hard
nodig zyn. Dat straks in. de Rand
stad en het midden van het land
nauwelijks meer plaats zal zijn
voor particulier autogebruik in
het woon-werkverkeer ligt voor
de hand, maar is geen populaire
gedachte.
Beleidsmakers die nu gering
schattend spreken over snelle
verbindingen tussen volle en
minder volle regio's, kunnen op
korte termijn nog wel eens hard
worden geconfronteerd met de
gevolgen van deze politiek. Een
uitdijende bevolking die kiest
voor kleine gezinnen en tegelij
kertijd voor wonen in een ruimere
omgeving, zal uiteindelijk bereid
zijn dagelijks grotere afstanden af
te leggen. Dat vraagt om betere
openbaar vervoerssystemen.
Dat Nederland in een andere situ
atie verkeert dan omringende lan
den is iets wat ook door auto min
nende belangenorganisaties er
kend zal moeten worden. De auto
zal een rol blijven houden in de
mobiliteit, maar als vervoermid
del voor de forens zal die ro) nood
gedwongen beperkt zijn. Dat zou
moeten leiden tot forse investe
ringen ineen moderne infrastruc
tuur. Vooralsnog lijkt daarvan
geen sprake.
De aantrekkingskracht van Ne
derland is vooral te danken aan de
welvaart Die is, zo menen demo
grafen, alleen té handhaven door
economische groei. Die groei
komt in het gedrang waar de be
roepsbevolking krimpt en niet
aan de vraag kan voldoen. Dat zal
de bevolkingsdruk alleen maar
doen toenemen. Vooral uit het
voormalig Oostblok zal nog heel
wat rederijk opgeleide mankracht
on2e kant uit komen.
Economische groei heeft ook een
andere kant, zoals we de afgelo
pen tien jaar hebben gezien. Ne
derland zal op geen enkele wijze
kunnen voldoen aan de interna
tionaal afgesproken milieueisen.
Ook daar zullen beleidsmakers
rekening mee moeten houden bij
het vaststellen van de speerpun
ten van de economische ontwik
keling.
Het is de vraag of de polderpolitici
deze uitdagingen aankunnen.
Vooralsnog gaat Nederland de
keuzes uit de weg. Helaas is het
motto dat de samenleving niet
'maakbaar' is, een dogma gewor
den. Maakbaar is zij misschien
niet, maar politici die weigeren te
sturen nemen een wel erggroot ri
sico.
Door Hans Gertsen
Slobodan Milosevic heeft betere
tijden gekend. De Joegoslavische
president verloor in Kosovo zijn
vierde oorlog in nog geen decen
nium (na Slovenië, Kroatië en
Bosnië). Zijn land ligt na ?8 dagen
van NAVO-bombardementen
goeddeels in. puin, is internatio
naal totaal geïsoleerd en gaat een
winter vol ontberingen tegemoet
Montenegro, de enige deelrepu
bliek uit het vroegere Joegoslavië
die nog steeds met Servië verbon
den is, streeft openlijk naar af
scheiding. En het volkt mort als
zelden tevoren. Maar liefst
150.000 demonstranten eisten vo
rige week luidkeels het aftreden
van 'Slobo' en zijn regering.
Desondanks zit Milosevic nog al
tijd stevig in het zadel en het is
zeer de vraag of het door het Joe-
goslavië-tribunaal wegens oor
logsmisdaden aangeklaagde
staatshoofd wakker ligt van de
toenemende onvrede. Milosevic
weet dat hy voorlopig nog weinig
te duchten heeft van de hopeloos
verdeelde oppositie. Begin vorige
week leek het er op dat die, na we
kenlange onderhandelingen ach
ter de schermen, een verenigd
front tegen Milosevic zou gaan
smeden. Maar afgelopen donder
dag bleek, ten overstaan van de
demonstranten in Belgrado, op
nieuw pijnlijk dat de oppositielei
ders totaal verschillende strate
gieën voorstaan om het regime-
Milosevic ten val te brengen.
Zoran Djindjie en zijn 'Alliantie
voor verandering' ^sten het on
middellijke aftreden van Milose
vic en zijn regering en de aanstel
ling van een zakenkabinet dat het
land in een jaar tijd weer op poten
moet zetten. Maar vlak daarna
pleitte Vuk Draskovic slechts voor
vervroegde verkiezingen dit na
jaar. Het kwam de veruit popu
lairste oppositieleider op een in
tens fluitconcert en luid boege
roep te staan. Volgens veel de
monstranten speelt Draskovic
Milosevic schaamteloos in de
kaart. Met vervroegde verkiezin
gen heeft Milosevic namelijk he
lemaal geen moeite. Diverse lei
ders van Milosevic' Socialistische
Partij (SPS) suggereerden daags
voor de demonstratie al dat ze
daarvoor in zijn.
Warhoofd
Milosevic weet dat het risico dat
hij wordt weggestemd ondanks
alles klein is. Nog altijd beheerst
hij vrijwel alle media in Joegosla
vië en daarnaast is hij een mees
ter in het vervalsen van verkiezin
gen, is de afgelopen jaren telkens
weer gebleken. Vandaar dat Dj
indjie en de zijnen geen genoegen
wilien nemen met vervroegde
verkiezingen terwijl Milosevic
nog in het zadel zit En al hele
maal niet als de internationale ge
meenschap niet nauwlettend toe
ziet op het verloop van die verkie
zingen. Voor dat laatste voelen
Milosevic en de zijnen natuurlijk
niets.
Waarom Draskovic zich wederom
nadrukkelijk van de rest van de
oppositie heeft afgekeerd, is on
duidelijk. Is het omdat Draskovic
een hopeloos warhoofd is en bo-
waaromVuk
Draskovic
zich van de
rest van de
oppositie
heeft afge
keerd, is on
duidelijk. Is
het omdat
Draskovic
een hopeloos
warhoofd Is
en bovendien
lijdt aan een
veel te groot
ego? Of is het
nog ergeren
vie in het ge
niep een
ten met Slo
bo? Archieffoto
ANP/Srdjan Sukl
vendien rijdt aan een veel te groot
ego, zoals sommigen suggereren?
Of is het nog erger en heeft Dras
kovic in het geniep een 'deal' ge
sloten met Slobo? Dat laatste is
niet uit te sluiten. Draskovic liet
zijn principes afgelopen voorjaar
varen toen Milosevic zijn partij in
de regering opnam. De ijdele
Draskovic mocht zich een paar
maanden lang 'vice-premier van
Servië' noemen. Toen hij het ech
ter waagde te pleiten voor een
compromis met het Westen om
trent Kosovo, werd hy fluks ont
slagen.
Draskovic gooide het ook in 1997
al eens op een akkoordje met
Milosevic. Vlak nadat de overwin
ning van de oppositie bij de lokale
verkiezingen van eind 1996 na
maandenlange massademonstra
ties alsnog erkend werd, blies
Draskovic het oppositie-verband
'Zajedno' (Samen) op. Hij bracht,
met steun van Milosevic' socialis
ten, zijn zojuist tot burgemeester
van Belgrado benoemde bondge
noot Zoran Djindjie ten val. Als
beloning bestieren Draskovic en
zijn partij sindsdien de hoofdstad
van Servië - naar verluidt een zeer
lucratieve business.
Alternatief
Sinds die tijd koesteren Djindjie
en Draskovic een hartgrondige
haat tegen elkaar. Ze haten elkaar
waarschijnlijk zelfs meer dan ze
Slobodan Milosevic haten en gun
nen elkaar het leiderschap van de
oppositie niet. Het enige alterna
tief voor de twee kemphanen lijkt
Dragoslav Avramovic. Deze eco
noom, een inmiddels bijna 80-jari-
ge nierpatient, maakte in 1994
een einde aan de hyperinflatie die
Joegoslavië teisterde en is daar
door nog steeds zeer populair.
Avramovic heeft laten weten dat
hij bereid is een overgangsrege
ring te leiden.
Of een dergelijke regering er ooit
komt, is de vraag. Djindjie en de
zijnen willen de komende maan
den alles op alles zetten om Milo
sevic tot aftreden te dwingen.
Draskovic heeft die strategie de
afgelopen dagen in alle toonaar
den vervloekt. Volgens Draskovic
stuurt Djindjie aan op een burger
oorlog in Joegoslavië. „We hebben
de keus tussen geweren of stem
men tellen," aldus Draskovic.
Zijn eeuwige rivaal deed die op
merkingen gisteren af als'intimi
datie in puur communistische
stijl'. Met zulke vijanden heeft
Slobo vooralsnog niets te vrezen.
Door Annemiek van Oosten
Het is onvoorstelbaar,
maar nu stoppen ze ver
dorie met voorzichtig
graven. Alsof nietelke kleine, zelfs
elke minieme kans op leven met
beide handen moet worden aange
grepen. Heeft u maandagavond
ook dat ernstig vermagerde jonge-
fjeoptvgezien? Hij hadzesdagen onder het puingele-
gen. Alle angst van de afgelopen zes dagen knalde via
zijn grotere donkere ogen m'n huiskamer in. En dan
die oom. Hebt u zijn oom gezien? Die man wist even
niet meer hoe ie het had. Van geluk, bedoel ik. Hij had
de gewonde moeder van het jongetje, die in. het zie
kenhuis ligt, al veel slecht nieuws moeten brengen.
Haar man en drie dochtertjes waren al bij de ramp om
gekomen. En nu begint dus het ruigere puinruimen.
Natuurlijk, er is wel wat voor te zeggen om extra vaart
te maken nu er allerlei besmettelijke ziektes dreigen
uit te breken, maar gebeurt het allemaal wel goed? Ik
zeg heteerlijk, ik hebhetnietzo op die Turkse hoteme
toten. Hebben ze wel verstand van zaken? Toezicht
houden op de bouw kunnen ze in elk geval niet, dat is
wel geblekenSommige reddingswerkers uit het bui
tenland zijn het blijkbaar roerend met me eens. Zij
hebben besloten zo lang mogelijk door te zwoegen.
De monoloog van de oudere mevroi iw in tramlijn 4 in
Rotterdam mag er zijnHaar stemgt luid draagt ver en
watze te zeggen heeft, is meuit het hart gegrepen. Het
ontbreekt er alleen aan datze het gironummer van de
Samenwerkende Hulporganisaties te Den Haag even
noemt 'Zeven, negen, zeven,' zoemt het door mijn
hoofd, 'zeg nou even: zeven, negen, zeven.'
Ik weet net als die mevrouw dat het reddingswerk in
Turkije zich ruim een week na de catastrofale aardbe
ving steeds meer concentreert op de opvang van dak
lozere De zoektocht naai overlevenden is nog niet he
lemaal gestaakt, maar dat moment dient zich wel aan.
En dat is niet alleen uit menselijke overwegingen
moeilijk te accepteren. Het is extra moeilijk nu de ul
tra-nationalistische minister van Volksgezondheid m
Turkije doodleuk beweert dat de praktische buiten
landse hulp nietlanger nodigzou zijn en president De-
mirel van Turkije het falen van de overheid vergoe
lijkt doorte verklaren dat de staat 'geen makelaar is in
wonderen' en dat de aardbeving de 'uiteindelijke wil
van God'zou zijn.
Mijn kritiek op de houding van de Turkse hotemeto
ten begon eind vorige week te groeien, toen ik tijdens
een korte speurtocht naar mijn twee Turkse buur
meisjes (ik vond toen dat ik ze te lang niet had gezien)
even verderop in de buurt aanbelde.
Binnen dekortste keren zat ik op de koffie in een huis
kamer waarin een breedbeeldtelevisie via de schotel
een nagesynchroniseerde western én het laatste
nieuws uit Turkije bracht De film werd steeds onder
broken voorbeelden uithet rampgebied en via specia
le ondertiteling werd het aantal getelde dodelijke
slachtoffers bijgehouden
Mijn buurmeisjes, stelde de Turkse buurvrouw mij
snel gerust, waren inderdaad op vakantie, maaronge-
deerd. Ze kwamen niet uit het getroffen deel van het
land. En ook haar eigen familie maakte het gelukkig
goed, al had ze wel net een telefoontje gehad over een
Turkse familie van acht uit Rotterdam, die om het le
ven zou zijn gekomen. En zo erg, een Turkse man uit
Rotterdam-noord, die vorige week woensdag onmid
dellijk naar huis was gevlogen, had een van zijn zes
dochters en zijn enige zoon moeten begraven.
De man des huizes, inmiddels thuisgekomen van zijn
werk, mengde zich al snel in het gesprek:
'Sorry hoor, ik zeg niets slechts overTurkye, maar we
zien het zelf op tv en we horen het via de telefoon. De
gewone mensen helpen de gewone mensen, maar de
overheid doet bijna helemaal niks. Sorry hoor, maar
de Turkse overheid kan niet organiseren. Wij kunnen
niet goed organiseren. En de Turkse bouwwereld en
deTurkse ambtenarij doen veel voor geld,waarmee ik
trouwens niet zegdat alles in Nederland nouzo mooi is
geregeld. Maar jullie hebben gelukkig wel die samen
werkende hulporganisaties, al komt geld via de mos
kee heus ook goed terecht. Bij gewone mensen. Heus.
Maar die tv-actie is ook mooi, Nu maar hopen dat het
veel geld oplevert, want geld dat hebben die gewone
mensen daar in Turkije nodig. Hard nodig. Ze hebben
bijnaniksmeer.Hetis verschrikkelijk. Endatgebeurt
dan allemaal in 45 seconden; zo veel doden, zo veel ge
wonden, zo veel verdriet. Wij kijken nu trouwens ook
veel naar de Nederlandse nieuwszenders. En donder
dag kijken we zeker, alsdieactie erkomt viagito num
mer zeven, negen, zeven. Want ook via dat nummer
komt het volgens mij wel goed'
Zeven, negen, zeven dus.
Opgericht 2 aprii 1991
Hoofdredactie:J. Prinsen LP. Prank.
Chef Central Desk: F J. Eckhardt.
Rubriekschefs:
Eindredactie Vormgeving: R.LJ. van Zeelst
Stadsredactie Rotterdam: J.S. Booister.
Editie Voome-Putten: C.G. Buitendijk.
Editie Waterweg: J.H. Bunte.
Editie Ussel en Lek: M.E. Verwaaljen
Editie Regio Zuid: C.H. Soeters.
Nleuwsdlenst/BInnen/buttentand: B.V. Vorkade.
Cultuur leven: MJ.F. Maas.
Economie: N.P. de Vries
Sport: P. Ouwerkerk.
Illustratie: F. van Someren.
Informatiebeheer Th.C. Klffers.
Door prof. mr. drs. J.Th. Degenkamp
Wordt er dan nooit ingegrepen? De verdraag
zaamheid van de overheid lijkt soms geen
grenzen te kennen. Maar het is de vraag of
wel echt sprake is van verdraagzaamheid. In
werkelijkheid is het soms onverschilligheid,
laksheid. Dat geldt bij voorbeeld voor de ma-
niet waarop nu al jaren kleine mensen met
grote honden hun omgeving mogen terrorise
ren.
Wie kent ze niet, de figuren die met rottwei
lers en andere grote beesten 'leuke omme
tjes' maken en daarmee een onaangename
dreigende sfeer oproepen. Het zijn denkelijk
betrekkelijk laffe figuren die met behulp van
hun intimidatie-hond hun straatvrees over
winnen. Soms krijgen eigenaren van deze
huisdieren een koekje van eigen deeg: de
hond valt dan zijn baasj e aan. Kort geleden is
dat met gruwelijk gevolg gebeurd in de Betu
we waar twee rottweilers hun baas doodbe
ten. Maar vaker zyn derden het slachtoffer.
Laatst nog is ook een tweejarig meisje in Den
Haag door een rottweiler aangevallen.
Na dit soort incidenten komen hondentrai
ners altijd uitleggen dat het niet aan de hond
maar aan de baas of bazin ligt. Dat is voor de
meer dan tienduizend mensen die jaarlijks in
het ziekenhuis moeten worden behandeld
voor hondenbeten prettig om te weten, maar
elimineert het probleem niet.
Intimidatie
De verzekering dekt - als het goed is - de
schade, maar de 'geestelijke' gevolgen ver
dwijnen niet door schadevergoeding De dis
cussie over wat te doen tegen intimidatie-
honden en hun bazen loopt al jaren en heeft
met uitzondering van een fokverbod voor
pittbulls tot nu toe tot nog niets gevoerd. Er is
eerst wel gedacht aan een fokverbod voor be
paalde soorten, maar nu wordt gewerkt aan
een agressietest voor rassen met risico's. Het
gaat dan over onder andere de mastino napo-
letanoen andere gevaar-beesten.
Het isde bedoeling dat die agressietest en an
dere maatregelen, zoals de verplichting tot
aanlijnen, muilkorven en sterilisatie, eind
van dit jaar kunnen worden ingevoerd. Maar
dit soort maatregelen zal zeker geen 2oden
aan de dijk zetten. De handhaving van deze
regels zal in de praktijk uitlopen op een grote
flop. Het enige middel dat echt zal werken is
een algemeen verbod op het houden van dit
soort beesten met als overgangsregeling een
uitsterf-beleid dus met een onmiddellijk in
gaand fokverbod.
Voor agressie-testen geef ik eerlijk gezegd
geen cent. Want een oeest dat als soort door
de agressie-test is gekomen, kan daarna als
individu door zijn baasje gruwelijk veipest
worden en alsnog dood en verderf veroorza
ken. Van een aanlijn-gebod hoeft ook niets te
worden verwacht. Ik zie al grote groepen poli-
tie-agenten in de duinen of in parken rondlo
pen om te controleren of de honden wel aan
de lijn worden gehouden; de politie heeft te
recht wel iets anders te doen.
Graadje erger
Wil de overheid werkelijk iets doen aan dit
probleem, dat een graadje erger is dan het
hondenpoep-ongemak, dan zullen harde en
duidelijke maatregelen moeten worden geno
men en gehandhaafd. Dit pleidooi voor een
hard beleid is mens- cr. hendvriendelyk.
Ik ben ervan overtuigd dat als het mensen
onmogelijk wordt gemaakt honden als wapen
te gebruiken, de normale hondenbezitter
door zijn medeburgers vriendelijker zal wor
den bejegend en honden verdienen het ook
niet onaardig te worden behandeld. Want als
een hond zich misdragen heeft, wordt het
beest in beginsel afgemaakt en dat is voor het
dier toch ook niet prettig. Toch vrees ik dat
dit soort voorstellen door politici niet met ge
juich ral worden ontvangen. De belangheb
benden in de hondenwereld en de huidige
'baasjes' zullen veel kabaal maken en zich als
'slachtoffers' opstellen.
En jammer genoeg hebben te weinig politici
een zo rechte rug dat zij zich tegen demagogi
sche drammers durven te weer te stellen. On
der het mom van verdraagzaamheid zal -
vrees ik - een kleine groep met grote mond
en grote hond aan het langste eind trekken.
Verdraagzaamheid is een groot goed, maar
maatschappelijk intimiderend gedrag moet
effectief bèsüedeii weiden. Honds gedrag
van mensen past niet in een beschaafde
maatschappij.
(Mr. drs. J- Tk. Degenkamp is emeritus-hoog-
leraar rechtswetenschap aan de Rijksuniver
siteit te Groningen)
