39
Edwin Berveling:
glazenwasser
gaat stofzuigen
John Schuurhuizen wil gewoon lekker voetballen
Silvio Diliberto vermij dt bewust de term tussenjaar
uwe
m
Koekenbakkers
met SWSMC,
maar ja, toen
belde Gudde'
'S-J
Rotterdams Dagblad
Donderdag2 september 1999
Door Bart Boerop
Glazenwasser een makkelijk be
roep? Ga nu gauw weg. Er komt
een heleboel bij kijken, weet Ed
win Berveling. „Alleen om het ze
men onder de knie te krijgen, heb
je al zeker twee weken nodig,"
zegt de voetballer die de ama
teur-wereld kort voor het einde
van de oversehrijvmgspenode
verraste met zijn overstap van
SWSMC naar Excelsior Maas
sluis.
„En dan heb ik het nog met eens
over het leren lopen op en met een
ladder, aan een touwtje bunge
lend de ramen zemen, in een bak
je langs de ruiten gaan, met een
hoogwerker aan de slag gaan. Het
kost een jaar of vier voordat je al
les onder de knie hebt."
Berveling heeft samen met een
maat een eigen glazenwassersbe
drijfje. Daarmee verdient hij zyn
brood, niet met het in het week
end trappen van een balletje.
Toch bracht zijn hobby zijn brood
winning enigszins in gevaar. De
transfer van de Schiedamse eer
steklasser naar de Maassiuisse
hoofdklasser kostte de 35-jarige
routinier klanten. Een paar aan
SWSMC verbonden bedrijven
gaven Berveling te verstaan dat
zy hun ruiten voortaan door een
andere firma heten lappen.
„Een beetje kinderachtig vind ik.
Ik ben vijfjaar goed geweest voor
de club en de club voor my. Dan is
dit geen manier van afscheid ne
men, Maar ik begrijp het wel.
Mijn overstap kwam als een don
derslag bij heldere hemel. Nie
mand bij SWSMC had erop gere
kend. We hadden plannen ge
maakt voor het nieuwe seizoen en
ik had mijn woord gegeven. Alles
leek rond, maar ja, toen belde
Gudde."
Eric Gudde, trainer van Excelsior
Maassluis, trainer ook van die
vereniging toen ze in het seizoen
W91 kampioen werd van de
hoofdklasse A. Berveling speelde
als twintiger in die Maassiuisse
hoofdmacht en wordt nu als derti
ger teruggehaald. „Ik heb een
haat-liefdeverhouding met die
man," zegt hij over Gudde.
Aparte band
„We hebben een aparte band. Ik
ben nu wat voorzichtiger gewor
den, maar vroeger zei ik alles wat
ik op mijn lever had. Als mij iets
niet zinde, gooide ik het er me
teen uit. Dat viel niet altijd even
lekker in de spelersgroep en ook
met bij Gudde, maar hij kon er
toch mee omgaan. Wat we ook te
gen elkaar zeiden, er bleef volop
respect voor elkaar. Dat uitgere
kend hij belde, was een sterke zet
van Excelsior Maassluis. Ik kón
gewoon geen nee zeggen."
„Opnieuw naar Maassluis, het is
de beloning voor een uitstekend
seizoen bij SWSMC. Ik ben 35 en
mag weer in de hoofdklasse A spe
len. Qua entourage, met al die
clubs uit de bollenstreek de leuk
ste afdeling. Gudde wil me laten
stofzuigen op het middenveld en
indien nodig als laatste man en
voorstopper laten spelen. Ik kan
niet wachten tot het seizoen be
gint, zoveel zin heb ik erin."
Hartgrondige hekel
De voorbereiding had hij het liefst
overgeslagen. Een hartgrondige
hekel heeft Berveling aan de oe
fenperiode. „Ik haat lopen om het
lopen. In het veld leg ik moeite
loos kilometers af, maar ik vind
het vreselijk om zomaar te lopen
om de conditie op peil te brengen.
Gudde heeft echter een prikke
lend stukje geschreven in een
boekje dat alle spelers hebben ge
kregen. Hij riep op in de zomerpe
riode niet helemaal stil te blijven
zitten en waarschuwde ons dat hy
op de eerste training zou controle
ren wie zijn advies het beste had
opgevolgd. Ik mag dan 35 zijn,
maar ik wil die andere jongens
toch even laten zien wat ik kan. Ik
wil niet afgaan en ben vroeg be
gonnen met lopen, op een loop
band in een sportschool. Kan ik
om me heen naar al dat vrouwe
lijk schoon kijken. Dat verlicht de
pijn natuurlijk een beetje."
Nog even terug naar vorig jaar. In
de vorige voetbalkrant beloofde
Berveling zich te zullen gedragen.
'Het beest Berveling was einde
lijk getemd'. Toch moest hy door
schorsingen afgelopen seizoen
vijf duels noodgedwongen aan
zyn neus voorbij laten gaan. „Bij
na een kwartseizoen ja, toch nog
veel," beaamt hij.
,Maar mijn houding ten opzichte
van scheidsrechters is veranderd.
Ik doe niet meer vervelend tegen
ze. Toch pak ik nog makkely k een
kaart, omdat ik zo graag wü win
nen. Dat krijg je erbij mij niet uit.
En het viel extra op, omdat er bij
SWSMC te weinig jongens rond
liepen met dezelfde drang. Je
hebt in een elftal zeker vijf jon
gens nodig die dezelfde instelling
hebben als ik: als het niet mooi
kan, moet er gebuffeld worden.
Dat is het manco bij SWSMC de
laatste jaren; er lopen te veel
mooie voetballers rond. Zo halen
ze de hoofdklasse nooit Ik heb
nog een goed gesprek gehad met
de nieuwe trainer Gijs Zwaan en
zijn visie bevalt me, maar hij moet
er wel de juiste spelers voor heb
ben en dat moet üt nog zien. Kijk
eens naar Excelsior Maassluis.
Met Raymond Frehe, Hans-Jur-
gen Nicolaï, ikzelf en Michel van
Strien in de as. Zie daar maar
eens doorheen te komen!"
Gebraden kippetjes
De glazenwasser staat weer bo
venaan de ladder in het amateur
voetbal. Glazenwasser is ie, maar
eigenlijk had hij kok moeten wor
den. Berveling bleek echter niet
alleen op het voetbalveld een
moeilijk mannetje voor het gezag.
Op zijn vijftiende werd hij van de
kokschool gestuurd. „Ik liep met
een vriendje op school langs de
keuken en daar hingen twaalf ge
braden kippetjes. Tjonge, wat ro
ken die dingen lekker. Wij kon
den er gewoon niet van afblijven.
We stopten ze in een zak en wil
den ze mee naar huis nemen. He
laas werden we gesnapt en kon ik
mijn blezen pakken."
Daarom klautert hij nu dagelijks
de ladder op, „Een mooi beroep is
het. Ik ben vrij, altijd buiten. Ik
zie veel mensen. Huizen van een
miljoen tot huizen waar de mui
zen rondlopen en de pakken melk
een meter hoog liggen."
Glazenwasser Ed
win Berveling staat
met beide benen op
de grond. Op ama-
teur-voetbalgebled
staat hij bij Excelsi
or Maassluis echter
weer aan de top van
de ladder. Foto Peter
Molkenboer
Door Ton de Leerie
WK rammelt niet met een ruim
gevulde beurs om rykelijk geta
lenteerde spelers aan zich te bin
den. Ook voor een goede onkos
tenvergoeding hoeft geen enkele
Ketellapper aan te kloppen. Toch
verdedigt komend seizoen nie
mand minder dan John Schuur
huizen de kleuren van de Schie
damse tweedeklasser in het zater
dagvoetbal. ,Ik wil gewoon lekker
voetballen," is de simpele verkla
ring van de voormalige profspeler
van Sparta en Excelsior. „Ik pas
er voor bij een of ander duppie te
trainen, een wedstrijdje te spelen
en nr.'n geld te pakken."
„Ik ben begonnen als E'tje bij
DOS'32," graaft de 32-jarige
Schuurhuizen in zijn sportieve
verleden. „Bij een toernooi, waar
ook Sparta aan meedeed, bert ik
in de picture gekomen. Ik was al
een paar keer gevraagd voordat ik
als D-speler de stap naar Sparta
maakte. Tot my n 26-ste heb ik bij
Sparta rondgelopen."
„Op mijn l?de jaar kreeg ik mijn
eerste profcontract voorgelegd.
Theo Vonk was toen trainer. In
datzelfde jaar maakte ik al mijn
debuut. Uit tegen Go Ahead Eag
les was rechtsback Danny Blind
geblesseerd en viel zijn vervanger
al na zeventien minuten gebles
seerd uit. Ik moest er in en het
ging hartstikke goed. We wormen
ook nog met 2-1. Op mijn 19de
kreeg ik onder Rob Baan een vas
te basisplaats als rechtsback."
Achillespees
„Ik kwam in een elftal met spelers
als Louis van Gaal, Danny Blind
erf Ronald Lengkeek. Tegen zul
ke spelers hoefde je het echt niet
id je hoofd te halen een grote
Bij WKzijnde spelers niette beroerd hun handen uit de mouwen testeken. John Schuurhuizen volgt
de knutselpraktijken van Willem van Baarte aandachtig: 'Daarom wil Ik dit seizoen graag uitkomen
voor WK, een club waar niets moet en ledereen eikaars gelijke Is.' Foto Peter Molkenboer
mond op te zetten want dan kreeg
je toch aardige tikkies op de eerst
volgende trainingen, In die tijd
kreeg ik steeds vaker last van
mijn achillespezen. In principe
had ik moeten stoppen met spe
len, in ieder geval eventjes rust
moeten pakken. Ik had op me
disch gebied beter begeleid moe
ten worden, Nu speelde ik maar
door en verbeet ik de pijn."
„Tegen MW ging ik diep aan de
rechterkant en scheurde ik mijn
achillespees helemaal af. 's
Avonds werd ik gelijk geopereerd.
De dokters waren verbijsterd en
zeiden dat ze zoiets nog nooit had
den gezien. Al het weefsel was
weg, de ontsteking die ik ai een
tijdje moet hebben gehad, had al
te veel schade aangericht. Ik heb
lang in het gips gezeten en ben
daarna nooit meer op mijn oude
niveau teruggekomen. Die bles
sure heeft alles gekost, want wie
weet hoe het verder met me was
gegaan."
„Zeven jaar lang heb ik niet meer
gespeeld zoals ik zelf wilde. Door
de verkorte aehilies was ik toch
een stukje snelheid kwijt. Ik ging
meer overtredinkjes maken ter
wijl ik toch echt geen schopper
was. Maar ik kon het gewoon niet
hebben als ik er eventjes werd uit
gelopen en haalde myn tegen
stander dan onderuit."
„Ik was 26 jaar," vervolgt Schuur
huizen zijn verhaal over zyn voet
balloopbaan, „toen ik door Cor Pot
naar Excelsior werd gehaald. Daar
heb ik alles gespeeld en groeide ik
weer naar mijn oude niveau. Rob
Baan, een oude bekende voor my,
kwam het jaar daarop naar Wou-
destein en ik kreeg weervertrou
wen. Ik heb vier goede jaren ge
had bij Excelsior maar tot veler
verbazing moest ik toch weg. Ik
werd in mijn laatste jaar zelfs door
de supporters tot 'speler van het
jaar' gekozen. Mijn betaalde voet
balcarrière had best langer kun
nen duren."
„Ik ging samen met Ben Spork en
Lofty Amhouch, ook oud-profs,
bij de amateurs van Sparta spe
len. Tramer Jan van der Laan
hoopte dat wij de boel op sleep
touw konden nemen Doel was om
Sparta uit de derde klasse te krij
gen. Na een jaar had ik het wel ge
zien. Drie spelers kunnen niet
voor promotie zorgen, daar zyn
medespelers voor nodig die af en
toe eens willen luisteren. Maar er
liepen gasten rond die het beter
wisten en er was totaal geen sfeer.
Na elke training was iedereen
snel gevlogen."
.Afgelopen seizoen ging ik naar
Capelle waar Aad Andriessen trai
ner was. Op de eerste training
ging het al mis. Mede op aanraden
van chirurg Heijboer uit het Pijk-
zigtziekenhuis, besloot ik voorlo
pig rustig aan te doen. Hij waar
schuwde me voor mijn toekomst.
Zo'n Heijboer had ik op m'n ne
gentiende ontmoet moeten heb
ben. Dan had ik waarschijnlijk
ook niet die ernstige blessure op
gelopen. Voor Capelle heb ik geen
bal meer verder getrapt."
Rijksambtenaar
„Mijn zoontje speelt al drie jaar
by WK," verklaart de tegenwoor
dig als rijksambtenaar werkzame
Schuurhuizen de 'link' met WK,
„waardoor ik al aardig wat men
sen leerde kennen. Verleden jaar
werd ik trainer van de B-jeugd en
later kreeg ik ook de A-selectie
onder mijn hoede. In februari/
maart had ik bijna nergens meer
last van. Mijn energie kon ik niet
genoeg kwy t ondanks dat ik aar
dig bezig was op de sportschool
Ik kreeg de gelegenheid af en toe
Door Pnn van der Helm
Hij ruilde destijds zijn voetbal
tuniek in voor een American Foot-
baïl-klofiie van de Amsterdam
Admirals, alwaar hij slechts de
arena betreedt om het leder tus
sen de torenhoge palen over de lat
te rammen. „Misschien hebben ze
me gekozen omdat ik de bal in het
voetbalveld zo vaak over het doel
schoot," grapt de nieuwe trainer
van zondag-derdeklasser Hermes
DVS, Silvio Diliberto, als hij uit de
doeken doet waarom hy een punt
achter zyn actieve profvoetbal
loopbaan moest zetten en zijn ge
luk beproefde bij een American
Football-team.
Achti/^envolgens Sparta, Roda
JC, Haarlem en Eindhoven heeft
de 35-jarige Diliberto op zijn curri
culum vitae staan. „Vanwege een
kwetsuur hield ik voetballen op
het hoogste niveau niet vol," legt
de in Kerkrade woonachtige oe-
fenmeester uit. „Daarom kwamen
de 'Admirals' als geroepen. Zoals
een kind blij is met nieuw speel
tje, zo had ik veel lol in het spelen
en het reizen voor en met de 'Ad
mirals'. Ik kom alleen het veld op
om de bal een trap te verkopen,
want daarna mag ik weer plaats
nemen op de bank."
Dat het optreden zo kort is, houdt
in dat uiterste concentratie ver
eist is. „Jazeker, want je krijgt
geen herkansing," voegt Diliberto
eraan toe, moet in een keer
goed gaan." Zijn blessure weer
hield Diliberto er niet van zijn
'kicksen' wekelijks aan te trek
ken. „Ik voetbalde afgelopen sei
zoen nog bij Coriovaüum in Zuid-
Limburg, dat in de vierde klasse
uitkomt. Daarvan heb ik geleerd
dat ie met een ander niveau te ma
ken hebt. Je krijgt niet elke bal
precies waar je hem hebben wilt.
Menig ex-profvoetballer kan daar
niet goed mee omgaan, ik geloof
dat ik dat wel kan."
Dat is mogelijkerwijs de reden
van het enthousiasme? „Ik denk
het," aldus de gebruinde coach,
„van de 28 spelers uit wie ik kan
kiezen, zijn er elf verschenen op
de eerste training. Zij maken een
balvaardige indruk. Maar dat is
niet het belangrijkste in de voet
ballerij, het gaat om de teamac
ceptatie. Als die er is, dan kunnen
het ver gaan schoppen. Toen
sponsor mij benaderde en
vioeg of ik interesse had in Her
mes DVS, had ik het beeld van
een ploeg voor ogen die in elk ge
val in de hoogste regionen van het
amateurvoetbal speelde. Het was
wel een verrassing voor me toen
ik zag dat ze zo gekelderd waren."
Over hoe ver de blauw-witten het
dit seizoen precies gaan schoppen
is Dilberto duidelijk: „Liever
spreek ik niet in termen van het
behalen van een periodetitel of
kampioenschap. Er moet progres
sie in de groep zitten, vooruitgang
geboekt worden."
Diliberto heeft een hekel aan ter
men als tussenjaar of een fase in
een lange weg naar de top. „Een
tussenjaar "vertelt Diliberto vast
beraden, „is een verloren jaar. Ik
wil gewoon een goede start ma
ken. Het is leuk aan de slag te
I gaan bij een ploeg die net gepro
moveerd is. Tevens is het moei
lijk. Het voordeel is dat ik zelf la
ger heb gespeeld. Daardoor weet
ik de jongens op het juiste niveau
aan te spreken."
Om kort te gaan: Diliberto heeft
er zin in. „Hermes DVS maakt,
voor zover ik na zo'n korte tijd
kan oordelen, een goede indruk
op mij. Het enige minpuntje is het
trainingsveld. Dat is niet zo ge
weldig."
met WK mee te trainen."
„Ik wilde gewoon voetballen en
zien hoe mijn achillespees het zou
houden. Hoewel ik merkte dat ik
een j aar niets had gedaan gmg het
toch steeds lekkerder. Daarom wil
ik dit seizoen graag voor WK, een
club waar niets moet en iedereen
eikaars gelijke is, uitkomen. Na
tuurlijk hebben er andere clubs
aan de lijn gehangen. Maar ik wil
niet bijvoorbeeld in de bollen
streek drie keer trainen, een wed
strijdje spelen en mijn geld pak
ken. Daar voel ik niets voor. Laat
mij maar lekker bij WK voetbal
len en plezier hebben. En op wel
ke plek in het elftal? Laatste man
of middenvelder, het maakt me
niets uit. Gerard Heijdra, de trai
ner, is capabel genoeg voor om dat
te bepalen."
Door Sander Sonnemans
De voetbaljaargang 1999-2000. Het zou wel
eens het seizoen van de waarheid kunnen
worden. Waarom?
De Dienst Sport en Recreatie van de gemeen
te Schiedam presenteert de Sportnota 2000.
Worden de kleinere clubs gedwongen te fuse
ren? Krijgen de trainingsfaciliteiten in de
sportparken een betere kwaliteit? Mag het ju
bilerende PPSCeen voordeurdeler verwach
ten? Kan er nou wel of niet een voetbalclub
haar pijlen richten op de braakliggende
grondindeWoudhoek? Kunnen WK en Spa-
land bij elkaar in het veel te krappe Kethel
blijven zitten of is Spaland toch niet te voor
barig geweest met de keus van de clubnaam?
De sportnota geeft ons straks antwoord op al
le vragen. Vol verwachting klopt ons hart.
In de Vlaardingse Broekpolder moet in 2000
zo onderhand wel eens de eerste paal de
grond in gaan voor het multifunctionele
sportcomplex. Tenminste als het ambitieuze
plan geen doodgeboren kindje is. Krijgen
VFC en RKWIK van de gemeente de kans om
gewenste samensmelting gestalte te geven?
Het jaar 2000 zal het ons leren.
En Excelsior Maassluis? Natuurlijk wordt de
hoofdklasser in 2000 kampioen en mag de
club zich met recht de trots van Maassluis
noemen! Zo niet, dan kan je je afvragen wie
of wat er gefaald heeft. De trainer? Het in-
koopbeleid? We zullen het zien in 2000.
Ja, het jaar 2000 belooft een mooi jaar te wor
den. Vanzelfsprekend streven alle amateur
clubs naar het hoogst haalbare. Als ze al het
hoofd boven water kunnen houden. Kader
personeel vastleggen wordt een steeds groter
probleem en voor extra inkomsten zijn ze
aangewezen op geldschieters, nu de gokkas
ten al lang en breed uit ons gezichtsveld zyn
verdwenen. Maar sponsors alleen, daar redt
een club het niet mee. Koekenbakkers moe
ten we hebben!
Het amateurvoetbal drijft op koekenbakkers.
Koekenbakkers van trainers die, in hun
meest professionele coaeh-jas of driedelig
kostuum, analyserend constateren dat de bal
rond is en het gras groen en verslaggevers af
bekken als ze net iets te kritische vragen stel
len. Koekenbakkers van voorzitters die bewe
ren niet te weten welke anonieme sponsors
de spelers haalt en betaalt. Koekenbakkers
van p.r.-functionarissen die (pas) twee da
gen na de wedstrijd een superpositief verslag
faxen. Koekenbakkers van grensrechters die
delen in de winstpremie en daar dan ook naar
vlaggen. Koekenbakkers van voetballers die
voor een paar rotcenten als een hoer van ver
eniging naar vereniging tippelen, van club
liefde nog nooit hebben gehoord en er het
bijltje er bij neergooien zodra ze eens een
keer worden gepasseerd.
Koekenbakkers van sponsors die menen zich
met hun geldschuivery het recht te verwer
ven mee te mogen praten over de opstelling.
Koekenbakkers van bestuursleden die wél de
koelkast weten te vinden, maar niet jn staat
zyn voorde pers de opstellingen op papier te
krijgen. Koekenbaksters van gastvrouwen
die na de geserveerde hapjes en drankjes
zeggen: 'En wel een positief stukje in de
krant hè'. Koekenbakkers van supporters die
hun idolen de ene week verrot schelden, de
andere week by hen om de nek hangen en
scheidsrechters na de wedstrijd het liefst met
een vreselijke ziekte van het terrein zien
gaan. Koekenbakkers zyn het! Allemaal!
Het amateurvoetbal hangt van koekenbak
kers aan elkaar. Gelukkig maar. Zonder al
die koekenbakkers zou er maar weinig van
over blijven. Koekenbakkers? Wy op de
sportredactie zouden hen voor geen goud wil
len missen. Sportnota 2000? Multifunctioneel
sportcomplex? Hoofdklasse-kampioen? So
what? Koekenbakkers moeten we hebben!
Naam: Joep van der Have
Leeftijd'. 63
Club: 756
Functie: pr-medewerker, trainer van
de F-pupitlen
„Ik ben een echte Shell-man, maar toch
heb ik van mijn tiende tot ongeveer mijn
drieëntwintigste bij Fortuna gevoetbald
Die club speelde betaald voetbal, maar ik
hikte net tegen het eerste aan. Toen ben
ik naar TSB gegaan, want daarmee kon ik
mooie reisjes maken. We speelden jaar
lijks met het Nederlands Shell-elftal een
vijflanden toernooi. Zo kwam ik in Enge
land en Frankrijk."
„Ik heb tot myn achtenvijftigste gevoet
bald en organiseerde met anderen activi
teiten voor de selectie en trainde de
jeugd. Ik heb ook nog een jaar of vijf de A-
jeugd van Fortuna onder handen gehad.
Nu train ik de effies en zoek ik met Jan
Vrijenhoek en Cees Boudestein naar
sponsors. Dat mocht vroeger niet. toen
kwam alles van Shell, maar dat is inmid
dels veranderd. The Shell Boys is ook
geen besloten vereniging meer."
„Mensen van buiten Shell vonden het
vroeger vreemd dat er een fabriekselftal
was. 'Je ziet die jongensal tijdensjewerk,
dan v.i! 'e ze toch niet in *e vrhe ti'd zien
zeiden ze. Maar er werkten meer dan zes
duizend mensen. Ik zag hooguit twee
teamgenoten overdag. TSB was toen al
niets anders dan andere clubs. Heel spe
ciaal is wel hel schitterende sportpark
waar we spelen. Wat is het zonde dat Vijfs-
luizen moet verdwijnen. Dat gaat me echt
aan het hart. Teams die hier moesten spe
len, kwamen altijd met open mond kat
terrein op. Zolang het park er nog staat,
geniet ik er met veile teugen van." fo»
