John Marrevee begint
bij Spaland op nul
De gebroeders
Verspuij
beloven
beterschap
Cion en Fortuna geven velden aan Marathonweg niet zomaar op
Hans Zwaard Iaat koekenbakkers achter zich
'Misschien
ben ik te
ambitieus
en verwacht
ik veel te veel'
Se
Marco en Raymond
misten iir drie jaar 25
wedstrijden door
schorsing
Donderdag 2 september 1999
f>
Door Bart Boerop
Natuurlijk was ie liever in de
vierde klasse begonnen met SC
"Spaland, maar John Marrevee
zag vorig seizoen ook wel dat Ur-
sus veel te kort kwam om zich te
handhaven in die klasse en dat
het ODC aan kwaliteit ontbrak
zich naar promotie te spelen.
Marrevee debuteert daarom als
hoofdtrainer
op het abso
lute nulpunt
de vijfde
klasse.
'Waar begin
je aan,' die
vraag is hem
meerdere ke
ren gesteld
toen hij te
kende bij de
kersverse fu
sieclub in
Kethel. Het
is niet zo dat
de voormalig keeper van SW,
SFC, en DSVP niets te doen
heeft Met thuis vier kinderen
en, een eigen bedrijfje heeft hij
het druk genoeg. En toch koos
hij ervoor zijn vrije weekeinden
en spaarzame vrije avonden aan
het voetbal te geven. Vorig sei
zoen ais assistent-trainer onder
Henk Salari bij Excelsior Pemis,
komend seizoen als eerst ver
antwoordelijke van Spaland.
„Ik ben gewaarschuwd. Mis
schien ben ik te ambitieus voor
de club, Misschien verwacht ik
te veel van mijn spelers. Voor
my is ook alles nieuw, Tot nu toe
valt het mee. De indianenverha
len van eind vorig seizoen, dat
iedereen op zou stappen, dat ik
met maximaal twaalf man op het
trainingsveld zou staan, zijn niet
ui tgekomen. Daar heb ik het no
dige in geïnvesteerd. Ik heb de
spelers van Ursus en ODC voor
de zomerstop allen persoonlijk
gesproken. Heb verteld wat ik
van plan ben en wellicht spreekt
het ze aan, want ik heb nu een
groep van meer dan twintig
man. Ik ben trouwens niet van
plan zoveel te praten als ik toen
gedaan heb. We gaan nu voetbal
len."
Manevee heeft Ursus en ODC
vorig seizoen een aantal keer
aan het werk gezien en eerlijk
gezegd schrok hij nogal van het
niveau. Dat had niet eens te ma
ken met het hogere niveau dat
hij gewend was bij toen nog eer
steklasser Excelsior Pemis,
want ook daar vond hij de kwali
teit van het spel niet om over
naar huis te schrijven,
„Wat op elk niveau ontbreekt, is
het vermogen elkaar te coachen.
Je hoort in een achterhoede de
spelers elkaar amper terechtwij
zen. Ze ondersteunen elkaar
niet, zeggen niet waar ze moeten
staan. Aan dat punt ga ik zeker
werken. Dat zal nog lastig wor
den, want eigenlijk moet je zo
iets met de paplepel ingegoten
krijgen."
Teamspirit
Een ander punt waar de nieuwe
trainer aan gaat werken, is het
kweken van teamspirit. „Ik heb
een grote groep en natuurlijk
kan niet ie->
dereen spe
len. Ik hoop
dat het me
lukt de jon
gens binnen
de boot te
houden die
niet direct
aanspraak
kunnen ma
ken op een
basisplaats."
Marrevee
weet dat veel
afhangt van
de eerste resultaten. „Als die
goed zjjn, gaat het vrijwel van
zelf, Dan is de groep rustig, maar
als we de eerste wedstrijden ver
liezen, wordt het een stuk moei
lijker voor me."
Leren omgaan met slechte re
sultaten, heeft de Schiedammer
vorig seizoen wel geleerd by Ex
celsior Pemis. Dat elftal zag een
rampseizoen beloond worden
met degradatie uit de eerste
klasse. „En toch heb ik fantas
tisch gewerkt met Henk Sakri,"
kijkt Manevee terug op bet roe
rige jaar. „Ik was dan tweede
man, maar dat voelde naast
Henk helemaal niet zo. Ik vond
het trouwens wel moeilijk in
eens niet meer tussen de jon
gens, maar erboven te staan. Dat
zag ik ook bij Frank Rijkaard.
Die zat bij de eerste training van
Oranje onder zijn leiding op een
bal naar d spelers te kijken, ter
wijl hy eigenlijk mee wilde
doen. Dat onweimige had ik ook
in het begin."
Soms deed hij toch nog even
mee in een klein partijtje en af
en toe speelde hij samer. met Sa
lari tegen jongens uit de selec
tie. „Dat was geweldig. Henk en
ik scholden elkaar helemaal de
grond in. Je had die knapen
moeten zien kijken. Dat zijn ze
nu niet meer gewend. Maar we
werden niet weggespeeld. Zo
ging dat vroeger je wees elkaar
terecht en dat ging niet zacht
zinnig. Maar het was er altijd op
gericht de ander beter te laten
voetballen. Het is een apart taal
tje. Geef me vijf minuten en ik
brand je helemaal af."
„Wat voor trainer ik ben? Ik
denk een hele rustige en wat
kan ik er verder over zeggen. Als
we winnen ben ik een goede trai
ner en als we verliezen ben ik
een klootzak."
Door Pim van der Helm
De oudste van de twee is de laat
ste drie seizoenen elf keer uitge
sloten geweest, de jongste veer
tien maal! Deze cijfers doen ver
moeden dat het gaat om twee spij
kerharde, in hun voetbalkwalitei
ten zeer beperkte, verdedigers.
Niets is minderwaar. Het gaat om
de gebroeders Verspuij; twee voor
DRGS uitkomende, begenadigde
aanvallers die een kwelling vor
men voor elke defensie, regelma
tig scoren en gemakkelijk hoger
op zouden kunnen.
Als ik het veld op loop," legt Mar-
Raymond over Marco
Sterke punt: Marco te trefzeker,
sterk aan de balen heeft spelin
zicht
Zwakke punt: Marco ts te opvfle-
e eigenschap: Buiten het
veld Is hij alles vergeten en Is MJ
vrij rustig.
Slechte eigenschap: Hij laaf rich
in het vehf te snel gaan.
Hekel aan; Onrecht
Mag graag: Voetballen.
co, met 22 jaar de benjamin van de
twee, uit, „gaat er een knop om.
Dan vreet ik mezelf zo op dat ik
vergeet na te denken." Raymond,
24 jaren jong, kan zich inleven in
wat er door zijn broertje heen gaat
eenmaal binnen de kalkstrepen.
„Zeker,1steekt de oudste telg van
wal, Marco kan niet tegen on
recht. Als een scheidsrechter een
in zijn ogen verkeerde beslissing
neemt, gaat hij daar tegenin."
Ligt de fout dan altijd bij de
scheidsrechter? „Nee, dat niet,"
iuidt het commentaar van Marco,
„vorig seizoen was een slecht sei
zoen voor mij. Ik beging te vaak
domme overtredingen."
„Ik heb het afgelopen seizoen
maar twee gele kaarten gehad,"
aldus Raymond. „Dat ik vier keer
rnoest toekijken had te maken
met het incident tijdens het
Schiedams kampioenschap." De
afspraak was dat kaarten niet
doorgegeven zouden worden aan
de bond. „Mijn kaarten zijn wel
bekend gemaakt bij de KNVB,"
merkt Raymond op, „op een gege
ven moment heb je eenvoudig
weg je naam tegen."
Naast hun aanvaringen met de ar
bitrage en het feit dat ze moeite
loos raad wrten met het leer valt
op dat Marco de zondagtak van
Raymond (links) en Marco Verspuy voetballen niet meer in hetzelfde elftal. Marco speelt nu fn het zaterdagteam van
DRGS, omdat hij hetzatistegen degradatie te voetballen en nu eens voor een kampioenschap wil spelen. FotoPeterMoikenboer
DRGS verruilt voor de zaterdagaf-
deling van de fusiedub. Marco
hierover: „Ik zag het niet meer zit
ten elk seizoen tegen degradatie
te moeten vechten. Ik speel nu
zo'n vijf jaar met veel plezier bij
DRGS zondag. Steeds moesten
we knokken om erin te blijven.
Eén keer degradeerden we zelfs
van de derde naar de vierde klas-
Domme pech
Raymond wijt het constante ge
vaar van het degradatiespook
deels aan domme pech, deels aan
een te krappe selectie. „We heb
ben met nogal wat blessureleed te
maken gehad. De leegtes die
daardoor ontstonden konden we
met onze krappe selectie niet al
tijd even goed opvullen, dan
moesten jongens die al jaren ge
stopt waren ineens meedoen. Bo
vendien waren er de nodige
schorsingen."
Dat probleem is voor wat de zater-
dagtak betreft niet aan de orde.
„Ik ben één van de ouderen," zet
Marco uiteen, '„Deze groep is jong
en zeer enthousiast. Ik ging vaak
kijken, omdat mijn vrienden hier
speelden. Vorig seizoen zijn ze
promotie net misgelopen. Dit jaar
moeten we kampioen worden."
Raymond reageert even enthousi
ast wanneei hij gevraagd wordt
naar wat het aankomend seizoen
za! brengen. „Ik denk dat deze se
lectie ^terker is dan die van vorig
jaar, In elk geval is ze, met een ge
middelde leeftijd van 26 jaar, jon
ger. Daarom richten we ons op het
behalen van een periodetitel, zo
dat we ons geen zorgen hoeven te
maken over degradatie."
Kunnen de balgoochelaars om
trent hun schorsingen eveneens
beterschap beloven?
Marco: „Het moet veranderen, ik
heb zin in een beter seizoen dan
het vorige." Raymond: „Afgelo
pen seizoen heb ik slechts twee
gele kaarten gehad. Ik hoop zo
door te gaan. Marco zou eens wat
vaker tot tien moeten tellen. Dan
komt het best goed."
Marco over Raymond
Sterke punt HIJ heeft vee! snel
heid en loopt daardoor een ver
dedigingstuk.
Zwakke punt Hij Is soms wat
Goede eigenschap: Raymond bs
een rustige Jongen.
Slechte eigenschap: Weet Ik ei
genlijk niet, dat kan Ik over mijn
eigen broer maar moeilijk zeg
gen.
Hekel aam Onrecht.
Mag graag: Voetballen, motorrij
den.
Dc. Ras van den Berg
Met ruim honderd leden steekt
C:on schril af bij de andere geves
tigde voetbalclubs. „Toch zullen
we altijd zelfstandig blijven," ver
werpt voorzitter Jacques Span-
jersberg elke andere gedachte.
„Toen we een brief van de ge
meente Vlaardingen kregen met
daarin de opzegging van het
huurcontract op 1 jum 2000, heb
ben we een gesprek gehad, We
hebben duidelijk gezegd niet weg
te willen. Als de gemeente dat wel
vindt, moet zij maar voor een ver
vangende accommodatie zorgen."
„Ik verwacht dat de gemeente in
ziet dat een club als Cion zijn ei
gen identiteit wil beh juden. Het
mag met zo zijn dat we op de
Broekpolder een veld van Del-
tasport krijgen toegewezen. In
tussen heeft de gemeente ons ver
zekerd dat we de kantine van de
Marathonweg naar de Broekpol
der mogen meenemen. Ik juich
een plaats in de Broekpolder van
harte toe. Het lijkt me een gewel
dig complex voor de Vlaardingers
om er massaal te sporten. Of het
sportcomplex ooit zal worden ge
realiseerd, hangt alleen van het
beschikbare geld af. Ik heb wel
eens gelezen dat het dertig mil
joen gulden moet gaan kosten.
Vlaardingen heeft echter weinig
uit te delen en de Shell zal zich
niet voor het financiële karretje
laten spannen."
„Er wordt beweerd dat op het
multifunctioneel sportcomplex
ruimte is voor maar één voetbal
club. Dat moet een dub worden
die uit fusies met andere clubs tot
stand komt. Cion zal zich daarbjj
niet aansluiten, omdat het ook op
de Broekpolder zelfstandig wil
blijven."
De kleinste voetbalclub is zo ge
zond als een vis en heeft zelfs
groeistuipjes gekregen. Cion
kreeg er vijftien nieuwe leden bij
die samen een beloftenelftal zou
den kunnen vormen. „Een nieu
we generatie voetballers kan I
nooit kwaad," zegt voorzitter Jac-
ques Spanjersberg. „We zijn er
blij mee dat de jeugd de weg naai
Cion heeft; gevonden. We keken er
wel van op dat we er spelers bij-
kregen die we nooit eerder in de
kantine hebben gezien. De spe
lers die zich eerder aanmeldden,
hebben hun gezicht meestal al
eens eerder laten zien bij ons."
Niet alleen Cion, ook buurman
Fortuna is volgend jaar de wacht
aangezegd. Evenals voor de zater
dagclub is de reden dat de voet
balvelden van Fortuna moeten
verdwijnen in verband met ge
plande woningbouw.
De oudste voetbalclub van Vlaar
dingen heeft in een brief aan de
gemeente geschreven niet onge
negen te zijn het voetbalcomplex
aan de Marathonweg te verlaten,
maar niet tot elke prijs. Voorzitter
Ary Plomp: „We staan niet onwel
willend tegenover een vertrek van
de Marathonweg, maar moeten er
wel een gelijkwaardige eigen ac
commodatie voor terugkrygen.
Vooral het woordje eigen is erg be
langrijk. Fortuna ziet het abso
luut niet zitten by een andere club
m te trekken, ook niet ais tussen
oplossing. Plomp: „Welzijn we be
reid met TSB en Deltasport te fu
seren tot een grote club, maar al
leen op de manier zoals nu in de
plannen voor het multifunctione
le sportcomplex voor de Broekpol
der vastliggen. Die plannen mo
gen niet uitgekleed worden, want
dan achten wij ons niet meer ge
bonden aan de afspraak."
De 350 leden tellende vierdeklas
ser hamert op de functie die For
tuna heeft voor de directe omge
ving. „We hebben een grote
jeugdafdeling. Veel jongens ko
men uit de wijken rond onze club.
Als we al moeten verhuizen, dan
moet het naar een locatie zyn die
dicht in de buurt lig van de Mara
thonweg. Daarom is de Broekpol
der ideaal. Het is aan de gemeente
een goed gedetailleerd antwoord
te geven op onze brief. Er zijn aar
dig wat juristen lid van Fortuna
en die zullen er alles aan doen on
ze belangen te verdedigen."
Door Fred Louter
„Hoe moeilijker de wedstrijd
vooraf wordt bestempeld, des te
leuker ik het vind. Dat klinkt te
genstrijdig maar ik meen het
echt," zegt Hans Zwaard (38) er
gens halverwege het gesprek. „De
KNVB kan mij geen groter plezier
doen dan mij een wedstrijd geven
die de vorige keer uit de hand
hop. Het is voor mij een geweldige
uitdaging om juist zo'n duel tot
een goed einde te brengen."
De blonde Maaslander is komend
seizoen de enige scheidsrechter
uit het Waterweggebied die uit
komt in groep 1. Dat betekent:
fluiten op het hoogste amateurni
veau. Een niveau waarop over het
algemeen, zegt men, geen 'koe
kenbakkers acteren. Niet als spe
ler, niet als scheidsrechter. „Daar
om ben ik ook best trots op wat ik
heb bereikt in de tien jaar die ik
actief ben als scheidsrechter. Dit
jaar stond ik zelfs als kandidaat
op de C-lijst (betaald voetbal, red.)
maar daar heb ik my door ver
schillende oorzaken niet defini
tief voor kunnen plaatsen. Jam
mer, maar de wereld vergaat niet.
Ik weet dat ik er alles aan gedaan
heb, dus ik kan mijzelf niets ver
wijten."
Discussies omtrent de arbitrage
zijn waarschijnlijk al zo oud als
het voetbal zelf. Vraag tien wille
keurige mensen een spelsituatie
te beoordelen, en je moet niet raar
opkijken als er vervolgens negen
verschillende interpretaties vol
gen. Wat voor de één een goede
'scheids' is, is voor de ander 'een
knoeierd die er niets van snapt'.
Spelregelkennis
„De basis voor een goede scheids
rechter," doceert Zwaard, „is ui
teraard een goede spelregelken
nis. Zonder die kennis kun je na
tuurlijk nooit een duel in goede
banen leiden. Daarnaast dient hij
over een uitstekende conditie te
beschikken. Ik schat dat een
scheidsrechter die het spel kort
wil volgen anderhall keer zoveel
loopt als een voetballer. Maar dit
zijn twee kwaliteiten die iedereen
zich in principe eigen kan ma
ken."
„De echte toegevoegde waarde
van een scheidsrechter zit hem in
andere dingen. Een scheidsrech
ter mag eigenlijk niet opvallen.
Opgaan in de wedstrijd en op een
gegeven moment de drieëntwin
tigste speler op het veld worden.
Dat moetje aanvoelen. Daarnaast
vind ik een gezonde zelfkritiek op
zijn plaats. Sta je niet open voor
kritiek, dan wordt het heel moei
lijk om jezelf te verbeteren. En de
uitstraling vind ik heel belang
rijk. De eerste indruk die mensen
hebben van een scheidsrechter
begint al als hij bij een club het
terrein oprijdt. Ik probeer er dan
ook zowel binnen als buiten het
veld altijd verzorgd uit te zien.
Daarmee dwing je gelijk al enig
respect af. Als ik een scheidsrech
ter moet noemen die mij aan
spreekt, is dat Jaap Uilenberg."
Niet geheel toevallig is Uilenberg
Scheidsrech
ter Hans
Zwaard be-
reidtzich
skeelerend
voor op het
nieuwe sei
zoen. Zijn
zoontje weet
ook al wat hij
later wil wor
den. Foto Peter
Molkenboer
een oud-voetballer. De man die
dit seizoen door de KNVB met
pensioen werd gestuurd, schopte
het als voetballer tot de hoofdklas
se. Zwaard bleef steken in de der
de klasse: „Zelf gevoetbald heb
ben is voor een scheidsrechter
een absoluut voordeel. Ik heb tot
mijn achtentwintigste bij MW27
gespeeld en was niet echt een lie
verdje in het veld. Daardoor kun
je situaties toch beter inschatten,
dan wanneer je zelf nooit gevoet
bald zou hebben. Toch was het
voor mij in het begin een nadeel.
Ik zag overtredingen vaak al van
tevoren aankomen en floot daar
door weieens te snel. Terwijl ik op
zo'n moment beter de voordeelre-
gel had kunnen toepassen."
Dat Zwaard daadwerkelijk in het
veld niet bepaald als de ideale
schoonzoon door het leven ging,
bewijst het volgende voorval: „We
speelden met MW27 thuis tegen
JAC. Mijn tegenstander vond het
nodig om my even in de zak te
knijpen. Toen JAC vervolgens
een inworp mocht nemen, hield ik
de bal volgens diezelfde jongen
iets te lang vast. Hij maakte ver
volgens de fout om een kopstoot
beweging in mijn richting te ma
ken. Hij raakte mij weliswaar
niet, maar ik lag natuurlijk gelyk
op de grond. Kostte de arme jon
gen acht wedstrijden, Terwijl ik
zag dat hy de rode kaart kreeg
voorgetoverd, fluisterde ik hem
nog eventjes in: je mag nog wel
een keer knijpen, hoor. Witheet
was'ie."
Alle mooie verhalen ten spijt,
kampt de KNVB nog immer met
een fiks tekort aan scheidsrech
ters. Toenemende agressie is on
getwijfeld één van de redenen die
mensen ervan weerhoudt om in
het weekend een potje te gaan
fluiten. „Maar de KNVB zou het
fluiten ook aantrekkelijker kun
nen maken. Geef mensen hun uit
rusting cadeau als ze besluiten
om scheidsrechter te worden. Nu
betaal je toch nog een redelijk be
drag voor je kleding, tas en schoe
nen. ten organisatie ais de KNVB
zou toch een contract af kunnen
sluiten met een sponsor die dit
zou kunnen verzorgen. Ikzelf zou
zo een sponsor kunnen regelen,
maar dat mag dan weer niet. Dat
vind ik jammer, maar ik verwacht
toch dat binnen een paar jaar, na
Spanje, ook hier in Nederland de
arbitrage gesponsord zal gaan
worden."
Foto Peter Motkenbaer
het is gelukt. Nu houd ik me af
een paar jaar bezig met het ope
nen en afsluiten van de club. 's
Ochtends om acht uur steek ik
de sleutel in het slot. Dan vul ik
de voorraad in de bar aan en
plaats bestellingen, 's Avonus
keer ik terug naar het clubge
bouw en sta. achter de bar tot de
laatste training voorbij is. We
blijven open zolang de bezoekers
van de kantine maar vollen,
meestal tot een uur of elf. Als de
laatste spelers en speelsters het
terrein verlaten, doe ik de deur
weer op slot."
Naam: Leen Bijl
Leeftijd: 55
Club: HBSS
Functie: 'Afsluiter'
„Op de lagere school had ik een
meester die vond dat iedereen
moest voetballen. Hij was lid van
HBSS en daarom werden de
meesten lid van die club. Ik zit er
nu al drieënveertig jaar bij. Tot
mijn vijfenveertigste heb ik ge
voetbald. Daarna werd ik com
missaris van het materiaal. Ik
moest zorgen dat de velden en
het speelmateriaal in orde was.
Op een gegeven moment werd ik
afgekeurd. Je krijgt mij niet
meer achter een kalkwagen.
Waarschynlijk krijg ik mijn laar
zen nog net aan, maar uit krijg ik
ze nooit meer."
„Toen ik een jaar of twintig was
heb ik met een stel anderen dag
en nacht gewerkt aan de bouw
van de kantine en de kleedka
mers. Het was een heel karwei
die af te krijgen voor het veertig
jarig jubileum van HBSS, maar