John Marrevee begint bij Spaland op nul De gebroeders Verspuij beloven beterschap Cion en Fortuna geven velden aan Marathonweg niet zomaar op Hans Zwaard Iaat koekenbakkers achter zich 'Misschien ben ik te ambitieus en verwacht ik veel te veel' Se Marco en Raymond misten iir drie jaar 25 wedstrijden door schorsing Donderdag 2 september 1999 f> Door Bart Boerop Natuurlijk was ie liever in de vierde klasse begonnen met SC "Spaland, maar John Marrevee zag vorig seizoen ook wel dat Ur- sus veel te kort kwam om zich te handhaven in die klasse en dat het ODC aan kwaliteit ontbrak zich naar promotie te spelen. Marrevee debuteert daarom als hoofdtrainer op het abso lute nulpunt de vijfde klasse. 'Waar begin je aan,' die vraag is hem meerdere ke ren gesteld toen hij te kende bij de kersverse fu sieclub in Kethel. Het is niet zo dat de voormalig keeper van SW, SFC, en DSVP niets te doen heeft Met thuis vier kinderen en, een eigen bedrijfje heeft hij het druk genoeg. En toch koos hij ervoor zijn vrije weekeinden en spaarzame vrije avonden aan het voetbal te geven. Vorig sei zoen ais assistent-trainer onder Henk Salari bij Excelsior Pemis, komend seizoen als eerst ver antwoordelijke van Spaland. „Ik ben gewaarschuwd. Mis schien ben ik te ambitieus voor de club, Misschien verwacht ik te veel van mijn spelers. Voor my is ook alles nieuw, Tot nu toe valt het mee. De indianenverha len van eind vorig seizoen, dat iedereen op zou stappen, dat ik met maximaal twaalf man op het trainingsveld zou staan, zijn niet ui tgekomen. Daar heb ik het no dige in geïnvesteerd. Ik heb de spelers van Ursus en ODC voor de zomerstop allen persoonlijk gesproken. Heb verteld wat ik van plan ben en wellicht spreekt het ze aan, want ik heb nu een groep van meer dan twintig man. Ik ben trouwens niet van plan zoveel te praten als ik toen gedaan heb. We gaan nu voetbal len." Manevee heeft Ursus en ODC vorig seizoen een aantal keer aan het werk gezien en eerlijk gezegd schrok hij nogal van het niveau. Dat had niet eens te ma ken met het hogere niveau dat hij gewend was bij toen nog eer steklasser Excelsior Pemis, want ook daar vond hij de kwali teit van het spel niet om over naar huis te schrijven, „Wat op elk niveau ontbreekt, is het vermogen elkaar te coachen. Je hoort in een achterhoede de spelers elkaar amper terechtwij zen. Ze ondersteunen elkaar niet, zeggen niet waar ze moeten staan. Aan dat punt ga ik zeker werken. Dat zal nog lastig wor den, want eigenlijk moet je zo iets met de paplepel ingegoten krijgen." Teamspirit Een ander punt waar de nieuwe trainer aan gaat werken, is het kweken van teamspirit. „Ik heb een grote groep en natuurlijk kan niet ie-> dereen spe len. Ik hoop dat het me lukt de jon gens binnen de boot te houden die niet direct aanspraak kunnen ma ken op een basisplaats." Marrevee weet dat veel afhangt van de eerste resultaten. „Als die goed zjjn, gaat het vrijwel van zelf, Dan is de groep rustig, maar als we de eerste wedstrijden ver liezen, wordt het een stuk moei lijker voor me." Leren omgaan met slechte re sultaten, heeft de Schiedammer vorig seizoen wel geleerd by Ex celsior Pemis. Dat elftal zag een rampseizoen beloond worden met degradatie uit de eerste klasse. „En toch heb ik fantas tisch gewerkt met Henk Sakri," kijkt Manevee terug op bet roe rige jaar. „Ik was dan tweede man, maar dat voelde naast Henk helemaal niet zo. Ik vond het trouwens wel moeilijk in eens niet meer tussen de jon gens, maar erboven te staan. Dat zag ik ook bij Frank Rijkaard. Die zat bij de eerste training van Oranje onder zijn leiding op een bal naar d spelers te kijken, ter wijl hy eigenlijk mee wilde doen. Dat onweimige had ik ook in het begin." Soms deed hij toch nog even mee in een klein partijtje en af en toe speelde hij samer. met Sa lari tegen jongens uit de selec tie. „Dat was geweldig. Henk en ik scholden elkaar helemaal de grond in. Je had die knapen moeten zien kijken. Dat zijn ze nu niet meer gewend. Maar we werden niet weggespeeld. Zo ging dat vroeger je wees elkaar terecht en dat ging niet zacht zinnig. Maar het was er altijd op gericht de ander beter te laten voetballen. Het is een apart taal tje. Geef me vijf minuten en ik brand je helemaal af." „Wat voor trainer ik ben? Ik denk een hele rustige en wat kan ik er verder over zeggen. Als we winnen ben ik een goede trai ner en als we verliezen ben ik een klootzak." Door Pim van der Helm De oudste van de twee is de laat ste drie seizoenen elf keer uitge sloten geweest, de jongste veer tien maal! Deze cijfers doen ver moeden dat het gaat om twee spij kerharde, in hun voetbalkwalitei ten zeer beperkte, verdedigers. Niets is minderwaar. Het gaat om de gebroeders Verspuij; twee voor DRGS uitkomende, begenadigde aanvallers die een kwelling vor men voor elke defensie, regelma tig scoren en gemakkelijk hoger op zouden kunnen. Als ik het veld op loop," legt Mar- Raymond over Marco Sterke punt: Marco te trefzeker, sterk aan de balen heeft spelin zicht Zwakke punt: Marco ts te opvfle- e eigenschap: Buiten het veld Is hij alles vergeten en Is MJ vrij rustig. Slechte eigenschap: Hij laaf rich in het vehf te snel gaan. Hekel aan; Onrecht Mag graag: Voetballen. co, met 22 jaar de benjamin van de twee, uit, „gaat er een knop om. Dan vreet ik mezelf zo op dat ik vergeet na te denken." Raymond, 24 jaren jong, kan zich inleven in wat er door zijn broertje heen gaat eenmaal binnen de kalkstrepen. „Zeker,1steekt de oudste telg van wal, Marco kan niet tegen on recht. Als een scheidsrechter een in zijn ogen verkeerde beslissing neemt, gaat hij daar tegenin." Ligt de fout dan altijd bij de scheidsrechter? „Nee, dat niet," iuidt het commentaar van Marco, „vorig seizoen was een slecht sei zoen voor mij. Ik beging te vaak domme overtredingen." „Ik heb het afgelopen seizoen maar twee gele kaarten gehad," aldus Raymond. „Dat ik vier keer rnoest toekijken had te maken met het incident tijdens het Schiedams kampioenschap." De afspraak was dat kaarten niet doorgegeven zouden worden aan de bond. „Mijn kaarten zijn wel bekend gemaakt bij de KNVB," merkt Raymond op, „op een gege ven moment heb je eenvoudig weg je naam tegen." Naast hun aanvaringen met de ar bitrage en het feit dat ze moeite loos raad wrten met het leer valt op dat Marco de zondagtak van Raymond (links) en Marco Verspuy voetballen niet meer in hetzelfde elftal. Marco speelt nu fn het zaterdagteam van DRGS, omdat hij hetzatistegen degradatie te voetballen en nu eens voor een kampioenschap wil spelen. FotoPeterMoikenboer DRGS verruilt voor de zaterdagaf- deling van de fusiedub. Marco hierover: „Ik zag het niet meer zit ten elk seizoen tegen degradatie te moeten vechten. Ik speel nu zo'n vijf jaar met veel plezier bij DRGS zondag. Steeds moesten we knokken om erin te blijven. Eén keer degradeerden we zelfs van de derde naar de vierde klas- Domme pech Raymond wijt het constante ge vaar van het degradatiespook deels aan domme pech, deels aan een te krappe selectie. „We heb ben met nogal wat blessureleed te maken gehad. De leegtes die daardoor ontstonden konden we met onze krappe selectie niet al tijd even goed opvullen, dan moesten jongens die al jaren ge stopt waren ineens meedoen. Bo vendien waren er de nodige schorsingen." Dat probleem is voor wat de zater- dagtak betreft niet aan de orde. „Ik ben één van de ouderen," zet Marco uiteen, '„Deze groep is jong en zeer enthousiast. Ik ging vaak kijken, omdat mijn vrienden hier speelden. Vorig seizoen zijn ze promotie net misgelopen. Dit jaar moeten we kampioen worden." Raymond reageert even enthousi ast wanneei hij gevraagd wordt naar wat het aankomend seizoen za! brengen. „Ik denk dat deze se lectie ^terker is dan die van vorig jaar, In elk geval is ze, met een ge middelde leeftijd van 26 jaar, jon ger. Daarom richten we ons op het behalen van een periodetitel, zo dat we ons geen zorgen hoeven te maken over degradatie." Kunnen de balgoochelaars om trent hun schorsingen eveneens beterschap beloven? Marco: „Het moet veranderen, ik heb zin in een beter seizoen dan het vorige." Raymond: „Afgelo pen seizoen heb ik slechts twee gele kaarten gehad. Ik hoop zo door te gaan. Marco zou eens wat vaker tot tien moeten tellen. Dan komt het best goed." Marco over Raymond Sterke punt HIJ heeft vee! snel heid en loopt daardoor een ver dedigingstuk. Zwakke punt Hij Is soms wat Goede eigenschap: Raymond bs een rustige Jongen. Slechte eigenschap: Weet Ik ei genlijk niet, dat kan Ik over mijn eigen broer maar moeilijk zeg gen. Hekel aam Onrecht. Mag graag: Voetballen, motorrij den. Dc. Ras van den Berg Met ruim honderd leden steekt C:on schril af bij de andere geves tigde voetbalclubs. „Toch zullen we altijd zelfstandig blijven," ver werpt voorzitter Jacques Span- jersberg elke andere gedachte. „Toen we een brief van de ge meente Vlaardingen kregen met daarin de opzegging van het huurcontract op 1 jum 2000, heb ben we een gesprek gehad, We hebben duidelijk gezegd niet weg te willen. Als de gemeente dat wel vindt, moet zij maar voor een ver vangende accommodatie zorgen." „Ik verwacht dat de gemeente in ziet dat een club als Cion zijn ei gen identiteit wil beh juden. Het mag met zo zijn dat we op de Broekpolder een veld van Del- tasport krijgen toegewezen. In tussen heeft de gemeente ons ver zekerd dat we de kantine van de Marathonweg naar de Broekpol der mogen meenemen. Ik juich een plaats in de Broekpolder van harte toe. Het lijkt me een gewel dig complex voor de Vlaardingers om er massaal te sporten. Of het sportcomplex ooit zal worden ge realiseerd, hangt alleen van het beschikbare geld af. Ik heb wel eens gelezen dat het dertig mil joen gulden moet gaan kosten. Vlaardingen heeft echter weinig uit te delen en de Shell zal zich niet voor het financiële karretje laten spannen." „Er wordt beweerd dat op het multifunctioneel sportcomplex ruimte is voor maar één voetbal club. Dat moet een dub worden die uit fusies met andere clubs tot stand komt. Cion zal zich daarbjj niet aansluiten, omdat het ook op de Broekpolder zelfstandig wil blijven." De kleinste voetbalclub is zo ge zond als een vis en heeft zelfs groeistuipjes gekregen. Cion kreeg er vijftien nieuwe leden bij die samen een beloftenelftal zou den kunnen vormen. „Een nieu we generatie voetballers kan I nooit kwaad," zegt voorzitter Jac- ques Spanjersberg. „We zijn er blij mee dat de jeugd de weg naai Cion heeft; gevonden. We keken er wel van op dat we er spelers bij- kregen die we nooit eerder in de kantine hebben gezien. De spe lers die zich eerder aanmeldden, hebben hun gezicht meestal al eens eerder laten zien bij ons." Niet alleen Cion, ook buurman Fortuna is volgend jaar de wacht aangezegd. Evenals voor de zater dagclub is de reden dat de voet balvelden van Fortuna moeten verdwijnen in verband met ge plande woningbouw. De oudste voetbalclub van Vlaar dingen heeft in een brief aan de gemeente geschreven niet onge negen te zijn het voetbalcomplex aan de Marathonweg te verlaten, maar niet tot elke prijs. Voorzitter Ary Plomp: „We staan niet onwel willend tegenover een vertrek van de Marathonweg, maar moeten er wel een gelijkwaardige eigen ac commodatie voor terugkrygen. Vooral het woordje eigen is erg be langrijk. Fortuna ziet het abso luut niet zitten by een andere club m te trekken, ook niet ais tussen oplossing. Plomp: „Welzijn we be reid met TSB en Deltasport te fu seren tot een grote club, maar al leen op de manier zoals nu in de plannen voor het multifunctione le sportcomplex voor de Broekpol der vastliggen. Die plannen mo gen niet uitgekleed worden, want dan achten wij ons niet meer ge bonden aan de afspraak." De 350 leden tellende vierdeklas ser hamert op de functie die For tuna heeft voor de directe omge ving. „We hebben een grote jeugdafdeling. Veel jongens ko men uit de wijken rond onze club. Als we al moeten verhuizen, dan moet het naar een locatie zyn die dicht in de buurt lig van de Mara thonweg. Daarom is de Broekpol der ideaal. Het is aan de gemeente een goed gedetailleerd antwoord te geven op onze brief. Er zijn aar dig wat juristen lid van Fortuna en die zullen er alles aan doen on ze belangen te verdedigen." Door Fred Louter „Hoe moeilijker de wedstrijd vooraf wordt bestempeld, des te leuker ik het vind. Dat klinkt te genstrijdig maar ik meen het echt," zegt Hans Zwaard (38) er gens halverwege het gesprek. „De KNVB kan mij geen groter plezier doen dan mij een wedstrijd geven die de vorige keer uit de hand hop. Het is voor mij een geweldige uitdaging om juist zo'n duel tot een goed einde te brengen." De blonde Maaslander is komend seizoen de enige scheidsrechter uit het Waterweggebied die uit komt in groep 1. Dat betekent: fluiten op het hoogste amateurni veau. Een niveau waarop over het algemeen, zegt men, geen 'koe kenbakkers acteren. Niet als spe ler, niet als scheidsrechter. „Daar om ben ik ook best trots op wat ik heb bereikt in de tien jaar die ik actief ben als scheidsrechter. Dit jaar stond ik zelfs als kandidaat op de C-lijst (betaald voetbal, red.) maar daar heb ik my door ver schillende oorzaken niet defini tief voor kunnen plaatsen. Jam mer, maar de wereld vergaat niet. Ik weet dat ik er alles aan gedaan heb, dus ik kan mijzelf niets ver wijten." Discussies omtrent de arbitrage zijn waarschijnlijk al zo oud als het voetbal zelf. Vraag tien wille keurige mensen een spelsituatie te beoordelen, en je moet niet raar opkijken als er vervolgens negen verschillende interpretaties vol gen. Wat voor de één een goede 'scheids' is, is voor de ander 'een knoeierd die er niets van snapt'. Spelregelkennis „De basis voor een goede scheids rechter," doceert Zwaard, „is ui teraard een goede spelregelken nis. Zonder die kennis kun je na tuurlijk nooit een duel in goede banen leiden. Daarnaast dient hij over een uitstekende conditie te beschikken. Ik schat dat een scheidsrechter die het spel kort wil volgen anderhall keer zoveel loopt als een voetballer. Maar dit zijn twee kwaliteiten die iedereen zich in principe eigen kan ma ken." „De echte toegevoegde waarde van een scheidsrechter zit hem in andere dingen. Een scheidsrech ter mag eigenlijk niet opvallen. Opgaan in de wedstrijd en op een gegeven moment de drieëntwin tigste speler op het veld worden. Dat moetje aanvoelen. Daarnaast vind ik een gezonde zelfkritiek op zijn plaats. Sta je niet open voor kritiek, dan wordt het heel moei lijk om jezelf te verbeteren. En de uitstraling vind ik heel belang rijk. De eerste indruk die mensen hebben van een scheidsrechter begint al als hij bij een club het terrein oprijdt. Ik probeer er dan ook zowel binnen als buiten het veld altijd verzorgd uit te zien. Daarmee dwing je gelijk al enig respect af. Als ik een scheidsrech ter moet noemen die mij aan spreekt, is dat Jaap Uilenberg." Niet geheel toevallig is Uilenberg Scheidsrech ter Hans Zwaard be- reidtzich skeelerend voor op het nieuwe sei zoen. Zijn zoontje weet ook al wat hij later wil wor den. Foto Peter Molkenboer een oud-voetballer. De man die dit seizoen door de KNVB met pensioen werd gestuurd, schopte het als voetballer tot de hoofdklas se. Zwaard bleef steken in de der de klasse: „Zelf gevoetbald heb ben is voor een scheidsrechter een absoluut voordeel. Ik heb tot mijn achtentwintigste bij MW27 gespeeld en was niet echt een lie verdje in het veld. Daardoor kun je situaties toch beter inschatten, dan wanneer je zelf nooit gevoet bald zou hebben. Toch was het voor mij in het begin een nadeel. Ik zag overtredingen vaak al van tevoren aankomen en floot daar door weieens te snel. Terwijl ik op zo'n moment beter de voordeelre- gel had kunnen toepassen." Dat Zwaard daadwerkelijk in het veld niet bepaald als de ideale schoonzoon door het leven ging, bewijst het volgende voorval: „We speelden met MW27 thuis tegen JAC. Mijn tegenstander vond het nodig om my even in de zak te knijpen. Toen JAC vervolgens een inworp mocht nemen, hield ik de bal volgens diezelfde jongen iets te lang vast. Hij maakte ver volgens de fout om een kopstoot beweging in mijn richting te ma ken. Hij raakte mij weliswaar niet, maar ik lag natuurlijk gelyk op de grond. Kostte de arme jon gen acht wedstrijden, Terwijl ik zag dat hy de rode kaart kreeg voorgetoverd, fluisterde ik hem nog eventjes in: je mag nog wel een keer knijpen, hoor. Witheet was'ie." Alle mooie verhalen ten spijt, kampt de KNVB nog immer met een fiks tekort aan scheidsrech ters. Toenemende agressie is on getwijfeld één van de redenen die mensen ervan weerhoudt om in het weekend een potje te gaan fluiten. „Maar de KNVB zou het fluiten ook aantrekkelijker kun nen maken. Geef mensen hun uit rusting cadeau als ze besluiten om scheidsrechter te worden. Nu betaal je toch nog een redelijk be drag voor je kleding, tas en schoe nen. ten organisatie ais de KNVB zou toch een contract af kunnen sluiten met een sponsor die dit zou kunnen verzorgen. Ikzelf zou zo een sponsor kunnen regelen, maar dat mag dan weer niet. Dat vind ik jammer, maar ik verwacht toch dat binnen een paar jaar, na Spanje, ook hier in Nederland de arbitrage gesponsord zal gaan worden." Foto Peter Motkenbaer het is gelukt. Nu houd ik me af een paar jaar bezig met het ope nen en afsluiten van de club. 's Ochtends om acht uur steek ik de sleutel in het slot. Dan vul ik de voorraad in de bar aan en plaats bestellingen, 's Avonus keer ik terug naar het clubge bouw en sta. achter de bar tot de laatste training voorbij is. We blijven open zolang de bezoekers van de kantine maar vollen, meestal tot een uur of elf. Als de laatste spelers en speelsters het terrein verlaten, doe ik de deur weer op slot." Naam: Leen Bijl Leeftijd: 55 Club: HBSS Functie: 'Afsluiter' „Op de lagere school had ik een meester die vond dat iedereen moest voetballen. Hij was lid van HBSS en daarom werden de meesten lid van die club. Ik zit er nu al drieënveertig jaar bij. Tot mijn vijfenveertigste heb ik ge voetbald. Daarna werd ik com missaris van het materiaal. Ik moest zorgen dat de velden en het speelmateriaal in orde was. Op een gegeven moment werd ik afgekeurd. Je krijgt mij niet meer achter een kalkwagen. Waarschynlijk krijg ik mijn laar zen nog net aan, maar uit krijg ik ze nooit meer." „Toen ik een jaar of twintig was heb ik met een stel anderen dag en nacht gewerkt aan de bouw van de kantine en de kleedka mers. Het was een heel karwei die af te krijgen voor het veertig jarig jubileum van HBSS, maar

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Rotterdamsch Nieuwsblad / Schiedamsche Courant / Rotterdams Dagblad / Waterweg / Algemeen Dagblad | 1999 | | pagina 27