9 :'?5
'WAO
beschadigt
soms mensen'
'WAO en WW moeten
helemaal op de helling'
l R% M
\l 'f H "tór
Academisch ziekenhuis (1.)
Academisch ziekenhuis (2)
Turkije (2)
Turkije (3)
Molukken (2)
Feyenoord
GZjmfp/Ps-
w.vy
Wat gaat er met de WAO gebeuren?
ménsen in de WAO
Het belang van
goed béstuur
Rotterdams Dagblad
Rotterdams Dagblad
Donderdag september 19S9
Onder eindredactie van Annemlek van Oosten, tel.: 010-4004358
40043S8 Vi^JT
Ik wil hierbij reageren op het artikel van 25 augustus
waarin wordt gemeld datdeheer P. Rotgers uit Rotter
dam niet meer welkom is in het Academisch Zieken
huis Rotterdam (AZE). Het is ronduit belachelijk dat
iemand die voor zyn rechten opkomt, wordt wegge
jaagd uit zijn eigen stad. Het AZR heeft toch toegege
ven daihet fout zit door de operatie van mevrouw Rot
gers in Eindhoven te laten verrichten?
Het AZR heeft er blijkbaar moeite mee haar personeel
m bedwang te houden. Enkele maanden geleden lag
hetziekenhuis indeclinch meteen cardioloogdieer in
Dij kzigt een eigen apotheek op nahield. En nu vindt
mijns inziens een chirurg zijn vakantie belangrijker
dan het leven van een patiënt.
Hoevee! van soortgelijke gevallen spelen er nog in het
AZR? Denken de artsen in dit ziekenhuis dat zij God
zyn? Elke Nederlandse burger heeft volgens de
Grondwetrechtopdebestmogelijkemedischebehan-
deling. Hoe haalt het AZR het dan in zijn hoofd een
Rotterdams echtpaar naar Amsterdam of Eindhoven
te sturen?
De medici vinden het schrikbarend dat patiënten
steeds agressiever worden tegenover hen. Nou, als je
ditsoort verhalen leest, dan isdat niet gek. Ik word ook
vaak onbeschoft te woord gestaan door dokters en als
je iets vraagt dan wordt je afgesnauwd en krijg je geen
antwoord. Wie denken de medici wel dat zü zijn? Mi
nister Borst, doe er eens wat aan!
A. Nijsen, Rotterdam
Ik heb 25 augustus een artikel in de krant gelezen en
weet nietof ik het nou helemaal goed heb begrepen. Ik
maak eruit op dat een mevrouw een agressieve vorm
van kanker had en dat ze haar bij Den Hoed niet kon
den opereren omdat de chirurgop vakantie ging. Haar
man is daar toen overtekeergegaan en toen isze hele
maal in Eindhoven geopereerd. En nu mag ze nooit
meer by het Academisch Ziekenhuis Rotterdam ko
men, omdat baar man het niet pikte datze niet bij Den
Hoed geopereerd kon worden.
Is dit echt waar of ben ik gek aan het worden? Wij heb
ben als Rotterdammers toch het recht behandeld te
worden in de Rotterdamse ziekenhuizen of niet soms?
Ze kunnen je toch niet zomaar verbannen naar Eind
hoven of Amsterdam? Waar betalen we dan eigenlijk
nog belasting voor?
E. Boom, Rotterdam
De wereld is gek geworden.Waarom? Nog geen twee
weken terug is Turkije getroffen door een enorme
aardbeving. Iedereen is in repen roer en iedereen wil
zich bewijzen, maar aan wie?
Tu rkije wil al j aren behoren tot de EU, maar is er tot op
heden niet m geslaagd omde rechten van zijn burgers
te beschermen. Nu blijkt dat een groot gedeelte van
hetvolk isgetroffen door corruptie, doordeondeugde-
lijke controle door de overheid. Onschuldige burgers
zijn daardoor het slachtoffer geworden van een enor
me ramp DeTurkseoverheid is mijns inziens indirect
verantwoordelijk voor de omvang van die ramp, want
als d e regering beter had opgelet dan had zich dit soort
taferelen zich niet kunnen voordoen.
Nu roept de hele Turkse samenleving om hulp en wij
doen met z'n allen een duit in het zakje. Maar wie
houdt wie voor de gek? Dertig miljoen gulden is een
leuk bedrag, maar daarmee kun je hooguit epide
mieën voorkomen. Er liggen nog steeds duizenden
mensen onder het puin. Ruim 200.000 mensen zyn
dakloos. Waar blijft die zo westerse regering van Tur
kije nu?
Ronald Fiolet, Ridderkerk
Absoluut onder de maat, dat is de opbrengst van de tv-
avond voor de aardbevingsslachtoffers in Turkije. En
waarvan ik pas echt over mijn nek ga, is het gejubel in
de media. Heeft iedereen die zaivenöe woorden van
die refo gehoord in het 8-uur-joumaal afgelopen vrij
dag? Vanuit 'onze religieuze verbondenheid' zouden
wij zo gul zijn.
Voor de zoveelste keer slaat Nederland zichzelf op zijn
zelfingenomen borst (en meteen de plank mis). Zo
van: Rij k eens hoe solidai r wij toch wel zij n. Dertig mil
joen gulden Om te huilen! Turkije, hier een oprechte
verontschuldiging.
CeesOldenhof, Rotterdam
Mag ik er vriendelijk op wijzen dat er overal in elke
groepering waar dan ook mensen/jongelui te vinden
zi jn die rotzooi trappen. Ik praat het rotzooi trappen in
dit land, ook mijn land (ik ben een tweede generatie
Moluks-Nederlandse), absoluut niet goed. Er zijn al
tijd wel individuen te vinden, die het verzieken voor
de mensen die zich terecht zorgen maken om hun fa
milieleden en vrienden op de Molukken.
„Waar men hierin Nederland jammergenoeg absoluut
dé hoofdprijs m haalt? De kop in het zand steken als
het over de Molukken gaat. Actievoeren, daar is men
in Nederland toch zo vooruitstrevend in. Maar een
land te hulp schieten, dat eeuwen geleden te gronde is
gericht door dit 'geweldig tolerante' Nederland, daar
heeft men helaas nog altp geen oren naar.
Ik raad mensen met kritiek op veronruste Molukkers
'dringend aan om eens verder te kijken dan de neus
lang is. Hoezo hebben Molukkers 25 jaar de kans heb
ben gekregen om terug te keren naar hun eiland? Ik
ben het zat om altijd maar kortzichtige opmerkingen
als deze te horen en te lezen!
M.D.Y. Bernard, Ridderkerk
Het is een beetje laat, maar toch wou ik mijn ongenoe
gen uiten over het bericht dat Feyenoord bijna bank
roet is z'n met 42 miljoen gulden schuld. ïk had deze
berichtgeving niet van een Rotterdamse krant ver
wacht. Jullie hadden juist nader in kunnen gaan op
het hoe, wat en waarom van de feiten.
Ik had deze wildwest-verhalen niet verwacht in het
Rotterdams Dagblad, waarop ik toch al een tijd een
abonnement heb.
Wim Stehouwer, Alblasserdam
Tekening
Theo Gootjes
De WAO staat weer ter discussie. Het is niet zo verwonderlijk
als er alleen al vorig jaar een flink stadion vol mensen (30.000)
werd afgekeurd en In de WAO belandde. De reïntegratie van
die WAO'ers mislukt aan alle kanten, stelt het CTSV, de toe
zichthouder op onze sociale verzekeringen. Nu zijn er nog ruim
900.000 arbeidsongeschikten, maar de verwachting is dat het
miljoen snel In zicht komt. „Nederland is ziek," zei premier
Lubbers in 1992. Nu, bijna tien jaar later, lijkt hot alsof er niets
veranderd Is. Ondanks ingrepen in hoogte en duur van de uit
kering, neemt het aantal WAO'ers weer toe. Politiek, werkge
vers- en werknemersorganisaties schuiven elkaar de zwarte
piet toe.
Vandaag de eerste aflevering van een serie verhalen over de
praktijk achter het getal, de oorzaken en de oplossingen.
Door Hans Sonders
„Alle verzekeringen hebben soms
een beschadigend effect. Als je
een huis niet zou kunnen verze
keren, zou niemand het in zyn
hoofd halen zijn woning in de fik
te steken," De eerste verklaring
van chef-arts Lemmers van GAK
Nederland in Tilburg voor de
enorme toename van het aantal
WAO gevallen is dus een heel een
voudige: Omdat er nu eenmaal
een arbeidsongeschiktheidsver
zekering is, zal er gebruik van
worden gemaakt. Soms mis
schien zelfs oneigenlijk gebruik
dat dus met helemaal of helemaal
niet in overeenstemming is met
waarvoor de regeling is bedoeld.
Daarnaast is het arbeidspotenti
eel de afgelopen tien jaar explo
sief gestegen. Er zijn meer verze
kerden, dus ook meer schadege
vallen.
„Neem nu whiplash," zegt hjj, „de
ntkklachten die vaak het gevolg
zijn van kop-staart botsingen van
auto's. Tot aan de jaren dertig had
nog nooit iemand daarvan ge
hoord. Naast toename van het au
toverkeer, maar vooral de ver
plichte autoverzekering, veroor
zaakte een dramatische stijging
van het aantal claims met whip-
lashkluchten. Een recente publi
catie in het gezaghebbende Britse
artsenblad The Lancet toont dat
aan."
Mensen zijn tevens eerder ge
neigd een beroep te doen op een
ziektewet- dan wel een WAO-uit-
kering als ze al niet lekker in hun
vel steken, weet de keuringsarts.
„Maar ook als je moet vechten
voor je claim, als je voelt dat je
niet helemaal serieus wordt geno
men, maakt dat de klachten ern
stiger." Lemmers noemt dat
'schadeinflatie'.
En in het jargon van de wereld
van keuringsartsen bestaat er
zelfs zoiets als 'klachteninflatie'.
Dat is het geval als iemand die bij
voorbeeld zijn voet heeft ver
stuikt, zich vervolgens in een rol
stoel laat voortduwen. „Daarmee
zijn dat nog geen aanstellers,"
zegt Lemmers. „Zo'n persoon be
leeft die klacht werkelijk zo ern
stig dat hij geen voet meer kan
verzetten. Alleen is de medische
werkelijkheid anders. Als je als
arts goed gaat kijken, vind je li
chamelijk niets dat die klacht kan
veroorzaken."
Nog een voorbeeld van een klacht
'Schade-Inflatie, ziektewinst
aspecten, het WAO excuus.'
Het Jargon van uitvoerders
van de WAO-wet en van de
beleidsmakers, de onbegrij
pelijke taal van keuringsart
sen en politici. „Wie snapt er
nog iets van die wet?" Zelfs
dr. Charles Lemmers, zestien
jaar keuringsarts bij GAK Ne
derland, bekent: „Ik begrijp
er alleen de contouren van. In
hun studie horen toekomsti
ge artsen er ook niet of nau
welijks over."
met een modieus karakter is 'bek
keninstabiliteit'. Een klacht waar
aan veel vrouwen lijden die kin
deren hebben gebaard. Het bek
ken van de vrouw wordt tijdens de
zwangerschap en rondom de ge
boorte iets opgerekt en dat kan la
ter als heel pijnlijk worden erva
ren en soms rifs problemen bij
het lopen veroorzaken. Soms zijn
de klachten zo ernstig dat (tijdelij
ke) afkeuring op grond van ar
beidsongeschiktheid er het ge
volgvan is. „Maar 'bekkeninstabi
liteit' kwam in de jaren vijftig,
zestig, zeventig in de leerboeken
niet voor," zegt Lemmers. „Het
was volstrekt onbekend."
Excuus
Het wil overigens met zeggen dat
de chef keuringsarts, onder wiens
leiding 22 artsen werken, niet vol
begrip naar de werkelijke achter
gronden van dergelijke klachten
volledig in de WAO I
gedeeltelijk in de WAO |Qj|jQM
mdeWAZ 57.700
(zelfstandige ondernemers) mensen
in de Warong 'jongeren
leboren t
met een aangeboren handicap) I
Totaal aantal arbeidsongeschikten: 900.000 mensen
waarvan werkt:
110.000-132.000 mensen
Aantal WAO'ers dat
in aanmerking komt
voor terugkeer op
de arbeidsmarkt:
31.000-40.000
mensen
zoekt. „De WAO wordt door velen
vaak ook als excuus gebruikt: 'ïk
kan er zelf niets aan doen dat ik
niet meer werk, het is mijn ziek
te'. Want de moderne samenle
ving is voor veel mensen bedrei
gend en de werkkring vaak een
loopgraaf. Zijn veel klachten niet
te begrijpen als een soort van
'battle fatigue' of 'shell shock?".
Dat zijn uit de Eerste Wereldoor
log stammende diagnoses voor
onverklaarbare ziekteverschijn
selen bij frontsoldaten die plotse
ling niet meer konden lopen of
schokkende bewegingen maak
ten. Later werd de enorme stress
waaronderzij stonden als oorzaak
aangemerkt
„Welke moeder kan tegenwoordig
nog zeggen: ik stop met werken
en ga alleen voor de kinderen zor
gen?! De gematigde loonstijgin
gen van de afgelopen tien, vijftien
jaar hebben dat voor de meeste
ouders bijna onmogelijk ge
maakt," aldus Lemmers. „Je zou
dat wellicht de schaduwzijde van
het veelgeprezen poldermodel
kunnen noemen. Vooral jonge
moeders met kleine kinderen
hunnen zo nogal eens in de man
gel terechtkomen,"
Een WAO-uitkering kan ook wor
den gebruikt dan wel misbruikt
om je gezicht te redden. Bijvoor
beeld door managers die net zo
veel carrièresprongen maakten
totdat die laatste te hoog gegre
pen bleek. „Dan Ujkt het alsof het
voordeliger is ziek thuis te zitten
dan te blijven werken. Ik spreek
dan van 'ziektewinst aspecten'.
Dergelijke mensen zijn in hun
werk muurvast gelopen en zoe
ken hun toevlucht in de WAO.
Een stapje terug op de carrière-
ladder zou gezichtsverlies beteke
nen. Maar vaak kan dat ook niet
eens. Bijvoorbeeld bij hoogge-
plaatsten in een onderneming die
dikwijls impopulaire beslissingen
hebben moeten nemen en dood
gewoon niet meer terug kunnen,
zelfs al zouden ze dat willen. Hun
voormalige medewerkers moeten
'e gewoon niet meer Maar waar
hiervan de oorzaak ook precies
ligt, de maatschappij als geheel
moet voor de kosten opdraaien."
Een belangrijke aanzuigende
werking van de WAO noemt Lem
mers ook het feit dat de duur van
het arbeidsverleden niet meetelt
bij de hoogte van de uitkering.
„Iemand van dertig die vijf jaar
heeft gewerkt, ontvangt in verge
lijkbare gevallen precies dezelfde
uitkering als iemand van vijftig
die 25 jaar werkte. Er word t alleen
maar gekeken naar wat zo iemand
nog had kunnen verdienen, niet
naar de duur van het arbeidsver
leden. En dat terwijl we wel accep
teren dat iemand die als jeugdige
gehandicapt raakt slechts voor
een minimale uitkering in aan
merking komt."
Door Hans Sonders
De arbeidsongeschiktheidswet
(WAO) en de werkloosheidswet
(WW) moeten helemaal op de
schop. Vooral de uitvoering van
de WAO is oneerlijk, omdat die
met subjectieve beoordelings
criteria werkt Minder duidelij
ke klachten van psychische
aard of van het bewegingsappa
raat, die veel voorkomen, zullen
doktoren nooit gelijk beoorde
len omdat zij er altijd net iets
anders tegenaan kijken. Zij zijn
immers geen machines.
Dat zegt Jannes Koetsier, voor
malig huis- en bedrijfsarts, op
richter van een eigen Arbo-
dienst en tegenwoordig com
missaris bij de Aibo-dienst van
GAK-Nederland, waarin zijn ei
gen bedrijf is opgegaan. Koet
sier pleit ervoor dat alleen vol
strekt objectief vast te stellen
onvermogen tot werken recht
kan geven op meer dan een ba
sisuitkering. Net zoals nu al in
veel verzekeringsclausules het
verlies van een hand, het ge
zichtsvermogen of het gehoor
een uitkering met een vastge
steld percentage oplevert „Dan
kan et één basisuitkering ko
men voor het grootste deel van
de WAO'ers en ontvangers van
eenWW-uitkering."
Koetsier „Er is veel misgegaan
met de WAO, omdat iedereen
recht gedaan moest worden.
Daardoor leiden bijvoorbeeld
ook moeilijk te beoordelen psy
chische klachten bij de ene keu
ringsarts tot een arbeidsonge
schiktheidsuitkering en bij de
andere niet Wat we moeten
doen is toegeven dat we niet el
ke mogelijke onrechtvaardig
heid uit een systeem kunnen
bannen. Als we dit toch tot het
uiterste blijven proberen, leidt
het in elk geval tot een peper
duur bureaucratisch stelsel,
waar vrijwel niemand voordeel
van heeft. Bovendien begrijpt
bijna niemand meer iets van de
regelingen. Uitgangspunt moet
ziin dat die voor iedereen begrij
pelijk zijn, zodat je weet waar je
aan toe bent."
Koetsier gaat in zijn visie uit
van drie groepen mensen. Sj
die niet willen werken, zij die
willen werken maar ondanks
hun pogingen nog geen werk
hebben en zij die wollen werken
maar dit niet kunnen of menen
niette kunnen. Het is overigens
die laatste groep die" zorgt voor
de problemen in de regelgeving.
Mensen die niet willen werken
wil Koetsier slechts het absolute
sociale minimum geven. Men
sen die wel willen werken maar
nog geen of nog geen aangepast
werk hebben en jeugdige ge
handicapten zouden een uitke
ring dienen te ontvangen die
past bij hun leeftijd en rekening
houdt met de verzorgingsplicht
voor eventuele gezinsleden.
R-Tvenop de basisuitkering *3
een soort WAO mogelijk die
recht geeft op een toeslag als de
betrokkene objectief medisch
voor een bepaald percentage is
afgekeurd. Bijvoorbeeld ernstig
zieken of slachtoffers van een
ongeval. „Voor een dergelijke
keuringsmethodiek bestaan
schalen die aan puur medische
afwijkingen percentages koppe
len." En daarop moet volgens
Koetsier dan de uitkering wor
den afgestemd
Hij pleit ervoor dat mensen uit
alle politieke partijen en ver
schillende maatschappelijke
achtergronden om tafel gaan
zitten om de uitgangspunten
voorzo'n nieuwe regeling te for
muleren. „We moeten niet ver
geten dat de WAO-wetgeving
zoals we die nu kennen uit het
midden van de jaren zestig
stamt. Dat was een geheel ande
re tijd"
Door prof, dr. A Klamer
In de taal van de wereld van keuringsartsen bestaat er zelfs zoiets als 'klachteninflatie'. Dat is het
gevai a Is iemand die bijvoorbeeldzijn voet heeft verstuikt, zich vervolgens in een rolstoel laat voort
el uwen; hetgeen nog niet wil zeggen dat Iemand zich aanstelt. Foto Roland de BruirvGPD
Ministers die de Kamer
verkeerd inlichten. Po
litiek falen na de Bijl
merramp. Topambtenaren in dis
krediet. Het doordrukken v-ui het
dubieuze, miljarden verslindende
project van de Betuwelijn. Beslui- j
teloosheid rond Schiphol, O-ver
antwoord lange wachtlijsten voor de thuiszorg. Amb
tenaren die speculeren met overheidsgelden. Gaat er
eigenlijk nog wel wat goed in de overheidsbureaucra-
tie? Welke Nederlanders durven nog te vertrouwen in
hun overheid:
Volgens het Engelse blad The Economist neemt het
vertrouwen in de overheid over de gehele wereld snel
af. Basis voor dit verhaal is een wereldwijd onderzoek
van een drietal Amerikanen, Robert Putnam, Susan
Pharr en Russel Dalton. Deze politicologen hebben
voor tal van landen statistieken verzameld die aange
ven wat burgers vinden van het overheidsapparaat.
De uitkomsten zijn alarmerend. In Zweden heeft nog
maar negentien proctnt vertrouwen in het Zweedse
parlement terwijl dat in 1986 nog 51 procent was. Zo'n
84 procent van de Italianen gelooft nietdat politici be
langstelling hebben voor wat zij denken. In de VS is-
dat 67 percent. Overal gaat het slechter. Er is slechts
een uitzondering, een plek op aarde waar het vertrou
wen toegenomen is, en dat is Nederland... jawel, Ne
derland. Ra ra hoe kan dat?
Dat de Nederlandse burgers zo goedgelovig lijken,
heeft wellicht iets te maken met het feit dat wij voor
het laatst gehoord zijn in 1996, althans in dit onder
zoek, Sindsdien is een en ander gebeurd. Kijk maar
naar de opsomming in het begin. Het vertrouwen van
de Nederlanders in de overheidssector zou inmiddels
best wel wat gedaald zijn.
Blijft die tegendraadse positieve ontwikkeling voor
die tij d staan. Deze zou e en uiting kunnen zijn van een
algehele tevredenheid in Nederland. Je zou dat niet
zeggen als je het gekanker en geklaag om je heen
hoort, maar als een enquêteur Nederlanders onder
vraagt, dan schijnt blijkbaar het zonnetje. (Bij de Itali
anen het omgekeerd. Maken zij op bezoekers de in
druk vrolijke mensen te zijn, aan de enquêteurs ver
tellen ze ever hun onvrede met hun leven en hun over
heid.) Misschien heeft deze tevredenheid iets met het
poldermodel te maken. Al te heftige schommelingen
van de markt schermen we goed af met ons allen door
steeds weer om die taiel te kruipen en in goed overleg
oplossingen te vinden.
Neemhetnieuwsvan de bankarende Zuid-Hollandse
ambtenaren. Goed, een gedeputeerde is opgestapt,
maar er wordt nu druk overlegd om met alle partijen
een redelijke uitweg te vinden. Er zullen geen ontsla
gen vallen, belastingbetalers gaan de straat nietop. De
crisis zal met een sisser aflopen. Of neem het nieuws
vanrte exorbitanthoge beloning van de bazen.Terwijl
hunwerknemersnietmeerdandrieprocentloonsver-
hoging kregen, namen managers van grate onderne
mingen gemiddeld vijf tot acht procent extra mee. En
dat is vijf tot acht procent over een fUnk bedrag, zodat
hun salarisverhoging al gauw meer is dan het totale
bedrag dat ze hun werknemers betalen. En dat bij te
genvallende winsten. Je zou zeggen dat de vakbonden
hun looneisen opschroeven en die acht procent ook
voor hun leden eisen. Je zou wilde stakingen verwach
ten. Niks daarvan. De vakbonden willen wel met de
werkgevers praten. En dan zal blijken dat die hoge sa
larissen wel moeten omdat de hoge heren in het bui
tenland nogveel meerverdienen. Crisis gesust. Tevre
denheid alom.
Vergeleken met het bestuur jn tal van andere landen
gaathethierzoslechtnogniet,ooknietmetaldieaffai-
res van delaatstetijd. Kijkmaarnaar Rusland, waarde
overheid de belastingen niet weet te innen, en daarom
haar ambtenaren sorns niet kan betalen. Kijk maar
naar de VS waar het wantrouwen jegens de overheid
overheerst en Nederlandse overlegsituaties bijna on
denkbaar zijn.
Dat neemt niet weg d at de reeks affaires tekens aan de
wand zijn. Ze vertellen ons dat het overheidsapparaat
aan zichzelf twijfelt. Ambtenaren en politici zijn mo
menteel druk bezigdelen van hun eigen apparaat af te
stoten en over te leveren aan de markt. Blijkbaar ver
trouwen ze zichzelf niet erg en zoeken ze daarom hun
heil in de discipline van de markt Marktwerkingis na
tuurlijk ook het middel bij uitstek om de overlegcir-
cuits te doorbreken. In de markt is het ieder voor zich.
In demarktgaathetomwinst,en niet om het gemeen
schappelijk belang. En in de markt kan het goed fout
gaan, zoals de bankierende ambtenaars mochten ont
dekken.
Iedereen is gebaat bij een goed bestuur. Sterker nog,
waarhetbestuur goed is,ishetgoedwerken,winst ma
ken en vertoeven. In de internationale concurrentie
strijd gaat het er niet alleen om de meeste onderne
mingslust, maar ook om het beste bestuur. De affaires
geven, aan dat Nederland op dat gebied haar voor
sprong aan het verspelen is.
(Prof. dr.AKlamerishoogleraarindeeconomievande
kunst en cultuur aan de Erasmus l/niwrstteitRotter-
dam)
Opgericht 2 april 1991
Uit de statuten:
Het Rotterdams Dagblad is een onafhankelijke regionale
krant, zonder binding met enige levensbeschouwelijke
organisatie, politieke partij of belangengroepering. De
krant stelt zich ten doel door middel van berichtgeving In
woord en beeld, analyse en achtergrondartikelen haar
lezers zo actueel, objectief en veelzijdig mogelijke
Informatie te verschaffen.
Hoofdredactie:J. Prinsen LP. Pronk.
Chef Central Desk: FJ. Eckhardt.
Rubriekschefs:
Ei nd redactie Vormgeving: R.LJ. vanZeelst
Stadsredactie Rotterdam: J.S. Booister.
Editie Voome-Putten: C.G. Buitendijk.
Editie Waterweg: J.H. Bunte.
Editie Ussel en Lek: M.E. Verwaaijen
Editie Regio Zuid: C.H. Soeters.
Nieuwsdienst/Blnnen/buitenland: B.V. Verkade.
Cultuur Leven: M J.F. Maas.
Economie: N.P. de Vries
Sport: P. OuwerkerK.
Persbureaus: ANP, AP, Geassocieerde Pers Diensten
(GPD), Graphic News.
Correspondenten In het buitenland vla Geassocieerde
Pers Diensten en The Independent (Londen).
Boedapest: drs. J.W.M. Gertsen; Bonn: P.G.W. V.
Nuljsenburg; Brussel: drs. M.H. Peeperkom, P JAM.
Koopman; Genève: B. Kroon; Istanbul: dra. j.EJ.M. Lutt;
Jakarta: T. Haerkens; Kaapstad: P. ter Horst; Londen: H.
Harkema; Madrid: H.v.d. Boom; Moskou; H.B.
Hoogendijk; Nairobi: FJ.M. v, d. Houdt; Paramaribo: A.
Snijders; Parijs: C. van Zweeden; Peking: dr. J. van der
Made; Rome: J.A. Geleijnse; Sarajevo: H. Doornbos; Tel
Aviv. A.P. Bloemend aal;
Washington: drs. J.B A. Wanders.
