Havenbedrijf
Rotterdam
moet een
gemeentelijke
nv worden
Werkgevers moeten WAO'ers de kans geven'
Voor betere concurrentiepositie,
optimale invloed én het volledig profijt
Vervoer op Maat
Dierenambulance
Molukken (3)
Sigaret
Kasteel
Maxima-mania
Rotterdams Dagblad
Wat gaat er met de WAO gebeuren?
Rotterdams Dagblad
",v;
\%iér |yBéS" te' Ze, wi> V ;£f
Vrijdag 3 september 1999
Onder eindredactie van Annemlek van Oosten, tel.: 010-4004358
1 Na vele negatieve berichten, wil ik toch Vervoer op
Maateen een schouderklopjegeven, daarikzelfreuze
1 tevreden ben. In iedere branchegaat wel eens letsmis,
j dus waarom zou je alleen over het slechte en nooit het
goede vertellen? Zo mag Vervoer op Maatvan mij blij-
ven doorgaan, want dan kom ik ook nog eens de deur
uit. Ik ben er reuze blij mee.
J. Lookermans, Rotterdam
Geruime tijd geleden las ik in het Rotterdams Dag
blad dat medewerkers van de Dierenambulance
Schiedam kritiek spuiden op de afdeling Rotterdam
van de Dierenbescherming. Zou datnou nieteen beet
je kinnesinne zijn, dacht ik. Onlangs is mij gebleken
dat de kritiek op de Dierenbescherming Rotterdam
wel enigszins verdiend is.
Ik woon op de begane grond van een flatgebouw dat in
de verf wordt gezet. De schilders maken gebruik van
een soort glazenwasserlift. Aan die lift hangen stalen
kabels die geregeld met grote kracht door mijn tuin
worden geslingerd. Op een gegeven moment waar
schuwde een van de schilders me dat zo'n kabel dwars
door een struik was geslagen, waaronder een poezen
moederentwee 'kittens' zaten. Omdatikbangwas dat
het gezinnetje door een kabel zou worden getroffen,
heb ik contact opgenomen met Dierenbescherming,
omdat mijns inziens het leven van moederen kittens
in gevaar was. ïkwas het na helderde vruchteloze tele
foontje aan de Dierenbescherming meer dan zat en
heb de Dierenambulance Schiedam gebeld, die me
verwees naar de Dierenambulance Rynmond die ei
genlijk niet in Rotterdam maar in de B-driehoek werk
zaam is. De mensen van Dierenambulance Rijnmond
waren binnen een half uur ter plekke. Hulde voor de
mensen van Dierenambulance Rynmond!
Mevrouw T.L. Bolman-van der Vliet, Rotterdam
j
Met verbazing kijk ik naar het nieuws overde honder
den miljoenen guldens diedoor de Nederlandse rege
ring en de 'geschokte' bevolking worden overgemaakt
naar rampgebieden zoals Kosovo en Turkije. Wij als
wereldburgers zyn uiteraard moreel verplicht deze
mensen te ondersteunen en by te staan, maar om dan
een hele bevolkingsgroep waaraan wij Nederlanders
een 'ereschuld' hebben, met een fooi van één miljoen
gulden het bos in te sturen, is toch ronduit schandalig
te noemen? Notabene een bevolkingsgroep die blij
kens de verhalen van vele Nederlandse KNTLrmilitai-
ren, letterlijk en figuurlijk door het vuur ging voor de
Nederlandse drieldeur.
Ik zou haast een oproep willen doen aan alle Moluk-
kers en ieder ander die het aan het hart gaat dat op de
Molukken honderden slachtoffers vallen, om in op
stand te komen. Zo van: zorg voor zo veel mogelijk,
desnoods negatieve, publiciteit, in d e hoop dat het ver
lenen van hulp aan de Molukken dezelfde status te
krijgt als de hulp aan de Turken en de Ksovaren.
C. Vrijmoet, Capelle aan den ÏJssel
In uw krant van 26 augustus plaatste u een interview
met de popzanger Brett Anderson. Er stond een grote
foto bij, waarop de man juist de brand steekt in een si
garet. U plaatst deze foto nog geheel kritiekloos ook.
O p deze manier bedrij ft u propaganda voor een ver sla-
vingwaaraan vijftigprocent van de verslavingszieken
overlijdt. Het gaat om jaarlijks tienduizenden men
sen, alleen al in Nederland, De foto propageert roken
bovendien in relatie tot popmuziek, zodat in eerste in
stantie de jongeren worden aangesproken. De tabaks
industrie zal u zeer dankbaar zijn.
Hoogst onverantwoordelijk en erg dom!
Fons Nijpels {voorzitter van de Nederlandse
Nietrokersvereniging CAN), Rotterdam
Toen het nieuwe Sparta-stadion werd gebouwd, wilde
het bestuur ook een nieuwe naam voor het stadion. Er
werd gezocht naar een naam van een gerenommeerd
bestuurder van Sparta. Er werd gekozen voor Jos Co-
ler. Maarenkele mensenzeiden: deze man heet Cohen
en geen Coler! Ze kwamen er niet goed uit. Coler of Co-
hen, ze wisten het met precies. Maar Co was in ieder
geval goed. Het was dus ene Co. Vandaar de naam:
ENECO (ze hebben het aan elkaar geschreven)
Ik hou het maar op het Kasteel!
Joop van Overbeek, Rotterdam
Door Frans Jozef van der Heijden
In het Rotterdamse stadhuis is
diep nagedacht over de vraag hoe
de toekomst van de haven in de
volgende eeuw veilig kan worden
gesteld. Dat is niet zo eenvoudig.
Na de oorlog was het voor de over
heid voldoende om de infrastruc
tuur aan te leggen. Het bedrijfsle
ven zorgde voor de superstruc
tuur en de rest ging haast vanzelf.
Politici en ondernemers vonden
elkaar moeiteloos en verkochten
'De poort van Europa' met een vi
sie, die aan brutaliteit grensde. De
ouderwetse Rotterdamse 'haven
arbeiders' deden de rest. Succes
was verzekerd,
Rotterdam is dankzij die inspan
ningen nog altijd de meest domi
nante haven van Europa, maar de
concurrentie zit niet stil. Antwer
pen en Hamburg rukken en pluk
ken bijvoorbeeld aan het grote
aandeel van Rotterdam in de con
taineroverslag, de Franse havens
proberen daarbij aansluiting te
vinden, de havens rond de Mid
dellandse Zee ontwikkelen zich
snel (en met Europees geld); kort
om het Europese achterland is al
lang niet meer van Rotterdam al
leen.
De markt van vervoer wordt
steeds meer gedicteerd door zeer
grote, internationale aanbieders
en verladers van vracht. Sterker
nog, thans vraagt de ontwikkeling
van de haven niet alleen nieuwe
infrastructuur, maar ook partici
patie in de processen, die de ver
voersstromen bepalen. Daar komt
bij dat overheden allang niet
meer de nieuwe infrastructurele
werken alleen kunnen (willen) fi
nancieren. De politiek zet zijn
kaarten op zogenoemde privaat-
publieke financiering; zelfs in'
dreigende termen: als er geen pri
vaat geld komt voor de Maasvlak
te IE dan geeft de rijksoverheid
ook niet thuis.
Deze ontwikkelingen leiden tot
een onherroepelijke herijking
van de wijze waarop de Rotter
damse haven wordt beheerd. Nie
mand die dat zo goed weet als de
bestuurders van Rotterdam. Ver
schillende organisatiebureaus
hebben die conclusie aan b en w
van Rotterdam en het Gemeente
lijk Havenbedrijf Rotterdam
(GHR) voorgelegd. Het probleem
is echter: wat doen we er aan en
wel zo, dat het niet alleen helpt
maar ook de politiek er mee kan
leven.
De boodschap is glashelder, het
GHR kan in de volgende eeuw
niet verder zoals het in de vorige
eeuw heeft geopereerd. Het ha
venbedrijf als een volstrekt amb
telijke dienst met een ingewikkel
de en trage besluitvorming kan
niet voldoende slagkracht en par
ticipatie leveren ten opzichte van
de marktpartijen, die goederen
stromen en vestigingsplaatsen in
de wereld dicteren.
Bovendien vraagt de formule van
privaat-publieke-samenwerking
(PPS), waar de rijksoverheid zo
"ban hecht, een andere vorm van
bestuur. Andere eigendomsver
houdingen en andere eisen ten
aanzien van het winstgevend re
sultaat vragen een andere vorm
van dagelijks management. Ook
bestaat het gevaar dat zich voor
de Tweede Maasvlakte als gevolg
van privaat-prublieke-samenwer-
king zich een ander beheersre-
giem voordoet dan in de rest van
de haven. Vanuit zowel uit het
oogpunt van veiligheid als van
commerciële exploitatie een
hoogst ongewenste ontwikkeling.
Beheer aanpassen
Hoe men het ook wendt of keert,
het gemeentebestuur van Rotter
dam staat (al enige tijd) voor de
noodzaak om het beheer van de
haven aan te passen aan de om
standigheden die zich in de vol
gende eeuw zullen voordoen. In
ieder geval moet de concurrentie
positie commercieel verbeterd
worden, zodat de haven iedere
competitie aan kan en stevig te
genspel kan leveren aan verla
ders, die hun eisen (gebruik ma
kend van de concurrentie tussen
de Europese havens) steeds weer
zullen opschroeven.
Rotterdam is
dankzij die in
spanningen
nog altijd de
meest domi
nante haven
van Europa,
maar de con
currentiezft
niet st Foto
JaapRozema/Rot
terdams Dagblad
denkbaar dat het GHR kan blij
ven voortbestaan als een gemeen
telijke tak van dienst. In een be
trekkelijk ouderwets ambtelijk/
politiek aansturingmodei (te veel
dagelijkse politieke aandacht, ei
gen agenda's en inzichten van an
dere ambtelijke diensten) is dat
wikkelingen zoals bijvoorbeeld
private financiering en participa
tie dan kan een gemeentelijke nv,
die (in ieder geval in het begin)
honderd procent eigendom is van
de gemeente Rotterdam, een goe
de oplossing zijn. In die situatie
stuurt het politiek bestuur van
De concurrentiepositie" moet ook
organisatorisch verbeterd wor
den, zodat het GHR zijn rol als re
gisseur van diensten en voorzie
ningen veel beter ter hand kan
nemen, in staat is geld aan te trek
ken voor zeer grote investeringen,
maar ook elders kan deelnemen
in investeringen en bedrijven (ac
tiviteiten) teneinde vanuit Rotter
dam zoveel mogelijk controle en
invloed op te brengen.
Conclusie
Op het moment dat men vreemd
kapitaal aantrekt waarbij inves
teerders voorwaarden zullen stel
len, zal de organisatiestructuur
hier op moeten kunnen inspelen.
Komt Rotterdam zelf al niet tot
die conclusie, dan zal de rijks
overheid dat al doen vanuit haar
wens om de Tweede Maasvlakte
aan te leggen met investerings
steun van het bedrijfsleven. Zo
bekeken is de aanpassing van het
beheer van de haven dus niet al
leen een vraagstuk van binnenge-
meentelijke, ambtelijke organisa
tie. Zo bekeken neemt ook de
tijdsdruk toe. Het nieuwe beheer
van de Rotterdamse haven zal ge
realiseerd moeten zijn wanneer
men zaken gaat doen over die
Tweede Maasvlakte.
In dat licht is het nauwelijks
absoluut af te raden. Dé adviseurs
van zowel het college van b en w
als van het gemeentelijk haven
bedrijf, die een sterkte-zwakte
analyse hebben gemaakt van de
Rotterdamse haven, zijn er van
overtuigd, dat een aantal negatie
ve trends in de Rotterdamse ha
ven niet positief zijn om te buigen
wanneer het havenbedrijf niet
een veel duidelijker eigen zelf
standige positie in de markt kan
innemen.
Wat dan? Een echte 'Mainport nv',
die nationale allure heeft en waar
in ook het rijk, andere gemeenten
en voorts private aandeelhouders
deelnemen? De vraag kan het
best beantwoord worden met een
tegenvraag. Waarom zou Rotter
dam zijn volledig eigendom en op
timale invloed in het gehele ha
vengebied inleveren zonder dat
daar ook maar evidente voordelen
tegenover staan. Die voordelen
zijn zeker niet gebleken uit het
rapport 'Naar een integraal en sa
menhangend beleid voor de main-
port Rotterdam' van de commis
sie De Vries (23 maart 1998).
Wanneer iedereen het er over
eens is, dat het beheer van de Rot
terdamse haven zo sterk mogelijk
moet zyn om de concurrentieposi
tie van de haven te verstevigen en
voorts te kunnen inspe.er. cp ont-
Rotterdam het havenbedrijf op
hoofdlijnen aan, zoals (nog
steeds) in collegeprogramma's
kan worden afgesproken. Ook het
profijt van het havenbedrijf komt
in die constructie (nog steeds) ge
heel ten goede aan de gemeente
Rotterdam.
Verhoudingen
In de statuten van de gemeentelij
ke nv moet natuurlijk precies ge
regeld worden hoe aansturing,
verantwoording, controle en da
gelijkse leiding worden geregeld,
terwijl ook de topstructuur (en
zijn bevoegdheden) duidelijk om
schreven zijn. In dat licht is het
geen enkel probleem om nader
aan te geven in welke verhoudin
gen college, wethouder van de ha
ven en havencommissie opereren
in de algemene aandeelhouders
vergadering en raad van commis
sarissen (cq als gedelegeerd com
missaris als directe toezichthou
der op de nv), alsmede wat de rol
is van ambtelijke adviseurs, die
de politieke bestuurders bijstaan.
Op deze wijze is optimale invloed
en controle door het gemeentebe
stuur verzekerd, terwijl de last
van de dagelijks bedrijfsvoering
van het politiek bestuur is afgeno
men. Het havenbedrijf zelf is in
staat verder te professionaliseren
waar het gaat om beleid en strate
gie, terwijl de politieke aanstu
ring langs eenvoudige en korte lij
nen verloopt.
Een tweede groot voordeel is
eveneens zichtbaar. Thans is het
zo dat (financiële) tegenvallers
van de tak van dienst geheel en al
voor rekening van de gemeente
Rotterdam komen, dat wil zeggen
dat Rotterdam (i.e. zyn burgers)
maar hebben te -betalen. Bij een
gemeentelijke nv is dat risico af
gedekt.
Alternatief
Is een gemeentelijke nv het
meest wenselijke organisatiemo
del, waarmee in de toekomst ook
een groot aantal problemen van
de volgende eeuw (nieuwe eigen
dom verhoudingen, private belan
gen, deelnemingen elders, regie
in internationale verhoudingen,
eisen van rendement) zijn op te
lossen, denkbaar is dat politiek
een tussenstap moet worden ge
maakt. Dat betekent dat verzelf
standiging van het GHR tot een
naamloze vennootschap als het
ware in twee stappen moet gebeu
ren. De eerste stap zou dan in de
ze collegeperiode moeten worden
gemaakt onder voorwaarde, dat
de volgende stap in de periode
2002-2006 wordt gerealiseerd.
Het model van de gemeentelijke
tak van dienst moet dan in ieder
geval toch al worden aangepast
om zoveel mogelijk van de voor
delen van een gemeentelijke nv
binnen te halen. Wat dat aangaat
blijft de boodschap van iedere ad
viseur van buiten de gemeente
Rotterdam duidelijk: als de ba
kens niet worden verzet redt de
Rotterdamse haven het op den
duur niet meer.
(Frans Jozef van der Heijden is
voor het CDA lid »an de gemeente
raad Rotterdam)
Door Marcel Potters
Wat zou de Spaanse verta
ling zijn van spykerpoe-
pen? Of klompendan
sen? Hoe noemen ze zaklopen,
koekhappen of de Kop van Jut in
Argentinië? Het waren de vragen
die opborrelden, toen gewag werd
gemaakt van de nieuwe vlam van
kroonprins Willem-Alexander, de 27-jarige (of 28, pint
u mij hier niet op vast) Argentijnse Maxima Zorre-
guieta. Zie je haar al lopen, op 30 april? In een of ander
steenkoud gehucht in de polder, rijkelijk Oranje ver
sierd. Met een hele kudde prinsjes in haar kielzog en
een boerenkapel die eenofandere nauwely ksherken-
bare carnavalskraker in haar oor toetert. Een tandelo
ze bejaarde op stelten, kindertjes die spontaan de
tekst van een oer-Hollands toneelstukje vergeten of
van de zenuwen in de broek plassen. Schoonpa op de
fiets, zij achterop. Lachen, leuk!
Zou ze er al van weten, van Koninginnedag?
Hoe het ook zy, Maxima-mania is een feit. Wie er het
eerst mee kwam, mag Joost weten, maar alle andere
hoogwaardigheidsbekleders en vips kunnen het wel
schudden, dekomende maanden. In de bladen voorlo
pig géén vage foto's meer van prins Bemhard op zijn
schuit, géén gespeculeer meeroverdenïervan Bart de
Graaff of de scheiding van Bonnie St. Clair. Als alles
naar wens verloopt, kunnen we lange, blondesenorita
Zorreguieta (of Herzog, houdt u me ten goede) rond de
millennium-wisseling uittekenen.
Wat we moeten voorkomends een tweede Emily-deba-
cle. Deze goedlachse dochter van een tandarts uit Nij
megen, die op het laatste moment terzijde werd ge
schoven. Terwijl gans het land zich al opmaakte voor
Het Huwelijk, spatte het sprookje uitelkaar.
Ik zag het spookbeeld al voor me: Oranje volgend jaar
Europees Kampioen in de Kuip, enWillem-Alexander
die bij Erica Terpstra moet smeken of ze nogéén keer
tje mee wil. Samen hossen met Japie Stam enMichael
Reiziger op de grasmat; deprimerende beelden die de
hele wereld over zouden gaan. Nee, lekker voor het
imago van Nederland. w
Wat we zeker niet moeten doen, is Maxima kopschuw
maken. Laten we het niet verpesten, nu het nog zo pril
is allemaal. Want de hamvraag is niet of wij Maxima
willen, maar wil zij ons? We moeten er alles aan doen
om ons van de beste kant te laten zien.
Dus:mondjedichtoverbisschopEyk,diededoodstraf
legitiem acht. Weten we niets van, hebben we ook niet
van gehoord. Sterker: we kénnen die kerel niet eens.
En dat zieke werknemers voorrang hebben op zieke
werklozen, dat was maar een grapje. Lachen toch?
Da's nouHollandse humor! Netzoietsals een parachu
te-sprong van de Domtoren.
En geloof niets van het gerucht dat het hele land een
dom brilletje heeft opgezet om naar een zonsverduis
tering te kijken. Ben je gek, we hadden wel wat beters
te doen. Er moestworden gewerkt! En natuurlijkheb
ben we in Enkhuizen niet dagen lopen te zoeken naar
een ontsnapte gifslang. Dat was het plaatselijke werk
gelegenheidsproject Schone Dijken: prikken van
prulletjes, verzamelen van blikjes en andere troepjes
- doen jullie in Argentinië toch ook?
En laten we vooral pronken met onze positieve kan
ten; de tientallen miljoenen guldens die we hebben
opgehaald voor het getroffen Turkije, dat we niet één
fascist meer hebben in de Tweede Kamer en steeds
minder vlees eten. Ons heerlijke klimaat, de Elfste
dentocht, de sky-line van Rotterdam. Spruitjes, gratis
heroïne voor zieke junks, de Wad den. Dót soort din
gen.
Ze is dus lang, blond én - volgens de Vblkskran
'verschrikkelijk intelligent'. Zie je die al volksdamui
op30april? Of bokspringen?Neetoch!Een nieuwe ko
ningin, een frisse aanpak. Ze zal schrijden langs de
borden, ingedachten verzonken. Een piormetje schui
ven hier, een rokade daar. Achter elke zet een uitroep
teken.
Alle prinsjes mat, op het jaarlij kse Oranje-schaaktoer
nooi.
Opgericht 2 aprft 1991
Uit de statuten:
Het Rotterdams Dagblad is een onafhankelijke regionale
Krant, zonder binding mei crJgs levensbeschouwing
organisatie, politieke partij of belang
engroeperlng. De krant stelt zich ten doel doormiddel van
berichtgeving In woord en beeld, analyse en
achtergrondartikelen haar lezers zo actueel, objectief en
veelzijdig mogelijke Informatie te verschaffen.
Hoofdredacties. Prins en LP. Pronk.
vooral in de
bcuw s de
herplaatsing
van arbelds-
gehandicap-
ten succes
vol. FotoCees
Met het aan het werk helpen
van WAO'ers wil het maar niet
vlotten. Het kabinet wil het
liefst dat binnen een bedrijf
vijf procent van de werkne
mers bestaat uit WAO'ers. Dit
percentage is nog lang niet
gehaald, liet het CTSV vorige
week weten. En dit terwijl be
drijven die wel veel arbeids
gehandicapten in dienst heb
ben, razend enthousiast zijn.
Door Hans van Soest
Chris Boersma was 34 toen zijn
rug 'pang' zei. Na tien jaar rug
klachten te hebben verwaarloosd
bij zijn werk als fitter, kon hij van
het ene op het andere moment
niet meer op of neer. „Ik kreeg te
horen dat ik zou worden afge
keurd voor het werk dat ik jaren
lang deed. Ik had een gezin te on
derhouden, het bericht kwam als
een donderslag," vertelt hij.
Boersma's bedrijf Siers uit Olden-
zaal wilde hem niet in de WAO la
ten afvloeien. Na wat cursussen
en therapie kon hij na een half
jaar al weer aan de slag in een spe
ciaal voor hem gecreëerde baan:
gereedschapscontroleur. Boers
ma: „In die vyf jaar dat ik weer
aan het werk ben, ben ik er één
keer twee weken uit geweest na
dat ik me had vertild."
Chris Boersma is niet de enige ar
beidsgehandicapte in dienst bij
Siers, gespecialiseerd in het leg
gen van kabels en leidingen. Van
de zeshonderd man personeel
heeft tien procent 'lichamelijke
ongemakken': werknemers die na
een ziekte of ongeluk zijn her
plaatst binnen het bedrijf, of juist
nieuwe werknemers die uit de
WAO zijn gerekruteerd. „Als be
drijf kun jc allemaal jonge men
sen aannemen die net van school
afkomen," vertelt Leonie Heuker
of Hoek van Siers. „Maar deze
mensen hebben veel ervaring. Op
onze tekenafdeling werkt een
man met spastische klachten. Hij
heeft een goed stel hersens, dan is
het toch zonde om zijn capacitei
ten niet te benutten?"
Het personeelsbeleid bij Siers is
De WAO staat weer ter discussie. Het is niet zo verwonderlijk
als er alleen al vorig jaar een flink stadion vol mensen (30.000)
werd afgekeurd en in de WAO belandde. De reïntegratie van
die WAO'ers mislukt aan alle kanten, stelt het CTSV, de toe
zichthouder op onze sociale verzekeringen. Nu zijn er nog ruim
900.000 arbeidsongeschikten, maar de verwachting is dat het
miljoen snel in zicht komt. „Nederland is ziek," zei premier
Lubbers in 1992. Nu, bijna tien jaar later, lijkt het alsof er niets
veranderd is. Ondanks ingrepen In hoogte en duur van de uit
kering, neemt het aantal WAO'ers weer toe. Politiek, werkge
vers- en werknemersorganisaties schuiven elkaar de zwarte
piet toe.
Vandaag de tweede aflevering van een serie verhalen over de
praktijk achter het getal, de oorzaken en de oplossingen. Het
eerste verhaal stond 2 september In de krant.
uitzonderlijk. Ondanks alle in
spanningen van de overheid om
bedrijven ertoe te bewegen
WAO'ers in dienst te nemen door
er aantrekkelijke subsidies en la
gere premies tegenover te stellen,
denkt tachtig procent van de
werkgevers er niet aan bij de in
vulling van een vacature te zoe
ken in het groeiende bestand van
arbeidsgehandicapten (voorheen:
arbeidsongeschikten).
Milo van Osch is gespecialiseerd
in het bemiddelen van WAO'ers
op de arbeidsmarkt. Zijn bedrijf
BMG in Tilburg wordt ingehuurd
door instellingen als het GAK en
door gemeenten om WAO'ers aan
het werk te helpen. Vooral m de
bouw is de herplaatsing van ar
beidsgehandicapten succesvol.
Maar Van Osch merkt dat veel
werkgevers zich door vooroorde
len laten afschrikken. „Wie een
WAO'er in dienst neemt, kan tot
24 000 gulden subsidie krijgen.
Als werkgevers horen dat ze geld
toe krijgen, denken ze al snel:
daar zal wel iets mis mee zijn."
Het stigma dat WAO'ers met zich
mee dragen, werkt erg in hun na
deel, weet Van Osch. Werkgevers
weten vaak niet dat de risico's
klein zijn. Zo wordt het salaris
van een zieke WAO'er betaald
door een uitvoeringsinstelling zo*
als _bjjvoorbeeld het GAK. Veel be
drijven worden afgeschrikt door
dat niet alle uitvoeringsinstellin
gen de wetgeving op dezelfde ma
nier interpreteren. „In de bouw
betaalt het SFB een scholingspro
ject voor een WAO'er. In de me
taal wordt dit geld verhaald op de
werkgever die zo'n omgeschoolde
werknemer in dienst neemt. Dat
maakt het voor een bedrijf een
stuk minder aantrekkelijk."
Dat het plaatsen van WAO'ers nog
moeizaam gaat, wijt Van Osch ook
aan de economische groei.
„WAO'ers zyn goedkoper dan 'g' -
zond' personeel. Het gaat gcad
met het bednjfsleven, dus een
werkgever denkt niet direct aan
kostenbeheersing op de perso-
neelsbegrotmg."
Bij vervoers- en garagebedrijf
AVC in Hoorn zijn twintig van de
35 werknemers WAO'er. Het
grootste deel van hen heeft rug
klachten. toch werken ze bijna al
lemaal als chauffeur. „Met simpe
le aanpassingen in de auto,zegt
Max Kuhner. directeur van AVC.
Zijn ervaringen met WAO'ers zyn
positief. Arbeidsgehandicapten
zyn vaak gemotiveerder dan 'ge
wone' werknemers. Het ziekte
verzuim onderhen is veel lager."
Volgens Kuhner gaat zijn maat
schappelijke verantwoordelijk
heid als werkgever verder dan 'al
leen belasting betalen', maar hij
heeft ook een financiële reden
voor zijn personeelsbeleid. Niet
alleen daalt zijn WAO-premie
door de grote hoeveelheid ar
beidsgehandicapten die hy in
dienst heeft, ook krijgt hij voor ie
dere WAO'er die hij in dienst
neemt een flinke pot subsidie van
het GAK toe. „Het aanvragen van
de subsidies is absoluut niet inge
wikkeld. Ik hoef maar een A4-tje
met meerkeuzevragen door te
werken. Drie minuten kost het
Na een paar weken heb ik het geld
op de rekening." Als AVC een va
cature heeft, zyn er binnen drie
dagen voldoende geschikte kan
didaten, „Eén telefoontje naar het
GAK is voldoende. WAO'ers zijn
gemotiveerd om weer aan de slag
te gaan."
Miïo van Osch begrijpt wel dat
veel ondernemers niet denken
aan een WAO'er als ze nieuw per
soneel zoeken. „Zeker in kleine
bedrijven waar de werkgever alles
zelf doet, schuift hij alle voorlich
tingsfolders over dit onderwerp in
een grote la, Hij is veel te druk
met de dagelijkse gang van zaken
in zijn bedrijf. Als een werkgever
zijn post wel zou lezen, zou hij we
ten dat WAO'ers enorm veel voor
delen bieden," zegt hij.
„De overheid mag niet van werk
gevers verwachten dat ze alle
nieuwe ontwikkelingen op dit go
bied bijhouden. Maar slimme on
dernemers verdiepen zich in de
materie: hoe zorg ik ervoor dat zo
min mogelijk personeel in de
WAO afvloeit en welke voordelen
heeft het aannemen van arbeids
gehandicapten? Het levert ze veel
geld en gemotiveerd personeel
op,"
