TeiiMjiit iaplijb, uilaezooiei'i Eiisiai.
A°. «ö80.
Vrijdag 23 Januari.
4847.
Kennisgeving,
e
1) c r t i s L c Jaar
V i <ri t'
AbOnnementsi-rij», (iet- kwaitaal1,85.
franco per post, door het geheele Rijk. - 2.50.
Afzondei lijke nummers>0.10.
Aan liet Commissariaat vau Politie te
Schiedam is als gevonden aangebracht een
ouden tloritel met zwarte steentjes.
Intigtingen welke gevaar, schade of
hinder kunnen veroorzaken.
BVIIËAU: SI Alt li TKI 1 2 *f.
Advertentieprijs: van 110 gewone regels
met inbegrip van eene Courant1.10»
Iedere gewone regel meer- 0.10,
Drieraac plaatsing wordt tegen tveemaai. beiekend.
Burgemeester en Wethouders
van Schiedam;
Gezien het ingekomen verzoek van J. II.
PERSOON aldaar, dd. 6 dezer, gerigtaan lleeren
Gedeputeerde Staten dezer provincie, om ver
gunning tot plaatsing van een stoomwerktuig
van hoogc drukking van l1/» giaardc-
kraclit in zijne branderij, staande aan de
St, Anna Zusterstraat alhier, tvijk 1), no. 197,
kadaster sectie A, no. '108.
Gelet op de artt. 6 en 7 der Wet van den
2den Junij 1875 Staatsblad uo. 95);
Doen te weten
Dat voormeid verzoek met de bijlagen op
de Secretarie der Gemeente is ter visie gelegd;
dat op Donderdag den 5 February a. s.,
des middags ten 12 ureten Raadhuize
gelegenheid zal worden gegeven om be/.waren
tegen het toestaan van het verzoek in te
brengen en die mondeling of schriftelijk toe te
lichten; en
dat gedurende drie dagen vóór het tijdstip
hierboven genoemd, op de Secretarie der ge
meente van de schrifturen, die ter zake mog-
ten zijn ingekomen, kennis kan worden ge
nomen.
Eu is hiervan afkondiging geschied, waar
jhet behoort, den 22 Januarij 1880.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
P. J. VAN DIJK VAN MATKNESSE.
I)e Secretaris,
A, W. MULDER.
Schiedam, 22 Januari 1880.
In den nacht van Maandag op Dinsdag jl,
overleed te Versailles een inau, die in de ge
schiedenis van liet tegenwoordige Frankrijk een
merkwaardige plaats inneemt, en wiens loop
baan, hoewel in de laatste jaren minder sehit-
tereud, in alle opzichten die van een urna uit
den stuk is geweest: Jules Favre is tot zijne
vaderen vergaderd. Zijn naam is onafscheidelijk
verbondeu aan de geschiedenis der republieken,
die Frankrijk na 1830 op de puinhoopeu van
monarchiën heeft gezien, terwijl diezelfde naam
op smartelijke en aandoenlijke wijze hciinucrt
aan de'gebeurtenissen van 1S70.
Van zijn jeugd af was Favre de ropublikein-
schc beginselen met lmrt eu ziel toegedaan.
Toen ïn 1830 de troon van Karei X was om
vergeworpen schreef de eenentwintigjarige
jongeling aan de redactie van hel blad Xe
National eeu brief, waarin hij verlangde; de
afschaffing vau het Koningschap, en de samen
smelting van de beide takkéu van het Wetge
vend Lichaam tot eeu eukUe coastitueereude
vergadering. Weinige dager daarna was Lode-
wijk Filips Koning van Frankrijk geworden
en Favre behoorde onder degenen, die zijn regee
ring liet heftigst bestreden, "vis advocaat kreeg
hij spoedig een belangrijke clientèle en weinig
staatkundige processen hadden er tol 1848 plaats,
waarin Favre niet met zijn vurige welsprekend
heid de aangeklaagden verdedigde. In 1835 begaf
hg zich naar Paiijs, om als pleitbezorger in
een dergelijk proces op te trqdeu. De Rechtbank
der pairs, waarvoor hel geding werd gevoerd
moest een urenlange redt* van den jongen
advocaat aanhoorendie met deze woorden
aanving: sik ben republikein." Door deze rede
werd Favres naam in Frankrijk voor goed ge
vestigd. In 1848 werd zij; wenseh vervuld
de republiek werd in Frankrijk uitgeroepen en
Favre nam den werkkring op'zieh van secretaris-,
genciaal vau het departement van Binuenland-
sche Zakenom dit echter weldra met een
i
mandaat als VolksvertegeaAvnordiger-te—ver
wisselen. Zonderling mag hot boelen dat hij,
later du heftigste bestrijder van Napoleon III,
met al da overweldigende kracht van zjjn wel
sprekendheid diens toelating tot lid vau de
wetgevende veigadering bepleitte. In de jaren
van 18'i8 tot '51 was er wel is waar het
een eu ander in zijn handelingen ie bespeuvefij
dal met zijn Republikeinsche gevoelens weinig
strookte; maar helder traden deze gevoelens
weder iu liet licht, toen Lodewijk Napoleon
president der Republiek was geworden. Een
van diens eerste daden was de zending eetter
expeditie naar Rome. Favre stemde, zonderling
genoeg, voor; maar toen de expeditie den terug
keer van Paus Pius IX naar Rome tengevolge
had, gispte hij, iu de hevigste bewoordingen
de handelingen van het gouvernementen
eisebte dat de president en zijn bewindslieden
in slaat van beschuldiging zouden worden
gesteld.
Het Keizeirijk verving de Republiek eu Favre
trad van het Staatstoouecl af; hij, de Repu
blikein kou geen eed afleggen aan de Keizerlijke
Regeering. llij vatte zijn ambt als advocaat
weder op; bemoeide zich gedurende zes jaien
uitsluitend daarmede, eu eerst' in 1S59,
nadat hij 'sjaars te voren de verdediger van
Felix Orsïui, die den hekenden aanslag op
Napoleons leven had gesmeed, was geweest,
nam hij als lid voor Parijs iu liet Wetgevend
lichaam plaats. Hiermede begi n zijn tijdperk
van gloiie. Hij was aanvankelijk de eeuige
opposant in die vergadering; later groeide het
getal zijner medestanders tot vijf aaneu
niemand, die zich die dagen kan herinneren,
zijn de namen Favre, Picard, Ollivier, Ilénon
en Darimóu uit het geheugen gegaan. Die
kleine groep heeft den Franscheu Keizer l.et
leven jaren lang verbazend zuur gemaakt, eu
Favre uatuurlgk was de woordvoerder van het
vijftal. Geen gelegenheid liet hij voorbij gaan
om Napoleon aan deu 2eu December, dat wil
zeggen, aan het bieken vau zijn eed, gepaard
met gewelddadigheden tot moord toe, te her
inneren. Niets van hetgeen de vijf opposanten
voorstelden, werd aangenomen; maar hun
grootste ovei'winniug bestond in het langzamer
hand wakker schudden van den publiekeu geest
in Frankrijk, die zich van jaar tot jaar luider
liet hooren.
De ooi log met Pruisen vond in hein een
tegenstander; maar touu die eenmaal aan den
gang was, kou niemand hem evenaren iu liet
aandring .n op krachtige maatregelen-
Den 3en September '70, den dag na de neder
laag bij Sédan eisehte de moedige man de
vervallenverklaring van den gehaten Napoleon,
den 4en werd zijn wenseh vervuld: voor de
tweede maal zag hij den republikeinsclien
regeeringsvonn iu Frankrijk aangenomen, en
werd liij de eeiste Minister vau Duitenlaudsche
Zaken onder dc nieuwe regeeriug. 't Land was
gedeeltelijk in 's vijands hand, maar toch deed
- hij het fiere woord hooren: Frankiijk zou geen
duimbreed grond noch een steen vau zijn ves
tingwerken afstaan. Mea kent zijn onderhan
delingen met Bismarck, afgebroken door de
buitensporige cisciien-van den man vau bloed eu
ijze,'. 'l Was zijn laatste werk als regeerings-
persoon. Hij deed later weinig riteer van zich
hooien, en voor de leden der maatschappij van
den tegenwoonligen tijd was hij eigenlijk reeds
een persoou uit een vroeger tijdperk geworden.
Daaioin zal zijn verlies thans ook weinig ge
voeld worden, al zal de gedachtenis aau zijn
on vel getij kelijke welsprekendheid nog lang leven
dig blijven.
Eergisteren is, in de Fransehe Wetgevende ver
gadering het wetsontwerp van Cnmille Sóe tot
oprichting van middelbare scholen voor meisjes
aangenomen. 'tGiug er bij de discussion niet
zeer uialsch toe. De clericale afgevaardigde
Keiler bestreed het ontwerp uit alle macht.
Dit ontwerp, beweerde hij, is een nanslagtegeu
do Christelijke vrouwen, tegen de moedeisder
gezinnen, liet wil liaar vervangen door radicale
republikeinen, zonder geloof, zonder God, zouder
deugd, euz. enz. Dit afschuwelijke ontwei p ver
bant liet godsdienstig onderwijs. Ja, ik ver
wonder mg, dat de auteur daarvan nog niet
verder is gegaan, en de wet van 1793 niet weer
op bet tapijt heeft geluncht, die aan meisje
patriolische dansen voorschreef! Zelenloerg
z-gt hij, in naam van dezen zedenleer zult ge,
de oehlse helding weer invoeren, eu aan de
vruu\| loeien van man te veranderen even
gemakkelijk als van kamer." Aldus de heer
Keller. Camilla Sóe bleef het antwoord op dezeu
verwoeden aanval niet schuldig, doch zijn weer-
1 egging was zeer parlementair. Wat heftiger was.
zijn medestander Chalemet, die de noodzakelijk
heid betoogde, dat het lijd werd, aau de meisjes
een opvoeding te geven in overeenstemming met
die der jongens, en dat men in vredesnaam de
