Bijvoegsel van ne Seiiktiamsehe Courant,
vari Zaterdag 31 December 1881.
"N kerstvertelling
&W.
voer groote Klndcrea.
IV.
(Slot.)
c is Van Drimmelen roemde nog meer dan
'nul de werkzaamheid van Karei. Liep deze
t voor elk wissewasje weg, thans zat hij
roken op zijn kruk. Het kon nu zoo rustig
'tkantoor; zoo dat er niets werd gehoord
t gekras der pennen. Die luidruchtigheid
i koffiedrinken had mijnheer altijd ge-
maar nu je zou voqr je pleizier op
or vertoeven.
rouw waar Karei zijn kamer had, dacht
,iiet over. Mijnheer is nooit een drukte-
meestmaar zoo stil als hij nu isdat
'aar over hem beangst't is te onnatuur-
me, voor eon jong inensch.
nd volstrekt niet verbaasd toen zij van
■de', dat hij bij het einde der maand de
,:ng verlaten. Hij ging maar 's morgens
onds loopen. Het dorp lag niet ver van
.fi en bovendien de dokter had hij geraSd-
nadat hij in de laatste dagen niet al te
i li js geweest, en deze had gezegdtBewe*
frissche lucht, die zullen ja wel genezen."
maar zij had het al over di ie maanden
dat mijnheer Liefhout een ziekte ondér
^ei.had.
i iens, zei Barend, ik vind het best dat je
j anker bij ons neerlegt, Hoe meer
meer vreugd, maar een ding zal ik je\
u je moet er wat beter inhappenals gai
lan taefei zitwant je eet voor een kip.
1i zeker zain maeg bedorven aen die lif-
de stad, ,zou het niet Goer te?"
m_.wel vawlarb-maar- hij -ia- nooit een-
ter eweest."
*ii zal wel beteren as hij daegelijks wat
ducht in zain neus kraigt."
i iag het wel laien
i n zin werd meermalen over Karei gespro-
1 zijn bezorgde ouders. Gewoonlijk onttrok
-ii aan de vragen, die hij wel verwachtte
i op hij liever het antwoord schuldig bleef,
irgzaam de kamer uit te gaan en bet duin
i< ,1 valen.
5- .ekoren avond toen Barend al voor meer
>5dankt en zijn pijp gestopt had, stond hij
v i.;zijn zuidwester aan den muur en zei tot
»Waif, geef me nije pet eens."
i'. je er nog uut," vroeg zij.
I jae, ik Jaop even naer de Praeter, die et
c eluk ehad."
v, dan?"
i 't i,traeken van het graote zeil et hij de
1 p zain oot ekregen."
•'V wel!"
en we! iel erg aok. Nou, atjuusl"
zat in eon knipstoel met een deel van
11 Anna Roozc in de handmaar het ging
t ilkens liet hij het boek op de knie zakken
11 ok hij met de andere hand over de oogen
de tooneelen, die zich voor hem opdeden,
vagen.
!11 stond op, wierp zijn boek op de zitting en
Vle door de kamer.
a»oedervdie hem steeds had gadegeslagen
a- k van haar stoel en gceep zijn beide handen.
Karei! zeg me wat er aan schort. Waer
k pain. Laet ik morgen even den meester
'I 9<i.m
*Ne*gens, moeder, geloof me.**
s Kr scheelt toch wat aendat hob ik al lang
en wie kan je het nu nacder vertellen dan
erger moeder, Jongetje, het verdriet me
ii.it ik het niet mag weten. Zeg het mai,
i®«der, die zoo zieisveul van je houdt, vraeg
js! Ik zal dan ten minste weten of ik er
- :mn doone kan. De angstige onzekorheid of
O-U aen scheelt, dat ik kan verhelpen, doet
iin.
eg'maar wat je drukt. Ge kunt gerust je hart
inai uitstorten dan zullen we het leed saemen
,frin. Of heb ik je vertrouwen verbeurd?"
U!i i en lii; het u n n nfó
i* nik. 'i r I
k'li' 5 ;'y, n."
Zijn moeder streek zijn hnkr naar achter en
kuste hem op het voorhoofd.
«Dan zal ik het eens raeien!
»Hot meiske, dat gij zoo gatrn zag, gaet aan
den arm van Leo". JnewelIk heb er wel zoo
iets van begrepen. Maer komaeft, zet je daer over
heen, als een man!" en zij riditte hern zacht op.
»Leo wist van mijn bedoelitgen omtrent haar,
vervotgde Karei, maar hij zveog over.de zijne
en toen
•Stil maer, daer heitr ik vied er en die maek
zich soms boos.
Zet nou die krullen maer uut je oot Het zain
wereldsche zaeken; zij kamen te recht.
't Is een bestiering, beste!" I
pGoe naevond saemviel Eirond in die intus-
schen was verschenen. «Wel, 10e is 't met om"
vroeg Geerte.
»Och, daer is nog weinig af te zeggen. De
meester had aak nog niet veul ezoid. Hij heit dan
al danig de koorts en hij skiet van die raere tuel
uut; dat beval me maer niks,heur!"
»Wel zaoJongenjongen, ik zou Aefje zoo
beklaegen as ze der man mos komen te verliezen.
Heit ze er gien zes, Baerend?'
«Dat weet ik niet precies, maer dat kan iel
best, want ik zag al iel wnt yin dat kleine goed
voor niain beenen heenschuivej."
Maar zegwat hebben julie an de hand Je
zet allebai een gezicht als een wrrendee) storm.
nWel niks, viel Geerte spodig in, wat wou et
wezen
»\Vat weet ik het ook, viel Bavend gramstorig
in, altaid als ik wat vraeg, is'het: Wel niks!
niks! en ondertusschen je vertel me geen
waord, Ik heur daer van Jan Nelis, die niit
me er uut trok, dat Leo als, ambtenaer naer de
Oostinjos gaet. Dat ze! je lan toch wel van
weten: en dat hij een vrouwtje mee neemt,
die aerdig «van den dieje'' heit!" Borend deed
alsJemand, die geld uittelt 1*
sJa vader! zei Karei, ik vist er wel iets van,
evenwol ik wilde er liefst nieb van spreken, omdat,
het meisje, die hij weldra zijii vrouw zal noemen
uw schoondochter had kunyen zijn, als zij Leo
niet boven mij had verkozen.
bZoo, is het in die daegen? Zoo'n akkevietje
placht me graotvaer een klitin 'smenschen levens-
draed, Opnoemen
®En hoe ging Jet met het sieraed maetjedaar
ik je moeder wel van heb hoeren spreken; dat
was toch zeker voor die juffer bestemd?"
»Dat bleef er", antwoordde Karei kortaf.
«Nou lacten ze er de mooie man mee uit-
angen, dan zain ze mooi van eens anderen mans
centjos."
ïVaeder, zei Geerte susmnd, laeten wij er maer
niet meer over praeton. Het beslis het, as we
maer zulke dingen vergeten."
tWel jaezwaigenzekeralles maer
zoetsappig aenheuren.
Heb ik je niet menigmael ezeid, dat die jongen
in geen zuuver vel stak?
Jandoossie! als ik wat zeg, deugt er nooif wat
van.
Zeg, Baerend heit zain nogen nogl Jongen, zo
bennen npg zoo puik! 'tls een genieperd en
het frommens, dat zich aan zoo iemand verbindt.
oSst! sst!" viel Geerte in.
Barend zette met verheffing van stem door:
jisstsstik wil niotik zeg dat
Vaderzei Karei het is nu eenmaal zoo
Ja, viel Borend in, jij en je moeder, dat is
één pot nat!
Maar viel hij plotseling inït'Is niemendal,
geef je aogen maer eers den kost op het dorp, en
pakt maer een baes 'an ecu maid en als je dan/
zoo'n treuzelderijtje voor je lief wil kaopen, klotf
je maer bij vaeders aen, en al moest bet da/
tionmaol zoovou.' kosten, dan zei je het hebbej
want ik heb nog een kousje appart voor jo
Geerte had intusschen af cn aan geloopeu/"
bot avondeten gereed gezet en toen Barende \yTm
denrijklieid minder word,' noodde zij vader en/-"™
aan tafe*
Kalm en gelaten w«d het eten gebru" en
daarna wenschte men malkaar een goede st.
Schooner dan ooit was Kerstmis verdienen i
een onbewolkte hemel.'een heldere zon/schijn en
-„r km, nit W Snni'ri-oosten wer/en oiinstin*
h.'t l .1 l! Hl/I
,luv ,-.l I«t Vf «■.- .7 I.l VI
schenen week," merkte de oude Louter op, die
even bij Barend, die aan de deur stond, stopte.
nNoii of het" was Barends woord.
We kunnen best een daogje maoi weer plaetsen."
iZekor wel, maer het is het rechte nog niet,
vreesde Barend.
Vt Kan wol, Liefhout, 't kan well"
»De starren zullen we niet zien van aevend;
de wind is om laeg Zuid-west cn er was al iel
wat deining van mergen, maetje!"
'k Gao eens even kaiken zei Louter en ging door.
En Barend had goed geprofeteerd.
Even voor zonsondergang kwam een zware damp
uit zee op/etten en hulde het dorp in bijna vol
slagen duisternis. Da lichtkringen der straat
lantaarns waren tot op een handspan ingekrompen
en het kustlicht, die trouwe wachter, die altijd
met zijn gloeiend oog op de eindelooze water
vlakte staarde om bij het naderen van lederen
bodem den schepeling aan de plaats des gevaars
te herinneren vermocht niet verder dan tien scheeps
lengten door de dikke mist heen te dringen.
Geerte maakte zich gereed om ter kerk te gaan
en Karei insgelijks.
»Je gaet immers mee Barend!"
sGaen jullie maer vooruut, ik zal main plak
wel vinden."
'k Laop nog oven naar buuten. Er is een
boot onder de kust. Bart en Gijs.van fiaoien
hebben de staomiluut' eheurd."
'k Kom, als er niets naeders is, langs' het laege
duin naar de kark.
Toen zijn vrouw en zijn zoon waren vertrok
ken stond' hij op en ging in het^/ehterhuis zijn
schanslooper halentrok een piar laarzen aan
waarvan de kappen boven de 4nie werden vast
gesnoerd en nam zijn zuidwester van den spijker
met do woordenkom hio/i ouwe jongenjij
staet vaster op mijn oot do< die raaoie klak. Hij
haalde vervolgens de ooy^ppen to voorschijn en
bond den geolieden hoed'onder den ruigên baard"
vast. Met zware stappe/ ging hij door den gang,
trok de deur op siotin sloeg bedaard den weg
in naar het strand, -j
Karei sprak onderjCg met zijn moeder over den
dood van Leo en /ver ?.ijn vrouw, die met een
kind daar achterWef en vroeg bij wien zij nu
wel zou ingaan, M* zij naar 't vaderland terug
keerde Haar vogd en tante van Straten waren
teeds overleden/voor zij naar Indié vertrok en
haar schoonva/r Treffer was onlangs aan een
bcioerte bezweun.
't Is de vrag viel Geerte in, of zij er wel ooit
over denkt /rug te keerenwellicht huwt zij
daer ginds iel spoedig met oen anderen man, zij
is immers /'k
Toevalli/las ik in de eerste helft van Novem
ber ondcijso zeetijding, dat zij van Batavia was
vortrokke i 'k meen met de Dolfijn* Die boot kon
dus al Kinengaats zijn.
Zij 'hrtT> het kerkportaal gekomen. Geerte
ging, jferwijl zij monpelde inog niet vergeten"
het rfddelschip in en Karei nam op zij in de
bank'1 plaats, maar zijn gedachte. ze waren
bij jeugdige weduwe.
/en de kerk uitging en een breede stroom van
)ict door de grooto opening op straat viel ont-
vy-U'do Karei zijn vader aan den ingang. Gelijk
<*3unde een kanonschot dat Geerte en meer met
Aar schrikte en een «lieve Godeen schip in
/aod 1" kwam hier en daar van de lippen. Hot
■orgel dat een heerlijk kerstlied liet hooren, ver-
j stomde plotseling en ieder maakte meer haast om
naar buiten te komen.
't Is wel zukke werk" zei Barend, die Geerte
den sleutel van het huis gaf.
Breng je moeder tliuus, Karei, en" als jo plan
hebt om naer buuten te komen, trek dan'main
pijekker aen, want 't is brutael koud geworden.
Daarop verdween de visschor in het duister in
de richting naar zee.
Wacht heur! had Geerte tot haar Karei gezegd,
wacht! en zij haastte zich om de kachel bij
to helpen, zette koffie, sloeg toen een grooten
mantel om, knoopte oen doek om het hoofd en
vervolgde: »Kom, ik gae ook eens buuten.
Buiten gekomon, schaarden zij zich bij tal van
anderen, die aan den rand van het duin opeen
gedrongen in het donker staarden. Jonge moeders
met zuigelingen onder den schoudermantel, be-
1--.-) met ik Vu m' m'i r
«U
f.
i en wtvM Ki
te Jv:
'f
w i*
