Maandag 27 Februari;
5389.
i
Feuilleton.
1882.
^1
Zes en Dertigste Jaargang.
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd Dinsdag.
Am i
I
MARTHA.
-*
s®rf^u 7 u
Abonnementsprijs, per kwartaal
franco per post, door het geheele Rijk
Afconderlijke nomrners
f 1.85.
- 2.50.
- 0.10.
BUREAU: MARKT, E, 13*.
Advcrtentiepiujs: van 1iO gewone regels met
inbegrip van eene Courantl.lfltr
Iedere gewone regel meer- 0.10»
Driemaal plaatsing wordt tegen tweemaal berekend.
leze Courant behoort een By voegsel.
1 Schiedam, 25 Februari 1882.
De Russische giaaf ïgnatieff heeft over de
iiweslie der Israëlieten in Rusland gesproken.
Na a! hetgeen daarover in het Engelsche Par-
lemeotiH het midden was gebtacht, mocht dit
eeu wooid op zijn pasheeten. 't Werd gericht
tot den conespoodent van de Engelsche Daily
ffms te St. Petersburg en komt in hoofdzaak
op het volgende neder. Van een officieele
buitenlandsche tusschenkomst in deze zaak,
meende de graaf, kon wel geen sprake zijn
daarom deed het hem genoegen te hebben opge
merkt, dat de beer Gladstone in het Engelsche
Parlement had meegedeeld, dat van de Engel-
jclie Regeeriug geen officieele stappen bij het
Russische gouvernement ten voordeele der
Israëlieten te wachten waren.
De graaf ontkende dat de Russische autori
teiten de ongeregeldhedenwaarvan zoovele
Israëlieten het slachtoffer waren geworden, met
J stil'wijgen hadden aangezien liet groot aantal
arrestatiën bjj deze gelegenheid bewees immers
genoegzaam het tegendeel. Voor het overige
hield het Russische gouvernement zich reeds
bezig met het nemen van maatregelen, waar
door de oorzaak der troebelen zon worden uit
den weg geiuimd, en deanormale betrekkingen
tusschen de Isiaëlielen en het overige gedeelte
der bovolkiug zouden worden opgeheven. Aan
gezien echter de commissie met het voorbe
reiden dezer maatregelen belast, nog met met
haar aibeul geieed is, zullen voorloopige bepa
lingen woiden gemaakt. De Isiaëlielen, ver
volgde degiaaf, hadden machtiging gevraagd,
naar de provinciën \an het binnenland te ver
huizen, naar het Russische Gouvernement kon
bieiin met toegeven zonderde toestemming der
zemstvos, de plaatselijke bestui en. In ieder geval
moesten er plaatsen voor delsiaëlieteu worden
i gekozen, waar de toestanden en de bevolking
NIV.
't Lijkt dat die brief goedo tijding brengt,
zei de jonkman.
hi, ja dankje, Franpoisantwoordde
Martha, terwijl zij tien brief bij zich stak, en de
tafel, bogon te dekken.
«Dankje,''dankje" en dat is alles wat ik
>r mijn 'moeito Krijg, zei hij met eenige
bitteiheid.
J
Slaak ik 'tzoo wat to kort af, Franpois?
beraam t meisje, zonder dit op te merken, en
voegde er lachend h; "Wil ik er een diepe
buiging bij maken van ganscher harte
Neen, antwoordde hij, wat wrevelig,
maar ik moest op dit oogenblik, met het geweer
ts-,,1
waarborgen genoeg voor de rust opleverde.
Hoe meer bovendien de Israëlieten door hun
costuum, hun taal, hun maatschappelijke or
ganisatie zich van de oveiige bevolking ouder
scheiden, hoe meer het karakter eener bijzon
dere kaste hun bij blijft, hoe minder zij met
de oveiige Russen gelijkheid van burgeiljjke
rechten zullen kuDnen eischenDaar komt
de aap uit de mouw. In alles trouw zijn
verplichtingen jegeus deu Staat nakomen, of
naar Siberië; maar ook deuzelfden mantel
diagen als de Russen, totaal gerussificeerd
wordenof buiten bescherming der wet
Werden de ongelukkige Polen ook niet zoo
gerussificeerd? Wat er volgt is eveu dui
delijk flet Gouvernement zal de uitwijking
der Joden niet verhindeien, mits dit maar
geschiedt bi; geheele groepen of familiën
'tging imine s niet aan, dat jonge Israëlieten,
goed voor den Russischen krijgsdienst, zouden
vertrekken, eu het gouvernement belast zijn
met de zoig voor de zieken en tot werken
onbekwame grijsaards van deu Semitischen
stam? Voor het overige kunt gij gerust
zijn, zaide giaaf Ignatieff, 'de goede maatie-
gelen der Regeeriug zullen voor het vervolg
alle wanordelijkheden en mishandelingen wel
voorkomen.
In Hongarije heeft men een dito beweging.
De afgevaardigde Isloczy heeft een voor jaren
door hem gedaan voorstel, om de Isiaëlielen
in massa op de kortste manier naar Palestina te
doen verhuizen, om er het kouiukrijk der Joden
weer op te richten, uit de doos gehaald. Men
heeft hartelijk om deu man gelachenmaar
hij het zich niet afscln ikkeu eu onlangs kwam
hij met een nieuw vooistei, strekkende tot
afschaffing van de emancipatie dei Isiaëlieten.
De Minister Tisza heeft dit tooi stel krachtig
bestieden eu o. a. gewezen op het ziekelijke
veiscliijusel van de Jodenvervolging iu Duitsch-
iand. Wat mij aangaat, zeule de Minister:
ik beschouw de emancipatie der Joden als
een der belangrijkste overwinningen ook voor
de toekomst van Hongarije. Ook thans is het
voorstel weer verworpen. Maar de Israëlieten
in het Oosten van Europa bl y ven tusschen
hopon en vieezen, of de dag van morgen hen
niet toteen nieuwe woestijnreis zal noodzaken.
De Fransche Kamer van Afgevaardigden
heeft deze week gewichtige punten behandeld.
De heer Ténot interpelleerde het gouverne
ment over de zaken in Tunis. Gatnbetta had
immers beloofd een ontwerp in te dienen
omtrent de administrative organisatie van dit
gewest. De heer Ténot wenschte te weten of
het tegenwoordige bewind eveneens over deze
aangelegenheid dacht. In den loop van zijn rede
bleek, dat de heer Fétfot niet tot de bewon
deraars van liet gebeurde in Tuuis behoorde.
Wjj kunnen de ontvangers niet door onze
soldaten doen vergezellen, ten einde de belas
tingen te innenwij kunnen die soldaten niet
verplichten hun kruit te verbruiken, met het
doel de belastingen van den Bey te doen inko
men Hls dus van belang dat we weten, wat
we willen, en waar we heengaan. Het bleek,
dat het tegenwoordige bewind mede de moeie-
lijkheden van het wespennest Tuuis duidelyk
inziet, en de heer De Freycinet ontweek
behendig het antwoord op alle vrageu, die hem
gedaan werden, met de mededeehng, dat het
Frausche gouvernement op dit oogenblik de
handen nog luim vol had met het zoeken naar
de oplossing van de kwestie der financien in
Tuuis. Was die oplossing gevonden, ze zou aan
de Kamer worden voorgelegd; daarna kon men
oveigaan tot het onderzoeken van andere
vraagstukken. De Kamer hooide deze mede-
deeliDgen met stilzwijgen aanzij is er trou
wens niet veel wijzer door gevvoiden.
Vei volgens kwam de uitzetting vau deu Rus
Lavroll aan de orde. De heer Hugues inter
pelleerde daarover deze regeeiing, omdat hg
het de afgetredene niet kon doen. liet mis
drijf van Lavroff was geweest, dat hij gelden
had ingezameld ten behoeve van behoeftigen
onder zijn lotgenooteu. Dat hebben Fratischo'
ballingen, door Napoleon uitgedreven, in '1851
in den vreemde ook gedaan. Waren die uit-'
gedreven, wat had men dan wel gezegd? Der
heer De Freycinet antwoordde hierop, dat het
gouvernement volkomen de verantwoordelijk
heid van het gebeurde op zich nam. Er be
staat een vreemdelingenwet van 1849; zoo
lang deze bestaat, moet zij uitgevoerd worden J
maar weldra zal een voorstel lot haar wijzi
ging de Kamer bereiken.
Duidelijk bleek nu, dat men voor den aan
drang van Rusland geweken is, hetwelk echter
heeft kunnen leerendat het gevoel van'
sympathie voor staatkundige ballingendat
doorgaans in den vreemde bestaat, niet al ts
licht moet geteld worden.
Ook de kwestie van Egypte werd ter sprakff
gebracht, 't Schynt, dat onder de FranschöT
afgevaaidigden een koortsachtig gevoel van
ongeduld heerscht, om toch vooral alle plas*}
nen der Regeering te kennen omtrent zakeojf
die voor den vrede gevaar zouden kunnea
opleveren.
De woorden van deu heer De Fieyeinet
moeten voor den meest ongeruste wel eent
liefelijke muziek zijn geweest.
In antwoord op de gedane vragen namelijk
antwoordde de Minister: Ik heb het volle besef
van de waardigheid en de fiei heid van het jand,'
maar eveneens gevoel ik, dat het land den vrede'
wil. Welnu, ik kan dun aan de Kamer ver-
zekeien, dat, zoolang wij op deze banken
zullen gezeten zijn, FranJcrijlc ia geen cnlceZ
'avontuur zal medegesleept worden
op schouder, met do buren in 't veld zijn, om
jacht op de hooibranders to maken. En wil hot
dan niets zeggen, dat ik mijn dienstplicht ver
zuim uit viiendschap voor u? Heb ik dan niet
wat meer verdiend, dan een ïdankje"?
Beste Frangois, viiond! ik erken 't vol
mondig, maar ik heb niets dan woorden om je
te bedanken. Komt ooit de gelegenheid, dat ik
jo in üadon mijn erkentelijkheid bewijzen kan,
dan.
Die gelegenheid is gekomen hernam hij,
en daar zij zich wilde verwijderen, hield hij haar
bij don arm vast.
Wat wilt ge zeggen? vroeg zij onthutst.
Ilij zag even om zich hoon;
- Gij moet mij nu ditmaal aanhooren
antwoordde hij fluisterend, 'k heb er al veel
to veel dagen on wekon op gewacht.
Ja, dan zult ge nog wat langer moeten
wachten totdat ik tijd heb om te luisteren,
zeide zij, terwijl zij hem ontsnapte, ziet ge
niet, dat er nog niets geen aanstalte gemaakt
is voor 't avondeten en met dio woorden
ging zij heen.
Maar Francois volgde haar. Hoor mij aan,
zeide hij, en bekommer u niet om do rest.
Ik zal alles wel halen. Laat dat maar op mij
aankomen. Ge weet toch wel lioo gaarno ik u
help
Geloof me, Francois, antwoordde zij op
ernstigen toon, laat ons ieder 't zijne doen,
en zijn eigen weg volgen Men kan toch niet mot
iedereen méégaan.
Wilt ge daarmeê zoggen, Martha, dat gij
uw metgezel voort 't leven al gekozen hebt?
vroeg hij op zenuwaehtigen toon.
Zij wilde antwoorden, maar eensklaps ver
lichtte een heldere gloed het vertrek. Met een
uitroep van verwondering snelde zij naar de deur.
In de verte klonken vreugdekreten en gezang,
en op al de omliggende hoogten en de hellingen
zag mon toortsen of takkenbosschen, zij wist
niet wat, branden.
Hemol! wat is dat? riep zij verschrikt uit.
Weet go 't niet? antwoordde Francois,
die op don drempel weder bij baar gekomeir
was, 't ik de cersto dag der vasten en dan
steken de boerenjongens 's avond» op do hoogten
stroowisschen in brand, dalen er mee af naar
het dorp, en gaan zingende rond om oen gift
te vragen-
Maar dan zullen ze bier ook komen,
zei Martha, en'wat moet ik ze dan gevent
Wees daar maar niet bezorgd over I Zij
gaan alleen bij wie in den loop van 't jaar
getrouwd zijn, om geluk en zegen te wonschen»
Dan betreft het ons niet I liernatn Martha
en wilde weer binnen gaan.
Van avond niet.... maar als ge wilt, Martha,
dan zullen zij over een jaar wel degelijk hier
óók komen zingen 1
Die dan leeft, dan zorgt, zei Martha
en deed alsof zij de bedoeling niet begreep e»
er mee gekscheerde. Weer vilde zij zich met
die woorden uit de voeten maken, maar weer"
Weld Francois haar tegen.
