IV! aan d ag 8 J anu ar i
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd Dinsdag
Binnenlandsche Berichten.
WAARSCHUWING
jüMiiiEHENTSPRUS, per kwartaal
Advertentieprijs: vau 110 gewone regels met
inbegrip van eene Courant
Iedere-gewone regel meer",5'v
Driemaal plaatsing wordt tegen tweemaal berekend.
üraitao per post, door
iftonderlijke nominees
deze Courant behoort een By voegsel.
Overigens schynen de revolutionairen in
Rusland, van wie men tegenwoordig weinig
in'het openbaar hoort, in stilte druk te ar»
beiden. Het heette immers deze week nog, dat
zij den Keizer een brief'in handen hebben
weten te spelen, wafirin ze hem dringend uitr
noodigenhervormingen in hét leven t*
roepenzoo niet, dan hebben zij, volgens hun
bewereD, de middelen in handen, hun wenschen
zelf te vervullen. -
De Keizer zelf schijnt zijn stelsel van af
zondering te willen opgeven, en besloten te
hebbeu, zijn verblijf weer voor goed in de
Russische hoofdstad te vestigen. Hij wil op
zijn wandeltochten ook niet meer door een
escorte begeleid wordend1 Dat zijn goede
teekenen; als zij maar gevolgd worden door
binnenlandsche hervormingen, die meer dau
dringend noodig zyn.
en" van het ridderlijk geloof in het volk
hebben, dat Gambetta adelde, en zijn gebreken
en- zwakheden o verschitterde:
Naar ons oordeel behooren deze kalme
woorden tot de beste, die aan Gambetta's
nagedachtenis gewyd zyn."
Ih geheel Europa heeft deze eerste tijding
in het nieuwe jaar een diepen indruk ge
maakt, Duitschland heeft een Fransehen
tegenstander verloren, aan wien misschien
sterker, gevoelens van wraakzucht werden
.toegedicht, dan hem bezielden. Rusland,
•waar van een verbond met Frankrijk gedroomd
werd, om Duitschland met geluk te kunnen
bestrijden,1 telt waarschijnlijk veel teleurge-
stelden. De fondsen rezen. Verdere toelichting
is overbodig.
getuige zyn van de teraardebestelling van het
lijk van hem, die meer dan iemand bijgedragen -
heeft, om aan de regeering der Napoleons -
een einde te maken, en die, toen een machtige
en gelukkige vijand den Franschen bodem
voor een groot deel bezette, geen aarzeling i
kende, maar als dictator het volk een ■moed
wist in te boezemen, die bewondering afdwong.
Hij was", zegt het Handelsblad, nog sléchts
32 jaar, toen de groote oorlog uitbrak'; ver-
oordeelde in krachtige taalin'de Kamer de
lichtzinnige oorlogsverklaring, maar toen dè
oorlog woedde en het vermolmde Keizerrijk
met één slag ineenstortte, sprong hij
naar voren en bezielde h§ het volk, gelijk
weleer Jeanne d'Arc vermocht. Hij ging aan
het werk met onstuimige geestdrifthij deed
legers als uit den grond opspringenhij en
hij alléén vormde en schiep het groote Noor-
derleger, het leger van de - Loire en het
Oosterleger. Men herinnert zich, toen hij in
een ballon uit Parijs ontsnapte dra het volk tot
leider en banierdrager te strekken, en bij zijn
graf zal men zeker den grooteu laudverdediger
herdenken, die, vol" züidèlijk vuur,'vol onbe
dwingbaar geloof in het Frausche volk en in
de Republiek, als oen herleefde held uit, de
riddertijdenals een verjongde strijder van
1793, zich in de bres wierp toén Frankryk's
vlag vernederd lag in het stof en de modder
van Sédau.
Wij tenminste kunnen ons heden ouder
den diepen indruk van de ontzettende doods
tijding geen anderen Gambetta, als den Gam
betta der nationale verdediging voor oogen
stellen.
In hem verliest Frankryk eeu groot réserve
van kracht eu bezielde vaderlandsliefde.
Moge ons land nooit in moeilijke tijden,
als het volksbestaan bedreigd wordt, mannen
missen, die iets van de roemrijke dwaasheid
Umm VOOBDEBBLASTI1SG
F\ OP DE HONDEW.
«Burgemeester en "Wethouders van Schiedam,
|Brengea de Ingezetenen onder de aandacht, dat
«gevolge. het bepaalde bij de Verordening tol hejfing
Masting op ie Monden, van 4 December -1873,
Id.-r ingezeten, die één of meer-Honden houdt,
Ricïiiii aangifte moet.doen bij den Geraeente-Ont-
loger, vóór den 15 Januari} van ieder jaar.
(En is hiewan afkondiging geschiedwaar het
«Hoort, den G;.JaKWrijT1883.
I Burgemeester én Wethouders voornoemd,
I P. J. VAN DIJK VAN MATENESSE.
De Secretaris,
I - A. \V. MULDER.
I Schiedam, 6 Januari 1883.
De eerste week van het jaar, anders de tijd,
lat de dagbladen voornamelijk de aandacht
iunner lezers trekken door een overzicht van
Jetgeen in den pas gesloten tijdkring is voor
gevallen, deze-eerste week gaf thans andere
dof: Frankryk verloor Gambetta, op het
jogenblik, dat bet oudejaar plaats maakte voor
jet nieuwe. Vijf dagen lezen we nu reeds
jeschouwingen over dezen merkwaardige»
ranhier heet hij groot, daar zeer klein;
isier een dolle dwau*,. welk woord rneo dan
ten Thiers out leent; daar de krachtvolle redder
lia'Frankrijk in dagen:van grooteu nood.
|lè met alle mannen van beteekenis, gaat
get met Gambettadie iets beteekent, heeft
tegenstanders en de tegenstanders zijn hef-
Sger, naarmate de lof uitbundiger is. Onder
il\ deze beschouwingen gaan de Fransche
(epubiikeinen naar de indrukken vau hun
gemoed te werk. De dag van heden wordt
iöor hen als een dag van nationalen rouw
Beschouwden honderd duizenden willen
Of het voor Rusland zaak zou zyn tegen
woordig aan oorlogszuchtige plannen te denken?
De staat der financiën van den kolossus van
het Noorden moet veeleer tot bedachtzaam
heid slempten. Die soliede Russische fondsen,
van weleer Hjn de laatste vijfjaren is de som,
diè^aafi* rente"ISer Russische staatsschuld moet
wórden opgebracht, gestegen van 138 tot 235
tnilüoen gulden, en de dienst van 1881
leverde een tekort op van niet minder dan
133 millioeo, Wezenlijk achtbare cijfers, voor
het meerendeei verkregen, door het voeren
van den Turkschen oorlog en vau veldtochten
laogs de grenzen. Welsprekende cijfers tegen
den oorlog, dien vloek der beschaving, die
de vruchteu'van den arbeid der burgers iu
rook en vlammer doet opgaan. De Keizer
van Duitschland heeft op deo Nieuwjaarsdag,
aan de generaais,* die hem hun opwachting
maakten, geprofeteerd, dat 1883 waarschijnlijk
een vredejaar zou zyn. Zoo ooit de vervulling
eener profetie gewenscht was, dan zou het
zijn van die des grijzen Keizers.
op korten afstand langs zich heen-gieren. Hij
boog zich instinctmatig en zag een geweldig1
grooto kist boven zijn hoofd ronddraaien, als eeh.
veertje door een stoomkraan opgeheven.
Maar berg je dan toch, ezel riep een an
dere stem hem nog onbeschofter toe, en met
een word hij bij den arm weggetrokken. Op',fc.
zotfde oogcnbHk plofte een zware-ketting mek
ijzeren haak op de plek neder waar hij daareven,
stond.
Die moet liet leven wol möe zijn om ddéf
te gaan staanbromde de kaaiwerker die hem ge
red had. "Wil je er een eind aan maken, ging
de man voort, spring dan in 't bassin, raaarf
loop ons hier niet in den weg, en hinder ons-
niet in ons werk.
En wat doet ge dan? vroeg Martin, nog:
gelieol onthutst en eigenlijk niet eens recht
wetende waarom hij de vraag deed.
Wij laden de Canada, die van nacht ver
trekt. Komaan, ga jo weg nu maar, wij kunnen
ons liier met geen straatslijper ophouden.
liezen! Zij ontvluchtte hom met het kind, als een
diefegge, on verschil lig ^ar, en hij, verlaten iuan,
vader zonder kind,=;hy was genoodzaakt naar
een onbekend land te vertrekken, alleen, als een
misdadiger, die naar een verbanningsoord wordt
vervoerd.
Zij had willen blijven, niet om uit te rusten
zooals 'zij had voorgewend, maar om zich te
verbergen in dat groote Parijs, waar men zicli
beter dan ergens schuil kan houden, 't Bleek nu
zonneklaar!
sNiet teruggekomen
Hij liep lagg rond zonder te weten waar, en
zonder op'iets te letten. Eensklaps bevond hij
zich te midden van een woelige monigte, én
werd gedrongen en gestoóton, zonder dat men
eenige verontschuldiging daarover maakte. Hij
struikelde over pakgoedoróh en toon hij, daar
door tot bezinning gekomen, 't hoofd ophief en
rond zag werd hem op ruwe wijzo toegeroepen
Berg je!
En hij boorde meteen een zwaar voorwerp
de hare opgegeven, of er wellicht maar een
bedacht.
Eerst drie uren later, hoewel hij 't antwoord
betaald had, kwam hot. Drie urén die hij in koorts
achtige opgewondenheid, rusteloos voor het tele
graafbureau op en neer ioopende had door
gebracht
Het luidde
sBedoelde dame gisteravond niet teruggekomen."
Monfort stónd éen oogenblik als wezenloos;
toen maakte hij oenplotselinge béwoging en
wankelde. De beambte-van het telegraafbureau,
dio hem de depecho overhandigd had vloog uit
zijn kantoortje om hem te ondersteunen en dacht
dat hij door een aanval'van beroerte getrollen
werd. Martin herstelde zich, bedankte den goed-
hartigen man werktuigelijk, weigerde een glas
water, én ging heen als een beschonkcne.
uNict teruggekomen!" En 'twas of hij bij die
gedachte op 'thoofd gehamerd werd! »Niet terug
gekomen!" Zij had hem nietjwillcn volgen, en
bovendien wilde zij hem haar spoor doen ver-
J-Hij vloog naar het telegraafbureau; zijn bloed
kookte, en bevend van kwaadheid kon hij" to
iauwernood "leesbaar do volgende dépóche op-.,
jchrijvon, geadresseerd aan het höte! Garni, waar
Iiji den yorigen dag met zijn vrouw zijn intrek
women had:
Waarom dame mot dochtertje, gisteren aan-
pkómen, niet naar Havre vertrokken?
I Terwijl hij de dépóche opstelde schoot hem
Irei te binnon, dat hij in 't liótel Garni te Parijs
tijn naam niet had opgegeven. Daar hij in den
famiddag dus na enkele uren verblijf, reeds
geer;: vertrokken was, had men er hem ook niet
Snap.gevraagd. Hij kon zijn vrouw dus nietan-
dera aanduiden; in do gegeven omstandigheden.
Dad zij, zoo al, wellicht ook niot zijn naam, maar