3 MA". 1883. Zatérdag 20t anuarS 5620i Feuilleton. VERLOREN. teven ©n Dertig-st© Jaargang. Verschijnt dagelijks, uitgezonderd Dinsdag. ats. Buitenlandsche Berichten. V i f'i -i ii. t;; r.n r 1 W l j Ahonnïmkntsprijs, pei kwartaal Jfranco per post, door hot geheele Rijk Afzonderlijke nommers J 1.85. - 2.50. - 0.10. BUKJEAUi JIAKKT, 134. Advertentieprijs: van 110 gewone regels met inbegrip van eono Courantf l.lu. Iedere gewone regel meer 0.1 ft. Driemaal plaatsing wordt tegen tweemaal berekend. I F BANK It IJ K. In de Kamer heeft rle heer Cunéo d' Ornano da regeenng geviaagd te interpelleeren over het recht van aanplakken. De Minister van Justitie Devès antwoordde, dat alleen de rechterlijke macht hieromtrent heeft te be slissen, maar dat hij overigens bereid is alle gewPrtsclite ophelderingen te geven. De inter pellatie is op Maandag bepaald. Lockroy heeft aangekondigd Zaterdag een interpellatie tot den Minister van Oorlog, Generaal Billot, te richten om hem te viagen, of hij meent de Prinsen van Orleans m hunne comnmndementen te laten. Ib de Kamer van afgevaardigden heeft de Minister van Binuenlandsche Zaken ver zocht, de afileehngen, die Zaterdag hijeen zouden komen tei benoeming van de commissie belüst met het ondeizoek van het bekende wetsvooistel des hoeren Floquet, eerst Dins dag te doeu bijeenkomen,, daai de regeering een sooitgelijk voorstel wilde indienen. Aan dat verzoek is door de Kamer voldaan. De mioisteriaad heeft gistermoi gen de bepalingen vastgesteld van het ontwerp, waarbij aan de tpgeeimg het lecht wordt toegekend tot uitzetting van pietendenten dm dp open bare oi de vim-toren, eu wijzigingen behelzende der drukpeiswet, met het doel het aanplakken vaa oproerige plakkaten te keet en. Er is eergisteren ministeiiuad gehouden om te overwegen, wat de houding der re- geeikig zal ziju ten aauzieu van Floquet* s voorstel Men wil weten dat de ïegeeriug besloten heelt zelve met ecu vooistel in de Kamer te komenwaarbij de positie der Prinsen, wier famihëa vroeger ovei Frankrijk geregeeid hebben, geregeld zal worden. De Parijsche coi respondent van de Times ■rt schrijft dat Piïns Napoleon het manifest ge heel met eigen hand geschreven heeft, en 's daags na het overlijden van Gambettahad hij het gereed gemaakt. In het diepste geheim liet hij er 18,000 exemplaren vbd drukken, en hij had schikkingen getroffen om ze te laten aanplakken, zoodra hij den tijd gekomen zou achten. Maandagavond ten elf uur stelde hg aan een viiend, vroeger prefect onder de republiek en onder het bestuur van 16 Mei, een exemplaar tet hand om het naar het bui eau van Figaro te biengeo. De Pi ins ver klaarde aan dien vriend, dat hij rechtsgeleerden had geiaadpleegd, eu deze hadden hein gezegd, dat hy het manifest veilig in de wereld kon zenden. Verder schrijft de heer v. Blowitz, dat iemand hem veiteld heeft, dat de Prins hem voor een qcht of tien dagen gezegd had, dat hg" voornemens was een manifest openbaar te maken. Monseigneur", antwoordde de peisoon, salseen man een manifest uitvaardigt, moet hij gei eed staan een paard te bestijgen eu in den zadel te bly'ven totdat hg zegevierL." DÜat gaat niet aan bij mij", hernam de Prins, ïik heb paaid noch zadel; maar dit zal mij niet lmideieu mijn manifest openbaar te maken." De aanhangers van 'Piins Napoleon zochten eergmtet morgen een manifestatie voor zijn huis aan den dag te leggenmaar de politie joeg ze uiteen, nadat eenigen hunner in verzekerde bewaung waien genomen. Veertien peisoueu, die het manifest hebben aaugeplakt, zijn nog in de gevangenis, liet heet dat ook Figaro vertolgd zal worden, niet wegens het openbaar maken van het manifest, maar wegens het aitikel VImprêvu, dat eindigt met de woorden»De monaichie is klaar." De Gazette de Franca, 'net oudste legiti- mistiscjie blad, ziet in het manifest een nieuw bswgs, dat sedert Gambetta's dood de erfenis der republiek opengevallen is. Verder wordt spottend gezegd, dat niemand beter dan Prins Napoleon in staat was, den ornvang van het verlies, door dat overlijden ontstaan, te beoor- deeleo, aangezien de Prins onder bescherm heerschap van Gambetta zich in de staatkunde heeft trachten te oefenen. Onder de hoede van Gambetta heeft da Prins, als een der 363, zich voor de Kamer candidaat gesteld op Corsica. Wilden de kiezers toen ook niet verder van hem gediend wezen, zijn verant woordelijkheid was er niets te minder om. Hij is het die weikzaara is geweest om de republiek der 363 te doen zegevieren. Het lydt geen twyfel, dat ook de graaf van Chambord een manifest dacht bekend te maken, maar wegens hetgeen er is voorge vallen, is het door de legimisteu sinds ge- uirnen tijd met reikhalzend verlangen tegemoet geziene stuk vooreerst aan kant gedaan.' De Oiteaoistische Soleil, sprekende van Floquet's voorstel, schrijft: ïWij zijn weer tei uggeworpen in de ergste tijden van de Conventie, in die der misdaden, die tot 18 Brumaire geleid hebben, eu men beeldt zich in, dat het conservatieve, liberale, katholieke Frankrijk zich, zonder verzet, zal laten teno- riseeren door de waanzinnige demociatie, wier hoofd door vrees op hol geraakt is. Neen, het land zal opkomen legen het bespottelijke voorstel van Floquet, en de Senaat zal ver standig genoeg zijn het te verwerpenten einde de tegenstanders der republiek niet m 't gelijk te stellen." li S I A S. Aan de Ntue Frsie Fretse worden omtrent den brand van den circus te Berditscheff eenige nadere bijzonderheden gameid. Daaruit biykt dat de cucus op deu noodiottigen avond door veel meer menschen bezocht was dan tot dusver was opgegeven. Er waren namelijk een 1200 personen b'geen. Het was (Russisch) Nieuwjaarsavond, en vandaar dat de toevloed bij de voorstelling zoo büitengewoon groot was. De oorzaak van den brand vinden wjj in een bericht uit Berditscheff aan genoemd blad aldus opgegeven: een bediende, beiast met ontsteken van licht in den stal, waa bezig met het vullen van een olielamp; hjj brandde zich de hand, en in den schrik of tengevolge der pijn, alle tegenwoordigheid van geest verliezende, wierp hij de lamp in het stroo, niet ver van een vat petroleum, van zich af. De vlammen grepen nu dadelijk met een ontzettende snelheid om zich heen. De Lemberger correspondent van de Neus Freie Fresse meldt daarentegen, dat de brand aldus is ontstaan; Een paardrgderes besteeg gedurende de voorstelling in den stal een paard, dat als, hoofdtooisel eea banier droeg met het opschrift: Januari ,1883Bgheti galoppeeren naar de manége naderde zg eea met petroleum gevuld vat, in wier nabijheid een brandende lamp hing. Onder het galop-' peeren viel de banier van het hoofd vaa het paard en sleepte de brandende lamp met zich voort, en zoo kwam de lamp ra aan- laking met het vat petroleum. lu een oogea- blik als het ware stond de geheele circus in lichterlaaie. Allen drongen naar één uitgauger was wel een reserve-deur, doch deze was dichtge spijkerd, eu in de verbijstering die allen had aangegrepen dacht niemand er aan deteaerj \edeur open te slaan. Was het aantal bezoekers van den circus veel aanzienlijker dat eerst werd opgegeven,' het blijkt, helaas, dan ook het aantal slacht offers veel grqoter was. In het ééno bericht vinden wij vermeld, dat er ruirn 6Q0, in het II. Als madame Favrot om meor dan een reden de toekomst dus wel eens met zorg inzag, en de onvermijclolijko gevolgen van baar menschlievende tusschenkornst. haar wel eens bezwaarden, ver dreef Marcolle. zonder het zelve to weten, door hsar vroolijkhcid en lieftalligheid de donkere wolken die bij madame Favrot opkwamen. Maar op zekeren nieuwjaarsdag eindelijk, toen zij haar boek over 't afgeloopon jaar opmaakte, bemerkte zij dat haar balans inet cenigo honderden francs deficit sloot. Dat was nu zoo heel erg niet, on ;de griep, de koorts en andere voorjaarsziekten zouden door 'l gebruik van IJslnndsclie mos, van koortskruiden, van borstmiddeltjes enz. het kleine deficit wel weder goedmakenmaar met ech ten koopmansgeest wijdde madame Favrot ter stond al haar aandacht aan do oorzaak van bet tekort. Dit toch was van meer belang dan het tekort op zichzelf. In 't afgeloopen jaar had zij Marcelle bijna geheel nieuw in de kleeren moeten steken, want zoowel die welke 'tkind bij haar komst aan 't lijf bad, als de nalatenschap van Céline, waren to klein geworden of geheel versleten. Dat had eenige niet onbelangrijke uitgaven gevorderd. Maar daar bleef 't niet bij. Madame Favrot sloeg een ander blaadje op en daaruit bleek, dat ook de kosten van haar huishouding aanzienlijk waien toegenomen met het opgroeien van 't pleegdoch tertje; en dan... de rubriek, schoentjes! die scliriK van allo huismoeders. Neen maar, wat Marcello daaraan noodig had gehad was haast ongcloofelijk! De slotsom was voor iemand, die :oo vlug uit het hoofd kon rekenen als tnadame Favrot, spoedig gemaakt. Wat zij te kort kwam was 't geen zij aan Marcelie had ten koste gelegd Zij had, zonder die bezwarende posten, met haar dochter Louise alleen »de eindjes nog best aan elkaar kunnen knoopen." En tocli,'t zij tot haar eer gezegd, wat zij gedaan had berouwde haar niet en zij zag er Marcelle niet donker of wre velig op aan. Arm kind! zoidc zij met een zucht, die waarlijk uit den gtond van haar hart kwam Arm kindterwijl zij haar boeken dicht deed: Enfin, 'tisnietanders,hethannietanders, ik zal maar wat meer werken en zoo zuinig mogelijk wezen. Moer dan mijn bast doen kan ik niet. Doch zij vergat, dat goede wil »om meer te werken" haar nog nog niet smeer weik" gaf. Een winkelierster moet afwachten, en kan geen klanten scheppen of naar haar toonbank drijven. Het ging er dat jaar dus niet beter omde ont vangsten namen niet' toe terwijl de uilgaven voor Marcelle wel vermeerderden, en 't cijfer waarmee hot onderhoud van 't pleegkind baai- budget bezwaarde, maakte madame Favrot in slapelepze nachten menigmaal angstig. Dat jaar vorderde ook de eerste communie van Louise vrij aanzienlijke, buitengewone uitgaven. Toen liet meisje daarop naar de kostschool ver trokken was, gevoelde madame Favrot zich achter hoagst gelukkig nu Marcelle bij zich te hebben, en wellicht had zij het gezelschap van 'tkind nooit zoo gewaardeerd, Daarbij kwam, dal haar Marcello al verwonderlijk handig in vele zaken was, en den winkel keurig in orde hielp houden, hoewel zij beter met de plumeau dan met den jangen stoffer kon omgaan, die haar nog boven 't hoofd uitstak. Er was maar een artikel in den win kel, waarvan zij een onoverwinlijken afkeer bad: de bloedzuiger 1 in een groote wijdmondsi slopftesch met water geborgen. Zij schrikte als or klanten kwamen, die et naar vroegen en met een rilling wendde zij 't hoofd af, als madame Favrot dan voorzichtig aan 't uitvis- schen ging. 't Aanzien van die leelijke, zwarte

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamsche Courant | 1883 | | pagina 1