At 1883.
Maandag 19 Februari.
564t.
Feuilleton.
VERLOREN.
Z even en Dertigste «Jaargang.
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd Dinsdag.
pwnBAti
Jï A K K T
k, iaa.
/rS
0 U R A1T.
&30NNEJIEN'TSPRIJ9, j)ar kwartaal
JVafioo per post, door het geheele Pvk
Afzonderlijke nommeis
By deze Courant behoort een Bijvoegsel.
J 1.85.
- 2.50.
0.10.
Advertentieprijs van 110 gewone regels met
inbegrip van eene Courantt.lo,
Iedere gewone regel meer- 0.10.
Driemaal plaatsing wordt tegen v wee haal berekend.
Schiedam, 17 Februari 1883.'
De goede President der Fransche Republiek
Jules Grévy beleeft zeer onrustige dagen.
Sedert den Nieuwjaarsdag tot op heden heeft
Jijj zich met allerlei-lastige kwestiën te be
moeien gehad en is de ministerieele crisis niet
van de lucht af. Do biave President onder
handelt dan met dezen, dan met genen, maar
het lukt niet. Eu nu komt een deputatie uit
den handelsstand hem nog bovendien lastig
tallen met een zeer erkende waai beiddat ge
durig herhaalde ministerieele crisissen voor de
belangen van het land ;n het algemeen, voor
die van handel en nijverheid in het bijzonder
leer schadelijk zijn.
De handelstand, de kern der burgerij, is vol
komen in ziju recht als bij met gepasteu eer
bied het hoofd van het uitvoeiend bewind
wijst op den treuiigen toestand van de zaken,
maar de President kan weinig aan den toe
stand veranderen. Als eclit constitutioneel
man en met het voorbeeld van den vorigen
President Mac Mahon voor oogen, wacht hij
zich wel eenigeu maatregel te nemen, die van
partijdigheid blij kou zou geven. Hij heeft aan
de heeien verklaard, dat hijzelf misschien nog
meer afkeer bad van gedurige verandering
tan ministers, dan de leden ian de deputatie
zelf en daatmede was de zaak voorloopig uit.
In de Fransche Kamer heeft men eerst
heftig geredeneerd over den Senaat, eu dien
bedreigd met afschaffing, als het ooit eens
weer tot een congres komt, dat is tot een
vergadering, die de constitutie zou hebben
•te herzien.
Nog meer mooie tbeoriën en stellingen zijn
er veikondigd. Als er gewezen werd op de
onsehuid van de Prinsen vaD Orleans aan
24.
Wel zekerwas 't antwoord van juffrouw
'Dermine, Laat hot u niet spijtenNVat er
ook gebeure, zelfs als ik maar noen, dat is
nu onmogelijk, en daarom moeten wij er ook niet
aan denken! Wat er ook gebeure, zeg ik, dat
•kind zal goed verzorgd worden, zal. liefde onder-
'cn> ®n mag niet weer in de doorgestane
sllende teruggevoerd worden. Donk in de verste
verte niet, dat ik 't u kwalijk neem, of ooit nemen
sul. mij met Marcello in aanraking gebracht te
hebben. Integendeel, ik neem 't u in dank af
want tnijn hart hoeft in lang zoo warm on flink
niet geklopt, en het is mij een genoegen zoo
Iets recht degelijks te mogen doen't Is of
'tmij jonger maakt
Z'j zuchtte en er ging op dat oogenblik méér
haar hart om, dan zij goed vond uit te spreken.
politieke kuiperijen, roept een lid der Kamer
ia vollen ernst uit, dat die Prinseu wel niet
zoo ounoozel ziju, om openlijk iets tegen den
Staat uit te richten, maar dat ze zeker en
gewis op deu loer liggen, om bij de perste de
beste gelegenheid van de omstandigheden
gebruik te maken, eu dat meu daarom gerust
met hen geen omslag behoeft te maken.
Zulke woorden klinken allei minst in een
Republiek, die immers de draagster van
vrijheid voor elk individu is, de beseherm-
viouw van de rechten van elk burger van
den Staat. De man, die zich het verstandigst
heeft getoond, is uiernand anders dau Fioquet,
dezelfde, die voor vier weken door de indiening
van zijn ontwerp op de pretendenten den
brand heeft aangestookt, eu die nu pogingen
tot blussching van denzelfden biand gaat
aanwenden. Hij beeft van zijn eigen ontwerp
afgezien, eu tracht zijn medestanders over
te lnlen tot overeenstemming met den Senaat
te komen.
Prins Jeróme Napoleon is van zijn uitstapje
naar Engeland teruggekeei d. Ilij heeft ge
meend, de beleefdheid van Keizeiiu Eugenie,
die om zijnentwil de reis naar Fiankrijk had
gemaakt, met een tegenbezoek te moeteu
beantwooiden. Twee uren, zegge twee uren,
hebben de beide vorstelyke verwanten tezamen
doorgebiacht; en uu schijnt alles pays en vree
tusschen de Bonapai ti«ten. Ziedaar iels, dat
wel niemand zou vei wacht hebben!
Leven en beweging, in Londen altijd aan
wezig, doen zich in verhoogde mate kennen,
nu het parlement weder bijeen is. Met een
troonrede werd het begioet; waarin het o. a.
heet, dat de sociale toestand in lerlund be
gint te verbeteren, en dat de regeermg ver
dere maatregelen tot verbetering zal nemen.
Inderdaad wel noodig! Het gekozen maar
.niet toegelaten lid voor Northampton, nam
deze gelegenheid waar, om een nieuwe proef
te nemen of het hem zou gelukken zya zetel
in te nemen. Iu Trafalgar-square werd er
voor zijn zaak een meeting gehouden, die
door duizenden werd bijgewoond, en waar
het aan bijvalsbetuigingen voor Bradlaugh
niet ontbiak. De hevige regen maakte de open
lucht nu we! juist niet geschikt \oor zulk een
bijeenkomst in de open lucht; maar dat
schrikt een Eugeischmau niet af. De troon
rede beiatte een zinsnede op deze aangelegen
heid betrekking hebbende. De Minister Har-
tiugton verklaarde namelijk, dat het voornemen
bij de regeering bestond, een wetsontwerp
op den parlementairen eed in te dienen.
Overigens was een groot deel van de troon-
lede gewyd aan de Egyptische aangelegen
heden. De rust is er hersteld; het gezag
van den Onderkoning begint weder een feit
te woiden; er zullen pogingen worden in
liet weik gesteld lot het verkrijgen van een
volksveitegenwoordiging. Dit laatste is niet
nieuw in Egypte; reeds de vorige Onder
koning had een volksveitegenwoordiging in
het leven geroepenmaar deze was den
geldveispiileuden voist wel wat lastig; ze ver
dween even onopgemerkt, als ze gekomeu
was. Natuurlijk, dat als de Engelscheu over
hun legeenngsbeleid m Egypte spreken, het
Suez-kanaa! niet woi dt verzwegen. De veilig
heid van dit kanaal is schei mg en inslag,
't Is te hopen dat Engeland te allen tijde
ziju woerd gestand zal doen, wat deze zeer
te waarden en veiligheid betreft. De consti
tutie van Egypte zal overigens onder buiten
gewone omstandigheden tot stand komen.
Het ontwerp is in Egypte gei eed gemaakt;
van Can o is het verzonden naar liet Ministerie
Roso was 't er nog alles behalve moe eens
'tEind za! wezen, pruttelde zij, dat de
juffrouw zelve dood ziek wordt, en dat wil ik niet.
Maar als ik 'twól wil? gaf Hcrtniuo, en
mogelijk nu voor 'teorst van haar loven, vr'.j
heftig, ten antwoord.
Rose stemde baar toon dan ook dadelijk wat
lager:
Met alle respect, dat ik u schuldig ben,
geloof ik toch, dat ikdie u zooveel jaren
gediend lieb, wel bezoigd mag wezen voor uw
gezondheid, en u doen opmerken, dat het toch
eigenlijk geen taak voor u is?
Hoe dat, mijn taak niet? Rose je bazelt!
Met uw verlof, maar als de juffrouw zelve
ziek wordt, mag en moot niemand anders haar
oppassen dan ik, en wie zorgt dan voor Mar-
cclle?Dat is 'tDat maakt mij bezorgd!
En zij zotte een zoo benepen gezicht bij die woorden,
dat juffrouw de Beaurenom er hartelijk ora begon
te lachen;
Wel, mijn liovo besto Rose, gij diont mij
nu al dertig jaar, en weet ge dan nog niet boe
stijf ik op mijn stuk sta, en zijt ge nog niet
aan mijn manieren gewoon? Pi uttel nu snaar niet
langer, en /.eg, boe gij liet dan liever geschikt
zoudt willen hebben. Mogelijk worden wij het
dan weer wat eens!
Dan zou ik zeggen, hernam Rose, w ij moesten
Marcelle niet langer in uw kostelijk ledekant
laten liggen, maar baar op do logeerkamor brengen,
en daar zal ik haar oppassen. Dan slaapt de
juffrouw weer op haar eigen bed, en 'tis nu
ook zonde, zoo als hot er door lijdt, mot al dat
afdruppen van 't ijs. 't Hoofdkussen is nu reeds
bedorven! Die doktors vinden wat uit! 'tis of
zij 'ter op toeleggen om 'tlastig te maken.
Niet naar de logeerkamer met liet kind,
daar komt niets van in, zei juffrouw Hermino
op stelligen toon: Maak dat wij een klein
ijzeren ledekant krijgen om hier in de kamer te
zetten. Dan brengen wij do zieke daarin over;
maar ik blijf bier bij haar.
En waar zal dat dsn moeten staan?
Laat mijn linnenkast wegnemen, dan is er
ruim plaats.
Maar
Rose, nu wordt het vervelend! hernam
van Buitenlandse.'" Zaken te Londen, waar
het in de bureaux zal onderzocht worden,
om dan, als alles in orde blijkt, door de
Engelsche regeering goedgekeurd te worden.
De Nederlandsche volksvertegenwoordiging
heeft met groote meerderheid haar afkeuring
te kennen gegeven over een daad van de
Indische Regeering, welke, zonder tusschen-
komst der vertegenwoordiging de concessie
der Bill1,tem-maatschappij had verlengd. 'sLauds
belang was daarbij niet in het oog gehouden.
De Minister van Koloniën en de Gouverneur-
Generaal zullen tengevolge van dit votum
wel dienen af te treden. Het driedaagscli
debat over deze zaak kenmerkte zich over
het geheel door waardigheid en gaf den heer
Wintgens gelegenheid, den eersten concessio
naris der Billiton-maatsehappij, Prifts Hendrik
der Nederlanden te gedenken. Ziehier wat de
heer Wintgens sprak:
ȟe ooispionkelijke concessie werd verieend
onder het eerste Ministerie Thorbeckei waaim
een conservatief Minister van Koloniën, do
heer Pahud, zitting had, aan Prins Henduk
der Nederlanden en twee andere concessiona
rissen. Ik heb altijd gedacht en meen het
nog, dat die concessie niet alleen ten doet
had om aan een zeer prijzenswaardigeu onder
nemingsgeest een ruim veld van werkzaam
heid te openen; maar dat zy ook wel degelyk
het karakter droeg van te zijn eene dotatie*
een soort van apanage aan een vorst uit het
Huis van Oranje, door eene Nationale Regee
ring verleend.
»Ik zag steeds in de concet 'ie aan dien
vorst eene daad van nationale toewijding,
in verband met de bevordering van een groot
Nationaal belang: de ontginning van den
minei alen rijkdom in Indië.
juffrouw do Beaurenom, en ditmaal op een toon
die Rose haar minderheid gevoelen deed, en dat
verdor verzet niet geduld zou worden.
Zij zwoeg dan ook, en ging om te doen wat
haar gozegd was. Een uur later werd er oen
klein, ijzeren ledekant geplaatst, dat /ij bij de
naaste buren ter leen gevraagd bad. Spoedig werd
het in gebruik genomen, en Marcelle er in over
gelegd. De zieke scheen niets van de verandering
te bomeikcn.
Zal ik nu ook voor een pleegzuster gaan
zorgen vroeg Rose.
Neen!
Maar de dokter heeft dat voorgeschreven
Op't recept? antwoordde juffrouw Uar-
mine spottend,
Dat weet ik niet, hernam Rose, maar de
dokter heeft uitdrukkelijk gezegd, dat er iemand
noodig was
Dan zal ik komen, zei madame Jalin, e«
bood zich van ganscher harte aan, op gevaar al
van haar klanten te verliezen.
Juffrouw de Beaurenom zag haar schuinsth
aan.
Hctl
iïs&sJöyVM* i
