i
«s
s|
m
61331
1 Eerste
m
'■m
■m
•'fe
35. maandag, 19; Januari. «iqt
feit
m
Feuïlleton.
mmm
•x%.v v. :y.-'
1ST ©gen en T> e r tigs t Jaargang,
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd Dinsdag.
nnenl andsche Be richten.
\4
-:W
■f
mm
m
ÊÊÈÊÊfèmÊÊÊÊÈ
mt
'Iviyw.
-
f*.
5,
eo
ie;
';ï$m
xmi
bü
■frn
■■MM
spte
mËL
&iÊÊÈÊËm0i
1
„es
-:v 11 i
W^BiiBHTSPBiiBi per kwartaal
S^ISS'pér post, door het geheele Rijk
^.iderlijUe nommers
■ijtfy''
f 1.85.
-150.
- 0.10.
B VRBASi W A RUT, B, 124.
Advertentieprijs: van 110 gewon* regels met
inbegrip ran eene Courantf 1.10/
Iedere gewone regel meer- 010.
Driemaal plaatsing wordt tegen tweemaal berekend.
ïvj-!'.?'4*
ste
ea
en
ea
dt:
sfc,
sze
el,
dt
si
de
?r-
eu
ea
N-y.
!St
SCHIEDAM, 17 Januari 1885;
-,'iei vervolge van het bericht in ons vorig
betreffende het herinneringsfeest van
«hiifii geachten stadgenoot, nir. K. A. Poort-
'|>j'pkuutien wy meded'eelen, dat reeds vroeg
Com missie twee prachtige bouquetteu,
HiaiiSdë jaartallen 1835—1885 waren ge-
-JfflQuQB
jaartallen
i benevens
ge-
eeue collectie bloemen,
ir~.
D.
iü
i
te
jn.
f>*
Sïpfc'*
:;$jc
'J^Stüsscheö het gescheok dèr'-bürgerjj zou
;Jet; huldeblyk is te half twee ure door
itds in .ons vorig nummer vermelde commissie
^itteb'odën, waarby door den heer dr. C. J.
I?jiilant''inel aandoening de vólgende rede
•;titp.,uilgesprokeu
li'arnèns vele vrienden en vereerders komen
"'.ïtIjJ'geachte jubilarisom u bewijs te geven
'tJ.ts^ónze 'i belangstelling in het feest dat ge
iSM&njvièren, moogt, dé herinnering aan uwe
^fiiordéripg tot doctor in de beide rechten
:§^J|§.60,::jaar,'-' byua op hetzelfde uur
Srop ik de eer heb het woord tot u te
•fefóirëD. Ik moet begiuuen met u te zeggen,
ïp®het ,mjj hoogst aangenaam is, dal men
dié ruim' 40 - jaar met u en de uweo
Bi^ndschappelijk heb omgegaan, die geheel
«r^dè hoogte beu om te waardeeren watgy:
pfebdien langen lijd voor velen z'gt geweest,
Mpkmnu 'iny, zeg ik, die vereerende taak heeft
I^ltódragenv We komen dan ook eo ik
flaCwker-vttri uittespreken de meeuing van
llpBfëfyn'.'U'én de uwen geluk tè wenschen,
óEÏjgy dit zeldzame feest moogt beleven,
^|min ook, omdat ge met zelfvoldoening
J|#gt: terugzien op de afgelegde baau. We
i komen om u te zeggen, dat we; dankbaar"
zjjn voor al hetgèen ge voor het vaderland,
voor de provincie, voor deze gemeeritè, voor
de menschhéid z'gt geweest. Of meent
ge, dat hét ons ontgaan was, dat ge';
zelfs nog vóór uwe promotie uw leven'
ter verdediging van: het vaderland hebt veil
gehad meent ge, dat we niet diep gevoelen
wat ge veel later als volksvertegenwoordiger''
hebt verricht met opoffering van tijd, dien
ge voor uwe rechtskundige en notarieele
practijk zoo hoog noodig hadtmeent ge,
dat we zijn vergeten, ,wat gij als magistraat
dezer gemeente in baar belang hebt verricht.
De bewijzeu vau erkentelijkheid daarvoor zijn,
toen ge door beroepsbezigheden bij het
klimmeu uwer jaren, die betrekking niet
langer koudt waarnemen, u op feestelijke
wyze gegeveu, doch uwe handelingeu zijn
nog diep in ons gemoed geprent."
En nog allyd z'gt ge werkzaam, nog altijd
hebt ge uw raad en hulp voor allen over,
oók' daarvoor hebt ge recht op onzen donk.
Geachte jubilaris, hei is' ons behoefte u
nevens dien dank een blijvend aaudénken te
schenken. Aanvaard dat, als bewijs van onze'
gevoelens uwaarts; het zij u en uweu kinderen
en nazaten een zichtbaar leeken van onze
vereeriug. Moogt gij er nog lang het oog op
gevestigd kunuen houden.
Ik zal het monument, dat we u aanbieden
niet trachten te beschrijven, maar wil u ver
zoeken het in oogenschouw te nemen en te
waardeeren.
Tevens overhandig ik u een album, bevat
tende dé namen van hen, die tot deze maui-
festatie hebben willen medewerken. Wanneer
ge in rustige oogenblikkeu dat album door
bladert. dan zult ge de woorden, die ouze
Beëts dezer dagen bezigde, in zijn dank aan
het jtfederlaudsche volk tot de uwe kuDnen,
maken
Waar waren, o mijn Volk, dien dag,
Uw'twisten en krakeelen,
Miskenning, argwaan, nijd en spijt.?
'ór ^par iets,; dat in deez' droeven tyd
De harten moet verdeelen
Dén hoogen God zy eer en lof
Die dag was zonder wolken
Hy toonde uw hart en waren aard,
Mijn hoogsteu dank en liefde waard
En d'eerbied aller volken.
Diep bewogen beantwoordde de jubilaris den
spreker. Had hg wel gedacht, zoo verklaarde
hg, dat deze dag, die zoo velerlei herinneringen
en aandoeningen bij hein verlevendigde, in:
zyn b'yzónderen kring niet onopgemerkt zou
blijvendat ook de burgerij hem een vernieuwd
bewijs van waardeering zou geven, dit overtrof
verrezgn verwachtiug. Ootkenuen mocht hij
niet, zich hierdoor aangenaam te voeleu gë-
ri .-ffaWBid;.'X,,. 0,
st.reeld,'te meer omdat hg, bij alle erkenmug
van niet te hebben bereikt wat hij zich had
voorgesteld, met bescheidenheid kon verklaren,
steeds het goede te hebben gewild, en daartoe
in zijn gezin en in het openbaar allen te^hebben
aangespoord,
Dankbaar rekende hij zich *,daarom, in de
eerste plaats aan die Almacht, die hem in
staat had gesteld zoo langen tijd op verschil
lend gebied werkzaam te zgu, maar ook aan
hen, wier'genegenheid hem thans weer gé-
bleken was, en aan wie hg'de Commissie ver
zocht dé verizekering over te brengen, dat
deze dag steeds in zjjdé'herin''nering blijven
zou een vriéndelijke oasë op zya levensweg.
Na deze Commissie kwam een deputatie
uit den Raad van discipline en toezicht van j
de orde der advocaten te Rotterdam be9taandft>1
uit de heeren Mrs, Reepmaker, deken, Have»'
laar, secretaris en Driebeek, lid, hun medelid'
met diens feest gelukwenschen. De, heer
Reepmaker bracht een warme hulde aan dea
jubilaris, die door dezen met een kort woord
werd beantwoord. Nawens de Regenten vatl
het Weeshuis sprak de heer M. Rjjnbenda
zijn feestvierenden ambtgenoot, met wien h|j
zooveel jaren had samengewerkt toe.
Telegrammen, brieveD, naamkaartjes, bou«'
quetten, ook uit verschilleode plaatsen deS
lands hem ö.a. door tégenwoordige en 'vroegere.'
ledeo van de beide Kamers der Staten-Gènè»
raai, vao Gedeputeerde Proviucialé Staten
gezooden, mochten den jubilaris de overtuiging
schenkeo, dat jiij niet was vergoten.
Vergeten,hoe zou dat ook kuunen De
centrale kiesvereenigiog té Alkmaar zeker
niet, die haar vroegereD afgevaardigde per
draad haar gelukwenschen deed toekomen.
Ze wensctile door dit bewijs van erkentelijk
heid te tooDen, dat in vroegere dagen.jdagen
van kraclitig regeeringsbeleid Mr. K. A.
Poortman een afgevaardigde naar het hart
der Alkmaarsche kiezers was geweest.
We zgn zeker niet onbescheiden, als W8
de fiju gevoelde verrassing mededeelen, den
jubilaris door zgn huisgeoooten bereid.
In prachtband was op de ontbijttafel het
exemplaar zijner dissertatie neergelegd, voor.
vjjftig jaren door den heer Poortmaa aan
zgne ouders opgedragen.
In gouden lauwerkrans prijkten daaromheen,
de jaartallen 18351885. »Aau mijne Ouders",
zoo schrgft immers de jongeling op het eerste
blad van zyD eerste werk.
Gelukkige vader en grootvader, die het
na vijftig jaren in nieuwen vorm, met een
hart vol dankbaarheid nog eens mag door»
i V
^f
:'V
ég^icÖedkundig verhaal uit de vorige eeuw,
naar het Duitscli van
CARL JULIUS.
10.
i^iDnder de voor de .herberg »de Gouden Engel"
:^^óérderi: treffen Wij onkole bekende gezichten
||pp; oen: der hoeken van het huis, dicht to-
s|.^^ón:rnuur geilrukt, staat Annemarie. Haar
'i^®f|ppt van stille verwachting en onafgewend.
don' blik naar do -poortj waardoor- do
^ggkeerenden. binnen destad moesten komen,
ifebleek gelaat,-waarvan in don laatstontijd
de rozen lmd verdrovon, was heden met
«iciuen blos^ovenogen. Eon brief, die haar
(f^^^én'rdoer bemiddeling 'van oude Lijsbet in
^MÓn gekömen was, scheen haar den vroegeren
^Mjüstte hebben terug geschonken, en had
haar in het voorstel haars vaders om den intocht
te gaan zien zonder beraad doen-toestemmen,
Deze stond nevens haar en was op do bank
geklommen. lots vorder ontmoeten wij ook den
molenaar Schilfer. Zijn rood "opgezwollen gelaat
steekt vreeselijk af tegen de'fijne met' een edel
rood bedekte trekken van het meisjedoch ook
zijn gezicht teekent belangstelling en-verwachting.
Ditzelfde was bij al de toeschouwers op to mer
ken, behalve bij den vader van Annemarie. Mis
schien was niets tor wereld meerin staat om de
donkere schaduw, die diepe plooien over zijn ge
laat wierp, te verdrijven.
Zelfs het geroep": »hij komt, bijkomt 1" bracht
geen beweging in die stroeve trekken. De dochter
daarentegen stak ijlings bij dio woorden het hoofd
vooruit, om toch hot gunstig öogonblik niet te
missen, dat baar. zouveroorlooven een enkelen
blik mot den geliefde te wisselen. Dat zij hem
_woder: zou ontmoeten, was nog onzéker en zou
in elk geval nog een geruimen tijd duren.
!t Gerucht, had waarheid gesproken. Eerst ver
scheen een voorrijder, daarna hot rijtuig van den
Graaf, Links on réchts reed een karabinier, en
een van hen ja, het was Ileinrich, wel .ge
bruind door dé zuiderzon maar, forschor en krach
tiger nog dan to voren en voorzien van eon def-
tigen baard on knevel, die hij vroogor niet droeg.
Overigens was hij uitwendig geheel de oude. In
weerwil van zijn soldatenpak teekende alios aan
hem de vroegere trouwhartigheid en zijne grooto
blauwe oogen straalden van genoegen, toen hij
onder al de saamgekoraenon eindelijk hot voor
werp zijner wenschen had ontdekt.
Annemario had den blik van verstandhouding,
die haar gold, beantwoord, maar ook haar vader
had dien opgevangon on de beteekenis .er van
begropen. Zijne eerste aandoening-was schrik en
ontsteltenis bij de plotselinge wederverschijning
van den door hem mishandelden jonkmande i
tweede toorn, die hem de forsche hand naar
•zijne dochter deed uitstrekken. Hij greep haar
bij dén schouder en trok haar zoo onzacht naar
zich toe, dat zij een kreet van pijn niet kon in
houden...Hard en dreigend klonk, het«wij gaan
terstond naar huis I". Dé molenaar, die den kreet,
van het meisje gehoord maar niets van de
oorzaak er van begrepen had, wendde het hoofd
om en stond niet weinig verwonderd over de.
beweging, die vader en dochtor maakten om af td
trekken. Hij had zich van dezen dag, van de
feesten en do daarop volgende ontspanning ia.
het logement zooveol voorgesteld, en nu roedS,
naar liuisï Hij trad op zijn aanstaanden schoon»^
vader too, maar bemerkte alras, dat tegenspraak
hior weinig zou baten. Het donkcro golaat eft
do onverzettelijkheid van don rijken boer deded
hom van allon weerstand afzien en weldra bevon
den allo drio zich op den terugweg naar liet dorp.
Do oudo schrcod vooruit. Ontstemd, verdrietig
en bestormd door. onaangename herinneringen
liop hij. zwijgend voort. De molenaar stapte met
oon zuur én pruilend gezicht achter hom aan ert
was' ovenmin genegen een gosprek aan teknoo*
pon.
Annemarie alleen zou iedereen uitgenomen
echter de boido mannen, die haur gezelschap hiel»
don wel deedgenoot hebben .willen maken van
haar stil geluk. Horo oogen straalden.van ver
nieuwden levenslast en verjongdo hoop, haar ge
laat blonk als eenin den gloed dor lentezon
stralend landschap.
