Jeai t la
Eerste Blad
u
Feuilleton.
Meg*©,!! en Dertigste Jaargang.
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd Dinsdag.
v
M-lft.
SÉ
•*4
(tBuNNKHicMMrhl'trpar kwartaal
per pest, dnor het geheels Rjjk
h
iftoadeilyke nummers
t.Öb.
- 2.50 1
- 0.10.
t j
A U»'ML 1 Z&.
kovERTCN'riBPkiJs: »»n 1—10 gewone regale ";t
inbegrip van eene Courant
Iedere gewone regel maas
Driemaal1 p ttssng wordt tegen fVUUAt berekend.
Schiedam 1 Augustus 1885.*
Nu ongeveer een jaar geleden werd, in'
glla Europeesche talen bladzijde aan btad-
jjjde gevuld met den lof van een man, die
(oên'iyn honderdsten verjaardag mocht vieren.
Geen nationale, een internationale hulde werd
gebracht aan dezen jubilaris, dezen zoon
tin Abraham, dezen Isiaëliet, in wieo geen
bedrog was. Tbans is hg, zat van dagen,
heengegaanmet Mozes Monlefiore is 'van
het tooneel dezer wereld een man verdwenen,
tan wien naar waarheid getuigd wordt:
iGeen Christen begieep de Christelijke liefde
beier dau deze Jood, geen kruisvaarder
dichtte op zijn tochten uaar 't heilige land
meer heil dan deze pelgrimgeen meosch
verwierf ook vóór Sir Mozes een beroemder
Een halve
heeft hy rusteloos en met de
opofferingen ons werelddeel "niet
alleen, maar ook Azië en AfriLa bereisd, als
lijs stamgenooten vei drukt werden en hulp
aoodig hadden. Dan wist hy zich toegang te
verschaffen tot de kabinetten der vorsten;
Jteizers en koningen gevoelden don invloed
van dezen kampioen voor de menschelijkheid,
ta menige overwinning werd op deze wijze
door hens behaald. Nu eeos verscheen h'y in
Jeruzalem, dau was hy op Afi ika's kust, in
Hafocco, om verdrukten van hun juk te ver
lassen, In Ruinemé, waar zjjo geloofsgeuooten
Wo tairyk vertegenwoordigd zijn, en waar
ds Jodenhaat tot een bedeukelyke hoogte was
geklommen; in Rusland, waar weinig beter
net hen werd gehandeld, verscheen hy, als
da nood hoog was gestegen, en bij zijn heen
gaan werd by gezegend. Reeds bad hy den
gaan door menschenlieide allééu.'
gauw lang
leeftyd van tachtig jaren bereikt, toen hy een
reis naar Turkye ondernam 't gold onder
handelingen met den Sultan, om voor Is
raëlieten de vergunning te verkrijgenin
het Turksche ryk grondgebied te bekomen.
Toen hy den Grooten Heer verliet, had by
overwonneneen tydvak van welvaart voor
zijn geloofsgenooten in Turkye was aan
gebroken.
Dat hy iu de laatste jaren van zyn leven
de rassenhaat nog eens moest zien aanwak
keren, heeft hem zeker diep bedroefd; maar
dat die baat voor zijn broeders geen vér-
reikende gevolgen heeft gehadis onge-
twyfeld voor een groot gedeelte te danken
aan de inspanning en opoffering, waarmede
hjj zyu beginselen zoo heeft verdedigd, dat
ze nog wel bestraden, maar zeen zeker niet
meer buiten werking gesteld kunnen worden.
In Engeland genoot Sir Mozes Monteöore
oprechte waardeeriugkoningin Victoria
erkende zyn vei diensten door hem io den
adoMautl te verheffec; nu hy heengegaan
is, treurt het Vereemgd Kooinkryk als om
een zijner groote zonen, die geen staatsman
is geweest, geen dichter-of kunstenaarsroem
heeft verworven, geen schitterende wapen
feiten heeft verricht; maar dietnensch wilde
zyn in den edelsten zin van het woord, en
wiens gansche leven als een bezegeling zyoer
beginselen schittert,
't Is voor de politiek een stille tyd, Zelfs
de Engelsen—Russische qu nes tie over de
Afghaansche grenzen schijnt stilletjes te zullen
inslapen. De heer Von Giers, de Russische
minister van buitenlandsche2aken, gaat op reis,
en wel voor een paar maandendat beteekent
iets, en de Czaar zelf moet ook verzekerd
hebben, dat hij ten hoogste prys stelt op het
3,
behoud vat» den vrede. Misschien hooren we
binnenkok, dat de onderhandelingen, die nogJ
steeds wijrden voortgezetmet gunstigen
uitslag'Zijn bekroond. Dan kan de keizer van
Rusland op reis'gaan'om andere keizers en
koningen te bezoeken; dan heet ds wereld
vrede ,«eer verzekerd; maar men rekéne er
opde quaesiïe is slechts" ingeslapen'te
eeuiger tyd komt ze weer te voorschijn, en
wat allen weten, wordt nu reeds door enkelen
uitgesprokeneen oorlog tueschen Engeland
en Rusland is een zaak van tijd. Eenmaal
breekt hy uit, want daar zyn in Azié zaken,
waarby Ruslands en Engelands belangen
lynrecht tegenover elkander staan, zaken,
die niet met de pen, maar met het zwaard
moeten wordeu afgedaan.
Een vrooljjk vooruitzichtwaarop de En-
gelsche minister van oorlog als 't ware reeds
zinspeelt, wanneer hij m een memorie aan
het Lagerhuis de mededeahog doet van het
geen er wel noodig zal zyn om Engelands
havens en kolenstations in behoorlijken staat
van verdediging te brengen. Wanneer men
zoo nu en dan van Engelands zeemacht leest,
van de reusachtige cyfers, die da uitgaven
ten behoeve van leger en vloot voorstellen;
dan zou men meenen, dat die zaken m het
Vereemgd Koninkrijk vrij wel m orde moesten
zyn; maar de minister van oorlog komt ver
tellen, dat er toch nog het een eo ander aan
ontbreekt. Een sommetje vau tachtig miihoen
guldens dient nog opgebiacht te worden, zal
de verdediging van Engelands havens en
butteustations verzekeid zyn; wanneer elk
jaar mo vijfde deel wordt afgeleverd, zal in
1890 Engeland tot de tanden gewapend
zyn. Maar aangezien we nog al snel laven,
kan jiet licht gebeuren, dat er dan nieuwe
millioenen noodig zyn, om de verdediging op
de hoogte
brengen.
van den tjjd, dat is van 1890 te
Het Eogelsche parlement zet zyn zittingen
steeds voort. De Iersche afgevaardigden, din
wel altoos niet op den mond gevallen zyn*
onderscheiden zich, na de verandering van
ministerie door een groote brutaalheid. Zoo -
durfde Dinsdag jl. een der Ieren voorstellen,
de censuur toe te passen op het eer bied waar»
dige parlementslid, Jakob Bright. Niet in een
der zittingen van het Huis, maar op een leest-
maaltijd had deze zich over Paroell en diens
medestanders, Iersche leden van het parlement,
uitgelaten op een weinig vnendechappelyks
wyze. Volgens Bright zouden ze zjjo tegen
standers van de Kroon, en zouden ze sympathie
hebben voor de misdadigers, die in Ierland de
schandelijke moordtooneelen hebben aange
richt, welke by ieder weldenkende slechts eea
gevoel van afgryzen hebben opgewekt.
De Ieren hebben by gelegenheid van feest-
maleu en andere gelegenheden zich nog wei
heviger aanvallen op de regeering en op bjj*
zondere personen veroorloofdmaar de Iered
durven thans veel, want er schijnt tusschen hen
en de tegenwoordige Conservatieve regeering
een soort van overeenkomst gesloten te zyn/
Zelfs zinspeelden ze er in de volle zitting
van het parlement op, dat tusschen lereo
en Conservatieven tegen de volgende ver-
kieziug een compromis is aangegaan. Isretf
en Couservatieven zouden dan samengaan,}
maar tot welken prys? Dat hebben delerstf"
niet gezegd, maar als het waar is, dat con*
cessiën zyn gedaan, dan zal Het Engelscb*
conservatieve ministerie niet lang zitten. Et
zyn onnatuurlijke verêenigiugen, en waar dUf
gesloten worden, blijven de gevolgen Diet uit/
Men zegt elkander toe, belooft dit en ver*
15.
Ibj houdt niet van mij, ik' zie 't, ik voel
't wel I Mogelijk heeft deze of geene' lakei hom
j.ï-, Oor BehlcZdii, dat mijne bozoekon zijn
rosier in opspraak brachten, of dat ik op het
poote vermogen afkwam I Ach, mijnheer Lou-
Wdre, 'k heb dat alles vooruit gevoeld; herinner
jl maar! Toen, was ik nog vrij, Had ik toen
öijn eigen hoofd maar gevolgd, in plaats van
tsar u en naar mijne moeder te luisteren
,ïsar nu kan en wil ik niet terug, want ik ben
bjjn hart kwijt; mijn geheele ziel is van miss
Lovevervuld 1
Is 't zét met u gesteld Dat wordt be-
èakelijk, Maar, gij spreekt daar van een lakei,
die sir Hope tegen u in 't harnas zou gejaagd
hebben. Dat's wellicht minder juistIk vrees
dat het niemand anders dan die schoolvos, die
Black zal zijn. Hebt ge ook opgomerkt, of bij u
minder gaarne zag?
Don eersten dagja. En ik heb u gezegd
dat ik dien dag alleen met een onbevangen oog
heb gezien!
Nu, nu, niet zoo wanhopighernam mijn
heer Louandre. Daar ik voor een deel oorzaak
ben, dat ge op deza onstuimige zee verzeild zijt
geraakt, al ben ik ook niet verantwoordelijk voor
de onvoorzichtigheden die gij, op uw eigen houtje,
zonder mij te inadplegcn, begaan hebt, zal
ik toch mijn „best doen en trachten u in behouden
haven to brengen. Nu vertrek ik niet. Ik blijf,
en zal met don heer Butler, mét miss Love, met
den knaap, en, desnoods zelfs met den schoolvos,
spreken. Ik zal te weten komen, hoe men over
u denkt, en mogelijk gelukt het mij wel eene
gunstigebeslissing voor u te weeg te brengen.
Ga uw zieke nu maar bezoeken, en zorg dat
ik zijn dochtertje eens onder vier oogen spreken
kan. Ik zal haar in de bibliotheek wachten.
Ik begaf mij terstond naar do kamer van den
heer Butler, en kwam niemand tegen. Sedert
de zachte, maar werkzame en flinke hand van
de dochter des huizos de teugels van 't bestuur
had moeten* loslaten, om haren vader te ver
plegen, ging alles niet zoo geregeld als vroeger
en was de dienstijver van het personeel wel wat
verflauwd. Zoo trof ik in de antichambre van
mijnheer Butler een paar knechts aan, die ge
rust zaten te slapen! Daar overal dikke tapijten
waren nedergelegd, om alle gedruisch in de
nabijheid van den zieke te voorkomen, naderde
ik zijn kamer, zonder gehoord te worden. De
deur stond wijd open. Door de gesloten gordijnen
viel een zacht gekleurd licht op de donkere lok
ken van miss Leve en 't bieeke gelaat van haren
vader. Zij zat bij zijn bed en las hem op zachten
toon voor. 't Scheen dat zij hem veeleer wilde
doen insluimeren dan afleiding bezorgen. Ik was
in de kamer gekomen, zonder dat een van beiden
mij gehoord of gezien had,
Ik wil wel bekennen, dat ik eenigszins nieuws-
giorig was V, weten, wat miss Love zoo een*
tonig, maar toch zoo vlot las, en het duurde
eenige oogenbhkken, eer ik het ontdekte. Mijne
vrees dat zij eene savante zou zijn, kwam weer
boven, want de taal was mij >nict duidelijk. IlS
luisterde, scherper en scherper: 'taccent?was 1
Engelsch; maar,neen,er viel niet.aan te twij* -
felen, zij las Grieksch, zoo vlug en vlot als hor#
moedertaal l
Grieksch! Een meisje.van zestien, zeventien
jaarIk was, dacht mij, »Chrysale"ivan top'
tot toen. Maar spoedig lbeklaagde ik'miss Love,
«Acb, dacht ik, hoe goedhartigde vader mrga
zijn, hij heeft zijnedochter, zonder nadenken*,
aan zich opgeofferd - en haar opgevoed geheel
voor zich, Hij heeft niet aan hare behoeften en
haar geluk, maar aan zijn eigen genoegen en
dc sfeer, waarin hij zich bet liefst beweegt, ge*1
dacht» En list .arme kind is zoo nederig, zoo
bescheiden, dat niemand vermoedt, welke buiten*
gewone kundigheden'zij bezit.i Dat Grieksch'ver*
veelt haar, het is duidelijk; mogelijkkan zij i't
maar alleen lezen 'zonder het te verstaan,>60
r-"
jjfS
„Sffo*' -vv-W»
i
Wtjfj
:jW
