N
Jean ie la
A°. 1885.
Maandag 17 Augustus.
M 6281.
Eerste Blad
BEKENDMAKING-.
Feu si let on.
eg en en Dertigste Jaargang.
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd Dinsdag,
Binnenlandsche Berichten.
voor ds
H en de
ia alle
>erd, dat
ken. De
beenen
toe zoo
Teweod,
ebt; z'(j
kiacht
I als eeu
iied der
en. Om
practici,
nadat
hadden
ih j acht
jigaaea
aau h»*t
kerheid
•schilhg
iliijneu.
f"'.ö5,
franco
heeieo
Urtdatfi t
kers, te
Otoh Bh
isinede
Zondes,
tu
0 V ff IH T.
HnoNM-Mi'wtx-Kl |,er «naitaaï
franco per post, door het geheele Rijk
Afzonderlijke nummers
1.85.
- *2.50
- 0.10.
BtlKElIi 9 A U KT, B, tSI,
Auvkhtknri era ijs: »*n 1II) gewone regels'met
inbegrip fan eene Courant1 tCf,
Iedere gewone regel meer 0.10»
Driekam. plaatsing wordt tegen tweesaai. berekend.
Dp ONTVANGER fier directe belastingen
maakt bekend, dat de veihoogiog van de
persmipple belasting over dit jaai ont«taat, lo.
dooidat de vei meerderde bevolking van
Schiedam pen vei hoogde klasse voor de
detuen en vensters, en wel 5 cent per stuk,
beeft teweeggebiacht en 2o doordat, zooals
op de biljetten vermeld staat, 10 buitengewone
opcenten voor bet i ijk geheven worden.
Schiedam 15 Augustus 1885.
De gedachte om aan het Nederlandsche volk
iflailijks een natinaalen feestdag te schenken,
oorsproukeltjk uitgesproken to het Utrechtsen
üagblnd, de/e gedachte zal voorloopig wel
aiet vei wp/eivlykt worden, 'tls jammer: een
dag in het jaar, waarop men zich werkelijk ëeu
gevoelt, waarop men elkander ontmoet en
toespreekt, 'zonder te denken aan alles, wat op
gewone dagen scheidt of verdeelt, een dag,
waarop men als volk gezamenlijk geniet, zoo'n
dag zou geld waard zyn.
Het denkbeeld, om voor dien dag te be-
atemmen den verjaatdag van onze kroon-
.ptinst'S, vond wel van sommige kamen bijval
doch aadeieu vonden het sentimenteel; nog
'andeien vreesden, dat men ons koningskind
izou bederven, als nnm !let nu reeds tot voor
werp maakte van een juatlijks teiugkeeiend
nationaal huhleOetoondam waren er, die
Wilden wachten totdat da Giomiwet van
ons koomkryk zon hei zien zijn, urn dan
den dag der afuomhgiug tot nationalen ge
denkdag te maken; kortom, zooveel petsoi.en
haast, zooveel meemngeti. Te Amsterdam,
waar men g»tiacht heeft leeds den aan
staanden veijanidag van pimies YViSnelmiua
tot feestdag t'1 maken, zyn de pogingen ten
eenenmale mislukt, en zai een kinderfeest'
wat we zeer toejuichen, op dien dag gevierd
worden,
We herhalen het't is jammer om ver
schillende redenen, want in Nederland kso
men feestvieren, zoo goed als elders, 't Hangt
er maar van af, of de gedachte, die '-,f feest
vieren de aanleideude oorzaak is, c. or de
natie begrepen wordt, en dan, of de inrich
ting en de lëidiug van zoodanige feesten aan
bevoegde banden is toevertrouwd. Dat hebben
voor eenige jaren onze vaderlandsche herin
neringsfeesten bewezen.
Er is onk gezegd: feestvieren is geen
behoefte, en dat is de bondige toepassing
van de spreuk: sla mort sans phrase". Men
zou met hen, die deze stelling vooi opzetten, een
wezenlijk opgewekt debat kunnen voeren, Dan
zou allereerst du vraag kunnen behandeld wor
denWat is feestvieren 1 Feestviei enou ja,
maar dat is zeer eenvoudigdat is v
mastklunmen, mkluopeu, dat is muziek, dat
is eeu illuminatie, een groot schitterend vuur-
■werkdat is anders en beter eten en meer
drinken dan op gewone tijden. We geven
toe, dat dit een en ander behoort tot de
attributen van een feestviei mgmaar de
feestviering zelf, dat is: het geiaken in
een opgewekte stemmingten gevolge
van de herdenking eener blijde gebeurtenis,
en het gaande houden van die stemming
dooi velschillende attributen, liefst zooveel
mogelyk overeenkomende met denaardende
ontwikkeling van de feestvieienden zelf. En
dat liet goed, dat het noodig is. tusschen-
beide eens uit den gewonen gang vao zaken te
komen, eens frtssehe indrukken op te doen.
daarvan snekt da getieele maatschappij tot
bewijs. Ontspanning is noodig, zoo noodig, dat
eeu deel der bevolking zich leeds maanden
vooraf spitst op de uitspaemngSiei», die het
zal ondei nemen. Als de zomer in het land komt,
gei aken badplaatsen en uitspanningsooiden
bevolkt, soms tot overbevolking toe. Uitste
kend voor degenen, die zich deze weelde
kunnen veroorlovenmaar er blijft een over
groot getal over, dat, gedwongen dag in dag
uit te sloven en te zwoegen, aan ontspanning
eist kan denken, een deel waarvoor zoo'n
jaarlijks terugkomende uitspaoningsdag een
oase zou zijn op hun pad; een deal, waarvoor
men geen nummers op het'feestprogramma
behoeft te bedenken, maar dat zeer goed
op de hoogte is, zelf zijn aandeel in de
feestvieugde te leveren; dat leerden alweder
onze nationale herinneringsfeesten maar al te
goed Ja, zoo'n jaarhjksche holydayzooals
de deftige Engelschen dien noemen, we
zouden er ons volk geluk mee wenschen
en uiten de hoop, dat dit vraagstuk niet m
de doos zïl worden gestopt, rnaar aan de
orde zal blijven, en tevens, dat de aanstaande
verjaaidflg vau ou?ö kroonprinses in vele
gemeenten van ons vaderland als een waar
nationaal feest, zij het dau ook op bescheiden
schaal, zal worden gevierd.
Maar, zal er gezegd woiden, de tijden zijn
et uiet naar, om feest te vieren. Eigenl'yk
is dit eeu dooddoenerde tijden zyn er niet
naai, dat kan op verschillende wjjzen aange
vuld worden, zelfs met de b'yvoegingze zyn
er niet naai om te lachen," Dit haogt van
ieders smaak af. Die geen feest wil vieren,
bljjve thuis en sluite deuren en vensters om
van de feesttonen mets te hooien, en van de
feestvreugde niets te zienen die niet
lachen wil, zette in het vrije Nederland
getuit een lang gericht; niemand zal hem
deren. Maar het is even waar, dat het den
mensch goed doet voor een wijle de
drukkende zorgen te vei getenop gepaste
wyze te genieten, wat er te genieten is, en
weer de noodigp opgeruimdheid en den fris-
schen moed op te doen, zoo noodig om de ern
stige levenstaak met alle inspanning te vervullen.
Onze vaderen zyn ons ais een ernstig,
huiselijk geslacht afgeschilderd; maar ze hiel
den van feestvieren. Ga naar ons Ryksrouseum,
dat panorama van het openbaar en huiselijk
leven van oos voorgeslacht; zie, hoe ze maal
tijden houdenzie hoe ze waterfeesten vieren,
zoo waar, hun admiraalzeilen begint ge
lukkig te herleven; lees de beschrijving
hunner rederijkers schutters en volks
feesten, opgeluisterd door kostbare vreugde
vuren en vuurwerkendoor tallooze brandende
teertonnen, door het ontbranden van honder
den ponden buspulver. Dat alles heeft aan
den levensernst van de krachtige Nederlanders
der zeveatieode eeuw niet geschaad; laten we
hun goede voorbeeld volgen; we zuilenel'
met minder om ryo.
Offleleele Modedoellngen.
De gewooe audiëntie van den minister vao
justitie zal op_Duisdag 18 Augustus a. s. niet
plaats hebben,
SCUIEDAM, 15 Augustus 1885.
Door Burgemeester en Wethouders is ge
gund het maken van de bezinkbakken, ds
filters, de buisleidingen, den watertoren mat
bijgebouwen, het hoogreservoir, de kolenloods^
den toegangsweg naar de stad enz. oao deo
heer W. Sonneveld te Krahngen voor f 162.000»
Naar wij vernemen is de officieele lijst
van bekroningen op de Aotwerpsche tentoon
stelling nog niet verschenen.
Voor de uitreiking der bekroningen, dia
op 14 September a s. is vastgesteld, wordt
een afzonderlijk gebouw opgericht. Z. M', da
koning van België zal daarbij tegenwoordig
zyn en persoonlijk de toegekende eerediploma's
Uitreikeu.
21.
J
'Op eon der laatste dagen van Mei kwam ik
•cis voetreiziger, on zonder door iemand herkend
te zijn, door Velay te la Roche aan. Was ik
'dan zoo veranderd, of had men mij zoo geheel
i kunnen vergeten? 'tEen en 'tander was 't
'-geval.
(jNadat ik ccn gedeelte van den nacht had
jj -doorgeloopen, bereikte ik bij 't aanbreken van den
4«k bet ravijn van la Roche. De rivier was ge
zwollen en bruiste tusschen hare rotsige oei eis
heen, maar ik kon haar niet moer van den weg
1 Bf «en, zoo dicht was 'thout- en struikgewas
gen orden. Zelfs de toegang tot ons kasteeltje
was bijna dichtgegrooid Do mooie, antieke deur
inet haar mei kwaai dig schoon yzeien beslag
was, zeker door gebiek aan onderhoud, met
andere woorden voor don tand des tijJs bezwe
ken, en door een lompe en plompe deur ven an-
gen, en hot overschot lag nog op do verbrokkelde
treden van den stoep, «Mijnheel* Butler", dacht
ik, »is zeker m al dien tijd ook niet hier ge
weest, want zulk oen hartstochtelijk liefhebber
van oudheden zou dat vandalisme niet hebben
kunnen aanzien, en zich zeker zulk een schoon
overblijfsel van het tijdpetk der renaissance
hebben aangetrokken
Toen ik wilde aankloppen of aanbellen, be
dacht ik, dat ik mijnheer Louandic in der tijd
verzocht had het goed te verhui on Wel had ik
hein gevraagd het kasteeltje daarvan uit te zon-
'deren, maar wat kon er in dien tijd, dut
alle correspondentie tusschen ons afgobioken was
geweest, niet gebeurd zijn Toon ik dus voor
de deur slond, bekioop mij eensklaps de gedachte
dat ik wel eens vrecradon kon vinden op de
plaats, waar mijne moeder geleefd had en ge
storven was, waar mijn wieg gestaan en waar
ik later zoovee! geleden had. Niemand had mijn
komst bespeurd maar een kleine kefl'er binnens
huis had de lucht van een vreemdeling gekregen
en blafto om tegen hem te waarschuwen.
Ik had den moed niet mij aan te melden of
binnen te gaan, zonder to weten door vvien 't
kasteel thans bewoond werd, en keerde dus langs
denzelfdcn weg teiug. Ik ging naar den stal,
op hoop daar wel con knecht te ontmoeten, maai
er was niemand Ik vond er slechts twee dieren
een muile/ei, die blijkbaar voor 't werk op de
boeiderij diende, en een oud, schonkerig paard,
dat ik niet herkende. Maar het ti ouwe dier had
beter geheugen dan zijn moester en herkende
mij wel, want het begon teliinnekon, en vvpnddo
den kop naar mij toe. 'tWas mijn rijpaard
van voorheen, dat mij zoo dikwijls naar »Bel-
levue" gedragen had, en in do dikste duisternis
den weg altijd zooveel beter kende dan ik*
lk streelde en liefkoosde 'tedelo dier eil
noemde het bij zijn naam.'t Was blind geworden
en akelig vermagerd, maar 't las veilooehendfl
zich niet.Met blijdschap meihte ik op, dat, al
had mijn mooie vos van weleer 't ook aimoedijf
en ellendig, men hem toch niet in den molen of
voor 't boerenwerk gebruikte, want zijn ruiga
huid liad geen spoor van haam of gareel. Men
had hem, zoo goed en zoo kwaad het kotl
onderhouden on het uit eeibied voor my of t9
mijner nagedachtenis bewaard. Dit gaf mij ver
trouwen dat het huis nog niet door vreemden
zou ingenomen zijn en ik keerde terug. Nu vond
ik de deur open. De eenige slotbewaarstor wai
uitgegaan, terwijl ik mij in den stal bevond. Il£
ging binnen en 't eerst naar de keuken, omdat
ik daar zeker wel iemand dacht te vinden. Ik
bedroog mij in die verwachting, maar kwam er
toch eonigszins op do hoogte, want uit alle®
bleek dat er een oude dienstbode alleen huizen
