N°. 6730.
A°: 1887.
Donderdag 9 Mei.
s
Feuilleton.
De zilvermijn.
dam.
m
Een-en-veert: gst© Jaargang-.
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd Dinsdag.
Cm
M
IVIorgen-(Donderdag) avond zal
de Schiedamsche Courant NIET
verschijnen.
8u tenlandsche Berichten.
UITGEVER# Jl ODÉ.
mvt
-
t
2e quel.
fr. 0.70
11 e qua!.
2 stioi'en
0 4563
Sequal,
ual. 0.
:n veikoa-
fr. 15%;
k. Nan-
7 Mei.
)9Va
32 Vu
'5%
55 v8
38%
>3V8
171/4
»Va
14%
ióHm
•434
H'/m
l3»/w
13Vt
32
30%
36%
531/»
32
30
38%
30VS
38
gisteren
mlke iets
dtenland-
gunstige
ringe be-
vendienst
sn handel,
1 Integra-
Spanje,
:h Colum-
don.
ngen voor
vendienst
ink-annd.
Handels
bank Vs.
kil.
"Wiasma
;r, alleen
js dito
t
Auonnemcntspuus, per kwaïtaal ƒ1,85.
Franco per post, door hot geheele Rijk 2.50.
Afzonde. Iijko nommets- 0.I0.
II (T It IS A. V ÜUUKT, IS, 121.
AD-venTENTiEPnus: van 110 gewone regels met
inbegrip van oone Courant. l.io.
Iedere gewone legel meer- 0.10.
Diuuïual geplaatst weidt tegen Tweujta.tr. berekend.
it
Kort.
r 12.05
- 47.80
4-7.67 Va
r l.sgi/a
47.50
-ft
85 ga rzg sa
F n A N K B IJ K.
Da Siècle antwoordt als volgt op Engelaods
weigering om officieel deel te nemen aan de
wereldtentoonstelling van 1889:
«Hemrich Heine verhaalt dat hij een ge-
heelon nacht slapeloos heeft doorgebracht,
gekweld als hij werd door de zonderlinge
gedachte: «Wie toch was de gemaskerde
scherprechter, die KareiI het hoofd afsloeg?"
ïDeie sombere vraag is eindelijk opgoiost.
De gemaskeide beul, die Karei I te Whitehall
het hoofd afsloeg, was geen^Engelsch ambte
naar, zijne taak volbrengende met het Eogelsch
phlegma, gepaard aan de onverschilligheid van
den wan van het vak, gewoon het hoofd
z|jner medemenschen van den romp te slaan.
Het was evenmin 'een dweepzieke puritein,
die voor deze gelegenheid het gewone werk
verrichtte van tien oiflcieelen beul.
«De gemaskerde, die aan Karei I het dood
vonnis volbracht, was, hoe onmogelijk het
"schijnen moge, een lid onzer Staleu-Generaal
van 1789.
«Aan deze onverwachte historische ont
dekking heeft men het te danken, dat Enge
land besloten heeft officieel geen deel te nemen
aan de tentoonstelling van 1889. Engeland
kan het niet vergeten, dat, zoo het'in de
zeventiende eeuw zijn koning vermoord heeft,
het de schuld van Frankrijk is, hetwelk het
anderhalve eeuw later zulk een slecht voor
beeld heeft gegeven."
De Kamer beraadslaagde gisteren over het
vooistel lier begrotingscommissie. Da minister
vati financiën, de heer Dauphin, bestreed
levendig het voorstel en trachtte in eene uit
gebreide rede de begrooting, zooals die aange-
bodeu is door de regeering, te rechtvaardigen.
Het dagblad Paris logenstraft het gerucht,
dat de Duitsche gezant vertoogen bij deFran-
sche regeering zal indienen ter zake van het
wetsontwerp tot mobilisatie van een legerkorps
(bij wijze van proefneming in het najaar).
Verscheidene redenaars van rechter- en lin
kerzijde voerden het woord. Goblet zeide dat
het de taak der commissie is, met het gouver
nement te wedijveren. De quaestie van be
zuiniging was hier niet de hoofdzaak. Indien er
een ministerie gereed mocht z|jn tot optleduD,
laat het dan zyne begrooting eens doen kennen
De minister verklaarde dat hij bereid is met de
commissie weder aan te knoopen. Mocht de
Kamer aadets beslissen, dan zou liy zonder
leedwezen heengaan.
Floquet las vei scheidene amendementen voor.
De prioriteit werd verleend aan dat van Dela-
forge, verklarende dat de Kamer staat maakt
op eene -overeenstemming' tüsSchen' deïegee-"
ling en de commissie, terwijl rij opnieuw
nadruk legt op de politieke noodzakelijkheid
van bezuiniging.
Nadat Rouvier uit uaam der commissie
deze motie bestreden had, weid zij met275
tegen 257 stemmen vbrworpen.'
Goblet verklaarde hierop dat het ministerie
zyn ontslag neemt.
De Kamer nam vervolgens het besluit der
commissie met 312 tegen 143 stemmen aan.
lu zake de g»ruchten omtrent eene aan
staande verzoening .lusschen het Vntieaan en
het Quirinaal (de pauselijke en de Ilaltaansche
regeering) wordt aan de Journal des Dólats
uit Rome het volgende geschieveo:
«Bepaalde onderhandelingen zyn nog niet
geopend. Maar het loopt er been. Duilsch-
lanri dringt de Italiaansclie regeering iu die
richting, en deze zal waarschijnlijk om Duitsch-
land te believen tot veel bereid worden be
vonden. liet Vaticaan hUndelt langzaam, zeer
langzaam, maar gaat steeds verder. Bekend
is dat, op 's pausen uitdrukkelykeu last, te
Florence de koning en de koningin officieel
door i den aartsbisschop in den Dom zyn ont
vangen. Verder blij ft de benoeming van
Rampolla tot staatssecretaris hoogstwaar
schijnlijk, daar de paus bevreesd is voorliet
roerig kaïakter van het geslacht Vanutelli,
waarvan anders een lid in aaomerkiug zou
.pioeten komen,
«Ook met Rusland wensclit de paus op
goeden voet te komen ea op liet stuk van
den liiterlijkea eeredienst schijnt hij tot groote
concessies aan de Grieksche kerk bereid."
K N G E L A N D.
In het Lagerhuis verklaarde Fergusson dat
du Egyptische regeering geene, nict-erkende
loopehde schuld heeft en ook geheel vrjj is
van .vooischottftü van banken of auaerekrediet-
t ——W «-;•*» - v.*/- - JA*-.
instellingen.
Ilet'Lagerhuis heeft eenstemmig een voorstel
aangenomen cm, naar aanleiding van het ju
bileum der koningin, aaastaanden Zondag
eeuen dank- en biddienst in de St.-Margaretha-
keik bij te wonen.
Het Hoogerhuis heelt het ontwerp omtrent
de kleine pachters in Schotland by tweede
lezing aangenomen.
Het Lagerhuis verwierp na een langdurig
debat met 242 tegen 180 stemmen het amen
dement van Harcourt op het eerste ai tikel der
lersche Coercion Bill. Dit amendement, dat
eene besnoeiing van het wetsontwerp beoogde
ten opzichte van openbare vergadeiingeo, het
bewonen eu vethuien van grond en het hui en
van peisonen voor arbeid, werd door Balfour
besti eden. als zynde eene poging tot boycotting
der wet, waardoor deze waardeloos zou worden.
Koningin Victoria, vergezeld van de prinsen
en prinsessen van het kon. huis, heeft Zater
dag het Volkspalois in Mites-End (een bevolkte
wyk aan den oosthoek van Londen) plechtig
geopend. De koninklijke stoet trok de stad
door van het spoorwegstation te Haddington
tot aan Miles-Eod, onder de geestdriftvolle
toejuichingen van het volk, dat in giooten
getale op da been was. De stiaten en de
huizen waren versierd en met vlaggen getooid
tienduizend vrijwilligers en vijfduizend man
geregelde troepen hadden zich in rij geschaard
over de geheele lengte van den weg. Het
weder was prachtig. Bü den terugkeer dronk
de koningin thee op Mansion House by den
Lord-Mayor. De feestelijkheid werd door geen
enkel incident gekenmerkt.
B E L G I E.
Volgens bericht uit Bergen van gister
ochtend 9 uur heeft zich in het Bassin dü
Centra niets van eenigszins ernstigen aard
./oorgedaao. De werkstaking duurt voort ta
Lai o
mont wordt overal geregeld gewerkt. Er is
niets wat zou kunnen doen verwachten, dat
de werkstaking zich uitbreiden of een onrust
barend karakter verkrygen zal. Het zenden
van troepen naar Ecaussines is niets anders
geweest dan een voorzorgsmaatregel.
In de Borinage is er zelfs geen schyu van
werkstaking. Onwaar was het bericht dat tg
Quaregnon eene werkstaking uitgebroken
zou zyn.
De toestand in het kolenbekken van Char
leroi is niet veranderd. Er zyn 2100 werksta
kers te Chatelet, Pont-de-Loup eu Bouffioulz.
Zij houden zich kalm. De werkstaking dieigt'
in het Batsin du Centre zich niet verder uit
te breiden. Te La Croyère had gisterochtend
eene botsing plaats tusschen de gendarmes
Een verhaal uit het Chileensch gebergte,
door
LOUIS ROSENTHAL.
Met deze woorden opende Eusebio de deur der
kamer en riep zijne zuster. Spoedig verscheen zij,
de wangen hoogrood gekleurd en de verwijtende
blikken van Rodriguez schuw ontwijkend. Zij
scheen te gevoelen welk belang het hier gold.
Zonder omwegen begon de broeder:
iCatidelaria, mijnheer Silva is hier gekomen
om u van mij ten huwelijk to vragen. Ilij meent
op uwe .genegenheid ..te kunnen rekenen. Als
daarvoor' -eden is, dan hebt gij onbegrijpelijk
roekeloos .gehandeld, daar gij gereed staat u
openlijkmet don Domingo te verbinden. "Wat
.moet. ik den heer Silva antwoorden?"
ïZooals gij beslist, is het mij goed 1 riep zij op
half verlegen, half lichtzinnigen toon uit en
sloop snol cn licht als een wezel de kamer uit.
«Hebt gij dat gehoord, don Rodriguez?"
Ik heb het gehoord, don Eusebio!"
Zwijgend en met donkere blikken scheidden do
twee mannen.
Langzaam en met gebogen hoofd schreed Ro-
di iguez het plein Fonda de Chile over, toen,
alsof het noodlot het besteld bad, zijn gelukkige
mededinger Domingo, gezeten op een dartel ros,
liem tegenkwam en was het opzet of toeval
hot modderige water van een grootcn plas den
voetganger tegen het lijf-deed spatten.
Dit was te veel voor den inwendig van toorn
glooienden jonkman. Snel als de wind sprong liij
op het paai d toe, greep het dier bij den teugel
en riep
#Ho, ho, caballerol kunt gij niet beter voor u
uit zien? Als gij den edelman spelen wilt, moet
gij ook verstand hebben om een paard te bestu
ren; hoort gij dat?"
Een blos van schaamte en toorn vloog over Do
mingo's gelaat. Hij had den minero uit tiet huis
van Eusebio zien komen en bij de daardoor reeds
opgowekte jaloerschlieid kwam nu nog veront
waardiging over deze ruwe terechtwijzing.
«Laat ©ogenblikkelijk mijn paard los, vlegel
schreeuwde hij met een woedend gebaar.
In plaats van te antwoorden, greep Rodriguez
nog vasier in den teugel. Het paard begon daar
door te steigeren en het scheelde weinig of het
had zijn berijder afgeworpen.
«Laat los, of ik jaag u omver, gij schoft!"
.brulde Domingo.
«Niet voordat gij mij voldoening gegeven hebt,
bribon maldito!" riep de andere tergend
uit op een toon, die op het huilen van een hyena
geleek. -
«Carabhogilde de van toorn zinnelooze ha-
cendado, greep zijn zware rijzweep en gaf den mi-
nero zulk een geweldigen slag over het gezicht,
dat deze zonder eenig geluid te geven nederzonk.
De'edelman gaf zijn paard de sporen en galop
peerde over het lichaam van zijn verslagen vijand
verder.
Eenige omstanders, door het woeste tonnee! ean-
gelokt, tilden den bezwijmde van den grond, droe
gen hem in de Fondo en begonnen hem het bloed
van het aangezicht te wasschen. Het duurde lang,
eer zij den telkens weer losbrekenden stroom konden
stelpen. De gapende wonde vormde een afzichte
lijk contrast niet de marmerwitte kleur van het
gelaat, waarop nog de uitdrukking van hevige
woede te lezen was. Ook toen Rodriguez weef
bijgekomen was, week die uitdrukking niet van
zijn gezicht, en toen hij eindelijk genoegzaam her
steld was en opstond om heen te gaan, wekerf.
de om hem heen staanden schuw ter zijde. Zon-
der een woord te uiten waggelde hij verder, ouï
zijne in het gebergte gelegen woning op te zoeken*?
De Cordillera's van noord- en midden-Chili,'
wier kam zich zestien duizend en waarvan som*
mige vulkanische toppen zich tot de ontzettend*
hoogte van twintig duizend en meer voeten bovej|
