Maandag 23 Januari.
INT. 6907.
Eerste Blad
Nationale Militie.
'KENNISGEVING,
Feuilleton.
De Weduwe Lambelle.
^.)888.
T w ©-©n-vr t i gvsï.©; J a ar g an;g.
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd Dinsdag.
UITGEVER: J. ODÉ.
BUREAU: MAR K T, E', '12 4.
v./:. ix.
Abonnementsprijs, por kwartaal 1
'\Ftaneo per post, door het geheeié Rjjk
Aftonderlijke nommers-<»
f 1.85,
- 2.50.
-O.IO;
Advertentieprijs: van 110 gewone regels met
inbegrip van eene Courant. f .110.
Iedere gewone regel meer. ,10.
Driemaal geplaatst wordt tegen tweemaal berekend.
De Bohoemeestër van Schiedam,
Gezien art. 26 der Wet op do Nationale Militie
van den 19n Augustus 1861, Staatsblad No. 72);
Brengt bij dezen ter kennis van de daarbij belang
hebbenden dat het Inschrijvings-Iiegister van 1887,
yoor de ligting van 1888, en de daaruit opgemaakte
Alphabetische Naamlijst van lieden, gedurende acht
gaga,, op de Gemeente-Secretarie ter lezing zullen
liggen., *■•-
i En is hiervan afkondiging geschied, waar het be
hoort, den Üln Januarij 1888.
De Burgemeester van Schiedam,
V. J. VAN DIJK VAN MATENESSE.
Schiedam, 21 Januari 1888.
VVe denken dat niemand, die geen vreem
deling is in het politiek leven van ons vader
land, den geschten afgevaardigde van Zieriksee
ter Tweede Kanier, den heer J.Ï.Van Kerkwijk,
'ander de leden van weinig beteekenis zal rang
schikken. Hoe lang hy reeds zit voor genoemd
district, weten we niet precies, maar dat het
pver de twintig jaren is, staat vast. De heer
Van Kerkwyk heeft steeds betrekking met zijn
kiezers onderhouden/ is voor velen uit zyn
district de vraagbaak geweest, en was in tal
van gevallen een zeer welkome wegwijzer.
Dat zal niemand van de ouderen uit bedoeld
district ontkennen.. Daar komt men tot hem
met de vraag:: ïkom over, en spreek met
.ons; we bezweren u, dat ge ons zegt, wie en
wat ge zijt; want daar komt zoo'n uitnoodi-
ging toch op neer. En de heer Van Kerkwyk
beelt gemeend in ontkenbenden zin te moeten
antwoorden. Hy heeft zijn antwoord met
/redenen omkleed, en uit dat antwoord bleek
toch wel eenige apyt over den loop, dien d8
zaken by ons te lande nemen.
Die spijtigheid is best te verklaren. Waar-
schyniyk zijn hei', niet de oude getrouwen,
van wie het voorstel is uitgegaan, den heer
Van Kerkwyk tot het spreken op politieke
meetings uit te noodigen. Maar naast dat
oudere geslacht is eeu jonger «-verrezen.
*t Is een herhaling van de oude geschie
denis dat er een Pharao opstonddie
Jozef niet kende. .Dat geslacht heelt gehoortl
en gelezen van een Van Houten en van een
Borgesius, en van een Scnaepman, om vaa
anderen te zwyge'n, die het land doorgaan,
onvermoeid, maar altyd wakker, om hun denk
beelden ingang te doen vinden. Eeo deftige
vergadering van Edelgrooimogende Heeien,
zooals we die vroeger kénden, blyft buiten
hun beschouwing als het hart hun tol spreken
dringt, dan spreken ze, heden hier, morgen
daar, overal, waar men hen vei langt te huoren.
Ze zijn, ieder op zijn eigeuaardig standpunt,
kinderen van hun.t'ydLEn daD zyn er ouderen,
die bij dit alles hel hoofd scnudden en de
vraagstellen: zoudeneea Groeu vun Piusterer,
een Thorbecke, een Dommer van Poldersveld,
een Verwey Mejao, om vier vertegenwoordigers
van vier vroegere fracliëu te noemen,' ia
kiezersvergaderingen zijn' opgetieden, óm be
lijdenis' van hun politiek geloof afteleggen?
Gfoen's politiek leven was een onafgebroken
politieke'geloofsbelijdenis. Thorbecke durfde,
zelfs in de hoogste vergadering, met een kloek
nwacht op onze dadeii" voor den dag te
komen.'Zy waren kindereu van hun tijd; wy
beleven een anderen. GeJukaig, indien de
ouderen zich met de eigenaardigheden van den
nieuwen weten te verzoenen maar begi ypelijk
is hel, dat een vao de oude garde aarzelt, ia
het spoor van de jongere te treden.
Alles komt hem zoo rumoerigzoo ;wild
voor. In zijn tijd ging alles zoo kalm, zoo
rüëtig toe. Ja', zoo schijnt het: door den
«nevel der jaren heenmaar de dagen van'48
'waren ook geen rustige'dagèn;men stond
Wpvoudig op een ander standpunt. Een nieuwe
tyd is aangebrokenV nieuwe gezichtspunten
hekben zich opgedaan;, nieuwe menschen met
niéuwe denkbeelden zyn in het krijt getre-
deinde politieke ontwikkeling des volks heeft
ontegenzeggelijk grqote schreden voorwaarts
gedaan; men mag.het betreuren, dat kies-
.jvëreenigingen thans programma's maken,
zoozeer afdalendeinallerlei bijzonderheden,
dat de candidaat vooruil ,w«et, hoe hy stem
man moet: het oude ;is voorbijgegaan.
Onder, de, kicsverecnigiogen welke in de
laatste dagen,hier.te lande zyn opgericht of
gereorganiseerd:, ,-r-. haar .aantal is legio,
heeft er zeker "geen zoozeer de algemeene
aandacht 'getrokken'ais die, welke te Utrecht
onder den naam van ^Eendracht maakt macht"
optrad, en .wel, omdat tot het in het leven foë-
peif'daarvan medewerkten ibaiineu van ver
schillende richting, liberalen zdöwel'als anti-
revolutionnairen. In zeer breedevolstrekt
niet bepaalde trekken heeft ze haar strevea
geopenbaard; nog niets geeft het recht haar
te veroordeelenmaar, omdat onder de stichters
voorkomen de heeren Buitendijk, dr. Brons
veld en anderen, heeft, ze de woede opgewekt
van De Standaard en die vao diens rich
ting zijn. Men kan nu juist niet beweren, dat
bieschheid bij deze bestrijding voorzit. De
generaal von Wrangel,'auf Lindenberg wordt
in een der organeD den opper-cipier genoemd.
De voorzitter, we behoeven zyn naam niet te
noemen, wordt in genoemde bestrijding aan
geduid als de synodale uitsluiter, en inder
daad geestig is de naamden heer
Bronsveld gegeven; die als broosvlieg wordt
aangewezen. Welk soort van lieden denkt men
met dergelijke argumenten tot zich te trekken.
Worden er vele heeren kiezers door dergelijke
manoeuvres tot Kuyper's inzichten overga*
haald, het zal dan werkelijk een eerbied'
waardige partij zyn 1
De Standaard laat zich op. zyn gewone
wyze aldus.uit:
»De ouderhandelaars, die door deze eea*
dracht macht beoogen te oefenen, sloten een
koop, een. verdrag, een vergelijk.
Dr. Bronsveld bedong het geld voor zyn
kerkgenootschap, krachtens art. 168, eo hood i
prysgeving van zyn verzet tegen de openbare
school.
Mr. De Louter c. s. (de liberale onder*
teekeuaars van de oproeping) bedongen
hulpe voor de openbare school eu boden;
bulpe voor het Hervormd kerkgenootschap,
Korter gezegd:
De overgeloopen anti-revolutioonairen gaven
den schoolslryd op, en de overgeloopen libe
ralen lieteu de scheiding tussclien Staat; en
Kerk varen. En'op dat wederzydsche beding
beklonk men de zaak."
De redacteur van De Standaard ecbjjct
goed ingelicht. Toch is het voor elk oubevoor*
oordeelde duidelijk, dat de gonsche voor*
stelling van het begiu tot bet einde een
onjuistheid is. De scheiding van Kerk en
Staat is bij de laatste Grondwetsherziening
onbesproken gebleven. Slechts drie ledeo der
Kamer weDSchten baar aan de orde te stellen,
Ook is de echoolquaestie niet meer zfoquaestid
b|j uitnemendheid. De toestandeo, door dr,'
Kuyper io het leveu geroepeo, hebben veler
oogeo doen opengaanhebben tal van ver*
staodige lieden vervreemd van wat men gerust
mag noemenavontuurlijke politiek. We
willen geen namen noemenmaar als we de
breede r|j van mannen in ous vaderland nagaan,
die, eigenlijk conservatieven, door den loop
der omstandigheden z|jn overgegaan tot de anti
revolutionairen, dan is het wel te begrijpen,
Vrij naar GUSTAVE TOUDOÜZE.
Bekroond door de Fransche Academie.)
Tweede deel. Tweede boek.
Tweo'silhóiiotf eu.
37.
Dat zou den afstand tussc.hen hen verkorten
■en hen gedurig in gedachten yereenigen Zij wist
/zoogoed wat hem aangenaam was, wat hij in Italië
(ontberen zou, en hoe lief en welkom hom daarom
(al die. kleinigheden zijn moesten, die zij ongemerkt
.bij zijn noodzakelijke uitrusting voegdo.
/Eindelijk was liet goyreesdo .uur daar.... De
scheiding was hard on viel beiden zwaar, na zco-
velé jaren van innig on golukkig samenzijn.
Pierre Chavrcux, die dat alies voorzien liad, was
;<r bij tegenwoordig. Hij droog de zorg voor me
vrouw Lambelle aan dokter Fougerin en Claudine
op en geleidde Gaston naar hot spoorwegstation.
Do jonge kunstenaar nam bij het verlaten van
Frankrijks grond niet alleen het boeld zijner
moedor, in zijn hartgegrift,mede:inoen verborgen
hoekje schuildo ook dat van Mngdnlona. Verre van
zijn vaderland, te Rome, te Venetië, op zijn reizen,
te midden van zijn studiën on arbeid, daagde gedu
rende de vier jaren van zijn afwezigheid liet schoono
gelaat der onbekende zangeres dikwijls voor zijn
geest op. In den eersten tijd waren natuurlijk do
trekken het duidelijkst en helderstmet hot ver
loop der jaren werd liet beeld iets nevelachtiger,
maar de indruk was toch zoo levendig en diep
geweest, dat Magdalcnn, al kwam zij ook Vat meer
op den achtergrond, nooit geheel voor hem ver
dween.
Hoe zou hij ook aan Parijs, aan zijno moeder
hebben kunnen denken, zonder dat do concert
avond weer voor zijne gedachte oprees? Die
vriendelijke, heldor verlichte zaal, de piano, het
witte golvende zijden kleed en de bekoorlijke
figuur, die 't omhuldedie zilveren, gevoelvolle
stom, dat donkere, welsprekende oog, alles vormde
een onvergetelijk geheel, dat te schitterender uit
kwam tegon don achtergrond, dien de beleediging,
haar bij 't vertrekken aangedaan, de donkere
nacht en de plotselinge verdwijning vormden.
Er was zelfs .in dat gehoimzinnige einde van de
ontmoeting eene dubbele aantrekkelijkheid, eene
reden en aanleiding te meer, om de verbeelding
van den jongon kunstenaar dikwijls urenlang
bezig te houden.
X.
Brieven.
Claudine, Claudine, er wordt gebeld riep
Jeanne on deed haastig de deur van hare kamer
open: Er is een brief, een brief!
Hoe knn mevrouw dat weten antwoordde
do oude dionstbodo, terwijl zij kwam aansloffen
on naar de trap ging.
Maar gauw. dan toch Claudine,gauw watt Als
ik maar gekleed was, zou ik niet op u gewacht
hebben om open to doen.
Maar kan mevrouw dan raden dat er oen brief
is? ging Claudine voort.
Maar Claudine, vegeet gij dan welken dag
wij hebben?
Vergeten, vergeten Nu, wij zullen gauw
genoeg zien wie van beiden gelijk heeftmevrouw
of ik.
Maar ik bob 't gezien Ik stond voor het raam,
toen de brievenbesteller 'thuis binnenging. Er
staat een roode poststorope! op, con Italiaansche 1
Die mededeoling werkte.
Een. roode poststempelriep Claudine uit ea
in een oogenblik was zij nan de deur, die tot de
appartementen van movrouiv Larabollo toegang
gaf.
Dadelijk was zij mot don brief terug. De geluk
kige moedor, die geen grooter genoegon kende <lan
tijding van baron zoon te ontvangen, rukte Clau-
dine als 't ware den briof uit de hand, bezag hom
van alle kanten, voor zij hem opende, en bad hei
