Het geheim van de „Maria".
N°. 7612
Tweecle Blad
Feu 11 e ton.
A0. 1890.
Maandag 20 October
V ier-en-veertigste Jaargang.
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd Dinsdag.
UITGEVER: X ODÉ.
Biiniciilandsclic Berichten.
&ï-',
y
v
dp-
Abonnementsprijs', per kwartaalƒ1.85.
IVitfco per post, door het geheele TUjk 2.50.
Afzonderlijke nommers- 0.10.
0 U It E A U WA :'4 KT, K12 4.
Advertentieprijs: van i10 gewone regels met
inbegrip van eene Courant1.10.
Iedere gewone regel meer - 0.10.
Oriemaai. geplaatst wordt tegen tweusiaai. beiekend.
SCHIEDAM, 18 October 1890.
Het hoofdbestuur der «Maatschappij tot
Nut van 't Algemeen" heeft aan de besturen
der departementen medegedeeld, dat op 15
dezer als zijn voorzitter zal optreden rnr.
Hi J. Kist, en dat door het hoofdbestuur eene
circulaire is gericht aan een 70-tal plaatselijke
vereenigingen in ons land, die ongeveer het
zelfde doel beoogen als de departementen
der maatschappij, in de hoop, dat velen dezer
zich óf met de aldaar bestaande departe
menten zullen willen vereenigen, óf als af
zonderlijke departementen tot de maatschappij
toetreden.
In de 21 October te Rotterdam te houden
jaarvergadering van den Ned. vrouwenbond
tot vorhooging van het zedelijk bewustzijn
zullen bestuursleden gekozen moeten worden
in de plaats van mevr. do douair. Klerck
mevr. de douair. Gevei's en gravin Van Ho-
geudorp, die volgens rooster aftreden, en Ier
voorziening in de nog steeds voortdurende
vacature.
Des avonds zal er een groole openbare
samenkomst gehouden worden in bet Gebouw
-«an het Nut (toegang vrij), onder voorzitter
schap van ds. C. L. I.aan, en waarin als spre
kers zullen optreden dr. J. Th. De Visser,
mevr. Engelberts, jonkvr. A. Van Ilogendorp
en anderen.
Uet plan bestaat, in de maand Juli 1891
eene nationale tentoonstelling van handen
arbeid te 's-IInge te houden, uitgaande van
de vereeniging tot bevordering van het onder
wijs in handenarbeid (Huisvlijt) te 's-Gra-
venhage.
liet bestuur heeft aan den gemeenteraad
verzocht daartoe gebruik te mogen maken
tusschen 15 Juli en 7 Augustus van twee
der lokalen van de teekenacademie.
De lieer W. II. Canisius, vroeger griffier
aan het kantongerecht te Almelo en in de
laatste jaren Ned. consul in den Oranje-
Vrijstaat, is te Bloemfontein in den ouderdom
van 68 jaar overleden.
Men schrijft ons uit Curacao van 16
Sept. jl.
j>Do nieuwe gouverneur mag zich ver
heugen in de sympathie der geheele bevol
king. Het blijkt, dat hij, evenals zijn voor
ganger, de belangen van Curasao ernstig ter
harte neemt.
Hij is uiterst beleefd, gul en gastvrij. Bij
gelegenheid van den verjaardag van de Prinses
werden bij de 300 dames en beuren uitge-
noodigd tot bot bijwonen eencrsoirëe-dansame.
Wij hebben ons daar tot laat in den nacht
uitstekend geamuseerd. De openbare school
(at'd. I en II) blijkt in een bestaande be
hoefte te voorzien, daar het getal leerlingen
voortdurend toeneemt. Toch zijn er nog velen,
die de Hollandsche taal in die mate gering
schatten, dat ze aan een Spaansch kleurtje
de voorkeur geven. We hebben het tegen
woordig niet zoo warm als verleden jaar om
dezen tijd. Doordat er nu en dan een regen
buitje komt, hebben we volstrekt geen gebrek
aan drinkwater. Da negerbevolking buiten
heeft ook ruimschoots lmar brood. Hoewel
er voor de maanden Augustus en September
stormen en orkanen voorspeld zijn, heeft men
daarvan tot nu toe nog niets bemerkt.
Voordat ik eiudig, moet ilc u nog ver
tellen, dat Curasao in den algemeenen voor
uitgang deelt. Reeds verbinden drie bruggen
over de haven de stad met de overzijde;
met de paardentram rijdt men over Pieter-
waai en Sclmrlo 's morgens en 's avonds
voor 8 ets, en overdag voor 6 ets. per rit;
een telegraafkabel verbindt ons eilandje met
de overige wereldvele straten zijn opnieuw
geplaveid, en »last not- least", binnenkort
zullen we ons in clectrisch licht kunnen
verheugen. De concessie is reeds aangevraagd
en verkregen. Amh01.)
Naar de Opmerker verneemt, heeft de op
roeping van sollicitanten voor de betrekking
van stads-arebitect te Amsterdam, waaraan
een jaarwedde van f4000 verhouden is, niet
tot een schitterend resultaat geleid, te oor-
deelen althans naar het aantal sollicitatiën,
dat nog niet eens een tiental moet bedragen.
Men had zeker wel het vijfdubbele van dit
cijfer mogen verwachten, afgaande op onder
vindingen bij oproepingen voor kleinere plaat
sen en tegen aaumerkelijk lagere bezoldiging
opgedaan, Waarschijnlijk zijn vele bouw
kundigen afgeschrikt door liet moeilijke en
ondankbare van een werkkring, waar men
aan den eenen kant met een steeds besluite
loos en veranderlijk stadsbestuur en ander
zijds met de afdeeling publieke werken te
arbeiden heeft, waarvan de hoogst gebrek
kige organisatie schier spreekwoordelijk ge
worden is.
Men schrijft uit Oude-Wclering aan de
Ar. Ji. Cl.:
Er hing een onweer over dit dorp. Zondag
avond sloeg liet met veel geraas in een paar
huizen in. Behalve eenige gebroken ruiten
zijn er geen ongelukken te betreuren.
Ziehier de zaak. Een lid der doleerende
gemeente alhier het zijn natuurlijk ker
kelijke troebelen is voogd over vier kin
deren, die te Amsterdam in eeneïloomseh-
katholieke weesinrichting verblijf hielden.
Voor eenige maanden haalde de voogd zijne
pupillen uit het gesticht, bracht hen onder
zijn dak eu nam het werk der preformatie"
ter hand. Eenmaal zijn de oudste drie meisjes,
tusschen 14 en 20 jaar, naar de R.-k.
kerk te Uoelofarcndsveen gegaan, maar verder
zijn zij weggebleven; zelfs hebben zij een
enkele maal de doleerende kerk bezocht. Dit
zijn iu hoofdzaak de feiten.
Over dezen voogd, die de vrijheid van
godsdienst zijner pupilleu uiet eerbiedigt
naar het heet is de verontwaardiging
der Roo.uschen losgebroken en met hem
moesten zijne gcloofsgenooten het ontgelden.
Voorloopig had echter deze zaak geene andere
gevolgen dan dat doleerende winkeliers een
paar klanten verloren.
Zondagavond zou het anders worden.
Er was kerk bij de doleerenden. Gedwongen
of vrijwillig, om het even, daar waren ook
de drie bewuste meisjes. Een 30tal mannen,
groolendeels of uitsluitend katholieke bewo
ners van het naburige Roolofarendsveen
kwamen onder de godsdienstoefening binnen,
maar hielden zich rustig. De kerk gaat uit,
de meisjes, die men niet veilig acht. worden
door politie naar huis gebracht; het troepje
manifesieerenden groeit aan en trekt zich in
eene herberg samen. Daarna wordt de tocht
langs liet dorp ondernomen. Mcu zingt
eenige deunen, waarin de doleerenden beur
telings met doodtrappen en de hel bedreigd
worden. En nu vangt eerst het strafgericht
aan. Do ruiten worden ingegooid bij den
Eene gondgrirvcrsgcschlcdcnls uit California.
1.
Een dier afmattende Julinachten, welke zoo
verlammend werken op de krachten van ons
lichaam en van onzen geest, en welke de rijke
ontvlucht duor eene reis naar het strand of naar
■de borgen, was over New-York neei gedaald, over
het afgebeulde, naar rust snakkende New-York,
•dat tevergeefs naar verademing zocht in dan
zwaren, roerloozen, gloeionden dampkring, die
het sinds woken omhulde.
Overdag laat hij zich nog beter verdragen. De
dolle jacht op den Dollar laat geen tijd om aan
de zweetdroppels te denken, die op het voorhoofd
.parelen; maal des nachts, als de moegewerkte
hersenen, als de afgematte leden hun dienst wei-
geren, voor alles rust verlangen en, door de on
draaglijke hitte opnieuw geprikkeld, die niet kun
nen vinden, dan begint eerst do jammer.
Beneden in de haven lagen, slapende zeemon
sters gelijk, groote zeilschepen in het donkere, be
vuilde water, dat met geruiscli tegen bunne zijden
klotste. Sinds weken lagen zij daar en wnchtton
op de eerste bries, die ze weer aan hunne droo-
merigo werkeloosheid zuu ontrukken.
Hier en daar klonk het geplas van riemen of
do zwakke tonen van een zeemanslied, terwijl
uit sterk vorliclite «Salons" in da Havenstraat
het kroegrumoer weerklonk.
Door groote transportschepen van de overige
zeilschepen gescheiden, lag hier de Maria, een
prachtige schoener.
Het vergulde beeld aan den boeg, een meisje
met een krans van eikenbladeren, blonk en glin
sterde in bet schijnsel van een tegenoverliggende
kroeg. Uit zijn kajuit straalde een roodachtig
licht over de donkere watervlakte. Op liet dek
zat de tweede stuurman Bill Stoven op den anker
ketting. De kapitein had hem bevolen de wacht
te houden, wat gewoonlijk niet gebeurde, daar
de Maria met baar gesl'ten luiken des nachts
even onbewaakt bleef als de andere vaartuigen
rondom haar.
Nu en dan klonk uit de openstaande kajuit
het gerinkel van geld, zoodat dit wel dereden
dor ongewone voorzichtigheid was.
Bill Stovon staarde, in gedachten verzonken,
naar hot losbandig getier in de kroegen, waar
donkero gedaanten in- en uitgingen en de onbeteu
gelde hartstochten zich uitten in luid geschreeuw,
gelach en gevloek.
Zijn frisch, jeugdig gelaat met het blonde, ros
achtige duns om de kin, zijne gespierde, van
gezondheid sprekende gestalte, duidden hem niet
aan als een getrouw bezoeker der kroegen daar
ginds - en dit was hij ook niet.
Willem Steven was een echt kind der Noordzee.
Ilaar bruisen was zijn wiegelied, hare golven
schommelden hem, toen hij als knaap met zijn
vader ter vischvangst voerzij schonk zijne
familie voedsel en verzwolg ten laatste hnar hoofd,
den vader, on zekerlijk zal zij ook hem we! verzwel
gen, hem, den zoon, die thans den kostwinner
zijner oude moeder is, welke in het kleine hutja
daarginder over den wijden oceaan met zooveel
zielsverlangen zijne terugkomst verbeidt. Twee
jaren is bij reeds afwezig - de schoener kwam
van de Zuidzee en hij verlangde ovenzoo
sterk naar haar, als zij naar hem.
sWillom, mijn beste jongen, vvaclit je voor
slecht gezelschap enden drank wantdeze beide
hebben meer zeelieden verdorven dan de zee.
Jongen, denk aan je moedor
Zoo sprak moeder Steven, toen hij den laatsten
keer afscheid nam en zij met hare bevende handen
zijn gezicht tegen het hare drukte.
Hieraan dacht thans Bill Steven, terwijl zijn
oog slechts werktuiglijk door liet lichtschijnsel
van don overkant geboeid werd.
Hij had moeders raad opgevolgd en liet reeds
tot tweeden stuurman gebracht. Hoogstens bin
nen drie maanden zou hij thuis kunnen zijn en
haar een aardig sommetje bespaard geld ter lmnd
stellen.
»Als ik maar van dien ruwen kerel, dien kapi
tein, bevrijd ware; hij haat mij sinds ik weigerde
de zwarte lading aan boord te nemen, die voor
Now-Orleans bestemd was," dacht Bill Stoven en
spuwde verachtelijk op liet dek. «En de ganschs
