*891.
Donderdag 30 April.
N°. 7745.
Kenn isgev ng.
POLITIE.
Feuilleton.
Het goud van de Orion.
ijf-en-veert i g- s t
Jaargang.
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd Dinsdag.
UITGEVER: ,L ODÉ.
Bericht aan Zeevarenden.
Buitenlandsche Berichten.
Abonnkmbntspbijs, per kwartaal
franco per pust<loor het geheele Rijk
Afzorulerlijke nominers
1.85.
- 2.50.
- 0.10.
BDKGjII': BOVGKIfKAAT, E 2 7.
Advertentieprijs: van 110 gewone regel* met
inbegrip van eene Courant1.10.
Iedere gewone regel meer - «MO
Dkiekaai. geplaatst wordt tegen Twkkkaai, berekend
De burgemeester van Schiedam;
"Vestigt op uitnoodiging van den heer
Commissaris des Konings in deze Provincie de
aandacht van belanghebbenden op de aankondi
ging, voorkomende in de Ncderlandsche Staats
courant van den 25n dezer, No. 96, luidende als
volgt
-Torpedo-oefenlagsterrein ln bet Schol-
pengat, zeegat van Texel, 3e district.
De Minister van Marine brengt ter kennis van
zeevarenden, dat in de maanden Mei en Juni a.s.
door het korps torpedis ten oefeningen gehouden
zullen worden in het leggen van ongeladen schok-
torpedo's in het Schulpengat, zeegat van
Texel, 3e district, buiten het betonde vaar
water ter hoogte van Kijkduin.
Het onveilige terrein zal kenbaar worden aan
geduid.
's-G rav enh age, 24 April 1891.
De Minister voornoemd,
voor den Minister,
De Secretarie Generaal,
(get.) H. M. v. d. WUCK.
Schiedam den 29n April 1891.
De Burgemeester voornoemd,
VAN DIJK VAN MATENESSE.
Aan liet commissariaat zijn als op straat
gevonden aangegeven: een rozenkrans,
twee platen, een vragenboekje der
Bijbelsche geschiedenis, een blauw koralen
oorbelletje met goud gemonteerd, een
notitieboekje, een vrouwenzak waarin
een muts, een lap rood en zwart katoen,
een donker klndermanteltje met koperen
knoopjes, een rood wollen kindersokje,
een sleutel en een bruin glacé hand
schoen.
BUÏTSCHLAND.
Aan den lijkdienst voor Von Moltke, welke
gisteren te Berlijn plaats had, namen deel
de keizer en de keizerin met twee prinsen,
de koning van Saksen en andere Duitsche
vorsten, alsmede de ministers en het diplo
matieke korps. De keizer gaf een krans
op de wijze als de zegevierende Romeinsche
veldheeren bekwamen. De lijkstoet ging van
het sterfhuis, na de afgeloopen plechtigheid
in het gebouw van den generalen staf, rond
den zegezuil naar het station, van waar
het ljjk heden naar Kreisau gevoerd werd.
Bismarck heeft het beter geoordeeld niet
in persoon aanwezig te zijn. Hij heeft een
kostbaren krans gezonden en richtte aan de
nabestaanden van den maarschalk het vol
gende telegram:
sMet diepe droefheid ontvang ik uwe
telegraphische mededeeling van het onherstel
bare verlies dat ons vaderland geleden heeft
Ik voel mij daardoor in het bijzonder smar
telijk aangedaan, dewijl het mij gegeven
is geweest vele jaren lang mjj niet alleen
te mogen verheugen in de roemvolle mede
werking van den veldmaarschalk in den
dienst, maar ook in zijne altijd zich gelijk
blijvende minzaamheid bij de vriendschap
pelijke betrekking waarin ik de eer had tot
hem te staan. Bismarck."
Eene belangwekkende staatkundige bijzon
derheid is het, dat Moltke in eenen eerst
thans bekend geworden brief zich voor de
opheffing van de socialistenwet verklaard
heeftals Dein humaner es prdventiv-ver-
fnhren".
De Rhein. West/dl. Ztg., het orgaan der
mijneigenaars, stelt in het licht, dat de
werklieden, die den aibeid staakten, dat deden
zooder vermelding van redenen en zonder
aankondiging. Het blad stelt daarom de
mijnwerkers verantwoordelijk voor de gevol
gen, welke hun werkstaking zal hebben.
De National Zeitung beschouwt de sociaal
democratische leiders als de oorzaak van de
werkstaking. Ofschoon de leiders nu pogen
de werkstaking te verhinderen, is toch het
uitbreken der werkstaking alleen toe te
schrijven aan de heftige redevoeringen, welke
Bebel en zijn partijgenooten op het mijn
werkers-congres te Parijs hielden. De National
Zeitung geeft den eigenaars van elke mijn
den raad, in vriendschappelijk overleg te
treden met diegenen der werklieden, die
geneigd schijnen zich bij de werkstaking aan
te sluiten, teneinde hen, nu het nog tijdis,
tot andere gedachten te brengen,
In eene Maandag te Dortmund gehouden
vergadering is de werkstaking afgekeurd.
Feitelijk staakten in het geheel 15,000
van de 134,000 werklieden den arbeid.
De ministerraad kwam Maandag bijeen om
zich met het vraagstuk der werkstaking bezig
te houden. Besloten werd, krachtige bescher
ming te verleenen aan allen, die den arbeid
voortzetten.
De Reichsanzeiger meldt, dat de regeering
elke bemiddeling weigert ten behoeve van
die arbeiders, die hun contract verbreken.
Omdat er geen voldoende fondsen zijn,
gelooft men te Berlijn niet, dat de werk
staking algemeen zal worden.
ENGELAND.
h
Het Hoogerhuis heeft het ontwerp-Iinuts-
ford betreffende Newfoundland bij tweede
lezing aangenomen.
Er hebben ernstige ongeregeldheden plaats
•gehad te Thurles in westelijk Ierland, naar
aanleiding van het besluit der Parnellistca
op de piotest-meeting te Londen tegen da
houding van den aartsbisschop Crokes, die
vroeger tot Parnell's vrienden behoorde en
thans veranderd is van politieke meening.
Daarop besloten de anti-Parnellisten tot een
contra-meeting, hetgeen tot herhaalde ver
woede straatgevechten aanleiding gaf. Aan
weerszijden bediende men zich van stokken
en steenen, waarmede vele wonden toege
bracht werden. De politie was machteloos.
Parnell was weggebleven. Eindelijk zege
praalden de anti-Parnellisten, tot wie de
aartsbisschop van de trap van het bisschop
pelijk paleis eene toespraak hield, waarin
bij hen gelukwenschte dat zij mannelijk
hun plicht vervuld hadden en hun beleedigden
aartsbisschop wisten te wreken. Later kwam
Parnell, die in eene redevoering zeide, dat
hij in Gladstone eigenlijk altijd tegenstanders
geweest waren van het zoogenaamde veld
tochtplan.
In het Lagerhuis legde de kanselier der
schatkist zijne begrooting ter tafel. Daaruit
blijkt datondanks eenige buitengewone uit
gaven 200,000 p. st. voor den aardappel-
nood in Ierland, 450,000 pond tot verhooging
der wedden van post- en telegraafbeambten,
350,000 pond voor de vloot, enz. de
inkomsten over het afgeloopen jaar de raming
met 1,8^9,000 hadden overtroffen. De helft
daarvan, 900,000 pond, was afkomstig van
de belasting op alcoholen 450,000 pond
van die op tabaker waren namelijk,
volgens 's ministers berekeningin dit jaar
560 millioeri pijpen méér gerookt dan verleden
jaar. De uitgaven over het volgende jaar
Roman van H. ROSENTHALBonin.
44.
Zij zag er niets fleurig uit. Dit kon het gevolg
«zijn van het weken lang opgesloten zitten in de
dompige kamer, maar ook van hare weinig opge
wekte stemming. In plaats van te Havre of te
Londen, zooals zij verwacht had, bevond zich
haar John te Napels, en zij bezat aardrijkskundige
kennis genoeg om te weten, dat dit heel ver weg
was. Dat drukte haar zwaar op het gemoed. Wel
twijfelde zij niet aan de vervulling zijner beloften,
-al wist zij, dat zij hem die eenigszins had afge
perst maar de Italiaansche meisjes, zoo had zij
vaak hooren zeggen, waren wonderlijk schoon en
verleidelijk. Haar John kon ook ziek worden in
'dat warme land en zij had dikwijls hooren zeggen,
■dafjde zieken daar onder het scheepsvolk allemaal
stierven. Voor zij hem kon komen bijstaan, zou hij
al dood zijn. Zulke inbeeldingen hadden Njetta
den geheelen winter geplaagd en haar onver
schillig gemaakt voor de gewone wintervermaken
sneeuwschoenloopen, sledevaren, punch- en dans
partijen. Dat had Björn zeer verdroten en ook haar
oude minnaar Alaf Larsen had er zich aan geër
gerd. Alaf was een klein, gezet, koppig ventje met
vlasachtig haar, kleine doordringende oogen en
met een bestendigen lach om den mond. Na Björn
was zijn vader de rijkste van de eilanders. Hij zou
van de meisjes op Hille en ook uit Mandal aan
eiken vinger er een kunnen krijgen, maar hij bleef
van Njetta houden, misschien wel omdat de
anderen hem wel wilden hebben en Njetta niet.
Hoe weinig aanmoediging hij ontving van den
kant zijner uitveikorene, hij kon niet besluiten
zijne bezoeken bij Björn te staken, en terwijl Njetta
aan het spinnen was, zag zij hem ook nu weder
de werf opkomen naar den kant, waar de baan lag.
Alaf had een reisje naar Hamburg gemaakt,
gevoelde zich nu bereisd man, wereldburger,
en putte daaruit moed tot een nieuw aanzoek.
vGoeden morgen, Njetta," zoo sprak hij het
meisje aan, nhoe gaat liet u, mijn schatje?"
»Uw schatje was het spijtig antwoord, sik
ben geen schatje en ten minste het uwe niet. nik
zou u evengoed mijn aapje of mijn kalfje bun
nen noemen."
Dat antwoord beviel Alaf slecht. Hij was in
Hamburg geweest en gewoon geworden aan eene
beleefde bejegening.
Altijd nog even norsch vroeg hij daarom op
verdrietigen toon.
sGij zoudt waarschijnlijk een zoet popje van mij
willen maken, dat u diende op uw wenken,"
voerde zij hem te gemoet. sNeen, mijn jongen,
daartoe is uwe hand niet zacht en lenig genoeg."
»Aan mijne handen kleeft geen oneeilijk goed,"
hernam Alaf.
»En toch wil ik niet, dat zij mij streelen,"
riep Njetta, terwijl zij Alaf met booze blikken mat.
»Neen, er zijn fijnere handen, die dat doen 1"
antwoordde Alaf spottend.
»En als dat zoo ware, wat ging u dat aan
klonk het bits.
»Maar eerlijke handen zijn hot niet," vervolgde
Alaf.
Njetta zweeg. Wat beteekende dat herhaaldelijk
verwijt I Hij was te Hamburg geweest. Zou hij
daar iets ten nadeele van John gehoord hebben T
Hoe was lnj zoo goed op de hoogte van de betrek
king tusschen hen beiden
Alaf had hen eens met den scherpen blik des
naij'vers naast elkaar zien loopen en te Hamburg
hooren praten van honderdduizend fi anken, die
verdwenen waren uit de kajuit van den kapitein
der Orion. Htj was niet misdeeld van schei pzin-
nigheid, en zoo bracht |i>j een en ander in ver
band en maakte er eene beschuldiging van, waar
voor hij overigens nog weinig bewijzen kon bij
brengen. De toespeling alleen was echter voldoende
om Njetta's woede gaande te maken.
»Gij ruwe beer!" barstte zij los, wat durft gij
mij daar zeggen 7 Wie is hier oneerlijk, zeg
Alaf vreesde hare woedende blikken evenmin
als hare scheldwoorden.
»Wie 7" hernam hij, »Johan, uw schatje 1"
Wordt vervolgd.)
