A0. 1891 Maandag 12 October. N°. 7862 Eerste Blad Versch nt dagelijks, uitgezonderd Dinsdag. UITGEVER: J. ODÉ. Schiedam, 10 October 1891. Deze week stierven een koning -en een burger. De dood diens konings vermocht nau welijks de aandacht te trekken de dood van den burger bracht meer dan éen werelddeel in ontroeringen deed zijn invloed zelfs op de beurs gevoelen. De koning was Karei I van Wurtembergde burger was Charles Stewart Parnell, de kampioen voor de onaf hankelijkheid der Ieren. Sedert de stichting van het Duitsche keizer rijk hebben de Duitsche tronen en troontjes veel van hun glans verloren. Er zijn daar te lande koningen, groothertogen, hertogen, vor sten, die over onafhankelijke staten heeten te regeeren; doch feitelijk gaat van Berlijn de leiding uit. Daarom is de dood van een Duit- schen rijksvorst een gebeurtenis van minder invloed en beteekenis, dan vroeger wel eens het geval was. De thans overleden koning, een broeder van de eerste gemalin van onzen koning ■Willem III, heeft zeven en twintig jaren lang de teugels van het bewind in handen gehad. Hij heeft dus den moeilijken tijd van 1866 mede doorleefd. Toen de strijd tusschen Oos tenrijk en Pruisen uitbrak, had Wurtemberg partij gekozen voor Oostenrijkzooals trou wens alle Duitsche bondgenooten. De bondgenooten werden overwonnen Hannover werd bij Pruisen ingelijfd, doch Wurtemberg kwam met de betaling van acht millioen aan oorlogskosten vrij en bleef zelfstandig bestaan. In 1870 was koning Karei I te Versailles, toen daar het Duitsche keizerrijk werd ge sticht. Twintig jaar vroeger, in den revolu- tionnairen tijd van 1850, had zijn vader, koning Willem I van Wurtemberg, de Duit sche eenheid een van de gevaarlijkste hersen schimmen genoemd, die nagejaagd konden worden de zoon hielp deze mede bezegelen. .Met sympathie? Dat is een vraag, die we liever niet beantwoorden. Voor het overige heeft de overleden vorst zich bemind weten te maken in zijn land, en dit heeft hij be paald voor op zijn voorganger, die, als een reactionnair van den ouden stempel, van geen nieuwe denkbeelden hooren wilde en daarom in gestadigen strijd was met de geest zijns tijds. Woensdag jl. kwam de geheel onverwachte tijding van het overlijden van Parnell, tot voor ruim een jaar den afgod van alle Ieren -en Ierschgezindeu. Hij bereikte den ouderdom van 46 jaren. Zooals meermalen bjj bet onver wacht overlgden van buitengewone mannen, werd al spoedig het woord zelfmoord genoemd; slatere berichten hebben dit gerucht gelogen straft. Parnell is de grondvester geworden van een partg, die met zijn dood niet uiieen- spat. Zijn beginsel was: recht voor leiland, niet door sluipmoord, zooals indertijd de Fenians de Iersche zaak meenden te moeten dienen, maar langs den weg van het recht. Men verlieze vooral niet uit het oog, dat Parnell geen Ier, maar Engelschman en boven dien protestant was. Toch volgden hem de Ieren op zijn weg. Bovendien mocht het hem geluk ken, den beroemden staatsman Gladstone voor zijn zaak en zijn beginselen te winnen. In 1875, op dertigjarigen leeftijd trad hij als Parlements lid opjarenlang volgde hij de tactiek, met zijn medestanders door het rekken der beraad slaging, als het geen Iersche zaken gold, het Parlement te vervelen, te vermoeien, tot werkeloosheid te doemen. De Engelsche hee- ren konden er niets aan doenobstructionisme, of recht voor Ierland. Dat was Parnells leus. Jammer, dat men van hem moet zeggen: hij heeft de zegepraal zijner beginselen niet gezien, en het is maar goed ook, want in de kracht van zijn leven had hij zijn aanzien verloren. Een liefdesgeschiedenis met de vrouw van een vriend, gevolgd door een echtscheidings proces, bracht hem als leider zijner partij ten val. Politiek dood verklaard door tal zijner vrienden, weigerde Parnell halsstarrig zich aan dit vonnis te onderwerpen. Of het hem gelukt zou zijn, het verloren standpunt te heroveren, wie zal het zeggen Hij was een staatsman met groote talentenin ieder opzicht ver verheven boven den Franschen agiVor Boulanger, met wien hij dezer dagen in meer dan éen blad werd vergeleken. Er heerscht in Duitschland zekere gevoe ligheid over een brief, door den gewezen Italiaanschen minister Bonghi aan het Ber liner Tageblatt geschreven. De zaak is deze Eerlang wordt te Rome een internationaal vredescongres gehouden; tal van afgevaar digden uit verschillende landen zullen daar bijeenkomen tot het bespreken van hoogst belangrijke punten. En nu was er in Duitsch land twijfel gerezen, of dit congres niet over zaken zou gaan debatteeren, waarover Duitschland nu liever geen debat zou ge houden zien. Hierop antwoordde de minister Bonghi »De opvatting van uwen Rorneinschen correspondent, alsof het vredescongres in Fransch vaarwater zou geraken en de aan spraken van Frankrijk op Elzas-Lotharingen zou trachten te wettigen, is onjuist. In mijn jongste geschrift over den Europeeschen toe- staud en den vrede heb ik noch de rechten i van Frankrijk, noch die van Duitschland op Elzas-Lotharingen, maar alleen het recht der Elzas-Lotharingers op zelfstandigheid aange toond. Het beginsel, dat een volk het recht op vrije beschikking over zich zeiven moet hebben, is buitendien hetzelfde beginsel, waarop het bestaan van het koninkrijk Italië it; gegrond en waarvan ik evenmin als eenig ander Italiaan mag afzien. Wil men echter ook dat beginsel ter zijde laten, dan is het toch in alle geval duidelijk, dat het bestaande geschil tusschen Frankrijk en Duitschland over de vraag wie de wettige bezitter van Elzas-Lotharingen moet zijn, voor Europa eene oorzaak van eindeloozen strijd is. Juist dat geschil is oorzaak van den ongelukkigen toestand van het hedendaagsche Europa, waarin men weifelt tusschen oorlog en vrede, maar die toch eenigermate een geest- en roemlooze oorlogstoestand is. jZonder ergens de waarheid te na te willen komen, ligt het toch voor de hand, dat Duitsch land iu 21 jaren het niet heeft verstaan zich de Elzas-Lotharingers tot vrienden te maken. Ja, het is zelfs niet waarschijnlijk, dat dit in de toekomst zal gelukkendaar Frankrijk inmiddels is bekomen en zijne natuurlijke aantrekkingskracht opnieuw uit oefent. Moge mijals door en door monar chaal, dit ook tegenstaan, omdat het een werk der republiek iszoo hen ik echter niet gewoon met wenschen en hypothesen, maar alleen met de werkelijkheid te rekenen. An ders zouden zelfs de volbloed-Duitschers in Frankrijk een element moeten zien, dat voor het intellectueel en zedelijk verband der vol ken noodig is. Wal daarvan ook zij de Elzas-Lolha- ringsche quaestie zal noch in de interna tionale conferentie van parlementsleden, noch op het vredescongres, die heide in November te Rome zullen worden gehouden, ter sprake komen." Voor een Duitscher is deze rede hard om te hoorendoch aanstonds herinnert hij er ziju Italiaanschen vriend aan dat er twee landschappen bestaan, Savoye en Nizza, zuiver Italiaansch, doch thans Frausch land, en aldus geworden langs den weg der annexatie. Hier over zwijgen de Franschen steeds, als ze den mond vol hebben van Elzas-Lotharingen. Alzoo het vredescongres ingewijd door een onverkwikkelijken pennestrijd. Wat dit con gres uitwerken zal? Binncnlandsche Berichten. SCHIEDAM, 10 October ÏS91. Naar men ous mededeelt, worden de repetities derzangvereeniging »St.-Givgorius" met de »Symphonie-Veieemging", ter voor bereiding der feestviering op 26 dezer, naar aller genoegen gehouden en vormen de beide corporatiën een voortreffelijk ensemble, zoo dat de feestavond veel belooft. Wie dus muzikaal kunstgenot wil smaken, \erzuime niet op de circuleerende lijsten te teekenen. Bij kon. besl. van 7 Oct. is mr. P. Post Uiterweer, op verzoek, ontslagen als notaris te Delft. Het rapport aan de Koningin-Regentes van de in 1887 benoemde commissie, tot het ontwerpen van een wetboek van strafrecht voor de Europeanen in Nederlandsch Indië, zooveel mogelijk in overeenstemming met het Nederlandsch wetboek van strafrecht, is thans in druk verschenen. De meerderheid der commissie adviseert tot behoud van de doodstraf in dat wetboek. De minderheid deed van dit. haar afwijzend ge voelen uitdrukkelijk in het rapport blijken. De doodstraf wordt thans nog voor Euro peanen beperkt: lo. tot de ernstigste mis drijven tegen de veiligheid en 2o. tot moord. Maar ook in die gevallen wordt de doodstraf niet imperatief gesteld, maar is de rechter bevoegd verklaard, haar door vrijheidsstraf te vervangen. .Naar het DagMad verneemt, heeft de fractie der katholieke leden van de Tweede Kamer, welke het centrum genoemd wordt, eene uitnnodiging tot de andere katholieke leden gericht om zich bij haar aan te sluiten. Omtrent het voorgevallene op de Haagsche conferentie in Febr. 4888, waarover mr. Bahlmann in de Gelderlander schreef tegen de Standaard in, schrijft nu laatstgenoemd blad «Het geschil is spoedig tot beslissing te brengen. simmers, zijn we wel ingelicht, dan is van bedoelde conferentie een protocol opgemaaktdat door de afgevaardigden beiderzijds onderteekend is. «Onze redactie zal zich daarom tot het centraal-comité wendenmet verzoek, om hetgeen in dit protocol over de militaire quaestie voorkomt, te mogen publiceeren. j>Alleen zoo is uit te maken, otde Stand., gelijk de heer Bahlmann beweert, o n sv a a I' ll e i d schreef, of wel, dat de heer Bohlmann, (om parlementair te blijven) zich vergis t." Het bestuur der «Liberale Unie" heeft de afgevaardigden der kiesvereenigingenleden der L. U.uitgenoodigd tot bijwoning der gewone jaarlijksche algemeene vergadering te houden op Zaterdag 7 November a.s., des \oormiddags te 10uur precies, in het ge bouw »Concordia", St.-Luciënsteeg hoek N. Z. Voorburgwal, te Amsterdam. Op de agenda komen als punten van be handeling voor: lo. Verslag omtrent den toestand der L. U. en de werkzaamheden van liet bestuur gedu rende het jaar 1890. 2o. Benoeming ecner commissie tot het muien van de rekening des penningmeesters over het jaar 1890. 3o. Benoeming van vier leden van het bestuur, ter vervanging van de heeren mr. 11. X. Dijckmeester, mr. II. L. Drucker en jhr. mr. L. Michiels van Kesseniehdie aaü de beurt van aftreding en niet herkiesbaar zijn, en van den heer mr. J. P. R. Tak van Poort vliet die wegens zijne benoeming tot minister van binnenlandsche zaken ontslag beeft geno men. 4o. Voorstel tot wijziging van art. 12 der statuten. 5o. Gedachtenwisseling over eene uitbrei ding van de werkzaamheid der Liberale Unie, in te leiden door het bestuur. Voorstel tot wijziging van art. 12 der sta tuten. Het bestuur .stelt voor, art. 12 der statuten te lezen als volgt: »Ter bestrijding der noodzakelijke uitgaven wordt door iedere kiesvereeniging jaarlijks een BURBA Vx BOTKRiTRA AT, E 2 7. Aovkrtkntiei'Rijs: van i10 gewone regels '>i»t inbegrip van cene Courant. f 110. Iedere gewone regel meer - O.Ki. Driemam. geplaatst wordt tegen tweemaal bereUend. Abonnementsprijs, per kwartaal Iranco per post, door liet geheele Rijk Afzonderlijke 1.85. - 2.50. - 0.10. waammmm

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamsche Courant | 1891 | | pagina 1