Zondag 31 December.
N°. 8435.
A°. :893,
Eerste Blad.
Feuilleton.
Voor de kunst geboren.
2 ©venenveert:g*ste Jaargang.
B
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd Dinsdag,
UITGEVER: J. O D ft.
JJuïtenlamlsche Berichten,
Abonnementsprijs, per kwartaal
franco per post, door het geheele Rijk
Afzonderlijke nommers
t 1.85.
2.50.
- 0.10.
R IT ICR A r O T E II S T H 1 ,1 T, E
S 7.
Advertentieprijs van 110 gewone regels inet
inbegrip van eene Courantf 1.10.
Iedere gewone regel meer. - 0.10.
Driemaal geplaatst wordt tegen tweemaal berekend,
Maandagmorgen, 1 Januari, zal de
Courant verschijnen.
I» U I T S C I. A S I).
De keizer ontving Donderdag aclitereen-
volgeiis den rijkskanselier, den minister Tan
financiën dr. Miquel, de ministers van eere-
dienst en van oorlog en den chef van zijn
militair kabinet ten gelioore, hetgeen aan
de loopende geruchten aangaande eene crisis
nieuw voedsel geeft.
De Berlijnsche correspondent der If. li. Ct.
schrijft van gisteren:
Langzamerhand begonnen er eenige bijzon
derheden uit te lekken omtrent de ministe-
rieele moeilijkheden in de laatste dagen. Naar
hetgeen men daarvan verneemt, bestond er
inzonderheid spanning tusschen Caprivi en
Miquel. De rijkskanselier wil van de voor
genomen groote hervorming in liet belasting
en financiewezen op het oogetiblik niets Ver
der hooien en aan den Rijksdag alleen dat
gene zien voorleggen, wat noodig is tot dek
king der meerdere uitgaven ter zake de
uitbieiding van het leger. De minister van
financiën acht het daarentegen dringend
noodig, dat zijn groot plan voor eene diep
ingrijpende hervorming van 's rijks financie
wezen in organieken samenhang wordt ver
wezenlijkt. Gisteren hebben Caprivi en Miquel
eene langdurige audiëntie bij den keizer ge-
bad, die bemiddelend schijnt te zijn opge
treden; want lieden verneemt men, dat Ca
privi op zijn post zal blijven en dat Miquel
bereid is tot concessiën. In alle geval vindt
Caprivi steun bij de meer populaire stemming,
wanneer hij zich verklaart tegen al wat in
de nieuwe belastingen kan worden vermeden,
terwijl ongetwijfeld de politieke denkers in
stemmen met de zienswijze van Miquel, dat
er over liet algemeen behoefte bestaat aan
eene grondige financieele hervorming ten be
hoeve van verbetering der economische po
litiek des rijks.
Weer iets nieuws
Schenen de wolken eener ministerieele
crisis door eene beslissing des keizers, gis
teren genomen voorbijgedrevenheden
avond wordt sterk betwijfeld, of er in het
geheel wel verschil van meeniug tusschen
den rijkskanselier en den minister \an
financiën bestaan beeft. De wijnbelasting,
waartegen Zuid-Duitschland zich zoo heftig
verzet, zou Miquel reeds geheel losgelaten
hebben, en de tabaksbelasting eerst later,
na het afdoen van liet Russische handels
verdrag, in den Rijksdag ter behandeling
komen. Capiivi zou besloten zijn, zijne gan-
sche autoriteit voor de aanneming van het
Russische handelsverdrag door het Parlement
in de weegschaal te leggen, als de Russische
regeering eenige nog niet toegestane wen-
schen der Duilsche nijverheid en den van
Duitsche zijde verlangden duur van het ver
drag tot 1904 inwilligt. Zelfs zou Caprivi,
en dat met volle instemmi' g des keizers,
voor de ontbinding, van eenen onwilligeu
Rijksdag met terugschrikken.
Wat de agrarisch-conservatieve oppositie
betreft, dezer dagen zou waarschijnlijk in
de Seichsanzeiger eene scherpe offlcieele
verklaring verschijnen tegen de persoonlijke
en beleedigende aanvallen der Kreuzzeitung,
waardoor graaf Caprivi geprikkeld werd tot
eene uitdaging op sabel of pistolen met de
mannen, die bij de Kreuzzeitung achter de
schermen zitten. Dit blad heeft, naar men
weet, in een zijner laatste artikelen tusschen
de regelen door den rijkskanselier lasterin
gen voorgeworpen, welke naar de in zijnen
stand heerschende begrippen slechts door een
duel uitgewischt kunnen worden.
Voorts zou in de laatste dagen de moge
lijkheid van een ontslag van den Pruisischen
minister-president Euienburg overwogen zijn,
bijaldien bij n 1. zich niet tot eene krachti
ger houding tegenover de agrariërs aangrij
pen wil. Caprivi zou dan bereid zijn, weder
zelf het voorzitterschap van het Pruisische
ministerie op zich te nemen. Miquel zou zich
dus handig en te rechter tijd gedekt hebben
en Euienburg, de eedgenoot der hoog conser
vatieve fiondeurs, voorloopig in den hoek
gedreven zijn.
De Miinchenercorrespondent der Germania
doet stichtelijke onthullingen over het zoo
genaamd romantische huwelijk van de Beier-
sche prinses Elisabeth met baron Von See-
fried. Tot nog toe zoude op de verloving
noch de ouderlijke toestemming noch een
huwelijk gevolgd zijn. De prinses vluchtte
uit Bozen van hare ouders weg en vond te
Genève haren geliefde, die zonder verlof zijn
garnizoen te Metz verlaten had. De prinses
wil eenvoudig het huwelijk, tot hunne groote
droefheid, haren ouders en grootouders af
dwingen. Nu eerst zouden stappen gedaan
worden om het huwelijk te voltrekken. De
Germania, die, dank zij hare betrekkingen
met de geestelijkheid, goed ingelicht zijn kan,
geeft te verstaan dat haar coriespondent nog
meer intieme mededeelingen gedaan heeft,
welke echter zoo diep betreurenswaardig en
alleronaangenaamst zijn, dat zij ze voor de
opeobam lieid ten eenenmale ongeschikt acht.
Piinses Elisabeth is, zooals men weet, eene
kleindochter van keizer Frans Jozef.
Engelsche en Duitsche bladen raden tegen
woordig om strijd den hertog van Ivoburg-
Gotlia aan, vrijwillig afstand te doen van de
10,000 pd. st. 's jaars, hetwelk het Engelsche
Lagerhuis: hem als apanage gelaten heeft.
Duiisrhe bladen noemen bet ronduit onbe-
hooi lijk, dat een Duitsch vorst een Engelsch
jaargeld trekt.
In parlementaire kringen betwijfelt men
ten zeerste of er wel eenige kans bestaat
dat de kredieten, door de regen ing aange
vraagd tot versterking der vloot, zullen wor
den toegestaan. In elk geval is eene levendige
bestrijding te vachten.
De oneenigheld tusschen de Pruisische re
geering en de overige bondsstaten schijnt nog
niet uit den weg geruimd. Van particulieie
zijde wordt althans gemeld, dat prins Arnolf
van Beieren, bevelhebber van bet le leger
korps, en prins Luitpold, inspecteur-generaal,
niet naar Berlijn zullen gaan ter Nieuwjaars
receptie bij den keizer, maar zich door gene
raal Von Berg zullen doen vertegenwoordigen.
Een bericht uit Kameroen meldt, dut de
woning van den Duitschen gouverneur door
een troep tot muiterij overgeslagen politic-
soldaten is geplunderd, maar dat de door liet
oorlogsschip Hy'dne aan wal gezette troepen
de orde hersteld hebben, waai bij verschei
dene dooden en gewonden zijn gevallen.
F R A S K It IJ K.
De conferentie tusschen Carimir Perier en
Castilho over het Fransch-Spaansche handels
verdrag is gisteravond geëindigd zonder dat
tot iets besloten is. Hedenochtend zou de
conferentie hervat worden en dan tot eene
beslissing moeten leiden.
In de rue de Charente te Parijs begon
Woensdag zekere Demouchy, Belg van ge
boorte, een anarchistische hagepreek le hou
den. Het duurde eenigen tijd eer de politie
kwam opdagen om dezen vurigen hervormer
die steeds betoogde dat Vaillant lang niet
i.
Sedert bun huwelijk woonden de hBer en
mevrouw Aubinet op een afgelegen buitenijo
aan een straatweg zonder boomen, die middon
door een zonnige vlakte liep. In den kleinen
tuin konden de bloemen slechts dnor voortdurend
gieten haar friscbheid behouden, daar heggen
en heesters ze niet genoeg tegen de brandende
zonnestralen konden beschutten.
Do jonge vrouw bracht haar tijd door met
naaien en de kleine zorgen voor de huishouding,
en wachtte dagelijks in somber stilzwijgen op
den trein, waarmede haar echi genoot, op de
bureaux van het ministerie van buinenlamtsche
zaken werkzaam, tegen den avond thuiskwam.
De dagen gingen op deze wijze eentonig en
stil voorbijzij vielen haar dan ook zoo hing,
dat zij, om zich te voelen leven, genoodzaakt
was zich in het vei leden te verdiepen.
Wie zou ooit hebben vermoed, dat deze blonde
tengere vrouw, steeds over baar naaiwerk ge
bogen en in de huishouding wei kzaam, de eenige
dochter was van de groote kunstenares Sambrina
de beroemde zangeres, die, na overal in
Europa en Amerika met geestdrift te zijn toe
gejuicht, haar ondergang en het verlies harer
stem in een stille straat van Vaugirard kwam
verbergen
De zangeres had hare dochter Lucie van de
kostschool genomen en met haar een armoedig
benedenhuis tusschen twee vochtige binnen
plaatsen betrokken. Het lichtzinnige, verkwistende
artistenleveri, misschien ook teleuistellingen van
alleilei aai tl gedurende de laatste jaren onder
vonden, hadden der kunstenaars een onverzoen-
lijken haat tegen het vak ingeboezemd.
Ondanks liet middelmatige muziekonderwijs
op de kostschool had Lucie op zestienjarigen
leeftijd reeds groote vorderingen in den zang
gemaakt. Zij bezat een e«en prachtige stem als
hare moeder en een bijzonder ontwikkeld
kunstgevoel. Zingen was haar lust en haar leven.
Ongelukkigerwijze had haie moeder baar piano
verkocht en haar partities verbrand. Zoodra
Lucie het waagde slechts even te neuriën, sloot
de moeder haar met een tragisch gebaar den
mond en riek huiverend
ïNeen, neen, zing toch niet ik kan
het niet verdragen. Gij moet nooit zingen."
Kwam deze tegenstand voort uit do eene of
andere treurige herinnering of uit een soort
van ijverzucht? Lucie wist het niet, maar hield
terstond op, om haar moeder geen verdriet te
doen.
Na zes maanden lang een droevige bestaan
te hebben voortgesleept, werd de kunstenares
bedlegerig. De beide vrouwen verkeerden in
armoedige omstandigheden en hadden aan alles
gebrek. Op een avond, dat hare moeder aan lievige
benauwdheid leed en zelfs niet meer kun sprpken,
waagde het meisje in haar angst te kloppen bij
haar buurman, Jacques Aubinet, die in betzelfde
huis vvuonde.
Jacques was een krachtige, flinke jonkman,
van ongeveer acht en twintig jaar, en ambtenaar
bij het ministeiie. Hij sprak weinig, was zeer
stil van aaid en hield van een bedaard, geiegeld
leven. Lucie deelde hem haar angsten en zorgen
mede, en na zich van een opwekkend middel
te hebben voorzien, volgde hij haar terstond
naar de kamer der zieke. Nadat deze eemgs/mi
was bijgekomen, bleef hij voor het bed zit'en
tot zij rustig was ingeslapen.
Den volgenden dag kwam hij vragen boe liet
ging; ook den dag daarna en verder allo diteu.
Toen luj beter met de omstandigheden der beide
verlaten vrouwen bekend werd, kieeg liet
medelijden weidia de oveihami op zijn inge
wortelde bnigerlijke begrippen omtrent tooneef-
speelsters, en bij nadere kennismaking verdwenen
zijn vooroordeelen geheel. Nooit sprak de langui es
over haar verleden, en haar zoiniei finge afkeer
van alle herinneringen, die roet haai kunstenaars
loopbaan in eenig verband stonden, droeg er niet
weinig toe bij den jongen man (ine langer lmo
meer gerust te stellen.
