EEN LANGE STRIJD.
A0. 1894.
Vrijdag 29 Juni.
N°. 8562.
KENNISGEVING.
KENNISGEVING.
e u i 11 e t o n.
Achtenveertigste Jaargang.
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd Dinsdag,
Buitenlandsclie Berichten.
UITGEVER: J. ODÉ.
Abonnementsprijs, per kwartaal
franco per pose, door het geheele Rijk
Afzonderlijke norumers
t 1.85.
2.50.
- 0.10.
RVKEAVi BOTKK81R&A1.B 2 7.
Advertentieprijs: van 110 gewone regels met
inbegrip van eene Courantf 1.10.
Iedere gewone regel meer. - 0.10.
Driemaal geplaatst wordt tegen tweemaal berekend.
Inrichtingen welke gevaar, schade of
hinder kunnen veroorzaken.
Burgemeester en' wethouders vak Schie
dam;
Gezien het verzoek van J, H. VAN DER
KLINK om vergunning tot oprichting van
een slachterij in het pand aan de Langs
Kerkstraat, no. 25, kadaster sectie B no. 777.
Gelet op de artt. 6 en 7 der wet van den
2den Juni 1875 Staatsblad, n°. 95);
Doen te weten:
Dat voormeld verzoek met de bijlagen
op de secretarie der gemeente is ter visie
gelegd;
dat op Donderdag den 12den Juli a.s.,
des namiddags ten 2 ure, ten raadhuize
gelegenheid zal worden gegeven, om bezwa
ren egen het toestaan van dat verzoek in te
brengen en die mondeling of schriftelijk toe
te lichten; en
dat gedurende drie dagen, vóór het tijd
stip hierboven genoemd, op de secretarie der
gemeente, van de schrifturen, die ter zake
mochten zijn ingekomen, kennis kan worden
genomen.
En is hiervan afkondiging geschied, waar
het behoort, den 28sten Juni 1894.
Burgemeester en wethouders voornoemd,
VAN DIJK VAN MATEN ESSE.
Be secrU?ris,
VERNÈDE.
SCHOUW over wegen, voetpaden
en kunstwerken.
Burgemeester en wethouders van Schiedam
Voldoende aan het bepaalde bij art. 6 van het
leglement op de wegen en voetpaden in deze
provincie
[hengen het volgende proces-verbaal door
aanplakking ter kennis van belanghebbenden
Op heden den 20sten Juni 1800 vier en
negentig is door den ondergeteekende, AüGUS-
TINÜS NOLEN, architect der gemeente Schie
dam, als daaitoe gemachtigd door heeren bur
gemeester en wethouders van Schiedam, bij hun
besluit van den vijfden April daaraanvoor-
gaande, ter voldoening aan het voorschrift vervat
in art. 6 van het reglement op de wegen en
voetpaden in de provincie Zuid-Holland, opneming
gedaan van de niet onder beheer van eenig polder-
of waterschapsbestuur staande wegen, voetpaden
en kunstwerken, gelegen binnen het grondgebied
van de gemeente Schiedam en dienende tot
hoofdverbinding tusschen de verschillende be
bouwde gemeentekommen.
Daarbij is gebleken, dat de Hooge Scbieland-
sche zeedijk, op den legger van de wegen en voet
paden der gemeente Schiedam vermeld onder volg
nummer 5, en de Delflandsche Maasdijk, op dien
legger voorkomende onder volgnummer 15, rit
voldoenden staat van onderhoud verkeeren.
Be gemeente-architect,
{get.) A. NOLEN.
En is hiervan afkondiging geschied, waar bet
behoort, den 28sten Juni 1894.
Burgemeester en wethouders voornoemd,
VAN DIJK VAN MATENESSE.
De secretaris,
VERNÈDE.
FRANKRIJK.
Op het Congres, gisteren te Versailles, ge
houden ter verkiezing van een president dei-
republiek, werden 851 stemmen uitgebracht.
Daarvan verkregen: Périer451, Brisson 195,
Dupuy 97, Février 59, Arago 27, verschil
lende personen 22 te zamen.
Gekozen is dus de heer Casimir Périer.
Toen het stemmencijfer, door Périer ver
kregen, afgelezen werd, barstten er levendige
toejuichingen los in het centrum en de linker
zijde. De socialisten daarentegen protesteer
den heftigzij hieven de kreet aan sieve
de sociale revoiutie!" Weg met de reactie!"
Coutant riep: «Weg met de reactie!" Fabe-
rotleve de sociale revolutie 1"
Nadat de uitslag der presidentsverkiezing
afgekondigd en de zitting der Nationale
Vergadering gesloten was, hebben de presi
dent van het Congres en de ministers zich
naar het kabinet van Challemel Lacour be
geven, waar Périer zich bjj hen voegde.
ChalU mel Lacour richtte eene welsprekende
en roerende toespraak tot Périer, die onder
het luisteren de tranen niet kon bedwingen,
en het volgende antwoordde: «De Nationale
Vergadering heeft mij de grootste eer te
beurt doen vallen, welke een burger kan
ontvangen. Zij legt de zwaartste zedelijke ver
antwoordelijkheid op mijne schouders. Ik zal
mijn land alles geven wat ik bezit aan geest
kracht en vaderlandsliefde. Al de warmte
mijner overtuigingen zal der republiek ten
deel zijn, en aan de democratie zal ik al
mijne toewijding en geheel mijn hart schen
ken, gelijk hij het deed, dien wij beweenen."
Périer ontving vervolgens degelukwenschen
van de leden van Senaat en Kamer, en van
de vertegenwoordigers der pers
Pénen heeft te 6 uur Versailles verlaten,
in gezelschap van den president van den
ministerraad. Alle ministers en vele senatoren
en Kamerleden, in het paleis bijeen, riepen
toen Périer hun voorbijgingsieve de repu
bliek 1" Terwijl een compagnie artillerie de
nieuwsgierigen op een afstand hield, werd
een escorte gevormd door een eskadron paar
denvolk. De nieuwe president werd op straat
begroet met warme toejuichingen en met het
geroep van «leve Périer!"
Wegens de omstandigheden werd Périer
niet naar het Elysee gebracht, maar werd hij
in het ministerie van buitenlandsche zaken
geïnstalleerd.
Te Parijs heeft zich gisteren geen enkel
ongewoon voorval voorgedaan. Alles is er
kalm gebleven.
De socialistische groep der Kamer heeft
een manifest aangenomen, waarin geprotes
teerd wordt tegen de verkiezing van Périer
als de vrucht eener coalitie van de clerica-
len, de rallies en kapitalisten, door welke
de republiek in gevaar wordt gebracht.
Het ministerie heeft den nieuwen presi
dent zijn ontslag aangeboden.
Burdeau zal waarschijnlijk opvolger zijn
van Dupuy als minister-president en het is
niet onmogelijk dat deze weer geroepen zal
worden liet voorzitlersgestoelte in de Kamer
in te nemen.
Het stoffelijk overschot van Carnot zal mor
gen en Zaterdag ter bezichtiging worden
gesteld. De Ncderlandsche kolonie te Parijs
zal een krans zenden voor de begrafenis van
Carnot.
De laatste woorden van Carr.ot tot het
Fransche volk waren die, welke hy aan het
banket sprak, dat hem in iiet Palais de Com
merce te Lyon werd aangeboden. Er waren
daar een 1000-tal gasten. Op den heildronk, te
zijner eere ingesteld, antwoordde de president;
«In de grootsche onderneming, heden door
uwen moed en opoffering tot een goed einde
gebracht, volgt u de oplettende belangstelling
van geheel het land, en 't is met groote
vreugde dat ik, over eenige uren, onze nijver
heids- en handelskrachten in oogenschouw
nam. In naam der regeering van de republiek,
juich ik uw succes toe en ik breng aan de
stad Lyon den dank van Frankrijk.
«De vereeniging van alle pogingen, de eens
gezindheid, medewerking van alle kinderen
der stad, hebben u dien bijval verzekerd en
u toegelaten, dit heerlijk gedenkteeken op te
richten aan den Franschen roem en glorie,
'tls een edel en heilzaam vooibeeld, dat niet
zal verloren zijn. In ons geliefd F raak rijk
zijn er geene partijen meereen enkel hart
klopt in alle borsten, wanneer de eer, de
veiligheid, de rechten van het vaderland op
het spel staan.
«De eenheid van al zijne kinderen kan
evenmin aan het vaderland ontbreken, om
den onophoudelijken gang te verzekeren naar
de rechtvaardigheid en den vooruitgang, waar
van liet 't voorbeeld aan de wereld moet
geven".
Weinige minuten later trof hem de dolk
van een sluipmoordenaar.
Uit goede bron wordt verzekerd, dat de
pogingen tot plundering te Lyon op Dinsdag
avond liet werk waren van geïsoleerde groe
pen. Die pogingen zijn mislukt. De strenge
maatregelen van dan prefect hebben vrucht
gedragen, want 2000 arrestatiën zijn zonder
genade bewerkstelligd.
Door plunderaars is brand gesticht in een
depot. Dertig hunner zyn gearresteerd.
Te Marseille is Dinsdag niets bijzonders
tegen de Italianen voorgevallen. Tal van Ita-
liaansche werklieden hebben zich evenwel
tot den Italiaanschen consul om ondersten-
32.
»Neen, hoe kon ik dat zeggen, zoolang ik rsiet
wi«t, of gij ook een spion van hem waart?"
«Maar nu zijt gij van het tegendeel overtuigd,
niet waar?"
»Ik geloof het wel," gaf zij aarzelend ten
antwoord. «Hoe zijt gij aan den brief gekomen,
•dien gij mij laatst hebt getoond 7"
Ik dwong mij zelf om iets te zeggen, dat
xnij met de grootste moeite over de lippen
kwammaar ik zag wel, dat ik van die vrouw
niets zou te weten komen, als ik haar niet
kon overtuigendat ik geheel partij koos.
Ofschoon hetgeen ik ging zeggen de waarheid
was, klonk het voor mij, die Etheleen kende,
■«enigszins dubbelzinnig.
«Die brief," zeide ik, werd mij anoniem
gezonden waarschijnlijk om mij voor miss
Stuart te waarschuwen."
«Welzoo," riep zij half van haar stoel op
springende, «dus zijn er meer die weten welk
soort van schepsel dat meisje isHeeft zij u
weten te betooveren, zeg
«Ik zou gaarne meer van haar weten
antwoordde ikeen rechtstreeksch antwoord
ontwijkende. »Tot dusverre weet ik niets van
haar geschiedenis."
«Neen, dat kan ik begrijpen. Zij zelve zal
haar schande niet openbaren, maar ik zal liet
doen. Ik weet nu niets meer van u dan den
eersten keer gij zijt de zoon van lord Riverton
ik geloof, dat gij een man van eer zijt en dat
ik u kan vertrouwen."
«Dat kunt gij, mevrouw Darviü."
«Laat eens zien waar zal ik beginnen V'
«Gij wenscht zeker te weten wie ik ben. Ik
ben uit Schotland en heet Fraser. Ik was slechts
tien jaar oud, toen ik mijn ouders verloor en
arm achterbleefik werd opgenomen door de
getrouwde zuster van mijn vader, mevrouw
Ratliwel. Zij was weduwe en bezat een inkomen
van zes duidend pond. Ik geloof dat zij het alleen
uit plichtsgevoel deed, want zij heeft nooit veel
van mij gehouden."
Zij sprak nu bedaard en kalm en men zou
nooit hebben vermoed, dat zij niet wei bij het
hoofd was.
«Met de jaren," vervolgde zij, «werd mijn
tante al meer en meer hulpbehoevend. Ik wijdde
mij geheel aan haar en zij was daar, geloof
ik, dankbaar voor. Hoe dit zij, op een dag
vertelde zij mij, dat zij haar testament gemaakt
en mij tot haar eenige erfgenaam benoemd had.
Terzelfder tijd leerde ik een jongen man kennen,
die veel bij goede vrienden mijner tante aan
huis kwam. Hij was ongeveer iemand van dertig
jaar. Ik weet niet hoe hij er achter kwam, dat
ik het fortuin mijner tante zou erven, maar hij
vroeg mij ten huwelijk en ik gaf hem het jawoord.
Hij zag er knap uit en had iets over zicb,
waaraan weinig meisjes weerstand knnnen bieden.
Ik wist toen niet hoe valsch hij was en dat
hij alleen mijn fortuin op het oog had.
«Hij verzocht mij evenwel onze verloving
vootïoopig geheim te houden. Hij vond dit beter,
daar wij geen van beiden wisten hoe mijn
tante over da zaak zou denken. Hij ging dus
heen, mij belovende zoo spoedig mogelijk terug
te komen.
«Voor dien tijd gebeurde er echter iets anders.
Een vriendin mijner tante, mevrouw Stuart,
overleed. Haar eenige dochter, die onverzorgd
achterbleef, kwam bij ons inwonen. Het meisje
was twintig jaar en ongeveer acht jaar jonger
dan ik. In 't eerst hield ik veel van haar. Zq
verstond de kunst zich bij iedereen bemind te
maken het duurde niet lang of zij had de ge
negenheid mijner tanto geheel voor zich inge
nomen het was of ik niet meer bestond. Etheleen,
zoo heette zijlas haar voor, gaf haar de
medicijnen, deed in éen wooid alleszij kon
niet meer buiten haar. Zooals ik reeds zeide^
