N°. 8814,
e u I i e t o n.
Op een dwaalweg.
A". 1895
Vr dag 21 Juni.
Neg-enenveertgste Jaargang.
B
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd Dinsdag,
UITGEVERfL ODft.
Buite ill a n d s cli eBe r iehten.
duitschland.
191
f 1.85.
- 2.50.
- 0.10.
BVREAII: BOM H18 TBAAT 7 O.
Advertentieprijs van 110 gewone regels met
inbegrip van eene Courant- 1.10.
Iedere gewone regel meer
Driemaal geplaatst woidt tegen tweemaal i 1
Abonnementsprijs, per kwartaal
Franco per post, door het geheele Rijk
Afzonderlijke nommers
De keizer is gisterochtend te halftwaalf
niet de oudste vier prinsen van het Wildpark-
station te Berlijn naar Hamburg vertrokken.
De keizerin heeft zich gistermiddag met
een extra trein naar Kiel begeven. Zij neemt
haar intrek op het slot.
De keizer kwam gistermiddag te Hamburg
met de oudste vier keizerlijke prinsen te
4.20 aan. Hij werd door den burgemeester
Lehmann en leden van den senaat aan het
slation ontvangen. De bevolking bereidde den
keizer op zijn rit naar de landingsplaats van
8t. Pauli eene geestdriftvolle ontvangst,
In antwoord op eene rede van den burge
meester sprak de keizer zijn dank uit voor
het ongemeen warme onthaal, dat hem bereid
was. De toejuichingen, die hem te gemoet
klonken, zeide hij, waren het uitvloeisel van
den polsslag van het geheele Duitsche volk,
dat er tiotsch op was het rijs in zijne vorsten
en" hooge gasten vertegenwoordigd te «.ien.
Hij herdacht met dank en weemoed den
grooten keizer en diens dierbaren zoon, onder
wie het werk, dat tot den zegen en den vrede
der volkeren twee zeeën aan elkaar verbond,
begonnen was. De gepantserde macht, die te
Kiel vereenigd was, zou een zinnebeeld van
den vrede zijn, en vau de samenwerking van
een Europeesch beschavingsvolk tot volbren
ging van zijne beschavingszending. Alle volke
ren wenschten vrede en hadden dien noodig.
Alleen in vrede kon de wereldhandel, kon
Hamburgs handel bloeien. Hamburg leve
De correspondent der 2f. E. Ot, te Ham
burg schrijft van gisteren
Aan de opening van het Noord-Oostzee
kanaal gaat heden het feest te Hamburg,
dat slechts éen dag duren kan, vooraf; de
Roman van Lothar Brenkendorf.
4.
iDat zijn waarlijk interessante nieuwtjes en
ik wou, dat ik ze eerder geweten had. Hoogst
waarschijnlijk had ook ik dan geen voet over
den drempel van het huis gezet."
Haastig sloeg hij nog eenige glazen wijn naar
binnen, en hoewel het gesprek spoedig eene
andere wending nam, was het hem aan te zien,
dat niets hem zooveel belang inboezemde als de
pas gedane mededeeliugen van Reisinger. Toen
de doctor tegen tienen opstond, poogde hij hem
tiet meer terug te houden, maar maakte zich
ook gereed om te vertiekken. Een eind weegs
gingen zij samen, maar sloegen vervolgens elk
een verschillenden weg in.
Ra eenige honderden schreden had Hersdorff
rijke handelsstad heeft daarbij, met al den
trots en de macht van haar zwaren geldbui
del, in den korten tijd van zes uren willen
samenbrengen wat zij bij zulke gelegenheden
vermag te geven. Want de keizer die uit Ber
lijn te Hamburg aankomt te halfvjjf in den
namiddag, vervolgt reeds te lialfelf dezen
avond zijn reis over Brunsbuttel en door het
Noord-Oostzeekanaal. De feesten in die zes
uren te geven, komen de stadskas van Hamburg
op meer dan een millioen mark te staan.
Onmiddellijk na 's keizers aankomst be
geeft de stoet zich door de rijkversierde
straten naar het raadhuis, waar Hamburg
heden een feestmaal geeft aan zijne meest
hooggeplaatste gasten, waaronder zi'ch 33
Duitsche bondsvorsten en prinsen, en daaren
boven een Engelsche, een Italiaansche, een
Oostenrijksche en een Russische prins van den
bloede bevinden, benevens de keizer zelf.
Door het wegblijven van de keizerin namen
aan den maaltijd geen dames deel. Op het
laatste oogenblik werden zij nog afgezegd. Ook
de kleine kroonprins verscheen niet aan tafel.
Gelijk reeds met een enkel woord gemeld
is, volgde op den maaltijd, die verscheiden
uren duurde, het avondfeest in het Alsterbek-
ken. Jammer dat het weer niet zeer fraai
was. Van 's middags af vielen er van tijd tot
tot tijd regenbuien.
Niet ver van den hoofdingang van het
raadhuis vloeit een kleine arm van de Alster
voorbij. Eene bieede landingstrap, rood be
kleed en met bloemen en planten versierd,
was hier opgeslagen. De feestelijke stoet dei-
gasten stroomde uit het raadhuis naar de
opgetooide scheepjes onder aan de trap. De
keizer, levendig, vooropvlak achter hem
twee vorstelijke grijsbaarden, de Beiersche
prins-regent en de koning van Saksen. Het
heele schitterende gezelschap in het gevolg.
het logement bereikt, waar hij zijn inlrek ge
nomen had. Hij ging er echter niet binnen.
Het scheen dat het zwoele weer en de mane
schijn hem eene wandeling deden verkiezen door
de stille straten met hare ouderwetsrhe gevels
boven het verblijf in de bedompte kamers van
het logement. Ook begon hij de uitwerking te
gevoelen van het wel wat overdadig wijngelag
en had hij behoefte aan afkoeling.
Zoo liep hij dan een paar straten door om
eindelijk de voornaamste straat in te slaan,
waaraan de villa's waren gebouwd, die de stad
omgaven. Hij glimlachte zelf over het toeval,
dat hem in deze richting foerde, want hij wilde
zich niet bekennen, dat het opzet was. Reeds
zag hij de sneeuwwitte muren van hel huis des
bankiers in den maneschijn blinken. Alles was
er stil. Alleen twee ramen van eene bovenver
dieping waren nog verlicht.
»Dat is de kamer van den advocaat," dacht
Hersdorff. »De pedant zit waarachtig nog in
zijne acten te wurmen."
Een oogenblik was hij voornemens om te
Zoo ging het naar het kunstmatige eiland in
het midden van het Alsterbekken. Het meer
pretentieuse dan mooie bouwwerk, geheel
vellicht, vormde met zijn vlammende licht
toren, het middelpunt van de geheele illu
minatie der Alster.
De keizer nam in de keizerlijke tent, die
van alle zijden open was, met zijn gevolg op
blauw zijden stoelen met groote tijgervellen
plaats. Zoo kon hij door allen gezien worden,
want de keizerlijke tent stak boven de om
geving uil. Van zijn hoogen zetel overzag de
keizer en geuoox. den vurigen aanblik van de
vei lichting, die zich aan zijne voeten, overal
rondom tot in de verte uitstrekte.
Daar knoeiden de glanzende scheepjes, de
drijvende tribunen met toeschouwers, de bloe-
menbooten, die om het hardst voeren, alles
dooreen. Daartusschen siste liet watervuur
werk. Aan den oever golfde, fantastisch ver
licht, eene enorme menschenmenigte. En op
den achtergrond staken de drie hoogste kerk
torens van Hamburg, badend in het schelle
bengaalsche vuur, als vlammentongen tegen
den naciuelijken hemel uit.
Terwijl op de Alster nog onafgebroken de
vuurpijlen opschoten, scheepte de keizer zich
tegen elf uur op zijn tweede raderjacht, de
Kaiseradler, in. Langzaam schaarden zich de
veertien kleine aviso's der vreemde mogend
heden achter het keizerlijke schip, en zoo
voer de geheele vloot de Elbe af naar den
mond van het kanaal bij Brunsbuttel, waar
het eerste schroefjacht des keizers, de Hohen-
&*ilerp, met vijf groote Duitsche transatlan
tische stoombooten stil de komst des keizers
afwachtten. Deze kolossen van schepen namen
toch voorzichtigheidshalve geen deel aan den
nachtelijken tocht door de overvulde haven
van Hamburg en het moeilijke vaarwater der
Elbe.
keeren, want de gedaente dat hij hier als een
veiliefd ridder ven stei promenade ging makendeed
ham om zich zelvcn glimlachen. Toch stapte
hij door, den rijweg over en kwam voor bet lage
ijzeren tuinhek.
Zijn schei pe blik drong door in den kleinen
tuin, waar het maanlicht phantastische schaduwen
over de witte schelppaden wieip.
Zooals hij had kunnen verwachten, was er
alles even stil en doodsch als in het huis zelf.
Neen, toch niet! Hooide hij daar niet bet zachte
geluid van eene voorzichtig geopende glazen deur?
De jonge officier spitste de ooren. Onwillekeurig
verschool hij zich achter een der struiken tegen
het hek, vanwaar hij echter al wat in den tuin
gebeurde zeer goed kon waai nemen.
En een gedempte kreet van vroolijke verrassing
ontsnapte hem, toen hij tusschen het groen een
helder voorwerp zich zag bewegen, dat niet anders
kon zijn dan een vrouwenkleed.
ï't Is Herthafluisterde hij, ofschoon hij
voor dit vermoeden geen anderen grond had dan
zijne opgewekte veibeeldmg.
Op het oogenblik dat de k-i||r
werd de atgemeene verlichting vi
stoken, en zoo trok de keizer jJ .p i
nationaal geleide over een vlamnn ,i
weg naar Brunsbuttel, aan de 1
lichte schepen in de haven, uii verlichte
huizenrijen, pakhuizen en tolkantoren voorbij.
Overal rondom, op den grond, in het water,
in de lucht gloeide het en spatte en blik
semde, glinsterde en fonkelde het. Op de grens
tusschen Hamburg en Altona brandde een
geweldige, veertig voet hooge rijksadelaar van
gaslicht, en een vuurzee brak bier uit als
afscheidsgroet van de stad Hamburg.
Spoedig gaat de vaart nu voor eenigen tijd
langs de zomerkwartieren van rijke Hambur
gers, en dan verder langs lichte stadjes en
glanzende dorpen, tot de oevers zich al ver
broeden en de lichten al spaarzamer worden
op het land en liet eskader eindelijk nog
slechts in eigen schijnsel vaatt.
Aan boord van het keizerlijke jacht bevin
den zich twee bekende Duitsche zeeschilders,
Hans Bohrdt en Carl Saltzmann. Het verblijf
van den keizer te Hamburg en zijn wegvaren
j kon hun wel aardige stof leveren tot een
tegenhanger voor den ^intocht van keizer
Karei V in Antwerpen" of het ïzeefeest van
de oude dogen van Venetië", natuurlijk ge
moderniseerd en met minder van het mooie
vrouwendom dan daar.
Te Kiel heeft gisteren aan boord van het
Duitsche oorlogsschip Mars een diner van 85
gasten plaats gehad. Onder de aanwezigen
waren piins Heinrich van Piuisen en destaf-
officieren van alle vreemde eskaders. Daarna
een feest aan boord van de Worth, waaraan
behalve Duitsehers alleen de Engelsche officie
ren deelnamen. Ook hier was prins Heinrich
onder de gasten.
De Endymion, een Engelsch schip, dat aan
Een jager in hinderlaag gelijk, die roet inge
houden adem het oogenblik verbeidt, waarop
het opgej'aagde wild onder schot zal komen, zoo
zat llersdoifï daar twee. due minuten lang, die
hem zooveel uren schenen. Wat hij eigenlijk
beoogde, dat wist hij zelf niet rechtdaarover
zou het toeval beslissen.
Daar kwam het lichte voorwerp nadei, daar
was liet bij het tuinhek en met twee sprongen
stond hij er voor.
ïMejuffiouw Hertha!" riep hij iuid genoeg
om door haar gehoord te worden, lis het een
vriend geoorloofd u een goeden nacht te
wenschen
De jongedame keerde zich naar den kant van
waar het geluid kwam. Op dit oogenblik werd
Ilerdorlt's foische gestalte door hel volle maan
licht beschenen, waardoor zij hem terstund
herkende. Zij maakte eene beweging, aisof zij
zonder een enkel woord tot bescheid weg wou
vluchten, doch zij dee) het niet. Schijnbaar kalm
antwoordde zij iGoeden nacht, mijnheer Ven
Hersdorff
