BUITÉNLAm
zullen worden, daar passe men den redelijken
dwang toe.
Men vragen man voor man aan het bestuur
van den polder of zij de verantwoordelijkheid
willeu dragen blijven, waar de gemeente die
wil overnemen, of zij uit kleinzieligheid willen
blijven bestendigen, wat nimrner zoo had mogen
worden. De wet op de polderbesturen heeft
een verre strekking, doch wij meenen, dat
boven die wet gaat het belang, het levensbe
houd misschien straks van rnensehen.
Wanneer wij de eischen van het polder
bestuur eens aan een opzettelijk onderzoek
onderwerpen, kan komen ons die, gelijk wij
zeiden, onredelijk toe.
Waarom het te maken riool niet op den
polder mag uitioozen, waar het open riool
de sloot dat wol doet, is ons niet duidelijk.
Waarom er één gulden per strekkenden
meter betaald moet worden, vatten wij niet.
Het schijnt onsin verband met vroegere
eischen, een onwaardige schacherij. Het geheel
draagt voor ons een onaangenaam en stuitend
karakter, onernstig, onwaardig; kinderachtige
tegenwerking gepaard aan geld-uit-den-zak-der-
gemeente-klopperij
Iu dit verband kan het zijn nut hebben te
wijzen op de wet van 20 Juli 1895 Staatsblad no.
lfSO), waarvan artt. 18 en 19 ons erachtens de
mogelijkheid openeu 0111 in deze tot een goed einde
te geraken. Willekeurig gestelde voorwaarden en ter
kwader ure genomen besluiten, als hier aanwezig
zijn, kunnen door toepassing dezer wetsartikelen
vernietigd worden.
Algemeen overzicht.
Schiedam, 24 Juli '97.
Nog steeds blijven èn in Engeland èn in
Zuid-Afrika de pennen in beweging over lïbodes,
Jameson en de Zuid-Afrikaansche enquête-com
missie.
De laatste vooral moet het thans ontgelden,
zóo zelfs dat de beoordeeling van Rhodes een
minder belangrijke plaats inneemt dan de cri-
tiek op de parlementaire commissie en het door
haar uitgebrachte rapport.
En dan zijn het in de eerste plaats de door
Rhodes en diens advocaat Ilawksley geweigerde
telegrammen, die de laatste weigerde aan de
commissie over te leggen, welke een onderwerp
van bespreking uitmaken.
Men heeft de commissie een verwijt er van
gemaakt, dat zij op haar eisch tot overlegging
dier depêches niet is blijven slaan, en het is
begrijpelijk, dat de gedachte opkwamzou daar
iets achter steken?
Die telegrammen leverden het bewijs van
Chamberlains medeplichtigheid aan den raid
van dr. Jarneson, werd beweerdmaar de
commissie gaf in haar rapport als hare mee
ning te kennendat Rhodes en Hawksley
deden, alsof die telegrammen Chamberlain in
de zaak zouden betrekken, terwijl dit in waar
heid niet het geval is.
Dat de staatssecretaris van Koloniën de bond
genoot van Rhodes c. s. zou geweest zijn, moge
een betreurenwaardig feit heeten, van meer
beteekenis is niettemin de beschuldiging, die
B.egnold's Newspaper den troonsopvolger toe-
slingert. Het blad schrijft o. in. het volgende:
Wij lxooren van een zeer gezaghebbend per
soon, die de Zuid-Afrikaansche zaken kent, dat
de naam van den prins van Wales in deze tele
grammen voorkwam, en dat ten gevolge van dit
hachelijke feit de leiders der liberalen gedwongen
zijn geworden toe te staan dat het Hawksley -
incident in den doofpot werd gestopt.
„Den heer Rhodes zal niets meer gevraagd
worden omtrent de telegrammen wegens de
eenvoudige reden dat de prins van Wales er
bij betrokken is.
was van het hout van een Australisch bewoner-
Deze opwekkende beschouwingen werden plotse-
ling door een uiterst pijnlijke gebeurtenis verstoord.
Billy voelde hoe bij bij zijne lange lokken gegrepen
en onzacht van den grond werd opgeheven en ont
dekte spoedig, dat het de hand van zijne moeder
was, die hem na lang zoeken eindelijk hier had
gevonden.
De nacht was zwart ais het binnenste van een
inktpot, de wind suisde door de dennen, die de droge
bedding van de boek omzoomde, en liet gierde en
builde in de kloof, alsof vrouw Holda met hare
wilde schare voorbijvloog.
Een oud geweer op den schouder, schreed onze
kleine held op het ruwe pad vont waarts: het gieren
van den storm maakte ham zoo beangst, dat hij
er bijna toe kwam al zijne roemrijke plannen te
laten varen en te gaan weenen. De afstand tus-chen
het gouden kamp en Joe's woning was hena altijd
groot voorgekomen en thans scheen het onmetelijk
groot en moest hij eindelijk zich wel overtuigd
houden, dat het doosje stofgoud, dat Jnë in een
vollen meelzak had verborgen, reeds lang gestolen
was.
Hij had gehoord, hoe de beide spitsboeven af
spraken, dat zij alles zouden opensnijden, en het
moest wel wonderlijk loopen, als zij Joë's goud
niet vonden. Behalve dat hadden zij ook besproken,
jack Éénoog te berooven, terwijl deze indenhiit"
zat, doch daarover bekommerde Bdly zich niet
veel. Op beide plaatsen te gelijk zijn, ging niet, en
als hij Joë's goud redde, mocht Jack toezien, waar
't zijne bleef
Plotseling ontdekte hij, dat hij dicht bij Joè's hut
was. Zonder aarzelen begon hij zich aan den achter
kant onder den wand door te weiken, door de
aarde weg te krabben en was hiermede zoo spoedig
klaar, dat men er zich over verwonderen moest,
„Men zal zich herinneren dat in de eerste dagen
van het onderzoek de prins van Wales steeds
tegenwoordig was. Zulk optreden van zijn zijde
was voorbeeldeloos. Wc zien nu in dat geen
staatkundige, maar persoonlijke redeucn hem hier
toe drongen. Men gelooft dat de beer Rhodes
den prins te kennen gaf dat bij van hem ver
wachtte, dat hij tegenwoordig zon zijn eu hem
openlijk vertrouwen zou toonen. Deed hij dit dan
zou den naam van den prins door geen getuigen
genoemd worden.''
De Westminster Gazette, een alleszins ge
loofwaardig blad, is evenwel in staat op »het
hoogste gezag" mede te deelen, dat deze be
schuldigingen en insinuaties op geen greintje
waarheid berustten.
Gaarne zal ieder die tegenspraak aanvaar
den, en ongelooflijk schijnt het dan ook, dat
de toekomstige koning zijnen steun zou ver
leend hebben aan lieden, die uitgaan op roof.
Maar niettemin blijft het betreurenswaardig,
dat een dergelijk vermoeden kan opkomen,
doordat een prins van Wales mannen als
Rhodes onder zijn intieme vrienden telt.
In zijn blad, de Truth, spreekt het radicale
lid der commissie Labouchère, die met Blake,
van Canada, geweigerd heeft het rapport te
onderteekenen, een gestreng oordeel uit over
de commissie en haar werkzaamheid.
Het streven der commissie verklaart hij
aldus, dat zij voortdurend heeft getalmd om ten
slotte gebrek aan tijd te kunnen gebruiken als
voorwendsel om een overhaast en onvolledig
rapport uit te brengen.
Dat de commissie Hawksley niet kon dwin
gen tot overlegging der beruchte telegrammen,
ontkent Labouchère ten sterkste, want Hawks
ley bezat afschriften, die hij aan Chamberlain,
zelf lid der Commissie, itad laten lezen, en
viel onder de jurisdictie van het Lagerhuis.
De meening der commissie, dat de overleg
ging der telegrammen door Rhodes en Hawksley
werd geweigerd, om den schijn te laten be
staan, dat het ministerie van koloniën in die
depêches werd gecompromitteerd, terwijl dit
inderdaad niet zoo is, deelt Labouchère niet.
Maar indien liet zoo ware, dan oordeelt hij
niet ten onrechte »dat Rhodes de laaghartigste
kerel is, als hij er nog op blijft staan dat
Hawksley de telegrammen achterhoudt, die
diens onschuld zouden kunnen bewijzen."
Hij voor ztch is dan ook overtuigd, dat
Chamberlain wel degelijk van de zaak heeft
geweten.
Bovendien houdt Labouchère zijn meening
staande, dat flnancieële speculaties liet motief
tof het complot is geweest.
Hij weigert te gelooven, dat Beit, een Duit-
scher, die lid is van een firma, bestuurd door
firmanten, wier nnamen geen Engelschen klank
hebben", 200,000 p. st. zou hebben uitgege
ven ter uitbreiding van het Britsche rijk, en
hij noemt de ongegrondverklaring zijner be
schuldiging door de commissie een haldebewijs
aan god Mammon.
Ten slotte keurt de heer Labouchère het af,
dat eventueele veranderingen in het bestuur
der Chartered Company aan Chamberlain ter
overweging worden overgelaten, en hij herin
nert aan de belofte, die de minister aan pre
sident Kruger heeft gegeven, »dat naar het
beheer der maatschappij een parlementair on
derzoek zal worden ingesteld."
De goede berichten uit Konstantinopel blij
ven aanhouden.
Wel is waar meldt de correspondent der
Times te Weenen aan zijn blad, dat de gezan
ten toch nog zekere concessies hebben moeten
doen, om den Sultan tot toegeven te bewegen,
rnaar in ieder geval is men het thans over de
moeilijke quaestie der grensregeling eens, en
bestaat er hoop, dat ook de andere voorwaar
zoo men niet wist, dat dit zijn dagelijksch werk
was om in vrijheid te komen, als zijn moeder hem
had opgesloten. Hij zocht den meelzak; het goud
zat aan den kant van den wand en met eene snede
had hij het in zijn zak.
Maar hoor! Geritsel van voetstappen, fluisterend
gesprek, de deur kraakt en door den druk van
twee schouders, gingen de planken krakend naar
binnentwee roovers traden de hut binnen. Ieder
kent het onzeker gevoel dat ons overvalt, als men
in 't donker in een onbekende woning komt. Terwijl
de mannen naar lucifers zochten, weid de stilte
plotseling door het sissen en schuifelen van een
slang verbroken. Ja, er viel niet aan twijfelen, dat
verschrikkelijke geluid, dubbel verschrikkelijk in
deze vreesehjke duisternis, waar iedere schrede
den voet met het vergiftig monster in aanraking
kon brengen.
Van schrik verstijfd, stonden beiden beweging
loos en toen een hunner iets langs zijn been voelde
strijken en het verdervend dreigend geluid in de
naaste nabijheid zich het hooren, toen klonk er
een angstkreet, die het meel in den zak deed beven.
Een oogenbhk later dreunde het pad van de weg
ijlende roovers.
Terrible Billy zat alleen midden in de hut op
den grond en terwijl zijn iang haar van angst in
de hoogte ging, barstte hij eindelijk in een lach
uit, en fluisterdevoor den drommel, niet te ver
geefs heb ik in de laatste drie maanden bij de
slangenholen in Snake Gully nu en dan vertoefd.
Maar nu weg, eer die schurken terugkomen 1 Duivels,
wat zijn die kerels gaan loopen.
Toen Kaslle Joë den volgenden morgen twaalf
uren eerder dan men had verwacht, over den
berg reed en op het kamp nedetzag, bemerkte hij
een buitengewone beweging en wendde het paard
naar de shut", waar hij het nieuws gewaar werd
den voor den vrede spoedig zullen zijn vast
gesteld.
Zelfs schijnen de Turksche legers in Thes-
salië reeds den terugtocht te zijn begonnen.
Verscheiden bataillons zijn van Domoko afge
marcheerd naar Lariss» en Elassona.
In tien dagen zal, naar uit Athene wordt
bericht, geheel Thessalië ontruimd zijn.
Tegenover die gunstige berichten steekt zon
derling af de tijding, dat Djevad-pacha als
militair gouverneur naar Kreta is vertrokken,
en het heeft den schijn of de Porte, nu zij
haar zin in Thessalië niet heeft kunnen door
drijven, het nogmaals met Kreta beproeft.
Zal Djevad-pacha op het eiland worden toe
gelaten? Waarschijnlijk zullen de admiraals
zijn landing niet toestaan, daar het bestuur
van het eiland niet meer afhankelijk mag zijn
van Konstantinopel.
Maar zal deze poging der Porte niet aan
leiding geven tot nieuwe moeielijkheden
Op die wijze is het niet te voorzien, wan
neer eenmaal een einde zal komen aan den
verwarden staat van zaken.
Zooals te verwachten was, is de behandeling
van den sensatiewekkenden moord voor het
gerechtshof te Philippopoli onder een huiten-
gewonen toeloop van publiek en groote belang
stelling begonnen.
Behalve Detschko Boïtcheff, de ex-kapitein,
Carl Novelitch, de ex-commissaris van politie
en Bogdan Wasilieff, de ex-gendarme, heelt
ook Nicola Boïtchèfï, een broeder van den
eersten beklaagde, op de bank der beschuldig
den moeten plaats nemen.
Hij wordt namelijk verdacht van medeplich
tigheid door het slachtoffer in het rijtuig te
hebben gebracht, dat haar zooals hem be
kend was naar de noodlottige plaats moest
voeren.
Deze Nicola moet in de geheele afschuwe
lijke geschiedenis een rol gespeeld hebben,
doordat zijn broeder liem dikwijls de zorg voor
Anna overliet, waarvan hij misbruik maakte
door haar met zijn liefdesbetuigingen te ver
volgen.
Dij het voorlezen van de acte van beschul
diging gedraagt Deschko Boïtchefl' zich zeer
uitdagend en brutaal, hij barst telkens in een
luiden lach uit. Geheel anders is de houding
van de andere beschuldigden. Vooral de gen
darme Wasilieff is geheel terneergeslagen en
de publieke meening beschouwt hem als een
slachtoffer van zijn ondergeschikte positie.
De vader van het vermoorde meisje heeft
zich civiele partij gesteld en woont als zoo
danig de zitting bij. Hij eischt 6000 francs
schadeloosstelling.
Zooals we reeds gisteren zeiden, heeft Nove
litch ten volle bekend voor den rechter van
instructie en deze bekentenis heeft hij nu ge
handhaafd. Volgens zijn verklaring heeft Boï't-
chevv, nadat Anna Simon eens een schandaal
verwekt had ten gevolge van het gedrag van
haar gewezen minnaar, hem (Novelitch) opge
zocht met het doel hem het verwijderen van
Anna Simon op te dragen. Hij aarzelde eerst,
doch daar hij zich in geldelijke moeilijkheden
bevond en B. beloofde, hem daaruit te zullen
redden en hem bovendien wijs maakte, dat de
vorst zelf verlangde, dat Anna uit den weg ge
ruimd werd, gaf hij toe.
Ook de aarzeling van Bogdan Wasilieff, den
gendarme, werd telkens overwonnen door de
verklaring van de beide auderen .ode vorst
wil het."
Ovei'igens zegt deze beschuldigde, dat hij
eerst nadat het meisje bewusteloos gemaakt
was, gezien had, wat men met haar voorhad.
Hij kon toen niet meer terug.
Nicola BditchelT ontkent alle schuld, wel
erkent hij het halen van een rijtuig waarin
Anna Simon naar de Maritza-brug gereden is.
een paar schurken waren in Jack Eénoog's woning
gebroken, doch hadden niets dan een oud zilveren
horloge gevonden. Jack liet zijn geld nooit in de
hut liggen, maar droeg het eiken avond bij zich
aan de .speeltafel. Ook in Joè's hut waren de
boeven geweest, doch hadden oogenschijnlijk geen
waarde gevonden, want daar scheen alles in orde
te zijn. Terrible Billy echter was verdwenen en
Spotty Maggy vie! in hare hut van het eene toe
val in het andere.
Joë hoorde dit alles aan, zonder veel te zeggen
en reed toen naar zijne hut. om zichzelf van den
toestand der dingen te overtuigen. Onderweg kwelde
hem een onbestemden twijfel en toen hij eindelijk
in zijne woning kwam onderzocht hij het eerst
den meelzak.
Toen nam de twijfel en de verdenking een vas
ten vorm aan en riep hij luide uit: ik wist het!
Ik zeide hel dadelijk! Alleen Billy wist, waar uw
geld was en nu is hij verdwenen en met hem uw
geld 1
Joë ging als een gevangen tijger voor de hut
op en neer. Hij had bij deze laatste sprospecting-
tour" op een zonderlinge plaats naar goud gezocht,
want, in plaats de wilde kloven en ravijnen te
doorzoeken, was hij boven in Richtown geweest,
waar de oude Worth woonde. Deze oude jongen
was nu wel geen rit van zeventig mijlen waard,
rnaar bij hem woonde zijn eenige dochter, juffronw
Bessie Worth, die evenzeer uitblonk in lieftalligheid
ais haar vader in ontevredenheid. Bessie had bij
het laatste bezoek van haren bewonderaar bekend,
dat hij haar beviel en den geheeien weg had de
gelukkige gerekend en berekend, hoeveel goud in
het doosje was en wat het kosten zou Bessie in
een haar passende woning te geleiden.
En nu was het goud verdwenen en Joë's geluk
kige droomen waren vervlogen alsof het een fata
De hoofdbeschuldigde Detschko Boïtchefl
loochent ook aan den moord te hebben deel
genomen. Hij scheldt op de vermoorde, beweert
gehoord te hebben, dat zij reeds vroeger een
kind had enz.
Groote sensatie onder het publiek verwekte
de mededeeüng, dat Detschko ook aan den
rechter van instructie verklaard heeft, dat de
vorst den dood van het meisje gewenscht had
Met veel belangstelling hoort men ook de leziiw
van een onderschepten brief van Detschko
Boïtchew aan de vorstin gericht, waarin hij
haar verzoekt te verklaren, dat hij op het
oogenblik van den moord, in den avond van
den 9n April, ten hove geweest is.
Wat dit proces nog belangwekkender maakt
dan de feiten op zich zelve reeds doen zouden'
is de omstandigheid, dat men de Buln-aarsehé
regeering in de zaak heeft willen betrekken.
Het is licht te begrijpen, dat het groote
toeval, waardoor juist aan den moordenaar
het onderzoek naar den moord werd opge
dragen, een schromelijke verwarring moest
veroorzaken. Nadat de moord gepleegd was en
het feit ruchtbaar werd, verwonderde men zich
over den weinigen ijver, dien de commissaris
aan den dag legde.
Terwijl hij na het verdwijnen van het meisje
als resultaat van zijn onderzoek verklaard had,
dat zij naar Weenen was afgereisd en vandaar
uit geschreven had, werd haar lijk toch nabrj
Philippopoli opgevischt. De commissaris bleef
daarna zwijgend en werkeloos totdat de dag
bladen er notitie van gingen nemen en de
minister van binnenlandsche zaken zich daar
door genoodzaakt zag, Novelitch te bevelen de
zaak degelijk te onderzoeken.
Dat er toen in verkeerde richting gezocht
werd, is duidelijk, en daar vriendinnen van
Anna Simon hare verhouding tot Deschko Boït
chefl kenden, zoowel als zijn vriendschap met
den commissaris, wees het gerucht reeds den
ex-minnaar als den moordenaar aan, en zoolan^
deze niet gearresteerd was, vond het praatje
ingang, dat de regeering den koninklijken adju
dant, zoowel als den ambtenaar, wilde sparen.
Daarop liet de regeering de beide mannen
arresteeren en toen nam het degelijker onder
zoek een aanvang.
Anna's kleederea werden bij Novelitch ge
vonden, haar koffe», die Wasilieif onder het
bureau van den commissaris op diens last in
den grond verborgen had, bleek verdwenen,
doch bewezen werd, dat deze door Novelitch
was opgegraven en verbrand op den dag voor
zijn arrestatie. De schuld van Böitchefï' hoopt
men te kunnen bewijzen door brieven van zijn
hand aan den commissaris en aan den vader
van het slachtoffer gericht.
Gemengde Sfedcdccltngcn.
Het Pruisische Heerenhuis heeft, zooals te
verwachten was, de novelle op de vereenigings-
wet in den reactionnairen vorm in derde lezing
met 112 tegen 16 stemmen aangenomen.
Heden is het Huis van Afgevaardigden weder
aan het woord.
Von Mai'schall wordt waarschijnlijk gezant te
Konstantinopel of te Rome, en Von Bütticher
opperpresident van Saksen.
Tot opperpresident van Sleeswijk-IIolstein,
in welke functie Von Bennigsen zijn ontslag
heeft gevraagd, zal de oud-minister van bin
nenlandsche zaken Von Kuiler worden benoemd.
Heden viert de groothertog van Luxemburg,
de opvolger van onzen koning Willem III, zijn
80sten verjaardag.
De Panama-commissie heeft gisteren Roche-
fort gehoord, die een verklaring aflegde, waarin
hij zich zeer minachtend over Cornelius Herz
uitsprak.
Hij beweerde ook van Marcel Ilabert te
morgana der Australische bosschen ware geweest.
Zijne vuisten balden zich van toorn en vertwijfeling
In zijne zakken en de rechter omklemde wat hards.
Het was een zakmes, dat hij in Richtown gekocht
had voor Billy. Met een verwensching slingerde
hij het in de kloof.
Doch, het was een mes, een halve kroon waard
en hij moest voortaan zuinig zijn. Met koortsachtige
haast trachtte hij in den kloof af te dalen en stiet
tegen een lichaam,
Wat, Billy, ligt gij hier! Mijn God, hoe kon ik
op zulke gedachten komen 1 Arme kleine schalm,
ik heb u onrecht gedaan. Ga opstaan, Billy."
Terrible Btlly sloeg de oogen op als een ster
vende gladiator, toen hij zijn vriend zag.
sO Billy, nu begrijp ik alles. De schelmen hebben
tt gedreigd en u angstig gemaakt, totdat gij hun het
goud hadt aangewezen en toen hebben die schurken
u in den afgrond geworpen. Arme jongen 1"
Maar nu richtte Terrible Billy zich op. Wat
lag hem aan een gebroken arm, een paar builen
of een paar gaten in 't hoofd, zijn eer stond op
't spel.
uMij bang gemaakt 1
Een wereld van beleedigd eergevoel lag in deze
drie woorden. Toen zakte hij ineen. Joë ving beta
op, hij vertelde de geschiedenis. Toen hij aan het
einde was, haalde hij het goud van onder zijne
kleederen en reikte Joë over.
sEn het was zoo donker," besloot Billy zijn ver
haal, «dat ik regelrecht in de kloof geloopen ben.
Hals over kop tuimelde ik er in, maar het doosje
ging mee, want ik dacht, als het in de hut blijft,
konden die leelijke kerels terugkomen en het
vinden. Tienduizend alligators! wat zullen zij razen
als zij hooren, dat die gezwavelde slang met haar
sischsisch 1 niemand anders was dan Terrible Billy I
