Balduin M o l l ii a s e n.
515<e jaargang.
Vrijdag 3 September 1897.
3
Dt Tiiirforen aai liet lÉipiiear.
FEUILLETON.
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd Zon- en Feestdagen.
UITGEVER: H. J. C. ROELANTS.
BUITENLAND.
Aboksemektspkijb voor Schiedam, per kwartaal 0.90
n omliggende plaatsen, p. kwart. -1.05
franco per post, p. kwartaal. - 1.30
Afzonderlijke nommers0.02
BüKEAi': BOTERSTRAAT 70, Tclephoon Ufo. 123.
Adveetentiephijs: van 1—5 gewone regels met inbe
grip van eene Conrant. f 0.52
Iedere gewone regel meer- 0.10
Bij abonnement wordt korting verleend.
Algemeen overzicht.
Schiedam, 2 September '97.
De Duitsche Keizer, zeker van oordeel, dat
de Fransch-Russische alliantie de geesten in
Europa thans lang genoeg heeft bezig gehouden,
heeft gelegenheid gevonden te Coblentz, waar
hij voor de onthulling van een standbeeld van
zijn grootvader Wilhelm I kwam, eene rede
voering te houden, die in de naaste dagen de
pennen in en buiten Duitschlarid wel in be
weging zal houden.
Door het bestuur der Rijnprovincie word
hem een diner aangeboden, aan het slot waar
van Z. M. een toast beeft uitgebracht, waarin
hij zeide met dankbaarheid zicli het vorige
bezoek aan deze provincie te herinneren, toen
hij te Keulen eveneens een standbeeld van zijn
grootvader had te onthullen.
Voorts herinnerde de keizer er aan, dat
Coblentz de stad was, waar zijn grootvader aan
de organisatie van het leger werkte, en die
maatregelen nam, die met zoo schoonen uitslag
werden bekroond, toen hij op gevorderden
leeftijd den troon beklom.
Doch dit is het niet, wat dus de gemoederen
in beweging heeft gebracht, maar wel wat de
keizer daarna heeft gesproken, in een toast
weder eene stelling uitwerkende, die hem blijk
baar reeds lang had beziggehouden.
Z. M. had het over het Koningschap bij
Gods genade. Hij sprak: Uit Coblentz kwam
mijn grootvader, toen hij den troon besteeg
als een uitverkoren werktuig des fleeren, gelijk
hij zich zei ven beschouwde. En voor allen en
voor alles heeft hij weder een kleinood verheven
en schitterend doen stralen, dat wij hoog en
heilig mogen houden. Dat is het Koningschap
bij Gods genade, dat Koningschap met al zijn
zware plichten, zijn nooit eindigende, steeds voort
durende moeite en arbeid, en zijn vrecselijke ver
antwoordelijkheid voorden Schepper alleen, waar
van geen mensch, geen minister, geen Huis van
afgevaardigden, geen voik den vorst kan ont
slaan. Zich van deze verantwoordelijkheid be
wust, en zich zelf als een werktuig Gods be
schouwend, is in diepen eenvoud de groote
Keizer zijn weg gegaan. Ilij heeft ons de eenheid
en het Duitsche Rijk woetgegeven en hier in
deze schoone provincie zijn zijn hooge gedachten
ontstaan en gerijpt, hier heeft hij geleefd en
geleden.
Daarom vloeit mijn hart over, wanneer ik
hier op deze plaats voor u sta en mijnen groot
vader gedenk. Voor mij zal liet eene hooge
plicht zijn de wegen te gaan, die de groote
Ileerscher mij heeft gewezen enz.
Des Keizers woorden wekten groote ontroe
ring en men vraagt zich af, waarom thans zoo
de nadruk gelegd werd op het koningschap
bij de genade Gods.
De National-Zeilung betreurt de zoo snelle
Naar
3)
«Uwe onderdanige dienares zal ik worden
vroeg Charitas hem spottend in de rede vallend,
zoodat het Frank kil om het hart word, oneen,
neen tnr. Fianlc," en zorgeloos, al was zijook van
kleur verschoten, zag zij weder naar de zee nik
heb lang genoeg geleefd, ik heb genoeg ongemak
verduurd om alle mannen te haten meent ge
echter dat mijn blikken nadeelig op u werken,
wel aan, dan verhindert u niets om die in de toe
komst te mijden. Wat mij betreft ik zal de grootst
mogelijke moeite geven oui u in 't vervolg uit den
weg te gaan."
Frank liet mismoedig het hoofd hangen. Hij
rukte de gele roeeldi'adon uit tie ontbladerde roosjes
dan haalde hij zijn mes voor den dag en begon
hij voorzichtig, als ging het om loven of dood,
het eene schijfje na het andere van de rozenknoppen
af te snijden.
Verscheiden minuten gingen in pijnlijk zwijgen
voorbij. Ook Cliatitas' blikken rustten op de lang
zamerhand op den grond vallende knoppen. Wel
had zij geraden waarom het takje oorspronkelijk
was geplukt, en in hare oogen was iets van be
rouw, ferwijl eon trek van bitteren trots om haren
mond ieder zachter gevoel weder logenstrafte
en toch trilden bij iedere nieuwe snede hare lippen,
opeenvolging van allerlei fee-lelijkheden, de
onthullingen van zooveel gedenkteekens enz.,
bij al welke gelegenheden de keizer liet woord
voert. De wereld moet wel gaan denken, vreest
het blad, dat ons volk zich zoo vergast aan een
eindejooze reeks vari feestelijke toespraken, liet
spreekt van zelf dat niemand een regeerend
vorst kan ontheffen van zijn verantwoordelijk
heid, maai' hij deelt dat lot met ieder mensch
die eenige verantwoordelijkheid, welke ook, op
zich heeft genomenook een ministei en een
parlement mogen niet goedkeuren en bevorderen
wat zij verdeifelijk en slecht achten. En het
Berlijnsche blad voegt er nog bijMisschien
zullen toekomstige gebeurtenissen ophelderen
wat voor bijzondere staatkundige aanleiding er
voor den keizer beeft bestaan om zooveel na
druk te leggen op zijn koningschap bij de gratie
Gods.
llohcn'.jhe wordt dezer dagen in 's keizers
kamp verwacht. Iri verband daarmede bespteken
verschillende partij organen de vraag of Hohen-
lohe wel in staat zal zijn om de lang verwachte
hervorming van de mihtaiie rechtspleging in
vrijzinnigen geest door te drijven. Uit's keizers
woorden, nu pas gesproken, dat hij «liet leger
als het werk van zijn grootvader zou bescher
men tegen eiken invloed van buiten", wordt
het tegendeel opgemaakt, en de mogelijkheid
van een botsing tusschen den keizer en den
kanselier wordt daaraan vastgeknoopt.
De Petit Bleu van hedenochtend bericht dat
het gerucht in hofkringen loopt, dat de Keizer
er steik over denkt om met Paschen een reis
naar PalesGna te ondernemen. Dan zou hij
daar de inwijding eener nieuwe Duitsche kerk
bijwonen.
De commandant van het keizerlijk jacht
llohenzollern moet reeds van dit plan in kennis
gesteld zijn. Een pantserschip zou de llohen
zollern vergezellen.
Tc Brussel moet een anarchist gepakt zijn,
die plannen had om een aanslag op den Keizer
te wagen. Heel waarschijnlijk is het bericht
niet; het is mogelijk dat men na Canovas'
mrird dezen beer Daubenspeck ten onrechte
vei jekt. In Duitschland hecht men aan liet
heele verhaal dan ook niet vee' geloof.
Te Milaan wordt thans een groot katholieken
congres gehouden, waaraan vele hooggeplaatste
leeken en niet-leeken deelnemen. Dertig bis
schoppen en de nieuwe aartsbisschop van Napels
woonden de opening bij, waar het woord ge
voerd werd door kardinaal Ferrari, aartsbisschop
van Milaan.
In het kort uitgedrukt kwam hier zijne rede
op neer, dat het doel van het congres geen ander
was dan om den invloed der kerk door politieke
acte te herstellen. Van af het oogenbiik," zeide
de Kardinaal, «waarop onze tegenstanders zich
hebben bediend van de politiek cm den gods
dienst aan to vallen, heeft deze, om zich te
als Ii.-d het mes telkenmalo haar wonderlijk hart
getroffen.
Plotseling stak Fiank het mes weder in zijn
zak en het stuk gesnoden takjo wegwerpend, sprong
hij op. Zijn oogen fonkelden dreigend, zijn gelaat
gloeide van hartstocht en terwijl hij zijne armen
over de borst kiuiste, keek hij Chaiitas met een
eigenaardig lachen aan,
«Zoo is het dan toch W3ar, wat ik benoden in
de stad hoorde," begon hij zachtjes en nauwelijks
veistaanbaar, «zoo is dan toch waar dat Parker,
die gerneene vent met zijn zijden doeken en zijn
snuisterijen uw hart heeft bekoord Dat ge u hem
als vrouw wilt geven, omdat hij mot zijn schurk-
achtigen handel in een maand meer verdient dan
ik in een geheel jaar
Niet zonder eenigen angst zag Charitas den
jongen man aan. Zoodra hij echter geëindigd had,
stond zij langzaam op en een pas terugtredend,
lachte zij spottend, terwijl tranen van toorn in hare
oogen kwamen.
«Uw vrouw zal ik worden V' vroeg zij bits,
«de vrouw van iemand die in één adem liefdes
verklaringen en dreigementen uitspi eekt Wat lun
het u schelen of Parker mij geschenken geeft
Als ik er behagen in heb, zijne vrouw to worden,
dan zijt gij wel de laatste vvien ik daarnaar zal
vragen. In het bezit van mijnen vrijen wil geef
ik aan niemand ter wei eld ook slechts het geringste
recht om daarop invloed uit te oefenen. En ga
thans uwen eigen weg, en zoo het afscheid van
mij gemakkelijk wordt gemaakt, wel aan, dan deel
ik u gaarne mede, dat van het eerste oogenbiik
af waaiin ik u zag gij mij vrees hebt ingeboezemd.
Die vrees is langzamerhand van mij geweken
neen, ik vrees u niet ondanks m\e dreigende
veidedigen het recht om er zich eveneens van
te bedienen."
Deze verklaring is van groot gewicht en het
loont de moeite er een oogenbiik bij sti! te
staan. Men weet, dat liet Huis van Savoye
steeds is beschouwd geworden als indringer,
waarom dan ook de Italiaarisehe Katholieken
zich van elke politieke daad tot nu toe hebben
onthouden, en tegenover de regeering de meest
absolute onverschilligheid hebben aan den dag
gelegd.
Deze houding is volgens den wil van den Paus
7elven. «Noch kiezers, noch gekozenen" is er
door hem bevolen.
Maar. indien de woorden van kardinaal Fer-
raii juist zijn overgebracht, voldoet de geeste
lijke oppermacht niet langer aan enkele kardi
nalen en bis-choppen, die als vroeger ook de
politieke macht in handen willen hebben.
Op het Vaticaan moet men, naar luid der
telegrammen, met de gesproken woorden niet
bijster ingenomen zijn.
RopiIs het vorige jaar hebben de Katholieken
van Milaan aan deri Paus volle vrijheid gevraagd
om deel aan de politieke vei kiezingen te mogen
nemen, wat hun toen is geweigeid. Het ge
rucht ging dan ook, dat de Paus bet voornemen
had, voordat liet Congres geopend werd, eene
bre ;e aan den aartsbisschop van Milaan te zenden.
Dit is echter niet geschiedmen heeft de
resultaten willen afwachten om zich over deze
quaestie definitief te kunnen uitspreken.
Hoe liet zij, men kan in de Romeinselie
wereld de beweging niet loochenen van den
katholieken geest tegenover liet liberalisme.
De aarzelende houding van den Paus wordt
dan ook verklaarbaar, want indien de Katho
lieke partij weder op den voorgrond treedt,
zijn er groote binnenlandsche moeilijkheden te
wachten, vooral tusschen conservatieven en
christelijke democraten. Vooral deze laatsten
zijn bet die zeer ten gunste van de tegenwoor
dige beweging gestemd zijn.
Met belangstelling wacht men de resultaten af.
De Czaar en de President der republiek heb
ben nog eens weer telegrammen gewisseld, in
velband met het bezoek. Nu /.oo'n telegram
metje is heel wat makkelijker dan een bedank
brief, dien een gewoon sterveling moet schrijven
als hij ergens gelogeerd beeft.
Faure seinde:
«Aan Zijne Majesteit keizer Nicnlaas II, bij
de groote manoeuvres te Warschau.
«Op liet oogenbiik dat ik den grond van
Frankrijk betreed, is mijn eerste gedachte voor
Uwe Majesteit, voor Hare Majesteit de Keizerin,
en voor de geheele Russische natie.
«De prachtige en hartelijke ontvangst die aan
den president dei republiek is ten deel gevallen,
wekt in geheel Frankrijk een gevoel van ont
roering en vreugde. Zij zal in onze batten
OMuitwischbare herinneringen achterlaten.
houding maar uit den diepston grond van mijn
hart haat ik u, ooidat gij hebt durven hopen mij
tot uwe vrouw, tot uwe onderdanige slavin te
maken."
Zij had ondertusscheii nauwelijks uitgesproken,
toen Fiank dicht voor haat' kwam staan, haie
beide gevviichten vastgreep en zijn bleek gezicht
vlak bij het hare bracht.
uChantas," kwam het fluisterend van zijne
lippen, ovvist ik eene laatste mogelijkheid om zonder
u te leven, dan zon ik tl thans trotsch den tug
toekeeren Maar gij zijt mij aan het hart gegroeid
en het is mij onverschillig of het vandaag of
morgen met mij ten eindo looptwant je de vrouw-
van een ander to weten dat zal ik nooit ver
dragen. Mij behoor je toe, mij zul je toebehooren,"
en gloeiender werd zijn adem en hartstoch
telijker begonnen zijne oogen te fonkelen, «En
wanneer het vuur van den waanzin mij zal ver
nietigen dan zult gij ten minste te gelijk met mij
te gionde gaan 1"
Vast, als had zij gehoopt door hat on blik de
ontKIuisterde hartstochten van den jongen man
te bieidelen, zag Charitas hem in de oogen. Zoo
dra hij echter den arm ophief om haar nau* zich
toe te trekken, gelukte het haar door eene snelle
beweging zich los te maken en als een pijl uit den
boog vloog zij naar den vuurtoren en ijlde de trap
pen op naar de geopende poort. Daar keerde zij
zich om en de zware met ijzer beslagene deur
achter haar toetrekkend, blikte zij buiten adem
naar den jongen zeeman.
Deze had zich niet van de plaats waar hij stond
bewogen. Het hoofd op de borst nedergebogen en
met slap neerhangende armen maakte hij den in
druk, alsof het leven slechts nog door eene zwakke
sik verzoek Uwe Majesteit opnieuw de ver
zekering te aanvaarden van mijn gevoelens en
wen-chen voor Haar geluk, voor dat van de
Keizerin en de keizeilijke familie, en voor de
grootheid en welvaait van Rusland."
De keizer heeft daatop liet volgende antwoord
gezonden
«De keizerin en ik zijn u zeer dankbaar voor
de goede woorden, die u ons hebt doen gewor
den. liet is met genoegen dat wij de her
inneringen aan het bezoek bewaren van den
Piesident van de Republiek aan Rusland, welks
hart nogmaals eenstemmig heeft geklopt met
het hart van Frankrijk."
Een wonderlijke aanklacht is ingediend tegen
den Hongaaischen minister van landsverdedi
ging, baron Fejetvaiy. De gepensionneerde
Ministeriairath Kassics be-cliuldigt den minister
van poging tot moord en val-ehheid in ge
schrifte. Kassics had ongeveer twee jaar geleden
tegen den minister en diens staatssecretaris Gio-
rnon de schandelijkste pamfletten gepubliceerd,
waarop de minister in liet openbaar vei klaarde,
dat Kassics leed aan een zielsziekte. Toen nu
Kassics zijn vervolgingen van de heeien Fejer-
vary en Gromon voortzette zonder zelfs hun
familieleden te ontzien, werd hij door beiden
tot een duel uitgedaagd. Nu beweert Kassics
in zijn aanklacht, dat de Minister, toen hij
iemand tot een duel uitdaagde, dien hij ktank-
zinnig veiklaard had, en van vvien hij dus ver
wachten kor, dat hij zich niet zou kunnen ver
dedigen, het voornemen had geiiad dien man,
den aanklager dus, te vermoorden. Verder
worden de mi >ster, de staatssecretaris en andere
beambten van bet ministerie van landsverdedi
ging beschuldigd van valschheid in geschrifte
en laster.
üüenicngtle itledcdeeïlmgen.
Gisterenavond is de burgemeester van Toulon,
toen hij uit den gemeenteraad kwam, aange
vallen door een individu, van geboorte een
Corsicaan, die hem een geweldige steek in de
lies heelt gegeven. De toestand is hopeloos.
De Italiaunsclie regeeting is het met zich
zelf niet eens of ze de door den Negus ulenelik
aangeboden grenslijn van de kolonie Erytluea
zal goedkeuren of niet. De minister van oorlog
generaal Pelloux verklaart, dat hij tegen de
geheele AFrikaansche onderneming is, en dat
Italië zoo spoedig mogelijk uit Massouah zal
moeten terugtrekken, zoodra dat met eere ge
schieden kan. De aangeboden grens acht hij
echter om strategische redenen onaannemelijk.
De verkhuitigen van tien minister hebben niet
nagelaten bij zijn ambtgenooten indruk tema
ken. De minister! aad heeft nog geen besluit ge
nomen, doch zal na den weuscit van den koning
gehoord te hebben, nieuwe onderhandelingen
met den negus aanknoopen.
BjftiitMimtwnRgtAmwffiay fgim
draad met dit krachtige lichaam vei bonden was.
Terwijl de woeste hartstochten in hem tot rust
kwamen, scheen ook zijn ziel gebroken te zijn.
Met eigenaardige spanning keek Cliaiitas naar
hetn hoe langer zij acht op hem gaf hoe meer
de i ooi ii in haar verdween; zijn sombere vertvvij-
fehng deed haar medelijden gaande vvoiden; on-
willekeuiig tiachtte zij zich de gevoelens voor te
stellen die hem tot zijn moeilijke reis bewogen
hadden en die welke hem op don terugtocht zou
den geleiden.
«Mr. Frank herhaalde zij spottend, «hebt u
misschien nog iets op uw hart, haast u dan: ge
moogt zells uwe u inslagen wei liet nieuwen, tk bon
met meer bang!" riep zij, terwijl zij lachend een
trede naar beneden ping.
De jonge man zag somber voor zich; dan naderde
hij langzaam den vunrtmen.
«Wees onbezoigrf," zei.lo hij nameloos bitter,
zoodia hij meikte dat Charitas zich gereed maakte
om de deur ieder oogenbiik te kunnen sluiten, «o,
wees onbezoigd, ik was gek, mijn gezond verstand
had mij in de steek gelalen en ik wist niet wat
ik deed, dat is alles. Ik wilde alleen nog maar
verzoeken om mij te vergeven dat ik u schrik
uanjoeg; nu is alles voorbij. En van uw kant, doe
zooals ge zelve nebt voorgeslagen, let niet op mij
wanneer wij elkander weer ontmoeten. Dan denk
ik dat ge mijn razernij hebt vergeten en ik behoef
mij niet voor u te schamen.
Hij keoide zich om ton einde weg te gaan, toen
Charitas' stem hem op verzoenende toen toesprak
en zij onmiddellijk dan na op hem toetra I.
Wordt vervolgd
