N°. 9419.
1 Vuurtoren aan let MitMiaaieer.
5fe jaargang.
Vrijdag 10 September 1897.
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd Zon- en Feestdagen.
uitgever? h. j. c. roelants.
FEUILLETON.
BUITENLAND.
Aboskementspeijs voot Schiedam, per kwartaal f 0.90
omliggende plaatsen, p. kwart. - 1.05
franco per post, p. kwartaal. - 1.30
Afzonderlijke nommerso.02
BUREAU: BOTERSTRAAT ffO, Telephoon Bïo. 123.
AnrcRTEKTrEPRijBvan 15 gewone regels met inbe
grip van cene Courantf 0.52
Iedere gewone regel meer- 0.10
Bij abonnement wordt korting verleend.
Algemeen orcnlclit.
Schiedam, 9 September '97.
Nog steeds houden in Duitschland de ge
ruchten aan, dat voist Hohenlohe's kanseliers-
dagen ten einde spoeden.
Men wil eeu vingerwijzing zien in de veel
besproken rede, door keizer Wilhelm te Koblenz
gehouden.
Twee quaesties zijn het vooral, waarin de
meeningen van den Keizer en zijn kanselier
zeer uiteen schijnen te loopen.
Allereerst de militaire rechtspraak.
Reeds zes jaar lang is deze quaestie aan
de orde.
De Pruisische wetgeving, die het civiele
element in de militaire rechtbanken buitensluit,
is zeer verouderd en levert den schuldige geheel
en ai over aan zijn superieuren, behoudens het
recht des keizers om giatie te verleenen.
Bovendien is die rechtspraak geheim.
Toen nu, als gevolg der politieke eenheid,
ook naar juridieke eenheid werd gestreefd,
weigerden de Zuid-Duitsche staten met name
Beieren, die een militair strafwetboek in meer
liberalen geest bezaten, terecht de verouderde
rechtspleging in te voeren.
Vorst Hohenlohe deelt dit afkeurende oordeel,
zoo goed als zijn voorganger, graaf Caprivi, en
de Duitsche Rijksdag, uitgenomen de ultra
conservatieve Jonkerpartij.
flij wil niets weten van een generalisatie der
Pruisische wetgeving, waarvan daarentegen de
militaire partij en de camarilla voortdurend
droomen.
De publieke opinie verbeidt met ongeduld de
oplossing van dit vraagstuk. Ook thans heet
het weer een onderwerp van bespreking te
hebben uitgemaakt tusschen den Keizer en de
Zuid-Duitsche vorsten, die eikaar bij de groote
manoeuvres ontmoet hebben.
Uit 's Keizers jongste redevoering te Koblenz
evenwel leidt men af, dat de souverein geen
oplossing der quaestie wil in den geest van zijn
kanselier.
Een tweede punt van verschil tusschen den
Keizer en zijn dienaar leveren op de te nemen
maatiegelen tpgen de socialisten.
Hoiienlohe'a gematigd libeiale opvattingen en
jarenlange ervaring maken hem tot een tegen
stander van de uitzonderingswetten, waarin
Bismaick specialiteit was, en waarin de Keizer
eveneens veel heil ziet.
Waar op twee zoo belangrijke punten de
meeningen uiteenloopeo, daar is samenwerking
niet wel mogelijk.
Velen verwachten dan ook dat, nog vóór de
winter in het land is, ja nog vóur het einde
dezer maand, Von Bidow, de eerst onlangs be
noemde staatssecretaris voor buitenlandsclie
zaken, Von Hohenlohe als rijkskanselier zal
vervangen.
Koning Humbert, 's keizers bondgenoot, staat
Naar
Balduin Molliiausen,
9)
Wet er van de schepen kwam, had zich in die
richting begeven, waar hel verlichte drinkhallen
tot een bezoek schenen uit te noodigen, of dolle
bacchanalien in de naar teer riekende kroegen werden
gehouden. Slechts hier en daar verried een kajuits
jongen door vroolijk gefluit zijne aanwezigheid of
zong een minnaar zijn sentimenteel liefdelied onder
het even sentimenteel tokkelen eener guitaar.
Op de Koningin van het Westen was zelfs geen
kajuitsjongen achter gebleven van de gansche be
manning bevond zich alleen nog de kapitein,
een roodharige Ier, aan boord. Nadat hij in de
laatste uren van den namiddag had toegezien op
het overladen van eenige honderden vaten suiker
was hij thans naar het opperdek gegaan, waar hij
op oen bank liggend de eene sigaar na de andere
rookte. Bij hem had een koopman en medeeigenaar
van het stoomschip plaats genomen, een echte
Amerikaan met gesloten gelaat en berekenende
oogen.
Zij schenen op iemand te wachten en vulden
dus hun tijd aan met gesprekken over de hun het
naast aan het hart liggende zaken.
»U weet zeker, dat u zich niet verteld heeft?"
ook al niet op bijster goeden voot met de raads
lieden der Kroon.
Dat Di R u tl in i en de zijnen geen warme voor
standers zijn van het Drievoudig Verbond, was
reeds lang bekend en is ten overvloede gebleken
uit de ernstige pogingen, die het Italiaansrhe
ministerie in het weik heeft gesteld, om de
goede betrekkingen met Frankrijk te herstellen.
De Secoio het reeds meer genoemde
orgaan der republikeinen is een krachtige
campagne begonnen togen het Drievoudig Ver
bond eri tracht de hernieuwing van het verdrag
te bemoeilijken.
Het blad toont aan, dat Italië sedeit liet
bestaan van liet Verbond jaarlijksch "149 miIli—
oen meer heeft uit te geven dan vroeger.
Het Drievoudig Verbond belet de afgevaardig
den te discussieeren over vermindering der
legeruitgaven, zegt de Secoio, en het herinnert
aan de vei klaring van den tegenwoordigen
minister Prinetii, dat de lasten, die het Drie
voudig Verbond Italië oplegt, de krachten van
het land ver te boven gaan,
Het blad drukt dan ook de hoop uit, dat in
geheel het land een beweging zal ontstaan,
tot het verkrijgen van vriendschappelijke be
trekkingen met alle volkeren en liet sluiten van
handelsverdragen met het oog op een vreed
zame wisseling van producten en ideeën.
De hostieie houding van het ministerie Di
Rudini doet daartegenover in de Duitsche pers
stemmen opgaan, die Koning Humbei t den raad
geven, het ministerie heen te zenden.
Wat dan Crispi is zeker een vriend van
het Drievoudig Verbond, maar is hij wel een
vriend van Italië?
Over de ware beteekenis van liet Tweevoudig,
Fiansch-Russische Verbond tast rneu nog altijd
in het duister.
De Soleil beweert uit St. Petersbui g te
weten, dat president Faure openbaarmaking
van den essentieelen inhoud had gevvenscht,
maar van Russische zijde werd dat verlangen
niet gedeeld
uitgesteld.
Het verdrag, dat geenszins tegen Engeland
is gericht, zou aan beide pat tijen de verplich
ting opleggen tot hijstand, zelfs wanneer een
der paitijert door slechts een mogendheid zou
worden aangevallen.
Daarentegen zou geen aanleiding tothetvei-
leenen van bijstand bestaan, indien Frankrijk
of Rusland zelf als aanvaller optiad.
Bovendien is voor verschillende bijzondere
gevallen de verplichting tot wederzijdsche on
dersteuning geiegeld.
Voist Bismarck heeft, volgens de Gaulois,
die een interview met den ouden staatsman
publiceeit, een gamch ander inzicht in de zaak.
Volgens hem is er juist zeei veel over Enge
land gesproken, vooral met het oog op Egypte.
Frankrijk geeft evenwel op 't oogenblik niet
veel om Egypte.
Over Duitschland sprekende, kon Bismarck
niet nalaten ook ditmaal aan de keizerlijke
zoodat de beslissing daarover werd
vroeg Scare na een lange pauze aan den kapitein.
»Zoo zeker als ik u voor mij zie," antwoordde
deze ongeduldig, «twee honderd negen en veeitig
vaten en geen hoepeltje meer."
«En ik ben even vast overtuigd er twee honderd
vijftig uit het magazijn geteld en verzekerd te heb
ben," verzekerde Scaie, «De duivel is los, wanneer
er een vat weggeraakt wasofm verkeerde handen
viel."
u't Zal onderweg gestolen zijn," antwoordde de
kapitein zorgeloos, «en wie liet wegnam is zeker
niet stom genoeg om als aanklager tegen zich zeiven
op te treden; maar wij moeten toch met alle
middelen trachten den dief op het lijmstokje te
krijeen."
«Ik mag geen Scare heeten, antwoordde deze
barsch, «als ik niet liever vijf honderd dollar ver
loren had."
«Laat loopen," geeuwde de kapitein, «Stuur
zekerheidshalve morgen maar een ander vat en
draag zorg, dat men zich van den goeden staat
van de waren kan overtuigen en wat ge voor een
ongeiuk hebt gehouden, zal nog blijken een voor
deel voor ons te zijn."
«Wanneer licht u het anker?"
«Over twee of drie dagendat hangt van het
weer af; zooals het nu is, is het niet aan te raden."
«Dat kan dan nog wel acht dagen duren,"
merkte Scare nadat hij een oogenblikje had nage
dacht op.
«Geen drie, reken daarop," antwoordde de kapitein,
sik ken mijn hemel. Wanneer u zelt maar zeker
is dan roet alles klaar te zijn."
«Klaar tot op de laatste pennestreek," bevestig-
legecring een «tjeitenlueb" toe to dienen.
Hij meent, dat liet buitenland wellicht gelijk
heeft mot kalm at te wachten, totdat Duitsch
land door rijn begirwellooze buitenlandsclie poli
tiek zich er nog dieper in heeft gewerkt dan
reeds liet geval is.
De gezanten le Konstantinopel hebben met
geringe redactie-wijzigingen de voorstellen van
lord Salisbury aangenomen en ze met-officieel
meegedeeld aan Tewfik-pacha, die er ook wel
ooi en naar had.
In Engeland ziet men zeer goed, dat ook hier
de Duitsche diplomatie weer haar zin krijgt.
De St. James Gazette constateert kortaf, dat
Duitschlaud tegenover Engeland zijn wil heeft
doorgedreven, en zegt dan verder:
«Duitschland beieikt, wat het waarschijnlijk
de hoofdzaak achtte, de controle der Grieksche
staatsinkomsten in het belang der oude schuld-
eisehers.
«De eenige nog quaestieuse vraag is thans
het tijdstip der ontruiming van Thessalii., en
indien Duitschland in dit opzicht toegeeft, is
het departement van buitenlandsclie zaken te
Londen bereid, zich tevreden te stellen met
het «vergelijk".
«Wanneer evenwel Duitschland op zijn stuk
blijft staan, wat zeer licht mogelijk is, dan is
het te hopen, dat er geen vei dei e voorstellen
worden gedaanwant het is riiet duidelijk,
welk nut de vvaaidigheid van Engeland of de
belangen van iemand anders uit de eeuwige
«voorstellen" kan trekken."
In ieder geval wil het blad niets meer hoo-
ren van het dwaze plan, dat Engeland aan
Griekenland het geld voor de oorlogsschatting
zal voorschieten.
Het zou beter zijn, meent het blad, de rol
van aigemeene vooizienigheid, die niets bereikt,
te laten varen. De opheffing der blokkade van
Kreta zou daartoe gereede aanleiding geven.
Inmiddels heeft Duitschland zich niet tevreden
gesteld met de vvaarboigen, die de Grieksche
regeering aanbood, n.'. de zegelbelasting
De regeering te Athene komt nu met andere
waarborgen voor den dag, n.l. de uitvoerrechten
op krenten en vijgen, de belasting op de mijnen
van Lauiium, de havenrechten en de baken
gelden, die nog nooit als garantie voor een
leening hebben gediend.
Tevens stelt de regeering een speciale con-
tiole op deze belastingen voor, die 10>£ millioen
drachmen per jaar opbrengen.
Djevad-paclia heeft, naar gemeld wordt, zijn
terugioepmg aan den Sultan gevraagd.
De Tuiksche gendarmerie op Kreta komt
ouder het bevel van Europeesche officieren.
De mogendheden dragen de kosten er van,
maar krijgen die veigoed door een deel van de
opbrengst der douanerechten.
De oogst van dit jaar is in Rusland mislukt.
De PeterslurgsJcija Wjedomosti verzekert dat
uit de meeste districten, waar men reeds den
de Scare. «De quitanties van de verzekeringmaat
schappij zitten in mijn portefeuille; voor mijn part
kun je van avond al varen."
«Hoe hoog is de oude kast geassureerd?"
«Voor achttien duizend dollar."
«Wel vervloekt!" stoof de kapitein op, «ik dacht
voor dertig duizend."
«Alsof niet ieder kind wist, dat de Koningin van
hel 1 Vesten er geen zes duizend waard is en als het
geen gunstig jaargetijde was, dan zou er moeilijk
een maatschappij zelfs voor de dubbele premie bet
schip hebben willen vei zekeren."
«Maar acht duizend dollar meer hadt u in elk
geval toch we! kunnen halen," bromde de kapitein,
»ik heb er wel een paar honderd dollar verf op
verbruikt om de oude schuit nog weer een fatsoen
lijk aanzien te geven maar enfin als u omtrent
die andete quaestie nu maar klaar is."
«Met Cartridge?"
«Een sluwe hond, dien ik op geen drie schreden
verttouw," antwoordde de kapitein weifelend.
«Geen nood, sedert de juiste persoon gevonden
is," kalmeerde Scare.
Pedlar, de koopman? Dien houd ik voor een
schuik eerste klasse."
«Daarom is hij juist onze man. Sedert maanden
tracht ik hem voor onze zaak te winnen, want
hij is overal in de binnenlanden bekendmaar't is
vergeefs. Of hij begreep mij niet, öf hij wilde mij
niet begrijpen. Daarom stond ik zoo verbaasd toen
hij gisteren plotseling mijn kantoor binnentrad en
hij mij zijn diensten aanbood. Cartridge moet hem
zwaar beleedigd hebben want hij brandt van be
geerte om hem uit zijne betrekking te stooten."
afloop van den oogst kan overzien, jammer
klachten komen. De droogte der laatste twee
maanden heeft gioote schade aangericht en
in vele streken wordt geklaagd, dat het zelfs
in het noodjaar '1S91 er niet zoo Hecht uitzag
met den oogst als thans.
Of deze mislukking een hongersnood ten
gevolge zal hebben, zal nog moetPn blijken. Er
zijn nog voorraden over van vorige oogsier.
maar hoeveel deze bedragen weet men niet.
Het bovengenoemde blad dringt er op aan dat
de regeering ten spoedigste nauwkeurige op
gaven daaromtrent zal doen, opdat, zoo mogelijk,
aan de onzekerheid een einde worde gemaakt.
De Fransche oogst wordt in liet bulletin der
Hallen geschat op 82 millioen ILL. tegen 11S
millioen II.L. in 1S9G.
In Biitsch-Indië beloott de oogst goed te zul
len zijn.
s y r f r jf Kjr -s
fiemengde AlededccJIngcn.
Te Berlijn komen thans veel Turksche koop
lieden hun inkoopen doen.
De Duitsche vriendschap jegens Turkije vindt
reeds haar loon.
De Berlijnsche avondbladen melden, dat de
voorzitter der Kamer van Landbouw in de
provincie Brandenburg, de heer Arnim Guter-
berg Je leden heeft bijeengeroepen tot een ver
gadering op 21 September. Daar zal onder meer
bei aadslaagd worden over de vraag of door de
landbouwers moet worden aangedrongen op het
herstel van de vroegere Beurs, of dat het
gevvenscht schijnt te Berlijn eeu grootere graan
markt m het leven te roepen of een verkoop
plaats van giooten omvang op te richten.
Over het proces van Sampan den dader van
den aanshg op Poitas te Barcelona, blijkt
nader, dat de kapitein-generaal zich schaalde
aan de zijde van het Openbaar Ministerie, dat
40 jaar dwangarbeid had geëischt, terwijl de
rechtbank de doodstraf uitsprak.
Vandaar herziening van het vonnis.
De Carlisten uit Navarre hebben een confe
rentie gehad met hun leider Gavero, die daartoe
naar Roncevalles is gekomen.
Volgens een bericht uit San-Sebastian be
zitten de Carlisten talrijke, welvoorziene arse
nalen.
De ware toedrecht van den opstand in Britscli-
Indië schijnt deze te zijn:
Het plan was, dat alle stammen tegelijk
zouden opstaan. De leiders der beweging waren
de mollah Badda en de fakirs van de Svvat.
Den Oen Augustus vond een bijeenkomst te
Tirah plaats, waar Mir Tusja tot koning der
Afridi's werd uitgeroepen.
De Afridi's wilden eerst niet meedoen aan
den opstand, maar werden door dreigementen
overgehaald.
Men besloot toen gezamenlijk de Khaiber-
forten aan te vallen.
De grieven der Afridi's betreffen den zout-
«Wat verlangt hij voor zijn medeweiking?"
vroeg de kapitein als terloops.
«Te hoog schijnt hij zijn eischen niot te stellen,
maar toch moeten wij op een flinkensom voorbereid,
zijn. Maar we zullen zien. Iiij wilde niet goed
voor den dag komon, die Pedlar is de duivel in
eigen persoon."
Hmimede schenen de beide eigenaars van het
stoomschip hun stof to hebben uitgeput, want wel
tien minuten gingen voorbij zonder dat zij een
woord spraken, terwijl de kapitein met vernieuwden
ijver zijn sieaar rookte. Scare daarentegen opmerk
zaam stroom opwaarts zag. Een lichte roeiboot
kwam thans in bun gezichtskring. Slechts door den
tragen stroom vooitbewogen, gleed deze langs de
Koningin van het Westen.
«Een mooie nacht", riep oen stem uit het bootje
naar het stoomschip naar boven.
«Alles in orde, mijnheer!" antwoordde Scare
voorzichtig, en zich naar den kapitein wondend,
voegde hij er fluisterend aan toe«dat is onze man."
De jol had naast de valreep van het stoomschip
aangelegd en op het dek verscheen een gestalte,
welke men trots de donkerheid kon aanzien, dat
zij gewoon was zware lasten te dragen.
«Zijt ge in alle opzichten zoo precies, mr. Par
ker," sprak Scare, Pedlar want die was het
aan, terwijl hij met den voet een stoel voor hem
klaarzette; «als dat zoo is, dan kunt ge binnen
kort zaken doen, zooals maar heri zelden gebeurt."
«God zegene uwe oogen," antwoordde Parker
spottend, «ge wilt daarmede zeggen, dat er voo.
u zelf niets aan te verdienen is?"
Wordt vervolgd.)
