li
m
II
5t"<c jaargang.
Donderdag 13 Januari 1898.
N°. 9524.
DE VLUCHT.
H
FEUILLETON.
lm
M!
U
'ill
''•fel
f.»
f'Ê
IV
"I!
,'ffi
«'JU
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd Zon- en Feestdagen.
UITGEVER: H. J. C. ROELANTS.
K e n n i s g e v i 11 ff.
KENNISGEVING.
BUITENLAND.
IDA BOY-ED.
p m
\X
bli
PI
-Ê*?i
I
«fes
5.4
-Tl
iM
*'Tfl
i -vstS
.''■fill
PlfÏ
5 -p
-"li
s
"x
ABONJTHKBstrsi'WJï tog? Schiedam, per kwartaal f 0.90
omliggende plaatsen, p. kwart. - 1.05
franco par poet, p. kwartaal. - 1.30
Afzonderlijke nomznerso.02
BUREAU j BOTEKSTHAAT ÏO, Tcleplioon Ufo. 123.
Advertentieprijs: Tan 15 gewone regels inct inbe
grip van ccne Courantf o ."2
Iedere gewone regel meer- 0.10
Bij abonnement wordt korting verleend.
BURGEMEESTER EN WETHOUDERS VAN SCHIEDAM,
Doen te weten
Dat de Raad der gemeente in zijne openbat e ver
gadering van den 27sten October 1807 hei ft vastgesteld
een
BESLUIT tot heffing van opcenten op de
hoofdsom der Personeele Belasting ten be
hoeve der gemeente Schiedam.
Dat in dezelfde openbaie vergalleting dooi den Raad
der gemeente is vastgesteld een
VERORDENING op de invordering van op
centen op de hoofdsom der Personeele
Belasting ten behoeve der gemeente
Schiedam.
En is hiervan afkondiging geschied, waar het be
hoort. den 12den Januari 1808.
Burgemeester en wethouders voornoemd,
VERSTEEG.
De secretaris
VERNEDE.
Burgemeester en wethouders van Schiedam
Doen te weten
Dat de raad der gemeente in zijne openbare ver
gadering van den 12den November 1897 heeft vast
gesteld een
BESLUIT tot heffing eener belasting voor het
gebruik van de aan de gemeente behoo-
rende terreinen der zoogenaamde werf »do
Nijverheid," tot het daarop nederleggen
van koopmansgoederen.
Dat in dezelfde openbare vergadering door den Raad
der gemeente is vastgesteld een
VERORDENING op de invordering eener be
lasting voor liet gebruik van de aan de
gemeente behoorende terreinen der zooge
naamde werf »de Nijverheid", tot het
daarop nederleggen van koopmansgoedeien.
En is hierv3r. afkondiging geschied, waar het be
hoort, den 12dcn Januari 1898
Burgemeester en wethouders voornoemd,
VERSTEEG.
De Secretaris
VERNÈDE.
Algemeen «verricht.
Schiedam, 12 Januari '98.
Met algemeene stemmen heeft de krijgsraad
te Parijs gisteravond Esterhazy vrijgesproken
van het hem te laste gelegde.
Esterhazy is dus niet aangewezen als de
schrijver van het borderel de eenige bewijs
grond, waardoor een revisie van het vonnis
tegen Dreyfus zou kunnen worden gerecht
vaardigd, is daardoor aan de handen van
Dreyfus' vrienden ontglipt.
DOOR
3)
In- het voorvertrek stond een lange, magere vrouw
met glad gekamd haar en keek over haar bril Felix
aandachtig aan. De vrouw droeg een blauw hoog
schort en naaide met een dikken draad een lus
vast aan een rugkussen met geborduurde bloemen,
dat zij daartoe op het vensterkozijn had gezet,
liet was Alius' vrouw, en ofschoon Felix' gedachten
geheel met zichzelf bezig waren, kreeg hij den
indruk, alsof zij hier een bezigheid had gezocht
om het bezoek, dat haar man ontving, te kunnen
controleeren.
Hij groette koel. iNiet als iemand, die geld heeft
gekregen," dacht mevrouw Alius bevredigd.
Hij ging de trap af. Zijn knieën knikten, zijn
voeten waren loodzwaar. Nu stond hij buiten en
kon het rijk der wanhoop ingaan. Daar schrijden
de voeten langzaam voort, en dragen het moede
lichaam slechts met tegenzin.
De heldere vooi jaarsmiddag had iets beleedigends
voor Felix. Het was zeer rumoerig in de wereld,
dacht hij. Alle geluiden waren sterkeralle men
schen gedroegen zich drukkeröi waren veel meer
menschen op straat dan anders. Zij keerden terug
van wandelingen en hadden geen haast met hun
zaken. Het was in 't eind van Maart en het goede
weer, de lauwe lucht had de bekoring der nieuwheid.
De ex-kapitein, die zijn straftijd in vreeselijke
afzondering doorbrengt op het Duivels-eiland,
moge al dan niet een verrader zijn, tenzij
krachtiger bewijzen gevonden worden, zal het
na deze mislukte campagne niet gemakkelijk
zijn opnieuw een beweging te zijnen gunste op
touw te zetten.
Dat een vrijspraak, of liever een ontslag an
rechtsvervolging, de waarschijnlijke afloop van
dit proces zou zijn, was wel te vermoeden.
De bewijzen tegen Esterhazy waren zeer
zwak, de verklaringen die Mathieu Dreyfus en
Scheurer-Kestner aflegden, vielen lang niet mede,
en de belangrijkste getuige, kolonel Picquard,
leek meer de beschuldigde dan de beklaagde
zelf.
Wat er intusschen in de geheime zitting \an
gisteren is voorgevallen, zal wel altijd een
geheim blijven, tenzij het nageslacht, misschien
eens door de mémoires van dezen of genen
een dieperen blik in gansch deze aangelegen
heid leert slaan.
Om 9 uur gisteren werd de tweede zitting
geopend. Majoor Esterhazy werd weer door een
kapitein der republikeinsche garde vergezeld.
De poort van het gebouw werd door soldaten
bewaakt, die alleen de getuigen doorlieten.
Journalisten wisten niet eens in den voorhof
door te dringen.
Van wat er in de zitting van gisteren is
voorgevallen, is dus niets bekend, want ook de
advocaat van Esteihazy, me. Tezenas, en de
getuigen bewaren zorgvuldig het geheim en
hebben geweigerd oo1- maar iets te zeggen.
Men wil alleen weten, dat kolonel Picquard
geconfronteerd is met generaal Gonse, den
chef van den generalen staf van het leger, en
met kolonel Henry.
Die confrontatie moet zeer belangrijk zijn
geweest, en kolonel Picquard zou opzienbarende
en buitengewoon gewichtige mededeelingen
hebben gedaan.
Het gerucht loopt, dat deze confrontatie vooral
zou gegolden hebben de papieren, die den in
houd van een brandkast op liet ministerie van
oorlog uitmaken.
Men verdenkt nl. kolonel Picquard er van,
dat hij de akte van beschuldiging tegen Dreyfus
heeft doen copieeren en aan de openbaarheid
heeft prijsgegeven.
Maar men bedenke tegenover deze mede
deelingen wel, dat alle mededeelingen over wat
in de geheime zitting is gesproken of geschied,
niet meer zijn dan bloote vermoedens, die vol
strekt onbetrouwbaar zijn.
Men weet alleen, dat de zitting van gister
middag o. m. gewijd was aan het hooren der
deskundigen, dat
vervolgens
requisitoir en
verdediging werden gehoord, en dat daarop de
vrijspraak volgde.
Uit latere berichten blijkt over den uitslag
van het proces nog het volgende.
Onmiddellijk nadat de laatste getuige was
slloa warm is het vandaag, a! twaalf graden,"
zeide een vrouw die voor Felix uitliep
tin September zal zij zeggen hoe koud is het
vandaag, maar twaalf graden," dacht Fehx
sBij al onze gewaarwordingen, komt het alleen op
de laatste gewoonten aan,"
Toen verwonderde hij er zich over, dat hij zoo
iets kon denken, dat zijn geest nog in staat was
iets in zich op te nemen, dat geen betrekking had
op zijn ongeluk.
Hij ging verder'. Het was een groote afstand
van het Westen, waar Alius woonde, naar het
Noorden van Berlijn. Hij had den tijd nog eens
over zijn toestand na te denken, voordat hij op
zijn armoedig kamertje was, waar zijn noodlot
hem wachtte.
De drukte op straat, het zich eindeloos voort
plantende geruisch, dat samengesteld was uit de
tallooze klanken van menschelijke stemmen, het
dolle geluid der voetstappen, het rollen der rijtuigen
en het bellen der trams, omgaf hem bijna als de
golven een zwemmer. Het was, als droeg het hem
mede en als droeg het hem werktuigelijk naar zijn
doel. De dag verbleekte en de straten in de verte
hulden zich in een blauwen schemer, die zich
voordeed als een dunne rook, waardoor allengs
de lichten der lantaarns geelrood opvlamden,
Precies hetzelfde beeld zou morgen de straat ver-
toonen. Alleen zou hij er dan niet meer loopen...
In zijn hart was evenwel geen bitteiheid meer.
Bitterheid is het laatste bewijs van verlangen naar
geluk, de laatste smart over verloren levensgenie
tingen. En Felix had de zijne sedert jaren lang
zaam moeten laten varen, de oene na de andere.
Het ongeluk had hem getroffen als de vallende
druppels in een middeleeuwsche folterkamer
steeds maar éen druppel op het hoofd van hel
gehoord, begon de regeorings-comniDsaris,
majoor Ilcmeu, zijn requisitoir, dat zeer kort
moet zijn geweest.
Otn G uur ongeveer kwam vervolgens me.
Tezenas aan het woord tot bet houden \an
pleidooi.
Vervolgens werd aan den krijgsraad de beant
woording voorgelegd der volgende vraag
Is majoor Esterhazy schuldig aan kuiperij
of het onderhouden van verbindingen mot een
vreemde mogendheid of haar agenten, om
haar te bewegen tot daden van vijandschap
of liet beginnen van een oorlog tegen Frankrijk
of wel haar daartoe de middelen te verschaffen
Het antwoord luidde noen, en niet alge
meene stemmen volgde nu de vrijspraak.
Met warme toejuichingen en uitroepen als:
»Leve liet leger werd deze uitspraak begroet
door het publiek, dat na lang en ongeduldig
wachten voor de uitspraak van den krijgsraad
in de zaal was toegelaten.
De officieren van den krijgsraad gingen Es
terhazy de hand drukken, en toen de vrijge-
sprokene het gebouw verliet, stonden de
officieren der republikeinsche garde op twee
rijen geschaard, salueerden hem en drukten
hem de hand.
Op straat klonken dekreten »Leve Frankrijk
Leve het legerLeve majoor Esterhazy 1" dezen
te gemoet. Hij begaf zich naar de gevangenis
du ChcrchC'Midi, waaruit hij kort daarna in
civiel weer naar buiten trad, opnieuw door
kreten als»Leve Esterhazy Weg met de
Joden begroet.
Den geheelen avond bleef het rumoerig op
de boulevards.
Zwermen krantenjongens riepen met luider
stemme hun bladen te koop, en overal zag
men menschen, met een courant in de hand,
bij het licht der lantarens of der winkels het
laatste nieuws in de bladen doorvliegen.
Esterhazy had zich intusschen allereerst naar
zijn advocaat begeven om dezen te bedanken.
Het oordeel der Parijsche bladen over bet
rapport van Ravary is zeer verschillend, maar
hierin zijn zij eenstemmig dat het rapporteen
ware akte van beschuldiging is tegen kolonel
Picquard.
Sommige bladen meenen, dat deze, al wordt
hem door zijn superieuren het zwijgen op ge
legd, eervol uit deze beproeving zal te voorschijn
treden, omdat waarheid en gerechtigheid vóór
hem zijn.
Een voorspelling, die blijkbaar niet in ver
vulling is gegaan.
Anderen meenen, dat Picquard's positie in
het leger voortaan onmogelijk is, en dat hij
voor een enquête-commissie zal moeten ver
schijnen.
Clémenceau wees er in de Aurore met ver
ontwaardiging op, dat het proces Diet tegen
Esterhazy, maar tegen Picquard was gericht.
Het schandelijke van het proces, meende hij, is
slachtoffer, maar regelmatig, onvermijdelijk, aan
houdend, tot er waanzin intrad.
Hij doorleefde aües nog eens. Zijn kindsheid had
hem langen tijd een schoon sprookje vol glans en
geluk toegeschenen. Maar uit kinderen groeien
denkende menschen, en zij zien achter zich en
begrijpen eerst dan. Felix wist reeds lang, dat die
glans ijdel en dat geluk met tranen betaald was.
Zijn vader was een dier menschen, die zich steeds
achteruitgezet voelen en het misschien ook wel
zijn, omdat hun eischen ver boven het hun
persoonlijkheid toekomende gaan. Hij roe°nde voort
durend dat zijn militaire verdiensten miskend
werden, en toen het hem niet gelukte, het tot
majoor te brengen, waande htj zich het offer van
een onwelwillenden superieur. Hij nam zich voor, dat
zijn eenige zoon geen beroep zou kiezen, dat aan
ware verdienste niet de gelegenheid bood zich te
doen gelden. Felix, die toen nog geen eigen meening
bezat, maar alleen den vagen wensch een paard
te hebben en daarom huzaar te worden, herinnerde
zich nu, dat hetgeen hij vroeger voor scherts had
gehouden, een bittere, verkapte strijd tusschen zijn
ouders was geweest.
Zijn moeder had de opname van haar zoon op
de cadettenschool het natuurlijke middel gevonden
om voor zijn toekomst te zorgen zijn vader wilde
dit tot geen prijs. Felix zou studeeren. Er studeeren
zooveel jongoheden, die van zichzelf geen middelen
bezaten. Waarom bestonden anders beurzen en
waarom had men zijn betrekkingen, indien men
door hen geen beurs kon krijgen
Zijn vader lag als kapitein in een klein Sileziscb
garnizoen. Dat was het glanspunt in het leven
zijner moeder. Toen had Felix steeds de mooie
japonnen zijner moeder bewonderd, wanneer zij
naar partijen ging, zooals er voortdurend in den
de geheime zitting, zoodra Picquard aan hot
woord kwam.
Generaal Bi lint heeft zich in een gemeen
zaakje gestoken door de justitie te beletten een
als Frausch officier vermomden nhlnan te
straffen.
Het Journal durft nog te schetteren, dat
alleen in Frankrijk zulk een zaak in het volle
licht der openbaarheid kan worden behandeld,
hetgeen natuurlijk ttlleen op den eersten dag
slaat.
Roehcfort in de Intrans'ujeunl»De krijgs
raad zal de vernietiging der landverraders be
vestigen."
De Radical betreurt dat aan mevrouw Drey
fus on Mathieu Dreyfus verboden is, als be
schuldigers op te treden, want zij zouden er
toe hebben bijgedragen om aan de debatten
het contradictoire karakter te geven, dat noodig
was om volledig licht te verspreiden.
De Gaulois betreurt het schandaal, dat eerst
een kapitein, nu een majoor voor den krijgs
raad heeft gebracht, en morgen wellicht een
kolonel, in den persoon van Picquard, za! doen
terechtstaan. Voor de eer van het leger moet
daaraan een einde komen.
De heer Balfour, eerste lord der schatkist,
heeft te Manchester eene redevoering gehouden,
waarvan een telegram in een deel onzer vorige
editie reeds den korten inhoud mededeelde.
In hoofdzaak was zij gewijd aan Engeland's
verhouding tot China.
Engeland heeft in China geen territoriale
maar alleen handelsbelangen.
Daar Engeland's aandeel in den geheelen
buitenlandschen handel van - China ongeveer
80 "/o bedraagt, heeft het er recht op, dat de
Chineesche politiek niet nadeelig zij voor dien
handel.
De ingewortelde overleveringen der Britsche
politiek beletten Engeland de verkregen handels
privileges te gebruiken als een wapen om con
currenten uit te sluiten. Wanneer Engeland
vrijen handel verlangt, dan beteekent dit vrij
heid voor de geheele wereld.
Op twee wijzen kunnen de handelsbelangen
van Engeland in China worden gestoorddoor
pressie op China uitgeoefend door een buiten-
landsche regeering, die een regeling ten nadeele
van Engeland, maar ten voordeele van andere
staten tot stand weet te brengen, m. a. w. die
de vrije gelegenheid voor alle landen, waarop
Engeland aanspraak maakt, zal te niet doen.
üe tweede wijze is, dat vreemde mogend
heden met een protectionistisch verleden, op
de Chineesche kust stations oprichten, daar
tolgrenzen invoerden of soortgelijke maatregelen
treffen.
De Britsche regeering zou toezien, verklaarde
lord Balfour, dat op geen dier beide wijzen de
Britsche handel zou worden benadeeld.
Ten slotte verklaarde hij niet te begrijpen,
omtrek werden gegeven. Als alle kinderen, hield
hij zijn ouders voor zeer rijk en zeer voornaam,
en zijn vader voor een zeer gewichtig, geacht en
invloedrijk man. Maar nu wist hij reeds lang, dat
men zijn vader een vervelenden vitter had ge
noemd, en dat men hem alleen om zijn bekoorlijke
vouw uitnoodigde. En nu wist hij ook, dat de
mooie japonnen zijner moeder altijd door haar zelf
met feeënhanden uit oude garderobe-stukken waren
samengesteld.
Zijn moeder was als geboren voor liet drukke,
zonnige, vroolijke leven. Zoo was nu eenmaal haar
natuur. Deze wetenschap deed niets af aan het
beeld, dat van haar bij Felix leefde. Wie als rolibri
wordt geboren, kan geen huishen woiden. Welis
waar bestaat in den mensch zoo iets als zelfbe-
dwang en zedelijke noodzakelijkheid. Maar daar
het zijn moeder gold, wilde Felix zelfs in gedachten
niet achteraf nog eischen stellen. Integendeel vond
hij verzachtende omstandigheden voor haar behagen
in genoegens buitenshuis, in het gebrek aan echte
liefde en warmle in huis.
Zijn vader werd gepensioneerd. Van dien tijd
af waren tranen en bittere woorden schering en
inslag in zijn ouderlijk huis. Misschien had zijn
vader toen door zijn onverstandig optreden de
laatste sympathieën verbeurd in ieder geval
gelukte het hem niet ook maar de geringste be
langstelling voor zijn zoon te wekken. Het plan
om hem te laten studeeren,- moest dus worden
opgegeven. Kapitein Dablland kreeg een visioen,
dat zijn zoon een groot koopman worden en eens
met zijn millioeoeo hen overbluffen zou, aan wie
hun tegenwoordige ellende te danken was. sMijn
vrienden", zooals zijn vader dagelijks met bitter
heid zeide.
Wordt vervolgd«J
'4 A
H
•fi-i
1
5 d'
Lfeij
f.' 1
M
v Wfi
i K,l
'StJig
SC.
'f$v®
1 fcjSM
ft|ï|
5'l&'h
L%1Ja
.-v'
Cii'S
Pi
fIHSSS
Vt>if