51T jaargang,
Woensdag 2 Februari 1898.
N°. 9541.
DE VLUCHfT
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd Zon- en Feestdagen.
uitgever" h. j. c. roelants.
FEUILLETON.
BUITENLAND.
ABONTTEMBNTsrwjs voor Schiedam, per kwartaal f 0.90
omliggende plaatsen, p. kwart - 1.05
franco per post, p. kwartaal. - 1.30
Afzonderlijke nommers- 3.02
BUREAU: BOTERSTRAAT 70, Telephoon A'o. 133.
Advertentieprijs: van 1B gewono regels met inbe
grip van eene Courantf 0.52
Iedere gewone regel meer- 0.10
Bij abonnement wordt korting verleend.
Atgwmeen overzicht.
Schiedam, 1 Februari '98.
Men kan duidelijk bemerken dat de verkie
zingen in Frankrijk voor de deur staan, zoowel
direct als indirect.
Middellijk doen. de verkiezingen, die waar
schijnlijk in 't laatst van April zullen plaats
vinden, haar invloed gelden op de houding van
velen in de zaak-Dreyfus.
Meer dan éen Kamerlid men geloove het
gerust die tegenover het »A bas les Jnifs"
en het sConspuez Zola" zichzelf den mond
snoert, hoe ook het hart hem tot spreken
moge dwingen.
Meer rechtstreeks blijkt de nadering der
algemeene verkiezingen uit de tournees die de
corypheeën der partijen door den lande maken
om propaganda te maken voor hun beginselen.
Zondag jl. heeft Leon Bourgeois, het hoofd
der radicale partij, op een meeting te Clermont-
Ferrand het programma der democraten uiteen
gezet. Dat program bevathet overwicht van
het algemeen stemrecht in het functioneeren
van het openbaar gezag; rechtvaardiger belas
tingstelsel gelijke druk van militaire lasten
onttrekken van de wetten en van den pubheken
dienst aan den invloed van den clerus enz.
De heer Bourgeois meende voorts dat de
Republiek thans stond tegenover de gevaren,
waarvoor zij in 1851 is bezweken, en hij noo-
digde alle republikeinen uit zich te vereenigen
om de verworven rechten te handhaven, in
welken geest ook door de vergadering een
motie werd aangenomen.
Te Royat verdedigde Bourgeois zich, op een
feestmaal te zijner eere, tegen het verwijt als
zou hij een scheuring willen brengen onder de
republikeinen.
Hij wil eenheid op democratischen grond
slag; maar bij bestrijdt deze regeering op alle
punten harer politiek.
Zijn program bevat herziening der grond
wet en invoering der inkomstenbelasting, die
door de monarchistische landen wel wordt
geheven.
De radicale oud -premier verwierp de beschul
diging van verraad jegens het vaderland, die
tegen zijn partij wordt uitgesproken wegens
de jongste gebeurtenissen.
De radicalen bestrijden de regeering omdat
zjj niet korte metten heeft gemaakt, zooals zi;
kon doen, met een campagne, die de publieke
opinie verhitte en ieder goed Franschman be
droefde.
s"Wij 'rillen het leger stellen boven iedere
bespreking. Twee dingen zijn voor ons onont
beerlijk de vereering cultevoor het leger
noon
IDA BOY-ED.
19)
iKom," zeide zij toen vrooiijk, »ik ben nooit
meer vergenoegd, dan wanneer ik in de vrije
natuur kan loopen."
Zij bemerkte dat Jasperson aanstalten maakte
om hen te volgen. Met een enkelen hoofdknik,
kort en bevelend, beval zij hem bij het rijtuig te
wachten. Toen ging zij met vluggen tred op weg.
De voorjaarsschemering, die langzaam en bleek,
zooaSs zij pleegt in te vallen, nadersloop, lag nu
in do diepte der bosschen. liet was nog licht en
toch geen dag meer. Boven in de toppen der hoo
rnen zweeg de wind, en het werd nog warmer
Als een last drukte alles op de zwaar ademende
borst. Een liefelijke beschroomde stilte lag in die
avondstemming.
Zwijgend gingen zij naast elkander, en Felix
dacht dat zijn hart zou bersten, zooveel had hij
willen zeggen.
En toch vonden zijn gedachten niet eens woor
den alles bleef een vaag gevoel van smart en
geluk. Maar er moest geen einde aan komen
altijd, altijd slechts zoo voortwandelen.
Nu en dan bleef Conradine plotseling staan om
te luisteren naar een nachtegaal dio in de verte
haar lied zong. Ook Felix stond dan stil, den blik
onafgewend op haar gevestigd, als hoopte hij dat
zij zou beginnen to spreken.
Maar zij zweeg
Zoo kwamen zij aan het gedenkteeken van ko
ningin LouLd. Het hooge marmeren beeld deed in
en godsdienstige verdraagzaamheid," verklaarde
Bourgeois.
De gematigden -kregen nog een veeg uit de
pan omdat zij samengaan met de rallié's, aan
wie zij nu genoodzaakt zijn concessies te doen,
dio der Republiek schaden.
Terwijl Bourgeois aldus te Royat van zijn
brave Auvergnaten hulde en toejuichingen
oogstte, sprak Poincaré op een gastmaal, dat
het blad Le Petit Centre te Limoges aan zijn
medewerkers aanbood.
Daar verheerlijkte Poincaré de vrijheid der
pers, waarbij hij den zeker in Frankrijk be-
hartigenswaardigen raad voegde, om de publieke
opinie te leiden, niet zich door haar te laten
rneesleepen.
Met het oog op de aanstaande verkiezingen
prees hij een hervorming der parlementaire
zeden aan, die in Frankrijk even goed noodig
is als in het buitenland, getuige ook de wan
ordelijke tooneelen in de Belgische en de Oos-
tenrijksche volksvertegenwoordigingen.
Poincaré wil een krachtige en stabiele regee
ring. Hij slak de loftrompet over de bestendig
heid van het mtnisterie-Mëline. Zijn wensch is
een regeering samenwerkende met een meerder
heid een hervormingsprogram, dat noch ge
waagd, noch bloode is, maar gewijd aan demo
cratische beginselen.
De nieuwe Kamer, meende hij, had allereerst
de grievende onrechtvaardigheid der belastingen
weg te nemen.
De Kamer zal zich moeten wijden aan het
arbeidersvraagstuk en de nationale ontwikke
ling van den landbouw.
Ten slotte roemde bij de politiek van Carnet,
het »kind van Limoges".
Dat de mededeeling der oföcieuse Echo de
Paris over de ^inbeslagneming" van het be
ruchte borderel niet onweersproken zou blijven,
was te denken.
De Siècle laat er dan ook geen gras over
groeien en verklaart in staat te zijn te logen
straffen, dat het borderel door de justitieeie
politie op vreemd territorium te Parijs is in
beslag genomen.
Het borderel is gestolen, en wel door
iemand die niet »van de politie" was, uit de
loge van den concierge eener vreemde am
bassade.
De militaire attaché voor wien het borderel
bestemd was. ontving alleen de bijgevoegde
documenten, die den dief ontgaan waren.
De militaire attaché, zegt de Siècle, heeft
eerst den inhoud van het borderel leeren ken
nen uit de publicatie van de Matin van 16
November 1896. Van dien datum af heeft de
de avondschemering veel witter, de achtergrond
veel donkerder den overdag. Het scheen grooter en
sprekender, reiner en koninklijker nog.
Conradine ging op een der banken zitten, die
voor den wand van struikgewas staan, die den
halven cirkel omsluiten. Zij wees met den vinger
naast zich. Felix zette 2ich nevens haar.
Ginds zat op een bank een paar hand in hand
hun gezichten waren zichtbaar, maar hun fluiste
rende stemmen drongen niet tot hier door.
Paardengehinnik klonk door de luchtde gol
vende, gorgelende tonen vloden langzaam weg.
Een kort snuiven deed zich hooren. Toen was het
weer stil rondom.
Felix kromp ineen. Dus het rijtuig wachtte
reeds de minuten snelden heen haar
inhoud bleef onuitgeput hat was Felix of er
iets moest gebeuren iets dat hem veroorloofde
in de knie te zinken, zijn gelaat in haar schoot
te leggen en to weenen te vveenen van dank
baarheid en verlangen.
Het marmeren beeld stond nog even dood voor
hen. Daarachter, in de hooge haag van taxnsboomen,
bewoog zich niets. In de verte, diep in het park,
steeg een fijn, blauw waas op als een nevel.
Conradine zuchtte diep, wendde zich tot Felix
en zei gedempt, als kon een luide klank de avond-
vrede ontwijden
»Ik ben wel zeer stil geweest. Vergeef mij."
Zij reikte hem de hand. Felix drukte er een
kus op en zeide nauw hoorbaar: nik heb nog
altijd te danken
Zij stond op en bleef aarzelend staan. Zij zocht
zijn blik, hij den harenhun gezichten schenen
geheel kleurloos.
Toen richtte Conradine langzaam haar schreden
naar het voetpad, dat naar den op korten afstand
voorbij loopenden rijweg leidde. Feiix bleef aan
haar linkerzijde.
Plotseling stiet zij een schreeuw uit. Uit het
schurk, die het borderel heeft gemaakt, slechts
ééns zich vervoegd bij den militairen attaché,
aan wien hij nu eens belangrijke stukken ver
kocht, dan weder stukken zonder eenige waarde,
zooals die bij het borderel waren gevoegd.
De lijst der juryleden, die het oordeel over
Zola zullen hebben uit te spreken, is thans be
kend. Zij bestaat uit achtentwintig kooplieden
en verder grondbezitters.
De termijn, binnen welken de door den pro
cureur-generaal op te roepen getuigen aan Zola
behooren beteekend te worden, is reeds ver-
loopen. Er zullen dus van wege den procu
reur-generaal geen getuigen worden gehoord.
Esterhazy heeft den minister van oorlog mach
tiging gevraagd om zijn beschuldigers te mogen
vervolgen.
Hij is gisteren door den rechter van instructie
gehoord over den brief aan Mme. de Boulancy,
waarin hij zegt dat hij als uhlaan duizenden
Parijzenaars zou willen neersabelen.
Een hoogstbelangrijke verklaring is in de
Italiaansche Kamer afgelegd door den staats
secretaris voor buitenlandsche zaken Bonin.
Deze verklaring, als antwoord op een tot de
regeering gerichte vraag, is in denzelfden geest
als die van Yon Billow in de begrootings-
commissie van den Duitschen Rijksdag.
Bonin deelde mededat het Italiaansche
gezantschap noch ook een agent der regeering
betrokken was in de zaak-Dreyfus.
Verder besprak hij de geruchten in de bladen,
als zou de Italiaansche ambassade zijn opge
roepen om getuigenis af te leggen in het
proces-Zola.
Tot nog toe, zeide de minister, is geen dag
vaarding beteekend. Mocht dit alsnog geschieden,
dan zal er grond zijn tot de overweging, welke
instructies behooren gegeven te worden aan
de leden van het gezantschap, met inachtneming
der speciale procedure, die de exterritorialiteit
vereiseht.
De verklaring, dat de Italiaansche regeering
niets had uit te staan met Dreyfus wekte,
levendige toejuichingen, en de interpellant gaf
te kennen, dat hij voldaan was. Maar men
vraagt zich af, welke mogendheid dan toch wel
met Dreyfus in contact moet hebben gestaan.
Rusland of Oostenrijk Of wellicht geen
enkele staat?
Gemengde Rcdcdeellngen.
Gladstone's gezondheid schijnt toch veel te
wenschen over te laten. Zaterdagavond bevond
bij zich zeer onwel, zoodat om middernacht
nog zijn geneesheer werd ontboden, die Zondag
morgen verscheiden malen terugkwam.
donker struikgewas naast haar trad een groote
mannelijke gedaante te voorschijn. Toen herkende
zij, wie het was,
sMijn hemel, Jasperson," zeida zij boos, swat
denk je wel S Mij zoo aan 't schrikken te maken 1"
sik heb hier alleen gewacht", sprak hij, terwijl
hij het paar voorbij liet gaan, om hen te volgen
naar het rijtuig, dat op twintig passen afstands
stond,
Felix ondervond een bijna physieke smart.
Er was hem iets ontroofdeen stemming
was gevloden, die zóó nooit zou weerkomen en
die een ander einde had moeten nemen dan een
banaal sVaarwel" en sDank u". Op eens werd
hij zich bewust, dat haar langdurig stilzwijgen
een ongedacht geschenk was geweesteen ge
schenk in 't geheim van zoet vertrouwen.
Conradine de la Frémbire bleef staan voor het
portier, dat Jasperson opende. Sedert eenige oogon-
blikken hadden Feüx en zij denzelfden wensch
gekoesterd hier en op dit oogenblik afscheid te
nemen.
Onwillekeurig had zij onder het loopen haar
handschoen uitgetrokken. Nu reikte zij hem de
blanke hand en haar lange, slanke vingers lagen
in zijn rechterhand,
sVaarwel. U schrijft mij zeker."
Meer zeide zij niet, en zij scheen geen woord
van hem te verwachten noch te willen hooren.
Zij stapte in het rijtuig; met een doffen siag
vloog het portier toe. Jasperson beklom met een
van zijn reuzenstappen den bok. Eenige oogen-
biikken nog viel de kleine stralenbundel, uitgaande
van het iicht achter de geslepen lantaarnglazen,
in Felix' gelaat. Toen zetten de paarden aan, en de
ronde lichtvlek schoof snel op den groenen wand
van struiken langs den weg voort.
Felix was alleen en kon naar huis gaan.
Voor 't laatst naar zijn oude, armoedige woning,
die hij in deze dagen nog niet had veriaten uit
Den geheelen Zondag is de grand old man
niet uitgegaan.
De vervolging der Fransche afgevaardigden
Gerault-Richard en De Bernis is geweigerd.
De Duitsche Rijksdag heeft het tractement
van den rijkskanselier van 16.000 op *100.000
mark gebracht.
De vrijzinnige, de Zuidduitsche volkspartij
en do sociaal-democraten stemden er tegen.
Het Berliner Tageblatt spreekt thans zelf
het gerucht van het duel tusschen Wilhelm
von Bismarck en Maubach tegen.
Een correspondentie in de katholieke Ger-
mania zegt, dat keizer Frans Jozef er over
denkt dit jaar, na de viering van zijn vijttig-
jarig regeeringsjubilee, den troonopvolger tot
mederegent te benoemen.
De Keizer zou zich dan alleen de beslissing
in quaesties van het hoogste belang voorbe
houden.
De Italiaansche Kamer beraadslaagde over
de voorgestelde verlaging der invoerrechten op
granen.
De minister van financiën verklaarde dat bij
wel de gelegenheid geschikt achtte om de in
voerrechten op granen te verlagen, maar niet
om ze geheel af te schaffen.
Izzet-bey is weer bij den Sultan in ongenade
gevallen. Hij schijnt gunstig geponeerd te zijn
voor de benoeming van prins George tot gou
verneur van Kreta.
Daily News deelt mede, dat een sterke
troepenmacht der Derwischen Omdurman heeft
verlaten, ten einde een aanval te wagen op de
Egyptische troepen in de woestijn van Bayuda.
De Daily Graphic dringt aan op een arbi
traire beslissing in het geschil tusschen Frank
rijk en Engeland over 't achterland van Lagos.
De Daily Mail gelooft dat China geen ver
trouwen genoeg heeft in Engeland en met
Rusland een leening zal sluiten.
Het blad meent, dat Japan een vriendschap-
pelijker houding jegens Rusland aanneemt.
De Times verneemt uit Odessa, dat daar
toebereidselen worden gemaakt om 10,000 man
naar het Verre Oosten te zenden.
De Times verneemt uit Rangoon dat een
Fransche kanonneerboot de snelstroomingen
van den Opper-Mekong is gepasseerd. Garnier
en andere reizigers verklaarden die onover
komelijk.
Het Amerikaansche Iiuis van Afgevaardigden
heeft de motie Teller, waarbij de obligatiën der
Ver. Staten worden verklaard betaalbaar te zijn
ja, bij zich zeil noemde hij het sentimentaliteit.
Hij voelde in zich nieuw geluk, een geluk dat hem
tot nu toe niet was vergundhij kon met zijn
bescheiden middelen anderen overvloedig verblijden.
Hij had immers een moeilijke, diepe wetenschap
bestudeerdhij wist wat gebrek was naar lichaam
en ziel, en kon zich begrijpen dat voor de arme
drommels, bij wie hij een kamer in huur had gehad,
het weinige, dat hij gaf en kon gaven, een korte
reeks van vroolijke dagen beteekende. Ilij was
verrukt over de vreugde, dia in geven is gelegen,
en philosofeerde daarover bij zich zelf als over een
pas ontdekt begrip.
In dezen laatsten nacht sliep hij kwalijk.
Hij liet de lamp branden en zoo zag hij nog
eens het armoedig vertrek in al zijn kaalheid, die
nog sterker uitkwam, omdat in een hoek een goede
koffer stond en nieuwe kleeren aan den wand
hingen.
Felix wist, dat hij dit beeld nooit zou vergeten.
Hier was zijn hond gestorven. Dat oogenblik trad
Feiix zoo smartelijk voor den geest, dat het was
of het zware, zwarte, stomme dier daar nog lag.
Hij keerde zich naar den wand en sloot de oogen.
Hij wilde aan niets denken dan aan dit eene.
aConradine 1" fluisterde hij halfluid, alleen om
haar naam te hooren.
Iedere minuut doorleefde hij nog eens, en allengs
drong hij zoo diep door in haar stilzwijgen, dat
zijn geluk hem bijna neerdrukte. Op eens echter
schrok hij. Het was hem of hij van verre de stem
zijner moeder hoorde, die zacht en medelijdend
zeide, zooals zij in zijn jongensjaren dikwijls had
gedaan
»Arme jongen, je denkt altijd te veel. En later
verwonder je je, ais achter de heg geen konings
slot staat.
Wordt vervolgd.)